Relaties
alle pijlers
Emotie versus ratio in mijn relatie
donderdag 26 november 2009 om 10:11
Hallo allemaal,
Het is voor mij de eerste keer dat ik op een forum advies en meningen vraag. Waarom Viva? Ik ben een meelezer en vind dat er veel waardevolle adviezen e.d. worden gegeven. Ik heb wat koudwatervrees en vind het best spannend.
Het volgende: mijn man en ik kunnen elkaar lastig (zeg maar niet) vinden op emotioneel gebied. Ik heb hier begeleiding in van een psycholoog, maar het gebeurt nog steeds dat ik toch uit de bocht vlieg. Als ik ergens mee zit en dit bespreek met mijn man, vertel ik ook wat het met me doet. Vervolgens krijg ik dan een rationeel antwoord waar ik niets mee kan. Ik mis met name het inlevingsvermogen. Ik weet dat hij dit mist, maar soms heb ik dat wel nodig. En tja, dan zijn de rapen gaar. Enorme ruzies tot gevolg en hou ik er een rot gevoel aan over. Overigens mjn man heeft wel inlevingsvermogen (al dan niet geveinsd) bij anderen; simpelweg omdat dit te maken heeft met zijn beroep. Het gaat hier dan ook nooit om hem maar om de klant.
Een voorbeeld: een uur geleden nog. Hij belde even en ik wilde nog iets kwijt. Misschien niet zo handig per telefoon. Dit gesprek liep uit de hand en ik wenste hem een prettige en fijne dag (eerlijk is eerlijk met een cynsche ondertoon). Waarop hij als antwoord gaf: nou daar heb jij wel voor gezorgd dat dit niet geval zal zijn. Zulke antwoorden maken mij zo boos en moedeloos; alsof ik de enige ben die verantwoordelijk is voor de manier waarop het gesprek verliep.
Mijn vraag is of hier forummers zijn die hier mee te maken hebben in hun relatie en hoe jullie hiermee omgaan. Graag jullie advies en/of meningen. En als jullie meer informatie willen of vragen hebben om op mijn onderwerp te reageren dan hoor ik het graag.
Alvast bedankt.
Het is voor mij de eerste keer dat ik op een forum advies en meningen vraag. Waarom Viva? Ik ben een meelezer en vind dat er veel waardevolle adviezen e.d. worden gegeven. Ik heb wat koudwatervrees en vind het best spannend.
Het volgende: mijn man en ik kunnen elkaar lastig (zeg maar niet) vinden op emotioneel gebied. Ik heb hier begeleiding in van een psycholoog, maar het gebeurt nog steeds dat ik toch uit de bocht vlieg. Als ik ergens mee zit en dit bespreek met mijn man, vertel ik ook wat het met me doet. Vervolgens krijg ik dan een rationeel antwoord waar ik niets mee kan. Ik mis met name het inlevingsvermogen. Ik weet dat hij dit mist, maar soms heb ik dat wel nodig. En tja, dan zijn de rapen gaar. Enorme ruzies tot gevolg en hou ik er een rot gevoel aan over. Overigens mjn man heeft wel inlevingsvermogen (al dan niet geveinsd) bij anderen; simpelweg omdat dit te maken heeft met zijn beroep. Het gaat hier dan ook nooit om hem maar om de klant.
Een voorbeeld: een uur geleden nog. Hij belde even en ik wilde nog iets kwijt. Misschien niet zo handig per telefoon. Dit gesprek liep uit de hand en ik wenste hem een prettige en fijne dag (eerlijk is eerlijk met een cynsche ondertoon). Waarop hij als antwoord gaf: nou daar heb jij wel voor gezorgd dat dit niet geval zal zijn. Zulke antwoorden maken mij zo boos en moedeloos; alsof ik de enige ben die verantwoordelijk is voor de manier waarop het gesprek verliep.
Mijn vraag is of hier forummers zijn die hier mee te maken hebben in hun relatie en hoe jullie hiermee omgaan. Graag jullie advies en/of meningen. En als jullie meer informatie willen of vragen hebben om op mijn onderwerp te reageren dan hoor ik het graag.
