Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 27 november 2008 om 03:05
En hier zit ik dan weer.
Tranen stromen over mijn wangen omdat ik er weer zo'n puinhoop van maak.
Het gaat helemaal niet goed.
Mijn eetstoornis is in al zijn heftigheid weer volop aanwezig.
Tsja,ik kom er van aan.
Maar vreet en braak mijn eigen helemaal kapot.
Ik ben doodmoe,het slapen gaat voor geen meter,ben mijn bed maar weer uitgestapt.
En morgen weet ik....ik moet mij weer door de dag slepen,maar het lukt mij steeds slechter.
Tranen stromen over mijn wangen omdat ik er weer zo'n puinhoop van maak.
Het gaat helemaal niet goed.
Mijn eetstoornis is in al zijn heftigheid weer volop aanwezig.
Tsja,ik kom er van aan.
Maar vreet en braak mijn eigen helemaal kapot.
Ik ben doodmoe,het slapen gaat voor geen meter,ben mijn bed maar weer uitgestapt.
En morgen weet ik....ik moet mij weer door de dag slepen,maar het lukt mij steeds slechter.
donderdag 27 november 2008 om 08:11
Oh Iry, dat klinkt helemaal niet goed...Denk je niet dat je misschien toch een opname zou moeten overwegen? Dan kom je echt tot rust, kun je werken aan je probleem zonder dat je je schuldig hoeft te voelen of je iemand tekort doet. Denk dat je dat jezelf echt moet gunnen (want daar komt het mi op neer, vind jij dat je het verdient om beter te worden?)
Dit kan natuurlijk niet veel langer zo...
Liefs
Dit kan natuurlijk niet veel langer zo...
Liefs
donderdag 27 november 2008 om 08:18
donderdag 27 november 2008 om 10:25
Ik denk niet dat ik aankom van de medicatie bgb.
Het is gewoon het al oude probleem: eetbuien.
Juul,al zou ik met alle wil van de wereld opgenomen willen worden(wat ook zeker in deze periode besproken is).
Ze willen er niet aan.
Weer niet moet ik zeggen want 2 jaar geleden heb ik actief daar iets geprobeerd in te vinden.
Maar alle intake gesprekken ten spijt en een mislukte opname op de paaz stemt mij daar nu niet postief in.
Ze nemen mij niet op.
Ja als ik er een flinke crisissituatie van maak,zullen ze mij hoogstens weer op de paaz duwen,en dat is nou net niet de plaats waar ik moet zijn.
Ik kan bij mijn oude eetstoorniskliniek terecht,maar op zijn vroegst eind februari,daar heb ik nu ook niet veel aan.
Dat tot rust komen,dat lukt vreselijk slecht.
Zowel door mij als door de omstandigheden.
Vriend is vorige week een paar dagen voor zijn werk weggeweest,deze week twee lange dagen moeten maken en volgende week is hij weer vier dagen weg.
Hij vindt het zelf ook moeilijk om mij achter te laten en beseft heel goed dat dit zwaar is voor mij.
Maar het is even niet anders,het is tijdelijk door zijn nieuwe functie,veel trainingen.
Hoewel er ook een studie achteraan gaat komen.
Ik kan wel janken als ik dit allemaal opschrijf.
Hoe ga ik dit in vredesnaam allemaal doen.
Het hele weekend zit vol,volgende week ben ik dus alleen,en ik heb het hele 5 december verhaal nog te regelen.
Inkopen,suprises,kids helpen daarmee,inkopen doen en het regelen van het eten,we vieren het met de familie hier.
En ja,ik zou hulp in kunnen schakelen,maar ik voel mij alleen maar tot last,ze doen al zoveel voor mij en ik kan zo weinig terug doen nu.
Ik doe vreselijk mijn best om alle ballen hoog te houden.
Dat moet voor mijn kids,en ik ben vreselijk bang dat ik vriend verlies.
Verdomme,die laatste zin maakt mij zo vreselijk verdrietig.
En door alle angsten,emoties en drukte kom ik niet tot goede rust.
Want daardoor slaat de eetstoornis shit vreselijk toe.
Ik ben vreselijk kwaad op mijzelf want ik laat het zelf allemaal gebeuren.
