Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
maandag 20 oktober 2008 om 17:18
Iry, weet je waar ik net ook aan moest denken, dat je zelf en je behandelaar jouw problematiek complex noemen. Ik begrijp wel waarom dat gezegd wordt, maar complex klinkt in mij oren als ingewikkeld, iets wat lastig te begrijpen is. Maar het woord dat in mij opkomt is "logisch", gezien -van wat ik daar van weet- je achtergrond, wat je hebt meegemaaktt, hoe je al jarenlang met jezelf omgaat, hoe de ene stoornis overgaat naar de andere stoornis, lijken de problemen die je hebt, de verhodingen daartussen, hoe het een het ander in stand houdt heel logisch. Daarom snap ik dat "niet te behandelen" ook niet. Kijk, heb je bijv. schizofrenie, dat is min of meer niet te behandelen, in de zin van dat je daar niet "vanaf" kan komen, dat is echt iets in de hersenen wat niet "normaal" functioneerd. Maar bij jou is alles je gedrag, je manier van denken en handelen te verklaren, logisch, te begrijpen, in kaart te brengen. Daarom geloof ik niet in niet te behandelen. Ik geloof dat je erg kwetsbaar bent en dat het zoeken gaat worden naar "waar te beginnen", maar onmogelijk...dat geloof ik niet.
maandag 20 oktober 2008 om 21:35
Loving_Life, even op jou reageren. Ik vind het zo lief wat je hier post, zo begripvol! Als ik het goed heb, ben jij ook in gevecht tegen je es.. Heel veel sterkte!
Iry... je bent niet de enige! Als het anderen lukt om deze rotziekte te bestrijden, kan het jou ook lukken. Zeker, je hebt zoveel mee: je intelligentie, je hoge eisen aan jezelf en je omgeving (okee, werkt soms misschien ook tegen je, maar keer het ten goede), je kinderen, die jij toch zo mooi grootbrengt en ja, ook je vriend, die ondanks alles toch bij jullie is. En dat je die es al 20 jaar hebt en er al eerder tegen hebt gevochten, dat bewijst toch niet dat hij onbestrijdbaar is? Het is de moeite waard, ook na al die tijd. Als je zelf daarvan overtuigd bent, kun je dan misschien ook je omgeving en de hulpverlening daarvan overtuigen?
Ik hoop dat je een lekker dagje hebt gehad. Ik wel, ik heb genoten van mijn nichtje, werd daarna ontzettend gaar van de trein en heb daarna gegeten met mijn man en een pittig gesprek gehad over zaken die bij ons spelen... niet fijn, maar soms noodzakelijk. Ook hier meestal praten op mijn initiatief! Man van het type "geen woorden maar daden"...
Iry... je bent niet de enige! Als het anderen lukt om deze rotziekte te bestrijden, kan het jou ook lukken. Zeker, je hebt zoveel mee: je intelligentie, je hoge eisen aan jezelf en je omgeving (okee, werkt soms misschien ook tegen je, maar keer het ten goede), je kinderen, die jij toch zo mooi grootbrengt en ja, ook je vriend, die ondanks alles toch bij jullie is. En dat je die es al 20 jaar hebt en er al eerder tegen hebt gevochten, dat bewijst toch niet dat hij onbestrijdbaar is? Het is de moeite waard, ook na al die tijd. Als je zelf daarvan overtuigd bent, kun je dan misschien ook je omgeving en de hulpverlening daarvan overtuigen?
Ik hoop dat je een lekker dagje hebt gehad. Ik wel, ik heb genoten van mijn nichtje, werd daarna ontzettend gaar van de trein en heb daarna gegeten met mijn man en een pittig gesprek gehad over zaken die bij ons spelen... niet fijn, maar soms noodzakelijk. Ook hier meestal praten op mijn initiatief! Man van het type "geen woorden maar daden"...
maandag 20 oktober 2008 om 23:02
Ik heb een rustig dagje gehad idd appeltjesgroen.
Goed dat je meldt dat ik mail heb,ik bekijk deze niet vaak,ga zo lezen!
Loving life,je post is niet vervelend of agressief hoor(bovendien kan ik wel tegen een stootje),don't worry.
Ik snap heel goed wat je mij duidelijk wil maken.
Juist lief dat je de moeite neemt om er zo over na te denken.
Ik kom er nog op terug,maar alvast kort....ja ik ben vreselijk kwaad!! al jaren,op alle dichtgeslagen deuren,op alle momenten dat mijn hulpvraag van tafel wordt geveegd,op de verschrikkelijk hardnekkige eetstoornis,op mijzelf.