Alvast bedankt.
donderdag 26 november 2009 om 10:40
Mannen kunnen nu eenmaal geen gedachtes lezen. Als jij hem niet vertelt wat er is en wat je van hem verwacht op zo'n moment, kan hij daar ook niet aan voldoen.
Overigens; als je ruzie maakt per telefoon en nog steeds boos bent als je ophangt, kan je niet van de ander verlangen dat hij dan even aardig reageert...
Inlevingsvermogen komt van twee kanten en om eerlijk te zijn, mis ik dat in jouw verhaal ook een beetje. HIJ doet het fout, HIJ leeft zich niet in en HIJ doet gemeen aan de telefoon. Waar is jouw inzicht in hoe het voor hem moet zijn om per telefoon ruzie te maken met zijn vrouw? Ja, je zegt wel "niet handig per telefoon" en "ik was ook niet zo aardig", maar de rest blijft een grote aanklacht t.o.v. je man.
Overigens; als je ruzie maakt per telefoon en nog steeds boos bent als je ophangt, kan je niet van de ander verlangen dat hij dan even aardig reageert...
Inlevingsvermogen komt van twee kanten en om eerlijk te zijn, mis ik dat in jouw verhaal ook een beetje. HIJ doet het fout, HIJ leeft zich niet in en HIJ doet gemeen aan de telefoon. Waar is jouw inzicht in hoe het voor hem moet zijn om per telefoon ruzie te maken met zijn vrouw? Ja, je zegt wel "niet handig per telefoon" en "ik was ook niet zo aardig", maar de rest blijft een grote aanklacht t.o.v. je man.
donderdag 26 november 2009 om 10:40
quote:domnaiefmutsje schreef op 26 november 2009 @ 10:38:
[...]
Ik geloof absoluut dat je daarin kan inleven. Maar kan jij je ook inleven dat hij anders omgaat met emoties als jij en daar helemaal niets mee kan?Ja, anders had ik me er denk ik ook niet bij neer kunnen leggen toch? Ik begrijp dat niet iedereen hetzelfde is en gelukkig maar. Je hoeft ook niet hetzelfde te zijn om iets te laten werken.
[...]
Ik geloof absoluut dat je daarin kan inleven. Maar kan jij je ook inleven dat hij anders omgaat met emoties als jij en daar helemaal niets mee kan?Ja, anders had ik me er denk ik ook niet bij neer kunnen leggen toch? Ik begrijp dat niet iedereen hetzelfde is en gelukkig maar. Je hoeft ook niet hetzelfde te zijn om iets te laten werken.
donderdag 26 november 2009 om 10:40
quote:Wiebenik81 schreef op 26 november 2009 @ 10:29:
[...]
Klopt dnm, maar als je vriend keer op keer doet alsof je gek bent, je niet begrijpt of niet wil begrijpen etc etc, dan ga je vanzelf wel stampvoeten denk ik. Het ligt ook een beetje aan de moeite die hij dan wel doet voor zijn klanten zoals TO schrijft, maar niet voor haar.
Mijn vriend begrijpt mij ook vaak niet, terwijl als we een ruzie hebben gehad, komt hij later naar me toe met de boodschap dat ik eigenlijk wel gelijk had. Hij wil het tijdens het gesprek wat ik begin dus eigenlijk niet toegeven. Dan kom je in een patroon terecht dat je weet dat als jij gaat 'stampvoeten' hij even wat harder gaat nadenken over zichzelf en hij toch uiteindelijk zijn eigen 'fouten' in ziet.
Gelukkig gaat het bij ons thuis nu anders en beter, dus er wordt niet meer 'gestampvoet'.
Fijn dat het beter gaat
Toch is dat stampvoeten om je zin te krijgen (want dat is het in feite) jouw foute reactie op het gebeuren wat alles meteen op scherp zet. Hij zal later wel inzien dat hij wellicht iets niet heeft begrepen of fout heeft gehandeld, maar het is jouw taak een boodschap goed over te brengen als jij gehoord wilt worden.
