Relaties
alle pijlers
Emotie versus ratio in mijn relatie
donderdag 26 november 2009 om 10:11
Hallo allemaal,
Het is voor mij de eerste keer dat ik op een forum advies en meningen vraag. Waarom Viva? Ik ben een meelezer en vind dat er veel waardevolle adviezen e.d. worden gegeven. Ik heb wat koudwatervrees en vind het best spannend.
Het volgende: mijn man en ik kunnen elkaar lastig (zeg maar niet) vinden op emotioneel gebied. Ik heb hier begeleiding in van een psycholoog, maar het gebeurt nog steeds dat ik toch uit de bocht vlieg. Als ik ergens mee zit en dit bespreek met mijn man, vertel ik ook wat het met me doet. Vervolgens krijg ik dan een rationeel antwoord waar ik niets mee kan. Ik mis met name het inlevingsvermogen. Ik weet dat hij dit mist, maar soms heb ik dat wel nodig. En tja, dan zijn de rapen gaar. Enorme ruzies tot gevolg en hou ik er een rot gevoel aan over. Overigens mjn man heeft wel inlevingsvermogen (al dan niet geveinsd) bij anderen; simpelweg omdat dit te maken heeft met zijn beroep. Het gaat hier dan ook nooit om hem maar om de klant.
Een voorbeeld: een uur geleden nog. Hij belde even en ik wilde nog iets kwijt. Misschien niet zo handig per telefoon. Dit gesprek liep uit de hand en ik wenste hem een prettige en fijne dag (eerlijk is eerlijk met een cynsche ondertoon). Waarop hij als antwoord gaf: nou daar heb jij wel voor gezorgd dat dit niet geval zal zijn. Zulke antwoorden maken mij zo boos en moedeloos; alsof ik de enige ben die verantwoordelijk is voor de manier waarop het gesprek verliep.
Mijn vraag is of hier forummers zijn die hier mee te maken hebben in hun relatie en hoe jullie hiermee omgaan. Graag jullie advies en/of meningen. En als jullie meer informatie willen of vragen hebben om op mijn onderwerp te reageren dan hoor ik het graag.
Alvast bedankt.
Het is voor mij de eerste keer dat ik op een forum advies en meningen vraag. Waarom Viva? Ik ben een meelezer en vind dat er veel waardevolle adviezen e.d. worden gegeven. Ik heb wat koudwatervrees en vind het best spannend.
Het volgende: mijn man en ik kunnen elkaar lastig (zeg maar niet) vinden op emotioneel gebied. Ik heb hier begeleiding in van een psycholoog, maar het gebeurt nog steeds dat ik toch uit de bocht vlieg. Als ik ergens mee zit en dit bespreek met mijn man, vertel ik ook wat het met me doet. Vervolgens krijg ik dan een rationeel antwoord waar ik niets mee kan. Ik mis met name het inlevingsvermogen. Ik weet dat hij dit mist, maar soms heb ik dat wel nodig. En tja, dan zijn de rapen gaar. Enorme ruzies tot gevolg en hou ik er een rot gevoel aan over. Overigens mjn man heeft wel inlevingsvermogen (al dan niet geveinsd) bij anderen; simpelweg omdat dit te maken heeft met zijn beroep. Het gaat hier dan ook nooit om hem maar om de klant.
Een voorbeeld: een uur geleden nog. Hij belde even en ik wilde nog iets kwijt. Misschien niet zo handig per telefoon. Dit gesprek liep uit de hand en ik wenste hem een prettige en fijne dag (eerlijk is eerlijk met een cynsche ondertoon). Waarop hij als antwoord gaf: nou daar heb jij wel voor gezorgd dat dit niet geval zal zijn. Zulke antwoorden maken mij zo boos en moedeloos; alsof ik de enige ben die verantwoordelijk is voor de manier waarop het gesprek verliep.
