Eerst trouwen of eerst kinderen?

03-05-2012 11:33 167 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben benieuwd wat jullie dames eerst hebben gedaan of eerst willen doen, trouwen of kinderen. En natuurlijk alle andere varianten van niet trouwen, wel kinderen en andersom. En dan vooral waarom?



Ik heb (hopelijk nog) geen kinderen en ben niet getrouwd. We willen begin van 2013 de anti-conceptie de deur uit doen. Als het allemaal wil lukken met zwanger worden zullen wij dus eerst kind(eren) krijgen en dan trouwen. De reden hiervan is met name financieel. We hebben geen geld voor en trouwen en een kind op relatief korte termijn. Kinderwens is groter, dus dat eerst.



Eigenlijk vind ik trouwen als je kinderen hebt wel een beetje mosterd na de maaltijd. Je gaat samen een verbintenis aan, maar je hebt al een veel grotere verbintenis..



Waarom hebben jullie gedaan wat je hebt gedaan of wil je doen wat je wil doen? Tegenwoordig lijkt bijna elk stel eerst kinderen te krijgen en dan te trouwen.. waarom is dat?



(voel me met dit topic wel even een grote muts hihi)
quote:devima schreef op 04 mei 2012 @ 08:53:

[...]





De dood/ziekte kan ook helaas morgen gebeuren, en dan heb je als heel lang thuisgebleven partner toch een financieel probleem in de meeste gevallen.



Niet alles is te voorzien.

Daarnaast niet altijd kan iedereen werken, dat heb je ook nog.

Verder leef ik nu en wil ik van het nu genieten.



Voor onvoorziene zaken heb je verzekeringen en spaargeld.
Alle reacties Link kopieren
quote:wcpapiertje schreef op 04 mei 2012 @ 01:26:

[...]



Wanneer je gaat scheiden, kun je sowieso de helft van wat je (ex)partner tijdens het huwelijk heeft opgebouwd overnemen/opeisen.Ik zou dat niet willen. Ik houd m'n eigen broek op. Daarom vind ik bv. partneralimentatie niet meer van deze tijd.
Alle reacties Link kopieren
quote:_flower_ schreef op 04 mei 2012 @ 09:17:

[...]





Niet alles is te voorzien.

Daarnaast niet altijd kan iedereen werken, dat heb je ook nog.

Verder leef ik nu en wil ik van het nu genieten.



Voor onvoorziene zaken heb je verzekeringen en spaargeld.



Precies, en daarom is het niet verstandig om te lange tijd niet te werken.



Even jouw persoonlijke situatie buiten beschouwing gelaten, geld om te sparen en om verzekeringen te betalen moet toch ergens vandaan komen.
Alle reacties Link kopieren
quote:twijfelman1 schreef op 03 mei 2012 @ 14:44:

Joop,



Dat is precies de reden waarom veel vrouwen willen trouwen. Vooral om hun vent ´vast te leggen´. Een vrouw gaat zijn kind baren, opvoeden etc en kan dan niet het risico lopen dat haar kerel er dan zomaar ´tussenuit´ knijpt. Met een huwelijk kan dat risico aardig worden afgedekt. Uiteraard mag de kerel wel vertrekken maar dan met verstrekkende financiële consequenties zoals KA en PA. Wat een hoge drempel is om een vrouw te verlaten.

Lekker beeld van een huwelijk heb jij. Waarom zouden mannen dan in godsnaam nog willen trouwen? (ja ik weet het echt niet hoor, ik zou het zelf dan ook nooit doen)



Dat een vrouw het kind baart is een feit, maar waarom zou de man het kind niet opvoeden? Waarom zou een vrouw er niet tussen uit kunnen knijpen? Waarom zou een vrouw haar ex-man geen KA en PA moeten betalen? Je hebt nogal wat vooroordelen.
Alle reacties Link kopieren
Trouwens mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was. Mijn moeder was 20 jaar thuis gebleven om voor ons te zorgen. Daardoor had ze geen recente opleiding en werkervaring, waardoor we de bijstand in vlogen. Met de grootste moeite is ze weer aan het werk gekomen maar ze verdient veel minder dan ze zou doen als ze altijd was blijven werken en ze heeft een groot pensioengat dat ze niet meer kan inlopen. Ze krijgt een deel van m'n vaders pensioen maar ik zou hier voor bedankt hebben. Gescheiden is gescheiden. Ik zou niet tig jaar na dato nog m'n hand gaan ophouden, daar zou ik te trots voor zijn.



