Relaties
alle pijlers
Broer en ik
dinsdag 10 februari 2009 om 10:13
Wat jij zegt over maatschappelijk taboe... Denk dat dat wat betreft broers/zussen anders is, iig minder. Wordt meer geaccepteerd als je daar geen contact meer mee hebt.
Ouders zijn denk ik een ander verhaal. Breken met je ouders doe je idd niet zo snel, moet dan wel heel veel gebeurd zijn en ik denk dat de meeste mensen zich dat niet voor kunnen stellen...
Ouders zijn denk ik een ander verhaal. Breken met je ouders doe je idd niet zo snel, moet dan wel heel veel gebeurd zijn en ik denk dat de meeste mensen zich dat niet voor kunnen stellen...
dinsdag 10 februari 2009 om 10:37
quote:fleurtje schreef op 10 februari 2009 @ 10:05:
[...]
Dat wordt moeilijk, want mijn familie is een doe maar alsof-familie. Het is rond de erfenis allemaal zo ernstig geweest met die familie, dat het bijna tot een rechtzaak is gekomen. Ik heb ook heel lang kunnen doen alsof, maar het is een beetje op bij mij.
Overigens heeft mijn tante me gister gevraagd me zondag in te houden en er niet over te beginnen, dat mijn broer zijn nichtje nog niet heeft gezien; haar aangetrouwde familie is er ook bij (dus geen familie van mij). Doen alsof dus.
Waarom ga ik eigenlijk? Oh ja, mijn oma.
x
He, Fleur, wat naar, zo'n "doe maar alsof" familie. Echte energievreters. Een deel van mijn familie is dus ook zo. Gelukkig heb ik nog een ontzettend lieve oom en tante, die zich hebben opgeworpen als pleegouders, en ook de ouders van mijn man geven veel om me.
Wil oma echt graag dat je komend weekend ook komt? Je kan niet op een ander moment gaan? Ik vind het wel ontzettend lief van je dat je dit allemaal wil doorstaan voor je oma.
[...]
Dat wordt moeilijk, want mijn familie is een doe maar alsof-familie. Het is rond de erfenis allemaal zo ernstig geweest met die familie, dat het bijna tot een rechtzaak is gekomen. Ik heb ook heel lang kunnen doen alsof, maar het is een beetje op bij mij.
Overigens heeft mijn tante me gister gevraagd me zondag in te houden en er niet over te beginnen, dat mijn broer zijn nichtje nog niet heeft gezien; haar aangetrouwde familie is er ook bij (dus geen familie van mij). Doen alsof dus.
Waarom ga ik eigenlijk? Oh ja, mijn oma.
x
He, Fleur, wat naar, zo'n "doe maar alsof" familie. Echte energievreters. Een deel van mijn familie is dus ook zo. Gelukkig heb ik nog een ontzettend lieve oom en tante, die zich hebben opgeworpen als pleegouders, en ook de ouders van mijn man geven veel om me.
Wil oma echt graag dat je komend weekend ook komt? Je kan niet op een ander moment gaan? Ik vind het wel ontzettend lief van je dat je dit allemaal wil doorstaan voor je oma.
dinsdag 10 februari 2009 om 10:49
Hoi Fleur,
Ik heb ook zo een broer. Minder erg dan de jouwe, maar ook zo n kouwe kikker die het allemaal geen bal lijkt te interesseren. Het is dat hij een superleuke vriendin heeft en we regelmatig met de respectievelijke kinderen bij opa en oma zijn enzo, maar anders...
Ik heb wel es met hetzelfde probleem rondgelopen als jij; hoe kan dit nou, waarom wil hij geen contact, waarom doet hij zo bot en afstandelijk, hoe maak ik het beter, etc.
Daar ben ik nu mee klaar. Ik accepteer dat hij een eigenheimer is en zoek gewoon zelf contact als ik daar behoefte aan heb. Als het 9 van de 10 keer van mijn kant moet komen, vind ik niet erg.
