Relaties
alle pijlers
Ach ja, laten we weer eens vragen 'of dit normaal is'.
woensdag 30 december 2009 om 14:14
Ok, na dagen zelf aan het denken geslagen te zijn wil ik ook graag eens de nuchtere kijk van andere mensen op mijn 'soort van probleem'.
Mijn vriend heeft voor mij diverse scharrels en vriendinnen gehad. Met 1 heeft hij nog steeds contact. Ik heb dat altijd normaal gevonden, heb er nooit wat achter gezocht of er een probleem van gemaakt. Ik weet dat een van zijn exen belangrijk voor hem is. Ik vind dat prima, 100% ok. Hij ziet in haar slechts 'een goede vriendin'. Dus laten we haar vanaf nu 'de goede vriendin' noemen.
Natuurlijk vond ik het in de eerste maanden vreemd dat wanneer wij met vakantie waren hij naast kado-tjes voor zijn familie óók kado-tjes voor haar en haar kind (niet van hem) ging kopen. Maar hey, voor een goede vriendin zie ik ook daar uiteindelijk de problemen niet van in.
Inmiddels zijn vriend en ik al ruim 2 jaar bij elkaar en tot op heden heb ik deze goede vriendin nog nooit mogen/kunnen ontmoeten. Ik heb diverse voorstellen gedaan: bij haar thuis, bij ons thuis, avondje gezellig wat drinken etc..etc... maar niets lijkt echt te lukken. Er is altijd wel iets waarom het - door haar - niet kan. Mijn vriend en zij spreken wel af. Niet wekelijks maar regelmatig. Meestal hebben ze daar ook een goede reden voor want ze hebben allebei een beroep waarbij ze veel raakvlakken hebben. Hierdoor organiseren ze weleens een aantal zaken en dan spreken ze af. Ze werken niet bij hetzelfde bedrijf maar bundelen hun intelligentie en doen dan weleens iets freelance samen. Het brainstormen doen ze op zijn werk, bij haar thuis (dan kookt ze gezellig voor hem) etc..etc.. maar nooit bij ons.
Tijdens de kerstdagen had ik een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet klopte en met een schuldgevoel van hier tot Tokyo (en terecht want ik haat dat ik het heb gedaan en veroordeel anderen er ook op) zijn telefoon gechecked. Ik heb niet zijn smsn gelezen alleen maar gekeken door wie hij de laatste tijd gebeld was en wat mij opviel was: Ze bellen heel erg veel! Ze hebben veel contact en áltijd tijdens kantooruren. Nooit daarbuiten. Zij belt hem over van alles (dat zegt mijn vriend tenminste) en niet alleen over zakelijke evenementen.
- Op de vraag of ze veel contact hadden antwoordde hij ontkennend
- Op de vraag waarom een goede vriendin alleen maar tijdens kantooruren belt wist hij geen antwoord
- Op de vraag waarom ik haar na 2 jaar nog steeds niet ken wist hij geen antwoord.
- Op de dag dat een dierbaar iemand van mij op t punt van overlijden stond was hij bij haar en liet mij alleen afscheid van die persoon nemen.
- Wij sturen haar gezamelijk een kerstkaart, hij krijgt er een op zijn naam terug.
- Ik heb eens een kado voor haar (via mijn werk) aan mijn vriend meegegeven. Het ging over de interesse die ze samen delen. Ik heb geen bedankje gekregen.
- Ze bellen nooit in mijn nabijheid.
- Laatst was ik vrij op een doordeweekse dag en mijn vriend ook, toen heeft ze 3x gebeld en hij heeft toen express niet opgenomen (om discussies te vermijden, zegt hij).
Bij deze mijn vraag: wat en dan ook echt wát moet ik hier nu van maken. Is dit iets wat ik dien te begrijpen en wat ik los moet laten? Of heb ik nu toch wel recht op antwoorden? En zo ja, op welke vragen dan eigenlijk? Ik heb er nu, na 2 jaar, gewoon een vreemd gevoel bij gekregen.