En ik weet het loving en zoe,ik ben niet de enige,ik ben niet uniek,dat heb ik al zo vaak aangekaart.
Of ik het ook kan net als anderen,dat weet ik niet. Dat zal de tijd kunnen beantwoorden.
Wat ik wel weet .......ik twijfel of ik het nu allemaal aankan.
Ik voel mij sinds de mokerslag zwakker dan ooit.
Soms heb ik oplevingen van strijdlustigheid maar als ik dan bekijk en voel waar ik midden inzit....ik kan niet meer erbij hebben.
Goed dat je meldt dat ik mail heb,ik bekijk deze niet vaak,ga zo lezen!
Loving life,je post is niet vervelend of agressief hoor(bovendien kan ik wel tegen een stootje),don't worry.
Ik snap heel goed wat je mij duidelijk wil maken.
Juist lief dat je de moeite neemt om er zo over na te denken.
Ik kom er nog op terug,maar alvast kort....ja ik ben vreselijk kwaad!! al jaren,op alle dichtgeslagen deuren,op alle momenten dat mijn hulpvraag van tafel wordt geveegd,op de verschrikkelijk hardnekkige eetstoornis,op mijzelf.
En ik weet het loving en zoe,ik ben niet de enige,ik ben niet uniek,dat heb ik al zo vaak aangekaart.
Of ik het ook kan net als anderen,dat weet ik niet. Dat zal de tijd kunnen beantwoorden.
Wat ik wel weet .......ik twijfel of ik het nu allemaal aankan.
Ik voel mij sinds de mokerslag zwakker dan ooit.
Soms heb ik oplevingen van strijdlustigheid maar als ik dan bekijk en voel waar ik midden inzit....ik kan niet meer erbij hebben.
maandag 20 oktober 2008 om 23:50
dinsdag 21 oktober 2008 om 09:55
dinsdag 21 oktober 2008 om 13:39
He lieverds.
Ik heb de medicatie genomen gisterenavond.
Wederom een heftige reactie,ik ga het deze dagen doorzetten maar als het na het weekend niet beter gaat ga ik contact opnemen met de psychiater.
Ook omdat ik mij overdag (nog) helemaal niet goed voel door de medicatie,juist niet.
Feli,
Lief dat je even komt kijken hier.
Ik lees wat van je op het forum en geef je een dikke knuffel terug.
Lieverd gaat het wel met je?
Appel,ik heb je mail gelezen ook jij een welgemeende knuffel,mail komt er aan van mijn kant.
Zoe,het was goed dat ik alleen was vanochtend,het zou echt onverantwoord zijn om frummel onder mijn hoede te hebben.
Dus idd rustig aan,het opstarten van de dag was heel moeilijk.
Ik ga vanavond mijn vriendin bellen,ik denk dat ik morgen mijn time-out in ga zetten.
Maar ik vind het vreselijk moeilijk,voor frummel.
Ook hoe de ander kids erover denken,wat voor een boodschap geef ik ze?
Vandaag was het weer zo'n moment waarin ik besef dat ik maar achter iedereen aan hobbel en het vanzelfsprekend is( denk ik).
Als ik ergens iets over zeg,reageren ze nonchelant of geirriteerd.
Ik wil geen kwaad woord over ze spreken.Over mijn kids niet,over vriend niet.Ik houd vreselijk veel van ze.
Maar zoveel energie die het neemt....ik voel mij zo onbegrepen,niet serieus genomen.
Ik kan het niet eens goed verwoorden.
Niet kort hier neer zetten hoe het echt gaat.
Ik voel mij er niet bij horen en tegelijk onmisbaar.
Liefs.
Ik heb de medicatie genomen gisterenavond.
Wederom een heftige reactie,ik ga het deze dagen doorzetten maar als het na het weekend niet beter gaat ga ik contact opnemen met de psychiater.
Ook omdat ik mij overdag (nog) helemaal niet goed voel door de medicatie,juist niet.
Feli,
Lief dat je even komt kijken hier.
Ik lees wat van je op het forum en geef je een dikke knuffel terug.
Lieverd gaat het wel met je?
Appel,ik heb je mail gelezen ook jij een welgemeende knuffel,mail komt er aan van mijn kant.
Zoe,het was goed dat ik alleen was vanochtend,het zou echt onverantwoord zijn om frummel onder mijn hoede te hebben.
