Relaties
alle pijlers
Echtgenoot is vechtgenoot geworden
maandag 14 september 2009 om 10:40
Ik wilde eerst als topictitel 'eenzaam binnen relatie' vermelden, maar er is al een topic met een soortgelijke titel (verschillende situaties, dat dan weer wel ), dus ik doe het maar even zo. Ik leg het even uit: mijn man heeft een haast overdreven verantwoordelijkheid als het zijn werk betreft. Hij heeft 17 jaar lang voor dezelfde werkgever gewerkt en hij moest en zou daar weg 'want dat was beter voor zijn CV'. Vorig jaar was het zover en had hij een andere baan. Iets wat van mij niet had gehoeven, want we hadden het goed samen. De opvang voor de kinderen was prima geregeld; er was iemand op woensdagmiddag, donderdagmiddag en vrijdagmiddag thuis. Ik had toen nog een werkgever die, wat kinderopvang betreft, zo flexibel was als een betonpaal. Ik heb toen al aangegeven hoe hij dat dacht te doen met die vrijdagmiddag, want ik vond dat ik dat niet hoefde op te lossen. Daar kregen we al discussies over. Uiteindelijk heeft hij dat wel kunnen regelen. Hij is dus bij die nieuwe werkgever aan de slag gegaan, beter salaris, betere voorwaarden, meer verantwoordelijkheid,maar ik weet hoe hij kan zijn als hij onder druk staat. De ziektes vlogen regelmatig door de kamer heen. Het gevolg was dat hij eigenlijk een jaar lang op zijn tenen heeft gelopen, altijd maar aan het werk was, en in het weekend eigenlijk nooit ergens zin in had. Ik heb meerdere malen aangegeven dat hij wat anders moest gaan zoeken als hij het niet aankon. Na het zoveelste voorval op zijn werk heeft hij contact gezocht met zijn voormalige werkgever voor een functie wat niet in zijn vakgebied ligt, maar waar hij wel de competenties voor had. Ik steunde hem daarin, want ik wilde weer rust en gezelligheid in mijn gezin. Zoals het was. Hij heeft keurig netjes een brief geschreven, is ook op gesprek geweest, en het was allemaal vrij snel rond. Hij kon in een andere functie terug naar zijn oude werkgever. Bleek dat nog meer tegen te vallen. Het gevolg is nu dat hij bij een psychiater loopt en aan de anti-depressiva zit, maar het ergste is nog dat hij mij hier de schuld van geeft. Hij voelde zich niet door mij gesteund toen hij eindelijk een nieuwe baan had en hij voelde zich door mij onder druk gezet om weer terug te gaan naar zijn oude werkgever, terwijl ik alleen maar wilde dat hij meer rust kreeg. Hij denkt steeds dat zijn klachten werkgerelateerd zijn en dat alles is opgelost als hij weer een nieuwe werkgever heeft, maar ik denk dat het probleem in hemzelf zit. Ik zeg ook steeds tegen hem dat zijn gezin prioriteit nummer 1 zou moeten zijn, maar hij herhaalt steeds dat 'werk leuk moet zijn, want je brengt er het grootste gedeelte van je leven door'. Het neigt bijna naar het obsessieve en ik weet eerlijk gezegd niet meer wat ik moet doen. Iedere keer als we het erover hebben, dan strandt het gesprek in verwijten. Mijn idee van een werkzaam leven staat zo haaks op hoe hij het ziet. Geen idee wat ik met dit topic wil, maar ik moest het even kwijt.
maandag 14 september 2009 om 12:54
quote:Enigme schreef op 14 september 2009 @ 12:45:
Pffff wat oneerlijk en debiel dat hij zijn onvrede projecteert op jou. Wat een onzin. Jij mag met hem meedenken tuurlijk...maar hij blijft eindverantwoordelijk voor zijn eigen keuzes. Dus daar moet hij ook snel zo naar gaan kijken. Hoop dat de psych hem dat kan laten inzien, anders blijft het denk ik nog een hele poos een vervelende man...die te trots is om toe te geven dat zijn prioriteiten/visie misschien niet ok waren.
En die vrouwelijke collega moet zich er lekker ff niet mee bemoeien. Ze weet helemaal niets van jullie als gezin.
Succes ermee!Thx Enigme.
