Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 4 september 2008 om 15:09
donderdag 4 september 2008 om 15:12
nog iets, heel anders eigenlijk. Ik heb niet heel het topic gelezen, dus sorry als ik in herhaling val. Het belangrijkste is dat het leuk blijft natuurlijk (je relatie bedoel ik). Lachen jullie veel samen, doen jullie leuke dingen (apart en in gezin), zit 'de fun' er goed in? Zo niet lijkt het me erg zwaar, voor jullie beiden, en ook meer kans dat je relatie alleen maar draait rond voor elkaar zorgen.
donderdag 4 september 2008 om 15:13
quote:iry schreef op 04 september 2008 @ 15:00:
Ik ben overigens niet een slachtoffer type.
Is dat wel zo? Slachtoffer zitten niet altijd zielig in een hoekje labiel te wezen. Ze kunnen ook zichzelf figuurlijk met een zweep bewerken -hard en sterk zijn!- en zichzelf alle hoeken indrijven. Omdat ze dat vanuit het verleden geleerd hebben. Je bent ook een slachtoffertype als je jezelf als ding beschouwt.
Ik ben overigens niet een slachtoffer type.
Is dat wel zo? Slachtoffer zitten niet altijd zielig in een hoekje labiel te wezen. Ze kunnen ook zichzelf figuurlijk met een zweep bewerken -hard en sterk zijn!- en zichzelf alle hoeken indrijven. Omdat ze dat vanuit het verleden geleerd hebben. Je bent ook een slachtoffertype als je jezelf als ding beschouwt.
donderdag 4 september 2008 om 15:15
Ik denk niet dat jij labiel bent, maar je hebt wel een hoop issues waar je mee moet dealen. Juist omdat het belang vna je kinderen bij jou voorop staat, is het totaal niet vergelijkbaar met mijn situatie. Maar...feit blijft dat als jij goed in je vel zit, je dat overdraagt op je kinderen.
Je bent een vechter, maar je eetstoornis wint het keer op keer.
Je wilt winnen in alle opzichten, je wilt het beter krijgen.
Zorg dat je gaat winnen van je eetstoornis, want die bepaalt nu voor een groot deel je geluk. Dat is toch niet de bedoeling!!
Het is eigenlijk heel simpel; zonder eten ga je dood. Je hebt zoveel om voor te leven; dus je moet eten. Klaar.
Als je er dikker van word, dan zorg je dat je op een andere manier wat afvalt, misschien ben je zelfs slank.
Je wilt controle op alle gebieden, maar de gebieden die er toe doen, daar heb je geen controle over. Jouw doel zou moeten zijn; controle krijgen over belangrijke zaken, je levensgeluk.
En dat eten..dat is noodzakelijk, je basis om dingen voor elkar te krijgen, je motor.
Zonder eten= geen controle over de rest, want je mist de energie. Wat je nu doet is dus de verkeerde insteek. Je hebt al controle over wat je eet, hoeveel meer controle wil je?
Dus ergens gaat het dan nergens over, toch?
Al die mensen die gewoon eten, hebben die geen controle meer over de rest van hun leven? Juist wel, omdat ze eten.
Je braakt al niet meer, dat is een overwinning. Nu zorgen dat je aan je calorieen komt, anders is er strkas geen iry meer en dat is een gemis voor velen!
Je bent een vechter, maar je eetstoornis wint het keer op keer.
Je wilt winnen in alle opzichten, je wilt het beter krijgen.
Zorg dat je gaat winnen van je eetstoornis, want die bepaalt nu voor een groot deel je geluk. Dat is toch niet de bedoeling!!
Het is eigenlijk heel simpel; zonder eten ga je dood. Je hebt zoveel om voor te leven; dus je moet eten. Klaar.
Als je er dikker van word, dan zorg je dat je op een andere manier wat afvalt, misschien ben je zelfs slank.
Je wilt controle op alle gebieden, maar de gebieden die er toe doen, daar heb je geen controle over. Jouw doel zou moeten zijn; controle krijgen over belangrijke zaken, je levensgeluk.
En dat eten..dat is noodzakelijk, je basis om dingen voor elkar te krijgen, je motor.
Zonder eten= geen controle over de rest, want je mist de energie. Wat je nu doet is dus de verkeerde insteek. Je hebt al controle over wat je eet, hoeveel meer controle wil je?
