Relaties
alle pijlers
Brief aan mezelf
zondag 7 juni 2009 om 08:41
Hoi lieve K.,
Ken je mij nog? Ik jou wel. Tien jaar geleden lag de wereld aan jouw voeten. Net afgestudeerd, knap, een grote schare vrienden en familie die ontstellend veel van je hield.
En toen ontmoette je D. Hij overtuigde jouw dat je te veel vrienden had en dus nam je de telefoon niet meer op als ze belden. Daarna vond hij jouw familie te bemoeizuchtig en dus negeerde je hen ook. Zo is jouw leven al bijna 10 jaar verlopen. Je hebt je familie al 2 jaar niet gesproken.
Daarna kreeg je ook problemen op je werk. 50 ziektedagen in 1 jaar is echt absurd. Ik begrijp best wel dat je je niet kan vertonen op je werk met een gebroken neus of kaak of een blauw oog. Je hebt de kans gehad. Je manager heeft het zelf aangegeven. Hij vroeg het zelf rechtstreeks aan je of er sprake was van huiselijk geweld. Je antwoord was: "Nee".
En nu? Gisteren heb je je vriend laten verwijderen met behulp van de politie nadat je weer helemaal in elkaar geslagen was. Je durft niet eens in de spiegel te kijken. Een snijwond op je wang en en blauw oog.
Ik kan je dat allemaal vergeven. Iedereen maakt fouten.
Wat ik je niet kan vergeven is dat je ondanks alles op de bank zit met de telefoon in je hand. Wachten tot hij je belt.
Ken je mij nog? Ik jou wel. Tien jaar geleden lag de wereld aan jouw voeten. Net afgestudeerd, knap, een grote schare vrienden en familie die ontstellend veel van je hield.
En toen ontmoette je D. Hij overtuigde jouw dat je te veel vrienden had en dus nam je de telefoon niet meer op als ze belden. Daarna vond hij jouw familie te bemoeizuchtig en dus negeerde je hen ook. Zo is jouw leven al bijna 10 jaar verlopen. Je hebt je familie al 2 jaar niet gesproken.
Daarna kreeg je ook problemen op je werk. 50 ziektedagen in 1 jaar is echt absurd. Ik begrijp best wel dat je je niet kan vertonen op je werk met een gebroken neus of kaak of een blauw oog. Je hebt de kans gehad. Je manager heeft het zelf aangegeven. Hij vroeg het zelf rechtstreeks aan je of er sprake was van huiselijk geweld. Je antwoord was: "Nee".
En nu? Gisteren heb je je vriend laten verwijderen met behulp van de politie nadat je weer helemaal in elkaar geslagen was. Je durft niet eens in de spiegel te kijken. Een snijwond op je wang en en blauw oog.
Ik kan je dat allemaal vergeven. Iedereen maakt fouten.
Wat ik je niet kan vergeven is dat je ondanks alles op de bank zit met de telefoon in je hand. Wachten tot hij je belt.
zondag 7 juni 2009 om 10:05
zondag 7 juni 2009 om 10:07
quote:Suze2 schreef op 07 juni 2009 @ 09:58:
Inderdaad Kabel, je familie staat heus wel voor je klaar als je met je verhaal komt. Ze zullen blij zijn dat je de stap eindelijk hebt genomen.
Ik kan me voorstellen dat de drempel gevoelsmatig te hoog is. En je moet echt maar afwachten hoe de familie reageert dus dat zouden voor mij echt niet de personen zijn waar je als eerste heen gaat.
Zeker zou ik nu professionele hulp gaan zoeken. Nu ala minuut door steunpunt misdrijf te bellen of slachtofferhulp. Maandag zou ik eens informeren bij het GGZ voor hulp.
Dit zijn dingen die je zelf moeilijk kan oplossen. 10 jaar is niet niks en je zal een lange weg terug hebben om jezelf weer terug te vinden.
Voor nu zou ik nog kijken of er een vriendin is waar je even je verhaal kwijt kan.
Maar bel nu dat steunpunt of slachtofferhulp. Veel sterkte.
Inderdaad Kabel, je familie staat heus wel voor je klaar als je met je verhaal komt. Ze zullen blij zijn dat je de stap eindelijk hebt genomen.
Ik kan me voorstellen dat de drempel gevoelsmatig te hoog is. En je moet echt maar afwachten hoe de familie reageert dus dat zouden voor mij echt niet de personen zijn waar je als eerste heen gaat.
