Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
woensdag 3 september 2008 om 01:51
http://www.depraktijktherapie.nl/
http://www.eetbuien.nl/recensie%20eetbuien.html
http://www.eetbuien.nl/recensie%20eetbuien.html
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 september 2008 om 07:47
Ps wat ik me nog afvraag; gaan jullie weleens samen iets doen, iets om er een beetje romantiek cq meer gezonde spanning in te krijgen?
Iets waar je kunt relaxen, waar je niks hoeft, waardoor de kans op (goede) gesprekken ook groter is.
Iets waar je kunt relaxen, waar je niks hoeft, waardoor de kans op (goede) gesprekken ook groter is.
anoniem_36142 wijzigde dit bericht op 03-09-2008 07:49
Reden: nog een zinnetje erbij gezet
Reden: nog een zinnetje erbij gezet
% gewijzigd
woensdag 3 september 2008 om 13:51
Zoe, bedankt voor je link.
Idd een hele andere insteek,iets om over na te denken.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar sceptisch tegenover sta.
Maar dat neemt niet weg dat ik dit gelijk aan de kant gooi.
Wie weet kan juist een hele andere weg juist wel geven wat ik nodig heb.
Pff...moeilijk allemaal.
Ik ga dit weekend samen met vriend eens een aantal dingen bekijken en dan volgenden week maar eens een paar instanties bellen.
Elmervrouw,
Zo wil ik ook verder,niet meer het veel laten beinvloeden.
Ik dacht zelfs lange tijd dat het dat ook niet deed.
Maar ik begin steeds meer te begrijpen waar een hoop dingen vandaan komen.
Hoewel ik ook weer niet ales door op terug wil koppelen.
Het is een ontwikkeling door allerlei factoren en hoe ik als persoon ben.
Claire,
ik snap je boosheid
Zeker gezien je eigen ervaringen.
Ik ga ook weer geloven dat er iets moet zijn wat mij wat vooruit helpt.
Ik ben wel onzeker en bang dat ik weer terleurgesteld word.
Weer afgewezen word.
Maar ik ben wel strijdvaardig,laat mij niet zomaar onder de tafel lullen (dat doe ik sowieso niet snel).
Julus,
Ik ben nog steeds heel onzeker maar niet meer zo nerveus als vriend in de buurt is.
Het gaat ietsje beter.Probeer mij te richten op de dingen in huis.
Beetje rommelen (ik hen wat meer energie).Ik heb veel aan de kinderen hoewel ze zich dat niet bewust zijn natuurlijk.
Maar daar ontvang ik veel liefde van en dat doet mij goed.
Als mama heb ik het best goed gedaan,dat kan ik halen uit het feit dat ze mij graag om zich heen hebben.
Vriend is lief voor mij,hoewel ik nu veel meer aandacht nodig heb en dat kan hij natuurlijk niet constant geven.
Dat wil ik ook niet afdwingen,dat ligt gewoon bij mij.
Ik heb nog steeds moeite met het begrijpen ervan.Denk veel terug aan momenten waaruit het leek alsof hij zoveel van mij hield.
Tsja...het doet mij pijn.
Overdag gaat het wel,maar s'avonds komt het verdiet weer naar boven en lig ik met dikke tranen in bed.
Wat romantiek betreft,ik vind het lastig.Ik weet niet zo goed hoe ik dat kan invullen met iemand die zijn gevoel kwijt is voor je.
We moeten dingen samen gaan doen maar dat is wel lastig met een druk gezin.
In ieder geval zijn we wel druk bezig om rust te krijgen hier.
Maandag hebben we een kennismakingsgesprek met een hulp in de huishouding.
Vriend ziet dat ik hard vecht en dat vind hij heel knap.
Het lijkt of hij zelf niet zoveel raad weet met wat zijn aandeel moet zijn.
Zijn leventje gaat natuurlijk gewoon door (werk enzo)
Hij beseft wel dat er ook van zijn kant iets verwacht wordt,spreekt ook uit dat hij niet zo goed weet hoe dat te doen.
Hij praat niet over zijn gevoel of over de situatie vanuit zijn kant.
Maar misschien is dat ook nog te gevoelig voor mij.
Hij luistert naar mij en denkt praktisch mee,het blijft een man hè!
Liefs!!
Idd een hele andere insteek,iets om over na te denken.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar sceptisch tegenover sta.
Maar dat neemt niet weg dat ik dit gelijk aan de kant gooi.
Wie weet kan juist een hele andere weg juist wel geven wat ik nodig heb.
Pff...moeilijk allemaal.
Ik ga dit weekend samen met vriend eens een aantal dingen bekijken en dan volgenden week maar eens een paar instanties bellen.
Elmervrouw,
Zo wil ik ook verder,niet meer het veel laten beinvloeden.
Ik dacht zelfs lange tijd dat het dat ook niet deed.
