Relaties
alle pijlers
Begin langzaam af te knappen/zorgen te maken
dinsdag 5 februari 2019 om 14:04
Goedemiddag iedereen,
Na een langere tijd vrijgezel te zijn geweest na een serieuze relatie (incl kindje) heb ik sinds ongeveer 2 maand weer een relatie.
We waren beiden vrijwel meteen smoorverliefd en al na een maand vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Dat wilde ik dolgraag, want ik was ook erg verliefd en graag met hem samen. En ik ben nog steeds verliefd en vind het samen super. Maar er sluipt soms een bepaalde irritatie en zorgpunt in mijn gevoel.
Mijn vriend is namelijk 30 jaar oud, heeft zijn studie nog niet afgerond (zit in eindfase en is binnen enkele maanden klaar) en woont nog bij zijn ouders. Om de 1 of andere reden was ik zo verliefd dat dat me niet interesseerde. En ergens doet dat het me nog steeds niet. Maar hij heeft ook een omgekeerd dag nachtritme waardoor hij pas midden in de nacht naar bed gaat en smiddags wakker wordt. Als we samen zijn past hij zich wel aan aan mijn slaaptijden. Ook is hij in het verleden bij een psycholoog geweest waar depressie en een hele lichte vorm van autisme gesteld. Hij was toen een tiener. Ook heeft hij verder geen echte (bij) banen gehad.
Ergens maak ik me nu wel zorgen: hoe gaat een eventuele toekomst samen er uit zien? Zal hij 'normaal' kunnen functioneren? Er is veel liefde tussen ons en het is een schat. Ik wil hem niet kwijt maar merk dat ik me langzaam een beetje ga irriteren aan zijn dagen nacht ritme (hoe moeilijk is het nou om dat aan te passen?) en dat hij nu dus al ruim een half jaar de deadline van zijn afstuderen vooruit schuift, maar ook niet duidelijk en daadkrachtig lijkt te weten hoe dit aan te pakken. Het is, kort gezegd, een lieve, niet zo praktische dromer.
Ik wil niet in de moederrol schieten maar merk dat ik het soms lastig vind geen advies te geven.
Na een langere tijd vrijgezel te zijn geweest na een serieuze relatie (incl kindje) heb ik sinds ongeveer 2 maand weer een relatie.
We waren beiden vrijwel meteen smoorverliefd en al na een maand vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Dat wilde ik dolgraag, want ik was ook erg verliefd en graag met hem samen. En ik ben nog steeds verliefd en vind het samen super. Maar er sluipt soms een bepaalde irritatie en zorgpunt in mijn gevoel.
Mijn vriend is namelijk 30 jaar oud, heeft zijn studie nog niet afgerond (zit in eindfase en is binnen enkele maanden klaar) en woont nog bij zijn ouders. Om de 1 of andere reden was ik zo verliefd dat dat me niet interesseerde. En ergens doet dat het me nog steeds niet. Maar hij heeft ook een omgekeerd dag nachtritme waardoor hij pas midden in de nacht naar bed gaat en smiddags wakker wordt. Als we samen zijn past hij zich wel aan aan mijn slaaptijden. Ook is hij in het verleden bij een psycholoog geweest waar depressie en een hele lichte vorm van autisme gesteld. Hij was toen een tiener. Ook heeft hij verder geen echte (bij) banen gehad.
Ergens maak ik me nu wel zorgen: hoe gaat een eventuele toekomst samen er uit zien? Zal hij 'normaal' kunnen functioneren? Er is veel liefde tussen ons en het is een schat. Ik wil hem niet kwijt maar merk dat ik me langzaam een beetje ga irriteren aan zijn dagen nacht ritme (hoe moeilijk is het nou om dat aan te passen?) en dat hij nu dus al ruim een half jaar de deadline van zijn afstuderen vooruit schuift, maar ook niet duidelijk en daadkrachtig lijkt te weten hoe dit aan te pakken. Het is, kort gezegd, een lieve, niet zo praktische dromer.