Dus idd rustig aan,het opstarten van de dag was heel moeilijk.
Ik ga vanavond mijn vriendin bellen,ik denk dat ik morgen mijn time-out in ga zetten.
Maar ik vind het vreselijk moeilijk,voor frummel.
Ook hoe de ander kids erover denken,wat voor een boodschap geef ik ze?
Vandaag was het weer zo'n moment waarin ik besef dat ik maar achter iedereen aan hobbel en het vanzelfsprekend is( denk ik).
Als ik ergens iets over zeg,reageren ze nonchelant of geirriteerd.
Ik wil geen kwaad woord over ze spreken.Over mijn kids niet,over vriend niet.Ik houd vreselijk veel van ze.
Maar zoveel energie die het neemt....ik voel mij zo onbegrepen,niet serieus genomen.
Ik kan het niet eens goed verwoorden.
Niet kort hier neer zetten hoe het echt gaat.
Ik voel mij er niet bij horen en tegelijk onmisbaar.
Liefs.
dinsdag 21 oktober 2008 om 19:00
Ik zit hier met dikke tranen.
Vriend verteld aan tafel over zijn werk,de veranderingen, de komende drukte daar.
Dat het dan voor mij ook druk zal gaan worden binnenkort.
Dat zijn baas heeft gevraagd hoe het nu thuis ging (huh? Leuk dat ik ook weet dat je daarover praat)
Hij heeft vertelt dat het een stuk beter gaat,we in rustiger vaarwater zitten.
Tsja,het is kennelijk rustiger voor vriend,goed werk Iry(geeft zichzelf een schouderklopje)
verdomme!! HET GAAT HELEMAAL NIET BETER!!
En nu krijgen we het hier kennelijk ook druk,terwijl hij verder zijn carriere inraast.(wanneer moet ik in therapie????)
Jezus,ik hou vreselijk veel van die vent,maar wat een emotionele lompheid.
Morgen ben ik even weg,dit trek ik niet meer.
Vriend verteld aan tafel over zijn werk,de veranderingen, de komende drukte daar.
Dat het dan voor mij ook druk zal gaan worden binnenkort.
Dat zijn baas heeft gevraagd hoe het nu thuis ging (huh? Leuk dat ik ook weet dat je daarover praat)
Hij heeft vertelt dat het een stuk beter gaat,we in rustiger vaarwater zitten.
Tsja,het is kennelijk rustiger voor vriend,goed werk Iry(geeft zichzelf een schouderklopje)
verdomme!! HET GAAT HELEMAAL NIET BETER!!
En nu krijgen we het hier kennelijk ook druk,terwijl hij verder zijn carriere inraast.(wanneer moet ik in therapie????)
Jezus,ik hou vreselijk veel van die vent,maar wat een emotionele lompheid.
Morgen ben ik even weg,dit trek ik niet meer.
dinsdag 21 oktober 2008 om 21:13
Iry, ik hoop dat je een beetje bij kan komen hoor.
Wat bedoelde je vriend dan met dat het voor jou ook druk zal gaan worden? En wat maakt dan dat hij het als rustiger ervaart?
Of is dat gewoon iets wat hij automatisch zegt ?
En tijd voor therapie moet je gewoon nemen. Hij heeft toch ook vrije dagen of vrije uren? En misschien kan hij thuis werken ofzo?
Ik ken je situatie niet maar ik hoop voor je dat er iets te regelen is.
Ik heb wat voor je opgezocht: http://www.aandachttraining.info/
Ben er zelf mee bezig en het doet me ongelofelijk veel goed. De training richt zich op het nu. En dan niet hoe je het nu kan veranderen maar wel hoe je ermee kan leren omgaan. Wat ik heel prettig vind is dat je je veel leert richten op je ademhaling. En als je in de stress schiet of je verdrietig voelt of wat dan ook kan je daar altijd op terug vallen. En dat geeft een stuk troost en houvast. Bij nare gedachten leer je dat je er niet op in hoeft te gaan. Ik kan zelf ontzettend goed piekeren en dit helpt me. Je leert telkens meer in het moment te leven. Vroeger is niet te veranderen, verdriet mag er zijn en is er ook. Dat is rot maar door dat te accepteren krijgt het meer ruimte. En toekomst kan beangstigend voelen maar of het echt zo eng is als het nu voor je voelt dat weet je ook niet. Dat zal je op het moment zelf ervaren. En je daar nu druk over maken kost je alleen maar ontzettend veel energie.