Over dat stukje inleven. Stel dat je vriend net zou reageren als jij doet, zou jij dat pikken?
[...]
Klopt dnm, maar als je vriend keer op keer doet alsof je gek bent, je niet begrijpt of niet wil begrijpen etc etc, dan ga je vanzelf wel stampvoeten denk ik. Het ligt ook een beetje aan de moeite die hij dan wel doet voor zijn klanten zoals TO schrijft, maar niet voor haar.
Mijn vriend begrijpt mij ook vaak niet, terwijl als we een ruzie hebben gehad, komt hij later naar me toe met de boodschap dat ik eigenlijk wel gelijk had. Hij wil het tijdens het gesprek wat ik begin dus eigenlijk niet toegeven. Dan kom je in een patroon terecht dat je weet dat als jij gaat 'stampvoeten' hij even wat harder gaat nadenken over zichzelf en hij toch uiteindelijk zijn eigen 'fouten' in ziet.
Gelukkig gaat het bij ons thuis nu anders en beter, dus er wordt niet meer 'gestampvoet'.
Fijn dat het beter gaat
Toch is dat stampvoeten om je zin te krijgen (want dat is het in feite) jouw foute reactie op het gebeuren wat alles meteen op scherp zet. Hij zal later wel inzien dat hij wellicht iets niet heeft begrepen of fout heeft gehandeld, maar het is jouw taak een boodschap goed over te brengen als jij gehoord wilt worden.
Over dat stukje inleven. Stel dat je vriend net zou reageren als jij doet, zou jij dat pikken?
donderdag 26 november 2009 om 10:41
donderdag 26 november 2009 om 10:44
quote:indivia schreef op 26 november 2009 @ 10:40:
Hellup! Wat gaat dit snel. Ben ik net klaar met reageren, verschijnen er ineens heel veel reacties; die ik wel allemaal heb gelezen. Ik wil even uitpuzzelen hoe ik nu het beste op iedereen kan reageren. Dus.... wordt vervolgd.
Rechts boven iemands reactie staan drie icoontjes ; met de linker kun je in datzelfde stukje reageren .
Dan kun je met het meest linkse icoontje ( die vette B ) jouw tekst dikker maken , of met de schuine I je tekst schuin drukken .
Hellup! Wat gaat dit snel. Ben ik net klaar met reageren, verschijnen er ineens heel veel reacties; die ik wel allemaal heb gelezen. Ik wil even uitpuzzelen hoe ik nu het beste op iedereen kan reageren. Dus.... wordt vervolgd.
Rechts boven iemands reactie staan drie icoontjes ; met de linker kun je in datzelfde stukje reageren .
Dan kun je met het meest linkse icoontje ( die vette B ) jouw tekst dikker maken , of met de schuine I je tekst schuin drukken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 november 2009 om 10:44
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:22:
[...]
Misschien heeft TO wel enorme verlatingsangst , oid .
Dan lijkt het me niet meer dan logisch dat zij daar voor bij een therapeut loopt. Ik weet niet of je daar samen voor in therapie moet / kunt.Nee hoor, ik heb geen verlatingsangst.
[...]
Misschien heeft TO wel enorme verlatingsangst , oid .
Dan lijkt het me niet meer dan logisch dat zij daar voor bij een therapeut loopt. Ik weet niet of je daar samen voor in therapie moet / kunt.Nee hoor, ik heb geen verlatingsangst.
donderdag 26 november 2009 om 10:45
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:42:
Vrouwen ook niet.
Heb je helemaal gelijk in Bianca. Ik kan dat ook niet en dat zorgt af en toe nog steeds voor knallende ruiten. Maar ik ging hier helemaal in op het verhaal van TO, en zij geeft aan dat haar man zich niet kan inleven. Vandaar.
Vrouwen ook niet.