Ik wil niet in de moederrol schieten maar merk dat ik het soms lastig vind geen advies te geven.
saraah86 wijzigde dit bericht op 05-02-2019 16:16
0.89% gewijzigd
dinsdag 5 februari 2019 om 15:20
Ja dat doet echt wonderen voor je innerlijk schijnt.Takkie1 schreef: ↑05-02-2019 15:01Je weet nooit hoe het in de toekomst zal lopen, is altijd koffiedik-kijken. En in principe is er ook niks veranderd t.o.v. toen je hem net kende. Er is ook nog niet echt een probleem toch? je doet allerlei aannames, maar voor hetzelfde geld gaat hij zijn studie cum laude afronden en krijgt hij gelijk een supergoede baan. Kan hij uit huis gaan, lekker geld verdienen, etc. Dan vind je hem ineens weer leuk?
dinsdag 5 februari 2019 om 15:23
Gewoon duidelijk naar hem zijn. Dat jij het leuk vind om met hem te zijn, maar dat samenwonen etc er niet in gaat zitten voordat hij een baan en minstens 3 jaar een zelfstandig eigen huishouden heeft gevoerd.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
dinsdag 5 februari 2019 om 15:30
Even gechargeerd: hij wil/kan niet afstuderen (om reden 1, 2 of 3), hij wil/kan niet werken, hij wil/kan niet op zichzelf wonen én hij leeft niet in jouw ritme.
Alles kan veranderen in de toekomst, maar dit is hoe hij nu is en er is geen garantie dát zaken veranderen. Ben je ook bereid je aan hem aan te passen? Deadlines afschuiven, tot laat opblijven, mañana mañana.
Alles kan veranderen in de toekomst, maar dit is hoe hij nu is en er is geen garantie dát zaken veranderen. Ben je ook bereid je aan hem aan te passen? Deadlines afschuiven, tot laat opblijven, mañana mañana.
dinsdag 5 februari 2019 om 15:33
Lijkt me verstandig om sowieso niet te snel te gaan samenwonen - als in bv de komende 3 jaar niet-.
Want, verliefdheid gaat over en wat blijft er daarna over?
Hij woont bij zijn ouders. Staat hij ingeschreven voor een huurwoning dat zodra hij een baan heeft hij eerst maar eens een paar jaar zelfstandig wordt? In plaats van uit het ouderlijk huis gelijk samenwonen. Laat hem eerst maar echt volwassen worden...
Hoe gaat dat eigenlijk bij hem thuis? Wat draagt hij bij zijn ouders bij aan het huishouden, evt bijdragen aan vaste lasten e.d.?
Of wilt hij gelijk een woning kopen zodra hij een baan heeft?
Hoe dan ook, samenwonen zou ik een paar jaar mee wachten.
En verder, kijk het bv een half jaar aan. Geniet van jullie tijd samen, lekker toch, verliefd. Maar verlies je nuchtere verstand niet.
Is er over een half jaar amper wat verbeterd, - studie nog niet af en nog steeds geen echte deadline, nog steeds geen uitzicht op een baan en dat hij het ouderlijk huis verlaat- en ook geen zicht opdat er daadwerkelijk wat verandert, hij niet is veranderd om zaken echt op te pakken, tja. Dan hebben jullie wellicht een leuke tijd gehad maar zou ik er geen toekomst in zien en afscheid nemen.
En praat hier over met hem. Je twijfels en dat je het wel heel fijn hebt en verliefd op hem bent, maar wel in je achterhoofd houdt dat als het zo blijft, je geen toekomst ziet.
En wat hier ook al gezegd is, je hebt een kind. Je zit toch niet te wachten op een volwassen man die eigenlijk een kind erbij is....(maar dat hoef je hem niet te zeggen
maar houdt dat in gedachten bij evt toekomst samen.
Want, verliefdheid gaat over en wat blijft er daarna over?
Hij woont bij zijn ouders. Staat hij ingeschreven voor een huurwoning dat zodra hij een baan heeft hij eerst maar eens een paar jaar zelfstandig wordt? In plaats van uit het ouderlijk huis gelijk samenwonen. Laat hem eerst maar echt volwassen worden...
Hoe gaat dat eigenlijk bij hem thuis? Wat draagt hij bij zijn ouders bij aan het huishouden, evt bijdragen aan vaste lasten e.d.?
Of wilt hij gelijk een woning kopen zodra hij een baan heeft?
Hoe dan ook, samenwonen zou ik een paar jaar mee wachten.
En verder, kijk het bv een half jaar aan. Geniet van jullie tijd samen, lekker toch, verliefd. Maar verlies je nuchtere verstand niet.
Is er over een half jaar amper wat verbeterd, - studie nog niet af en nog steeds geen echte deadline, nog steeds geen uitzicht op een baan en dat hij het ouderlijk huis verlaat- en ook geen zicht opdat er daadwerkelijk wat verandert, hij niet is veranderd om zaken echt op te pakken, tja. Dan hebben jullie wellicht een leuke tijd gehad maar zou ik er geen toekomst in zien en afscheid nemen.