Als ik bedenk wat ik mijn halve leven al heb doorstaan en overeind blijf zou ik toch denken dat ik sterk genoeg ben.
Maar die kuteetstoornis lijk ik niet te kunnen bedwingen.
Aan de andere kant denk ik,verdomme Iry!
Ik weet dat ik hier hulp bij nodig heb,maar die ligt is nu nog niet voor handen.
Doe er zelf nu wat aan!
Ik weet het hele therapie verhaal,ik kan er nog jaren over praten,er valt niets meer aan toe te voegen wat ik niet weet.
Ik ben vreselijk kwaad op mijzelf al ik alle slechte gewoontes weer toe laat.
Eetbuien,tijdens die momenten vervloek ik mijzelf,kap ermee! waar ben je in vredesnaam mee bezig.
Laat naar bed,ik blijf in mijn hoofd maar herhalen,sluit je dag verdomme af!
Je werkt jezelf in de nesten.
Ga ik wel op tijd naar bed word ik niet beloont want dan lig ik alsnog de halve nacht wakker.
De kinderen vragen enorm veel energie,tenminste de oudste en de jongste.
Ik moet harder optreden daar tegen,maar ik ben zo slecht in conflictsituatie's die onheroepelijk zullen volgen.Ik voel mij dan meteen schuldig,afgewezen door mijn eigen kinderen.
Ik heb na de voor mij drukke dag behoeft aan rust en troost,alleen zijn.
En dat vind ik s'nachts als iedereen op bed ligt en troost in eten.
Maar het is allemaal valsheid,het is geen rust en troost.
Ik heb mijn huishoudelijk hulp afgebeld voor vandaag omdat ik mij zo verdrietig en moe voel.
Eigenlijk wilde ik in bed blijven,maar daar lig ik mijzelf ook maar in de weg.
Dus ga ik maar zelf poetsen dadelijk,doe ik in ieder geval nog iets nuttigs voor iedereen.
Lieve appel,
Ik heb je mail gelezen,heel dapper van je.
Heb je even geduld op mijn reactie?
Het komt eraan hoor,maar zit even in mijn eigen hoofd.
Wel alvast een knuffel.
Liefs!!
Het is gewoon het al oude probleem: eetbuien.
Juul,al zou ik met alle wil van de wereld opgenomen willen worden(wat ook zeker in deze periode besproken is).
Ze willen er niet aan.
Weer niet moet ik zeggen want 2 jaar geleden heb ik actief daar iets geprobeerd in te vinden.
Maar alle intake gesprekken ten spijt en een mislukte opname op de paaz stemt mij daar nu niet postief in.
Ze nemen mij niet op.
Ja als ik er een flinke crisissituatie van maak,zullen ze mij hoogstens weer op de paaz duwen,en dat is nou net niet de plaats waar ik moet zijn.
Ik kan bij mijn oude eetstoorniskliniek terecht,maar op zijn vroegst eind februari,daar heb ik nu ook niet veel aan.
Dat tot rust komen,dat lukt vreselijk slecht.
Zowel door mij als door de omstandigheden.
Vriend is vorige week een paar dagen voor zijn werk weggeweest,deze week twee lange dagen moeten maken en volgende week is hij weer vier dagen weg.
Hij vindt het zelf ook moeilijk om mij achter te laten en beseft heel goed dat dit zwaar is voor mij.
Maar het is even niet anders,het is tijdelijk door zijn nieuwe functie,veel trainingen.
Hoewel er ook een studie achteraan gaat komen.
Ik kan wel janken als ik dit allemaal opschrijf.
Hoe ga ik dit in vredesnaam allemaal doen.
Het hele weekend zit vol,volgende week ben ik dus alleen,en ik heb het hele 5 december verhaal nog te regelen.
Inkopen,suprises,kids helpen daarmee,inkopen doen en het regelen van het eten,we vieren het met de familie hier.
En ja,ik zou hulp in kunnen schakelen,maar ik voel mij alleen maar tot last,ze doen al zoveel voor mij en ik kan zo weinig terug doen nu.
Ik doe vreselijk mijn best om alle ballen hoog te houden.