Pffff wat oneerlijk en debiel dat hij zijn onvrede projecteert op jou. Wat een onzin. Jij mag met hem meedenken tuurlijk...maar hij blijft eindverantwoordelijk voor zijn eigen keuzes. Dus daar moet hij ook snel zo naar gaan kijken. Hoop dat de psych hem dat kan laten inzien, anders blijft het denk ik nog een hele poos een vervelende man...die te trots is om toe te geven dat zijn prioriteiten/visie misschien niet ok waren.
En die vrouwelijke collega moet zich er lekker ff niet mee bemoeien. Ze weet helemaal niets van jullie als gezin.
Succes ermee!Thx Enigme.
maandag 14 september 2009 om 13:00
quote:Enigme schreef op 14 september 2009 @ 12:45:
En die vrouwelijke collega moet zich er lekker ff niet mee bemoeien. Ze weet helemaal niets van jullie als gezin.
Eens, die collega is ver buiten haar boekje gegaan. Ik zou me trouwens ook niet verkijken op die zogenaamde perfectie van haar. Misschien heeft zij wel iedere dag een werkster rondlopen en een au pair die de kinderen van school haalt, misschien doet haar man wel het hele huishouden, weet jij veel. Misschien is ze wel een heks van een moeder. Dat soort dingen vertelt ze er allemaal niet bij.
En die vrouwelijke collega moet zich er lekker ff niet mee bemoeien. Ze weet helemaal niets van jullie als gezin.
Eens, die collega is ver buiten haar boekje gegaan. Ik zou me trouwens ook niet verkijken op die zogenaamde perfectie van haar. Misschien heeft zij wel iedere dag een werkster rondlopen en een au pair die de kinderen van school haalt, misschien doet haar man wel het hele huishouden, weet jij veel. Misschien is ze wel een heks van een moeder. Dat soort dingen vertelt ze er allemaal niet bij.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 14 september 2009 om 13:03
maandag 14 september 2009 om 13:06
quote:Iris27 schreef op 14 september 2009 @ 13:03:
Traincha wat naar zeg
Ik las net een artikel op mijn topic (Relatie met een depressief persoon) die zojuist gepost is daar. Misschien kun jij hier ook wat mee? Gaat specifiek over hoe depressieve mannen zich gedragen.Bedankt Iris. Ik ga het nu lezen.
Traincha wat naar zeg
Ik las net een artikel op mijn topic (Relatie met een depressief persoon) die zojuist gepost is daar. Misschien kun jij hier ook wat mee? Gaat specifiek over hoe depressieve mannen zich gedragen.Bedankt Iris. Ik ga het nu lezen.
maandag 14 september 2009 om 13:08
maandag 14 september 2009 om 13:20
Blijkbaar raakt je man een teer punt bij je telkens als hij over die ex-collega praat. Het feit dat jij steeds zo defensief reageert, is voor hem misschien een reden om het te blijven doen in de hoop dat jij daar "iets van leert".
Het lijkt me een goed idee je man duidelijk te maken dat zijn verhalen over haar en haar mening over jouw huwelijk jou pijn doen en te vragen daarmee op te houden. Jullie kunnen je beter op jezelf richten en "hulptroepen" inschakelen om het gelijk te halen helpt niet bepaald.
Het lijkt me een goed idee je man duidelijk te maken dat zijn verhalen over haar en haar mening over jouw huwelijk jou pijn doen en te vragen daarmee op te houden. Jullie kunnen je beter op jezelf richten en "hulptroepen" inschakelen om het gelijk te halen helpt niet bepaald.
Ga in therapie!
maandag 14 september 2009 om 13:24
quote:dubiootje schreef op 14 september 2009 @ 13:20:
Blijkbaar raakt je man een teer punt bij je telkens als hij over die ex-collega praat. Het feit dat jij steeds zo defensief reageert, is voor hem misschien een reden om het te blijven doen in de hoop dat jij daar "iets van leert".
Het lijkt me een goed idee je man duidelijk te maken dat zijn verhalen over haar en haar mening over jouw huwelijk jou pijn doen en te vragen daarmee op te houden. Jullie kunnen je beter op jezelf richten en "hulptroepen" inschakelen om het gelijk te halen helpt niet bepaald.Is zo waar wat je hier schrijft. Zij is zo'n type vrouw die zo in de redactie van 'Opzij' had gekund. Ik heb me bij haar altijd al wat onzeker gevoeld omdat ze alles voor elkaar lijkt te hebben en ik mij met name met mijn werk nogal mislukt voelde. Dat laatste weer door verkeerde keuzes die ik heb gemaakt in mijn opleidingen.
