Relaties
alle pijlers
Al zo lang verdriet om mijn ex
donderdag 24 juni 2021 21:58
Ik kom er dus niet meer uit, wil graag van me afschrijven en ben benieuwd naar jullie mening.
Het is het aloude verhaal; ik kan mijn ex niet vergeten. Ik heb hem 28 jaar geleden ontmoet in Spanje, zijn land. Daarnaartoe verhuisd, werk gevonden, verloofd, het was heel serieus allemaal. We waren gek op elkaar, hadden het vaak over "later", kinderen krijgen, de hele rataplan.
En toen verbrak hij de verloving. De reden weet ik niet meer precies, maar wat ik nog wel weet, is dat de relatie hem begon te benauwen, en hij vond mij te onafhankelijk. Klopt, ik vond het toen al belangrijk om niet van een man (financieel) afhankelijk te zijn, en ik had dan ook een goede baan (hij studeerde nog).
Ik ben op mezelf gaan wonen en heb het nog ruim een jaar volgehouden. Maar ik was letterlijk ziek van liefdesverdriet, heb toen ook een ernstige depressie gehad (niet mijn eerste trouwens, ik ben bipolair).
Ja, en dan terug naar Nederland en proberen het leven weer op te pakken. Andere mannen, voor één nacht, maar ook twee serieuze relaties, en toen mijn man ontmoet. In die jaren heb ik ervaren dat je van twee mannen tegelijk kunt houden. Ik hield oprecht van mijn man, maar mijn ex was elke dag in mijn gedachten. Nooit heb ik hier ook maar één keer met iemand anders over gesproken. Ik moest er zelf me dealen, met het gemis. Ook met het feit dat ik al die jaren minstens drie keer per week over hem droom, en dat ik nog precies weet hoe zijn stem klonk, ik herinner me zijn geur, zijn ogen, zijn lach. Ik mis hem gewoon nog zo erg, ookal kan ik me ook heel goed zijn "mindere" kanten herinneren.
Inmiddels ben ik vers gescheiden (mijn man ging vreemd en woont al samen met zijn nieuwe liefje) en druk bezig met een woning voor mezelf. Ik heb lieve mensen om me heen, leuk werk en ik heb zin in de toekomst, al is het moeilijk.
En nu zou ik kunnen vragen "hoe krijg ik mijn Spaanse ex uit mijn kop." Maar dat heb ik al op zoveel verschillende manieren geprobeerd. En waarom zou ik hem willen vergeten? Hij is echt mijn grote liefde, en ik kan nauwelijks het idee verdragen dat ik hem nooit meer zal zien. Ik heb een gevoel van urgentie; ik moet naar hem toe. Alleen is hij niet te traceren, via Internet. En al zou ik wel weten waar hij is, dan heb ik echt niet de illusie dat hij op mij zit te wachten. Het zou zomaar kunnen zijn dat hij niet eens meer weet wie ik ben. Maar toch, soms heb ik dat sprankje hoop...
Het is het aloude verhaal; ik kan mijn ex niet vergeten. Ik heb hem 28 jaar geleden ontmoet in Spanje, zijn land. Daarnaartoe verhuisd, werk gevonden, verloofd, het was heel serieus allemaal. We waren gek op elkaar, hadden het vaak over "later", kinderen krijgen, de hele rataplan.
En toen verbrak hij de verloving. De reden weet ik niet meer precies, maar wat ik nog wel weet, is dat de relatie hem begon te benauwen, en hij vond mij te onafhankelijk. Klopt, ik vond het toen al belangrijk om niet van een man (financieel) afhankelijk te zijn, en ik had dan ook een goede baan (hij studeerde nog).
Ik ben op mezelf gaan wonen en heb het nog ruim een jaar volgehouden. Maar ik was letterlijk ziek van liefdesverdriet, heb toen ook een ernstige depressie gehad (niet mijn eerste trouwens, ik ben bipolair).
Ja, en dan terug naar Nederland en proberen het leven weer op te pakken. Andere mannen, voor één nacht, maar ook twee serieuze relaties, en toen mijn man ontmoet. In die jaren heb ik ervaren dat je van twee mannen tegelijk kunt houden. Ik hield oprecht van mijn man, maar mijn ex was elke dag in mijn gedachten. Nooit heb ik hier ook maar één keer met iemand anders over gesproken. Ik moest er zelf me dealen, met het gemis. Ook met het feit dat ik al die jaren minstens drie keer per week over hem droom, en dat ik nog precies weet hoe zijn stem klonk, ik herinner me zijn geur, zijn ogen, zijn lach. Ik mis hem gewoon nog zo erg, ookal kan ik me ook heel goed zijn "mindere" kanten herinneren.
