Relaties
alle pijlers
blij maar ook teleurgesteld
zondag 11 oktober 2009 om 10:00
dames (en aanwezige heren)!
Mijn vriendin is al heel haar leven bezig met dansen. Nu is gisteren voor haar een langverwachte droom in vervulling gegaan door voor het eerst op blokken te mogen dansen in een club. Natuurlijk was ik superblij voor haar en ook supertrots toen ik haar zo zag dansen en genieten daar boven die dansende menigte.
Toch zat het me om meerdere reden gewoon niet echt lekker. Ten eerste natuurlijk het feit dat ze nu waarschijnlijk vaak op zaterdag weg zal zijn. Toch een dag dat we zoveel mogelijk samen op stap gaan. Nu zeggen jullie natuurlijk..... Ga dan mee, maar dat is als vriend toch echt niet tof. 3 kwart van de avond sta je alleen omdat ze aan het dansen of backstage aan t omkleden is. Verder moet je stad en land afreizen (in je eentje want ze moet al vroeg aanwezig zijn) want ze danst natuurlijk niet in de burenschuur om de hoek. (waarom liggen als die clubs zo ver weg in de randstad)
Ik kan dan wel thuisblijven maar dat is niet mijn favoriete zaterdagavond besteding. Beetje zorgen maken om hoe ze thuiskomt, want na die late sluitingstijden is het een crime voor haar om via het nachtnet van de ns thuis te komen. 2 uur wachten op stations en pas om 8 uur s ochtends thuiskomen zal geen uitzondering zijn. Naast het feit dat cri,inaliteit op de loer ligt kan ik een spontane en actieve zondag dan ook wel vergeten. Zal wel lang uitslapen en lamme worden terwijl we juist altijd de zondag samen leuke dingen doen.
Mooi de tijd om op zaterdag zelf dingen te gaan doen zou je zeggen, maar op een uitzondering na zijn alle vrienden vastgeroest in verjaardagen, bbqs, familiefeestjes en weet ik wat voor saaie dinge nog meer.
Ik schaam me gewoon voor het feit dat ik niet oprecht blij kan zijn voor haar omdat ik zelf met (egoistische ?) nadelen in mn maag zit. Ik wil het haar zeker niet verbieden, maar zie gewoon erg op tegen de veranderingen die ons te wachten staan. Ik zou gewoon graag de weekenden samen relaxend, feestend en actief door willen komen zoals we al 4 jaar doen. Zelf hechtte ze hier ook altijd veel waarde aan. Ze vond het ook nooit leuk als ik eens sporadisch iets voor mijn eigen deed op zaterdagavond of zondag.
Ze begrijpt mijn standpunt maar geeft wel aan dat ze nu de leeftijd heeft (net 20) om dit nog te doen.
Kent iemand deze situatie? Of heb je gewoon een mening? Ik ben benieuwd wat jullie hierover denken want kom er zelf gewoon niet uit. Ik wil blij voor haar zij maar van binnen zit het gewoon ontzettend dwars.
Mijn vriendin is al heel haar leven bezig met dansen. Nu is gisteren voor haar een langverwachte droom in vervulling gegaan door voor het eerst op blokken te mogen dansen in een club. Natuurlijk was ik superblij voor haar en ook supertrots toen ik haar zo zag dansen en genieten daar boven die dansende menigte.
Toch zat het me om meerdere reden gewoon niet echt lekker. Ten eerste natuurlijk het feit dat ze nu waarschijnlijk vaak op zaterdag weg zal zijn. Toch een dag dat we zoveel mogelijk samen op stap gaan. Nu zeggen jullie natuurlijk..... Ga dan mee, maar dat is als vriend toch echt niet tof. 3 kwart van de avond sta je alleen omdat ze aan het dansen of backstage aan t omkleden is. Verder moet je stad en land afreizen (in je eentje want ze moet al vroeg aanwezig zijn) want ze danst natuurlijk niet in de burenschuur om de hoek. (waarom liggen als die clubs zo ver weg in de randstad)
Ik kan dan wel thuisblijven maar dat is niet mijn favoriete zaterdagavond besteding. Beetje zorgen maken om hoe ze thuiskomt, want na die late sluitingstijden is het een crime voor haar om via het nachtnet van de ns thuis te komen. 2 uur wachten op stations en pas om 8 uur s ochtends thuiskomen zal geen uitzondering zijn. Naast het feit dat cri,inaliteit op de loer ligt kan ik een spontane en actieve zondag dan ook wel vergeten. Zal wel lang uitslapen en lamme worden terwijl we juist altijd de zondag samen leuke dingen doen.
Mooi de tijd om op zaterdag zelf dingen te gaan doen zou je zeggen, maar op een uitzondering na zijn alle vrienden vastgeroest in verjaardagen, bbqs, familiefeestjes en weet ik wat voor saaie dinge nog meer.
Ik schaam me gewoon voor het feit dat ik niet oprecht blij kan zijn voor haar omdat ik zelf met (egoistische ?) nadelen in mn maag zit. Ik wil het haar zeker niet verbieden, maar zie gewoon erg op tegen de veranderingen die ons te wachten staan. Ik zou gewoon graag de weekenden samen relaxend, feestend en actief door willen komen zoals we al 4 jaar doen. Zelf hechtte ze hier ook altijd veel waarde aan. Ze vond het ook nooit leuk als ik eens sporadisch iets voor mijn eigen deed op zaterdagavond of zondag.
Ze begrijpt mijn standpunt maar geeft wel aan dat ze nu de leeftijd heeft (net 20) om dit nog te doen.
