Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
zaterdag 27 oktober 2007 om 22:15
Hey,
Het is fijn dat het af is en nu ook (bijna) opgeruimd. Maar ik kan er nog niet echt van genieten. Ik baal ervan dat Ray er niet is. Ik mis hem nu even heel erg, maar dat is denk ik wel normaal. Ik ben al de hele avond jankerig...
Ben ook moe en een beetje grieperig. Heb een mooi boeket gekocht voor mezelf en toen ik bij de bloemist was heb ik maar gelijk een bloemstuk besteld voor onze trouwdag voor op Ray zijn graf. Want ja, ook die datum komt weer dichterbij. 7 november, een jaar getrouwd en 8 maanden weduwe..........
Het is fijn dat het af is en nu ook (bijna) opgeruimd. Maar ik kan er nog niet echt van genieten. Ik baal ervan dat Ray er niet is. Ik mis hem nu even heel erg, maar dat is denk ik wel normaal. Ik ben al de hele avond jankerig...
Ben ook moe en een beetje grieperig. Heb een mooi boeket gekocht voor mezelf en toen ik bij de bloemist was heb ik maar gelijk een bloemstuk besteld voor onze trouwdag voor op Ray zijn graf. Want ja, ook die datum komt weer dichterbij. 7 november, een jaar getrouwd en 8 maanden weduwe..........
zaterdag 27 oktober 2007 om 22:52
Tja, vanavond voor het eerst sinds weken maar een beetje tv gekeken op de bank. Ik lees ook wel maar gedurende de verbouwing was ik gewoon heeeeeeel moe dus een paar bladzijden lezen en ik viel om. Ik hoop dat ik vanavond een beetje kan slapen en dat het kindje van de buren niet weer de hele nacht huilt (ligt op een kamer grenzend aan de mijne en volgens mij is ze ziek). De buuv is nog aan het repeteren voor een optreden dus slapen zit er nog niet in. Maar misschien dat ik dan straks zo moe ben dat ik weer gewoon omval
Morgen wil ik hier nog wat opruimen en nog een keer dweilen. Verder ga ik sax spelen en ik wil even naar het graf. Morgenavond ga ik naar het optreden van de buuv en dan is het weekend weer voorbij.
Ik kom de tijd meestal wel door dus, maar nu is het denk ik gewoon ff heel moeilijk omdat het toch een hoop gedoe is geweest die verbouwing en dat ik het niet meer kan delen met Ray breekt nu op. Misschien dat ik binnenkort maar wat mensen moet uitnodigen om het huis te komen bewonderen of zo, misschien helpt dat!
Morgen wil ik hier nog wat opruimen en nog een keer dweilen. Verder ga ik sax spelen en ik wil even naar het graf. Morgenavond ga ik naar het optreden van de buuv en dan is het weekend weer voorbij.
Ik kom de tijd meestal wel door dus, maar nu is het denk ik gewoon ff heel moeilijk omdat het toch een hoop gedoe is geweest die verbouwing en dat ik het niet meer kan delen met Ray breekt nu op. Misschien dat ik binnenkort maar wat mensen moet uitnodigen om het huis te komen bewonderen of zo, misschien helpt dat!
zaterdag 27 oktober 2007 om 22:59
zondag 28 oktober 2007 om 06:41
Lieve Rommel,natuurlijk komt het verdriet weer heftiger terug nu de verbouwing zo goed als af is,en zoals je zelf al schrijft de trouwdatum komt nu ook wel erg dichtbij meid.
Vind je een kanjer,je hebt het toch allemaal maar gedaan meid,ik denk ook dat je door de verbouwing voor jezelf wat ruimte hebt gemaakt.
Denk aan je (f)
Vind je een kanjer,je hebt het toch allemaal maar gedaan meid,ik denk ook dat je door de verbouwing voor jezelf wat ruimte hebt gemaakt.