Dus ergens gaat het dan nergens over, toch?
Al die mensen die gewoon eten, hebben die geen controle meer over de rest van hun leven? Juist wel, omdat ze eten.
Je braakt al niet meer, dat is een overwinning. Nu zorgen dat je aan je calorieen komt, anders is er strkas geen iry meer en dat is een gemis voor velen!
donderdag 4 september 2008 om 15:19
donderdag 4 september 2008 om 15:44
Met al mijn gezonde verstand en kennis,weet ik dat ook juul.
Dat maakt mij ook vaak zo boos en machteloos,dat je gevangen zit in je stoornis.
Dank je voor je compliment Hanke.
Meds,
Wat voorbeeld naar mijn kids...geen flauw idee wat voor een invloed dat heeft.
Ik ben zo open en eerlijk mogelijk en vertel ze wel,dat het niet oke is en een ziekte.
Ik hoop daarmee in ieder geval ze te wijzen op"het "slechte" voorbeeld.
Verder geef ik ze een zo goed mogelijke basis en stimuleer ik ze om zichzelf te mogen zijn.
Dat ze goed zijn zoals ze zijn en een eigen mening mogen hebben en grenzen.
Hun veiligheid en rust en ontwikkeling van hun eigen persoontje houdt ik goed in de gaten,juist vanuit mijn eigen kader.
Er wordt hiet veel gepraat over het zorgen van mijn vriend voor mij.
Hij is heel lief voor mij, echt een engel.
Maar misschien zou ik juist meer oog wil hebben voor mijn behoefte en ik moet het zorgen voor mij meer toelaten.
Ik denk dat hij dat niet zo goed ziet, en ik het niet laat zien.
Dat maakt mij ook vaak zo boos en machteloos,dat je gevangen zit in je stoornis.
Dank je voor je compliment Hanke.
Meds,
Wat voorbeeld naar mijn kids...geen flauw idee wat voor een invloed dat heeft.
Ik ben zo open en eerlijk mogelijk en vertel ze wel,dat het niet oke is en een ziekte.
Ik hoop daarmee in ieder geval ze te wijzen op"het "slechte" voorbeeld.
Verder geef ik ze een zo goed mogelijke basis en stimuleer ik ze om zichzelf te mogen zijn.
Dat ze goed zijn zoals ze zijn en een eigen mening mogen hebben en grenzen.
Hun veiligheid en rust en ontwikkeling van hun eigen persoontje houdt ik goed in de gaten,juist vanuit mijn eigen kader.
Er wordt hiet veel gepraat over het zorgen van mijn vriend voor mij.
Hij is heel lief voor mij, echt een engel.
Maar misschien zou ik juist meer oog wil hebben voor mijn behoefte en ik moet het zorgen voor mij meer toelaten.
Ik denk dat hij dat niet zo goed ziet, en ik het niet laat zien.
donderdag 4 september 2008 om 16:03
Waar een wil is, is een weg, daar geloof ik echt in.
Wat ik me wel goed kan indenken, is dat jij het geloof in het genezen compleet bent verloren. Want dat is wat de hulpverlening tegen je zegt en het lukt idd ook niet, dus zie je wel, het lukt niet. Maar ik geloof daar niet in. Als iets je compleet kapot maakt, dan moet er iets mogelijk zijn om die knop om te zetten. Of misschien is het nog niet ernstig genoeg?
En tja..ik snap dat je meer wilt, maar je moet wel realistisch blijven. Dit valt niet in 1 week op te lossen. Ik denk dat jouw grote vriend ook je vijand is; controle, loslaten. Een haat-liefde verhouding. Wat gebeurt er als je voor 1 dag de controle loslaat? En hoe moet ik dat voor me zien; waar uit zich die controle in (even voor mijn beeld).
Wat ik me wel goed kan indenken, is dat jij het geloof in het genezen compleet bent verloren. Want dat is wat de hulpverlening tegen je zegt en het lukt idd ook niet, dus zie je wel, het lukt niet. Maar ik geloof daar niet in. Als iets je compleet kapot maakt, dan moet er iets mogelijk zijn om die knop om te zetten. Of misschien is het nog niet ernstig genoeg?
