Afhankelijke vriend

Sinds een paar maandjes woon ik samen met een goede vriend. ik huurde een kamer en hij een 2kamer appartement en we bedachten dat het veel goedkoper was om zijn appartement te delen, en veel gezelliger ook nog. We begonnen als friends with some.. benefits. Ik heb vanaf het begin gezegd dat ik geen toekomstbeloften wil doen mede omdat ik net uit een lange relatie kom en omdat ik niet echt verliefd op hem ben. Ik heb ook nog stuff goin' on met iemand anders. Dat weet hij ook al vanaf het begin en dat was al zo voor dit. Hij reageerde daar heel rationeel op en ik ken hem ook niet anders als dat, dus ik dacht dat het wel los zou lopen. En in het begin deed het dat ook wel.



We maakten wel eens grapjes over toekomst en misschien zelfs een baby maar nooit op een hele serieuze manier. Als je samenleeft en in 1 bed slaapt geeft dat wel een stelletjesachtig samenleef idee maar goed, ik ben er altijd duidelijk over geweest dat ik niet uit was op een relatie of een huisje boompje beestje ding. Hij ook niet, zei hij toen. Maar, hij doet steeds meer alsof we al een fullblown relatie hebben. In theorie vind ie het ok, en weet ie alles wel en is hij het ook wel met me eens, maar gevoelsmatig lijkt hij toch heel anders te reageren. Ik blijf af en toe herhalen dat ik geen toekomstbeloften doe, dat ik niet weet hoe lang ik hier blijf wonen etc. etc. Het is moeilijk er wat over te zeggen tegen hem, omdat als we erover praten hij het wel met mee eens is, dat rationeel misschien ook wel is. Maar gevoelsmatig duidelijk niet.



Als ik naar mijn vriend ga (die natuurlijk ook weet van de situatie) reageert ie wat emotioneel, geraakt. Hij zegt niets. Maar keert in zichzelf, is zichtbaar aangedaan, hoe zeg je dat? En als ik erover wil praten, vermijd hij het onderwerp. Gister begon ik er weer over en zei ik iets van jamaar, jij bent toch ook niet echt verliefd op mij? Dan zegt ie 'hoezo?' en gaat hij er niet op in. Hij maakt regelmatig opmerkingen waar uit blijkt dat hij ervanuitgaat dat ik voor altijd blijf.



Natuurlijk heb ik het wel overwogen om een relatie met hem aan te gaan. Maar als ik eerlijk ben naar mezelf, vind ik hem gewoon geen relatiemateriaal zeg maar. Hij blowt, is erg chaotisch, lijkt niet echt doelen te hebben in zijn leven en hij is erg depri en pessimistisch, soms ronduit hopeloos. De hele dynamiek begint een beetje vervelend aan te voelen. Plakkerig, afhankelijk. Ik denk dat hij er toch veel meer van denkt/hoopt dan ik kan of wil bieden. Tegelijkertijd is stoppen met blowen voor hem niet eens echt bespreekbaar bijvoorbeeld. Mjah, ik vind sowieso dat ik niet aan een relatie moet beginnen als ik zoveel niet ok vind aan iemand. Je moet niet een relatie instappen met iemand die je niet leuk genoeg vind met als insteek ik verbeter hem wel, lijkt me. Hij heeft erg veel bevestiging nodig en ik vind dat hij een beetje om de waarheid heen probeert te leven, niet dat ie die niet krijgt, maar hij negeert m nogal... Ik geef wel om hem, hou in a way ook wel van hem, maar zie een toekomst met hem als enige partner niet echt zitten, en zou ik meerdere partners hebben wat hij op zich acceptabel vind (hij mag dat ook, ik zou erg opgelucht zijn als hij een vriendin kreeg, zelfs) zou hij het waarschijnlijk niet trekken dat hij gewoon nooit de partner zou worden waar ik het meeste voor voel, hij is niet echt in emotioneel in staat tot een open relatiestructuur, denk ik. Oppervlakkig misschien, maar daaronder niet.



Heeft iemand ooit in een vergelijkbare situatie gezeten? Tips? Het is lastig, want keihard zijn durf ik haast niet, hij is zo depri dat ik bang ben dat ie zichzelf wat aan zou kunnen doen als ik zonder hem emotioneel voor te bereiden hier weg ga. En ik wil ook niet dan maar een relatie aangaan uit omdat het zo lullig voor hem is. Ergens vind ik het ook oneerlijk van hem om dat te verwachten want hij wil er ook niet echt wat voor doen of laten maar lijkt wel te denken dat ie ergens recht op heeft ofzo... (Totdat je het vraagt, maar gedrag en wat ie zegt lopen hier nogal uiteen).