Het is een heel verhaal... ik weet het. Ik ben niet jaloers van aard maar ik begin het gevoel te krijgen dat er dingen gebeuren die niet in orde zijn. Misschien wil ik van jullie wel weten of ik spoken zie of dat dit normaal is and to move on
Groetjes,
Kopje thee...
Mijn vriend heeft voor mij diverse scharrels en vriendinnen gehad. Met 1 heeft hij nog steeds contact. Ik heb dat altijd normaal gevonden, heb er nooit wat achter gezocht of er een probleem van gemaakt. Ik weet dat een van zijn exen belangrijk voor hem is. Ik vind dat prima, 100% ok. Hij ziet in haar slechts 'een goede vriendin'. Dus laten we haar vanaf nu 'de goede vriendin' noemen.
Natuurlijk vond ik het in de eerste maanden vreemd dat wanneer wij met vakantie waren hij naast kado-tjes voor zijn familie óók kado-tjes voor haar en haar kind (niet van hem) ging kopen. Maar hey, voor een goede vriendin zie ik ook daar uiteindelijk de problemen niet van in.
Inmiddels zijn vriend en ik al ruim 2 jaar bij elkaar en tot op heden heb ik deze goede vriendin nog nooit mogen/kunnen ontmoeten. Ik heb diverse voorstellen gedaan: bij haar thuis, bij ons thuis, avondje gezellig wat drinken etc..etc... maar niets lijkt echt te lukken. Er is altijd wel iets waarom het - door haar - niet kan. Mijn vriend en zij spreken wel af. Niet wekelijks maar regelmatig. Meestal hebben ze daar ook een goede reden voor want ze hebben allebei een beroep waarbij ze veel raakvlakken hebben. Hierdoor organiseren ze weleens een aantal zaken en dan spreken ze af. Ze werken niet bij hetzelfde bedrijf maar bundelen hun intelligentie en doen dan weleens iets freelance samen. Het brainstormen doen ze op zijn werk, bij haar thuis (dan kookt ze gezellig voor hem) etc..etc.. maar nooit bij ons.
Tijdens de kerstdagen had ik een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet klopte en met een schuldgevoel van hier tot Tokyo (en terecht want ik haat dat ik het heb gedaan en veroordeel anderen er ook op) zijn telefoon gechecked. Ik heb niet zijn smsn gelezen alleen maar gekeken door wie hij de laatste tijd gebeld was en wat mij opviel was: Ze bellen heel erg veel! Ze hebben veel contact en áltijd tijdens kantooruren. Nooit daarbuiten. Zij belt hem over van alles (dat zegt mijn vriend tenminste) en niet alleen over zakelijke evenementen.
- Op de vraag of ze veel contact hadden antwoordde hij ontkennend
- Op de vraag waarom een goede vriendin alleen maar tijdens kantooruren belt wist hij geen antwoord
- Op de vraag waarom ik haar na 2 jaar nog steeds niet ken wist hij geen antwoord.
- Op de dag dat een dierbaar iemand van mij op t punt van overlijden stond was hij bij haar en liet mij alleen afscheid van die persoon nemen.
- Wij sturen haar gezamelijk een kerstkaart, hij krijgt er een op zijn naam terug.
- Ik heb eens een kado voor haar (via mijn werk) aan mijn vriend meegegeven. Het ging over de interesse die ze samen delen. Ik heb geen bedankje gekregen.
- Ze bellen nooit in mijn nabijheid.
- Laatst was ik vrij op een doordeweekse dag en mijn vriend ook, toen heeft ze 3x gebeld en hij heeft toen express niet opgenomen (om discussies te vermijden, zegt hij).
Bij deze mijn vraag: wat en dan ook echt wát moet ik hier nu van maken. Is dit iets wat ik dien te begrijpen en wat ik los moet laten? Of heb ik nu toch wel recht op antwoorden? En zo ja, op welke vragen dan eigenlijk? Ik heb er nu, na 2 jaar, gewoon een vreemd gevoel bij gekregen.