En tja..ik snap dat je meer wilt, maar je moet wel realistisch blijven. Dit valt niet in 1 week op te lossen. Ik denk dat jouw grote vriend ook je vijand is; controle, loslaten. Een haat-liefde verhouding. Wat gebeurt er als je voor 1 dag de controle loslaat? En hoe moet ik dat voor me zien; waar uit zich die controle in (even voor mijn beeld).
donderdag 4 september 2008 om 18:17
quote:hanke321 schreef op 04 september 2008 @ 14:03:
Wat me ergert is een bepaalde passiviteit die ik oppik. Ik mis de behoefte je eigen authentieke zelf te worden.
Je wil dingen draaglijk maken, symptomen bestrijden, maken dat je gezin draait, de boel loopt. Wat ik niet hoor is dat jij jij wil worden, dat je wil leren leven, dat je je lijden zat bent, dat je het niet verdient. quote:iry schreef op 04 september 2008 @ 14:13:
Ik haal de waarde waarschijnlijk uit liefde geven aan anderen.
Voor mijzelf.....ik vind het lastig.
Misschien ben ik daarin heel passief.
Geleid door angst? Niet weten wie ik nu ben,wat echt is aan mij en wat niet?
Bij voorbaat sorry als ik hier met een hele foute aanname kom
maar als ik het zo lees denk ik:
Iry = eetstoornis Iry zonder eetstoornis = ?
Dan is er dus wel heel veel moed voor nodig om die eetstoornis ooit los te laten want op het moment dat je dat doet raak je dus eigenlijk jezelf kwijt.
Dan zou de eerste stap dus zijn, uitzoeken wie jij bent zonder es, voordat je uberhaupt daadwerkelijk stappen gaat ondernemen om er vanaf te komen.
Zit ik in de goede richting en zo niet, zou je het me uit willen leggen?
Wat me ergert is een bepaalde passiviteit die ik oppik. Ik mis de behoefte je eigen authentieke zelf te worden.
Je wil dingen draaglijk maken, symptomen bestrijden, maken dat je gezin draait, de boel loopt. Wat ik niet hoor is dat jij jij wil worden, dat je wil leren leven, dat je je lijden zat bent, dat je het niet verdient. quote:iry schreef op 04 september 2008 @ 14:13:
Ik haal de waarde waarschijnlijk uit liefde geven aan anderen.
Voor mijzelf.....ik vind het lastig.
Misschien ben ik daarin heel passief.
Geleid door angst? Niet weten wie ik nu ben,wat echt is aan mij en wat niet?
Bij voorbaat sorry als ik hier met een hele foute aanname kom
maar als ik het zo lees denk ik:
Iry = eetstoornis Iry zonder eetstoornis = ?
Dan is er dus wel heel veel moed voor nodig om die eetstoornis ooit los te laten want op het moment dat je dat doet raak je dus eigenlijk jezelf kwijt.
Dan zou de eerste stap dus zijn, uitzoeken wie jij bent zonder es, voordat je uberhaupt daadwerkelijk stappen gaat ondernemen om er vanaf te komen.
Zit ik in de goede richting en zo niet, zou je het me uit willen leggen?
donderdag 4 september 2008 om 18:28
Ja, precies dat; dat voel ik ook steeds als ik hier lees.
Alleen kon ik het niet zo duidelijk onder woorden brengen, ik heb er vanmiddag (nota bene tijdens mijn werk) nog aan zitten denken.
Al heel jong was ik compleet wanhopig over het leven en wilde ik het liefst 'weg', zeg maar. Maar ook al heel jong was ik aan het zoeken naar oplossingen, ik wilde een beter leven, ik was al heel vroeg op zoek naar mezelf.
Oké, meer dan genoeg tijden waarin ik onderuit ben gegaan, me verschool achter allerlei klachten, me verschool achter mijn kinderen - en pas toen dit laatste definitief niet meer kon, stortte mijn 'stokjes-en-bordjes-circusact' in elkaar. Dat was voor mij de mokerslag, om het zo maar te zeggen. Nou, toen ben ik echt wakker geworden. En ben ik echt gaan kijken naar de redenen van mijn waardeloze gevoel over mezelf.
Kijk, een klacht levert ook positieve dingen op. Je hoeft maar naar mijn moeder te kijken. En wat een aandacht die krijgt..