Heb je helemaal gelijk in Bianca. Ik kan dat ook niet en dat zorgt af en toe nog steeds voor knallende ruiten. Maar ik ging hier helemaal in op het verhaal van TO, en zij geeft aan dat haar man zich niet kan inleven. Vandaar.
donderdag 26 november 2009 om 10:45
quote:domnaiefmutsje schreef op 26 november 2009 @ 10:40:
[...]
Fijn dat het beter gaat
Toch is dat stampvoeten om je zin te krijgen (want dat is het in feite) jouw foute reactie op het gebeuren wat alles meteen op scherp zet. Hij zal later wel inzien dat hij wellicht iets niet heeft begrepen of fout heeft gehandeld, maar het is jouw taak een boodschap goed over te brengen als jij gehoord wilt worden.
Over dat stukje inleven. Stel dat je vriend net zou reageren als jij doet, zou jij dat pikken?
Ik ben het helemaal met je eens dat stampvoeten niet de juiste manier is. Het was voor hem niet leuk, maar voor mij ook niet. Ik heb vaak mijn boodschap heel rustig over geprobeerd te brengen, maar kreeg dan vaak een 'ja maar jij' antwoord terug. Op welke manier ik het ook probeerde te brengen, hij schoot altijd meteen in de verdediging. Dan wordt het nog heel lastig een boodschap normaal over te brengen..Het is echt makkelijker gezedg dat gedaan.
En wat ik zou doen als mijn vriend zou stampvoeten? Ik denk dat ik em heel raar zou aankijken (mits ik echt niet snap waar hij het over heeft).
[...]
Fijn dat het beter gaat
Toch is dat stampvoeten om je zin te krijgen (want dat is het in feite) jouw foute reactie op het gebeuren wat alles meteen op scherp zet. Hij zal later wel inzien dat hij wellicht iets niet heeft begrepen of fout heeft gehandeld, maar het is jouw taak een boodschap goed over te brengen als jij gehoord wilt worden.
Over dat stukje inleven. Stel dat je vriend net zou reageren als jij doet, zou jij dat pikken?
Ik ben het helemaal met je eens dat stampvoeten niet de juiste manier is. Het was voor hem niet leuk, maar voor mij ook niet. Ik heb vaak mijn boodschap heel rustig over geprobeerd te brengen, maar kreeg dan vaak een 'ja maar jij' antwoord terug. Op welke manier ik het ook probeerde te brengen, hij schoot altijd meteen in de verdediging. Dan wordt het nog heel lastig een boodschap normaal over te brengen..Het is echt makkelijker gezedg dat gedaan.
En wat ik zou doen als mijn vriend zou stampvoeten? Ik denk dat ik em heel raar zou aankijken (mits ik echt niet snap waar hij het over heeft).
donderdag 26 november 2009 om 10:45
donderdag 26 november 2009 om 10:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:41:
Wat versta jij onder inleven, Wiebenik? Dat hij precies dezelfde gevoelens bij iets krijgt als jij ze hebt? Of dat hij raadt welke gevoelens jij hebt nalv een gebeurtenis?
Nee, niet dezelfde gevoelens, dat kan ook niet want hij maakt niet exact hetzelfde mee. Raden zie ik al helemaal niet als inlevingsvermogen..
Ik zie het als rekening houden met gevoelens en behoeften die een ander heeft. En jij?
Wat versta jij onder inleven, Wiebenik? Dat hij precies dezelfde gevoelens bij iets krijgt als jij ze hebt? Of dat hij raadt welke gevoelens jij hebt nalv een gebeurtenis?
Nee, niet dezelfde gevoelens, dat kan ook niet want hij maakt niet exact hetzelfde mee. Raden zie ik al helemaal niet als inlevingsvermogen..
Ik zie het als rekening houden met gevoelens en behoeften die een ander heeft. En jij?
donderdag 26 november 2009 om 10:49
quote:indivia schreef op 26 november 2009 @ 10:32:
Ik moet nog wel de handigheid onder de knie krijgen om zo snel te reageren. Maar alvast bedankt voor de reacties.