Maar ik begin steeds meer te begrijpen waar een hoop dingen vandaan komen.
Hoewel ik ook weer niet ales door op terug wil koppelen.
Het is een ontwikkeling door allerlei factoren en hoe ik als persoon ben.
Claire,
ik snap je boosheid
Zeker gezien je eigen ervaringen.
Ik ga ook weer geloven dat er iets moet zijn wat mij wat vooruit helpt.
Ik ben wel onzeker en bang dat ik weer terleurgesteld word.
Weer afgewezen word.
Maar ik ben wel strijdvaardig,laat mij niet zomaar onder de tafel lullen (dat doe ik sowieso niet snel).
Julus,
Ik ben nog steeds heel onzeker maar niet meer zo nerveus als vriend in de buurt is.
Het gaat ietsje beter.Probeer mij te richten op de dingen in huis.
Beetje rommelen (ik hen wat meer energie).Ik heb veel aan de kinderen hoewel ze zich dat niet bewust zijn natuurlijk.
Maar daar ontvang ik veel liefde van en dat doet mij goed.
Als mama heb ik het best goed gedaan,dat kan ik halen uit het feit dat ze mij graag om zich heen hebben.
Vriend is lief voor mij,hoewel ik nu veel meer aandacht nodig heb en dat kan hij natuurlijk niet constant geven.
Dat wil ik ook niet afdwingen,dat ligt gewoon bij mij.
Ik heb nog steeds moeite met het begrijpen ervan.Denk veel terug aan momenten waaruit het leek alsof hij zoveel van mij hield.
Tsja...het doet mij pijn.
Overdag gaat het wel,maar s'avonds komt het verdiet weer naar boven en lig ik met dikke tranen in bed.
Wat romantiek betreft,ik vind het lastig.Ik weet niet zo goed hoe ik dat kan invullen met iemand die zijn gevoel kwijt is voor je.
We moeten dingen samen gaan doen maar dat is wel lastig met een druk gezin.
In ieder geval zijn we wel druk bezig om rust te krijgen hier.
Maandag hebben we een kennismakingsgesprek met een hulp in de huishouding.
Vriend ziet dat ik hard vecht en dat vind hij heel knap.
Het lijkt of hij zelf niet zoveel raad weet met wat zijn aandeel moet zijn.
Zijn leventje gaat natuurlijk gewoon door (werk enzo)
Hij beseft wel dat er ook van zijn kant iets verwacht wordt,spreekt ook uit dat hij niet zo goed weet hoe dat te doen.
Hij praat niet over zijn gevoel of over de situatie vanuit zijn kant.
Maar misschien is dat ook nog te gevoelig voor mij.
Hij luistert naar mij en denkt praktisch mee,het blijft een man hè!
Liefs!!
woensdag 3 september 2008 om 13:58
Lieve Iry,
Wat goed dat je alles probeert aan te pakken. Maar kijk ook af en toe achterom wat je allemaal al WEL hebt bereikt he!! Het is allemaal niet niks wat er tegelijk op je pad is gekomen. Leg de lat ook zo dat je het kan halen zodat je eigengevoel niet nog meer een knauw krijgt.
-en goed dat je let op je energie, want zonder kan je dit niet allemaal op je schouders nemen-
Misschien heb je op deze vraag al een keer geantwoord maar zou je vriend zijn moeheid en het vechten niet beu kunnen zijn en dat verward met "minder/niet" houden van? Zijn gedrag vind ik niet passen bij iemand die niet meer van iemand houdt. Oke, een diep dalletje nu, maar ik denk niet dat je hiervoor kan vechten als je niet diep inside van iemand houdt.
Hoe gaat het met het eten? Las dat ondanks veel strijd het toch maar doet!
Liefs en hou vol
Wat goed dat je alles probeert aan te pakken. Maar kijk ook af en toe achterom wat je allemaal al WEL hebt bereikt he!! Het is allemaal niet niks wat er tegelijk op je pad is gekomen. Leg de lat ook zo dat je het kan halen zodat je eigengevoel niet nog meer een knauw krijgt.
-en goed dat je let op je energie, want zonder kan je dit niet allemaal op je schouders nemen-
Misschien heb je op deze vraag al een keer geantwoord maar zou je vriend zijn moeheid en het vechten niet beu kunnen zijn en dat verward met "minder/niet" houden van? Zijn gedrag vind ik niet passen bij iemand die niet meer van iemand houdt. Oke, een diep dalletje nu, maar ik denk niet dat je hiervoor kan vechten als je niet diep inside van iemand houdt.
Hoe gaat het met het eten? Las dat ondanks veel strijd het toch maar doet!
Liefs en hou vol
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 3 september 2008 om 14:16
Lieve mv,
Toevallig hebben we dat gisteren besproken,dat ik nu niet ineens mijzelf voorbij moet razen.