Ik zou nooit in gemeenschap van goederen trouwen. Ik heb veel meer spaargeld dan m'n vriend, om maar eens wat te noemen. En m'n kat is van mij.
Alle reacties Link kopieren
quote:Ademes schreef op 03 mei 2012 @ 16:03:

Grappig, als ik dit zo lees lijk ik een van de weinigen die weliswaar vanuit (een soort) principe ben getrouwd Vanuit welk principe?
quote:devima schreef op 04 mei 2012 @ 09:34:

[...]





Precies, en daarom is het niet verstandig om te lange tijd niet te werken.



Even jouw persoonlijke situatie buiten beschouwing gelaten, geld om te sparen en om verzekeringen te betalen moet toch ergens vandaan komen.



Nogmaals niet iedereen kan werken of kan niet zoveel werken.



Verder het ligt er maar aan hoe je de dingen geregeld hebt en wat je wilt.

Als er genoeg geld binnenkomt doordat één van de twee werkt is het toch geen probleem.



Kijk je kan ook, als je die kansen/mogelijkheden hebt, allebei heel veel gaan werken (meer dan fulltime misschien), dan kan je met een redelijk goed betaalde baan heel veel sparen voor allerlei onvoorziene dingen.

Heel verstandig misschien want dan heb je geld voor het geval dat.

Maar ik vind dat je ook nu moet leven.
quote:wereldmeid schreef op 04 mei 2012 @ 09:36:

Ik zou nooit in gemeenschap van goederen trouwen. Ik heb veel meer spaargeld dan m'n vriend, om maar eens wat te noemen. En m'n kat is van mij.



Mijn man had ook veel meer spaargeld dan mij en ook nog eens een koopappartement (hebben we nu verkocht). Het was/is voor hem heel logisch en normaal dat dit nu ook van mij is.

Samen je leven delen betekend voor ons ook echt samen delen.
Wij hebben eerst kinderen gekregen en zijn toen getrouwd. De kinderwens was het eerst aanwezig, toen dachten we niet eens aan trouwen. Financieel zat dat er toen ook echt niet in.

Toen we de meiden hadden, vonden we het een mooie bekroning op ons gezin en vond ik het prettig dat ik dezelfde achternaam als de kinderen had.

Ook al is het nu zo'n 6 jaar geleden, de meiden hebben het er nog wel over.
quote:_flower_ schreef op 04 mei 2012 @ 09:39:

[...]





Nogmaals niet iedereen kan werken of kan niet zoveel werken.



Verder het ligt er maar aan hoe je de dingen geregeld hebt en wat je wilt.

Als er genoeg geld binnenkomt doordat één van de twee werkt is het toch geen probleem.



Kijk je kan ook, als je die kansen/mogelijkheden hebt, allebei heel veel gaan werken (meer dan fulltime misschien), dan kan je met een redelijk goed betaalde baan heel veel sparen voor allerlei onvoorziene dingen.

Heel verstandig misschien want dan heb je geld voor het geval dat.

Maar ik vind dat je ook nu moet leven.



Ik denk dat het meer gaat om het feit dat als de een meer verdient, je als minder verdienende persoon, in een groter gat valt na een scheiding en je dan wel je eigen broek op moet kunnen houden. Leg je alles helemaal vast, dan heb je huwelijkse voorwaarden. Trouw je in gemeenschap van goederen, dan kan er een probleem ontstaan, omdat alles wat je ook zelf hebt opgebouwd, ineens moet delen. En de meeste scheidingen verlopen nou niet echt vriendelijk.



Iedereen moet doen wat hij/zij zelf willen. Ik weet wel dat ik onder huwelijkse voorwaarden trouw, alleen maar omdat een deel van mijn erfenis, dat ik al in het vooruit van mijn ouders heb gekregen, in het huis wordt gestoken. Dat is en blijft van mij, ook na een scheiding. Dit was een redelijke harde eis van mijn vader, dat deze erfenis alleen van mij zou zijn na een scheiding. Hij is van mening dat een ander niet met 'zijn' geld aan de haal gaat na een scheiding. Wat ik tijdens mijn huwelijk doe mag ik zelf weten, maar hij wil wel graag dat we alles vast laten leggen omtrent deze erfenis. Dit heeft hij zelf ook gedaan in zijn testament. Alles voor eigen kinderen, niets voor aanhang.
Alle reacties Link kopieren
Hi Chantilly,