Dat moet voor mijn kids,en ik ben vreselijk bang dat ik vriend verlies.
Verdomme,die laatste zin maakt mij zo vreselijk verdrietig.
En door alle angsten,emoties en drukte kom ik niet tot goede rust.
Want daardoor slaat de eetstoornis shit vreselijk toe.
Ik ben vreselijk kwaad op mijzelf want ik laat het zelf allemaal gebeuren.
Als ik bedenk wat ik mijn halve leven al heb doorstaan en overeind blijf zou ik toch denken dat ik sterk genoeg ben.
Maar die kuteetstoornis lijk ik niet te kunnen bedwingen.
Aan de andere kant denk ik,verdomme Iry!
Ik weet dat ik hier hulp bij nodig heb,maar die ligt is nu nog niet voor handen.
Doe er zelf nu wat aan!
Ik weet het hele therapie verhaal,ik kan er nog jaren over praten,er valt niets meer aan toe te voegen wat ik niet weet.
Ik ben vreselijk kwaad op mijzelf al ik alle slechte gewoontes weer toe laat.
Eetbuien,tijdens die momenten vervloek ik mijzelf,kap ermee! waar ben je in vredesnaam mee bezig.
Laat naar bed,ik blijf in mijn hoofd maar herhalen,sluit je dag verdomme af!
Je werkt jezelf in de nesten.
Ga ik wel op tijd naar bed word ik niet beloont want dan lig ik alsnog de halve nacht wakker.
De kinderen vragen enorm veel energie,tenminste de oudste en de jongste.
Ik moet harder optreden daar tegen,maar ik ben zo slecht in conflictsituatie's die onheroepelijk zullen volgen.Ik voel mij dan meteen schuldig,afgewezen door mijn eigen kinderen.
Ik heb na de voor mij drukke dag behoeft aan rust en troost,alleen zijn.
En dat vind ik s'nachts als iedereen op bed ligt en troost in eten.
Maar het is allemaal valsheid,het is geen rust en troost.
Ik heb mijn huishoudelijk hulp afgebeld voor vandaag omdat ik mij zo verdrietig en moe voel.
Eigenlijk wilde ik in bed blijven,maar daar lig ik mijzelf ook maar in de weg.
Dus ga ik maar zelf poetsen dadelijk,doe ik in ieder geval nog iets nuttigs voor iedereen.
Lieve appel,
Ik heb je mail gelezen,heel dapper van je.
Heb je even geduld op mijn reactie?
Het komt eraan hoor,maar zit even in mijn eigen hoofd.
Wel alvast een knuffel.
Liefs!!
donderdag 27 november 2008 om 10:29
Iry, het sinterklaas gebeuren moet iets leuks zijn. Als jij het niet trekt, dan zou ik het eten afzeggen, want het levert jou alleen maar stress op. Soms moet je voor jezelf kiezen, dat snappen ze wel...je kunt het er nu niet bij gebruiken. Is het een idee om af te zeggen?
Je zit in een negatieve spiraal en het ging zo lekker. Weet je waarom dat zo is? En als je dat op een rij zet, is het dan reeel of zit het in je hoofd denk je?
Je zit in een negatieve spiraal en het ging zo lekker. Weet je waarom dat zo is? En als je dat op een rij zet, is het dan reeel of zit het in je hoofd denk je?
donderdag 27 november 2008 om 10:31
Ik bedoel zijn er echt feiten die erop wijzen dat je je vriend verliest? Kijk naar de feiten, maak jezelf niet gek met dingen die je jezelf aanpraat. Op die manier kun je jezelf een hoop angsten aanpraten..het helpt mij om naar de feiten te kijken.
Zet eens op een rij, wat en hoe vriend doet. Wat haal je daar uit?
Zet eens op een rij, wat en hoe vriend doet. Wat haal je daar uit?
donderdag 27 november 2008 om 10:42
Lieve Iry,
waarom haal je je eigenlijk zo'n uitgebreide sinterklaas-stress op je hals? Allereerst al: snapt je familie niet uit zichzelf dat het misschien beter bij hen gevierd kan worden, zodat jij niet ook nog eens voor al die inkopen hoeft te zorgen, en dat eten?
