Relaties
alle pijlers
Depressieve vriend
dinsdag 5 augustus 2025 om 08:31
Kort samengevat: een goede vriend van mij een mijn partner is depressief. Hij roept om hulp maar wil eigenlijk vooral zijn gal spuwen en grijpt steeds meer naar de drank.
Lange versie: zijn huwelijk is een paar jaar geleden geklapt, kort daarna snel een nieuwe relatie gekregen, nu is dat sinds een halfjaar uit en lijkt alles naar boven te komen. Hij heeft eerder last gehad van depressies, dat was voor ons toen niet zo bekend en deed zijn ex vrouw veel in. Dat is ook wat hij vooral mist, iemand om zich heen.
Daaronder ligt een hoop trauma.
Ik ben zelf weinig bekend met depressie en vraag me af als vrienden wat we het beste kunnen doen. Hij loopt nu 2 jaar in therapie maar werkt in zijn ogen niet, hij kan op korte termijn naar een andere therapeut die wij kennen maar zet hij geen stap toe want wil deze nog niet opgeven. Is na elke sessie wel bozer want het lost niks op. Hij benoemt af en toe dat hij een overdosis neemt want het leven heeft geen zin. Ergens verwacht ik niet dat hij dat doet maar ben bang icm met alcohol dat hij die keuze toch misschien kan maken.
Ik weet niet wat werkt, moeten we hem zijn gal laten spuwen, hard een spiegel voorhouden. Soms lijkt het wat beter te gaan maar dan twee dagen later wordt mijn partner overspoeld met berichten dat het niet gaat.
Lange versie: zijn huwelijk is een paar jaar geleden geklapt, kort daarna snel een nieuwe relatie gekregen, nu is dat sinds een halfjaar uit en lijkt alles naar boven te komen. Hij heeft eerder last gehad van depressies, dat was voor ons toen niet zo bekend en deed zijn ex vrouw veel in. Dat is ook wat hij vooral mist, iemand om zich heen.
Daaronder ligt een hoop trauma.
Ik ben zelf weinig bekend met depressie en vraag me af als vrienden wat we het beste kunnen doen. Hij loopt nu 2 jaar in therapie maar werkt in zijn ogen niet, hij kan op korte termijn naar een andere therapeut die wij kennen maar zet hij geen stap toe want wil deze nog niet opgeven. Is na elke sessie wel bozer want het lost niks op. Hij benoemt af en toe dat hij een overdosis neemt want het leven heeft geen zin. Ergens verwacht ik niet dat hij dat doet maar ben bang icm met alcohol dat hij die keuze toch misschien kan maken.
Ik weet niet wat werkt, moeten we hem zijn gal laten spuwen, hard een spiegel voorhouden. Soms lijkt het wat beter te gaan maar dan twee dagen later wordt mijn partner overspoeld met berichten dat het niet gaat.
whadiepooh wijzigde dit bericht op 05-08-2025 11:21
Reden: Ivm herkenbaarheid
Reden: Ivm herkenbaarheid
11.80% gewijzigd
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:03
Wat naar en ingewikkeld. Heel veel kun je niet, vrees ik. Op zich niet verkeerd dat de kinderen bij hun moeder zijn, toch? Dat hij die zorg nu niet aankan lijkt mij een terechte constatering en ik denk dat dat het voornaamste is: de kinderen in een veilige omgeving.
Dat van een andere therapeut die jullie kennen begrijp ik niet zo goed, zeker omdat je ook aangeeft niet zo bekend te zijn met deze (zo te lezen behoorlijk zware) problematiek. Hoe kom je dan bij zo'n therapeut en hoe weet je of dat wel zou helpen? Uiteindelijk moet jullie vriend zelf aan de bak in therapie en het leest voor mij alsof hij (nog) niet helemaal zover is om dat aan te gaan. Niet dat ik vanaf hier een zinnig oordeel kan vellen of een professional ben, maar ik zou als ik jullie was ook niet zomaar je met de hulp gaan bemoeien. Heeft jullie vriend zijn zorgen besproken met zijn therapeut en wat zei die daarop? Ik weet niet wat hij verstaat onder dat het niet werkt, maar het kan een langdurig proces zijn.