Wat goed zeg, dat het tussen jouw ouders zo goed heeft uitgepakt. Nogmaals, ik denk dat zij de uitzondering zijn op de regel, want ik denk dat maar weinig stellen zo goed voor elkaar zorgen. En dat je moeder bewust actief is gebleven met vrijwilligerswerk en cursussen zegt mij wel dat zij heel bewuste hebben gehandeld. Ik hoop ook voor je dat je zo'n fijne relatie krijgt/houdt en gun overigens iedereen een fijne relatie :-)

Toch zal ik, al kreeg ik drie miljoen van mijn partner, nooit stoppen met werken. Maar dat zit in mij...
quote:lilaemme schreef op 04 mei 2012 @ 09:48:

Hi Chantilly,

Wat goed zeg, dat het tussen jouw ouders zo goed heeft uitgepakt. Nogmaals, ik denk dat zij de uitzondering zijn op de regel, want ik denk dat maar weinig stellen zo goed voor elkaar zorgen. En dat je moeder bewust actief is gebleven met vrijwilligerswerk en cursussen zegt mij wel dat zij heel bewuste hebben gehandeld. Ik hoop ook voor je dat je zo'n fijne relatie krijgt/houdt en gun overigens iedereen een fijne relatie :-)

Toch zal ik, al kreeg ik drie miljoen van mijn partner, nooit stoppen met werken. Maar dat zit in mij... Haha ja dat denk ik ook! Ik wil ook niet stoppen met werken hoor, ik vind het te leuk en ik vind het een prettig gevoel dat ik voor mijzelf kan zorgen. Vriend heeft aangegeven dat hij het liefst zou zien dat we beiden 32 uur gaan werken, mochten we kinderen krijgen. Dat vind ik een prima deal. Zo dragen we beiden ons steentje bij aan het inkomen en aan het gezinsleven.
Alle reacties Link kopieren
Zo doen wij het dus ook: allebei rond de 32 uur; we zijn in ieder geval een vaste dag gedurende de week thuis.
Alle reacties Link kopieren
quote:Saartje84 schreef op 03 mei 2012 @ 11:40:

Ook omdat ik niet een andere naam wil hebben dan mijn kind. Het kind kan toch jouw naam krijgen?
Alle reacties Link kopieren
quote:_flower_ schreef op 04 mei 2012 @ 09:39:

[...]Nogmaals niet iedereen kan werken of kan niet zoveel werken.



Verder het ligt er maar aan hoe je de dingen geregeld hebt en wat je wilt.

Als er genoeg geld binnenkomt doordat één van de twee werkt is het toch geen probleem.



Niet kunnen werken is wat mij betreft een andere discussie.



Dan nog is het niet onmogelijk, ik moet in mijn leven en werk toevallig ook rekening houden met een niet optimale gezondheid.



Als degene die niet werkt dat niet meer kan of werk verliest, zou m.i. de ander dat moeten kunnen opvangen. Als dat door allerhande verzekeringen opgevangen kan worden, prima.



De praktijk wijst vaker uit dat dat niet het geval is, en dan moet de gemeenschap voor de kosten opdraaien.
Alle reacties Link kopieren
quote:Chantilly21 schreef op 04 mei 2012 @ 09:46:

[...]Ik weet wel dat ik onder huwelijkse voorwaarden trouw, alleen maar omdat een deel van mijn erfenis, dat ik al in het vooruit van mijn ouders heb gekregen, in het huis wordt gestoken. Dat is en blijft van mij, ook na een scheiding.Ik ben niet getrouwd, en eigenlijk is het wel goed zo. Ik heb een vergelijkbare constructie met ons huis met geld van mijn familie. Als mijn dochter groot is doe ik dat ook op die manier.
Alle reacties Link kopieren
quote:hannah1980 schreef op 04 mei 2012 @ 10:08:

[...]





Het kind kan toch jouw naam krijgen?Dat was de reden dat ik niet wilde trouwen, mijn kind kreeg dan automatisch mijn achternaam. Maar toch die van mijn vriend gegeven, mijn familienaam sterft niet bepaald uit, die van mijn vriend komt niet zo veel voor.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven