Contact met ouders opzeggen

Die indruk heb ik ook van jou, Brummetje, dat je geestelijk misschien nog in de puberteit zit. Dat kan. Ik heb zelf een partner gehad die op puberleeftijd een zwaar ongeval had waarbij er toch hersenletsel ontstond. Hij was best intelligent, maar qua karakter bleef hij op 15 jaar. Je moet het meemaken om te beseffen wat dat betekent. Het viel mij op toen ik ouder en "rijper"ging worden en ik in de gaten kreeg dat hij bleef steken. Dus ja, wel volwassen in leeftijd, maar in sommige dingen 15 jaar. Als het ging om zich verantwoordelijk voelen, dan voelde hij zich nooit ergens verantwoordelijk voor. Alles lag altijd aan anderen. Dus als hij iets fout deed, dan lag het nooit aan hem, maar dat kwam door iets wat een ander fout zou hebben gedaan. Ik kan je wel vertellen dat het heel zwaar is om zo iemand als partner te hebben, uiteindelijk ben ik weggegaan.

Ik wil je niet helemaal vergelijken met mijn nichtje, Brummetje, maar de reacties die je hier geeft, ik heb ook wat meerdere postings gelezen van jou, doe je me eraan denken. Waar je voor op moet oppassen dat je in relatie tot andere mensen niet gaat vastlopen. Misschien toch de oorzaak van de dingen meer bij jezelf zoeken dan bij anderen. Ik denk dat je daar hulp bij nodig hebt en misschien kan je bij maatschappelijk werk of iets dergelijks terecht?

Niet in slachtofferrol kruipen, Brummetje.

Waarschijnlijk zijn je ouders okee en ben jij ook okee. Maar het valt aan weerskanten niet mee om weer samen in een huis te leven. Niet voor jou, niet voor je ouders. Dat er wat wrijving is, dat is te begrijpen. En het is goed dat je je moeder iets gaf, een mooi gebaar, ook dat je het niet als vanzelfsprekend beschouwt. Misschien een keer je moeder gewoon een knuffel geven op momenten dat het wel goed is?

Hmm ... ik vind het van de zotte dat jij het contact met je ouders om deze reden wilt verbreken. Meestal is er iets heel ernstigs aan de hand als kinderen hun ouders niet meer willen zien (misbruik, incest, mishandelingen e.d.)



Doe ff normaal.

Ik denk dat er genoeg tips zijn gegeven. Tijd voor aktie.

Bel die psycholoog en ga aan jezelf werken.

Brummeke een ding snap ik helemaal niet, en dat zijn de prioriteiten die je lijkt te stellen.

Prioriteit nummer één voor jou lijkt me nu: werk en huis/kamer vinden. Aangezien je niet werkt en niet studeert zou je gewoon 40 uur per week (volle werkweek) dááraan kunnen besteden! Dus gewoon om 8 uur 's ochtends beginnen (dus aangekleed en gedouchet zijn en ontbeten hebben) en dan een lunchpauze nemen en weer doorgaan tot half 5. Dan lijkt het me toch dat je binnen afzienbare tijd huis en werk gevonden moet kunnen hebben en bijkomend voordeel is dat je in een 'gewoon' ritme zit.



Daarnaast... dat onderschrift van jou, is dat serieus? Dus je hebt geen werk (dus geen inkomen), geen huis, geen eigen anti-roosshampoo, maar wel een iPhone gekocht?! Dat zijn echt niet de juiste prioriteiten lijkt me zo.

Maar spijker.... Nu het uit is het met haar vriend kan ze die eindelijk kopen, want het mocht niet van hem, was te duur. En als ie voor haar toch te duur blijkt, dan steelt ze hem, of laat ze hem stelen door haar ex. Simpel hoor.

Aangezien mobiel internet de komende jaren steeds belangrijker zal worden, is die I-Phone misschien niet zo stom als het lijkt... ook qua werk.