Wat betreft mogelijke zelfmoordgedachten, je zou op de site van 113 suïcidepreventie kunnen kijken, daar staat volgens mij ook best veel info voor mensen in de nabije omgeving die zich zorgen maken. Vorig jaar tijdens de suïcidepreventieweek (volgens mij is dat in september weer) heb ik daar online een soort module gevolgd over hoe je met iemand kunt praten, bijv.
Dat van een andere therapeut die jullie kennen begrijp ik niet zo goed, zeker omdat je ook aangeeft niet zo bekend te zijn met deze (zo te lezen behoorlijk zware) problematiek. Hoe kom je dan bij zo'n therapeut en hoe weet je of dat wel zou helpen? Uiteindelijk moet jullie vriend zelf aan de bak in therapie en het leest voor mij alsof hij (nog) niet helemaal zover is om dat aan te gaan. Niet dat ik vanaf hier een zinnig oordeel kan vellen of een professional ben, maar ik zou als ik jullie was ook niet zomaar je met de hulp gaan bemoeien. Heeft jullie vriend zijn zorgen besproken met zijn therapeut en wat zei die daarop? Ik weet niet wat hij verstaat onder dat het niet werkt, maar het kan een langdurig proces zijn.
Wat betreft mogelijke zelfmoordgedachten, je zou op de site van 113 suïcidepreventie kunnen kijken, daar staat volgens mij ook best veel info voor mensen in de nabije omgeving die zich zorgen maken. Vorig jaar tijdens de suïcidepreventieweek (volgens mij is dat in september weer) heb ik daar online een soort module gevolgd over hoe je met iemand kunt praten, bijv.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:08
Hij hoeft toch de ene therapeut niet op te geven voordat hij een eerste (kennismakings)gesprek bij de andere therapeut kan hebben?Whadiepooh schreef: ↑05-08-2025 08:31[...] Hij loopt nu 2 jaar in therapie maar werkt in zijn ogen niet, hij kan op korte termijn naar een andere therapeut die wij kennen maar zet hij geen stap toe want wil deze nog niet opgeven. [...]
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:21
Het moeilijke in dit soort situaties is vooral je/jullie eigen grens aangeven
Je kunt hem niet redden, dus andere therapie aanraden kan. Maar de kans dat hij niet luistert is groot. En daar doe je niks aan.
Praat met je partner, welke rol jullie willen.
En houd elkaar vast letterlijk en figuurlijk, dit is heel moeilijk
Je kunt hem niet redden, dus andere therapie aanraden kan. Maar de kans dat hij niet luistert is groot. En daar doe je niks aan.
Praat met je partner, welke rol jullie willen.
En houd elkaar vast letterlijk en figuurlijk, dit is heel moeilijk
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:22
Whadiepooh schreef: ↑05-08-2025 08:31Ik weet niet wat werkt, moeten we hem zijn gal laten spuwen, hard een spiegel voorhouden. Soms lijkt het wat beter te gaan maar dan twee dagen later wordt mijn partner overspoeld met berichten dat het niet gaat.
Wat jullie vooral moeten doen is het idee laten varen dat jullie hem kunnen redden. Jullie moeten kijken naar wat jullie kunnen en willen dragen, naar waar jullie grenzen liggen en die ook gaan stellen.
Zijn leed is groot en echt, maar jullie kunnen dat niet oplossen voor hem. Steun hem waar je wil, reik hem dingen aan, maar zorg ervoor dat je je er niet in mee laat sleuren.
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:23
Nee dat heb ik ook gezegd, probeer het om te ervaren of het beter past. Maar de stap lijkt te groot of hij wil het niet. Is vooral boos dat het niet werkt met deze.
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:26
O interessant zal eens kijken! Wbt de kinderen is dat denk ik goed, maar het sterkt hem ergens dat niemand hem nodig heeft. Maar zijn gedrag is schadelijk voor de kinderen.canis-felis schreef: ↑05-08-2025 09:03Wat naar en ingewikkeld. Heel veel kun je niet, vrees ik. Op zich niet verkeerd dat de kinderen bij hun moeder zijn, toch? Dat hij die zorg nu niet aankan lijkt mij een terechte constatering en ik denk dat dat het voornaamste is: de kinderen in een veilige omgeving.