Zeker zou ik nu professionele hulp gaan zoeken. Nu ala minuut door steunpunt misdrijf te bellen of slachtofferhulp. Maandag zou ik eens informeren bij het GGZ voor hulp.
Dit zijn dingen die je zelf moeilijk kan oplossen. 10 jaar is niet niks en je zal een lange weg terug hebben om jezelf weer terug te vinden.
Voor nu zou ik nog kijken of er een vriendin is waar je even je verhaal kwijt kan.
Maar bel nu dat steunpunt of slachtofferhulp. Veel sterkte.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 7 juni 2009 om 10:07
Beste Kabel,
heeft jouw vriend een huisverbod opgelegd gekregen? Dat kan nu alsnog, als er sprake is van dreigend geweld en/of een historie van geweld. Wel moet je vriend dan ook daadwerkelijk bij je (in)wonen. Als dat niet zo is, zou ik je aanraden de sloten van je woning te vervangen en hem via de politie laten weten dat hij niet meer welkom is in jouw huis.
Wat mij opvalt is dat je helemaal geen actie onderneemt, maar blijft zwelgen in je verhaal. Niet heel gek hoor, maar het helpt je niet verder. Je moet nu iets gaan dóen meid, voor hij weer bij je op de stoep staat. En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. Probeer het , laat mensen je helpen. Bel desnoods met het steunpunt huiselijk geweld, zij kunnen je ook helpen.
Maar nu blijven zitten en alleen maar onze sympathie vragen, helpt je niet verder.
Sterkte en als je concrete hulp nodig hebt, just ask!
heeft jouw vriend een huisverbod opgelegd gekregen? Dat kan nu alsnog, als er sprake is van dreigend geweld en/of een historie van geweld. Wel moet je vriend dan ook daadwerkelijk bij je (in)wonen. Als dat niet zo is, zou ik je aanraden de sloten van je woning te vervangen en hem via de politie laten weten dat hij niet meer welkom is in jouw huis.
Wat mij opvalt is dat je helemaal geen actie onderneemt, maar blijft zwelgen in je verhaal. Niet heel gek hoor, maar het helpt je niet verder. Je moet nu iets gaan dóen meid, voor hij weer bij je op de stoep staat. En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. Probeer het , laat mensen je helpen. Bel desnoods met het steunpunt huiselijk geweld, zij kunnen je ook helpen.
Maar nu blijven zitten en alleen maar onze sympathie vragen, helpt je niet verder.
Sterkte en als je concrete hulp nodig hebt, just ask!
zondag 7 juni 2009 om 10:11
quote:Suze2 schreef op 07 juni 2009 @ 10:06:
Verder in het proces????? Mens, je geeft in je eerste post aan dat je op de bank zit te wachten tot die eikel belt....
Je bent de afgelopen 1,5 uur wel lekker opgeschoten met je proces.
Excuse me! Ik weet al jaren dat dit niet zo verder kan....
Wat moet het leven makkelijk zijn als je over alles zo snel een oordeel hebt.
Verder in het proces????? Mens, je geeft in je eerste post aan dat je op de bank zit te wachten tot die eikel belt....
Je bent de afgelopen 1,5 uur wel lekker opgeschoten met je proces.
Excuse me! Ik weet al jaren dat dit niet zo verder kan....
Wat moet het leven makkelijk zijn als je over alles zo snel een oordeel hebt.
zondag 7 juni 2009 om 10:15
quote:Kabel16999 schreef op 07 juni 2009 @ 10:11:
[...]
Excuse me! Ik weet al jaren dat dit niet zo verder kan....
Wat moet het leven makkelijk zijn als je over alles zo snel een oordeel hebt.
Als dit al jaren zo aan de gang is vraag ik me af hoe vaak je al dit soort adviezen gehad hebt, en hoe vaak je ze al naast je neergelegd hebt.
Je zit nog steeds met je giegel achter de pc je verhaal te verdedigen...wanneer ga je bellen?
[...]
Excuse me! Ik weet al jaren dat dit niet zo verder kan....
Wat moet het leven makkelijk zijn als je over alles zo snel een oordeel hebt.
Als dit al jaren zo aan de gang is vraag ik me af hoe vaak je al dit soort adviezen gehad hebt, en hoe vaak je ze al naast je neergelegd hebt.