Denk aan je (f)
dinsdag 30 oktober 2007 om 22:36
Hallo allemaal,
Nou een heftig dagje toch wel. Mijn beste vriendin stuurde een sms dat haar vader K heeft met uitzaaiingen en dat ze haar man niet kon bellen omdat die weer in afghanistan zit. Heb m'n werk laten vallen en ben naar haar toegegaan. Heb de kinderen voor haar naar school gebracht en mijn oor te luisteren gelegd. Maar het was wel zwaar.
Ik heb wel het gevoel dat ik er voor haar kon zijn. Maar thuis kwamen mijn waterlanders om Ray.
Verder heb ik toch ook wel moeite met mijn schoonfamilie. Ik heb echt het gevoel dat ze vinden dat ik het niet goed doe met het huis en zo. Of dat ik profiteer of zo, ik weet het niet. Zijn zus kwam vrijdag wat afgeven maar toen moest ik net voor die melding weg van het werk. Dus mijn ouders zijn hier gebleven. Ze had gezegd dat ze me morgen wel zou bellen (zaterdag dus) Nog steeds niks gehoord en dat voelt voor mij als afkeuring. Ik bedoel, je kunt toch even bellen van fijn dat het klaar is of zo. Maar nee. ik hoor niets. Waarom wordt ik daar nou zo onzeker van en krijg ik het gevoel dat ik alles moet verantwoorden.... Ik had ook liever geen uitkering van de levensverzekering gehad waarmee ik de verbouwing nu kan financieren. Dan had ik Ray tenminste nog gehad........
Nou een heftig dagje toch wel. Mijn beste vriendin stuurde een sms dat haar vader K heeft met uitzaaiingen en dat ze haar man niet kon bellen omdat die weer in afghanistan zit. Heb m'n werk laten vallen en ben naar haar toegegaan. Heb de kinderen voor haar naar school gebracht en mijn oor te luisteren gelegd. Maar het was wel zwaar.
Ik heb wel het gevoel dat ik er voor haar kon zijn. Maar thuis kwamen mijn waterlanders om Ray.
Verder heb ik toch ook wel moeite met mijn schoonfamilie. Ik heb echt het gevoel dat ze vinden dat ik het niet goed doe met het huis en zo. Of dat ik profiteer of zo, ik weet het niet. Zijn zus kwam vrijdag wat afgeven maar toen moest ik net voor die melding weg van het werk. Dus mijn ouders zijn hier gebleven. Ze had gezegd dat ze me morgen wel zou bellen (zaterdag dus) Nog steeds niks gehoord en dat voelt voor mij als afkeuring. Ik bedoel, je kunt toch even bellen van fijn dat het klaar is of zo. Maar nee. ik hoor niets. Waarom wordt ik daar nou zo onzeker van en krijg ik het gevoel dat ik alles moet verantwoorden.... Ik had ook liever geen uitkering van de levensverzekering gehad waarmee ik de verbouwing nu kan financieren. Dan had ik Ray tenminste nog gehad........
dinsdag 30 oktober 2007 om 23:51
Meid, wat vervelend, dat na een overlijden dit soort afkeuring wel vaker de kop op lijkt te steken. Probeer zo veel mogelijk te voorkomen dat je gaat interpreteren. Zolang er niets gezegd wordt is er niets. Voorkomt in elk geval foute interpretaties.
Uiteindelijk ben je ook aan niemand verantwoording schuldig want jouw lieve Ray heeft gekozen om jou te trouwen met als gevolg dat jij nu ook verzorgd achterblijft. Terwijl je ook al in je eigen inkomen voorziet... niets profiteerderigs aan.
En dan ook nog via je vriendin weer K dichtbij. 't Zit ook niet mee he.
Uiteindelijk ben je ook aan niemand verantwoording schuldig want jouw lieve Ray heeft gekozen om jou te trouwen met als gevolg dat jij nu ook verzorgd achterblijft. Terwijl je ook al in je eigen inkomen voorziet... niets profiteerderigs aan.