Dat van een andere therapeut die jullie kennen begrijp ik niet zo goed, zeker omdat je ook aangeeft niet zo bekend te zijn met deze (zo te lezen behoorlijk zware) problematiek. Hoe kom je dan bij zo'n therapeut en hoe weet je of dat wel zou helpen? Uiteindelijk moet jullie vriend zelf aan de bak in therapie en het leest voor mij alsof hij (nog) niet helemaal zover is om dat aan te gaan. Niet dat ik vanaf hier een zinnig oordeel kan vellen of een professional ben, maar ik zou als ik jullie was ook niet zomaar je met de hulp gaan bemoeien. Heeft jullie vriend zijn zorgen besproken met zijn therapeut en wat zei die daarop? Ik weet niet wat hij verstaat onder dat het niet werkt, maar het kan een langdurig proces zijn.
Wat betreft mogelijke zelfmoordgedachten, je zou op de site van 113 suïcidepreventie kunnen kijken, daar staat volgens mij ook best veel info voor mensen in de nabije omgeving die zich zorgen maken. Vorig jaar tijdens de suïcidepreventieweek (volgens mij is dat in september weer) heb ik daar online een soort module gevolgd over hoe je met iemand kunt praten, bijv.
De therapeut die ik viavia ken is gespecialiseerd in trauma/depressie. Heb zijn casus voorgelegd en ze gaf aan hier ervaring mee te hebben. Niet gezegd dat dit de oplossing is maar lijkt mij het proberen waard
Huidige therapeut wil beginnen met diagnostisch onderzoek en wachten op de psychiater die in nov plek heeft voor een plan van aanpak. Ik vraag me af of hij die tijd heeft.
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:26
Whadiepooh schreef: ↑05-08-2025 09:23Nee dat heb ik ook gezegd, probeer het om te ervaren of het beter past. Maar de stap lijkt te groot of hij wil het niet. Is vooral boos dat het niet werkt met deze.
Laat die boosheid bij hem en ga niet in de reddingsstand springen elke keer als hij ergens boos of wanhopig over is.
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:28
Het siert jullie dat jullie er voor hem zijn. Trek voor jezelf echter ook een grens, uit zelfbescherming.
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met iemand. Die wilde persé met mij praten, want 'ik kan zo goed luisteren'. Dat deed ik dus ook. Ik vind dat ik geen achtergrond heb waarbij ik hem met gezien zijn complexe achtergrond en problematiek adviezen zou kunnen geven. Het zat niet op het niveau van ga maar mindfullness proberen of veel wandelen. Hier was echt iemand nodig die hem op een professioneel niveau kon helpen. Dus liet ik hem, zoals jij ook zegt; zijn gal spuwen. Ik luisterde. Toen kreeg ik later het verwijt dat ik nooit adviezen gaf. Dat heeft mij toen wel geraakt. Wij hadden toen ook pleegkinderen in huis met allerhande problemen en daar kon ik vaak wel goed doen. Bij hem dus niet, ik ging toen heel erg twijfelen aan mijzelf en heb uiteindelijk meegedeeld dat ik niet de juiste persoon voor hem was. Hij boos. Wilde geen contact meer met ons. So be it.
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt met iemand. Die wilde persé met mij praten, want 'ik kan zo goed luisteren'. Dat deed ik dus ook. Ik vind dat ik geen achtergrond heb waarbij ik hem met gezien zijn complexe achtergrond en problematiek adviezen zou kunnen geven. Het zat niet op het niveau van ga maar mindfullness proberen of veel wandelen. Hier was echt iemand nodig die hem op een professioneel niveau kon helpen. Dus liet ik hem, zoals jij ook zegt; zijn gal spuwen. Ik luisterde. Toen kreeg ik later het verwijt dat ik nooit adviezen gaf. Dat heeft mij toen wel geraakt. Wij hadden toen ook pleegkinderen in huis met allerhande problemen en daar kon ik vaak wel goed doen. Bij hem dus niet, ik ging toen heel erg twijfelen aan mijzelf en heb uiteindelijk meegedeeld dat ik niet de juiste persoon voor hem was. Hij boos. Wilde geen contact meer met ons. So be it.