Daar ben ik dan echt verbaasd over.
Zie dat het paniek is, omdat je denkt er alleen voor te staan. Omdat je vriend weg moet voor zijn werk. Maar wat zijn feiten van de werkelijkheid?
Liefs, en heel veel sterkte. Adem in adem uit....
waarom haal je je eigenlijk zo'n uitgebreide sinterklaas-stress op je hals? Allereerst al: snapt je familie niet uit zichzelf dat het misschien beter bij hen gevierd kan worden, zodat jij niet ook nog eens voor al die inkopen hoeft te zorgen, en dat eten?
Daar ben ik dan echt verbaasd over.
Zie dat het paniek is, omdat je denkt er alleen voor te staan. Omdat je vriend weg moet voor zijn werk. Maar wat zijn feiten van de werkelijkheid?
Liefs, en heel veel sterkte. Adem in adem uit....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 27 november 2008 om 10:48
Op dit moment zijn er geen aanwijzingen dat ik vriend verlies.
Hij is hartstikke lief voor mij,en spreekt zijn vertrouwen wel uit.
Maar de laatste week spoken de woorden van een paar maanden geleden weer helder door mijn hoofd,toen ik ook geen aanwijzingen zag.
Bovendien is er duidelijk uitgesproken door hem dat hij mijn problemen niet trekt.
Nu blijft het discutabel og dat het enige knelpunt was,maar toch.
Feit ligt er dat mijn problemen zo hardnekkig blijken en hulp wel in werking is gezet,maar dat zeker nog een wachttijd zal hebben.
Tot die tijd moet ik gewoon zelf wat gaan doen.
Ik voel mij zo'n mislukking dat ik dat niet doe.
Ik probeer ieder keer wel,maar ik faal iedere keer.
Idd juul,sinterklaas feest moet leuk zijn,voor iedereen.
En al belast ik mijzelf daarmee,ik ga daar voor zorgen.
Uiteindelijk zal ik op de dag zelf er van genieten en voldoening halen uit mijn inzet.
Bovendien hoef ik het niet alleen te doen,dat doe ik zelf...touwtjes hè,vreselijk irritante eigenschap.
Claire,ik ga vandaag bellen,het is niet dat ik geen tijd heb gehad,maar dat de kinderen in huis rondlopen.
En ik ben anders bang dat ze wat opvangen,dat wil ik absoluut niet.
Hij is hartstikke lief voor mij,en spreekt zijn vertrouwen wel uit.
Maar de laatste week spoken de woorden van een paar maanden geleden weer helder door mijn hoofd,toen ik ook geen aanwijzingen zag.
Bovendien is er duidelijk uitgesproken door hem dat hij mijn problemen niet trekt.
Nu blijft het discutabel og dat het enige knelpunt was,maar toch.
Feit ligt er dat mijn problemen zo hardnekkig blijken en hulp wel in werking is gezet,maar dat zeker nog een wachttijd zal hebben.
Tot die tijd moet ik gewoon zelf wat gaan doen.
Ik voel mij zo'n mislukking dat ik dat niet doe.
Ik probeer ieder keer wel,maar ik faal iedere keer.
Idd juul,sinterklaas feest moet leuk zijn,voor iedereen.
En al belast ik mijzelf daarmee,ik ga daar voor zorgen.
Uiteindelijk zal ik op de dag zelf er van genieten en voldoening halen uit mijn inzet.
Bovendien hoef ik het niet alleen te doen,dat doe ik zelf...touwtjes hè,vreselijk irritante eigenschap.
Claire,ik ga vandaag bellen,het is niet dat ik geen tijd heb gehad,maar dat de kinderen in huis rondlopen.
En ik ben anders bang dat ze wat opvangen,dat wil ik absoluut niet.
donderdag 27 november 2008 om 10:53
Tsja,ev.
Dat doe ik zelf,ik laat helemaal niet zien dat het veel is voor mij.
Bovendien vind ik het fijn om het thuis te doen.
Mijn eigen omgeving,de kinderen zijn hier graag en ons huis is ruim,dat wel handig is met zoveel mensen.
Ik doe het echt zelf,ik mag daar eigenlijk ook niet over zeuren,het grijpt mij gewoon even naar mijn keel.