Blijkbaar raakt je man een teer punt bij je telkens als hij over die ex-collega praat. Het feit dat jij steeds zo defensief reageert, is voor hem misschien een reden om het te blijven doen in de hoop dat jij daar "iets van leert".
Het lijkt me een goed idee je man duidelijk te maken dat zijn verhalen over haar en haar mening over jouw huwelijk jou pijn doen en te vragen daarmee op te houden. Jullie kunnen je beter op jezelf richten en "hulptroepen" inschakelen om het gelijk te halen helpt niet bepaald.Is zo waar wat je hier schrijft. Zij is zo'n type vrouw die zo in de redactie van 'Opzij' had gekund. Ik heb me bij haar altijd al wat onzeker gevoeld omdat ze alles voor elkaar lijkt te hebben en ik mij met name met mijn werk nogal mislukt voelde. Dat laatste weer door verkeerde keuzes die ik heb gemaakt in mijn opleidingen.
maandag 14 september 2009 om 13:27
Hi Traincha, wat rot dat jij en je man zo'n slechte periode doormaken. Spinster en Meds hebben m.i. een goed punt; dit behelst meer dan puur zijn onvrede over zijn werk.
Relatietherapie lijkt me idd een goed plan. Jullie moeten weer met elkaar in gesprek zijn ipv tegen elkaar praten. Misschien is dit juist de manier om jullie verwachtingen t.ov elkaar, jullie gezin etc kenbaar te maken. Hoe staat hij daar tegenover?
Wzt vind hij van jouw plannen t.a.v. je loopbaanswitch? Hoe staat hij daar tegenover?
Heel veel sterkte !
Relatietherapie lijkt me idd een goed plan. Jullie moeten weer met elkaar in gesprek zijn ipv tegen elkaar praten. Misschien is dit juist de manier om jullie verwachtingen t.ov elkaar, jullie gezin etc kenbaar te maken. Hoe staat hij daar tegenover?
Wzt vind hij van jouw plannen t.a.v. je loopbaanswitch? Hoe staat hij daar tegenover?
Heel veel sterkte !
maandag 14 september 2009 om 13:31
Thnx Alice, weet je ik heb nooit geloofd dat het sec om het werk ging, maar hij gelooft er heilig in dat, als hij een andere baan heeft, dat alle problemen zijn opgelost. Ik denk dat het probleem in hemzelf zit, maar dat wil er niet in. Heb hem net gebeld, hij moest naar de psych vandaag. Ben benieuwd wat hij heeft gezegd.
maandag 14 september 2009 om 13:34
quote:traincha2 schreef op 14 september 2009 @ 12:52:
[...]
Ja. Ik ben de eerste keer met hem mee geweest en daarna niet meer.Wat ik daarmee wilde zeggen dat jouw man zich wel eens extra gesteund kan voelen in zijn gelijk, omdat zijn mannelijke psychiater zijnn standpunt beter begrijpt dan de jouwe.
[...]
Ja. Ik ben de eerste keer met hem mee geweest en daarna niet meer.Wat ik daarmee wilde zeggen dat jouw man zich wel eens extra gesteund kan voelen in zijn gelijk, omdat zijn mannelijke psychiater zijnn standpunt beter begrijpt dan de jouwe.
maandag 14 september 2009 om 13:38
Volgens mij zijn jullie beide boos, hebben bepaalde verwachtingen, maar die komen niet uit.
Ik lees ook bij jou veel onvrede over hoe het reilt en zeilt bij jullie thuis en bij je man vice versa.
Is het niet eens tijd om pas op de plaats te nemen en eens een goed gesprek aan te gaan met bv een peut erbij.
Volgens mij is dit een hele tijd sluimerend aan de gang en zo langzaam aan komt het steeds verder naar de oppervlakte, het lijkt me van belang dat jullie echt eens goed uitspreken wat jullie nou precies verwachten van elkaar.
( En of dat realistisch is ed.)
Ik lees ook bij jou veel onvrede over hoe het reilt en zeilt bij jullie thuis en bij je man vice versa.