Dus mijn tip: (tussen al die anderen ) Doe gewoon wat jij voelt dat goed is en probeer niet voor hem in te vullen wat hij voelt of hem te veranderen. Wil jij dat hij jouw dochter ziet? Dan ga je bij hem langs. Makkelijk toch?
Ik heb ook zo een broer. Minder erg dan de jouwe, maar ook zo n kouwe kikker die het allemaal geen bal lijkt te interesseren. Het is dat hij een superleuke vriendin heeft en we regelmatig met de respectievelijke kinderen bij opa en oma zijn enzo, maar anders...
Ik heb wel es met hetzelfde probleem rondgelopen als jij; hoe kan dit nou, waarom wil hij geen contact, waarom doet hij zo bot en afstandelijk, hoe maak ik het beter, etc.
Daar ben ik nu mee klaar. Ik accepteer dat hij een eigenheimer is en zoek gewoon zelf contact als ik daar behoefte aan heb. Als het 9 van de 10 keer van mijn kant moet komen, vind ik niet erg.
Dus mijn tip: (tussen al die anderen ) Doe gewoon wat jij voelt dat goed is en probeer niet voor hem in te vullen wat hij voelt of hem te veranderen. Wil jij dat hij jouw dochter ziet? Dan ga je bij hem langs. Makkelijk toch?
dinsdag 10 februari 2009 om 15:08
Fleur, dikke
Wat naar zeg. Ik ken het gelukkig niet en we zijn met zijn vijven, dus genoeg mensen om ruzie mee te krijgen
Ik denk dat het goed is om dingen uit te spreken, i.h.a., want wat opgekropt wordt zorgt uiteindelijk alleen maar voor meer problemen.
Lastige situatie hoor. Heel veel sterkte
Wat naar zeg. Ik ken het gelukkig niet en we zijn met zijn vijven, dus genoeg mensen om ruzie mee te krijgen
Ik denk dat het goed is om dingen uit te spreken, i.h.a., want wat opgekropt wordt zorgt uiteindelijk alleen maar voor meer problemen.
Lastige situatie hoor. Heel veel sterkte
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
dinsdag 10 februari 2009 om 16:29
Jeetje, wat een wespennest in jouw familie! Niet dat het zo te lezen heel erg verschilt...
Dus eigenlijk lopen er twee dingen: 1) tante en de erfenis en 2) broer en contact, als ik het goed begrijp.
Heb je het met je tante wel eens gehad over de gebeurtenissen rond de erfenis van jouw moeder?
Het contact met je broer... Tja, als ik het zo lees is het echt een sociaal onhandige hork.
*zucht*
Dus eigenlijk lopen er twee dingen: 1) tante en de erfenis en 2) broer en contact, als ik het goed begrijp.
Heb je het met je tante wel eens gehad over de gebeurtenissen rond de erfenis van jouw moeder?
Het contact met je broer... Tja, als ik het zo lees is het echt een sociaal onhandige hork.
*zucht*
dinsdag 10 februari 2009 om 23:26
quote:Inad schreef op 10 februari 2009 @ 15:08:
Ik denk dat het goed is om dingen uit te spreken, i.h.a., want wat opgekropt wordt zorgt uiteindelijk alleen maar voor meer problemen.
Uitspreken of opkroppen... Beide zorgen hier voor problemen. Maar de optie 'uitspreken' zal iig míj een beter gevoel geven. Denk ik.
Ik denk dat het goed is om dingen uit te spreken, i.h.a., want wat opgekropt wordt zorgt uiteindelijk alleen maar voor meer problemen.