Dat doe ik zelf,ik laat helemaal niet zien dat het veel is voor mij.
Bovendien vind ik het fijn om het thuis te doen.
Mijn eigen omgeving,de kinderen zijn hier graag en ons huis is ruim,dat wel handig is met zoveel mensen.
Ik doe het echt zelf,ik mag daar eigenlijk ook niet over zeuren,het grijpt mij gewoon even naar mijn keel.
donderdag 27 november 2008 om 10:53
Ik geloof helemaal niet dat het lekker ging. Het kan helemaal niet lekker gaan als je zo ziek bent al Iry. Soms lijkt het alsof het beter gaat. Met de nadruk op líjkt.
Iry, dit is een never ending story. We kunnen hier over 5 jaar nog precies zo zitten als je nu niet ingrijpt. Je hád al kunnen ingrijpen. Een paar maanden geleden hebben we met elkaar ook erg aangedrongen op opname. Daar praat je je altijd onderuit. Maar hád je je laten opnemen dan had je er nu al heel anders voorgestaan.
En ik hoor het je al zeggen. Nu met sinterklaas en kerst kan ik echt niet weg. Mijn vriend heeft te druk, ik kan echt niet weg. Mijn kinderen hebben me nodig, ik kan echt niet weg.
Ik wil niet naar de Paaz, ik wil niet naar dit en ik wil niet naar dat. Ondanks dat je vast heel goed weet hoe het theoretisch allemaal in elkaar zit, is jouw praktische kennis die van een zieke geest. Want dat is wat jij bent Iry, je bent een zieke geest. Dat klinkt vast hard, maar het is niet jouw schuld dat je een zieke geest bent. Wat wel jouw schuld is dat je er niks aan doet behalve pleisters plakken op gapende, bloedende wonden. Die zieke geest kan niet beoordelen wat juist is en wat niet juist is omdat altijd de anorexia zal spreken, en niet Iry.
Iry, als je niet nog over 5 jaar hier wil zitten in dit zelfde tranendal dan moet je drastische acties ondernemen.
Op dit moment heb je voor jouw gevoel niet zoveel keuzes. Jammer dan. Iedereen moet het doen met de mogelijkheden die er zijn. Ik weet niet in welke provincie jij woont, maar ik keek net op de site van de Academie van eetstoornissen en in elke provincie zitten hulpverleners in allerlei gradaties. Je kunt je zelfs voor een aantal uren of dagen laten opnemen. En anders maar naar de Paaz. Die zijn in ieder geval beter gekwalificeerd dan jij om aan het roer van jouw gezondheid te staan.
Lieve Iry, ik weet nu al dat je hier niets mee doet. Dat weet ik inmiddels wel. Maar ik vind het onbegrijpelijk dat jouw omgeving niet ingrijpt. Onbegrijpelijk.
Iry, dit is een never ending story. We kunnen hier over 5 jaar nog precies zo zitten als je nu niet ingrijpt. Je hád al kunnen ingrijpen. Een paar maanden geleden hebben we met elkaar ook erg aangedrongen op opname. Daar praat je je altijd onderuit. Maar hád je je laten opnemen dan had je er nu al heel anders voorgestaan.
En ik hoor het je al zeggen. Nu met sinterklaas en kerst kan ik echt niet weg. Mijn vriend heeft te druk, ik kan echt niet weg. Mijn kinderen hebben me nodig, ik kan echt niet weg.
Ik wil niet naar de Paaz, ik wil niet naar dit en ik wil niet naar dat. Ondanks dat je vast heel goed weet hoe het theoretisch allemaal in elkaar zit, is jouw praktische kennis die van een zieke geest. Want dat is wat jij bent Iry, je bent een zieke geest. Dat klinkt vast hard, maar het is niet jouw schuld dat je een zieke geest bent. Wat wel jouw schuld is dat je er niks aan doet behalve pleisters plakken op gapende, bloedende wonden. Die zieke geest kan niet beoordelen wat juist is en wat niet juist is omdat altijd de anorexia zal spreken, en niet Iry.
Iry, als je niet nog over 5 jaar hier wil zitten in dit zelfde tranendal dan moet je drastische acties ondernemen.