Is het niet eens tijd om pas op de plaats te nemen en eens een goed gesprek aan te gaan met bv een peut erbij.
Volgens mij is dit een hele tijd sluimerend aan de gang en zo langzaam aan komt het steeds verder naar de oppervlakte, het lijkt me van belang dat jullie echt eens goed uitspreken wat jullie nou precies verwachten van elkaar.
( En of dat realistisch is ed.)
maandag 14 september 2009 om 13:38
quote:iris1969 schreef op 14 september 2009 @ 13:34:
[...]
Wat ik daarmee wilde zeggen dat jouw man zich wel eens extra gesteund kan voelen in zijn gelijk, omdat zijn mannelijke psychiater zijnn standpunt beter begrijpt dan de jouwe.Zo heb ik het nooit bekeken eigenlijk. Ik ga het vanavond toch maar eens aankaarten dat ik de volgende keer meewil.
[...]
Wat ik daarmee wilde zeggen dat jouw man zich wel eens extra gesteund kan voelen in zijn gelijk, omdat zijn mannelijke psychiater zijnn standpunt beter begrijpt dan de jouwe.Zo heb ik het nooit bekeken eigenlijk. Ik ga het vanavond toch maar eens aankaarten dat ik de volgende keer meewil.
maandag 14 september 2009 om 13:43
quote:traincha2 schreef op 14 september 2009 @ 13:24:
[...]
Is zo waar wat je hier schrijft. Zij is zo'n type vrouw die zo in de redactie van 'Opzij' had gekund.
Wist je wel dat de hoofdredacteur van Opzij dagelijks een fles wijn "wegtikt"? Iedereen heeft wel wat hoor.
Ik heb me bij haar altijd al wat onzeker gevoeld omdat ze alles voor elkaar lijkt te hebben en ik mij met name met mijn werk nogal mislukt voelde. Dat laatste weer door verkeerde keuzes die ik heb gemaakt in mijn opleidingen.
Ik heb laatst een interessant artikel gelezen (misschien wel in de Opzij ) over hoe je vaak iets kan leren van mensen aan wie je je hevig ergert. Vaak hebben die mensen een eigenschap die jij wil hebben, maar dan sterk uitvergroot. Bijv. iemand die heel aanwezig en luidruchtig is, vind je irritant, maar eigenlijk zou je zelf ook graag wat meer voor jezelf op willen komen.
Wat heb je van je irritatie aan deze vrouw te leren?
Alles aan wat je schrijft doet me denken dat het tijd is de balans op te maken, Trainch. Niet alleen in je huwelijk, maar in je hele leven. Je komt nu op een punt waarop veel zaken zich hebben uitgekristalliseerd, bepaalde wegen zijn afgesloten, niet alle keuzes liggen meer open. Dat kan een beklemmend gevoel geven. Van de andere kant heb je van de keuzes die je hebt gemaakt veel geleerd en heb je vaardigheden opgedaan die je kunt gebruiken in de rest van je leven. Je leert ook van bv. je ontslag, hoe je toen je leven moest omgooien en je moest aanpassen. En van de carrièreswitch van je man, waardoor flink wat flexibiliteit en inzet van jou gevraagd werd.
Ook al voelt het nu allemaal erg negatief, je kunt een positieve draai hieraan geven. Je bent nu kwaad over waar je staat. En dat voelt niet fijn, maar kwaadheid zet wel aan tot actie en verandering. Die kunnen je leven een zetje in een andere, betere richting geven. Het kan betekenen dat je enge of spannende keuzes moet maken. Het kan ook betekenen dat je bepaalde dingen in je leven 'weg doet'. Dat is allemaal jouw keuze. Het is jouw leven, jij bepaalt welke weg je kiest.
Het begint allemaal met naar jezelf kijken. Jezelf moeilijke vragen stellen. Durven antwoord te geven. En dan durven actie te ondernemen.
Dat is doodeng maar tegelijkertijd zo mooi!
[...]
Is zo waar wat je hier schrijft. Zij is zo'n type vrouw die zo in de redactie van 'Opzij' had gekund.
Wist je wel dat de hoofdredacteur van Opzij dagelijks een fles wijn "wegtikt"? Iedereen heeft wel wat hoor.