Het is een heel verhaal... ik weet het. Ik ben niet jaloers van aard maar ik begin het gevoel te krijgen dat er dingen gebeuren die niet in orde zijn. Misschien wil ik van jullie wel weten of ik spoken zie of dat dit normaal is and to move on
Groetjes,
Kopje thee...
woensdag 30 december 2009 om 16:05
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 15:46:
Ik wil niet aardig zijn.. ik wil alleen niet de oversture, hysterische vriendin zijn. Als ik kalm ben en blijf dan zie ik alles het meest helder.Je lijkt zo ontzettend hard je best te doen om 'volwassen' te zijn en om 'erboven te staan'. Twee opmerkingen daarover:
- Is het mogelijk dat je deze rol alleen speelt omdat je bang bent wat er gebeurt wanneer je je gevoelens laat gaan? Omdat je weet dat je dan misschien wel echt achter de waarheid komt en je aanpak van nu zoveel 'verhevener' en vooral ook veiliger voelt? Waarom houd je hem het hand boven het hoofd terwijl hij jou geen enkele reden daartoe geeft?
- Een goede relatie kan wel een hysterische bui hebben hoor. Zeker als die hysterische bui komt vanuit een heel begrijpelijk standpunt. In een goede relatie is deze hele kwestie trouwens niet alleen bespreekbaar, je vriend zal ook gewoon uit zichzelf de dingen al anders aanpakken en jou open over hun hele omgang vertellen. Zonder dat hier claimen, dreigementen of hysterische buien van jou voor nodig zijn.
Ik wil niet aardig zijn.. ik wil alleen niet de oversture, hysterische vriendin zijn. Als ik kalm ben en blijf dan zie ik alles het meest helder.Je lijkt zo ontzettend hard je best te doen om 'volwassen' te zijn en om 'erboven te staan'. Twee opmerkingen daarover:
- Is het mogelijk dat je deze rol alleen speelt omdat je bang bent wat er gebeurt wanneer je je gevoelens laat gaan? Omdat je weet dat je dan misschien wel echt achter de waarheid komt en je aanpak van nu zoveel 'verhevener' en vooral ook veiliger voelt? Waarom houd je hem het hand boven het hoofd terwijl hij jou geen enkele reden daartoe geeft?
- Een goede relatie kan wel een hysterische bui hebben hoor. Zeker als die hysterische bui komt vanuit een heel begrijpelijk standpunt. In een goede relatie is deze hele kwestie trouwens niet alleen bespreekbaar, je vriend zal ook gewoon uit zichzelf de dingen al anders aanpakken en jou open over hun hele omgang vertellen. Zonder dat hier claimen, dreigementen of hysterische buien van jou voor nodig zijn.
woensdag 30 december 2009 om 16:06
@Chameleon:
Koffie zegt dat hij zich kan voorstellen dat ik vind dat dingen niet kloppen en raar zijn. Hij zegt ook dat bij ieder voorstel dat ik heb gedaan hij echt zijn best heeft gedaan om het zover te krijgen dat we ook echt afspreken maar het lukt iedere keer niet. Hij zegt wel te willen dat ik haar leer kennen. Dat van die kerstkaart vindt hij heel vervelend voor mij, zegt ie.
Het speelt voor hem als we het er over hebben. Als het een dag of twee ergens anders over gaat is hij het onderwerp ook snel weer vergeten. Hij vindt het vervelend dat ik er zo'n moeite mee heb maar verzekert mij dat er niets aan de hand is.
Ik verwijt hem dan ook het meeste dat hij zijn rug niet recht trekt en het voor mij opneemt: "Luister goede vriendin, dit is Kopje Thee... het is belangrijk voor mij dat je haar leert kennen".
Zoiets
Koffie zegt dat hij zich kan voorstellen dat ik vind dat dingen niet kloppen en raar zijn. Hij zegt ook dat bij ieder voorstel dat ik heb gedaan hij echt zijn best heeft gedaan om het zover te krijgen dat we ook echt afspreken maar het lukt iedere keer niet. Hij zegt wel te willen dat ik haar leer kennen. Dat van die kerstkaart vindt hij heel vervelend voor mij, zegt ie.
Het speelt voor hem als we het er over hebben. Als het een dag of twee ergens anders over gaat is hij het onderwerp ook snel weer vergeten. Hij vindt het vervelend dat ik er zo'n moeite mee heb maar verzekert mij dat er niets aan de hand is.