Op dit moment heb je voor jouw gevoel niet zoveel keuzes. Jammer dan. Iedereen moet het doen met de mogelijkheden die er zijn. Ik weet niet in welke provincie jij woont, maar ik keek net op de site van de Academie van eetstoornissen en in elke provincie zitten hulpverleners in allerlei gradaties. Je kunt je zelfs voor een aantal uren of dagen laten opnemen. En anders maar naar de Paaz. Die zijn in ieder geval beter gekwalificeerd dan jij om aan het roer van jouw gezondheid te staan.
Lieve Iry, ik weet nu al dat je hier niets mee doet. Dat weet ik inmiddels wel. Maar ik vind het onbegrijpelijk dat jouw omgeving niet ingrijpt. Onbegrijpelijk.
donderdag 27 november 2008 om 10:57
Ik bedenk mij dat ik over het eten niet dramatisch ga doen.
Ze krijgen brood met soep.....en worstenbroodjes.
O ja,en het wordt zelfbediening.
Overigens maak mij niet druk op de dag zelf,iedereen is behulpzaam dat komt wel goed.
Het zijn meer de voorbereidingen.
Pff..alsof dat ook het grootste probleem is waar ik mij nu druk om moet maken,maarja..dat is zo lekker concreet hè.
Ze krijgen brood met soep.....en worstenbroodjes.
O ja,en het wordt zelfbediening.
Overigens maak mij niet druk op de dag zelf,iedereen is behulpzaam dat komt wel goed.
Het zijn meer de voorbereidingen.
Pff..alsof dat ook het grootste probleem is waar ik mij nu druk om moet maken,maarja..dat is zo lekker concreet hè.
donderdag 27 november 2008 om 10:58
quote:Evidenza schreef op 27 november 2008 @ 10:53:
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat jouw omgeving niet ingrijpt. Onbegrijpelijk.
Dat vind ik dus ook onbegrijpelijk.
Dat familie niet uit zichzelf iets zegt of doet om te helpen, bijvoorbeeld al met de sinterklaasinkopen. Iry, hoe lukt dat jou in vredesnaam, om iedereen voor te spiegelen dat het je allemaal wel lukt? Denken die mensen in je omgeving zelf niet na?
(En PS: ga uit van feiten, wat je vriend betreft, wat hij NU doet en zegt en laat zien. Al het denken-over lijkt mij een doodlopende weg en veroorzaakt alleen maar maar extra stress bij je.)
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat jouw omgeving niet ingrijpt. Onbegrijpelijk.
Dat vind ik dus ook onbegrijpelijk.
Dat familie niet uit zichzelf iets zegt of doet om te helpen, bijvoorbeeld al met de sinterklaasinkopen. Iry, hoe lukt dat jou in vredesnaam, om iedereen voor te spiegelen dat het je allemaal wel lukt? Denken die mensen in je omgeving zelf niet na?
(En PS: ga uit van feiten, wat je vriend betreft, wat hij NU doet en zegt en laat zien. Al het denken-over lijkt mij een doodlopende weg en veroorzaakt alleen maar maar extra stress bij je.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 27 november 2008 om 11:04
Lieve Iry, wanneer ik jouw berichten leest komt er maar 1 ding in me op: Grenzen!!!
Je moet je grenzen aan gaan geven.
Je gaat zelf over je grenzen heen en je laat anderen over je grens heengaan!
Lieve Iry, pak je tas en ga er een weekje tussenuit!! Of laat je doorverwijzen naar een herstellingsoord, dit kan niet langer zo!
Je speelt echt met vuur!quote:iry schreef op 27 november 2008 @ 03:05:
En hier zit ik dan weer.
Tranen stromen over mijn wangen omdat ik er weer zo'n puinhoop van maak.
Het gaat helemaal niet goed.
Mijn eetstoornis is in al zijn heftigheid weer volop aanwezig.
Tsja,ik kom er van aan.
Maar vreet en braak mijn eigen helemaal kapot.
Iry, is er geen enkele mogelijkheid om 3 maaltijden (kleine per dag te eten), dat de eetbuien uit honger iig stoppen en om je lijf wat rust te geven? Dit kan niet meer zo Iry!