Dat is lastig voor mij gezien het alles of niets principe nogal van toepassing is bij mij.
Vriend heeft gezegd dat ik dingetjes moet gaan doen die ik leuk vind en wat ontspanning moet gaan nemen.
Maar ik weet gewoon niet wat en hoe.
Ik loop wat dat betreft wel met mijn ziel onder mijn arm.
De bedoeling is dat er donderdagochtend hulp komt voor huishoudelijk werk en ik die ochtend iets buiten de deur ga doen (doodeng!!) en dat we dan rustiger het weekend in kunnen samen zonder teveel huishoudelijke plichten.
Ik vind ook dat zijn signalen iets anders zeggen dat dat hij uitgesproken heeft.
Dat is verwarrend.
Maar ik durf er niet goed naar te vragen.
Doet hij het om mij toch te steunen?Of om mij minder vedrietig te laten zijn?
Of zit er toch wel gevoel?
Ik weet het niet.
Vanuit mijn eigen ervaringen en gevoelsleven strookt het idd niet.
In mijn vorige relatie kon ik geen enkele affectie meer opbrengen.Mijn gevoel was echt compleet weg(dat was het al jaren en dat wist mijn ex ook,maar deed er niets mee).
Ik vind het lastig te begrijpen,zit met veel vragen.
Ook omdat ik momenten terughaal zelfs kort geleden waaruit veel liefde straalde.
Ik was de laatste tijd zelf de strijd aan het opgeven en natuurlijk verschrikkelijk uitgeput.
Misschien zag hij geen toekomst meer dat het beter zou gaan met mij.
Ik wilde iemand die mij eruit haalde,maar dat deed niemand.
Ik was daardoor ook boos op hem.
Juist hij had mij bij de hand moeten pakken.
Ik denk dat we beide boos waren op de situatie en vriend idd daarom het bijltje erbij neer gooide.
Ik weet het niet.
Toevallig hebben we dat gisteren besproken,dat ik nu niet ineens mijzelf voorbij moet razen.
Dat is lastig voor mij gezien het alles of niets principe nogal van toepassing is bij mij.
Vriend heeft gezegd dat ik dingetjes moet gaan doen die ik leuk vind en wat ontspanning moet gaan nemen.
Maar ik weet gewoon niet wat en hoe.
Ik loop wat dat betreft wel met mijn ziel onder mijn arm.
De bedoeling is dat er donderdagochtend hulp komt voor huishoudelijk werk en ik die ochtend iets buiten de deur ga doen (doodeng!!) en dat we dan rustiger het weekend in kunnen samen zonder teveel huishoudelijke plichten.
Ik vind ook dat zijn signalen iets anders zeggen dat dat hij uitgesproken heeft.
Dat is verwarrend.
Maar ik durf er niet goed naar te vragen.
Doet hij het om mij toch te steunen?Of om mij minder vedrietig te laten zijn?
Of zit er toch wel gevoel?
Ik weet het niet.
Vanuit mijn eigen ervaringen en gevoelsleven strookt het idd niet.
In mijn vorige relatie kon ik geen enkele affectie meer opbrengen.Mijn gevoel was echt compleet weg(dat was het al jaren en dat wist mijn ex ook,maar deed er niets mee).
Ik vind het lastig te begrijpen,zit met veel vragen.
Ook omdat ik momenten terughaal zelfs kort geleden waaruit veel liefde straalde.
Ik was de laatste tijd zelf de strijd aan het opgeven en natuurlijk verschrikkelijk uitgeput.
Misschien zag hij geen toekomst meer dat het beter zou gaan met mij.
Ik wilde iemand die mij eruit haalde,maar dat deed niemand.
Ik was daardoor ook boos op hem.
Juist hij had mij bij de hand moeten pakken.
Ik denk dat we beide boos waren op de situatie en vriend idd daarom het bijltje erbij neer gooide.
Ik weet het niet.
woensdag 3 september 2008 om 14:20
woensdag 3 september 2008 om 15:52
Goed dat je de stap tot huishoudelijke hulp genomen hebt, kan me voorstellen dat het moeilijk is om de controle aan een ander over te geven maar m.i. gaat het je ook heel veel opleveren. (en duidelijke afspraken maken wat de hulp wel en niet doet, hou je toch nog een beetje de regie)
Misschien kun je op die donderdagochtend bij een vriendin langsgaan? Ben je wel buiten de deur maar toch vertrouwd.
Ik sluit me aan bij Mv wat betreft jouw vriend, dat klinkt heel plausibel maar als het voor zoveel onduidelijkheid/onzekerheid zorgt moet je hem er misschien toch nog maar eens naar vragen. Zal voor hem wel niet zo makkelijk zijn vooral omdat ie al niet zo makkelijk praat (dacht ik) Waarschijnlijk lopen alle redenen die jij zelf al geeft bij hem door elkaar.