En dan ook nog via je vriendin weer K dichtbij. 't Zit ook niet mee he.
woensdag 31 oktober 2007 om 07:44
Ik heb even een heel stuk bijgelezen. En men... Wat doe jet het goed!
Een verbouwing is niet niets, maar ik vind dat je je er waanzinnig goed doorheen hebt geslagen! En dan ook nog al dat verdriet in de omgeving en je schoonouders... Probeer je inderdaad niet bezwaard te voelen. Je profiteert echt niet hoor!
En over een week alweer een jaar getrouwd. Voor mijn gevoel is het gisteren dat je dat hier schreef. Ik denk in ieder geval aan je, en ik weet heel zeker dat Ray enorm trots op je zou zijn!
Een verbouwing is niet niets, maar ik vind dat je je er waanzinnig goed doorheen hebt geslagen! En dan ook nog al dat verdriet in de omgeving en je schoonouders... Probeer je inderdaad niet bezwaard te voelen. Je profiteert echt niet hoor!
En over een week alweer een jaar getrouwd. Voor mijn gevoel is het gisteren dat je dat hier schreef. Ik denk in ieder geval aan je, en ik weet heel zeker dat Ray enorm trots op je zou zijn!
vrijdag 2 november 2007 om 16:36
Heeey, Rommel.
Ik heb lang niets meer van me laten horen, druk,druk.
Tussendoor zijn we nog 10 daagjes op vakantie geweest, even de vorige vakantie die helaas minder was door een ziekenhuisopname van Jasper afgemaakt.Dioe vakantie was gelukkig heerlijk.
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet aan je gedacht heb.
Jouw pap en mam zijn natuurlijk bij ons pap en mam geweest en natuurlijk vraag ik dan altijd als eerste hoe het met jou gaat.
Jammer genoeg( maar ook begrijpelijk) gaat het nog niet echt helemaal geweldig, maar ik merk wel dat jij je er goed doorheen slaat.
Natuurlijk wordt het 7 november heel erg zwaar voor je, maar probeer dan ook even stil te staan aan dat mooie moment dat jullie getrouwd zijn.
Wij zullen in elk geval met je meeleven en aan je denken.
Lieve meid, een hele dikke knuf van ons.
Je bent een kanjer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(maar dat wist je natuurlijk al!!)
Ik heb lang niets meer van me laten horen, druk,druk.
Tussendoor zijn we nog 10 daagjes op vakantie geweest, even de vorige vakantie die helaas minder was door een ziekenhuisopname van Jasper afgemaakt.Dioe vakantie was gelukkig heerlijk.
Maar dat wil niet zeggen dat ik niet aan je gedacht heb.
Jouw pap en mam zijn natuurlijk bij ons pap en mam geweest en natuurlijk vraag ik dan altijd als eerste hoe het met jou gaat.
Jammer genoeg( maar ook begrijpelijk) gaat het nog niet echt helemaal geweldig, maar ik merk wel dat jij je er goed doorheen slaat.
Natuurlijk wordt het 7 november heel erg zwaar voor je, maar probeer dan ook even stil te staan aan dat mooie moment dat jullie getrouwd zijn.
Wij zullen in elk geval met je meeleven en aan je denken.
Lieve meid, een hele dikke knuf van ons.
Je bent een kanjer!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(maar dat wist je natuurlijk al!!)
vrijdag 2 november 2007 om 16:38
En om toch even een smile op je gezicht te toveren: denk nog eens aan onze RAMP tijd, hihi
Ik weet zeker als je dit leest, dat er dan even een glimlach op je gezicht komt.
Ik heb het laats nog met onze ouders over gehad, de nacht dat wij (nou ja, jullie , want ik durfde niet) op pad gingen, SUPPPPEEERRRRRR.