BlijfgewoonBianca: er spelen inderdaad meer dingen. Ik heb overigens geen therapie. Eens in de zoveel tijd heb ik een gesprek met deze psycholoog om voor mijzelf een aantal dingen te toetsen.
Ik snap jouw reactie n.a.v. cynisme. Zonder dat ik in de verdediging wil, maar soms baal ik er van dat ik niet het gehoor krijg wat ik nodig heb. Ook al weet ik dat het bij mijn man niet lukt.
SuperCow en Jufdoortje: naast mijn 1-op-1 gesprekken, hebben mijn man en ik samen ongeveer 1 x per maand een gesprek met de psycholoog om te 'leren' beter/anders met elkaar te communiceren.
Ik kan me goed voorstellen dat jij je machteloos voelt als je het gevoel hebt niet gehoord te worden.
Echter als jij gehoord wil worden, maakt dat jou meteen verantwoordelijk voor de communicatie. Je kunt wel Chinees gaan praten, maar dan kijkt hij je wat dwaas aan en kan daar niets mee. Zo ook met emoties. Hij kan er niets mee. Daar kan jij dan nog bozer om worden, maar je kunt het ook accepteren en je communicatie aanpassen zodat je wel krijgt wat je nodig hebt. (binnen het redelijke, over emotionele mensen willen nog wel eens zuigen)
Ik moet nog wel de handigheid onder de knie krijgen om zo snel te reageren. Maar alvast bedankt voor de reacties.
BlijfgewoonBianca: er spelen inderdaad meer dingen. Ik heb overigens geen therapie. Eens in de zoveel tijd heb ik een gesprek met deze psycholoog om voor mijzelf een aantal dingen te toetsen.
Ik snap jouw reactie n.a.v. cynisme. Zonder dat ik in de verdediging wil, maar soms baal ik er van dat ik niet het gehoor krijg wat ik nodig heb. Ook al weet ik dat het bij mijn man niet lukt.
SuperCow en Jufdoortje: naast mijn 1-op-1 gesprekken, hebben mijn man en ik samen ongeveer 1 x per maand een gesprek met de psycholoog om te 'leren' beter/anders met elkaar te communiceren.
Ik kan me goed voorstellen dat jij je machteloos voelt als je het gevoel hebt niet gehoord te worden.
Echter als jij gehoord wil worden, maakt dat jou meteen verantwoordelijk voor de communicatie. Je kunt wel Chinees gaan praten, maar dan kijkt hij je wat dwaas aan en kan daar niets mee. Zo ook met emoties. Hij kan er niets mee. Daar kan jij dan nog bozer om worden, maar je kunt het ook accepteren en je communicatie aanpassen zodat je wel krijgt wat je nodig hebt. (binnen het redelijke, over emotionele mensen willen nog wel eens zuigen)
donderdag 26 november 2009 om 10:51
quote:domnaiefmutsje schreef op 26 november 2009 @ 10:49:
[...]
Ik kan me goed voorstellen dat jij je machteloos voelt als je het gevoel hebt niet gehoord te worden.
Echter als jij gehoord wil worden, maakt dat jou meteen verantwoordelijk voor de communicatie. Je kunt wel Chinees gaan praten, maar dan kijkt hij je wat dwaas aan en kan daar niets mee. Zo ook met emoties. Hij kan er niets mee. Daar kan jij dan nog bozer om worden, maar je kunt het ook accepteren en je communicatie aanpassen zodat je wel krijgt wat je nodig hebt. (binnen het redelijke, over emotionele mensen willen nog wel eens zuigen)Ben ik met je eens hoor. Daarom zeg ik tegenwoordig bijvoorbeeld dat ik het jammer vind als hij iets niet begrijpt en word ik verder niet boos. Meestal komt hij er dan zelf nog even op terug of ik niet en dan accepteer ik gewoon dat het is zoals het is.
[...]
Ik kan me goed voorstellen dat jij je machteloos voelt als je het gevoel hebt niet gehoord te worden.