Laat brandnetels staan; juist op brandnetels leggen vlinders hun eitjes.
dinsdag 5 augustus 2025 om 09:32
Over het redden eens, mijn partner is hier ook sterker in. We springen niet meteen op de fiets als hij belt.
We zijn nu op vakantie en zijn ex vriendin belde want hij appt haar met moeilijke teksten. Hij belde want het gaat allemaal niet. Ik heb een andere vriend gebeld die iets verder weg staat en gevraagd langs te gaan. Ook om de cirkel te verbreden in wie hem kan opvangen en te laten zien ondanks zijn mening dat niemand er voor hem is, dat wel het geval is.
Merk soms dat ik wil zeggen: ja het is ellendig maar je verzuipen en mensen wegduwen is niet de oplossing. Maar snap ook dat het niet zo simpel is.
We zijn nu op vakantie en zijn ex vriendin belde want hij appt haar met moeilijke teksten. Hij belde want het gaat allemaal niet. Ik heb een andere vriend gebeld die iets verder weg staat en gevraagd langs te gaan. Ook om de cirkel te verbreden in wie hem kan opvangen en te laten zien ondanks zijn mening dat niemand er voor hem is, dat wel het geval is.
Merk soms dat ik wil zeggen: ja het is ellendig maar je verzuipen en mensen wegduwen is niet de oplossing. Maar snap ook dat het niet zo simpel is.
whadiepooh wijzigde dit bericht op 05-08-2025 11:29
15.58% gewijzigd
dinsdag 5 augustus 2025 om 10:04
Oké, want het las als een fictieve beer op de weg zien door zijn mentale gesteldheid. En dan kan het nog helpen door dat te benoemen.Whadiepooh schreef: ↑05-08-2025 09:23Nee dat heb ik ook gezegd, probeer het om te ervaren of het beter past. Maar de stap lijkt te groot of hij wil het niet. Is vooral boos dat het niet werkt met deze.
Op een gegeven moment houdt het op, je kan niet iemand helpen die niet geholpen wil worden (ongeacht de oorzaak van die onwil).
dinsdag 5 augustus 2025 om 10:14
Heeft die therapeut (wat voor soort therapeut is het eigenlijk?) die je kent dan wel op korte termijn plek? Dat zal dan geen vergoede zorg zijn, neem ik aan, dus dat gaat waarschijnlijk wel aantikken. Een diagnostisch traject starten vind ik niet vreemd klinken en zo te lezen kan er al wel wat opgestart worden. Die mogelijkheid zou ik niet te snel weggooien. Uit dat traject kan lijkt mij ook een advies komen voor andersoortige en/of intensievere therapie dan wat hij nu volgt.
Neemt hij die medicijnen wel, en sinds wanneer? Heeft in het algemeen een aantal weken nodig voor het kan gaan werken. Al is de combinatie met alcohol mild uitgedrukt niet handig, natuurlijk. Weet de huisarts daarvan?
Heeft hij zelf wel eens naar 113 gebeld? Want "het gaat allemaal niet" opvangen, dat lijkt me een tamelijk onhaalbare kaart voor jullie. Dat gevoel dat niemand naar hem omkijkt is waarschijnlijk meer de depressie die spreekt, en dan is het denk ik nooit genoeg. Je kunt het monster van depressie / trauma niet bij hem weghouden. En het is natuurlijk niet oké dat het jullie vakantie zo beïnvloedt, al begrijp ik dat het bijna ondoenlijk is/voelt je ervoor af te sluiten.
Neemt hij die medicijnen wel, en sinds wanneer? Heeft in het algemeen een aantal weken nodig voor het kan gaan werken. Al is de combinatie met alcohol mild uitgedrukt niet handig, natuurlijk. Weet de huisarts daarvan?