Uitspreken of opkroppen... Beide zorgen hier voor problemen. Maar de optie 'uitspreken' zal iig míj een beter gevoel geven. Denk ik.
dinsdag 10 februari 2009 om 23:29
quote:Nijntje schreef op 10 februari 2009 @ 10:49:
Hoi Fleur,
Ik heb ook zo een broer. Minder erg dan de jouwe, maar ook zo n kouwe kikker die het allemaal geen bal lijkt te interesseren. Het is dat hij een superleuke vriendin heeft en we regelmatig met de respectievelijke kinderen bij opa en oma zijn enzo, maar anders...
Ik heb wel es met hetzelfde probleem rondgelopen als jij; hoe kan dit nou, waarom wil hij geen contact, waarom doet hij zo bot en afstandelijk, hoe maak ik het beter, etc.
Daar ben ik nu mee klaar. Ik accepteer dat hij een eigenheimer is en zoek gewoon zelf contact als ik daar behoefte aan heb. Als het 9 van de 10 keer van mijn kant moet komen, vind ik niet erg.
Dus mijn tip: (tussen al die anderen ) Doe gewoon wat jij voelt dat goed is en probeer niet voor hem in te vullen wat hij voelt of hem te veranderen. Wil jij dat hij jouw dochter ziet? Dan ga je bij hem langs. Makkelijk toch?
Maar Nijn, als je je broer dan ziet, is hij dan wel aardig? Vraagt hij weleens hoe het met jullie gaat?
Ik kan wel contact zoeken als ik daar behoefte aan heb, maar ik kan gewoon niet uitstaan hoe hij doet... Of liever gezegd: hoe hij níet doet.
En ik vind het allemaal gewoon oneerlijk. En nu lijk ik wel vijf.
Hoi Fleur,
Ik heb ook zo een broer. Minder erg dan de jouwe, maar ook zo n kouwe kikker die het allemaal geen bal lijkt te interesseren. Het is dat hij een superleuke vriendin heeft en we regelmatig met de respectievelijke kinderen bij opa en oma zijn enzo, maar anders...
Ik heb wel es met hetzelfde probleem rondgelopen als jij; hoe kan dit nou, waarom wil hij geen contact, waarom doet hij zo bot en afstandelijk, hoe maak ik het beter, etc.
Daar ben ik nu mee klaar. Ik accepteer dat hij een eigenheimer is en zoek gewoon zelf contact als ik daar behoefte aan heb. Als het 9 van de 10 keer van mijn kant moet komen, vind ik niet erg.
Dus mijn tip: (tussen al die anderen ) Doe gewoon wat jij voelt dat goed is en probeer niet voor hem in te vullen wat hij voelt of hem te veranderen. Wil jij dat hij jouw dochter ziet? Dan ga je bij hem langs. Makkelijk toch?
Maar Nijn, als je je broer dan ziet, is hij dan wel aardig? Vraagt hij weleens hoe het met jullie gaat?
Ik kan wel contact zoeken als ik daar behoefte aan heb, maar ik kan gewoon niet uitstaan hoe hij doet... Of liever gezegd: hoe hij níet doet.
En ik vind het allemaal gewoon oneerlijk. En nu lijk ik wel vijf.
woensdag 11 februari 2009 om 20:53
quote:fleurtje schreef op 08 februari 2009 @ 10:12:
Juni, dat lijkt wel heel erg op elkaar!
Toen jouw opa jarig was, wist de rest van de aanwezigen toen dat het voor jouw broer de eerste keer was dat hij jouw dochter zag? En hoe wordt (en werd) daarop gereageerd door de rest?
Ik heb volgende week dus ws zo'n zelfde situatie....
Hoe oud is jouw broertje?
..
Hoi Fleur, Beetje druk gehad en nog geen tijd gehad om eerder nog eens te reageren.
Mijn familie is ook een doe-alsof familie. Heb van april tot augustus geen contact gehad met ouders (tirades per telefoon en mail tellen niet m.i.) daarna contact na geboorte en daarna weer tot december neit, inmiddels weer iets contact, maar we hebben het er niet meer over doen alsof er niets is voorgevallen.....