Ik ben doodmoe,het slapen gaat voor geen meter,ben mijn bed maar weer uitgestapt.
En morgen weet ik....ik moet mij weer door de dag slepen,maar het lukt mij steeds slechter.Dat begrijp ik, daarom moet er iets gebeuren!
Je moet je grenzen aan gaan geven.
Je gaat zelf over je grenzen heen en je laat anderen over je grens heengaan!
Lieve Iry, pak je tas en ga er een weekje tussenuit!! Of laat je doorverwijzen naar een herstellingsoord, dit kan niet langer zo!
Je speelt echt met vuur!quote:iry schreef op 27 november 2008 @ 03:05:
En hier zit ik dan weer.
Tranen stromen over mijn wangen omdat ik er weer zo'n puinhoop van maak.
Het gaat helemaal niet goed.
Mijn eetstoornis is in al zijn heftigheid weer volop aanwezig.
Tsja,ik kom er van aan.
Maar vreet en braak mijn eigen helemaal kapot.
Iry, is er geen enkele mogelijkheid om 3 maaltijden (kleine per dag te eten), dat de eetbuien uit honger iig stoppen en om je lijf wat rust te geven? Dit kan niet meer zo Iry!
Ik ben doodmoe,het slapen gaat voor geen meter,ben mijn bed maar weer uitgestapt.
En morgen weet ik....ik moet mij weer door de dag slepen,maar het lukt mij steeds slechter.Dat begrijp ik, daarom moet er iets gebeuren!
donderdag 27 november 2008 om 11:04
Evidenza,
Echt al zou ik morgen op de stoep staan voor opname,dat doen ze niet.
Ik heb het al uitvoerig besproken en zelf ingebracht,maar het wordt alleen maar afgeraden door vier verschillende diciplines.
De paaz is een lachertje.
Dat doet meer kwaad dan goed.
En zeg niet dat ik niets heb gedaan,ik heb mij op de hulpvraag gestort!
Maar ik moet gewoon zelf meer doen,wat ik weet in praktijk brengen.
En daar ben ik zo vreselijk kwaad over op mijzelf.
Echt al zou ik morgen op de stoep staan voor opname,dat doen ze niet.
Ik heb het al uitvoerig besproken en zelf ingebracht,maar het wordt alleen maar afgeraden door vier verschillende diciplines.
De paaz is een lachertje.
Dat doet meer kwaad dan goed.
En zeg niet dat ik niets heb gedaan,ik heb mij op de hulpvraag gestort!
Maar ik moet gewoon zelf meer doen,wat ik weet in praktijk brengen.
En daar ben ik zo vreselijk kwaad over op mijzelf.
donderdag 27 november 2008 om 11:07
O en Iry, vat het niet verkeerd op, maar ik begrijp helemaal niet dat dat telefoontje nog niet gepleegd hebt!
Ik weet dat je het al moeilijk genoeg hebt, dus ik zeg het niet om je aan te vallen, maar dinsdag pas kunnen bellen vind ik smoesjes en onzin! Dat kan jij je niet meer permiteren!
Al moet je in een hoekje in de tuin gaan bellen, al moet je de kinderen even voor de tv zetten (je oudste kan toch wel even op ze letten?) en op zolder gaan zitten, maar ga bellen!!
Ik weet dat je het al moeilijk genoeg hebt, dus ik zeg het niet om je aan te vallen, maar dinsdag pas kunnen bellen vind ik smoesjes en onzin! Dat kan jij je niet meer permiteren!
Al moet je in een hoekje in de tuin gaan bellen, al moet je de kinderen even voor de tv zetten (je oudste kan toch wel even op ze letten?) en op zolder gaan zitten, maar ga bellen!!
donderdag 27 november 2008 om 11:11
Lieve Iry,
Ik kom je een knuffel brengen, die heb je nodig als ik het zo lees.
Ik schrijf niet meer zo vaak, maar lees wel af en toe mee. Helaas heb ik zelf het een en ander aan mijn hoofd. Ik heb op moment niet zoveel over en bewaar mijn energie voor mijzelf en mijn dierbaren. Ik hoop dat je wat lichtpuntjes kunt terugvinden.