Als ik het zo teruglees heb ik geloof ik niet echt wat zinnigs gezegd maar toch, ik leef in ieder geval met je mee. Sterkte.
Misschien kun je op die donderdagochtend bij een vriendin langsgaan? Ben je wel buiten de deur maar toch vertrouwd.
Ik sluit me aan bij Mv wat betreft jouw vriend, dat klinkt heel plausibel maar als het voor zoveel onduidelijkheid/onzekerheid zorgt moet je hem er misschien toch nog maar eens naar vragen. Zal voor hem wel niet zo makkelijk zijn vooral omdat ie al niet zo makkelijk praat (dacht ik) Waarschijnlijk lopen alle redenen die jij zelf al geeft bij hem door elkaar.
Als ik het zo teruglees heb ik geloof ik niet echt wat zinnigs gezegd maar toch, ik leef in ieder geval met je mee. Sterkte.
woensdag 3 september 2008 om 21:47
quote:iry schreef op 03 september 2008 @ 14:20:
O ja,
Het eten gaat moeilijk.
Gezien ik tot nu toe geen eetbuien heb mis ik een hoop cal en zou meer moeten eten.
Maar dat is heel moeilijk,ik durf niet. Vertrouw mijn lichaam niet.
Het eten aan tafel te veranderen is de laatste tijd op de achtergrond geraakt.
Maar dat wil ik weer gaan oppikken.
Lieve iry,
Ik wilde even reageren op het eten, ik hoop zo dat je daaruit kunt komen.Uit je verhalen lees ik dat je dit al een ontzettend lange strijd is voor je, maar ik vind het moedig dat je weigert om de strijd met voedsel op te geven! Zoals mijn voorgangers zeiden: niet teveel hooi op je vork, ik zie al heel wat vooruitgangen.
Wat betreft je vriend, het is een beetje moeilijk om te raden wat hij nu wel of niet denkt, dus dat zou toch in een gesprek naar voren moeten komen. Als paal boven water staat dathij wel ontzettend veel om je geeft, en misschien is dat iig iets om op dit moment te koesteren.
Heb je nu concrete therarpieen aangereikt gekregen, of ben je nog op zoektocht? Ik kon het niet helemaal uit de posts halen.
Sterkte lieve Iry,
yellowlove
O ja,
Het eten gaat moeilijk.
Gezien ik tot nu toe geen eetbuien heb mis ik een hoop cal en zou meer moeten eten.
Maar dat is heel moeilijk,ik durf niet. Vertrouw mijn lichaam niet.
Het eten aan tafel te veranderen is de laatste tijd op de achtergrond geraakt.
Maar dat wil ik weer gaan oppikken.
Lieve iry,
Ik wilde even reageren op het eten, ik hoop zo dat je daaruit kunt komen.Uit je verhalen lees ik dat je dit al een ontzettend lange strijd is voor je, maar ik vind het moedig dat je weigert om de strijd met voedsel op te geven! Zoals mijn voorgangers zeiden: niet teveel hooi op je vork, ik zie al heel wat vooruitgangen.
Wat betreft je vriend, het is een beetje moeilijk om te raden wat hij nu wel of niet denkt, dus dat zou toch in een gesprek naar voren moeten komen. Als paal boven water staat dathij wel ontzettend veel om je geeft, en misschien is dat iig iets om op dit moment te koesteren.
Heb je nu concrete therarpieen aangereikt gekregen, of ben je nog op zoektocht? Ik kon het niet helemaal uit de posts halen.
Sterkte lieve Iry,
yellowlove
woensdag 3 september 2008 om 22:16
quote:iry schreef op 03 september 2008 @ 14:16:
Ik was de laatste tijd zelf de strijd aan het opgeven en natuurlijk verschrikkelijk uitgeput.
Misschien zag hij geen toekomst meer dat het beter zou gaan met mij.
Ik wilde iemand die mij eruit haalde,maar dat deed niemand.
Ik was daardoor ook boos op hem.
Juist hij had mij bij de hand moeten pakken.
.
JIj bent verantwoordelijk voor jezelf . Jij bepaalt dat jij niet eet , jij bepaalt dat je niet naar bed gaat , jij bepaalt dat je niet braakt . Jij bepaalt dat die eetstoornis de baas is over je hele leven . En jij bent de enige die dat veranderen kan . Dat jij zegt dat je je niet onder de tafel laat lullen ......... je inwendige wat-er-ook-gebeurt-eet-niet-stem heb je nog niet platgeluld , meissie .
Misschien was je vriend het niet zozeer zat ........misschien was hij wel heel bang dat je dit niet heel lang gaat redden en wil hij dat proces niet zo dichtbij meemaken uit zelfbescherming ? Misschien houdt hij wel heel veel van je en is dit zijn manier om jou te " redden " ?
Ik was de laatste tijd zelf de strijd aan het opgeven en natuurlijk verschrikkelijk uitgeput.