En als ik naar mezelf kijk, is dat heeeeel wat minder, maar ik verloochen mezelf niet meer. Voor niemand. En geloof me dat het een lange en eenzame weg was, en (in mindere mate nu) is.
Je waarde, die kun je in jezelf vinden. Niet bij iemand anders, of voor iemand anders. Voor jou, en niemand anders dan jij.
Jij bent waardevol. No matter wat.
En al die dingen eromheen, inclusief es of klacht whatever, is niet echt JOU.
Alleen kon ik het niet zo duidelijk onder woorden brengen, ik heb er vanmiddag (nota bene tijdens mijn werk) nog aan zitten denken.
Al heel jong was ik compleet wanhopig over het leven en wilde ik het liefst 'weg', zeg maar. Maar ook al heel jong was ik aan het zoeken naar oplossingen, ik wilde een beter leven, ik was al heel vroeg op zoek naar mezelf.
Oké, meer dan genoeg tijden waarin ik onderuit ben gegaan, me verschool achter allerlei klachten, me verschool achter mijn kinderen - en pas toen dit laatste definitief niet meer kon, stortte mijn 'stokjes-en-bordjes-circusact' in elkaar. Dat was voor mij de mokerslag, om het zo maar te zeggen. Nou, toen ben ik echt wakker geworden. En ben ik echt gaan kijken naar de redenen van mijn waardeloze gevoel over mezelf.
Kijk, een klacht levert ook positieve dingen op. Je hoeft maar naar mijn moeder te kijken. En wat een aandacht die krijgt..
En als ik naar mezelf kijk, is dat heeeeel wat minder, maar ik verloochen mezelf niet meer. Voor niemand. En geloof me dat het een lange en eenzame weg was, en (in mindere mate nu) is.
Je waarde, die kun je in jezelf vinden. Niet bij iemand anders, of voor iemand anders. Voor jou, en niemand anders dan jij.
Jij bent waardevol. No matter wat.
En al die dingen eromheen, inclusief es of klacht whatever, is niet echt JOU.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 4 september 2008 om 18:32
Nou vanmiddag de gelderse roos gebelt voor info,zou eigenlijk morgen bellen.
en wat denk je.....hetzelfde verhaal .
ik moest al hemel en aarde bewegen om iemand aan de lijn te krijgen om mijn situatie voor te leggen,want zonder doorverwijzing geen gesprek.
Uiteindelijk toch voor elkaar gekregen omdat ik aan het orienteren ben op eigen initiatief en pas doorverwezen wil worden als het nut heeft.
Verhaal gedaan.....
Een hele aardige vrouw aan de lijn,luisterde goed naar mijn verhaal.
Maar conclusie.
Ze kunnen mij niets meer bieden dat wat ik al gedaan heb,
Bovendien is de problematiek erg complex.
Ik moet anders weer teug naar de huisarts zodat hij in overleg kan gaan met het GGZ om samen te zoeken naar mogelijkheden.
Dat heb ik al 10 keer gedaan!!!!!!!!
Dat overleg is al vaak geweest.
Ik kan evt nog een second opinion aanvragen daar,maar daar staat een wachtijd van 3 maanden op.
Maar ze vertelde eerlijk dat er waarschijnlijk geen mogelijkheden liggen daar.
Ik kom later nog terug op jullie vragen,daar moet ik even over nadenken.
en wat denk je.....hetzelfde verhaal .
ik moest al hemel en aarde bewegen om iemand aan de lijn te krijgen om mijn situatie voor te leggen,want zonder doorverwijzing geen gesprek.
Uiteindelijk toch voor elkaar gekregen omdat ik aan het orienteren ben op eigen initiatief en pas doorverwezen wil worden als het nut heeft.
Verhaal gedaan.....
Een hele aardige vrouw aan de lijn,luisterde goed naar mijn verhaal.
Maar conclusie.
Ze kunnen mij niets meer bieden dat wat ik al gedaan heb,
Bovendien is de problematiek erg complex.
Ik moet anders weer teug naar de huisarts zodat hij in overleg kan gaan met het GGZ om samen te zoeken naar mogelijkheden.
Dat heb ik al 10 keer gedaan!!!!!!!!