Ik verwijt hem dan ook het meeste dat hij zijn rug niet recht trekt en het voor mij opneemt: "Luister goede vriendin, dit is Kopje Thee... het is belangrijk voor mij dat je haar leert kennen".
Zoiets
woensdag 30 december 2009 om 16:07
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 16:02:
Shit shit, ik kan niet weg komen.. Ik lees dan nog snel ff wat en dan denk ik.. dát is het.
Ik denk dat Delphi voor mij ineens de spijker op de kop heeft geslagen waarom het mij zo dwars zit. We hoeven idd niet alles samen te doen, ik wil dat niet eens. Maar idd als iemand beweert goede vrienden te zijn, dan ben je als vriend toch benieuwd naar iemands grote liefde?? Toch? Ik denk dat het de spijker op z'n kop is door te zeggen dat ze zich door mij bedreigt voelt en daarom doet alsof ik niet bestaat. Zo kan ze hem bellen voor allerlei adviesjes omtrent haar prive-leven en lijkt het net alsof ze nog een beetje samen zijn, op afstand..dat wel..
Klinkt mij niet geheel onverklaarbaar in de oren...En, voel je je geruster, nu je alles bij haar neerlegt, in plaats van bij je vriend?
Shit shit, ik kan niet weg komen.. Ik lees dan nog snel ff wat en dan denk ik.. dát is het.
Ik denk dat Delphi voor mij ineens de spijker op de kop heeft geslagen waarom het mij zo dwars zit. We hoeven idd niet alles samen te doen, ik wil dat niet eens. Maar idd als iemand beweert goede vrienden te zijn, dan ben je als vriend toch benieuwd naar iemands grote liefde?? Toch? Ik denk dat het de spijker op z'n kop is door te zeggen dat ze zich door mij bedreigt voelt en daarom doet alsof ik niet bestaat. Zo kan ze hem bellen voor allerlei adviesjes omtrent haar prive-leven en lijkt het net alsof ze nog een beetje samen zijn, op afstand..dat wel..
Klinkt mij niet geheel onverklaarbaar in de oren...En, voel je je geruster, nu je alles bij haar neerlegt, in plaats van bij je vriend?
woensdag 30 december 2009 om 16:08
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 16:06:
@Chameleon:
Koffie zegt dat hij zich kan voorstellen dat ik vind dat dingen niet kloppen en raar zijn. Hij zegt ook dat bij ieder voorstel dat ik heb gedaan hij echt zijn best heeft gedaan om het zover te krijgen dat we ook echt afspreken maar het lukt iedere keer niet. Hij zegt wel te willen dat ik haar leer kennen. Dat van die kerstkaart vindt hij heel vervelend voor mij, zegt ie.Dat zou ik dus gek vinden. Als ik een kerstkaart van een vriend/vriendin krijg die keer op keer bewust alleen aan mij gericht is en niet aan mijn vriend, vind ik dat niet alleen vervelend voor mijn vriend, maar vind ík het ook vervelend voor mezelf. Omdat ik het gevoel heb dat die vriend/vriendin dan mijn relatie niet erkent!
@Chameleon:
Koffie zegt dat hij zich kan voorstellen dat ik vind dat dingen niet kloppen en raar zijn. Hij zegt ook dat bij ieder voorstel dat ik heb gedaan hij echt zijn best heeft gedaan om het zover te krijgen dat we ook echt afspreken maar het lukt iedere keer niet. Hij zegt wel te willen dat ik haar leer kennen. Dat van die kerstkaart vindt hij heel vervelend voor mij, zegt ie.Dat zou ik dus gek vinden. Als ik een kerstkaart van een vriend/vriendin krijg die keer op keer bewust alleen aan mij gericht is en niet aan mijn vriend, vind ik dat niet alleen vervelend voor mijn vriend, maar vind ík het ook vervelend voor mezelf. Omdat ik het gevoel heb dat die vriend/vriendin dan mijn relatie niet erkent!