Heeft hij zelf wel eens naar 113 gebeld? Want "het gaat allemaal niet" opvangen, dat lijkt me een tamelijk onhaalbare kaart voor jullie. Dat gevoel dat niemand naar hem omkijkt is waarschijnlijk meer de depressie die spreekt, en dan is het denk ik nooit genoeg. Je kunt het monster van depressie / trauma niet bij hem weghouden. En het is natuurlijk niet oké dat het jullie vakantie zo beïnvloedt, al begrijp ik dat het bijna ondoenlijk is/voelt je ervoor af te sluiten.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
dinsdag 5 augustus 2025 om 10:19
Eens, mede daarom schreef ik al dat hij nog niet zover lijkt. Wat niet vreemd is bij iemand met een depressie, maar de vraag is dan wel of een andere therapeut wat oplost. Ook omdat de huidige een diagnostisch onderzoek gaat starten. Wat ik qua timing, na twee jaar, alleen niet helemaal begrijp; of is het aanvullend onderzoek?
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
dinsdag 5 augustus 2025 om 11:24
Er was eerder geen onderzoek gedaan maar nu de depressie verergert wel.canis-felis schreef: ↑05-08-2025 10:19Eens, mede daarom schreef ik al dat hij nog niet zover lijkt. Wat niet vreemd is bij iemand met een depressie, maar de vraag is dan wel of een andere therapeut wat oplost. Ook omdat de huidige een diagnostisch onderzoek gaat starten. Wat ik qua timing, na twee jaar, alleen niet helemaal begrijp; of is het aanvullend onderzoek?
Wbt stoppen, ik vind dat hij moet doen wat past. Maar als hij sinds begin af aan geen klik voelt en voortgang zou ik verder kijken. Al is het maar om te vergelijken en besluiten hier te blijven. Maar de trauma’s lijken niet aangeraakt.
Ik denk dat eerder zijn relaties zorgde dat hij genoeg bleef staan en nu omvalt.
dinsdag 5 augustus 2025 om 11:25
dinsdag 5 augustus 2025 om 11:28
Ik merk dat mijn partner ongeveer niet slaapt, bang is om niks te horen de volgende dag.
Is het nog zinvol om de huisarts te bellen? Die heeft na het voorschrijven van de AD het losgelaten. Is misschien ook wel normaal hoor, geen idee.
Wil hem niet redden of overnemen maar vraag me wel af hoe nu verder.
Is het nog zinvol om de huisarts te bellen? Die heeft na het voorschrijven van de AD het losgelaten. Is misschien ook wel normaal hoor, geen idee.
Wil hem niet redden of overnemen maar vraag me wel af hoe nu verder.
dinsdag 5 augustus 2025 om 12:03
Whadiepooh schreef: ↑05-08-2025 11:28Ik merk dat mijn partner ongeveer niet slaapt, bang is om niks te horen de volgende dag.
Is het nog zinvol om de huisarts te bellen? Die heeft na het voorschrijven van de AD het losgelaten. Is misschien ook wel normaal hoor, geen idee.
Wil hem niet redden of overnemen maar vraag me wel af hoe nu verder.
Niet. Hij is onder behandeling, de HA zal zich er ook niet verder mee bemoeien in principe want hij zit al waar hij moet zijn: de specialist. Er is geen verder voor jullie.
Je hebt hem iets aangereikt en als hij daar iets mee wil kan hij het aangeven. Als je toch nog iets wil dan kun je het beste vragen om toestemming om contact op te mogen nemen met zijn behandelaar. Dan kun je daar je zorgen uiten en vertellen wat jullie zien. Eventueel kun je nog vragen hoe jullie er het beste mee om kunnen gaan (maar dat kun je ook bij je eigen HA aankaarten en nalezen/navragen bij 113).
Jullie moeten de focus op jezelf gaan leggen, vooral je partner die er niet meer van slaapt en afhankelijk is geworden van het krijgen van een berichtje. Zoek daar hulp bij als je er niet uitkomt.
dinsdag 5 augustus 2025 om 12:06
dinsdag 5 augustus 2025 om 12:13
Mja, ik weet het niet. Ik denk dat als de huisarts het voorschrijft het ook wel voor de hand ligt dat hij/zij hier enigszins op monitort. Ook qua eventuele opbouw van dosering. Dat is volgens mij niet aan de psycholoog (aannemende dat die vriend bij een psycholoog loopt).