Je zit nog steeds met je giegel achter de pc je verhaal te verdedigen...wanneer ga je bellen?
zondag 7 juni 2009 om 10:15
quote:Tientje79 schreef op 07 juni 2009 @ 10:07:
Beste Kabel,
heeft jouw vriend een huisverbod opgelegd gekregen? Dat kan nu alsnog, als er sprake is van dreigend geweld en/of een historie van geweld. Wel moet je vriend dan ook daadwerkelijk bij je (in)wonen. Als dat niet zo is, zou ik je aanraden de sloten van je woning te vervangen en hem via de politie laten weten dat hij niet meer welkom is in jouw huis.
Wat mij opvalt is dat je helemaal geen actie onderneemt, maar blijft zwelgen in je verhaal. Niet heel gek hoor, maar het helpt je niet verder. Je moet nu iets gaan dóen meid, voor hij weer bij je op de stoep staat. En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. Probeer het , laat mensen je helpen. Bel desnoods met het steunpunt huiselijk geweld, zij kunnen je ook helpen.
Maar nu blijven zitten en alleen maar onze sympathie vragen, helpt je niet verder.
Sterkte en als je concrete hulp nodig hebt, just ask!
Ja, hij heeft een huisverbod gekregen.
En je hebt gelijk, ik kan ook dingen gaan ondernemen in plaats van mezelf zielig te voelen.
Beste Kabel,
heeft jouw vriend een huisverbod opgelegd gekregen? Dat kan nu alsnog, als er sprake is van dreigend geweld en/of een historie van geweld. Wel moet je vriend dan ook daadwerkelijk bij je (in)wonen. Als dat niet zo is, zou ik je aanraden de sloten van je woning te vervangen en hem via de politie laten weten dat hij niet meer welkom is in jouw huis.
Wat mij opvalt is dat je helemaal geen actie onderneemt, maar blijft zwelgen in je verhaal. Niet heel gek hoor, maar het helpt je niet verder. Je moet nu iets gaan dóen meid, voor hij weer bij je op de stoep staat. En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. Probeer het , laat mensen je helpen. Bel desnoods met het steunpunt huiselijk geweld, zij kunnen je ook helpen.
Maar nu blijven zitten en alleen maar onze sympathie vragen, helpt je niet verder.
Sterkte en als je concrete hulp nodig hebt, just ask!
Ja, hij heeft een huisverbod gekregen.
En je hebt gelijk, ik kan ook dingen gaan ondernemen in plaats van mezelf zielig te voelen.
zondag 7 juni 2009 om 10:16
En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. [/quote]
Iedereen die het allemaal zeker weet; kennen jullie die familie? Het lijkt logisch dat ze klaar staan maar dat weet je niet. Ze kan beter zich nu op iets richten wat haar direct helpt. En later kan ze wel het contact herstellen met haar familie. Maar die confrontatie lijkt me nu nog erg moeilijk. Je weet immers niet of je verwijten krijgt of je wel of geen begrip ontvangt. Het is toch een onderwerp waar mensen moeilijk begrip voor hebben als ze het zelf niet hebben meegemaakt, hoe het zo heeft kunnen gebeuren en waarom je niet eerder wat gedaan hebt.
Iedereen die het allemaal zeker weet; kennen jullie die familie? Het lijkt logisch dat ze klaar staan maar dat weet je niet. Ze kan beter zich nu op iets richten wat haar direct helpt. En later kan ze wel het contact herstellen met haar familie. Maar die confrontatie lijkt me nu nog erg moeilijk. Je weet immers niet of je verwijten krijgt of je wel of geen begrip ontvangt. Het is toch een onderwerp waar mensen moeilijk begrip voor hebben als ze het zelf niet hebben meegemaakt, hoe het zo heeft kunnen gebeuren en waarom je niet eerder wat gedaan hebt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 7 juni 2009 om 10:19
quote:Kabel16999 schreef op 07 juni 2009 @ 09:59:
Maar voor mij is de drempel erg hoog! Ik heb ze lang genegeerd.
Als je niemand om hulp wil vragen, dan zit er inderdaad niks anders op, dan te wachten tot vriend weer belt of bij je op de stoep staat. Volgens mij is hij wel de laatste die je kan helpen. Als het je echt zo hoog zit, dan zou ik toch maar eens in actie komen en hulp zoeken, zodat je verder kunt met je leven. Of wil je niet bij hem weg?
Maar voor mij is de drempel erg hoog! Ik heb ze lang genegeerd.