Ik denk toch echt met plezier terug aan de tijd en vind het jammer dat we elkaar zo weinig zien, want de optredens van RAMP zouden we nu niet meer doen(wat waren die VRESELIJK he!!!!!!!!, hihi) maar het zou makkelijker zijn om elkaar te steunen, dat vind ik toch erg moeilijk, ik zou er graag wat meer voor je willen zijn, maar helaas is dat moeilijk.
Dus denk nog een terug aan die goede oude tijd en je gaat vanzelf lachen.
Ik weet zeker als je dit leest, dat er dan even een glimlach op je gezicht komt.
Ik heb het laats nog met onze ouders over gehad, de nacht dat wij (nou ja, jullie , want ik durfde niet) op pad gingen, SUPPPPEEERRRRRR.
Ik denk toch echt met plezier terug aan de tijd en vind het jammer dat we elkaar zo weinig zien, want de optredens van RAMP zouden we nu niet meer doen(wat waren die VRESELIJK he!!!!!!!!, hihi) maar het zou makkelijker zijn om elkaar te steunen, dat vind ik toch erg moeilijk, ik zou er graag wat meer voor je willen zijn, maar helaas is dat moeilijk.
Dus denk nog een terug aan die goede oude tijd en je gaat vanzelf lachen.
zondag 4 november 2007 om 22:36
Hallo allemaal,
Ik ben gisteren naar Symphonica in Rosso geweest. Deze keer van Paul de leeuw. Ik kwam binnen en was terug in de tijd. Vorig jaar met mijn nichtje naar Marco als soort vrijgezellenfeestje van ons tweeën. En dat was al moeilijk. Maar Paul heeft natuurlijk ook wel een aantal nummers die niet geschikt zijn voor mijn stemming. Neem "zonder jou" of "blijf bij mij". Wat dacht je van "de Steen" en toen Marco ook nog kwam zong ie "mijn opa" (tenminste ik denk dat het zo heet) en natuurlijk rood. Het nummer wat de ambtenaar van de burgelijke stand heeft uitgekozen voor ons trouwen (een deel ervan) Janken dus.... Nee het gaat even niet zo goed, ik mis Ray verschrikkelijk. Ik herleef vorig jaar weer. Morgen precies een jaar geleden was het andere vrijgezellenfeestje op handen. Maar Ray was behoorlijk ziek. Ik twijfelde of ik wel kon gaan. Maar ik had de huisartsenpost gebeld en nog medicijnen gehaald. Hij hield ontzettend veel vocht vast. Uiteindelijk ben ik toch overgehaald om te gaan. En om een uur of acht ging het best goed, zodat mijn moeder (Ray's oppas voor die avond) mij een sms stuurde dat het weer wat beter ging. Dat was van korte duur, maar Ray wilde dat ik zou genieten van mijn avondje. Toen ik thuis kwam was de thuiszorg er. Ik weet nog dat ik buiten snel een maf schort met een bikinibabe aan deed om Ray te laten zien. Toen ik binnen kwam werd ik opgevangen door mijn moeder en de thuiszorg. het ging niet goed. Schort uitgedaan en in een la gelegd waar die tot de verbouwing heeft gelegen. En de volgende dag zaten we in het ziekenhuis en heb ik vanuit de EHBO iedereen moeten bellen dat het trouwen niet ging zoals gepland. Echt K dus. En dat spookt door mijn hoofd. Telkens weer. Ik mis Ray. Vanavond met mijn ouders hier gegeten. Het was goed. Maar daarna miste ik Ray en zijn saxofoonspel. Dat deed hij zo vaak nadat we gegeten hadden. Ik heb net mijn nichtje gebeld (van de berichtjes hierboven) en gelukkig had ik toen even afleiding! Maar het gemis blijft......