Peas on earth!
woensdag 30 december 2009 om 16:10
@Spinster: ik probeer er echt boven te staan en volwassen er mee om te gaan. Niet omdat ik bang ben anders de hysterische vriendin te zijn of het enorme zeikwijf stempel te krijgen maar meer omdat ik zo ben. Ik ben nu eenmaal iemand van de voors en tegens en de afwegingen en dan een goed oordeel te vormen... Beetje saai, dat wel..maar voor mij werkt het,...
Ik geef toe: ben meer boos op haar dan op hem.. dat is dan weer puur gevoelsmatig.
Ik geef toe: ben meer boos op haar dan op hem.. dat is dan weer puur gevoelsmatig.
woensdag 30 december 2009 om 16:23
Ik vind het raar dat je vriend jouw zo ontzettend afwimpeld.
Wat maakt het uit als hij er geen probleem in ziet, JIJ vind het een probleem en dat zou erg genoeg moeten zijn voor hem om er mee in te zitten.
En er iets aan te doen.
Want jij bent niets met een schouderklopje en 'ik vind het rot voor je'.
Wat maakt het uit als hij er geen probleem in ziet, JIJ vind het een probleem en dat zou erg genoeg moeten zijn voor hem om er mee in te zitten.
En er iets aan te doen.
Want jij bent niets met een schouderklopje en 'ik vind het rot voor je'.
woensdag 30 december 2009 om 16:24
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 16:10:
@Spinster: ik probeer er echt boven te staan en volwassen er mee om te gaan. Niet omdat ik bang ben anders de hysterische vriendin te zijn of het enorme zeikwijf stempel te krijgen maar meer omdat ik zo ben. Ik ben nu eenmaal iemand van de voors en tegens en de afwegingen en dan een goed oordeel te vormen... Beetje saai, dat wel..maar voor mij werkt het,... Niks mis mee. Dat lijkt me ook een onderdeel van volwassen zíjn. Maar een ander onderdeel van volwassen zijn is: weten wanneer je voor jezelf moet opkomen.
En verder nog: óók naar je gevoel durven luisteren. Niet altijd overal 'perfect' op hoeven reageren, jezelf in vele gezichten durven laten zien aan je naasten.
Kortom: volwassen zijn is niet bóven emoties staan, maar emoties kunnen reguleren. Wanneer je dus reden hebt om kwaad te zijn, kun je best kwaad zijn.
Ik geef toe: ben meer boos op haar dan op hem.. dat is dan weer puur gevoelsmatig. Hoewel ik het van haar verdacht of anders onaardig/onbeschoft vind, heb je niet direct met haar te maken. Jouw vriend heeft met jou een relatie, met haar (minstens) een vriendschap, hij is daarmee naar jullie beiden een soort 'sociale verplichting' aangegaan beide mensen zich lekker te laten voelen binnen de gepastheid van de relatie. Hij geeft jou nu een zeer ongemakkelijk gevoel. Dat is in eerste plaats aan hém en pas in tweede plaats aan haar om weg te nemen.
@Spinster: ik probeer er echt boven te staan en volwassen er mee om te gaan. Niet omdat ik bang ben anders de hysterische vriendin te zijn of het enorme zeikwijf stempel te krijgen maar meer omdat ik zo ben. Ik ben nu eenmaal iemand van de voors en tegens en de afwegingen en dan een goed oordeel te vormen... Beetje saai, dat wel..maar voor mij werkt het,... Niks mis mee. Dat lijkt me ook een onderdeel van volwassen zíjn. Maar een ander onderdeel van volwassen zijn is: weten wanneer je voor jezelf moet opkomen.
En verder nog: óók naar je gevoel durven luisteren. Niet altijd overal 'perfect' op hoeven reageren, jezelf in vele gezichten durven laten zien aan je naasten.
Kortom: volwassen zijn is niet bóven emoties staan, maar emoties kunnen reguleren. Wanneer je dus reden hebt om kwaad te zijn, kun je best kwaad zijn.
Ik geef toe: ben meer boos op haar dan op hem.. dat is dan weer puur gevoelsmatig. Hoewel ik het van haar verdacht of anders onaardig/onbeschoft vind, heb je niet direct met haar te maken. Jouw vriend heeft met jou een relatie, met haar (minstens) een vriendschap, hij is daarmee naar jullie beiden een soort 'sociale verplichting' aangegaan beide mensen zich lekker te laten voelen binnen de gepastheid van de relatie. Hij geeft jou nu een zeer ongemakkelijk gevoel. Dat is in eerste plaats aan hém en pas in tweede plaats aan haar om weg te nemen.
woensdag 30 december 2009 om 16:32
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 16:06:
Ik verwijt hem dan ook het meeste dat hij zijn rug niet recht trekt en het voor mij opneemt: "Luister goede vriendin, dit is Kopje Thee... het is belangrijk voor mij dat je haar leert kennen".
Precies, dat zou ik dus ook hebben!
En dat geldt overigens ook voor die kerstkaart, dat hij niet een duidelijke lijn trekt naar 'vriendin': "luister es, die kaart heb je van mij èn Kopje Thee, mijn partner, gekregen!"
Ik zou zoiets dus wèl belangrijk en meer dan alleen vervelend voor jou vinden. Zij erkent Kopje Koffies relatie dus gewoon niet en daarmee ontkent ze een heel belangrijk deel in zijn leven en die ontkenning houdt hij dus ook in stand.
Ik verwijt hem dan ook het meeste dat hij zijn rug niet recht trekt en het voor mij opneemt: "Luister goede vriendin, dit is Kopje Thee... het is belangrijk voor mij dat je haar leert kennen".
Precies, dat zou ik dus ook hebben!
En dat geldt overigens ook voor die kerstkaart, dat hij niet een duidelijke lijn trekt naar 'vriendin': "luister es, die kaart heb je van mij èn Kopje Thee, mijn partner, gekregen!"
Ik zou zoiets dus wèl belangrijk en meer dan alleen vervelend voor jou vinden. Zij erkent Kopje Koffies relatie dus gewoon niet en daarmee ontkent ze een heel belangrijk deel in zijn leven en die ontkenning houdt hij dus ook in stand.
woensdag 30 december 2009 om 16:44
[quote]kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 15:04:
Het van het dubbelleven zie ik als een optie aangedragen door degene die het verhaal lezen... Ik weet alleen zeker (voor zover je iets zeker kan weten) dat hij geen dubbelleven leidt.
Wat ik hem en haar kwalijk neem is het stiekeme. Hij noemt het alleen niet stiekem. Volgens hem gaat het zo. Ik heb niet zoveel met kerstkaarten maar als we er een sturen met 'Fijne dagen! Kopje Thee en Kopje Koffie' dan word ik wel heel zuur van eentje terug gericht aan Kopje koffie alleen. Daar word ik link van. Het is een klein vergrijp misschien maar wel met een redelijk grote boodschap erin (Thee, bestaat niet).[/quote
Als mijn vent, dit van zijn' vriendin', zou accepteren, dus feitelijk er niets over zou zeggen, (wie zwijgt stemt toe), in dit geval de ontkenning van jouw bestaan., dan had hij wat mij betreft , een heel groot probleem.
Het van het dubbelleven zie ik als een optie aangedragen door degene die het verhaal lezen... Ik weet alleen zeker (voor zover je iets zeker kan weten) dat hij geen dubbelleven leidt.
Wat ik hem en haar kwalijk neem is het stiekeme. Hij noemt het alleen niet stiekem. Volgens hem gaat het zo. Ik heb niet zoveel met kerstkaarten maar als we er een sturen met 'Fijne dagen! Kopje Thee en Kopje Koffie' dan word ik wel heel zuur van eentje terug gericht aan Kopje koffie alleen. Daar word ik link van. Het is een klein vergrijp misschien maar wel met een redelijk grote boodschap erin (Thee, bestaat niet).[/quote
Als mijn vent, dit van zijn' vriendin', zou accepteren, dus feitelijk er niets over zou zeggen, (wie zwijgt stemt toe), in dit geval de ontkenning van jouw bestaan., dan had hij wat mij betreft , een heel groot probleem.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
woensdag 30 december 2009 om 17:08
Ik wil je niet heel bang maken, maar ik heb dus zelf jaren in een relatie gezeten waarin dit soort dingen ook aan de orde waren, en daarin was dus wél sprake van iemand die een compleet dubbelleven leidde.
