Alle damens verzamelen voor deze mannen probleem

Hallo iedereen! Ik heb nog nooit eerder de behoefte gehad om een forum te raad te plegen, sterker nog ik ben de geraadpleegde altijd geweest voor advies. Ik kon met mijn vraagstuk/dilemma bij een overheersende mannenforum aankloppen maar ik zou dan waarschijnlijk een stortvloed van typische macho antwoorden krijgen van mannen die geen enkel communicatie skills hebben.
Dus na veel denken heb ik besloten om advies te gaan vragen aan jullie! Want wie anders kan mijn vraagstuk over een vrouw helpen.... dan een menigte vrouwen met toegang tot een keyboard

Achtergrond:

Ik ben zelf een man van begin 30 en ik ben momenteel in een relatie van ongeveer 18 maanden met mijn vriendin. We hebben een hobbelige periode achter de rug waar geen einde aan lijkt te komen.
Ik zal de lange details voor nu achterwege laten, ik heb het gevoel dat we in de afgelopen 18 maanden meer drama hebben samen meegemaakt dan menig stellen in een leven hebben meegemaakt, maar het is ook niet iets dat ik hier absoluut over zit op te scheppen...verre van....ze is de 3de meisje waarmee ik een relatie mee heb en bed deel, ik ben nooit vreemdgegaan en ik leef in mijn eigen wereld zowel buiten als wanneer ik thuis ben, een introvert zou je kunnen noemen. Ik hoef niks van bars, uitgaan, feesten en voetbal etc. Mijn avondje zit ik het liefst met haar te chillen of met elkaar praten, en uitgaan zie ik ook met haar als een dinertje of wandelen of samen dingen ondernemen. En wanneer ik met mijn 2 vrienden afspreek is dit altijd gedurende dag in een eettentje samen kletsen of een lunch en dan weer aan de slag en dit gebeurt ongeveer eens per maand of 2 maanden
.
Mijn uitdaging momenteel is dat zij heel erg onzeker is en HSP en verlatingsangst heeft....dit vertaald zich in het volgende situatie en consequenties voor mij.

- Ze wilt niet naar de strand gaan(niet op de strand, maar ik bedoel boulevard bv)
- Ze wilt niet naar zwembad gaan
- Ze wilt niet films samen kijken, of dat ik het kijk (ongeacht welke film)
- Ze wilt niet dat ik bv online cursussen volg waar bv de leraar vrouw is
- Ze wilt niet dat ik tijdschriften lees
- Ze heeft uiterst moeite als ik boeken lees waarin een vrouw voor in komt
- Ze wilt niet samen op bv dansles
- Ik werk zelfstandig in de MKB (marketing) en ze wilt niet dat ik vrouwelijke klanten aanneem
- Ik moest van accountant veranderen omdat ze een vrouw was
- Bioscoop samen gaan zit er niet in
- Op reis gaan, heel veel locaties is afgestreept dus plekken zoals ibiza etc is an no go
- Afspreken met vrienden of familie gaat altijd gepaard met gekwetste gevoelens bij haar dermate dat ik mijn moeder al 6 maanden niet heb gezien, mijn broer en neefjes ook 2 maanden niet.
- Op zakenreis gaan is gewoon een al drama want dan ben 2 weken weg ( dit gebeurt misschien 2x per jaar), en dan bedoel ik echt een zakenreis en niet die “zakenreisjes” sommige van de mannen hebben en dan in thailand eindigen op de massagetafel . Ik heb niks uitgaan, drinken, feesten etc en net zo min heb ik met dat soort zieke praktijken.

Van dit lijst moet je uitmaken dat enige beeld vertoning van een vrouw op mijn netvlies moet geschrapt worden en elke interactie behalve haar wordt geïnterpreteerd als dat ik het ander of andere activiteit boven haar kies... en dus haar als tweede plek weer zet.

Haar uitleg is altijd:

Als ik bewust kies om naar het andere geslacht te kijken in welke vorm dan ook, dan voelt ze zich gekrenkt en gekwetst daarin, of dit nou een film is, een curus is, of bezoek zelfs bij de accountant is of vrouwelijke klanten zijn etc

... ze is HSP, kampt met onzekerheid en verlatingsangst.

Nou heb ik dit bij haar neergelegd, en haar antwoord is: “Ik ben gewoon zo”. Dit is natuurlijk niet een antwoord waarmee ik iets kan, therapie weigert ze en zelfs forum plekken of met andere praten weigert ze... ze zegt... “ik ben gewoon zo” , mensen zullen me niet begrijpen of me overdreven vinden maar ik ben zo...

En dat is ook iets dat ik kan begrijpen en respecteren, alleen ik ben juist niet zo....en ik weet niet zo zeer hoe ik hiermee moet omgaan en of er uberhaupt ermee om te gaan valt.

Ik kan me tot een bepaalde hoogte in haar schoenen plaatsen wat betreft zowel haar HSP als onzekerheden als verlatingsangsten alleen ik vind ook dat dit niet een gezonde manier is voor een langdurige relatie.....maar ook niet gezond voor mijn eigen mentale gesteldheid maar haar kwetsen en pijn doen is ook het laatste wat ik wil.

ik wil graag jullie ongezoute mening en advies hierover.