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
dinsdag 5 augustus 2025 om 12:18
Ik denk ook dat jullie het moeten loslaten. Hoe moeilijk ook. Ik zit op dit moment in een vergelijkbare situatie en weet hoe je je moet voelen. Ga niet over je grenzen heen. Je kunt iemand niet helpen die niet geholpen wil worden.Whadiepooh schreef: ↑05-08-2025 12:06We hebben eerder wat opties gegeven voor tijdstippen en gevraagd of ik het zou plannen. Maar dat vond hij te vroeg.
Denk dat het voor nu loslaten is.
“Let’s enjoy the beautiful things we can see, my dear, and not think about those we cannot.” — Johanna Spyri
dinsdag 5 augustus 2025 om 12:29
canis-felis schreef: ↑05-08-2025 12:13Mja, ik weet het niet. Ik denk dat als de huisarts het voorschrijft het ook wel voor de hand ligt dat hij/zij hier enigszins op monitort. Ook qua eventuele opbouw van dosering. Dat is volgens mij niet aan de psycholoog (aannemende dat die vriend bij een psycholoog loopt).
Het ligt inderdaad aan hoe het precies zit: heeft de HA het voorgeschreven en loopt vriend bij een vrijgevestigde psycholoog dan ligt het bij de HA inderdaad. Maar zit hij bij een behandelcentrum met alles 'in huis' dan ligt het daar.
Maar goed, zijn HA bellen en je zorgen uitspreken kan natuurlijk altijd. Blijft alsnog staan: verder zul je het moeten loslaten. TO heeft het erover dat haar vriend beter is in niet redderen dan zijn, maar ondertussen slaapt hij er niet/slecht van en kan hij niet zonder dagelijkse berichten van die vriend. Dan heb je volgens mij niet helemaal helder hoe ver je je erin mee hebt laten zuigen en dat je wel degelijk flink aan het redden bent.
dinsdag 5 augustus 2025 om 13:08
Ik denk dat normaliter ik meer begaan ben en sneller zei: laat een van ons er heen gaan. Dan is hij meer dat hij ons wil afkaderen en niet altijd opspringen. Wel is hij altijd welkom met of zonder kinderen om mee te eten etc.
Nu komen er concrete dreigingen in de zin van zelfmoord en vriend vindt het nu moeilijk. Klopt zijn nuchtere kijk wel en krijgen we straks toch een telefoontje dat hij het heeft gedaan. Daar maalt over.
Ik heb hem op de man af gevraagd of hij het van plan is en toen zei hij dat het wel in hem opkomt na x aantal flessen wijn. Maar hoeveel er tussen zit tot het echt doen weet ik niet. Ik denk als je je ex appt dat je je van kant wil maken dat het vooral een schreeuw om aandacht is.
Nu komen er concrete dreigingen in de zin van zelfmoord en vriend vindt het nu moeilijk. Klopt zijn nuchtere kijk wel en krijgen we straks toch een telefoontje dat hij het heeft gedaan. Daar maalt over.
Ik heb hem op de man af gevraagd of hij het van plan is en toen zei hij dat het wel in hem opkomt na x aantal flessen wijn. Maar hoeveel er tussen zit tot het echt doen weet ik niet. Ik denk als je je ex appt dat je je van kant wil maken dat het vooral een schreeuw om aandacht is.
dinsdag 5 augustus 2025 om 13:16
Dit is zo’n moeilijke, kwetsbare situatie. Je bent géén hulpverlener en hoeft dat niet te worden. Het is oké om soms niet te weten wat werkt. Je mag twijfelen, gefrustreerd zijn, afstand nemen. Jouw zorg is waardevol — maar je kunt je vriend niet redden. Je kunt hem helpen zichzelf te redden door ernaast te staan, niet door zijn zorgen te dragen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
