Relaties
alle pijlers
Communicatie
donderdag 15 oktober 2009 om 09:48
Door het lezen van een aantal topics zijn mijn ogen geopend. Als het gaat om mijn eigen gedrag binnen mijn relatie.
Ik zie in dat ik op een aantal punten binnen mijn relatie teveel de controle wilde behouden, er misschien teveel over gepraat heb en misschien ook wel teveel een druk op mijn partner heb gelegd.
Gisteravond heb ik dit ook tegen mijn vriend gezegd, dat ik bovenstaand gedrag van mezelf inzie en dat echt wil verminderen. Er waren een aantal zaken waarin een betere balance gevonden moest worden tussen ons. Ik zie in dat ik dit wat meer aan de tijd had over kunnen laten ipv dat het direct en snel merkbaar moest veranderen.
Mijn vriend was erg blij met ons gesprek, hij begreep mijn gedrag wel goed maar soms vond hij het ook wel moeilijk. Het was niet dat hij er heel erg mee zat maar hij gaf wel aan dat hij wel eens dacht: Als je het zand losjes in je hand houd blijft het liggen maar zodra je je hand dichtknijpt sijpelt het tussen je vingers door. Auwiee dat deed even pijn.
Ineens realiseerde ik me dat het nu voor de tweede keer is dat als hij ergens mee zit ten aanzien van onze relatie, hij er niet uit zichzelf met mij over praat. Ik heb hem meerdere keren op het hart gedrukt dat hij niet al zijn gevoelens met mij hoeft te delen (man-vrouw verschil) maar als het om onze relatie gaat, ik het dan wel graag wil horen. Mijn vriend is een conflictvermijder, een binnenveter. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik uit onzekerheid snel ergens van kan schrikken. Hij erkende dat als hij ergens mee zit hij dat bespreekbaar moet maken, hij vind dat moeilijk en kent dat ook niet vanuit thuis.
Ik heb in het verleden een aantal dingen meegemaakt en ben daarvoor in therapie, ik kan niet garanderen dat ik niet meer onzeker raak of fouten maak. Logisch ik ben maar mens en hij verwacht dat ook niet van me maar ik ben erg bang dat hij zodanig opkropt en dat de bom barst, ik kan dan niks meer doen om eventueel dingen aan te passen en de relatie ten einde raakt. Ik merk dat ik hier onzeker van raak. Hebben jullie tips voor me?
Ik zie in dat ik op een aantal punten binnen mijn relatie teveel de controle wilde behouden, er misschien teveel over gepraat heb en misschien ook wel teveel een druk op mijn partner heb gelegd.
Gisteravond heb ik dit ook tegen mijn vriend gezegd, dat ik bovenstaand gedrag van mezelf inzie en dat echt wil verminderen. Er waren een aantal zaken waarin een betere balance gevonden moest worden tussen ons. Ik zie in dat ik dit wat meer aan de tijd had over kunnen laten ipv dat het direct en snel merkbaar moest veranderen.
Mijn vriend was erg blij met ons gesprek, hij begreep mijn gedrag wel goed maar soms vond hij het ook wel moeilijk. Het was niet dat hij er heel erg mee zat maar hij gaf wel aan dat hij wel eens dacht: Als je het zand losjes in je hand houd blijft het liggen maar zodra je je hand dichtknijpt sijpelt het tussen je vingers door. Auwiee dat deed even pijn.
Ineens realiseerde ik me dat het nu voor de tweede keer is dat als hij ergens mee zit ten aanzien van onze relatie, hij er niet uit zichzelf met mij over praat. Ik heb hem meerdere keren op het hart gedrukt dat hij niet al zijn gevoelens met mij hoeft te delen (man-vrouw verschil) maar als het om onze relatie gaat, ik het dan wel graag wil horen. Mijn vriend is een conflictvermijder, een binnenveter. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik uit onzekerheid snel ergens van kan schrikken. Hij erkende dat als hij ergens mee zit hij dat bespreekbaar moet maken, hij vind dat moeilijk en kent dat ook niet vanuit thuis.
Ik heb in het verleden een aantal dingen meegemaakt en ben daarvoor in therapie, ik kan niet garanderen dat ik niet meer onzeker raak of fouten maak. Logisch ik ben maar mens en hij verwacht dat ook niet van me maar ik ben erg bang dat hij zodanig opkropt en dat de bom barst, ik kan dan niks meer doen om eventueel dingen aan te passen en de relatie ten einde raakt. Ik merk dat ik hier onzeker van raak. Hebben jullie tips voor me?
donderdag 15 oktober 2009 om 13:01
Hoi Kikkerkwaak,
Je hebt nu helemaal geen controle...Want? Sorry als ik te nieuwsgierig ben....