Zus weet dit alles, maar wil dit niet met mij bespreken want dan moet ze kiezen.
Opa wil ik er niet bij betrekken.
Mijn broertje is 22 en woont nog thuis, wellicht dat dat het anders maakt. Hij kiest partij voor mijn ouders, altijd.
Toen mijn opa onlangs jarig was heb ik aan alle kleinkinderen (we zijn met zijn vijfen) gevraagd foto's op te sturen zodat ik een cadeautje kon maken voor hem. Geen foto's van broer gehad, dus die is niet in het cadeau verwerkt.
Wij hebben een kleine familie, dus eigenlijk weet iedereen wel zo'n beetje wat er speelt. Opa is 86 en wil ik hiermee niet lastig vallen, 2 van zijn zussen waren ook op de verjaardag en ook die wisten van niets. Maar ouders, zus en partner wisten natuurlijk wel hoe het zat. maar zij vinden dat ik dan maar de eerste stap moet zetten. En eigenlijk ben ik daar een beetje klaar mee. Ik heb het geprobeerd en voor mijn opa kan ik best de lieve vrede bewaren, maar het houdt een keer op.
Heb je al besloten wat je dit weekend gaat doen?
Ik vind het eerlijk gezegd wat manipulatief van je tante dat ze zegt hoe je te gedragen voor haar en je oma. Is niet echt eerlijk vind ik.
Verder bedenk ik me maar dat er genoeg mensen zijn die veel van mijn dochter houden, zonder dat ik er om hoef te vragen. En uiteindelijk is dat dan belangrijker dan mijn broertje. maar dat neemt niet weg dat het pijn doet, dat dan weer wel.
June
Juni, dat lijkt wel heel erg op elkaar!
Toen jouw opa jarig was, wist de rest van de aanwezigen toen dat het voor jouw broer de eerste keer was dat hij jouw dochter zag? En hoe wordt (en werd) daarop gereageerd door de rest?
Ik heb volgende week dus ws zo'n zelfde situatie....
Hoe oud is jouw broertje?
..
Hoi Fleur, Beetje druk gehad en nog geen tijd gehad om eerder nog eens te reageren.
Mijn familie is ook een doe-alsof familie. Heb van april tot augustus geen contact gehad met ouders (tirades per telefoon en mail tellen niet m.i.) daarna contact na geboorte en daarna weer tot december neit, inmiddels weer iets contact, maar we hebben het er niet meer over doen alsof er niets is voorgevallen.....
Zus weet dit alles, maar wil dit niet met mij bespreken want dan moet ze kiezen.
Opa wil ik er niet bij betrekken.
Mijn broertje is 22 en woont nog thuis, wellicht dat dat het anders maakt. Hij kiest partij voor mijn ouders, altijd.
Toen mijn opa onlangs jarig was heb ik aan alle kleinkinderen (we zijn met zijn vijfen) gevraagd foto's op te sturen zodat ik een cadeautje kon maken voor hem. Geen foto's van broer gehad, dus die is niet in het cadeau verwerkt.
Wij hebben een kleine familie, dus eigenlijk weet iedereen wel zo'n beetje wat er speelt. Opa is 86 en wil ik hiermee niet lastig vallen, 2 van zijn zussen waren ook op de verjaardag en ook die wisten van niets. Maar ouders, zus en partner wisten natuurlijk wel hoe het zat. maar zij vinden dat ik dan maar de eerste stap moet zetten. En eigenlijk ben ik daar een beetje klaar mee. Ik heb het geprobeerd en voor mijn opa kan ik best de lieve vrede bewaren, maar het houdt een keer op.
Heb je al besloten wat je dit weekend gaat doen?
Ik vind het eerlijk gezegd wat manipulatief van je tante dat ze zegt hoe je te gedragen voor haar en je oma. Is niet echt eerlijk vind ik.