Ik vertrouw het dus ook allemaal voor geen meter, en de "verklaringen" die jij geeft als "want toen en toen belde ik en toen waren ze samen, ze weet dus dat ik besta" doen mij alle alarmbellen rinkelen.
Daarnaast: in mijn geval wist "de ander" inderdaad van mijn bestaan, maar dacht zij hetzelfde over mij als wat jij nu van die vriendin denkt. Dat ik niet meer dan een "ex-scharrel" was met wie hij nog bevriend was.
Ik zal je de afschuwelijke details besparen, maar om antwoord te geven op je vraag: nee, ik vind dit dus niet normaal.
Ik vertrouw het dus ook allemaal voor geen meter, en de "verklaringen" die jij geeft als "want toen en toen belde ik en toen waren ze samen, ze weet dus dat ik besta" doen mij alle alarmbellen rinkelen.
Daarnaast: in mijn geval wist "de ander" inderdaad van mijn bestaan, maar dacht zij hetzelfde over mij als wat jij nu van die vriendin denkt. Dat ik niet meer dan een "ex-scharrel" was met wie hij nog bevriend was.
Ik zal je de afschuwelijke details besparen, maar om antwoord te geven op je vraag: nee, ik vind dit dus niet normaal.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 december 2009 om 18:15
Als je denkt dat zij inderdaad meer zou willen is dat een extra reden om haar niet te bellen. I've been there. Vrouwen zijn valse loeders. Geef haar niet de kans om je hoofd met leugens te vullen.
Nogmaals, ik denk dat je aan je vriend duidelijk moet maken dat deze situatie jou pijn doet. Dat kan kalm en zonder hysterische toestanden. Laat hij maar eens goed uitleggen waarom hij die pijn niet weg wil nemen.
Overigens heb ik ook vrienden en vriendinnen waarbij ik totaal niet nieuwsgierig ben naar hun wederhelft. Maar goed, die vriendschappen zijn op 1 na niet zo intensief als hier wordt geschetst.
Nogmaals, ik denk dat je aan je vriend duidelijk moet maken dat deze situatie jou pijn doet. Dat kan kalm en zonder hysterische toestanden. Laat hij maar eens goed uitleggen waarom hij die pijn niet weg wil nemen.
Overigens heb ik ook vrienden en vriendinnen waarbij ik totaal niet nieuwsgierig ben naar hun wederhelft. Maar goed, die vriendschappen zijn op 1 na niet zo intensief als hier wordt geschetst.
woensdag 30 december 2009 om 19:18
Inmiddels is het weer helemaal op de spits gedreven. Ik heb gewoon maar mijn eisen-pakket neergelegd. En dat is: dat hij haar maar eens belt om een afspraak te maken waar ik bij ben. Geen stiekem achteraf gedoe maar gewoon bij ons op de bank. Hij zag er het nut niet van in. Hij voelt zich dan gecontroleerd. Dat snap ik wel... maar hij zal even door het stof moeten en gewoon bellen waar ik bij ben.
Anyway, hij is boos omdat ik gedreigd heb haar zelf maar te bellen. Hij vond dat veel en veel te ver gaan. Ik heb gezegd dat ik het niet eens een gek idee vond (het was keiharde bluf). En vroeg hem ook waarom hij het niet vind kunnen. Zijn antwoord was dat ik haar niet eens kende, en dat het wel erg erg ver ging.
Dus de bom is weer eens gebarsten.. ik hou mijn rug recht maar ik denk dat dit weleens mijn relatie zou kunnen kosten. Ik overdrijf toch niet door nu voet bij stuk te houden?
@FV: jeetje wat een vreselijk verhaal.. daar schrok ik wel van.
Anyway, hij is boos omdat ik gedreigd heb haar zelf maar te bellen. Hij vond dat veel en veel te ver gaan. Ik heb gezegd dat ik het niet eens een gek idee vond (het was keiharde bluf). En vroeg hem ook waarom hij het niet vind kunnen. Zijn antwoord was dat ik haar niet eens kende, en dat het wel erg erg ver ging.