Ik ben gisteren naar Symphonica in Rosso geweest. Deze keer van Paul de leeuw. Ik kwam binnen en was terug in de tijd. Vorig jaar met mijn nichtje naar Marco als soort vrijgezellenfeestje van ons tweeën. En dat was al moeilijk. Maar Paul heeft natuurlijk ook wel een aantal nummers die niet geschikt zijn voor mijn stemming. Neem "zonder jou" of "blijf bij mij". Wat dacht je van "de Steen" en toen Marco ook nog kwam zong ie "mijn opa" (tenminste ik denk dat het zo heet) en natuurlijk rood. Het nummer wat de ambtenaar van de burgelijke stand heeft uitgekozen voor ons trouwen (een deel ervan) Janken dus.... Nee het gaat even niet zo goed, ik mis Ray verschrikkelijk. Ik herleef vorig jaar weer. Morgen precies een jaar geleden was het andere vrijgezellenfeestje op handen. Maar Ray was behoorlijk ziek. Ik twijfelde of ik wel kon gaan. Maar ik had de huisartsenpost gebeld en nog medicijnen gehaald. Hij hield ontzettend veel vocht vast. Uiteindelijk ben ik toch overgehaald om te gaan. En om een uur of acht ging het best goed, zodat mijn moeder (Ray's oppas voor die avond) mij een sms stuurde dat het weer wat beter ging. Dat was van korte duur, maar Ray wilde dat ik zou genieten van mijn avondje. Toen ik thuis kwam was de thuiszorg er. Ik weet nog dat ik buiten snel een maf schort met een bikinibabe aan deed om Ray te laten zien. Toen ik binnen kwam werd ik opgevangen door mijn moeder en de thuiszorg. het ging niet goed. Schort uitgedaan en in een la gelegd waar die tot de verbouwing heeft gelegen. En de volgende dag zaten we in het ziekenhuis en heb ik vanuit de EHBO iedereen moeten bellen dat het trouwen niet ging zoals gepland. Echt K dus. En dat spookt door mijn hoofd. Telkens weer. Ik mis Ray. Vanavond met mijn ouders hier gegeten. Het was goed. Maar daarna miste ik Ray en zijn saxofoonspel. Dat deed hij zo vaak nadat we gegeten hadden. Ik heb net mijn nichtje gebeld (van de berichtjes hierboven) en gelukkig had ik toen even afleiding! Maar het gemis blijft......
zondag 4 november 2007 om 22:45
He Romilda, je bent er weer. Goed dat je naar Paul de Leeuw bent gegaan. Hij heeft inderdaad heel veel teksten die heel diep gaan. Ik moet er vaak om huilen, maar erg mooi.
Dat nummer van Marco Borsato, mijn opa, werd gedraaid op de crematie van mijn vader, was uitgekozen door mijn nichtjes. Ik kan ook niet naar dat nummer luisteren zonder te moeten huilen, maar dat geeft niet.
Hoe is het met de verbouwing?
Dat nummer van Marco Borsato, mijn opa, werd gedraaid op de crematie van mijn vader, was uitgekozen door mijn nichtjes. Ik kan ook niet naar dat nummer luisteren zonder te moeten huilen, maar dat geeft niet.
Hoe is het met de verbouwing?
zondag 4 november 2007 om 22:49
Verbouwing deel 1 is klaar (keuken, muren plafonds en vloer). Het is mooi geworden. Over 2 weken de kozijnen en in december komen de meubels en de gordijnen. Dus nog ff bezig. Mis Ray ook daarom. Hij kan niet zien hoe het geworden is. of kan het wel zien maar ik weet niet of hij het mooi vind. Zoek naar tekens, signalen dat hij het mooi vind. Kan ze niet vinden.... Heb ook nog een laatste wens van Ray vervuld deze week. Heb mijn auto ingeruild voor een andere, geschikt voor mijn werk en veiliger. Wil dat delen maar kan het niet. Ben bang verkeerd begrepen te worden.....
zondag 4 november 2007 om 23:00
Ik weet zeker dat je weet wat Ray mooi vindt. En anders geeft hij maar gewoon een teken van boven dat hij het er niet mee eens is.