Als je niemand om hulp wil vragen, dan zit er inderdaad niks anders op, dan te wachten tot vriend weer belt of bij je op de stoep staat. Volgens mij is hij wel de laatste die je kan helpen. Als het je echt zo hoog zit, dan zou ik toch maar eens in actie komen en hulp zoeken, zodat je verder kunt met je leven. Of wil je niet bij hem weg?
zondag 7 juni 2009 om 10:23
zondag 7 juni 2009 om 10:26
quote:mylenevalerie schreef op 07 juni 2009 @ 10:16:
En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. [/quote]
Iedereen die het allemaal zeker weet; kennen jullie die familie? Het lijkt logisch dat ze klaar staan maar dat weet je niet. Ze kan beter zich nu op iets richten wat haar direct helpt. En later kan ze wel het contact herstellen met haar familie. Maar die confrontatie lijkt me nu nog erg moeilijk. Je weet immers niet of je verwijten krijgt of je wel of geen begrip ontvangt. Het is toch een onderwerp waar mensen moeilijk begrip voor hebben als ze het zelf niet hebben meegemaakt, hoe het zo heeft kunnen gebeuren en waarom je niet eerder wat gedaan hebt.Je hebt gelijk, MV. Ik weet het niet zeker. Maar uit ervaring (met slachtoffers) weet ik dat in 99% van de gevallen, de familie echt met open armen klaar staat. Omdat ze blij zijn dat het slachtoffer eindelijk 'het licht' gezien heeft en ze het contact weer kunnen herstellen. Maar je hebt gelijk dat het niet altijd zo is. Maar wat TO nu doet, is denken voor haar familie. Waarom niet proberen, wie weet valt het 100% mee.
En je familie blijft altijd je familie, ik weet echt zeker dat je met open armen ontvangen wordt. [/quote]
Iedereen die het allemaal zeker weet; kennen jullie die familie? Het lijkt logisch dat ze klaar staan maar dat weet je niet. Ze kan beter zich nu op iets richten wat haar direct helpt. En later kan ze wel het contact herstellen met haar familie. Maar die confrontatie lijkt me nu nog erg moeilijk. Je weet immers niet of je verwijten krijgt of je wel of geen begrip ontvangt. Het is toch een onderwerp waar mensen moeilijk begrip voor hebben als ze het zelf niet hebben meegemaakt, hoe het zo heeft kunnen gebeuren en waarom je niet eerder wat gedaan hebt.Je hebt gelijk, MV. Ik weet het niet zeker. Maar uit ervaring (met slachtoffers) weet ik dat in 99% van de gevallen, de familie echt met open armen klaar staat. Omdat ze blij zijn dat het slachtoffer eindelijk 'het licht' gezien heeft en ze het contact weer kunnen herstellen. Maar je hebt gelijk dat het niet altijd zo is. Maar wat TO nu doet, is denken voor haar familie. Waarom niet proberen, wie weet valt het 100% mee.
zondag 7 juni 2009 om 10:39
quote:Omen schreef op 07 juni 2009 @ 10:35:
Dat weet ik wel, dat daar een regeling voor bestaat. Maar TO had aangegeven dat het niet zijn woning is. Dus ik had graag wat meer gehoord over dat huisverbod in haar situatie. Misschien bedoelde ze bijvoorbeeld een straatverbod.Ja, da's wel raar. Want in principe krijg je alleen een huisverbod voor je eigen woning. TO, kun je wat meer over het huisverbod in jouw specifieke geval vertellen? (sorry hoor Omen )
Dat weet ik wel, dat daar een regeling voor bestaat. Maar TO had aangegeven dat het niet zijn woning is. Dus ik had graag wat meer gehoord over dat huisverbod in haar situatie. Misschien bedoelde ze bijvoorbeeld een straatverbod.Ja, da's wel raar. Want in principe krijg je alleen een huisverbod voor je eigen woning. TO, kun je wat meer over het huisverbod in jouw specifieke geval vertellen? (sorry hoor Omen )
zondag 7 juni 2009 om 10:39
quote:Tientje79 schreef op 07 juni 2009 @ 10:26:
[...]
Je hebt gelijk, MV. Ik weet het niet zeker. Maar uit ervaring (met slachtoffers) weet ik dat in 99% van de gevallen, de familie echt met open armen klaar staat. Omdat ze blij zijn dat het slachtoffer eindelijk 'het licht' gezien heeft en ze het contact weer kunnen herstellen. Maar je hebt gelijk dat het niet altijd zo is. Maar wat TO nu doet, is denken voor haar familie. Waarom niet proberen, wie weet valt het 100% mee.