Mijn vraag is of hier forummers zijn die hier mee te maken hebben in hun relatie en hoe jullie hiermee omgaan. Graag jullie advies en/of meningen. En als jullie meer informatie willen of vragen hebben om op mijn onderwerp te reageren dan hoor ik het graag.
Alvast bedankt.
donderdag 26 november 2009 om 10:17
donderdag 26 november 2009 om 10:22
quote:jufdoortje schreef op 26 november 2009 @ 10:19:
jullie kunnen elkaar niet vinden en jij hebt daar begeleiding voor....
Misschien toch eens samen begeleiding zoeken?
Misschien heeft TO wel enorme verlatingsangst , oid .
Dan lijkt het me niet meer dan logisch dat zij daar voor bij een therapeut loopt. Ik weet niet of je daar samen voor in therapie moet / kunt.
jullie kunnen elkaar niet vinden en jij hebt daar begeleiding voor....
Misschien toch eens samen begeleiding zoeken?
Misschien heeft TO wel enorme verlatingsangst , oid .
Dan lijkt het me niet meer dan logisch dat zij daar voor bij een therapeut loopt. Ik weet niet of je daar samen voor in therapie moet / kunt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 november 2009 om 10:22
Ik denk dat je steeds iets wilt afdwingen bij je partner wat hij echt niet gaat geven. En terecht, want de manier waarop is alles behalve netjes!
Emoties zijn zwaar overrated. Jij laat je meeslepen en verwacht dat je man daarin meegaat. Je hebt juist iets aan dat stuk ratio. Maak daar gebruik van.
Je kunt heus emoties tonen, op een normale - niet zuigende - manier. Dikke kans dat hij er dan wel normaal op ingaat.
Emoties zijn zwaar overrated. Jij laat je meeslepen en verwacht dat je man daarin meegaat. Je hebt juist iets aan dat stuk ratio. Maak daar gebruik van.
Je kunt heus emoties tonen, op een normale - niet zuigende - manier. Dikke kans dat hij er dan wel normaal op ingaat.
donderdag 26 november 2009 om 10:23
Hallo Indiva,
Mijn vriend en ik zijn ruim 13 jaar bij elkaar en hebben 2 kinderen. We hebben eerlijk gezegd nooit een hele rustige relatie gehad en comminuceren is vaak het probleem bij ons, maar de laatste tijd lijkt het echt mis te gaan... We kunnen eigenlijk amper uberhaupt nog praten zonder ruzie en irritatie en ik voel letterlijk de liefde voor hem wegglippen..
Dat komt vooral door wat jij ook schrijft, dat in discussies zijn antwoorden me zo boos, verdrietig en moedeloos maken... Ik kan eigenlijk niets meer goed doen in zijn ogen (voor mijn gevoel dan) Hij vind van zichzelf dat 'hij toch z'n best doet en alles perfect doet' en tja daar is natuurlijk heel moeilijk tegenop te boksen voor mij.. Ik heb natuurlijk ook fouten, maar als hij die bij zichzelf niet ziet dan komen we nergens toch..?
Sorry dat ik nogal warrig op je bericht reageer wellicht, maar het zit me nogal hoog allemaal momenteel en ik had nooit maar dan ook nooit gehad dat ik in de situatie terrecht zou komen dat ik steeds meer begin te denken aan uit elkaar gaan...
Mijn vriend en ik zijn ruim 13 jaar bij elkaar en hebben 2 kinderen. We hebben eerlijk gezegd nooit een hele rustige relatie gehad en comminuceren is vaak het probleem bij ons, maar de laatste tijd lijkt het echt mis te gaan... We kunnen eigenlijk amper uberhaupt nog praten zonder ruzie en irritatie en ik voel letterlijk de liefde voor hem wegglippen..
Dat komt vooral door wat jij ook schrijft, dat in discussies zijn antwoorden me zo boos, verdrietig en moedeloos maken... Ik kan eigenlijk niets meer goed doen in zijn ogen (voor mijn gevoel dan) Hij vind van zichzelf dat 'hij toch z'n best doet en alles perfect doet' en tja daar is natuurlijk heel moeilijk tegenop te boksen voor mij.. Ik heb natuurlijk ook fouten, maar als hij die bij zichzelf niet ziet dan komen we nergens toch..?
Sorry dat ik nogal warrig op je bericht reageer wellicht, maar het zit me nogal hoog allemaal momenteel en ik had nooit maar dan ook nooit gehad dat ik in de situatie terrecht zou komen dat ik steeds meer begin te denken aan uit elkaar gaan...
donderdag 26 november 2009 om 10:23
Ik herken de situatie die je hierboven schetst. Mijn vriend vindt het ook vaak lastig om zich in mij in te leven en kan dit wel bij klanten etc voor zijn werk. Eigenlijk precies hetzelfde dus.
Ik heb me hier eerst heel druk over gemaakt, maar hij is nou eenmaal zo. Het gaat me toch niet helemaal lukken om zich helemaal in mij te laten inleven.
Ik kan me voorstellen dat het je frustreert dat de gesprekken zo lopen en dat je alleen maar een rationeel antwoord krijgt. Die krijg ik ook. Toch denk ik dan bij mezelf, ik ben in ieder geval mijn verhaal kwijt en als ik de boel echt wil analyseren, bel ik gewoon een vriendin op die het beter begrijpt.
Dat van de cynische opmerkingen herken ik ook, daar ben ik snel mee gestopt want dat is een killer voor je relatie. Zeg liever duidelijk wat je op dat moment voelt/vind ipv er een rotopmerking tegenaan te gooien. Soms denk je dat een man je wel begrijpt met al je hints, maar vaak pikken ze dit niet op.
Veel succes!
Ik heb me hier eerst heel druk over gemaakt, maar hij is nou eenmaal zo. Het gaat me toch niet helemaal lukken om zich helemaal in mij te laten inleven.
Ik kan me voorstellen dat het je frustreert dat de gesprekken zo lopen en dat je alleen maar een rationeel antwoord krijgt. Die krijg ik ook. Toch denk ik dan bij mezelf, ik ben in ieder geval mijn verhaal kwijt en als ik de boel echt wil analyseren, bel ik gewoon een vriendin op die het beter begrijpt.
Dat van de cynische opmerkingen herken ik ook, daar ben ik snel mee gestopt want dat is een killer voor je relatie. Zeg liever duidelijk wat je op dat moment voelt/vind ipv er een rotopmerking tegenaan te gooien. Soms denk je dat een man je wel begrijpt met al je hints, maar vaak pikken ze dit niet op.
Veel succes!
donderdag 26 november 2009 om 10:25
donderdag 26 november 2009 om 10:26
Als de man geen inlevingsgvermogen heeft (wat nog maar de vraag is) dan zul je dus expliciet moet vertellen wat je van hem wilt. Een arm om je heen, erkennen dat het "inderdaad allemaal heel oneerlijk/ verdrietig/ schandalig/ etcetera is". En je zult je moeten realiseren dat voor alles een tijd en een plaats is. Als hij aan het werk is dan is er dus geen tijd om diepgaand in te gaan op het leed dat jou is overkomen. Op de een of andere manier lijken sommigen te denken dat het feit dat zij 'iets' voelen per definitie betekent dat dit gedeeld moet worden met de ander en dat die andere vervolgens moet 'meevoelen'.
Als jij nog precies weet waarover jullie laatste vijf ruzies gingen heb je misschien een punt. Maar iets zegt me dat jij je door emoties laat overrompelen en deze vervolgens als een niet te stuite diarree uitstort over anderen. Maar je hoeft niet alles te delen. Dat is voor iedereen een stuk rustiger. Hoe meer aandacht je besteedt aan negatieve gevoelens hoe minder tijd en energie overblijft voor de positieve zaken in het leven.
Als jij nog precies weet waarover jullie laatste vijf ruzies gingen heb je misschien een punt. Maar iets zegt me dat jij je door emoties laat overrompelen en deze vervolgens als een niet te stuite diarree uitstort over anderen. Maar je hoeft niet alles te delen. Dat is voor iedereen een stuk rustiger. Hoe meer aandacht je besteedt aan negatieve gevoelens hoe minder tijd en energie overblijft voor de positieve zaken in het leven.
donderdag 26 november 2009 om 10:29
quote:domnaiefmutsje schreef op 26 november 2009 @ 10:25:
Wat ik kwalijk vind is dat de emotionele in kwestie behoorlijke ruzie maakt als ze niet krijgt wat ze wil. Het is een kinderachtige machtstrijd net zo lang stampvoetend bij wijze van spreken tot ze krijgt wat ze wil.
Mijn tip? Emotioneel volwassen worden. Al dan niet met hulp.
Klopt dnm, maar als je vriend keer op keer doet alsof je gek bent, je niet begrijpt of niet wil begrijpen etc etc, dan ga je vanzelf wel stampvoeten denk ik. Het ligt ook een beetje aan de moeite die hij dan wel doet voor zijn klanten zoals TO schrijft, maar niet voor haar.
Mijn vriend begrijpt mij ook vaak niet, terwijl als we een ruzie hebben gehad, komt hij later naar me toe met de boodschap dat ik eigenlijk wel gelijk had. Hij wil het tijdens het gesprek wat ik begin dus eigenlijk niet toegeven. Dan kom je in een patroon terecht dat je weet dat als jij gaat 'stampvoeten' hij even wat harder gaat nadenken over zichzelf en hij toch uiteindelijk zijn eigen 'fouten' in ziet.
Gelukkig gaat het bij ons thuis nu anders en beter, dus er wordt niet meer 'gestampvoet'.
Wat ik kwalijk vind is dat de emotionele in kwestie behoorlijke ruzie maakt als ze niet krijgt wat ze wil. Het is een kinderachtige machtstrijd net zo lang stampvoetend bij wijze van spreken tot ze krijgt wat ze wil.
Mijn tip? Emotioneel volwassen worden. Al dan niet met hulp.
Klopt dnm, maar als je vriend keer op keer doet alsof je gek bent, je niet begrijpt of niet wil begrijpen etc etc, dan ga je vanzelf wel stampvoeten denk ik. Het ligt ook een beetje aan de moeite die hij dan wel doet voor zijn klanten zoals TO schrijft, maar niet voor haar.
Mijn vriend begrijpt mij ook vaak niet, terwijl als we een ruzie hebben gehad, komt hij later naar me toe met de boodschap dat ik eigenlijk wel gelijk had. Hij wil het tijdens het gesprek wat ik begin dus eigenlijk niet toegeven. Dan kom je in een patroon terecht dat je weet dat als jij gaat 'stampvoeten' hij even wat harder gaat nadenken over zichzelf en hij toch uiteindelijk zijn eigen 'fouten' in ziet.
Gelukkig gaat het bij ons thuis nu anders en beter, dus er wordt niet meer 'gestampvoet'.
donderdag 26 november 2009 om 10:31
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:27:
Wiebenik en MeisjeW ; jullie kunnen je wel in jullie partners inleven?Ja absoluut, ik luister ook altijd naar de dingen waar hij mee zit, ook op werkgebied. Mijn vriend heeft een ontzettend drukke en stressvolle baan, dus die wil dagelijks thuis zijn ei bij me kwijt. En dat kan altijd.
Wiebenik en MeisjeW ; jullie kunnen je wel in jullie partners inleven?Ja absoluut, ik luister ook altijd naar de dingen waar hij mee zit, ook op werkgebied. Mijn vriend heeft een ontzettend drukke en stressvolle baan, dus die wil dagelijks thuis zijn ei bij me kwijt. En dat kan altijd.
donderdag 26 november 2009 om 10:32
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:29:
Dat iemand anders reageert dan jij ( zou willen ) hoeft niet te zeggen dat het een ongevoelig persoon is.Helemaal met je eens. Mijn vriend vindt het gewoon heel moeilijk om op een inlevende manier te reageren. Tijdens gesprekken is hij dan best wel kort, maar daarentegen merk ik wel dat hij na dat gesprek extra lief vor me is op zijn manier.
Dat iemand anders reageert dan jij ( zou willen ) hoeft niet te zeggen dat het een ongevoelig persoon is.Helemaal met je eens. Mijn vriend vindt het gewoon heel moeilijk om op een inlevende manier te reageren. Tijdens gesprekken is hij dan best wel kort, maar daarentegen merk ik wel dat hij na dat gesprek extra lief vor me is op zijn manier.
donderdag 26 november 2009 om 10:32
Ik moet nog wel de handigheid onder de knie krijgen om zo snel te reageren. Maar alvast bedankt voor de reacties.
BlijfgewoonBianca: er spelen inderdaad meer dingen. Ik heb overigens geen therapie. Eens in de zoveel tijd heb ik een gesprek met deze psycholoog om voor mijzelf een aantal dingen te toetsen.
Ik snap jouw reactie n.a.v. cynisme. Zonder dat ik in de verdediging wil, maar soms baal ik er van dat ik niet het gehoor krijg wat ik nodig heb. Ook al weet ik dat het bij mijn man niet lukt.
SuperCow en Jufdoortje: naast mijn 1-op-1 gesprekken, hebben mijn man en ik samen ongeveer 1 x per maand een gesprek met de psycholoog om te 'leren' beter/anders met elkaar te communiceren.
BlijfgewoonBianca: er spelen inderdaad meer dingen. Ik heb overigens geen therapie. Eens in de zoveel tijd heb ik een gesprek met deze psycholoog om voor mijzelf een aantal dingen te toetsen.
Ik snap jouw reactie n.a.v. cynisme. Zonder dat ik in de verdediging wil, maar soms baal ik er van dat ik niet het gehoor krijg wat ik nodig heb. Ook al weet ik dat het bij mijn man niet lukt.
SuperCow en Jufdoortje: naast mijn 1-op-1 gesprekken, hebben mijn man en ik samen ongeveer 1 x per maand een gesprek met de psycholoog om te 'leren' beter/anders met elkaar te communiceren.
donderdag 26 november 2009 om 10:33
quote:Wiebenik81 schreef op 26 november 2009 @ 10:31:
[...]
Ja absoluut, ik luister ook altijd naar de dingen waar hij mee zit, ook op werkgebied. Mijn vriend heeft een ontzettend drukke en stressvolle baan, dus die wil dagelijks thuis zijn ei bij me kwijt. En dat kan altijd.Luisteren is niet hetzelfde als inleven.
[...]
Ja absoluut, ik luister ook altijd naar de dingen waar hij mee zit, ook op werkgebied. Mijn vriend heeft een ontzettend drukke en stressvolle baan, dus die wil dagelijks thuis zijn ei bij me kwijt. En dat kan altijd.Luisteren is niet hetzelfde als inleven.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 november 2009 om 10:33
quote:Helianthus2106 schreef op 26 november 2009 @ 10:32:
[...]
Over het algemeen gaat het goed hoor, maar als mijn vriend in mijn ogen te rationeel reageert zeg ik expliciet wat ik wil zien/horen. Hij realiseert zich op zo'n moment dat ik wat anders nodig heb dan zijn rationele denkwijze of zijn oplossingen. Coach je man hierin. Ja dat doe ik ook en dat werkt goed!
[...]
Over het algemeen gaat het goed hoor, maar als mijn vriend in mijn ogen te rationeel reageert zeg ik expliciet wat ik wil zien/horen. Hij realiseert zich op zo'n moment dat ik wat anders nodig heb dan zijn rationele denkwijze of zijn oplossingen. Coach je man hierin. Ja dat doe ik ook en dat werkt goed!
donderdag 26 november 2009 om 10:36
quote:Wiebenik81 schreef op 26 november 2009 @ 10:34:
[...]