Dan verf je de boel gewoon weer in een andere kleur .
Maar ik snap dat je hem heel erg mist hierbij.
Goed dat je een veilige auto hebt gekozen. Ray stuurt je dus nog steeds met zijn wensen.
Dan verf je de boel gewoon weer in een andere kleur .
Maar ik snap dat je hem heel erg mist hierbij.
Goed dat je een veilige auto hebt gekozen. Ray stuurt je dus nog steeds met zijn wensen.
zondag 4 november 2007 om 23:15
Nou, dit was een letterlijk uitgesproken wens, op een ontactische manier van iemand die weet dat zijn einde nadert. Plompverloren vlak voordat hij voor de laatste keer naar het ziekenhuis ging. Roomke ik wil dat je een nieuwe keuken zet en die outander gaat kopen (mitsubishi outlander) als ik dood ben. Van het geld van de levensverzekering of van mijn werk. Ikke boos, dat ie dat zo zei. Zo van daar wil ik het niet over hebben. Ik dacht ook dat het niet zou kunnen. Begrafenis was zo duur..... Maar met een beetje goed rekenen en gewoon tevreden zijn met de badkamer van nu moet het kunnen (moet eigenlijk ook nodig verbouwd worden, maar alles werkt nog dus ach.....). En ik wilde toch ook wel die wens van Ray vervullen. Ik ben alleen bang dat er een aantal mensen (l;ees schoonfamilei) die het niet begrijpen. Dus is het nu mijn dienstauto, die ik de 23e kan ophalen..... Ben blij en toch ook weer niet. Heb zo gejankt toen ik de beslissing nam. Gewoon omdat Ray dat wilde heb ik de knoop doorgehakt (ja de aanleiding was wel die schade die ik tijdens mijn werk had gereden....) Soms blijft het zo moeilijk......
maandag 5 november 2007 om 16:27
quote:Je hoeft je nergens voor te verantwoorden. Ik weet dat je die nieuwe keuken en die auto zo weer in zou ruilen voor Ray als je dat zou kunnen. Laat ze maar kletsen.
Sluit ik me helemaal bij aan.
en ik hoop dat je er over een tijdje gewoon van geniet, zonder ook maar enig schuldgevoel of wat dan ook.
Sluit ik me helemaal bij aan.
en ik hoop dat je er over een tijdje gewoon van geniet, zonder ook maar enig schuldgevoel of wat dan ook.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 6 november 2007 om 19:11
Hallo allemaal.
Vandaag weer zo'n flash-back dag. Vorig jaar op de EHBO de bruiloft afbellen en regelen dat we in het ziekenhuis konden trouwen.... Dat ik thuis kwam en op de kamer waar m'n trouwjurk hing ineenstortte, bang dat ik de jurk niet meer kon dragen..... Het is echt even heel moeilijk.
Vandaag heb ik wel goed nieus gehad. Mijn uitstrijkje was oké, ik moet over een half jaar weer op controle. Maar met de vader van mijn vriendin gaat het niet goed. Vandaag de definitieve diagnose... Hij heeft alvleesklierkanker, uitgezaaid.... Mijn gedachten tollen dus..... Ik switch van het ene naar het andere. Ik had wel een gesprek met de psych...... Dat was nu wel fijn. Ze vind dat ik het goed doe.... En morgen moet ik doen wat ik wil. Ik wil de liefde van Ray en mij herdenken, centraal stellen. Mijn ouders en mijn zus komen en blijven lunchen. Daarna gaan we naar het graf van Ray om een bloemetje neer te leggen. Ik wil ook nog even met Ray praten daar, alleen. Ik wil hem zeggen dat ik het contact graag wil behouden met zijn familie, maar dat ik het gevoel heb dat ze wat ik doe afkeuren. Maar dat ik hoop dat hij trots op me is dat ik het op mijn manier doe. Dat ik me niet afhankelijk wil opstellen door te hopen op een kaartje of een telefoontje en als dat niet komt weer gekwetst zijn. Dat ze welkom zijn maar dat ik mijn eigen plan trek en niet actief het contact blijf onderhouden zolang dat niet goed voelt...... Maar of het lukt om me niet gekwetst of teleurgesteld te voelen weet ik nog zo net niet. Ik vind het zo moeilijk............................