Ik had juist je naam weggehaald bij de quote omdat ik het niet persoonlijk tegen jou bedoelde maar tegen iedereen die dat verkondigd.
Het zal natuurlijk ook wel vaak zo zijn dat familie blij is en ze met open armen ontvangen maar als ik bijv. naar mijzelf kijk, het heeft nog 4 jaar geduurd voor ik weer contact had met mijn moeder.
Vandaar dat ik meer hamerde op dat TO nu gewoon professionele hulp moet zoeken. Die kunnen haar nu het beste helpen met advies en steun en hulp om hier verder mee om te gaan.
Uiteraard is het te hopen dat op een later tijdstip alles met de familie uitgepraat kan worden. Maar zo te lezen is TO op dit moment nog niet zo sterk om zich te verdedigen of uit te leggen aan de familie over het hoe en wat en waarom. Denk ik hoor. Ook een aanname van mijn kant.
[...]
Je hebt gelijk, MV. Ik weet het niet zeker. Maar uit ervaring (met slachtoffers) weet ik dat in 99% van de gevallen, de familie echt met open armen klaar staat. Omdat ze blij zijn dat het slachtoffer eindelijk 'het licht' gezien heeft en ze het contact weer kunnen herstellen. Maar je hebt gelijk dat het niet altijd zo is. Maar wat TO nu doet, is denken voor haar familie. Waarom niet proberen, wie weet valt het 100% mee.
Ik had juist je naam weggehaald bij de quote omdat ik het niet persoonlijk tegen jou bedoelde maar tegen iedereen die dat verkondigd.
Het zal natuurlijk ook wel vaak zo zijn dat familie blij is en ze met open armen ontvangen maar als ik bijv. naar mijzelf kijk, het heeft nog 4 jaar geduurd voor ik weer contact had met mijn moeder.
Vandaar dat ik meer hamerde op dat TO nu gewoon professionele hulp moet zoeken. Die kunnen haar nu het beste helpen met advies en steun en hulp om hier verder mee om te gaan.
Uiteraard is het te hopen dat op een later tijdstip alles met de familie uitgepraat kan worden. Maar zo te lezen is TO op dit moment nog niet zo sterk om zich te verdedigen of uit te leggen aan de familie over het hoe en wat en waarom. Denk ik hoor. Ook een aanname van mijn kant.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 7 juni 2009 om 10:40
Bel gewoon je familie of vrienden. Wat heb je te verliezen? Als ze je afwijzen dan ben je net zover als dat je niet doet. Maar ik geloof oprecht dat ze gewoon je met open armen zullen ontvangen.
Je zit een patroon wat ingesleten is. Je zelfbeeld is waarschijnlijk compleet vervormd, je houdt aan de ene kant van hem en aan de andere kant juist niet. Maar alleen fysieke afstand nemen zal je inzicht geven in hoe de situatie echt in elkaar zit. En dat duurt lang en daar heb je veel hulp bij nodig. Maar dan nog, neem die stap en kies voor jezelf. Bouw je leven weer op en laat hem en al zijn ellende niet jouw leven zijn. Jij bent een mens en verdient ook je eigen ik met jouw eigen wensen en dromen. Ga nu echt weg van hem en laat hem niet langer jouw leven bepalen! Want anders kan het nog jaren doorgaan.
Je zit een patroon wat ingesleten is. Je zelfbeeld is waarschijnlijk compleet vervormd, je houdt aan de ene kant van hem en aan de andere kant juist niet. Maar alleen fysieke afstand nemen zal je inzicht geven in hoe de situatie echt in elkaar zit. En dat duurt lang en daar heb je veel hulp bij nodig. Maar dan nog, neem die stap en kies voor jezelf. Bouw je leven weer op en laat hem en al zijn ellende niet jouw leven zijn. Jij bent een mens en verdient ook je eigen ik met jouw eigen wensen en dromen. Ga nu echt weg van hem en laat hem niet langer jouw leven bepalen! Want anders kan het nog jaren doorgaan.
zondag 7 juni 2009 om 10:43
quote:Tientje79 schreef op 07 juni 2009 @ 10:23:
10 dagen, plus een contactverbod. En hij heeft zijn huissleutel moeten inleveren.quote:Kabel16999 schreef op 07 juni 2009 @ 08:41:
Wat ik je niet kan vergeven is dat je ondanks alles op de bank zit met de telefoon in je hand. Wachten tot hij je belt.Dan moet je nog lang wachten Kabeltje!