De 'je' bedoel ik in het algemeen.
Ik merk dat het mij echt helpt. Met hele kleine stapjes vooruit. En nog steeds met veel pijn en verdriet maar het anders kijken naar je problemen is wel heel verhelderend.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
knuffel, Genoeg
Wat bedoelde je vriend dan met dat het voor jou ook druk zal gaan worden? En wat maakt dan dat hij het als rustiger ervaart?
Of is dat gewoon iets wat hij automatisch zegt ?
En tijd voor therapie moet je gewoon nemen. Hij heeft toch ook vrije dagen of vrije uren? En misschien kan hij thuis werken ofzo?
Ik ken je situatie niet maar ik hoop voor je dat er iets te regelen is.
Ik heb wat voor je opgezocht: http://www.aandachttraining.info/
Ben er zelf mee bezig en het doet me ongelofelijk veel goed. De training richt zich op het nu. En dan niet hoe je het nu kan veranderen maar wel hoe je ermee kan leren omgaan. Wat ik heel prettig vind is dat je je veel leert richten op je ademhaling. En als je in de stress schiet of je verdrietig voelt of wat dan ook kan je daar altijd op terug vallen. En dat geeft een stuk troost en houvast. Bij nare gedachten leer je dat je er niet op in hoeft te gaan. Ik kan zelf ontzettend goed piekeren en dit helpt me. Je leert telkens meer in het moment te leven. Vroeger is niet te veranderen, verdriet mag er zijn en is er ook. Dat is rot maar door dat te accepteren krijgt het meer ruimte. En toekomst kan beangstigend voelen maar of het echt zo eng is als het nu voor je voelt dat weet je ook niet. Dat zal je op het moment zelf ervaren. En je daar nu druk over maken kost je alleen maar ontzettend veel energie.
De 'je' bedoel ik in het algemeen.
Ik merk dat het mij echt helpt. Met hele kleine stapjes vooruit. En nog steeds met veel pijn en verdriet maar het anders kijken naar je problemen is wel heel verhelderend.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
knuffel, Genoeg
anoniem_70521 wijzigde dit bericht op 21-10-2008 21:15
Reden: foutjes..
Reden: foutjes..
% gewijzigd
woensdag 22 oktober 2008 om 00:00
Ik begrijp helemaal niets meer.
Ik die alle voelsprieten altijd uit heeft staan,alles overdenkt,zoekt naar de puzzelstukjes,probeert het plaatje kloppend te maken,analyseert zich suf net zolang totdat het een te begrijpen materie is.
Ik begrijp het hele gevoelsleven van vriend niet,zijn gedrag niet.
Alles groeit hier boven mijn hoofd en dat ligt zeker niet alleen aan vriend.
Vriend heeft mij slechts losgelaten en dat maakt mij heel zwak.
Net nu,nu ik even de deur achter mij dicht wil slaan en al het getrek in dit huis evne wil laten zijn voor wat het is,zodat ik mijn aandacht kan richten op de chaos in mijn hoofd.
Iets waar ik nu veel ruimte voor nodig heb.
Net nu....verandert vriend in zijn gedrag....of meer in zijn gevoel????
In ieder geval,
zijn stem is zachter naar mij toe,zijn blik is aandachtig,zijn gedrag is losser,zijn houding enthousiaster,zijn praten hoopvoller.
Hij vraagt hoe het gaat met mijn kleine stapjes,en spreekt een compliment uit,hij vindt het ongelooflijk knap.
Misschien zijn de veranderingen subtiel aanwezig,haast niet te waarnemen voor anderen.
Maar bij mij komt het als een bliksemschicht binnen.
Toch twijfel ik.......kan dit wel? is dit echt?
Waar komt deze verandering vandaan? of...waardoor?
Wat had ik geweten als ik zijn zin liet afmaken toen hij thuiskwam en begon te vertellen.
Maar ik schoot vol toen hij zei dat hij een gesprek had gehad en had gezegd dat het beter ging hier.
En door mijn ingetogen doch verdrietige reactie stopte hij met praten.
What's happening!!
Ik die alle voelsprieten altijd uit heeft staan,alles overdenkt,zoekt naar de puzzelstukjes,probeert het plaatje kloppend te maken,analyseert zich suf net zolang totdat het een te begrijpen materie is.
Ik begrijp het hele gevoelsleven van vriend niet,zijn gedrag niet.
Alles groeit hier boven mijn hoofd en dat ligt zeker niet alleen aan vriend.