Haha, dat weet ik, werk in de jeugdhulpverlening dus dat verschil hoef je me echt niet te vertellen.Geen idee wat voor werk je doet ( en of je daar goed in bent ) , dus vandaar die opmerking.
[...]
Haha, dat weet ik, werk in de jeugdhulpverlening dus dat verschil hoef je me echt niet te vertellen.Geen idee wat voor werk je doet ( en of je daar goed in bent ) , dus vandaar die opmerking.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 november 2009 om 10:38
quote:Wiebenik81 schreef op 26 november 2009 @ 10:31:
[...]
Ja absoluut, ik luister ook altijd naar de dingen waar hij mee zit, ook op werkgebied. Mijn vriend heeft een ontzettend drukke en stressvolle baan, dus die wil dagelijks thuis zijn ei bij me kwijt. En dat kan altijd.Ik geloof absoluut dat je daarin kan inleven. Maar kan jij je ook inleven dat hij anders omgaat met emoties als jij en daar helemaal niets mee kan?
[...]
Ja absoluut, ik luister ook altijd naar de dingen waar hij mee zit, ook op werkgebied. Mijn vriend heeft een ontzettend drukke en stressvolle baan, dus die wil dagelijks thuis zijn ei bij me kwijt. En dat kan altijd.Ik geloof absoluut dat je daarin kan inleven. Maar kan jij je ook inleven dat hij anders omgaat met emoties als jij en daar helemaal niets mee kan?
donderdag 26 november 2009 om 10:39
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:36:
[...]
Geen idee wat voor werk je doet ( en of je daar goed in bent ) , dus vandaar die opmerking.
Prima hoor! Nee maar als er eentje zich kan inleven dan kan ik dat wel. Dat durf ik absoluut over mezelf te zeggen. Ik denk dat als je die vraag aan mijn vriend stelt, dat hij daar een dikke ja op geeft.
Maar nogmaals, mijn vriend en ik hebben er tegenwoordig een weg in gevonden om beter met elkaar te communiceren, dus het onderwerp van TO herken ik wel, alleen bij ons is het geen probleem meer.
[...]
Geen idee wat voor werk je doet ( en of je daar goed in bent ) , dus vandaar die opmerking.
Prima hoor! Nee maar als er eentje zich kan inleven dan kan ik dat wel. Dat durf ik absoluut over mezelf te zeggen. Ik denk dat als je die vraag aan mijn vriend stelt, dat hij daar een dikke ja op geeft.
Maar nogmaals, mijn vriend en ik hebben er tegenwoordig een weg in gevonden om beter met elkaar te communiceren, dus het onderwerp van TO herken ik wel, alleen bij ons is het geen probleem meer.
donderdag 26 november 2009 om 10:40
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:27:
Wiebenik en MeisjeW ; jullie kunnen je wel in jullie partners inleven?
Ik heb zelf het idee van wel en dat ik daar ook echt mijn best voor doe, maar ik kan alleen vanuit mezelf spreken..
Ik ga verder maar nergens meer op in, want mijn situatie is complex met onze 2 kinderen en 13 jaar geschiedenis samen. Ik had even behoefte aan mijn verhaal te doen en wellicht wat steun te vinden, maar reacties als 'gewoon emotioneel volwassen worden' en dan is alles oke... daar heb ik echt helemaal NIETS aan.
Wiebenik en MeisjeW ; jullie kunnen je wel in jullie partners inleven?
Ik heb zelf het idee van wel en dat ik daar ook echt mijn best voor doe, maar ik kan alleen vanuit mezelf spreken..
Ik ga verder maar nergens meer op in, want mijn situatie is complex met onze 2 kinderen en 13 jaar geschiedenis samen. Ik had even behoefte aan mijn verhaal te doen en wellicht wat steun te vinden, maar reacties als 'gewoon emotioneel volwassen worden' en dan is alles oke... daar heb ik echt helemaal NIETS aan.