Misschien zag hij geen toekomst meer dat het beter zou gaan met mij.
Ik wilde iemand die mij eruit haalde,maar dat deed niemand.
Ik was daardoor ook boos op hem.
Juist hij had mij bij de hand moeten pakken.
.
JIj bent verantwoordelijk voor jezelf . Jij bepaalt dat jij niet eet , jij bepaalt dat je niet naar bed gaat , jij bepaalt dat je niet braakt . Jij bepaalt dat die eetstoornis de baas is over je hele leven . En jij bent de enige die dat veranderen kan . Dat jij zegt dat je je niet onder de tafel laat lullen ......... je inwendige wat-er-ook-gebeurt-eet-niet-stem heb je nog niet platgeluld , meissie .
Misschien was je vriend het niet zozeer zat ........misschien was hij wel heel bang dat je dit niet heel lang gaat redden en wil hij dat proces niet zo dichtbij meemaken uit zelfbescherming ? Misschien houdt hij wel heel veel van je en is dit zijn manier om jou te " redden " ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 september 2008 om 22:20
quote:iry schreef op 03 september 2008 @ 14:20:
O ja,
Het eten gaat moeilijk.
Gezien ik tot nu toe geen eetbuien heb mis ik een hoop cal en zou meer moeten eten.
Maar dat is heel moeilijk,ik durf niet. Vertrouw mijn lichaam niet.
Je vertrouwt jeZELF niet .
Het eten aan tafel te veranderen is de laatste tijd op de achtergrond geraakt.
Maar dat wil ik weer gaan oppikken.
Welja , stapel nóg meer hooi op je vork ; je huwelijk redden , stoppen met roken , jouw eetgedrag en je kinderen aan de vitaminen . Wie ben je ? Super-Woman ?
Heb je mijn stukje gelezen over het kind in jezelf waar je voor moet zorgen ? Je weet prima hoe het voor je kinderen zou moeten , beschouw jezelf eens zo , benader jouw lichaam alsof het je kind is waar je voor moet zorgen .
O ja,
Het eten gaat moeilijk.
Gezien ik tot nu toe geen eetbuien heb mis ik een hoop cal en zou meer moeten eten.
Maar dat is heel moeilijk,ik durf niet. Vertrouw mijn lichaam niet.
Je vertrouwt jeZELF niet .
Het eten aan tafel te veranderen is de laatste tijd op de achtergrond geraakt.
Maar dat wil ik weer gaan oppikken.
Welja , stapel nóg meer hooi op je vork ; je huwelijk redden , stoppen met roken , jouw eetgedrag en je kinderen aan de vitaminen . Wie ben je ? Super-Woman ?
Heb je mijn stukje gelezen over het kind in jezelf waar je voor moet zorgen ? Je weet prima hoe het voor je kinderen zou moeten , beschouw jezelf eens zo , benader jouw lichaam alsof het je kind is waar je voor moet zorgen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 3 september 2008 om 23:34
[quote]blijfgewoonbianca schreef op 03 september 2008 @ 22:26:
Misschien ziet je vriend jouw balanceren op het randje van wel héééééél erg ongezond wel als een teken dat jij niet van hém houdt ?/[quote]
Deze is een herhaling in het vet waard. Leg deze vraag eens voor aan je vriend. Serieus. Dikke kans dat hij het in elk geval zo VOELT, al weet hij verstandelijk beter.
Misschien ziet je vriend jouw balanceren op het randje van wel héééééél erg ongezond wel als een teken dat jij niet van hém houdt ?/[quote]
Deze is een herhaling in het vet waard. Leg deze vraag eens voor aan je vriend. Serieus. Dikke kans dat hij het in elk geval zo VOELT, al weet hij verstandelijk beter.
.
woensdag 3 september 2008 om 23:41
Nog een overdenking voor je :
Jij houdt niet van je lichaam , of je lichaam houdt niet van jou . Of vice versa , kan ook nog .
Dat jij meer bent dan dat gratenpakhuis ( excusez-moi ) daar was je zelf al wel achter .
Maar jij houdt van je vent en je houdt van je koters . Dus WIE of WAT kan er nou de pest krijgen , Iry ? En hoe ga je dat doen ?
Jij houdt niet van je lichaam , of je lichaam houdt niet van jou . Of vice versa , kan ook nog .
Dat jij meer bent dan dat gratenpakhuis ( excusez-moi ) daar was je zelf al wel achter .
Maar jij houdt van je vent en je houdt van je koters . Dus WIE of WAT kan er nou de pest krijgen , Iry ? En hoe ga je dat doen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 4 september 2008 om 00:03
Nee ik ben geen superwoman .
Ik wil gewoon dat alles weer oke is en vooral zorgen daarvoor.
