ex heeft een ander..ik ben kapot

Nieuw account aangemaakt voor dit topic.
Mijn relatie is sinds een tijdje uit. Het is nooit echt duidelijk uitgesproken, maar vanaf november vorig jaar waren er ernstige problemen waardoor hij zich terugtrok. Ik kon dat op zekere hoogte begrijpen (het was echt geen kattenpis) maar heb me er heel rot over gevoeld. Hij gaf wel steeds aan dat hij even tijd nodig had en het wel goed ging komen. Ik trok het echter niet, ook omdat ik wel erg weinig van hem kreeg. Hij heeft ook echt wel wat minder leuke dingen gezegd en gedaan, waarvan hij later aangaf dat het uit stress was.

Enfin, gedurende enige maanden mondjesmaat contact, het was eigenlijk zo goed als uit. Enerzijds was ik het al aan het verwerken, anderzijds had ik nog hoop. Beetje tegenstrijdig, want ik had ook mijn twijfels. In februari waren zijn problemen zo goed als opgelost en zocht hij contact. Hij zei me te missen, te willen praten en het weer goedmaken. Mijn gevoel schreeuwde dat ik dat ook wilde, mijn verstand schreeuwde dat het niet goed zou zijn. Er was teveel gebeurd. Min ratio won, ik heb hem kort en duidelijk aangegeven dat het over was. Hij belde nog een paar keer maar heb niet meer gereageerd, ik moest sterk zijn, Ik had en heb het er wel heel moeilijk mee, het gevoel is niet zomaar weg.

Doorgespoeld naar gisteren. Er moet helaas nog iets financieels geregeld worden dus ik heb hem geappt. In die appjes zat wat emotie van mijn kant wat ik maanden had opgekropt. Toen kwam het hoge woord eruit: hij heeft een ander en vroeg me dat te respecteren. Dat was het.
Heel vreemd en zakelijk bericht, alsof ik het niet zou respecteren. Ik wil gewoon dat zaken netjes worden afgehandeld, nieuwe liefde of niet.

En het klinkt heel onlogisch en tegenstrijdig omdat ik het heb uitgemaakt, maar wat doet het pijn zeg. Ik zit nog vol in de verwerking en moet niet denken aan een ander. Ik hou van hem, denk nog veel aan hem en hij gaat gewoon door alsof het niets is. Tenminste, dat zegt mijn gevoel. Net zoals gedachten als dat hij nu wel een heel fijne relatie heeft, hij nu wel normaal doet, dat zij veel leuker is dan ik, dat hij nu helemaal blij is terwijl ik nog zo'n verdriet heb. Ik twijfel ook aan alles: of hij wel echt van me hield, waarom hij zo snel doorgaat.

Ik zit overigens in therapie, mede voor mijn onzekerheid. Ik besef namelijk heel goed dat ik buitenproportioneel reageer op zulke "afwijzingen" (want zo voelt het voor mij) Volgende week weer een afspraak maar dat duurt nog even. Ik praat met vriendinnen en wilde hier ook even mijn hart luchten. Misschien wat relativering, helpende gedachtes zoeken.

Praktisch gezien weet ik dat ik hem niet meer moet contacten nu. Heb hem wat boze dingen gestuurd waar ik nog steeds achter sta overigens maar dat moet nu ophouden. Min valkuil is dat ik vaak hoop dat mensen redelijk zijn en tot inkeer komen. Dat zit er echter niet bij iedereen in en bij hem ook niet, dat weet ik ondertussen wel. Dus ik moet stoppen om te proberen hem tot redelijkheid te brengen.
Dat ik kan fluiten naar mijn geld, neem ik dan maar op de koop toe. Ook al geeft dat ook weer negatieve gedachtes, dat ik het oneerlijk vind dat hij hier mee wegkomt.

Bedankt voor het lezen.

k.middleton schreef: ↑

16-05-2025 21:36

Het is volkomen normaal dat je je klote voelt ookal heb je zelf de stekker eruit getrokken.
ChatGPT werkt vaak heel fijn om even je hart te luchten zonder dat je het gevoel hebt iemand tot last te zijn.

ik was sceptisch maar heb het geprobeerd, ook omdat er 2 vriendinnen zijn die ik zowat dagelijks "lastigval". Het werkt verbazingwekkend goed, dank voor de tip!

Hexopbezemsteel schreef: ↑

17-05-2025 10:09

Natuurlijk voel je je nu rot. Maar bedenk: zijn gedrag op zich zegt helemaal NIETS over jou. Ooit vond hij jou de allerleukste. Nu niet meer. Terwijl jij nog steeds jij bent.

Geef jezelf wat tijd, en accepteer dat je je nu even heel naar voelt. Het gaat echt over.

Dit raakt me enorm, dit is precies de kern waar ik mee zit. Toen ik met hem was, gaf hij me zoveel liefde en bevestiging, dat ik mezelf ook door zijn ogen ging zien. Dat voelde toen heel fijn maar is natuurlijk best kwetsbaar. Toen het vrij abrupt stopte, was dat lastig te verteren. En helemaal door hoe hij me nu framet (door te zeggen dat ik zijn nieuwe relatie moet respecteren terwijl ik alleen maar een nette normale vraag stel) is dat helemaal moeilijk. Alsof ik 1 of andere stalker ben die achter hem aan loopt.

Maar je hebt gelijk, ik ben dezelfde persoon als die hij toen door zijn roze bril zag hoe ik mezelf daardoor ook zag. Iemand om van te houden.