Relaties
alle pijlers
Dichtklappen bij knappe mannen
donderdag 13 september 2018 23:09
Ik heb niet het idee dat er meteen een oplossing is voor mijn "probleem" maar wie weet vind ik wel wat herkenning.
Als ik omgeven ben door mensen leef ik helemaal op. Ik ben van nature optimistisch, open, altijd vrolijk en goedlachs. Dit komt ontzettend goed van pas in mijn huidige baan die ik ook nog eens ontzettend graag doe. Het enthousiasme spat er vanaf!
Tijdens een avondje uit heb ik met iedereen een leuke tijd. Ook met mannen. Het komt wel eens voor dat 1 van die mannen ontzettend gecharmeerd geraakt door mij. Vaak vinden ze mij relaxed en zelfverzekerd. Maar dat laatste is niet helemaal waar.
En daar zit nu net het probleem. Die mannen die mij dan best leuk vinden, vind ik zelf wel heel aardig maar er zit nooit eens wat bij waar mijn hart sneller van gaat slaan. Maar als ik dan eens een man tegen het lijf loop waar mijn knieën van gaan knikken, dan ben ik de grootste kneus en ben ik plots sociaal beperkt ofzo.
Neem nu vanmiddag. Ik liep even de supermarkt in voor een paar dingen en sta te twijfelen voor een rek. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ik gezelschap krijg dus ik kijk even op. Kijk ik plots recht in 2 prachtige blauwe ogen van een knappe lange man.
Dus ik schrik me rot en probeer me te concentreren op waar ik mee bezig was. Omdat ik zijn blik nog steeds voel branden, geef ik het maar op en wandel "koeltjes" de andere kant op waarbij ik mijn haar nog even arrogant over mijn schouder zwiep. *zucht*
Dat doe ik nou dus ALTIJD. Als er een, imo, knappe kerel ten tonele/in het gezelschap verschijnt, klap ik helemaal dicht, geraak niet uit mijn woorden, ga bizarre dingen uitkramen,... Ik verkramp helemaal omdat die hottie mij natuurlijk never nooit leuk/knap genoeg gaat vinden. Dus ik heb het idee dat ik een tandje bij moet steken met alle vreemde gevolgen van dien. Uit voorzorg negeer ik die man in kwestie dus maar gewoon.
Maar ik wil ook wel eens een relatie met een man waar ik helemaal verliefd op ben.
Herkent iemand dit? Leuke mannen compleet negeren en expres ontwijken omdat je toch weet dat hij buiten jouw mogelijkheden valt? Heb je desondanks toch iemand aan de haak weten te slaan waar je helemaal van ondersteboven bent? Hoopvolle (grappige?) verhalen en tips graag!
Btw: Sorry, ik ben niet van de korte OP's geloof ik.
Als ik omgeven ben door mensen leef ik helemaal op. Ik ben van nature optimistisch, open, altijd vrolijk en goedlachs. Dit komt ontzettend goed van pas in mijn huidige baan die ik ook nog eens ontzettend graag doe. Het enthousiasme spat er vanaf!
Tijdens een avondje uit heb ik met iedereen een leuke tijd. Ook met mannen. Het komt wel eens voor dat 1 van die mannen ontzettend gecharmeerd geraakt door mij. Vaak vinden ze mij relaxed en zelfverzekerd. Maar dat laatste is niet helemaal waar.
En daar zit nu net het probleem. Die mannen die mij dan best leuk vinden, vind ik zelf wel heel aardig maar er zit nooit eens wat bij waar mijn hart sneller van gaat slaan. Maar als ik dan eens een man tegen het lijf loop waar mijn knieën van gaan knikken, dan ben ik de grootste kneus en ben ik plots sociaal beperkt ofzo.
Neem nu vanmiddag. Ik liep even de supermarkt in voor een paar dingen en sta te twijfelen voor een rek. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat ik gezelschap krijg dus ik kijk even op. Kijk ik plots recht in 2 prachtige blauwe ogen van een knappe lange man.