Dat overleg is al vaak geweest.
Ik kan evt nog een second opinion aanvragen daar,maar daar staat een wachtijd van 3 maanden op.
Maar ze vertelde eerlijk dat er waarschijnlijk geen mogelijkheden liggen daar.
Ik kom later nog terug op jullie vragen,daar moet ik even over nadenken.
donderdag 4 september 2008 om 18:52
Heb je al contact opgenomen met Imet ? Je kan er ook drie proefsessies doen . Als je wil dat de verzekering ( wat ) dekt moet je ook hier weer zijn doorverwezen door de huisarts . Maar misschien dat je de huisarts meekrijgt als je de site uitprint , of als je naar een paar sessies geweest bent .
Imet stelt op hun site dat zij wel clienten aannemen die elders zijn uitbehandeld .
http://www.imet.nl/content/view/111/42/
Imet stelt op hun site dat zij wel clienten aannemen die elders zijn uitbehandeld .
http://www.imet.nl/content/view/111/42/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 4 september 2008 om 19:00
Iry, ik lees af en toe mee en vind het ontzettend vervelend voor je hoe het allemaal loopt. Zo rot dat je in een erg moeilijke persoonlijke situatie zit en moeite doet om iets aan je psychische problemen te doen, maar dat men je nergens 'kan' helpen. Ik (en vele anderen met mij) leven met je mee.
Is het misschien een idee om eens met een andere huisarts en misschien een andere arts op het GGZ te praten? Misschien dat andere mensen weer net een ander licht kunnen schijnen op eventuele behandelmethoden en wellicht hebben zij ook weer met andere mensen contact. Wie weet?
Weet in elk geval dat veel mensen aan je denken als je het moeilijk hebt!
Is het misschien een idee om eens met een andere huisarts en misschien een andere arts op het GGZ te praten? Misschien dat andere mensen weer net een ander licht kunnen schijnen op eventuele behandelmethoden en wellicht hebben zij ook weer met andere mensen contact. Wie weet?
Weet in elk geval dat veel mensen aan je denken als je het moeilijk hebt!
donderdag 4 september 2008 om 19:07
quote:iry schreef op 04 september 2008 @ 01:00:
Ik bedoel dat ik (of meer mijn eetstoornis) de veroorzaker is van alle problemen.
Een eetstoornis is niet een veroorzaker, maar altijd een gevolg van iets anders. Hetzelfde geldt voor borderline. Ergens ben je heel erg gekwetst (als kind) en om jezelf te beschermen heb je zowel je eetstoornis als je borderline ontwikkeld. Je kunt beide aan de "buitenkant" behandelen, daar zijn zat therapieen voor, die je ongetwijfeld al gevolgd hebt.
Maar ben je ooit terug gegaan naar daar waar het begonnen is? Naar de pijn (toen je afhankelijk was en geen controle had) die gemaakt heeft dat je jezelf moest beschermen?
Met je hoofd weet je het allemaal wel.....maar hoe zit het met je hart?
Ik bedoel dat ik (of meer mijn eetstoornis) de veroorzaker is van alle problemen.
Een eetstoornis is niet een veroorzaker, maar altijd een gevolg van iets anders. Hetzelfde geldt voor borderline. Ergens ben je heel erg gekwetst (als kind) en om jezelf te beschermen heb je zowel je eetstoornis als je borderline ontwikkeld. Je kunt beide aan de "buitenkant" behandelen, daar zijn zat therapieen voor, die je ongetwijfeld al gevolgd hebt.
Maar ben je ooit terug gegaan naar daar waar het begonnen is? Naar de pijn (toen je afhankelijk was en geen controle had) die gemaakt heeft dat je jezelf moest beschermen?
Met je hoofd weet je het allemaal wel.....maar hoe zit het met je hart?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 4 september 2008 om 19:47
Ik zit hier kapot te gaan van verdriet.
Het doet zo'n pijn als iemand niet van je houdt waar jij wel veel van houdt.
Net nog even gepraat met vriend (voor zover ik er wat uit krijg)
Gevraagd of zijn gevoel echt compleet weg is,of dat het gewoon overschaduwt wordt door de problemen en de drukte van de laatste tijd.
Zijn antwoord: het gevoel is compleet weg.
Ik snap het gewoon niet.
Hoe kan je tot op de dag van de mokerslag doen alsof je wel van mij houdt,je mond dicht houden als je gevoel verandert.
Hoe kan je mij zo buitenspel zetten.
Hoe kon je mij zo zien worstelen zonder in te grijpen.
Wat ben ik al die tijd dan geweest voor hem.
Ik twijfel aan alles.
Ik jank mij helemaal kapot nu.
Ik heb mij vandaag ook aangemeld bij een centrum voor trauma's.
Hopelijk is dat de weg, Hoewel ik daar als een berg tegenop zie.
De stichting imet ga ik ook bellen.
Ik ben zo in paniek en zo vreselijk verdrietig.
Het doet zo'n pijn als iemand niet van je houdt waar jij wel veel van houdt.
Net nog even gepraat met vriend (voor zover ik er wat uit krijg)
Gevraagd of zijn gevoel echt compleet weg is,of dat het gewoon overschaduwt wordt door de problemen en de drukte van de laatste tijd.
Zijn antwoord: het gevoel is compleet weg.
Ik snap het gewoon niet.
Hoe kan je tot op de dag van de mokerslag doen alsof je wel van mij houdt,je mond dicht houden als je gevoel verandert.
Hoe kan je mij zo buitenspel zetten.
Hoe kon je mij zo zien worstelen zonder in te grijpen.
Wat ben ik al die tijd dan geweest voor hem.
Ik twijfel aan alles.
Ik jank mij helemaal kapot nu.
Ik heb mij vandaag ook aangemeld bij een centrum voor trauma's.
Hopelijk is dat de weg, Hoewel ik daar als een berg tegenop zie.
De stichting imet ga ik ook bellen.
Ik ben zo in paniek en zo vreselijk verdrietig.
donderdag 4 september 2008 om 20:06
Iry er is een stukje gevoel weg , of - tijdelijk - helemaal onvindbaar . De basis is er nog ; vriendschap , verantwoordelijkheid , ........ hij haat je niet , hij gunt je alle goeds, hij troost je , hij steunt je ............ koester dat en push nou eens even niet , vraag er ook niet steeds naar .
Misschien houdt hij niet van déze Iry , kent hij de Iry die de laatste tijd de kop op stak wel helemaal niet .....
Iry , heb je niets aangevoeld ? Was dat wegaanmetzijnalleneten niet een soort bindmiddel ? Je lag later op bed dan anders........... heeft hij niet toch signalen gegeven ?
Misschien houdt hij niet van déze Iry , kent hij de Iry die de laatste tijd de kop op stak wel helemaal niet .....
Iry , heb je niets aangevoeld ? Was dat wegaanmetzijnalleneten niet een soort bindmiddel ? Je lag later op bed dan anders........... heeft hij niet toch signalen gegeven ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 4 september 2008 om 20:09
eens met Bianca, niet pushen. Dit kan echt gewoon gebeuren Iry, maar hij is er nog steeds en dat zegt genoeg, geef hem de ruimte om uit te zoeken wat hij wil, en misschien moet je hem ook aan het werk zetten want hij zal uit moeten zoeken hoe hij verder wil gaan in een relatie met iemand waar hij (volgens eigen zeggen) niet van houdt.
Dat is zijn verantwoordelijkheid lijkt me. Jij moet voor jezelf zorgen
Dat is zijn verantwoordelijkheid lijkt me. Jij moet voor jezelf zorgen
donderdag 4 september 2008 om 20:11
Dank je saartje.
Waarom krijg ik steeds het gevoel dat alles aan mij ligt.
terwijl ik rationeel weet dat hij zeker de laatste tijd alles maar heeft laten gebeuren.
Ik gaf hem alle ruimte en hij nam het.
Hij heeft niets aan de situatie gedaan.
Niet toen ik even een paar maanden de handoek in de ring gooide.
En nu loop ik de brokstukken op te rapen.
Ik doe het,want hij is het waard voor mij.
Daarnaast zijn er meer mensen in het spel die eraan onderdoor zullen gaan.
Waarom heeft hij daar niet bij stil gestaan.
En ben ik het al die tijd wel waard geweest,of alleen maar als ik leuk doe?
Als alles makkelijk gaat?
Sorry,ik zwelg even in zelfmedelijden.