Verder bedenk ik me maar dat er genoeg mensen zijn die veel van mijn dochter houden, zonder dat ik er om hoef te vragen. En uiteindelijk is dat dan belangrijker dan mijn broertje. maar dat neemt niet weg dat het pijn doet, dat dan weer wel.
June
donderdag 12 februari 2009 om 09:57
Jeetje, Fleur... Ik ben bang dat zelfs dr. Phil hier moeite mee zou hebben. Het komt me wel allemaal erg bekend voor; ik heb dan weliswaar geen erfenis waardoor er een vreemde situatie is ontstaan, maar de gijzeling van een fotoalbum en 'doe maar alsof, dan is het tenminste gezellig' ken ik wel.
Voor wat betreft je tante: waar haalt ze het lef vandaan om jou te chanteren om iets te ondertekenen door het gijzelen van een fotoalbum?! Ik zit me hier echt plaatsvervangend kwaad te maken.
* Weer even overschakelen op Zen-modus *
Heb je het recent nog met haar over het fotoalbum gehad? Misschien zijn bij haar de gemoederen na een jaar wel wat gesust en kunnen jullie er samen nog uitkomen.
Voor wat betreft je broer... Tja, je weet hoe hij in elkaar steekt. Nee, hij belt niet op je verjaardag. Nee, het neemt het niet voor je op. Nee, hij toont geen interesse in een ander. De vraag is of jij daar mee kan omgaan.
Voor wat betreft je tante: waar haalt ze het lef vandaan om jou te chanteren om iets te ondertekenen door het gijzelen van een fotoalbum?! Ik zit me hier echt plaatsvervangend kwaad te maken.
* Weer even overschakelen op Zen-modus *
Heb je het recent nog met haar over het fotoalbum gehad? Misschien zijn bij haar de gemoederen na een jaar wel wat gesust en kunnen jullie er samen nog uitkomen.
Voor wat betreft je broer... Tja, je weet hoe hij in elkaar steekt. Nee, hij belt niet op je verjaardag. Nee, het neemt het niet voor je op. Nee, hij toont geen interesse in een ander. De vraag is of jij daar mee kan omgaan.
donderdag 12 februari 2009 om 16:32
donderdag 12 februari 2009 om 16:56
Fleurtje, ik zou duidelijk mijn grenzen trekken. En me niet laten chanteren, en ook niet de mond laten snoeren.
In jouw geval ben ik bang dat je steeds weer een teleurstelling te verwerken krijgt en dat het je heel veel energie gaat kosten.
Ik heb een schoonfamilie die niet doe-alsof is, maar wel van "alles moet kunnen" en niemand op ongewenst gedrag aanspreken en alles goed praten ("hij is nu eenmaal zo").
Daar wordt je ook niet gelukkig van. Ze laten zo toe dat er mensen gekwetst worden en dat moet allemaal maar getolereerd worden omdat een ander "nou eenmaal zo is".
Ik ga alleen mee naar dingen die me leuk lijken, aan verplichte bezoekjes doe ik niet meer. Verder zeg ik wat ik denk. Op een rustige manier, maar ik ga niet meer mijn mond houden om iemand te ontzien. Dan maar wat botter, maar dan is er in ieder geval duidelijkheid. En voor de rest probeer ik het maar zoveel mogelijk bij hun te laten liggen, want de enige die het energie kost dat ben ik...
In jouw geval ben ik bang dat je steeds weer een teleurstelling te verwerken krijgt en dat het je heel veel energie gaat kosten.
Ik heb een schoonfamilie die niet doe-alsof is, maar wel van "alles moet kunnen" en niemand op ongewenst gedrag aanspreken en alles goed praten ("hij is nu eenmaal zo").
Daar wordt je ook niet gelukkig van. Ze laten zo toe dat er mensen gekwetst worden en dat moet allemaal maar getolereerd worden omdat een ander "nou eenmaal zo is".