We hebben al meerdere gesprekken hierover gehad. Maar na zeggen dat het wel goed zit, doet ie weer net zo. En sindsdien vermijd ie het onderwerp zeer hardnekkig.

@ Wuiles, ik denk dat je gelijk hebt.



@ Summer Dance, nee sinds dit speelt doe ik dat natuurlijk niet meer. Maar we hebben dat wel eens gedaan ja, in een dronken bui. Tis niet alsof we echt een heel regelmatig seksleven hebben of hebben gehad zoals partners dat hebben. (En nu dus even helemaal niet).



@ Raffaella, wie weet. Daar sta ik best voor open. Alleen zou ik mijn verlangens geloof ik niet blijven projecteren op iemand die wat anders wil.



Ik vind de schuldvraag hier eerlijkgezegd niet zo relevant, misschien ligt het aan mij, misschien aan hem, who fuckin' cares anyway. Het gaat erom hoe we het op een vriendelijke manier oplossen.

quote:Summerdance schreef op 13 februari 2010 @ 18:16:

[...]



Open LAT relatie, dus dat zal vast allemaal moeten kunnen of zo...Yep. Dat kan allemaal.

Die grapjes over babys waren in de periode dat hij zelf nog grapjes zat te maken over die stomme gristenen in zijn dorp (zijn woorden he) die trouwen en kinderen maken en doen of ze nooit vreemd gaan. Ik ben niet de enige die dubbele boodschappen af gaf... Ook zei hij dat hij nooit een relatie wilde, dat hij best wilde langs gaan bij een meisje als ze wilde neuken, maar verder geen zin had om ergens in te investeren of moeite te doen. Dat wekt niet direct de indruk dat je op zoek bent naar een partner.



@ Rafaella, ja ik denk dat het hem ook een beetje is overkomen. Dat hij zelf ook niet verwacht had dat hij dit zou gaan willen. Overigens, sinds ik weet dat hij dat voelt/denkt probeer ik de boodschap zo eenduidig mogelijk te houden (vandaar dat ik nu op de bank slaap).



Op zoek naar een eigen plekje lijkt me de beste optie hier... Ik hoop dat hij dat een beetje goed gaat oppakken.

Nee, ik ben ook niet zo aardig meer denk ik. Ik heb mijn uiterste best gedaan om bespreekbaar te maken dat zijn eigenwaarde niet afhangt van mijn aantrekkingskracht, dat hij een leuke man is die liefde waard is, van iemand anders dan, en dat ik hem zeker wel waardeer, alleen niet op die manier. Ik neem het mezelf bijzonder kwalijk dat ik niet eerder doorhad dat hij zich zo voelde, aan de andere kant, heeft hij dat ook nooit gezegd, beweerde zelfs letterlijk het tegenovergestelde.



Maar ik neem het hem nu wel kwalijk dat hij ontzettend veel emotioneel leungedrag vertoond, terwijl ik mijn uiterste best doe niet uit schuldgevoel nog meer mixed messages te gaan geven. Ik bedoel, de man is 10 jaar ouder dan ik, gaat volgende week naar een vriendin toe waar hij wel eens seks mee heeft, dus zo zielig is hij nu ook weer niet. Het is niet zo dat ik een teer romantisch zieletje belast met mijn vrije ideetjes, hij was erger dan ik voordat ik hier kwam wonen...

Nou 1 van ons heeft al een relatie, is geen probleem dan spreek ik bij hem af. Als hij een relatie zou krijgen, dan zorg ik dat ik de weekenden bij mn vriend ben en we slapen nu dus al apart. Een 1 persoons bed erbij gaat niet passen. Tis niet zo groot hier hoor. Tis bed, kast, vol, zeg maar. maar de bank slaapt prima. Voor alle duidelijkheid ik had al open/polyamoureuze relaties before this, dat wist hij. Ik ben misschien niet zo duidelijk geweest, niet duidelijk genoeg in ieder geval, maar hij ook niet. Als iemand zegt dat ze geen relatie wil, nergens naartoe wil werken en niet verliefd op je is, kun je dat natuurlijk ook gewoon aannemen ofzo..