Ik ben gelukkig nu zover dat ik geen opmerking meer maak als vriendlief niet gelijk reageer of eventjes niet belt, we zouden eigenlijk naar de film gaan vanavond maar hij wilde ook graag trainen..Nou Moppie ga maar lekker trainen zeg ik dan...
En ik ga ervoor zorgen dat dat soort dingen me steeds minder raken want waar hebben we het nou eigenlijk over?
Je hebt nu helemaal geen controle...Want? Sorry als ik te nieuwsgierig ben....
Ik ben gelukkig nu zover dat ik geen opmerking meer maak als vriendlief niet gelijk reageer of eventjes niet belt, we zouden eigenlijk naar de film gaan vanavond maar hij wilde ook graag trainen..Nou Moppie ga maar lekker trainen zeg ik dan...
En ik ga ervoor zorgen dat dat soort dingen me steeds minder raken want waar hebben we het nou eigenlijk over?
donderdag 15 oktober 2009 om 13:25
donderdag 15 oktober 2009 om 13:29
Hee Desprate, ik herken wel wat dingen die je schrijft. Heb zelf een jaar lang phychotherapie gehad voor dat soort onzekerheden. Op dit moment doe ik gestalt-therapie en daar heb ik zó veel baat bij! Daar kun je ook - heel associatief - ál je gedachten de vrije loop laten en de therapeut reageert daar dan op met vragen. Op die manier ben ik erachter gekomen dat mijn manier van denken (die ook is gebaseerd op pure onzekerheid) compleet verdraaid is. Ik denk altijd eerst het negatieve en máák daardoor ook alles negatief.
Je schrijft "hoe kan ik herkennen wanneer ik iets aan mijn vriend niet leuk vind vanuit onzekerheid of omdat ik het gewoon echt niet leuk vind en hij misschien niet de juiste voor me is?" Ook dát herken ik heel erg.
Ik was steeds helemaal van slag als mijn vriend en ik een meningsverschil hadden en gaf veel te vaak mijn ongelijk toe aan het einde. Terwijl ook HIJ wel eens fout zat. Maar door mijn onzekerheid dacht ik altijd dat het wel aan mij zou liggen.
Dan ontstaan echt scheve verhoudingen. In een therapie kun je daar heel goed aan werken, dus neem die kans! Een therapeut kan je erbij helpen om je eigenwaarde (en je eigen waarden ) weer terug te vinden, zodat je niet meer vanuit je onzekerheid, maar vanuit je 'echte' gevoel gaat reageren.
Je schrijft "hoe kan ik herkennen wanneer ik iets aan mijn vriend niet leuk vind vanuit onzekerheid of omdat ik het gewoon echt niet leuk vind en hij misschien niet de juiste voor me is?" Ook dát herken ik heel erg.
Ik was steeds helemaal van slag als mijn vriend en ik een meningsverschil hadden en gaf veel te vaak mijn ongelijk toe aan het einde. Terwijl ook HIJ wel eens fout zat. Maar door mijn onzekerheid dacht ik altijd dat het wel aan mij zou liggen.
Dan ontstaan echt scheve verhoudingen. In een therapie kun je daar heel goed aan werken, dus neem die kans! Een therapeut kan je erbij helpen om je eigenwaarde (en je eigen waarden ) weer terug te vinden, zodat je niet meer vanuit je onzekerheid, maar vanuit je 'echte' gevoel gaat reageren.
donderdag 15 oktober 2009 om 13:30
quote:Desprate schreef op 15 oktober 2009 @ 13:25:
Hoi Hmmmm,
Het is heel erg maar ik heb hem niet durven vertellen dat ik in zijn webgeschiedenis heb gekeken. Om over zijn voorkeur te praten, daar is nog geen geschikt moment voor geweest. Ik weet het, het verdiend allemaal geen schoonheidsprijs..Waarom zou je er over praten? Waarom hem niet in zijn waarde laten? Aangezien de enige reden om het wel te doen jouw geruststelling zal zijn. Je kunt beter weer op leuke wijze over seks praten. Vertel zelf een keer een 'genant' iets. Wees open, dan kan hij het ook zijn met jou. Want op deze wijze zal hij alleen maar meer dichtklappen aangezien het altijd gevolgen heeft.