Kent iemand deze situatie? Of heb je gewoon een mening? Ik ben benieuwd wat jullie hierover denken want kom er zelf gewoon niet uit. Ik wil blij voor haar zij maar van binnen zit het gewoon ontzettend dwars.
dinsdag 13 oktober 2009 om 09:44
Er zijn zo veel mensen die werktijden hebben die niet bij elkaar passen.....je went er aan, hoe niet leuk je het ook vindt.
Mijn man is drie nachten per week niet thuis, vind ik ook niet gezellig, ik doe vier dagen per week alles alleen. Het is nu eenmaal zo.
Zorg er voor dat een andere avond, bijvoorbeeld de vrijdag of zondagavond, écht jullie avond is en dan kan zij gewoon zorgeloos haar werk doen op zaterdag. Ze is danseres en danseressen, of eigenlijk alle uitvoerende artiesten, werken op dagen dat anderen thuis zijn.
Hopelijk zit je gevoel je niet zó in de weg dat het echt een issue gaat worden tussen jullie. Geef het nou eerst eens een paar maanden, wie weet valt het wel mee allemaal.
Mijn man is drie nachten per week niet thuis, vind ik ook niet gezellig, ik doe vier dagen per week alles alleen. Het is nu eenmaal zo.
Zorg er voor dat een andere avond, bijvoorbeeld de vrijdag of zondagavond, écht jullie avond is en dan kan zij gewoon zorgeloos haar werk doen op zaterdag. Ze is danseres en danseressen, of eigenlijk alle uitvoerende artiesten, werken op dagen dat anderen thuis zijn.
Hopelijk zit je gevoel je niet zó in de weg dat het echt een issue gaat worden tussen jullie. Geef het nou eerst eens een paar maanden, wie weet valt het wel mee allemaal.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:18
Toen ik cabaretiere was vond mijn ex dat moeilijk. Hij zei dat dat was omdat hij dan alleen was, mij miste blablabla, maar feitelijk was het omdat hij als de dood was dat ik een andere man tegen zou komen.
Me omkleden moest ik in een aparte ruimte doen, hij wilde niet dat ik dat samen met mijn twee mannelijke collega's in één ruimte deed en als we samen met andere gezelschappen of solisten optraden was een aparte kleedruimte al helemaal een eis.
Door hem ben ik uiteindelijk opgehouden met spelen. Ik kon de druk van zijn geklaag en zijn sippe hoofd of gemenigheden nét voordat ik de deur uitging, op weg naar bijvoorbeeld een schouwburg in Vlissingen, niet meer aan.
Zorg nou dat jij niet zo'n soort man wordt. Ook niet er een beetje op lijken. Ze gaat werken, als danseres, in een disco en jij bent zaterdagavond zodoende alleen. Deal er mee, zo snel mogelijk en ga het haar zéker niet tegenmaken, dat zal ze je hoe dan ook kwalijk gaan nemen.
Me omkleden moest ik in een aparte ruimte doen, hij wilde niet dat ik dat samen met mijn twee mannelijke collega's in één ruimte deed en als we samen met andere gezelschappen of solisten optraden was een aparte kleedruimte al helemaal een eis.
Door hem ben ik uiteindelijk opgehouden met spelen. Ik kon de druk van zijn geklaag en zijn sippe hoofd of gemenigheden nét voordat ik de deur uitging, op weg naar bijvoorbeeld een schouwburg in Vlissingen, niet meer aan.
Zorg nou dat jij niet zo'n soort man wordt. Ook niet er een beetje op lijken. Ze gaat werken, als danseres, in een disco en jij bent zaterdagavond zodoende alleen. Deal er mee, zo snel mogelijk en ga het haar zéker niet tegenmaken, dat zal ze je hoe dan ook kwalijk gaan nemen.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:27
Nou ik snap wel dat het wennen is zo'n verandering en dat je misschien onzeker word, ergens bang voor bent, hoe zit het met vertrouwen?
Hoe vind ze het zelf eigenlijk dat ze dan nog snachts in dr uppie moet terug reizen? Ik zou dat persoonlijk niet echt prettig vinden.
Ik denk ook dat jullie tot een compromis moeten komen
Hoe vind ze het zelf eigenlijk dat ze dan nog snachts in dr uppie moet terug reizen? Ik zou dat persoonlijk niet echt prettig vinden.
Ik denk ook dat jullie tot een compromis moeten komen
zaterdag 17 oktober 2009 om 19:09
Wat super dat je vriendin haar droom aan het waar maken is. Dat is toch geweldig, dat ze geboekt wordt voor dit soort optredens?
Als ze vaak geboekt wordt is het handig om een autootje te kopen voor haar. Hoeft helemaal niet duur te zijn en zo is ze veel eerder thuis. Igg niet meer afhankelijk van openbaar vervoer.
Of jullie kunnen er voor kiezen om samen in een hotel te gaan zitten in de stad waar ze werkt. Kunnen jullie zaterdag en zondag de stad verkennen. Is toch leuk?
Je bent echt wel een beetje de zielige man aan het uithangen zo. Je klinkt als een dorpsmannetje die het in het dorp allemaal voor elkaar heeft maar de grote wereld niet in durft.
Als ze vaak geboekt wordt is het handig om een autootje te kopen voor haar. Hoeft helemaal niet duur te zijn en zo is ze veel eerder thuis. Igg niet meer afhankelijk van openbaar vervoer.
Of jullie kunnen er voor kiezen om samen in een hotel te gaan zitten in de stad waar ze werkt. Kunnen jullie zaterdag en zondag de stad verkennen. Is toch leuk?
Je bent echt wel een beetje de zielige man aan het uithangen zo. Je klinkt als een dorpsmannetje die het in het dorp allemaal voor elkaar heeft maar de grote wereld niet in durft.