Ik heb me bij haar altijd al wat onzeker gevoeld omdat ze alles voor elkaar lijkt te hebben en ik mij met name met mijn werk nogal mislukt voelde. Dat laatste weer door verkeerde keuzes die ik heb gemaakt in mijn opleidingen.
Ik heb laatst een interessant artikel gelezen (misschien wel in de Opzij ) over hoe je vaak iets kan leren van mensen aan wie je je hevig ergert. Vaak hebben die mensen een eigenschap die jij wil hebben, maar dan sterk uitvergroot. Bijv. iemand die heel aanwezig en luidruchtig is, vind je irritant, maar eigenlijk zou je zelf ook graag wat meer voor jezelf op willen komen.
Wat heb je van je irritatie aan deze vrouw te leren?
Alles aan wat je schrijft doet me denken dat het tijd is de balans op te maken, Trainch. Niet alleen in je huwelijk, maar in je hele leven. Je komt nu op een punt waarop veel zaken zich hebben uitgekristalliseerd, bepaalde wegen zijn afgesloten, niet alle keuzes liggen meer open. Dat kan een beklemmend gevoel geven. Van de andere kant heb je van de keuzes die je hebt gemaakt veel geleerd en heb je vaardigheden opgedaan die je kunt gebruiken in de rest van je leven. Je leert ook van bv. je ontslag, hoe je toen je leven moest omgooien en je moest aanpassen. En van de carrièreswitch van je man, waardoor flink wat flexibiliteit en inzet van jou gevraagd werd.
Ook al voelt het nu allemaal erg negatief, je kunt een positieve draai hieraan geven. Je bent nu kwaad over waar je staat. En dat voelt niet fijn, maar kwaadheid zet wel aan tot actie en verandering. Die kunnen je leven een zetje in een andere, betere richting geven. Het kan betekenen dat je enge of spannende keuzes moet maken. Het kan ook betekenen dat je bepaalde dingen in je leven 'weg doet'. Dat is allemaal jouw keuze. Het is jouw leven, jij bepaalt welke weg je kiest.
Het begint allemaal met naar jezelf kijken. Jezelf moeilijke vragen stellen. Durven antwoord te geven. En dan durven actie te ondernemen.
Dat is doodeng maar tegelijkertijd zo mooi!
Ga in therapie!
maandag 14 september 2009 om 13:43
quote:alice33 schreef op 14 september 2009 @ 13:37:
Traincha, heb je het idee dat deze psychiater voortgang bij je man boekt?
Ik begrijp nl dat deze hulpverlener nogal focust op het werk-issue.Het gaat alleen maar over het werk en dat verbaast me zo. Ik had nl. gedacht dat er ook over zijn jeugd gesproken zou worden, uit wat voor gezin hij komt, welke positie hij daarin had, maar daar is helemaal niks van besproken. Het enige wat gevraagd was, wat of ik hem ook steunde in zijn beslissing om naar zijn nieuwe werkgever te gaan. Dat had mijn man uitgelegd en vervolgens kreeg mijn man gelijk van de peut, zonder ook enig idee te hebben van mijn ideeen daarover. Werken was voor mijn man (volgens de peut) heel belangrijk (iemand had er hier een woord voor maar ben het ff kwijt) en dat zag je wel vaker bij mensen die hoger zijn opgeleid. Meer is er tot nu toe niet uitgekomen.
Traincha, heb je het idee dat deze psychiater voortgang bij je man boekt?
Ik begrijp nl dat deze hulpverlener nogal focust op het werk-issue.Het gaat alleen maar over het werk en dat verbaast me zo. Ik had nl. gedacht dat er ook over zijn jeugd gesproken zou worden, uit wat voor gezin hij komt, welke positie hij daarin had, maar daar is helemaal niks van besproken. Het enige wat gevraagd was, wat of ik hem ook steunde in zijn beslissing om naar zijn nieuwe werkgever te gaan. Dat had mijn man uitgelegd en vervolgens kreeg mijn man gelijk van de peut, zonder ook enig idee te hebben van mijn ideeen daarover. Werken was voor mijn man (volgens de peut) heel belangrijk (iemand had er hier een woord voor maar ben het ff kwijt) en dat zag je wel vaker bij mensen die hoger zijn opgeleid. Meer is er tot nu toe niet uitgekomen.
maandag 14 september 2009 om 13:46
quote:dubiootje schreef op 14 september 2009 @ 13:43:
[...]