Dus ik schrik me rot en probeer me te concentreren op waar ik mee bezig was. Omdat ik zijn blik nog steeds voel branden, geef ik het maar op en wandel "koeltjes" de andere kant op waarbij ik mijn haar nog even arrogant over mijn schouder zwiep. *zucht*Dat doe ik nou dus ALTIJD. Als er een, imo, knappe kerel ten tonele/in het gezelschap verschijnt, klap ik helemaal dicht, geraak niet uit mijn woorden, ga bizarre dingen uitkramen,... Ik verkramp helemaal omdat die hottie mij natuurlijk never nooit leuk/knap genoeg gaat vinden. Dus ik heb het idee dat ik een tandje bij moet steken met alle vreemde gevolgen van dien. Uit voorzorg negeer ik die man in kwestie dus maar gewoon.
Maar ik wil ook wel eens een relatie met een man waar ik helemaal verliefd op ben.
Herkent iemand dit? Leuke mannen compleet negeren en expres ontwijken omdat je toch weet dat hij buiten jouw mogelijkheden valt? Heb je desondanks toch iemand aan de haak weten te slaan waar je helemaal van ondersteboven bent? Hoopvolle (grappige?) verhalen en tips graag!
Btw: Sorry, ik ben niet van de korte OP's geloof ik.
vrijdag 14 september 2018 14:38
Ik wist me vroeger ook geen raad met knappe jongens. Ik kon me niet voorstellen dat ze mij interessant zouden vinden. Ik ben zelf helemaal geen exceptionele schoonheid maar ik heb in de loop der jaren een soort van plaat voor mijn hoofd ontwikkeld waardoor ik zonder gene naar de knapste mannen stapte om met ze te babbelen. Ik was al jaren single en het kon me geen reet schelen om een blauwtje te lopen. Op een gegeven moment boeit een knap hoofd niet meer.
Soort over exposure strategie dus. Als je al 100x met een knapperd hebt gebabbeld, klap je niet meer dicht bij nummer 101.
Nu heb ik overigens een bizar knappe man (echt waar) dus wie weet heeft het geholpen.
Soort over exposure strategie dus. Als je al 100x met een knapperd hebt gebabbeld, klap je niet meer dicht bij nummer 101.
Nu heb ik overigens een bizar knappe man (echt waar) dus wie weet heeft het geholpen.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 14-09-2018 17:16
11.30% gewijzigd
vrijdag 14 september 2018 15:32
in de supermarkt zul je m ook niet vinden. Wat moet je dan zeggen ?
Chill en kom in contact met zulke mannen. Kennelijk ben je zelf ook niet lelijk, anders had je wel een mindere god genomen.
Ik heb t andersom ook dat ik alleen voor knappe/lekkere (mag dat nooit zeggen) vrouwen ga. De rest negeer ik volkomen tenzij ik iets van ze nodig heb.
Ook die dames die mij wel leuk vonden, dan zie ik hun uiterlijk en denk ik "als dat t beste is dat er nog rest, laat dan maar" .
Chill en kom in contact met zulke mannen. Kennelijk ben je zelf ook niet lelijk, anders had je wel een mindere god genomen.
Ik heb t andersom ook dat ik alleen voor knappe/lekkere (mag dat nooit zeggen) vrouwen ga. De rest negeer ik volkomen tenzij ik iets van ze nodig heb.
Ook die dames die mij wel leuk vonden, dan zie ik hun uiterlijk en denk ik "als dat t beste is dat er nog rest, laat dan maar" .
vrijdag 14 september 2018 17:16
Wie weet heb ik wel een hele slechte smaak en ben ik dus een lelijke doos.paardenkop schreef: ↑14-09-2018 15:32Kennelijk ben je zelf ook niet lelijk, anders had je wel een mindere god genomen.
Rik, ik heb met je te doen kerel.
zondag 16 september 2018 16:56
Die ervaring heb ik ook.Regenjasgeel schreef: ↑15-09-2018 02:04Je kan beter een lelijke hebben want de mooie heb je nooit voor jezelf alleen.