Inmiddels ben ik vers gescheiden (mijn man ging vreemd en woont al samen met zijn nieuwe liefje) en druk bezig met een woning voor mezelf. Ik heb lieve mensen om me heen, leuk werk en ik heb zin in de toekomst, al is het moeilijk.
En nu zou ik kunnen vragen "hoe krijg ik mijn Spaanse ex uit mijn kop." Maar dat heb ik al op zoveel verschillende manieren geprobeerd. En waarom zou ik hem willen vergeten? Hij is echt mijn grote liefde, en ik kan nauwelijks het idee verdragen dat ik hem nooit meer zal zien. Ik heb een gevoel van urgentie; ik moet naar hem toe. Alleen is hij niet te traceren, via Internet. En al zou ik wel weten waar hij is, dan heb ik echt niet de illusie dat hij op mij zit te wachten. Het zou zomaar kunnen zijn dat hij niet eens meer weet wie ik ben. Maar toch, soms heb ik dat sprankje hoop...
donderdag 24 juni 2021 22:16
donderdag 24 juni 2021 22:21
Natuurlijk weet hij nog wel wie jij bent, doe niet zo mal.
Je hoeft er geen obsessie van te maken, maar dit is wel het moment in je leven om te kijken of je hem viavia tóch ergens kunt vinden.
Maar wees wel voorbereid op alles.
(Daar kan je trouwens nog wel wat mooie dromen en nachtmerries mee vullen, met ‘alles’)
Je hoeft er geen obsessie van te maken, maar dit is wel het moment in je leven om te kijken of je hem viavia tóch ergens kunt vinden.
Maar wees wel voorbereid op alles.
(Daar kan je trouwens nog wel wat mooie dromen en nachtmerries mee vullen, met ‘alles’)
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 24 juni 2021 22:22
Laat het toch los. Waarom hou je hier nog zo aan vast? Hij heeft t uitgemaakt. Hij wou je niet. Waarom zou je hem opzoeken? Hij wilde je toen al niet.
Ik zie al voor me dat een ex vriendje van 28 jaar geleden waarmee ik t uitgemaakt hebt mij opeens opzoekt en zegt dat hij nog altijd 3 keer per week van droomt. Mijn creap alert zou afgaan denk ik.
Bespaar je de gene en laat het los. En dat kan je echt. Stop bewust met aan hem denken en fantaseer niet meer. Het voelt nu alleen maar urgent omdat je ex mam bij je weg is. Je projecteert je dromen op die Spaanse ex maar hij is dat helemaal niet. En als t niet lukt zoek dan hulp.
Ik zie al voor me dat een ex vriendje van 28 jaar geleden waarmee ik t uitgemaakt hebt mij opeens opzoekt en zegt dat hij nog altijd 3 keer per week van droomt. Mijn creap alert zou afgaan denk ik.
Bespaar je de gene en laat het los. En dat kan je echt. Stop bewust met aan hem denken en fantaseer niet meer. Het voelt nu alleen maar urgent omdat je ex mam bij je weg is. Je projecteert je dromen op die Spaanse ex maar hij is dat helemaal niet. En als t niet lukt zoek dan hulp.
donderdag 24 juni 2021 22:25
Oeh, mijn eerste schatje was ook een Spanjaard (nou ja soort van, hij kwam van de canarische eilanden). En nog steeds hè... als ik aan die mooie bruine kijkers en zijn donkere krullen denk... Het is inmiddels alweer 6 jaar geleden dat ik iets met hem had. Verliefd ben ik niet meer, maar ik denk af en toe nog wel eens aan hem en dan vraag ik me af hoe het leven hem is vergaan. Ik denk dat bij mij een groot deel van de "magie" hem ook zat in het buitenlandse (spannend, want niet-Nederlands uiterlijk en mooi accent, andere cultuur en dus denkwijze) en de romantische omstandigheden waarin we elkaar hadden ontmoet.
Sindsdien ben ik er wel achtergekomen dat ik een type heb. Ik wil het eigenlijk niet hardop zeggen, omdat het zo ongelooflijk oppervlakkig overkomt. Maar ik voel gewoon een enorme aantrekkingskracht voor kleinere mannen met donker haar, donkere ogen en een tintje. Ik heb na de Spanjaard ook wel Nederlandse vriendjes gehad, en die vond ik heel aantrekkelijk, maar het knetterde niet zoals ik gewend was.
Sorry hier heb je niks aan. Maar je deed me ff wegzwijmelen naar een ander tijdperk, Fade. Misschien een nieuwe Spanjaard vinden? :p
Sindsdien ben ik er wel achtergekomen dat ik een type heb. Ik wil het eigenlijk niet hardop zeggen, omdat het zo ongelooflijk oppervlakkig overkomt. Maar ik voel gewoon een enorme aantrekkingskracht voor kleinere mannen met donker haar, donkere ogen en een tintje. Ik heb na de Spanjaard ook wel Nederlandse vriendjes gehad, en die vond ik heel aantrekkelijk, maar het knetterde niet zoals ik gewend was.