Dat zorgen voor het innerlijke kind......dat is lastig.Ik kan niet zo goed voor het kind in mij zorgen omdat ik simpelweg het kind niet ken.
Ik ken haar echt niet,ik heb geen enkele herinnering.
Ik vind het kunnen bepalen over mijn eetstoornis discutabel,bgb.
Maar dat heb ik al eerder genoemd.Ik bepaal namelijk niet wat het met mij doet,wat de gevolgen zijn van we/niet eten of wel/niet braken of meer/minder wegen.
En weet je,die hele "buitenkant" van de eetstoornis ben ik al voorbij.
Ik ben bij de diepere lagen gekomen, en dat is een behoorlijke worsteling.
Ik weet dat mijn vriend deze actie niet heeft gedaan om mij wakker te schudden.dat heeft hij gezegd.
Of hij angstig is om een proces met mij door te maken naar de afgrond en daarom zich losmaakt......ik weet het niet.
Ik heb zelf wel de laatste tijd aangegeven dat ik angst heb voor mijn lichaam en gezondheid.
Hoewel ik niet zwaar ondergewicht had,maar ik besef dat dit lichaam heel wat klappen heeft op te vangen.
Ik wals daar niet overheen,ik zat vaker bij de huisarts dan ooit.
Maar ik kan het roer niet omdraaien.
Nee,dat krijg ik idd niet onder de tafel geluld.
En dat is echt kut.Het is echt een kutziekte,de moeilijkste psychische ziekte om te behandelen met de meest slechte resultaten.
Ik snap dat dit voor buitenstaanders niet te doorgronden is.
Ik moet wel behoorlijk gaan bijsturen nu,dat zal een pittige klus zijn.
Of mijn vriend vind dat ik geen verantwoordelijkheid neem?
Dat denk ik niet,ik zou het hem ook hoogst kwalijk nemen als dat wel zo is.
Als ik mijn hoofd er voor weg zou draaien,geen intensieve behandelingen was ondergaan.Niet zou vechten......dan neem ik geen verantwoordelijkheid.
Maar hij heeft zo dichtbij gestaan (en nog),dat hij niet anders kan concluderen dat dit gewoon een vreselijke ziekte is
Wat mij helaas is overkomen.
Hij heeft ooit gekozen voor mij mèt ziekte.
Het is ook zijn goed recht om ervan weg te stappen.
Alleen had hij dat dan veel eerder moeten doen,voordat hij meer keuzes ging maken met mij.
Ja ik haat deze ziekte,en als het in mijn macht lag om er van af te komen,had ik dat allang gedaan.
Ik hoop dat het wel in mijn macht ligt om er meer grip op te krijgen.
En daar doe ik (weer) mijn stinkende best voor.
Alleen altijd strijd moeten leveren....het maakt mij zo moe,kwaad en verdietig.
Maar ik weet dat ik moet,ik heb tenslotte kinderen.
Ik wil gewoon dat alles weer oke is en vooral zorgen daarvoor.
Dat zorgen voor het innerlijke kind......dat is lastig.Ik kan niet zo goed voor het kind in mij zorgen omdat ik simpelweg het kind niet ken.
Ik ken haar echt niet,ik heb geen enkele herinnering.
Ik vind het kunnen bepalen over mijn eetstoornis discutabel,bgb.
Maar dat heb ik al eerder genoemd.Ik bepaal namelijk niet wat het met mij doet,wat de gevolgen zijn van we/niet eten of wel/niet braken of meer/minder wegen.
En weet je,die hele "buitenkant" van de eetstoornis ben ik al voorbij.
Ik ben bij de diepere lagen gekomen, en dat is een behoorlijke worsteling.
Ik weet dat mijn vriend deze actie niet heeft gedaan om mij wakker te schudden.dat heeft hij gezegd.
Of hij angstig is om een proces met mij door te maken naar de afgrond en daarom zich losmaakt......ik weet het niet.
Ik heb zelf wel de laatste tijd aangegeven dat ik angst heb voor mijn lichaam en gezondheid.
Hoewel ik niet zwaar ondergewicht had,maar ik besef dat dit lichaam heel wat klappen heeft op te vangen.
Ik wals daar niet overheen,ik zat vaker bij de huisarts dan ooit.
Maar ik kan het roer niet omdraaien.
Nee,dat krijg ik idd niet onder de tafel geluld.
En dat is echt kut.Het is echt een kutziekte,de moeilijkste psychische ziekte om te behandelen met de meest slechte resultaten.
Ik snap dat dit voor buitenstaanders niet te doorgronden is.
Ik moet wel behoorlijk gaan bijsturen nu,dat zal een pittige klus zijn.
Of mijn vriend vind dat ik geen verantwoordelijkheid neem?
Dat denk ik niet,ik zou het hem ook hoogst kwalijk nemen als dat wel zo is.