Vriend heeft mij slechts losgelaten en dat maakt mij heel zwak.
Net nu,nu ik even de deur achter mij dicht wil slaan en al het getrek in dit huis evne wil laten zijn voor wat het is,zodat ik mijn aandacht kan richten op de chaos in mijn hoofd.
Iets waar ik nu veel ruimte voor nodig heb.
Net nu....verandert vriend in zijn gedrag....of meer in zijn gevoel????
In ieder geval,
zijn stem is zachter naar mij toe,zijn blik is aandachtig,zijn gedrag is losser,zijn houding enthousiaster,zijn praten hoopvoller.
Hij vraagt hoe het gaat met mijn kleine stapjes,en spreekt een compliment uit,hij vindt het ongelooflijk knap.
Misschien zijn de veranderingen subtiel aanwezig,haast niet te waarnemen voor anderen.
Maar bij mij komt het als een bliksemschicht binnen.
Toch twijfel ik.......kan dit wel? is dit echt?
Waar komt deze verandering vandaan? of...waardoor?
Wat had ik geweten als ik zijn zin liet afmaken toen hij thuiskwam en begon te vertellen.
Maar ik schoot vol toen hij zei dat hij een gesprek had gehad en had gezegd dat het beter ging hier.
En door mijn ingetogen doch verdrietige reactie stopte hij met praten.
What's happening!!
woensdag 22 oktober 2008 om 00:05
woensdag 22 oktober 2008 om 00:13
Genoeg,
De veranderingen op zijn werk zullen voor hem drukte opleveren en indirect mij dus ook.
Veel werk,neemt veel tijd in beslag,hij zal de komende maanden een aantal keer wat dagen weg moeten.
Dan sta ik er dus alleen voor thuis.
Dat is ook iets wat bij mij wat aanraakte.
Zijn carriere zal hoogstwaarschijnlijk in de lift komen(of hij is zijn baan kwijt,die kans bestaat ook nog).
Maar hoe had hij dat willen regelen zonder mij?
Als hij een x aantal dagen frummel had.
Dan had hij carriere technisch een groot probleem zonder mij als achterban.
Daar zie ik nu ook mijn therapie in de knel komen.Er zal,als het doorgaat,geen ruimte zijn om dit door hem te laten ondervangen.
Er zijn voorlopig geen vrije uren,dagen op te nemen dan.
En hoe ga ik dat nu doen zonder weer overspannen te raken en weer (of nog steeds) geen leuke vriendin te zijn voor vriend.
Kan hij dan ooit nog van mij gaan houden?
Pfff...het ratelt in mijn hoofd.
Ik kan hier nu bladzijdes vol schrijven met mijn gedachtes.
De veranderingen op zijn werk zullen voor hem drukte opleveren en indirect mij dus ook.
Veel werk,neemt veel tijd in beslag,hij zal de komende maanden een aantal keer wat dagen weg moeten.
Dan sta ik er dus alleen voor thuis.
Dat is ook iets wat bij mij wat aanraakte.
Zijn carriere zal hoogstwaarschijnlijk in de lift komen(of hij is zijn baan kwijt,die kans bestaat ook nog).
Maar hoe had hij dat willen regelen zonder mij?
Als hij een x aantal dagen frummel had.
Dan had hij carriere technisch een groot probleem zonder mij als achterban.
Daar zie ik nu ook mijn therapie in de knel komen.Er zal,als het doorgaat,geen ruimte zijn om dit door hem te laten ondervangen.
Er zijn voorlopig geen vrije uren,dagen op te nemen dan.
En hoe ga ik dat nu doen zonder weer overspannen te raken en weer (of nog steeds) geen leuke vriendin te zijn voor vriend.
Kan hij dan ooit nog van mij gaan houden?
Pfff...het ratelt in mijn hoofd.
Ik kan hier nu bladzijdes vol schrijven met mijn gedachtes.
woensdag 22 oktober 2008 om 00:36
woensdag 22 oktober 2008 om 00:39
Verder ben ik een duidelijke mening over carriere en gezin. Als er over carriere besluiten genomen moeten worden is het een prioriteit dat het gezin goed draait. Anders niet die extra uren. Kan niet. Helaas.
Er zijn situaties dat nood wet breekt, de je wel veel uren moet werken. Maar dan nog vind ik dat dat tijdelijk moet zijn. Gezin gaat voor. Opvoeden doe je samen.