Hoi Hmmmm,
Het is heel erg maar ik heb hem niet durven vertellen dat ik in zijn webgeschiedenis heb gekeken. Om over zijn voorkeur te praten, daar is nog geen geschikt moment voor geweest. Ik weet het, het verdiend allemaal geen schoonheidsprijs..Waarom zou je er over praten? Waarom hem niet in zijn waarde laten? Aangezien de enige reden om het wel te doen jouw geruststelling zal zijn. Je kunt beter weer op leuke wijze over seks praten. Vertel zelf een keer een 'genant' iets. Wees open, dan kan hij het ook zijn met jou. Want op deze wijze zal hij alleen maar meer dichtklappen aangezien het altijd gevolgen heeft.
donderdag 15 oktober 2009 om 13:32
Ok, ik lees nou de geschiedenis.
Dan adviseer ik je met je billen bloot te gaan.
Je verwacht een hoop eerlijkheid van je vriend. In dit geval raak ik je aan om ook eerlijk te zijn. Je wil wel klappen uitdelen anders, maar geen klappen ontvangen. Daarbij kan ik me voorstellen dat je wil weten wat hij ermee wil, met die sites.
Ook handig voor jezelf te bepalen of je weet wat je gaat doen met het antwoord. Als het antwoord niet zo leuk is, wat dan?
Dan adviseer ik je met je billen bloot te gaan.
Je verwacht een hoop eerlijkheid van je vriend. In dit geval raak ik je aan om ook eerlijk te zijn. Je wil wel klappen uitdelen anders, maar geen klappen ontvangen. Daarbij kan ik me voorstellen dat je wil weten wat hij ermee wil, met die sites.
Ook handig voor jezelf te bepalen of je weet wat je gaat doen met het antwoord. Als het antwoord niet zo leuk is, wat dan?
donderdag 15 oktober 2009 om 13:49
hee meis, dat geeft niks hoor, ik vind juist dat het niet hoeft.
Zo raar en stom is het namelijk helemaal niet en hij is echt niet slechter af nu.
Wat me opvalt is dat je jezelf nogal vaak naar beneden haalt.
En je lijkt er haast van overtuigd dat het een kwestie van tijd is voor je relatie over is omdat je even niet goed oplette ofzo.
Als je nou eens gaat focussen op wat je allemaal goed doet in jullie relatie, vast een heleboel, dan heb je alweer ietsje minder tijd om je druk te maken. Maak desnoods een lijstje en dwing jezelf er elke dag iets bij te zetten, zoals ik ben heel zorgzaam of romantisch (en volgens mij ook erg begripvol en overal voor in) en al die andere dingen waar je zelf misschien nauwelijks bij stil staat
Zo raar en stom is het namelijk helemaal niet en hij is echt niet slechter af nu.
Wat me opvalt is dat je jezelf nogal vaak naar beneden haalt.
En je lijkt er haast van overtuigd dat het een kwestie van tijd is voor je relatie over is omdat je even niet goed oplette ofzo.
Als je nou eens gaat focussen op wat je allemaal goed doet in jullie relatie, vast een heleboel, dan heb je alweer ietsje minder tijd om je druk te maken. Maak desnoods een lijstje en dwing jezelf er elke dag iets bij te zetten, zoals ik ben heel zorgzaam of romantisch (en volgens mij ook erg begripvol en overal voor in) en al die andere dingen waar je zelf misschien nauwelijks bij stil staat
donderdag 15 oktober 2009 om 13:52
donderdag 15 oktober 2009 om 14:11
Desprate, ook ik herken veel van jouw dingen. Heb je soms verlatingsangst? Het klinkt namelijk wel echt zo.
Ik heb dat wel gekregen door dingen uit mijn verleden maar ga er nu inmiddels wel beter mee om (ben ook in therapie geweest en verder veel gepraat met anderen).
Wat mij veel heeft geholpen bij die verlatingsangst is focussen op wat er WEL goed gaat in je relatie in plaats van je te focussen op tekens waaruit zou blijken dat hij je minder leuk is gaan vinden. Let ook op kleine, positieve gebaren van hem, een glimlach, lichaamstaal, blije stem als je hem belt etc.
Verder is het loslaten van de controle heel belangrijk, wel heel moeilijk want je vreet jezelf dan soms op maar daar moet je doorheen, praat op zo'n moment met een vriendin of moeder etc. maar niet met je vriend. Probeer het onafhankelijk van je relatie op te lossen op zo'n moment. Dingen waar jij allemaal over nadenkt daar heeft je vriend totaal geen idee van, ook niet dat jij bijvoorbeeld gaat denken als hij liever wil trainen dan met jou naar de film, dat hij jou minder leuk vindt, joh die jongen heeft echt geen idee geloof me!! Door dat te beseffen (mannen denken echt anders) is het misschien makkelijker om niet overal wat achter zoeken. Succes en goed dat je in therapie gaat, uiteindelijk komt het wel goed hoor!
