Relaties
alle pijlers
Einde van de vriendschap in zicht....
zondag 28 september 2008 om 18:24
moeilijk, moeilijk dit!
Op mijn werk kreeg ik 4 jaar geleden een nieuwe collega. Zij had een relatie en op een gegeven moment zijn we buiten t werk ook dingen gaan doen. Sporten/winkelen etc. Leuk!
Aan het eind van dat jaar is haar relatie uitgegaan en was ik een grote steun en toeverlaat voor haar (zo voelde zij dat enorm). Ik was er direct die dag dat het over was, had een luisterend oor etc. Niet meer dan normaal voor mij.
Sindsdien zijn we 'vriendinnen' en zijn we elk jaar samen op vakantie geweest, weekendjes weg, uit eten heel veel, terrasjes. Echt voornamelijk allemaal leuke dingen dus. In die eerste jaren gingen we wel erg vaak 'leuke' dingen doen, van mij mocht het wel wat minder. Dat liet ik ook weleens weten. Natuurlijk hadden we ook de nodige diepgaande gesprekken. Zij wist bijna alles van mij en ik van haar.
Tot 1,5 jaar geleden ongeveer. Zij is vrijwel direct na het uitgaan van haar relatie op een andere afdeling gaan werken en zodoende zagen we elkaar minder op de werkvloer. Vond ik toch wel prettiger: werk en prive gescheiden houden! Zij had het liefste (en nog steeds) gehad dat ik op haar afdeling kom werken. Ze vind dat alleen maar leuk. Ik moet er niet aan denken! Collega's die ons dus allebei kennen begrepen toen al niet dat wij vriendinnen waren, zoooo totaal verschillend zeiden ze altijd.
Inmiddels na 4 jaar heeft ze haar leventje weer goed 'opgepakt' met daten, uitgaan etc. Ook heeft ze inmiddels een andere vriendin met wie ze een hoop doet (en meer mee deelt heb ik het idee, dat ontkent ze...)
Ik voel dat wij sinds een jaartje niet meer op 1 lijn zitten qua gedachtes. Op vakanties hebben we andere ideeen, prive ben ik heel anders dan haar. Ik ben ook 3 jaar jonger en heb wat mindere 'slechte tijden' in mijn leven gekend. Het voelt niet meer zo goed als vroeger. Heb het er zeker met haar over gehad en ze ziet het ook wel, maar......ze zegt dan: we vinden het allebei leuk om terrasjes te pakken, we vinden het allebei leuk om uit eten te gaan, we vinden het allebei leuk om op vakantie te gaan. JA HALLO, daar red je een vriendschap niet mee! Dat vind iedereen leuk.
Ik heb ook niet meer de behoefte om haar ''mijn dingen' te vertellen, dat doe ik wel aan iemand anders. Heb ook het idee dat ze wat stiekempjes is. haar karakter is totaal anders dan dat van mij! Wil graag in de belangstelling staan en met mannen aanpappen. Hoe meer smsjes op een dag hoe beter!! Als ze maar aandacht krijgt. Voor mij geldt dat absoluut niet! Ben wat 'gewoner/eenvoudiger' .
Op vakantie goedkoop uit eten bij haar was er niet bij. Liefst wat duurder. Ik neem genoegen met een bistro-tje, bij wijze van spreken! Onze levens lopen anders en dat is (vooral voor mij) goed te merken. Zij wil vechten voor de vriendschap, maar op deze manier hoeft dat niet meer van mij!
Ik ga er steeds negatiever over denken.
Moest even mijn ei kwijt!
Wat zijn jullie gedachten hierover?
Bedankt!
Op mijn werk kreeg ik 4 jaar geleden een nieuwe collega. Zij had een relatie en op een gegeven moment zijn we buiten t werk ook dingen gaan doen. Sporten/winkelen etc. Leuk!
Aan het eind van dat jaar is haar relatie uitgegaan en was ik een grote steun en toeverlaat voor haar (zo voelde zij dat enorm). Ik was er direct die dag dat het over was, had een luisterend oor etc. Niet meer dan normaal voor mij.
Sindsdien zijn we 'vriendinnen' en zijn we elk jaar samen op vakantie geweest, weekendjes weg, uit eten heel veel, terrasjes. Echt voornamelijk allemaal leuke dingen dus. In die eerste jaren gingen we wel erg vaak 'leuke' dingen doen, van mij mocht het wel wat minder. Dat liet ik ook weleens weten. Natuurlijk hadden we ook de nodige diepgaande gesprekken. Zij wist bijna alles van mij en ik van haar.
Tot 1,5 jaar geleden ongeveer. Zij is vrijwel direct na het uitgaan van haar relatie op een andere afdeling gaan werken en zodoende zagen we elkaar minder op de werkvloer. Vond ik toch wel prettiger: werk en prive gescheiden houden! Zij had het liefste (en nog steeds) gehad dat ik op haar afdeling kom werken. Ze vind dat alleen maar leuk. Ik moet er niet aan denken! Collega's die ons dus allebei kennen begrepen toen al niet dat wij vriendinnen waren, zoooo totaal verschillend zeiden ze altijd.
Inmiddels na 4 jaar heeft ze haar leventje weer goed 'opgepakt' met daten, uitgaan etc. Ook heeft ze inmiddels een andere vriendin met wie ze een hoop doet (en meer mee deelt heb ik het idee, dat ontkent ze...)
Ik voel dat wij sinds een jaartje niet meer op 1 lijn zitten qua gedachtes. Op vakanties hebben we andere ideeen, prive ben ik heel anders dan haar. Ik ben ook 3 jaar jonger en heb wat mindere 'slechte tijden' in mijn leven gekend. Het voelt niet meer zo goed als vroeger. Heb het er zeker met haar over gehad en ze ziet het ook wel, maar......ze zegt dan: we vinden het allebei leuk om terrasjes te pakken, we vinden het allebei leuk om uit eten te gaan, we vinden het allebei leuk om op vakantie te gaan. JA HALLO, daar red je een vriendschap niet mee! Dat vind iedereen leuk.
Ik heb ook niet meer de behoefte om haar ''mijn dingen' te vertellen, dat doe ik wel aan iemand anders. Heb ook het idee dat ze wat stiekempjes is. haar karakter is totaal anders dan dat van mij! Wil graag in de belangstelling staan en met mannen aanpappen. Hoe meer smsjes op een dag hoe beter!! Als ze maar aandacht krijgt. Voor mij geldt dat absoluut niet! Ben wat 'gewoner/eenvoudiger' .
Op vakantie goedkoop uit eten bij haar was er niet bij. Liefst wat duurder. Ik neem genoegen met een bistro-tje, bij wijze van spreken! Onze levens lopen anders en dat is (vooral voor mij) goed te merken. Zij wil vechten voor de vriendschap, maar op deze manier hoeft dat niet meer van mij!
Ik ga er steeds negatiever over denken.
Moest even mijn ei kwijt!
Wat zijn jullie gedachten hierover?
Bedankt!
zondag 28 september 2008 om 18:46
hoi buima, erg voor jou dat het zo anders loopt na die 4 jaren! wat ik me wel afvraag: hoe komt het dat jullie dan vriendinnen zijn geworden als jullie eigenlijk zo verschillend waren?
ik denk ook dat als vriendschap niet van beide kanten komt je er beter een punt achter zet, zij kan je niet dwingen om vriendinnen te blijven, misschien komt het ooit weer 'goed' maar lijkt me iets dat doodbloedt op dit ogenblik...
ik denk ook dat als vriendschap niet van beide kanten komt je er beter een punt achter zet, zij kan je niet dwingen om vriendinnen te blijven, misschien komt het ooit weer 'goed' maar lijkt me iets dat doodbloedt op dit ogenblik...
zondag 28 september 2008 om 19:15
Als ik het zo lees, zijn jullie uit elkaar gegroeid in de loop der jaren en dan kun je er t beste, op een goeie manier, een eind aan breien. Je zegt zelf ook dat je steeds negatiever wordt, je irriteert, dus als je hier nog langer mee doorgaat, zal het alleen maar escaleren. Escalatie is sowieso niet fijn, maar als je ook nog collega's bent, is het funest voor beiden (en voor andere collegas). Je kunt er waarschijnlijk nu nog over praten ipv ruzien, dus stel het niet te lang uit. Stuur haar anders een brief als je je dan beter kunt uiten. Word je ook niet meteen weersproken en kan ze er ook over nadenken.
Sterkte!
Sterkte!
zondag 28 september 2008 om 19:28
Dat je als collega's sneller vriendinnen wordt kan ik me iets bij voorstellen hoor, je hebt en ''deelt'' toch als bindende factor het werk. Maar nu blijkt dat het jullie dus niet gaan redden omdat er teveel verschillen zijn. Ik heb ook een collega/vriendin gehad en dat was ten tijde dat we collega's waren heel hecht maar is daarna ook heel snel overgeraakt toen we eenmaal allebei wat anders gingen doen. Dus tja zo kan t lopen, je komt mensen tegen, raakt mensen kwijt .... ik weet niet of je het heel erg vindt maar ik denk dat het nu eenmaal zo loopt in t leven.
Groetjes,
Risotje
Groetjes,
Risotje
zondag 28 september 2008 om 19:34
Hoi!
In eerste instantie dacht ik dat je zou gaan zeggen dat je collega-annex-vriendin geen plaats meer voor jou in haar leven had, vanwege haar nieuw opgebouwde contacten.
Hoewel jullie niet bij elkaar passen, heeft ze nog wel ruimte voor je.
Naast alle andere aandacht die ze krijgt, lijkt het dat ze jou toch wel ziet als vriendin, dat ze je waardeert en je niet kwijt wil.
Ik vind dat wél sympathiek van haar, ondanks de negatieve kanten die jij aan haar noemt, wil ik dit toch even opmerken.
Maar goed, het enthousiasme moet wel van twee kanten komen, en bij jou is dat duidelijk weg.
Je hebt geprobeerd er over te praten, maar de boodschap kwam niet echt aan.
Misschien als je daadwerkelijk niet op haar voorstellen om te stadten, weekendjes uit e.d. in gaat, het kwartje wel zal vallen.
Het is wel prettig in dat geval dat jullie geen naaste collega's meer zijn, dat ze op een andere afdeling werkt, dan kan het de werksfeer i.i.g. niet beïnvloeden.
In eerste instantie dacht ik dat je zou gaan zeggen dat je collega-annex-vriendin geen plaats meer voor jou in haar leven had, vanwege haar nieuw opgebouwde contacten.
Hoewel jullie niet bij elkaar passen, heeft ze nog wel ruimte voor je.
Naast alle andere aandacht die ze krijgt, lijkt het dat ze jou toch wel ziet als vriendin, dat ze je waardeert en je niet kwijt wil.
Ik vind dat wél sympathiek van haar, ondanks de negatieve kanten die jij aan haar noemt, wil ik dit toch even opmerken.
Maar goed, het enthousiasme moet wel van twee kanten komen, en bij jou is dat duidelijk weg.
Je hebt geprobeerd er over te praten, maar de boodschap kwam niet echt aan.
Misschien als je daadwerkelijk niet op haar voorstellen om te stadten, weekendjes uit e.d. in gaat, het kwartje wel zal vallen.
Het is wel prettig in dat geval dat jullie geen naaste collega's meer zijn, dat ze op een andere afdeling werkt, dan kan het de werksfeer i.i.g. niet beïnvloeden.
zondag 28 september 2008 om 20:12
hoi!
bedankt voor de reacties.
het is inderdaad zo dat zij mij nog wel helemaal als vriendin beschouwt. Ze wilde dit weekend nog afspreken maar dat kwam mij niet uit.
Vorig week hebben we nog op mijn initiatief op een terrasje gezeten. Maar toen moest ze alweer snel weg naar die andere vriendin. Ze heeft het altijd erg druk met zichzelf. Als het haar dan weer uitkomt smst ze mij om wat af te spreken. Ik heb haar voor vanavond bij mij thuis uitgenodigd voor n drankje omdat ik vanmiddag niet kon(zij wilde liever vanmiddag ergens wat drinken), maar nu verneem ik ook niks meer van haar! het liefste spreekt ze ook altijd bij haar thuis af..dat vind ze makkelijker..
En als ik dan met haar op n terras zit, praten we wel over gezellige dingen etc, maar de diepgang ontbreekt vind ik. Ze wil mij zeker niet kwijt, maar ik merk zo dat ik de laatste tijd niet goed mezelf meer kan zijn bij haar!
Maar ik merk zeker dat ik wel negatief over haar spreek en dat is eigenlijk niet goed.
Zij wil 'vechten' voor deze relatie, maar ik denk diep in mn hart dat wij geen vriendinnen meer zijn over 5 jaar...
bedankt voor de reacties.
het is inderdaad zo dat zij mij nog wel helemaal als vriendin beschouwt. Ze wilde dit weekend nog afspreken maar dat kwam mij niet uit.
Vorig week hebben we nog op mijn initiatief op een terrasje gezeten. Maar toen moest ze alweer snel weg naar die andere vriendin. Ze heeft het altijd erg druk met zichzelf. Als het haar dan weer uitkomt smst ze mij om wat af te spreken. Ik heb haar voor vanavond bij mij thuis uitgenodigd voor n drankje omdat ik vanmiddag niet kon(zij wilde liever vanmiddag ergens wat drinken), maar nu verneem ik ook niks meer van haar! het liefste spreekt ze ook altijd bij haar thuis af..dat vind ze makkelijker..
En als ik dan met haar op n terras zit, praten we wel over gezellige dingen etc, maar de diepgang ontbreekt vind ik. Ze wil mij zeker niet kwijt, maar ik merk zo dat ik de laatste tijd niet goed mezelf meer kan zijn bij haar!
Maar ik merk zeker dat ik wel negatief over haar spreek en dat is eigenlijk niet goed.
Zij wil 'vechten' voor deze relatie, maar ik denk diep in mn hart dat wij geen vriendinnen meer zijn over 5 jaar...