Er zijn situaties dat nood wet breekt, de je wel veel uren moet werken. Maar dan nog vind ik dat dat tijdelijk moet zijn. Gezin gaat voor. Opvoeden doe je samen.
woensdag 22 oktober 2008 om 00:42
Iry je gedachten gaan weer in een cirkeltje, lees even de laatste 5 berichten terug dan zal je zien dat je emoties met je op de loop gaan je gaat letterlijk van hoop naar vrezen en terug en daardoor wordt je wanhopig. Probeer die cirkel te doorbreken door even iets te gaan doen. (Bad, Boekje, Handwerken, Schilderen, schrijf een gedicht) alles mag als het maar even niet met de relatie of je ES te maken heeft.
Heb je vandaag je medicatie gehad?
Heb je vandaag je medicatie gehad?
woensdag 22 oktober 2008 om 00:50
Dat klopt Hanke,
Dat ik even weg wil is ook niet als een afwijzing bedoelt.
Ik wil gewoon even op adem komen.
En dat is nodig door meerdere factoren,zeker niet alleen door vriend.
Ook bv. geen energie laten onttrekken door de kids (vooral dochter ).
Maar ik kan het niet laten te denken welke boodschap ik hier dan achter laat.
Frummel zal sowieso niets ervan begrijpen en er ook het meest onder lijden en dat vind ik echt heel erg.
Zoon...zal hij denken wat is er ineens aan de hand?
Hij is een heel gevoelig mannetje,zal het allerlei rare gedachtes in zijn koppie prenten? Zal hij denken dat het aan hun ligt en zich rot gaan voelen.
Dochter zal opstandig,nochelant, reageren( jullie zullen je afvragen hoe iemand dat doet.Dat is een techniek die mijn dochter heeft uitgevonden en goed beheerst.Dat maakt je als betrokkenen heel gefrustreert).
Vriend kan ik het wel goed uitleggen,maar juist nu ik zie dat er verandering in zit,laat ik hem met de ellende achter.
Wat voor invloed zal dat hebben.
Wat eerst een overtuigende keus was,hangt nu vol met twijfel.
Dat ik even weg wil is ook niet als een afwijzing bedoelt.
Ik wil gewoon even op adem komen.
En dat is nodig door meerdere factoren,zeker niet alleen door vriend.
Ook bv. geen energie laten onttrekken door de kids (vooral dochter ).
Maar ik kan het niet laten te denken welke boodschap ik hier dan achter laat.
Frummel zal sowieso niets ervan begrijpen en er ook het meest onder lijden en dat vind ik echt heel erg.
Zoon...zal hij denken wat is er ineens aan de hand?
Hij is een heel gevoelig mannetje,zal het allerlei rare gedachtes in zijn koppie prenten? Zal hij denken dat het aan hun ligt en zich rot gaan voelen.
Dochter zal opstandig,nochelant, reageren( jullie zullen je afvragen hoe iemand dat doet.Dat is een techniek die mijn dochter heeft uitgevonden en goed beheerst.Dat maakt je als betrokkenen heel gefrustreert).
Vriend kan ik het wel goed uitleggen,maar juist nu ik zie dat er verandering in zit,laat ik hem met de ellende achter.
Wat voor invloed zal dat hebben.
Wat eerst een overtuigende keus was,hangt nu vol met twijfel.
woensdag 22 oktober 2008 om 00:55
Angst is altijd een slechte raadgever, je durft de controle niet los te laten. En dat is iets wat je nu juist moet leren. Je interpreteert alles nu op een dusdanige wijze dat het een slecht idee is om te gaan, terwijl je kortgeleden nog zo overtuigd was. Zie je niet dat dit angst is? En dat het er juist om gaat om die confrontatie aan te gaan? Je wilt weer vermijdingsgedrag vertonen, maar dat helpt niet Iry
woensdag 22 oktober 2008 om 01:00
Angst verlamt en maakt dat je niet handelt. Het lijkt dan alsof je een fout voorkomen hebt, maar je kiest eigenlijk voor inertie met alle gevolgen van dien.
Elke beslissing heeft gevolgen. Zo zit het leven in elkaar. Aan jou de vrijheid om ze te nemen en er naar te handelen. Effect op anderen is er altijd. Of je nu in een hoekje zit of wat onderneemt.
Elke beslissing heeft gevolgen. Zo zit het leven in elkaar. Aan jou de vrijheid om ze te nemen en er naar te handelen. Effect op anderen is er altijd. Of je nu in een hoekje zit of wat onderneemt.