Waarom krijg ik steeds het gevoel dat alles aan mij ligt.
terwijl ik rationeel weet dat hij zeker de laatste tijd alles maar heeft laten gebeuren.
Ik gaf hem alle ruimte en hij nam het.
Hij heeft niets aan de situatie gedaan.
Niet toen ik even een paar maanden de handoek in de ring gooide.
En nu loop ik de brokstukken op te rapen.
Ik doe het,want hij is het waard voor mij.
Daarnaast zijn er meer mensen in het spel die eraan onderdoor zullen gaan.
Waarom heeft hij daar niet bij stil gestaan.
En ben ik het al die tijd wel waard geweest,of alleen maar als ik leuk doe?
Als alles makkelijk gaat?
Sorry,ik zwelg even in zelfmedelijden.
donderdag 4 september 2008 om 20:15
Lieverd toch.......
Ik lees en leef mee en denk heel veel aan je, al reageer ik niet dagelijks.
Inhoudelijk kunnen anderen het zoveel beter verwoorden dan ik, dus daar heb ik even niets aan toe te voegen.
Het is hard dat degene van wie je zoveel houdt gewoon ronduit zegt dat het gevoel compleet weg is.
Je paniek en verdriet kan ik bijna letterlijk voelen.
Ik zou net als Saartje willen dat ik iets kon zeggen dat je verdriet een beetje zou verlichten, maar ik weet dat dat niet gaat.
Ik gun je zoveel meer geluk dan de situatie waar je in zit.....
Daarom ook van mij een mega sterkte
Ik lees en leef mee en denk heel veel aan je, al reageer ik niet dagelijks.
Inhoudelijk kunnen anderen het zoveel beter verwoorden dan ik, dus daar heb ik even niets aan toe te voegen.
Het is hard dat degene van wie je zoveel houdt gewoon ronduit zegt dat het gevoel compleet weg is.
Je paniek en verdriet kan ik bijna letterlijk voelen.
Ik zou net als Saartje willen dat ik iets kon zeggen dat je verdriet een beetje zou verlichten, maar ik weet dat dat niet gaat.
Ik gun je zoveel meer geluk dan de situatie waar je in zit.....
Daarom ook van mij een mega sterkte
donderdag 4 september 2008 om 20:18
quote:iry schreef op 04 september 2008 @ 20:11:
Dank je saartje.
Waarom krijg ik steeds het gevoel dat alles aan mij ligt.
terwijl ik rationeel weet dat hij zeker de laatste tijd alles maar heeft laten gebeuren.
Ik gaf hem alle ruimte en hij nam het.
Hij heeft niets aan de situatie gedaan.
Niet toen ik even een paar maanden de handoek in de ring gooide.
En nu loop ik de brokstukken op te rapen.
Ik doe het,want hij is het waard voor mij.
Daarnaast zijn er meer mensen in het spel die eraan onderdoor zullen gaan.
Waarom heeft hij daar niet bij stil gestaan.
En ben ik het al die tijd wel waard geweest,of alleen maar als ik leuk doe?
Als alles makkelijk gaat?
Sorry,ik zwelg even in zelfmedelijden.Ik denk dat je vriend deze tekst ook op kan schrijven , hoeft hij alleen de " hij's " in de ' zij's " te veranderen waarschijnlijk .
Dank je saartje.
Waarom krijg ik steeds het gevoel dat alles aan mij ligt.
terwijl ik rationeel weet dat hij zeker de laatste tijd alles maar heeft laten gebeuren.
Ik gaf hem alle ruimte en hij nam het.
Hij heeft niets aan de situatie gedaan.
Niet toen ik even een paar maanden de handoek in de ring gooide.
En nu loop ik de brokstukken op te rapen.
Ik doe het,want hij is het waard voor mij.
Daarnaast zijn er meer mensen in het spel die eraan onderdoor zullen gaan.
Waarom heeft hij daar niet bij stil gestaan.
En ben ik het al die tijd wel waard geweest,of alleen maar als ik leuk doe?
Als alles makkelijk gaat?
Sorry,ik zwelg even in zelfmedelijden.Ik denk dat je vriend deze tekst ook op kan schrijven , hoeft hij alleen de " hij's " in de ' zij's " te veranderen waarschijnlijk .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