Als ik mijn hoofd er voor weg zou draaien,geen intensieve behandelingen was ondergaan.Niet zou vechten......dan neem ik geen verantwoordelijkheid.
Maar hij heeft zo dichtbij gestaan (en nog),dat hij niet anders kan concluderen dat dit gewoon een vreselijke ziekte is
Wat mij helaas is overkomen.
Hij heeft ooit gekozen voor mij mèt ziekte.
Het is ook zijn goed recht om ervan weg te stappen.
Alleen had hij dat dan veel eerder moeten doen,voordat hij meer keuzes ging maken met mij.
Ja ik haat deze ziekte,en als het in mijn macht lag om er van af te komen,had ik dat allang gedaan.
Ik hoop dat het wel in mijn macht ligt om er meer grip op te krijgen.
En daar doe ik (weer) mijn stinkende best voor.
Alleen altijd strijd moeten leveren....het maakt mij zo moe,kwaad en verdietig.
Maar ik weet dat ik moet,ik heb tenslotte kinderen.
donderdag 4 september 2008 om 00:10
Ja mijn eetstoornis zou de pest moeten krijgen,mijn verleden,mijn borderline alles!!!
Ik ben verdomme pislink op deze ziekte.
Op de stemmen in mijn hoofd,letterlijk stemmen, die mij dagelijks bekritiseren,uitschelden,vernederen.
En hoewel ik ze aardig in de negeermodus kan zetten op zijn tijd.
Ze zijn er...altijd.
De ene keer kan ik er dwars tegenin gaan.
De andere keer maken ze mij zo klein....dan kan ik niet anders dan naar ze luisteren en gelijk geven.
Gewoon...om het even stil in mijn hoofd te hebben.
Ik ben verdomme pislink op deze ziekte.
Op de stemmen in mijn hoofd,letterlijk stemmen, die mij dagelijks bekritiseren,uitschelden,vernederen.
En hoewel ik ze aardig in de negeermodus kan zetten op zijn tijd.
Ze zijn er...altijd.
De ene keer kan ik er dwars tegenin gaan.
De andere keer maken ze mij zo klein....dan kan ik niet anders dan naar ze luisteren en gelijk geven.
Gewoon...om het even stil in mijn hoofd te hebben.
donderdag 4 september 2008 om 00:24
En mijn vriend moet gaan praten!
Ik ben druk bezig om aan mijn aandeel te werken.
Maar ik vertik het om alleen het boetekleed aan te trekken.
Want daar draait het weer op uit,ik en mijn eetstoornis.
Ik ben meer dan dat.
En ik heb ook heel wat meer te bieden dan dat.
Ik zorg,ik heb lief,ik los op,ik doe,ik leef en ik heb nog wat zinnigs te melden ook.
Er is nog geen orkaan uit mijn leven die mij omver heeft gekregen.
En nu ook niet.
Ik wil niet veel,
Mij kids een goed en gelukkig leven geven en ze zoveel mogelijk pijn besparen.
Vriend die van mij houdt.
Minder eetstoornis en rust in mijn hoofd.
En een beetje ruimte.
Of is dat wel veel?
Ik ben druk bezig om aan mijn aandeel te werken.
Maar ik vertik het om alleen het boetekleed aan te trekken.
Want daar draait het weer op uit,ik en mijn eetstoornis.
Ik ben meer dan dat.
En ik heb ook heel wat meer te bieden dan dat.
Ik zorg,ik heb lief,ik los op,ik doe,ik leef en ik heb nog wat zinnigs te melden ook.
Er is nog geen orkaan uit mijn leven die mij omver heeft gekregen.
En nu ook niet.
Ik wil niet veel,
Mij kids een goed en gelukkig leven geven en ze zoveel mogelijk pijn besparen.
Vriend die van mij houdt.
Minder eetstoornis en rust in mijn hoofd.
En een beetje ruimte.
Of is dat wel veel?
donderdag 4 september 2008 om 00:28
Nee Iry, dat is niet veel.
Inderdaad moet je vriend gaan praten. Maar als je dat nooit gedaan hebt is dat erg moeilijk. Ik weet er alles van. Maar ook dat kan je leren. Bij mij gaat het stukken beter in vergelijking met vroeger, maar ik heb nog steeds veel moeite in hele persoonlijke gesprekken mijn gedachten en gevoelens te vertalen in woorden. Bij mij helpt het wel het op te schrijven. Is dat misschien iets voor hem?