Echter als jij gehoord wil worden, maakt dat jou meteen verantwoordelijk voor de communicatie. Je kunt wel Chinees gaan praten, maar dan kijkt hij je wat dwaas aan en kan daar niets mee. Zo ook met emoties. Hij kan er niets mee. Daar kan jij dan nog bozer om worden, maar je kunt het ook accepteren en je communicatie aanpassen zodat je wel krijgt wat je nodig hebt. (binnen het redelijke, over emotionele mensen willen nog wel eens zuigen)Ben ik met je eens hoor. Daarom zeg ik tegenwoordig bijvoorbeeld dat ik het jammer vind als hij iets niet begrijpt en word ik verder niet boos. Meestal komt hij er dan zelf nog even op terug of ik niet en dan accepteer ik gewoon dat het is zoals het is.
donderdag 26 november 2009 om 10:55
quote:Wiebenik81 schreef op 26 november 2009 @ 10:47:
[...]
Nee, niet dezelfde gevoelens, dat kan ook niet want hij maakt niet exact hetzelfde mee. Raden zie ik al helemaal niet als inlevingsvermogen..
Ik zie het als rekening houden met gevoelens en behoeften die een ander heeft. En jij?
Ik denk dat ik dat ook wel een goede omschrijving vind ; zou zo even geen betere weten in ieder geval.
Maar ... die gevoelens en behoeftes die de ander heeft, die zullen in sommige gevallen wel uitgesproken moeten worden.
In veel gevallen wordt er namelijk niet gezegd wat er bedoelt wordt ; als je bijv. constant klaagt of vit over niet opgeruimde spullen gaat het meestal niet om de troep maar dat je vindt dat de ander geen rekening met je houdt, of je niet op waarde schat , of je voor lief neemt. De kans is groot dat de ander dan met een " klacht " over jou komt ; " ja, maar jij doet altijd/ nooit ... "
Een gebrek aan inleving van je partner zou - mede - kunnen komen door je eigen (gebrek aan) communicatie.
Vrouwen hebben vaak heel veel woorden nodig wat een man in een paar woorden zou samenvatten. Misschien is een partner na een poosje de draad kwijt of afgehaakt.
[...]
Nee, niet dezelfde gevoelens, dat kan ook niet want hij maakt niet exact hetzelfde mee. Raden zie ik al helemaal niet als inlevingsvermogen..
Ik zie het als rekening houden met gevoelens en behoeften die een ander heeft. En jij?
Ik denk dat ik dat ook wel een goede omschrijving vind ; zou zo even geen betere weten in ieder geval.
Maar ... die gevoelens en behoeftes die de ander heeft, die zullen in sommige gevallen wel uitgesproken moeten worden.
In veel gevallen wordt er namelijk niet gezegd wat er bedoelt wordt ; als je bijv. constant klaagt of vit over niet opgeruimde spullen gaat het meestal niet om de troep maar dat je vindt dat de ander geen rekening met je houdt, of je niet op waarde schat , of je voor lief neemt. De kans is groot dat de ander dan met een " klacht " over jou komt ; " ja, maar jij doet altijd/ nooit ... "
Een gebrek aan inleving van je partner zou - mede - kunnen komen door je eigen (gebrek aan) communicatie.
Vrouwen hebben vaak heel veel woorden nodig wat een man in een paar woorden zou samenvatten. Misschien is een partner na een poosje de draad kwijt of afgehaakt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 26 november 2009 om 10:58
quote:meisjeW schreef op 26 november 2009 @ 10:23:
Hallo Indiva,
Mijn vriend en ik zijn ruim 13 jaar bij elkaar en hebben 2 kinderen. We hebben eerlijk gezegd nooit een hele rustige relatie gehad en comminuceren is vaak het probleem bij ons, maar de laatste tijd lijkt het echt mis te gaan... We kunnen eigenlijk amper uberhaupt nog praten zonder ruzie en irritatie en ik voel letterlijk de liefde voor hem wegglippen..
Dat komt vooral door wat jij ook schrijft, dat in discussies zijn antwoorden me zo boos, verdrietig en moedeloos maken... Ik kan eigenlijk niets meer goed doen in zijn ogen (voor mijn gevoel dan) Hij vind van zichzelf dat 'hij toch z'n best doet en alles perfect doet' en tja daar is natuurlijk heel moeilijk tegenop te boksen voor mij.. Ik heb natuurlijk ook fouten, maar als hij die bij zichzelf niet ziet dan komen we nergens toch..?
Sorry dat ik nogal warrig op je bericht reageer wellicht, maar het zit me nogal hoog allemaal momenteel en ik had nooit maar dan ook nooit gehad dat ik in de situatie terrecht zou komen dat ik steeds meer begin te denken aan uit elkaar gaan...Hallo MeisjeW, ik herken veel uit jouw bericht. Omdat mijn man ook de mening is toegedaan dat hij het goed doet vind ik het soms ook lastig. Daarom heb ik ervoor gekozen om er op een andere manier proberen mee om te gaan en tja soms lukt me dat ook niet en vliegen we (of ik eigenlijk) uit de bocht. Ik ben het soms ook helemaal zat en denk ik ook weleens om ermee te stoppen. Maar gelukkig is dat een enkel momentje en weet ik wat er niet in zit komt er ook niet uit.
Hallo Indiva,
Mijn vriend en ik zijn ruim 13 jaar bij elkaar en hebben 2 kinderen. We hebben eerlijk gezegd nooit een hele rustige relatie gehad en comminuceren is vaak het probleem bij ons, maar de laatste tijd lijkt het echt mis te gaan... We kunnen eigenlijk amper uberhaupt nog praten zonder ruzie en irritatie en ik voel letterlijk de liefde voor hem wegglippen..
Dat komt vooral door wat jij ook schrijft, dat in discussies zijn antwoorden me zo boos, verdrietig en moedeloos maken... Ik kan eigenlijk niets meer goed doen in zijn ogen (voor mijn gevoel dan) Hij vind van zichzelf dat 'hij toch z'n best doet en alles perfect doet' en tja daar is natuurlijk heel moeilijk tegenop te boksen voor mij.. Ik heb natuurlijk ook fouten, maar als hij die bij zichzelf niet ziet dan komen we nergens toch..?
Sorry dat ik nogal warrig op je bericht reageer wellicht, maar het zit me nogal hoog allemaal momenteel en ik had nooit maar dan ook nooit gehad dat ik in de situatie terrecht zou komen dat ik steeds meer begin te denken aan uit elkaar gaan...Hallo MeisjeW, ik herken veel uit jouw bericht. Omdat mijn man ook de mening is toegedaan dat hij het goed doet vind ik het soms ook lastig. Daarom heb ik ervoor gekozen om er op een andere manier proberen mee om te gaan en tja soms lukt me dat ook niet en vliegen we (of ik eigenlijk) uit de bocht. Ik ben het soms ook helemaal zat en denk ik ook weleens om ermee te stoppen. Maar gelukkig is dat een enkel momentje en weet ik wat er niet in zit komt er ook niet uit.
donderdag 26 november 2009 om 11:00
Dat je bij het bespreken van je problemen niet tegen de rationele antwoorden van je man kunt laat me denken dat je ervoor kiest je achter je gevoeligheid te verbergen en vanuit die zelfgekozen underdog of slachtofferrol je man verwijt niet jouw gevoelens te delen. Dat hij wel gevoelens heeft blijkt wel, enorme ruzies hebben niet met ratio te maken.
Jij wilde iets kwijt, het gesprek liep uit de hand (door zn ratio?) en hij beloont jouw sneer met toegeven dat jij dus wel invloed hebt op zn stemming. Dan heb je toch wat je vroeg? Een man met gevoelens? Probeer het een volgende keer eens met een positieve insteek, voor beiden leuker.
Jij wilde iets kwijt, het gesprek liep uit de hand (door zn ratio?) en hij beloont jouw sneer met toegeven dat jij dus wel invloed hebt op zn stemming. Dan heb je toch wat je vroeg? Een man met gevoelens? Probeer het een volgende keer eens met een positieve insteek, voor beiden leuker.