Liefs, Zoe
Ik kom je een knuffel brengen, die heb je nodig als ik het zo lees.
Ik schrijf niet meer zo vaak, maar lees wel af en toe mee. Helaas heb ik zelf het een en ander aan mijn hoofd. Ik heb op moment niet zoveel over en bewaar mijn energie voor mijzelf en mijn dierbaren. Ik hoop dat je wat lichtpuntjes kunt terugvinden.
Liefs, Zoe
donderdag 27 november 2008 om 11:12
Ik ben kennelijk vreselijk goed in mijzelf beter voordoen dan hoe het er echt voor staat.
Kijk maar naar mijn avatar,ik lach met mijn hoofd schreef omdat ik alle krachten verzamel om hem niet te laten zakken.
Met mijn ogen dicht...omdat je dan niet echt in mijn ziel kan kijken.
Lovinglife.
Dat is precies wat ik moet gaan doen,drie maaltijden en geen gepiep.
Ik ben zo vreselijk kwaad dat ik dat niet doe.
Hoe stom ben ik bezig!
Kijk maar naar mijn avatar,ik lach met mijn hoofd schreef omdat ik alle krachten verzamel om hem niet te laten zakken.
Met mijn ogen dicht...omdat je dan niet echt in mijn ziel kan kijken.
Lovinglife.
Dat is precies wat ik moet gaan doen,drie maaltijden en geen gepiep.
Ik ben zo vreselijk kwaad dat ik dat niet doe.
Hoe stom ben ik bezig!
donderdag 27 november 2008 om 11:13
Wat we hier lezen is natuurlijk wel de belevingswaarde van Iry. Het kan irl minder erg zijn dan hoe zij het beleeft, of zelfs erger.
Ik hou daar wel rekening mee. Het is maar net hoe je iets schrijft, en op heftige momenten kunnen gevoelens ook overschat worden. Wij weten niet, hoe het er irl aan toe gaat.
Misschien dat de familie tig keer hulp heeft aangeboden maar dat iry zei dat het niet hoeft, dat ze het wel zelf kan? Lijkt me niet onwaarschijnlijk, want iry vindt dat ze het zelf moet kunnen..
dus ik doe geen uitspraken mbt mensen om haar heen, die misschien al zo vaak aan de bel hebben getrokken. Maar het is nog altijd Iry zelf die het moet willen. En als zij het afhoudt..dan houdt het ook gewoon op.
Ik hou daar wel rekening mee. Het is maar net hoe je iets schrijft, en op heftige momenten kunnen gevoelens ook overschat worden. Wij weten niet, hoe het er irl aan toe gaat.
Misschien dat de familie tig keer hulp heeft aangeboden maar dat iry zei dat het niet hoeft, dat ze het wel zelf kan? Lijkt me niet onwaarschijnlijk, want iry vindt dat ze het zelf moet kunnen..
dus ik doe geen uitspraken mbt mensen om haar heen, die misschien al zo vaak aan de bel hebben getrokken. Maar het is nog altijd Iry zelf die het moet willen. En als zij het afhoudt..dan houdt het ook gewoon op.
donderdag 27 november 2008 om 11:14
quote:iry schreef op 27 november 2008 @ 11:12:
Kijk maar naar mijn avatar,ik lach met mijn hoofd schreef omdat ik alle krachten verzamel om hem niet te laten zakken.
Met mijn ogen dicht...omdat je dan niet echt in mijn ziel kan kijken.
Is dat een foto van jezelf?
Wat zit er in je ziel, wat de buitenwereld niet mag zien?
(Herkenbaar trouwens hoor, ik vermijd soms ook om mensen aan te kijken, bang dat ze 'teveel' zien)
Kijk maar naar mijn avatar,ik lach met mijn hoofd schreef omdat ik alle krachten verzamel om hem niet te laten zakken.
Met mijn ogen dicht...omdat je dan niet echt in mijn ziel kan kijken.
Is dat een foto van jezelf?
Wat zit er in je ziel, wat de buitenwereld niet mag zien?
(Herkenbaar trouwens hoor, ik vermijd soms ook om mensen aan te kijken, bang dat ze 'teveel' zien)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