Inderdaad moet je vriend gaan praten. Maar als je dat nooit gedaan hebt is dat erg moeilijk. Ik weet er alles van. Maar ook dat kan je leren. Bij mij gaat het stukken beter in vergelijking met vroeger, maar ik heb nog steeds veel moeite in hele persoonlijke gesprekken mijn gedachten en gevoelens te vertalen in woorden. Bij mij helpt het wel het op te schrijven. Is dat misschien iets voor hem?
donderdag 4 september 2008 om 00:31
Lieverd zorg er nu eerst voor dat je wat calorieen binnenkrijgt, dan ben je weer in de race om andere doelen te stellen. De eerste prioriteit moet altijd zijn; je gezondheid. Als je jezelf niet voldoende voeding kan geven om wat voor reden dan ook, dan heb je ook niks aan een vriend die wel of niet van je houdt, en dan geef je je kids zeker geen gelukkig leven of een goed voorbeeld. Stel een prioriteit en richt daar alle energie op, de rest komt erachter aan. Maar ga eerst eten. Ik weet dat het een uiting is van een ernstig psychische ziekte, maar het heeft ook te maken met gedrag en conditionering. Waarom zou het merendeel wel kunnen genezen van deze ziekte en jij niet?
donderdag 4 september 2008 om 00:34
Anyway,
Even een beetje frustratie die eruit komt.
Het gaat met mij verder boven verwachting best okè.
Het beter en meer slapen doet mij goed.
Ik voel zelfs wanneer ik moet gaan slapen en negeer het niet meer.
Ik denk dat het deels ook komt door geen eetbuien te hebben s'avonds en s'nachts.
Je jaagt je suikerspiegel in korte tijd zo hoog dat je lichaam niet tot rust kan komen.
Nu gaat dat beter en dat is erg fijn.
Ik wil iets bedenken om samen met vriend te doen.
Iets wat onze gedachtes even verzet.
Iets waar we lekker wat in kwijt kunnen.
Weer lachen samen,beetje positieve energie op kunnen doen en negatieve energie in kwijt kunnen.
Squashen ofzo??
Ik zou liever gaan dansen of zoiets maar daar krijg ik vriend met geen 10 paarden toe gezet,haha!
Ik wil iets verassends regelen, weet nog niet precies wat maar wel dat het actief moet zijn.
Even een beetje frustratie die eruit komt.
Het gaat met mij verder boven verwachting best okè.
Het beter en meer slapen doet mij goed.
Ik voel zelfs wanneer ik moet gaan slapen en negeer het niet meer.
Ik denk dat het deels ook komt door geen eetbuien te hebben s'avonds en s'nachts.
Je jaagt je suikerspiegel in korte tijd zo hoog dat je lichaam niet tot rust kan komen.
Nu gaat dat beter en dat is erg fijn.
Ik wil iets bedenken om samen met vriend te doen.
Iets wat onze gedachtes even verzet.
Iets waar we lekker wat in kwijt kunnen.
Weer lachen samen,beetje positieve energie op kunnen doen en negatieve energie in kwijt kunnen.
Squashen ofzo??
Ik zou liever gaan dansen of zoiets maar daar krijg ik vriend met geen 10 paarden toe gezet,haha!
Ik wil iets verassends regelen, weet nog niet precies wat maar wel dat het actief moet zijn.
donderdag 4 september 2008 om 00:47
Meds,het merendeel geneest niet van deze ziekte.
En hoe langer de ziekte aanwezig is,hoe slechter de cijfers.
Dat is geen excuus om niet te hoeven genezen,ik zou niets liever willen.
Maar ik moet het wel reeel bekijken.
Je hebt gelijk lieve meds,ik moet meer gaan eten.
Maar nadat ik jaren mijn obsessie met de weegschaal had afgeleerd,bepaald hij nu weer met veel genoegen of ik okè ben.
Belachelijk?
Zeer zeker,dat je op je 36e je nog zo laat beheersen door een getal.
Zodra er in mijn leven maar weer een paar rake klappen vallen,staan de eetstoornis truukjes weer te popelen.
En ik weet alle ins en outs,ik kan vertellen hoe het moet,ik ken alle valkuilen
Dat is nog het stomme van alles.
Grrr.......waarom dan toch weer?
Nou ja,ik kan ook niet alles in een keer veranderen.
Ik braak tot nu toe niet,dat is al heel wat.
En hoe langer de ziekte aanwezig is,hoe slechter de cijfers.
Dat is geen excuus om niet te hoeven genezen,ik zou niets liever willen.
Maar ik moet het wel reeel bekijken.
Je hebt gelijk lieve meds,ik moet meer gaan eten.
Maar nadat ik jaren mijn obsessie met de weegschaal had afgeleerd,bepaald hij nu weer met veel genoegen of ik okè ben.
Belachelijk?
Zeer zeker,dat je op je 36e je nog zo laat beheersen door een getal.
Zodra er in mijn leven maar weer een paar rake klappen vallen,staan de eetstoornis truukjes weer te popelen.
En ik weet alle ins en outs,ik kan vertellen hoe het moet,ik ken alle valkuilen
Dat is nog het stomme van alles.
Grrr.......waarom dan toch weer?
Nou ja,ik kan ook niet alles in een keer veranderen.
Ik braak tot nu toe niet,dat is al heel wat.