Ik heb dat wel gekregen door dingen uit mijn verleden maar ga er nu inmiddels wel beter mee om (ben ook in therapie geweest en verder veel gepraat met anderen).
Wat mij veel heeft geholpen bij die verlatingsangst is focussen op wat er WEL goed gaat in je relatie in plaats van je te focussen op tekens waaruit zou blijken dat hij je minder leuk is gaan vinden. Let ook op kleine, positieve gebaren van hem, een glimlach, lichaamstaal, blije stem als je hem belt etc.
Verder is het loslaten van de controle heel belangrijk, wel heel moeilijk want je vreet jezelf dan soms op maar daar moet je doorheen, praat op zo'n moment met een vriendin of moeder etc. maar niet met je vriend. Probeer het onafhankelijk van je relatie op te lossen op zo'n moment. Dingen waar jij allemaal over nadenkt daar heeft je vriend totaal geen idee van, ook niet dat jij bijvoorbeeld gaat denken als hij liever wil trainen dan met jou naar de film, dat hij jou minder leuk vindt, joh die jongen heeft echt geen idee geloof me!! Door dat te beseffen (mannen denken echt anders) is het misschien makkelijker om niet overal wat achter zoeken. Succes en goed dat je in therapie gaat, uiteindelijk komt het wel goed hoor!
donderdag 15 oktober 2009 om 16:44
ik ben zo blij met jullie adviezen, in 2 dagen nog meer inzichten gehad. Jullie woorden worden meegenomen naar de Pysch.
Ik weet van mezelf dat ik heel erg goed voor hem ben, ik sta hem geen haarbreedte in de weg als hij op maandag en vrijdagavond gaat sporten, op zijn vrije dag hoeft hij niks in het huis te doen en alleen maar te genieten, zijn maandelijkse avondje met vrienden bij ons thuis? ik zorg er wel voor dat ik dan lekker het huis uit ben, heb je mannen tijd onder elkaar. Ik verzorg hem, probeer met knuffels, lieve kaartjes en er voor hem te zijn te laten weten hoeveel ik van hem hou.
Ook mijn partner heeft zo zijn mindere kanten maar ik weet van mezelf dat ik nu niet de behoefte heb om daarvoor bij hem weg te gaan. Mijn partner heeft thuis nooit echt geleerd te praten, ruzie? daarna doe je alsof er niks aan de hand is. Zit je ergens mee? Vertel maar niet want anders heb je een huilende zus of moeder.
Zijn broer staat voor een aantal lastige beslissingen en neemt daarin zijn vriendin niet echt mee, praat daar niet echt met haar over, weet diep van binnen dat hij met haar niet oud kan worden maar verbreekt de relatie niet.
Mijn partner kan zich snel aangevallen voelen en is zeer slecht in plannen. Het is mijn mannetje en ik hou zielsveel van hem.
Er speelt bij mij zeker VA, ik ben mijn moeder verloren, Pa hertrouwd en heb emotioneel niet echt een sterke band met mijn Pa.
Ik weet van mezelf dat ik heel erg goed voor hem ben, ik sta hem geen haarbreedte in de weg als hij op maandag en vrijdagavond gaat sporten, op zijn vrije dag hoeft hij niks in het huis te doen en alleen maar te genieten, zijn maandelijkse avondje met vrienden bij ons thuis? ik zorg er wel voor dat ik dan lekker het huis uit ben, heb je mannen tijd onder elkaar. Ik verzorg hem, probeer met knuffels, lieve kaartjes en er voor hem te zijn te laten weten hoeveel ik van hem hou.
Ook mijn partner heeft zo zijn mindere kanten maar ik weet van mezelf dat ik nu niet de behoefte heb om daarvoor bij hem weg te gaan. Mijn partner heeft thuis nooit echt geleerd te praten, ruzie? daarna doe je alsof er niks aan de hand is. Zit je ergens mee? Vertel maar niet want anders heb je een huilende zus of moeder.
Zijn broer staat voor een aantal lastige beslissingen en neemt daarin zijn vriendin niet echt mee, praat daar niet echt met haar over, weet diep van binnen dat hij met haar niet oud kan worden maar verbreekt de relatie niet.
Mijn partner kan zich snel aangevallen voelen en is zeer slecht in plannen. Het is mijn mannetje en ik hou zielsveel van hem.
Er speelt bij mij zeker VA, ik ben mijn moeder verloren, Pa hertrouwd en heb emotioneel niet echt een sterke band met mijn Pa.
donderdag 15 oktober 2009 om 17:22