Let's play Twister, let's play Risk yeah
donderdag 26 november 2009 om 11:00
quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 november 2009 @ 10:55:
[...]
Ik denk dat ik dat ook wel een goede omschrijving vind ; zou zo even geen betere weten in ieder geval.
Maar ... die gevoelens en behoeftes die de ander heeft, die zullen in sommige gevallen wel uitgesproken moeten worden.
In veel gevallen wordt er namelijk niet gezegd wat er bedoelt wordt ; als je bijv. constant klaagt of vit over niet opgeruimde spullen gaat het meestal niet om de troep maar dat je vindt dat de ander geen rekening met je houdt, of je niet op waarde schat , of je voor lief neemt. De kans is groot dat de ander dan met een " klacht " over jou komt ; " ja, maar jij doet altijd/ nooit ... "
Een gebrek aan inleving van je partner zou - mede - kunnen komen door je eigen (gebrek aan) communicatie.
Vrouwen hebben vaak heel veel woorden nodig wat een man in een paar woorden zou samenvatten. Misschien is een partner na een poosje de draad kwijt of afgehaakt.Klopt hoor, ik heb dit in het verleden ook wel eens aan mezelf gemerkt. Dan gaf ik iets aan (bijvoorbeeld dat opruimen wat jij beschrijft) en dan ging het inderdaad om rekening houden met dat ik ook moe van mijn werk kom.. Nu zeg ik dat gewoon en dat werkt veel beter.
[...]
Ik denk dat ik dat ook wel een goede omschrijving vind ; zou zo even geen betere weten in ieder geval.
Maar ... die gevoelens en behoeftes die de ander heeft, die zullen in sommige gevallen wel uitgesproken moeten worden.
In veel gevallen wordt er namelijk niet gezegd wat er bedoelt wordt ; als je bijv. constant klaagt of vit over niet opgeruimde spullen gaat het meestal niet om de troep maar dat je vindt dat de ander geen rekening met je houdt, of je niet op waarde schat , of je voor lief neemt. De kans is groot dat de ander dan met een " klacht " over jou komt ; " ja, maar jij doet altijd/ nooit ... "
Een gebrek aan inleving van je partner zou - mede - kunnen komen door je eigen (gebrek aan) communicatie.
Vrouwen hebben vaak heel veel woorden nodig wat een man in een paar woorden zou samenvatten. Misschien is een partner na een poosje de draad kwijt of afgehaakt.Klopt hoor, ik heb dit in het verleden ook wel eens aan mezelf gemerkt. Dan gaf ik iets aan (bijvoorbeeld dat opruimen wat jij beschrijft) en dan ging het inderdaad om rekening houden met dat ik ook moe van mijn werk kom.. Nu zeg ik dat gewoon en dat werkt veel beter.
donderdag 26 november 2009 om 11:02
quote:Wiebenik81 schreef op 26 november 2009 @ 10:29:
[...]
Klopt dnm, maar als je vriend keer op keer doet alsof je gek bent, je niet begrijpt of niet wil begrijpen etc etc, dan ga je vanzelf wel stampvoeten denk ik. .Dat is in dat geval nog steeds gedrag van (kleine) kinderen. Een volwassen persoon zou dan toch (moeten/kunnen/willen) accepteren dat iemand het niet wil, kan of gaat begrijpen en daar een conclusie uit trekken en de gevolgen daarvan aanpakt en mee aan de slag gaat?
[...]
Klopt dnm, maar als je vriend keer op keer doet alsof je gek bent, je niet begrijpt of niet wil begrijpen etc etc, dan ga je vanzelf wel stampvoeten denk ik. .Dat is in dat geval nog steeds gedrag van (kleine) kinderen. Een volwassen persoon zou dan toch (moeten/kunnen/willen) accepteren dat iemand het niet wil, kan of gaat begrijpen en daar een conclusie uit trekken en de gevolgen daarvan aanpakt en mee aan de slag gaat?