Ik heb laatst een interessant artikel gelezen (misschien wel in de Opzij ) over hoe je vaak iets kan leren van mensen aan wie je je hevig ergert. Vaak hebben die mensen een eigenschap die jij wil hebben, maar dan sterk uitvergroot. Bijv. iemand die heel aanwezig en luidruchtig is, vind je irritant, maar eigenlijk zou je zelf ook graag wat meer voor jezelf op willen komen.
Wat heb je van je irritatie aan deze vrouw te leren?
Alles aan wat je schrijft doet me denken dat het tijd is de balans op te maken, Trainch. Niet alleen in je huwelijk, maar in je hele leven. Je komt nu op een punt waarop veel zaken zich hebben uitgekristalliseerd, bepaalde wegen zijn afgesloten, niet alle keuzes liggen meer open. Dat kan een beklemmend gevoel geven. Van de andere kant heb je van de keuzes die je hebt gemaakt veel geleerd en heb je vaardigheden opgedaan die je kunt gebruiken in de rest van je leven. Je leert ook van bv. je ontslag, hoe je toen je leven moest omgooien en je moest aanpassen. En van de carrièreswitch van je man, waardoor flink wat flexibiliteit en inzet van jou gevraagd werd.
Ook al voelt het nu allemaal erg negatief, je kunt een positieve draai hieraan geven. Je bent nu kwaad over waar je staat. En dat voelt niet fijn, maar kwaadheid zet wel aan tot actie en verandering. Die kunnen je leven een zetje in een andere, betere richting geven. Het kan betekenen dat je enge of spannende keuzes moet maken. Het kan ook betekenen dat je bepaalde dingen in je leven 'weg doet'. Dat is allemaal jouw keuze. Het is jouw leven, jij bepaalt welke weg je kiest.
Het begint allemaal met naar jezelf kijken. Jezelf moeilijke vragen stellen. Durven antwoord te geven. En dan durven actie te ondernemen.
Dat is doodeng maar tegelijkertijd zo mooi!Wow Dubioo.....ik ben even helemaal perplex nu.
[...]
Ik heb laatst een interessant artikel gelezen (misschien wel in de Opzij ) over hoe je vaak iets kan leren van mensen aan wie je je hevig ergert. Vaak hebben die mensen een eigenschap die jij wil hebben, maar dan sterk uitvergroot. Bijv. iemand die heel aanwezig en luidruchtig is, vind je irritant, maar eigenlijk zou je zelf ook graag wat meer voor jezelf op willen komen.
Wat heb je van je irritatie aan deze vrouw te leren?
Alles aan wat je schrijft doet me denken dat het tijd is de balans op te maken, Trainch. Niet alleen in je huwelijk, maar in je hele leven. Je komt nu op een punt waarop veel zaken zich hebben uitgekristalliseerd, bepaalde wegen zijn afgesloten, niet alle keuzes liggen meer open. Dat kan een beklemmend gevoel geven. Van de andere kant heb je van de keuzes die je hebt gemaakt veel geleerd en heb je vaardigheden opgedaan die je kunt gebruiken in de rest van je leven. Je leert ook van bv. je ontslag, hoe je toen je leven moest omgooien en je moest aanpassen. En van de carrièreswitch van je man, waardoor flink wat flexibiliteit en inzet van jou gevraagd werd.
Ook al voelt het nu allemaal erg negatief, je kunt een positieve draai hieraan geven. Je bent nu kwaad over waar je staat. En dat voelt niet fijn, maar kwaadheid zet wel aan tot actie en verandering. Die kunnen je leven een zetje in een andere, betere richting geven. Het kan betekenen dat je enge of spannende keuzes moet maken. Het kan ook betekenen dat je bepaalde dingen in je leven 'weg doet'. Dat is allemaal jouw keuze. Het is jouw leven, jij bepaalt welke weg je kiest.
Het begint allemaal met naar jezelf kijken. Jezelf moeilijke vragen stellen. Durven antwoord te geven. En dan durven actie te ondernemen.
Dat is doodeng maar tegelijkertijd zo mooi!Wow Dubioo.....ik ben even helemaal perplex nu.
maandag 14 september 2009 om 13:47