En praat hier over met hem. Je twijfels en dat je het wel heel fijn hebt en verliefd op hem bent, maar wel in je achterhoofd houdt dat als het zo blijft, je geen toekomst ziet.
En wat hier ook al gezegd is, je hebt een kind. Je zit toch niet te wachten op een volwassen man die eigenlijk een kind erbij is....(maar dat hoef je hem niet te zeggen
maar houdt dat in gedachten bij evt toekomst samen.
She used to say, All those good people
Down on Jubilee Street
They ought to practice what they preach
Down on Jubilee Street
They ought to practice what they preach
dinsdag 5 februari 2019 om 15:33
Als hij een ADD-brein heeft hoeft dat helemaal niet zo verwonderlijk te zijn
Plannen, organiseren, afronden kunnen dan nogal uitdagend zijn.
dinsdag 5 februari 2019 om 15:43
dinsdag 5 februari 2019 om 15:46
Het is anders steeds vaker aan de orde. Studeren en op kamers gaan is niet meer zo vanzelfsprekend of kinderen die weer thuis komen wonen na einde relatie of huurcontract/tegenslag omdat er amper iets te huren is.
dinsdag 5 februari 2019 om 15:49
Zeker wanneer je daarnaast ook nooit een baan hebt gehad en ook geen bijbaan. Deze man kan het niet zelfstandig. Daarbij alle hulp die hij al 30 jaar van zijn ouders krijgt hebben daar niets aan kunnen veranderen. Daar zou ik eens heel goed over nadenken voor je Florence Nightingcale outfit aan trekt. Niemand heeft hem de afgelopen 30 jaar op een zelfstandig spoor kunnen krijgen; dus waarom zou jij dat wel kunnen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 5 februari 2019 om 16:01
Ah, ik vroeg me al af of hij al eens op zichzelf had gewoond. Ik zou persoonlijk wel geïnteresseerd zijn in de achtergrond daarvan. Aan sommige dingen kun je niks doen maar soms zegt zo'n situatie wel wat.
Ik heb het gevoel dat je ergens van binnen wel weet wat voor vlees je in de kuip hebt, anders zou je geen topic openen.
dinsdag 5 februari 2019 om 16:02
dinsdag 5 februari 2019 om 16:03
dinsdag 5 februari 2019 om 16:04
Hahahaha! Ik krijg een flashback naar een studiegenoot. Die probeerde ons (waarschijnlijk vooral zichzelf/zijn ouders) wijs te maken dat hij maar 1 tentamen in de 3 maanden kon doen ofzo, zodat hij het echt grondig kon leren. En dan nog zakken voor een vrij simpele studie. Daar doet dit me een beetje aan denken.nlies schreef: ↑05-02-2019 15:03Die snap ik niet?Gedrevenheid betekent toch niet: zo genieten van je studie dat je er extra lang over wil doen? Op die manier is het net een kind dat zo lang mogelijk over zijn ijsje wil doen, waardoor het smelt en hij niets heeft
Volgens mij is gedreven juist zo veel mogelijk doen in zo kort mogelijke tijd. Verwarren jullie gedreven met afdrijven?
En ja, ik weet dat dat echt zo is voor sommige mensen. En dat het ook helemaal prima is, maarrrehhhh dit was echt een moederskindje met een bijzonder vertekend beeld van de werkelijkheid. Hij kwam alleen niet zo over en geloofde zelf echt in zijn idiote beweringen en belangrijkdoenerij.
TO; Iedereen zijn ding. Maar 30 zijn, bij je ouders wonen en geen bijbaan hebben gehad... ik zou niet aan iets serieus beginnen. Beetje lol maken prima, maar hij nog helemaa uit de startblokken moet komen en echt nog niets zelf vorm heeft gegeven in zijn leven, lijkt het mij niet de beste partner. Zeker niet in combinatie met je dochter.
dinsdag 5 februari 2019 om 16:05
dinsdag 5 februari 2019 om 16:06
Dat moet je toch ook helemaal niet willen?viva-amber schreef: ↑05-02-2019 15:49Zeker wanneer je daarnaast ook nooit een baan hebt gehad en ook geen bijbaan. Deze man kan het niet zelfstandig. Daarbij alle hulp die hij al 30 jaar van zijn ouders krijgt hebben daar niets aan kunnen veranderen. Daar zou ik eens heel goed over nadenken voor je Florence Nightingcale outfit aan trekt. Niemand heeft hem de afgelopen 30 jaar op een zelfstandig spoor kunnen krijgen; dus waarom zou jij dat wel kunnen?
dinsdag 5 februari 2019 om 16:18
dinsdag 5 februari 2019 om 16:19