Vandaag weer zo'n flash-back dag. Vorig jaar op de EHBO de bruiloft afbellen en regelen dat we in het ziekenhuis konden trouwen.... Dat ik thuis kwam en op de kamer waar m'n trouwjurk hing ineenstortte, bang dat ik de jurk niet meer kon dragen..... Het is echt even heel moeilijk.
Vandaag heb ik wel goed nieus gehad. Mijn uitstrijkje was oké, ik moet over een half jaar weer op controle. Maar met de vader van mijn vriendin gaat het niet goed. Vandaag de definitieve diagnose... Hij heeft alvleesklierkanker, uitgezaaid.... Mijn gedachten tollen dus..... Ik switch van het ene naar het andere. Ik had wel een gesprek met de psych...... Dat was nu wel fijn. Ze vind dat ik het goed doe.... En morgen moet ik doen wat ik wil. Ik wil de liefde van Ray en mij herdenken, centraal stellen. Mijn ouders en mijn zus komen en blijven lunchen. Daarna gaan we naar het graf van Ray om een bloemetje neer te leggen. Ik wil ook nog even met Ray praten daar, alleen. Ik wil hem zeggen dat ik het contact graag wil behouden met zijn familie, maar dat ik het gevoel heb dat ze wat ik doe afkeuren. Maar dat ik hoop dat hij trots op me is dat ik het op mijn manier doe. Dat ik me niet afhankelijk wil opstellen door te hopen op een kaartje of een telefoontje en als dat niet komt weer gekwetst zijn. Dat ze welkom zijn maar dat ik mijn eigen plan trek en niet actief het contact blijf onderhouden zolang dat niet goed voelt...... Maar of het lukt om me niet gekwetst of teleurgesteld te voelen weet ik nog zo net niet. Ik vind het zo moeilijk............................
dinsdag 6 november 2007 om 20:14
Maak er maar een mooie dag van morgen.
En wat betreft Ray's familie: je mag je gekwetst voelen als dat gevoel er is. Laat het maar toe. Contact hoef je inderdaad niet actief te onderhouden als het er niet in zit, maar erken wel als je ergens verdriet over hebt dat dat verdriet er gewoon is.
Je kunt ook de boel openbreken. Zeggen dat je je afgekeurd of genegeerd voelt en dat je niet weet wat je met ze aanmoet, dat je liever anders zou hebben gezien. Wie weet wat eruit komt.
En wat betreft Ray's familie: je mag je gekwetst voelen als dat gevoel er is. Laat het maar toe. Contact hoef je inderdaad niet actief te onderhouden als het er niet in zit, maar erken wel als je ergens verdriet over hebt dat dat verdriet er gewoon is.
Je kunt ook de boel openbreken. Zeggen dat je je afgekeurd of genegeerd voelt en dat je niet weet wat je met ze aanmoet, dat je liever anders zou hebben gezien. Wie weet wat eruit komt.
dinsdag 6 november 2007 om 20:26
Ja heb ik ook al aan zitten denken. Als ik morgen weer niks hoor dan schrijf ik een brief (6 keer in klad, dan nog een aantal dagen dubben wel of niet versturen afijn je kent het misschien wel). Maar misschien valt t wel mee en laten ze wel iets horen. Maar het doet me inderdaad verdriet, veel verdriet.... En dat wil ik er niet bij hebben, ik heb al verdriet genoeg om Ray....