Dus de bom is weer eens gebarsten.. ik hou mijn rug recht maar ik denk dat dit weleens mijn relatie zou kunnen kosten. Ik overdrijf toch niet door nu voet bij stuk te houden?
@FV: jeetje wat een vreselijk verhaal.. daar schrok ik wel van.
woensdag 30 december 2009 om 19:23
Kopje thee, ik begrijp je angst dat dit je relatie kan kosten. Maar aan de andere kant: welke optie had je? Het nog langer negeren? Dat nare gevoel wegstoppen? Dat ging gewoon niet meer.
Heb je aan je vriend duidelijk kunnen maken waar jouw rotgevoel zit? Daar moet hij toch iets mee doen? En daar heb je hem toch al kansen genoeg voor gegeven? Vindt hij het dan heel gek dat je je na twee jaar niet meer met een kluitje in het riet laat sturen? Hij kon toch raden dat dit niet "gewoon" weg zou gaan?
Heb je aan je vriend duidelijk kunnen maken waar jouw rotgevoel zit? Daar moet hij toch iets mee doen? En daar heb je hem toch al kansen genoeg voor gegeven? Vindt hij het dan heel gek dat je je na twee jaar niet meer met een kluitje in het riet laat sturen? Hij kon toch raden dat dit niet "gewoon" weg zou gaan?
woensdag 30 december 2009 om 19:26
En ik schrik dan weer van jouw laatste post.
Sorry meid, maar ik vertrouw het voor geen meter. En nee, je overdrijft niet. Lees heel goed wat ik schrijf: in een normale relatie of vriendschap, is het een doodnormale vraag om te zeggen: hee, ik zou die en die weleens willen leren kennen, laten we eens afspreken.
Het feit dat jouw vriend daar ruzie met jou over maakt is NIET normaal. Dat ie doet alsof jij degene met het probleem bent is ook al niet normaal.
Ik zou de bom nu dan ook maar echt laten barsten. Ik had haar nu al aan de telefoon gehad, als ik eerlijk ben. Dan maar ruzie, die heb je nu toch al.
Sorry meid, maar ik vertrouw het voor geen meter. En nee, je overdrijft niet. Lees heel goed wat ik schrijf: in een normale relatie of vriendschap, is het een doodnormale vraag om te zeggen: hee, ik zou die en die weleens willen leren kennen, laten we eens afspreken.
Het feit dat jouw vriend daar ruzie met jou over maakt is NIET normaal. Dat ie doet alsof jij degene met het probleem bent is ook al niet normaal.
Ik zou de bom nu dan ook maar echt laten barsten. Ik had haar nu al aan de telefoon gehad, als ik eerlijk ben. Dan maar ruzie, die heb je nu toch al.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 december 2009 om 19:26
Nee, je overdrijft zeker niet! In een relatie is vertrouwen belangrijk, maar zeker ook eerlijkheid! Je hebt hem al die tijd vertrouwd (misschien terecht, misschien ook niet), nu is het tijd dat hij eens rekening met jouw gevoelens gaat houden. Kan hij zich dan helemaal niet voorstellen dat het op z'n minst nogal raar overkomt en dat het jou een rotgevoel geeft als hij zijn vriendin niet aan je voor wil stellen, haar niet wil bellen als jij erbij zit, dat haar kerstkaarten niet aan jou gericht worden en dat hij haar belangrijker vindt dan jou op het moment dat je oma op sterven ligt?
woensdag 30 december 2009 om 19:29
Ik vertrouw hem niet... Nee, ik vind het dus ook niet normaal. Ik had haar al lang gebeld.
Ik heb wel wat vraagjes. Ik heb veel gelezen, maar niet alles. Dus misschien zijn deze vragen al beantwoord. Het is uitgegaan omdat zij een kinderwens had en hij niet. Hoe lang geleden is het uitgegaan tussen hen? Hoe oud is het kind en waar is de vader?
Ik heb wel wat vraagjes. Ik heb veel gelezen, maar niet alles. Dus misschien zijn deze vragen al beantwoord. Het is uitgegaan omdat zij een kinderwens had en hij niet. Hoe lang geleden is het uitgegaan tussen hen? Hoe oud is het kind en waar is de vader?