Sorry hier heb je niks aan. Maar je deed me ff wegzwijmelen naar een ander tijdperk, Fade. Misschien een nieuwe Spanjaard vinden? :p
donderdag 24 juni 2021 22:35
ik verdenk sommige scharrels ervan, om eens in de zoveel tijd (vast in een dronken bui) al hun exen hetzelfde berichtje te sturen
donderdag 24 juni 2021 22:37
Ook een net-gescheiden Engelse ex-scharrel die casual vroeg of hij even gezellig langs mocht komen als ie in NL was. Lekker subtiel ook
donderdag 24 juni 2021 22:38
Ik snap het ook wel. Ook het gevoel van twee mannen tegelijk te houden. Ik herken ook het gevoel van urgentie… mijn ex trouwt dit weekend met een ander. Heel lullig gezegd, ik weet het, maar ik hoop echt dat het weg gaat voor ik 28 jaar verder ben zoals jij.
Ik zou willen dat ik de gouden tip voor je had. Maar ook al wordt het steeds wat minder, en heb ik het heel fijn met mijn huidige vriend, mijn ex spookt nog regelmatig door mijn gedachten. Als je het fijn vind eens wat uitgebreider je hart te luchten, bijvoorbeeld via mail, mag je me best een PM sturen. Wie weet vinden we samen het gouden ei
Ik zou willen dat ik de gouden tip voor je had. Maar ook al wordt het steeds wat minder, en heb ik het heel fijn met mijn huidige vriend, mijn ex spookt nog regelmatig door mijn gedachten. Als je het fijn vind eens wat uitgebreider je hart te luchten, bijvoorbeeld via mail, mag je me best een PM sturen. Wie weet vinden we samen het gouden ei
donderdag 24 juni 2021 22:39
toch trappen daar af&toe vrouwen in, anders zou iemand dat toch heel snel afleren?
Hoewel... mijn ervaring wel is, dat een grote groep mannen (vooral geregeld droogstaande mannen) al veel doet, als ze ook meer een greintje hoop hebben op seks
donderdag 24 juni 2021 23:03
Dat zijn het inderdaad “wat-als” gedachtes. Een tweesprong in je leven.Chrissie88 schreef: ↑24-06-2021 22:46Zo kan ik nog vaak terugdenken aan een 'internetliefde' waar ik nooit mee afgesproken heb maar waar ik wel een bijzondere connectie mee had en die altijd beweerde dat we voor elkaar bestemd waren. Heel irritant, die ' wat als' gedachtes.
donderdag 24 juni 2021 23:06
Precies mijn verhaal, zo herkenbaar!teheran_06 schreef: ↑24-06-2021 22:25Oeh, mijn eerste schatje was ook een Spanjaard (nou ja soort van, hij kwam van de canarische eilanden). En nog steeds hè... als ik aan die mooie bruine kijkers en zijn donkere krullen denk... Het is inmiddels alweer 6 jaar geleden dat ik iets met hem had. Verliefd ben ik niet meer, maar ik denk af en toe nog wel eens aan hem en dan vraag ik me af hoe het leven hem is vergaan. Ik denk dat bij mij een groot deel van de "magie" hem ook zat in het buitenlandse (spannend, want niet-Nederlands uiterlijk en mooi accent, andere cultuur en dus denkwijze) en de romantische omstandigheden waarin we elkaar hadden ontmoet.
Sindsdien ben ik er wel achtergekomen dat ik een type heb. Ik wil het eigenlijk niet hardop zeggen, omdat het zo ongelooflijk oppervlakkig overkomt. Maar ik voel gewoon een enorme aantrekkingskracht voor kleinere mannen met donker haar, donkere ogen en een tintje. Ik heb na de Spanjaard ook wel Nederlandse vriendjes gehad, en die vond ik heel aantrekkelijk, maar het knetterde niet zoals ik gewend was.
Sorry hier heb je niks aan. Maar je deed me ff wegzwijmelen naar een ander tijdperk, Fade. Misschien een nieuwe Spanjaard vinden? :p
Alleen ging het bij mij om een Italiaan
Heerlijk die herinneringen toch?
Eerste liefde, zwoele romantische zomeravonden, een lekkere vent die ook nog eens super galant is en je het gevoel geeft de speciaalste persoon op aarde te zijn....
Heerlijke tijd was het. Maar toch bij een nuchtere Nederlander beland. Wel zo makkelijk
donderdag 24 juni 2021 23:06
Gatekeeper* schreef: ↑24-06-2021 22:14Die Spaanse Adonis is nu kaal, heeft een bierbuik en een hangzak. Geloof me maar.
donderdag 24 juni 2021 23:06