10 dagen, plus een contactverbod. En hij heeft zijn huissleutel moeten inleveren.quote:Kabel16999 schreef op 07 juni 2009 @ 08:41:
Wat ik je niet kan vergeven is dat je ondanks alles op de bank zit met de telefoon in je hand. Wachten tot hij je belt.Dan moet je nog lang wachten Kabeltje!
zondag 7 juni 2009 om 10:48
quote:mylenevalerie schreef op 07 juni 2009 @ 10:39:
[...]
Ik had juist je naam weggehaald bij de quote omdat ik het niet persoonlijk tegen jou bedoelde maar tegen iedereen die dat verkondigd.
Het zal natuurlijk ook wel vaak zo zijn dat familie blij is en ze met open armen ontvangen maar als ik bijv. naar mijzelf kijk, het heeft nog 4 jaar geduurd voor ik weer contact had met mijn moeder.
Vandaar dat ik meer hamerde op dat TO nu gewoon professionele hulp moet zoeken. Die kunnen haar nu het beste helpen met advies en steun en hulp om hier verder mee om te gaan.
Uiteraard is het te hopen dat op een later tijdstip alles met de familie uitgepraat kan worden. Maar zo te lezen is TO op dit moment nog niet zo sterk om zich te verdedigen of uit te leggen aan de familie over het hoe en wat en waarom. Denk ik hoor. Ook een aanname van mijn kant.
He, wat een naar verhaal, MV. Wel fijn dat je uiteindelijk weer contact met je moeder gekregen hebt.
Ik zit jouw reactie te lezen en vraag me ineens af: als het huisverbod wordt opgelegd, komt direct ook de crisisdienst/hulpverlening ter plaatse om te bezien welke hulp ze aan zowel slachtoffer als uithuisgeplaatste kunnen bieden. In principe moet die hulp dus al aan TO aangeboden zijn. Tenzij er weer eens iets mis gegaan is... Maar hulpverlening aan beide partijen hoort er wel bij. Sterker nog, als een burgemeester er (op advies van hulpverlening en politie) er niet van overtuigd is dat de rust wedergekeerd is binnen de 10 dagen, kan hij het verlengen zodat de hulpverlening nog meer tijd krijgt om dit voor elkaar te krijgen. Dus nu heb ik nog meer vraagtekens eigenlijk... TO, wat is je al aangeboden aan hulpverlening?
[...]
Ik had juist je naam weggehaald bij de quote omdat ik het niet persoonlijk tegen jou bedoelde maar tegen iedereen die dat verkondigd.
Het zal natuurlijk ook wel vaak zo zijn dat familie blij is en ze met open armen ontvangen maar als ik bijv. naar mijzelf kijk, het heeft nog 4 jaar geduurd voor ik weer contact had met mijn moeder.
Vandaar dat ik meer hamerde op dat TO nu gewoon professionele hulp moet zoeken. Die kunnen haar nu het beste helpen met advies en steun en hulp om hier verder mee om te gaan.
Uiteraard is het te hopen dat op een later tijdstip alles met de familie uitgepraat kan worden. Maar zo te lezen is TO op dit moment nog niet zo sterk om zich te verdedigen of uit te leggen aan de familie over het hoe en wat en waarom. Denk ik hoor. Ook een aanname van mijn kant.
He, wat een naar verhaal, MV. Wel fijn dat je uiteindelijk weer contact met je moeder gekregen hebt.
Ik zit jouw reactie te lezen en vraag me ineens af: als het huisverbod wordt opgelegd, komt direct ook de crisisdienst/hulpverlening ter plaatse om te bezien welke hulp ze aan zowel slachtoffer als uithuisgeplaatste kunnen bieden. In principe moet die hulp dus al aan TO aangeboden zijn. Tenzij er weer eens iets mis gegaan is... Maar hulpverlening aan beide partijen hoort er wel bij. Sterker nog, als een burgemeester er (op advies van hulpverlening en politie) er niet van overtuigd is dat de rust wedergekeerd is binnen de 10 dagen, kan hij het verlengen zodat de hulpverlening nog meer tijd krijgt om dit voor elkaar te krijgen. Dus nu heb ik nog meer vraagtekens eigenlijk... TO, wat is je al aangeboden aan hulpverlening?