Ik ga alleen mee naar dingen die me leuk lijken, aan verplichte bezoekjes doe ik niet meer. Verder zeg ik wat ik denk. Op een rustige manier, maar ik ga niet meer mijn mond houden om iemand te ontzien. Dan maar wat botter, maar dan is er in ieder geval duidelijkheid. En voor de rest probeer ik het maar zoveel mogelijk bij hun te laten liggen, want de enige die het energie kost dat ben ik...
donderdag 12 februari 2009 om 23:34
Hmmm, hij heeft zelf ook een kind. Maar al is het een ver van je bed-show, dan nog kun je wel vragen hoe het gaat. Ik bedoel, ik heb ook collega's die niks met kinderen hebben, of 'te jong' zijn om zich daar uberhaupt mee bezig te houden en zelfs die vragen er weleens naar. Hij heeft haar naam niet een keer genoemd. Of ben ik nu gewoon niet realistisch?
vrijdag 13 februari 2009 om 10:06
quote:fleurtje schreef op 12 februari 2009 @ 22:18:
Heeft alleen gezegd dat hij haar echt echt echt graag wil zien.....
Geloof dat maar zou ik zeggen. En ik begrijp je frustraties maar sommige mensen kunnen het gewoon echt niet. Betrokken zijn, aandachtige vragen stellen. Maar dat betekent niet dat er dus geen liefde is. Die is er wrs wel.
Wat ik me af zat te vragen, was jullie contact vroeger heel anders als kinderen? Ik heb het idee dat je iets van hem verwacht wat hij je nu niet kan geven. Maar die verwachting zal ergens vandaan komen.
Heeft alleen gezegd dat hij haar echt echt echt graag wil zien.....
Geloof dat maar zou ik zeggen. En ik begrijp je frustraties maar sommige mensen kunnen het gewoon echt niet. Betrokken zijn, aandachtige vragen stellen. Maar dat betekent niet dat er dus geen liefde is. Die is er wrs wel.
Wat ik me af zat te vragen, was jullie contact vroeger heel anders als kinderen? Ik heb het idee dat je iets van hem verwacht wat hij je nu niet kan geven. Maar die verwachting zal ergens vandaan komen.
vrijdag 13 februari 2009 om 10:26
Broer en ik schelen vijf jaar, dus we hebben niet echt met elkaar gespeeld ofzo. Ging ook al het huis uit toen ik twaalf was.
Misschien heb je gelijk, dat sommige mensen dat niet kunnen. Maar ik kan het niet meer opbrengen daar mee om te gaan, ben er echt klaar mee.
En die verwachting. Nou ja, misschien ben ik niet realistisch hoor, maar ik vind het vrij normaal om naar je nieuwe nichtje te komen kijken. Als dat al te hoge verwachtingen zijn.....
Misschien heb je gelijk, dat sommige mensen dat niet kunnen. Maar ik kan het niet meer opbrengen daar mee om te gaan, ben er echt klaar mee.
En die verwachting. Nou ja, misschien ben ik niet realistisch hoor, maar ik vind het vrij normaal om naar je nieuwe nichtje te komen kijken. Als dat al te hoge verwachtingen zijn.....
vrijdag 13 februari 2009 om 10:31
Goed dat hij heeft gebeld! Hij is er dus wel mee bezig.
Blijft staan dat hij het tot nu toe blijkbaar niet kan opbrengen (uit desinteresse, of omdat het niet in zijn persoonlijkheid zit) om zich te gedragen zoals Fleurtje zou willen.
De vraag is nu dus of hij wil en kan veranderen, of dat Fleurtje haar verwachtingen moet bijstellen...
Blijft staan dat hij het tot nu toe blijkbaar niet kan opbrengen (uit desinteresse, of omdat het niet in zijn persoonlijkheid zit) om zich te gedragen zoals Fleurtje zou willen.
De vraag is nu dus of hij wil en kan veranderen, of dat Fleurtje haar verwachtingen moet bijstellen...
