ex missen enzo

Ik denk dat je eerst tijd moet nemen voor jezelf.....echt tijd...

tijd om na te denken wat je wilt....en hoe je verder gaat..

mocht je besluiten bij hem terug te gaan, dan moet je zeker weten dat de problemen, de reden waarom je toendertijd uit elkaar ging...is opgelost...en je niet op het zelfde riedeltje weer doorgaat waar je was gebleven.



sterkte met de situatie (f)

Ik vind het begrijpelijk. Het zou de fijnste oplossing zijn als het nu wel zou kunnen werken, weer "thuis", gezin compleet. Geen wonder dat het verwarrend is.



Wat moet ik me voorstellen bij die slechte behandeling? Want sommige dingen kunnen veranderen, bij andere dingen zou ik voorzichtiger zijn. Het is ook niet goed voor jullie kind om het opnieuw te proberen en dan tegen dezelfde muren aan te lopen en nog een keer die keus te moeten maken.

heb in zelfde situatie gezeten. logisch dat je nu in dilemma zit.

mijn ervaring is dat iemand ogenschijnlijk veranderd is, maar dat iemand tegelijk toch zelfde persoon blijft. mijn ex ging ook naar de psych het heeft hem zeker wel IETS geholpen maar in de basis bleef hij toch wie hij was. en daar wringt nu net de schoen, dat is waarom je niet meer verder wil met iemand. na een tijd intiem te zijn met je ex komt dat waarschijnlijk toch weer naar boven, dat zelfde gedrag waarom je er een punt achter hebt gezet.

ik geloof niet zo in dat mannen kunnen veranderen. dus je hebt het te accepteren hoe hij is, of je accepteert het niet.

ik ken jouw ex natuurlijk niet maar dit is mijn visie erop. ik heb jaren in dat zelfde patroon gezeten, ex en ik namen afstand, na verloop van tijd kwamen we weer even bij elkaar ( want ex leek toch veranderd te zijn) , na korte tijd samen te zijn verviel hij weer in zijn oude patronen, dezelfde patronen waarom ik er ooit een punt achter had gezet, waar ik niet mee kon leven. ik verviel net zo goed in een oud patroon natuurlijk van het niet willen zien hoe hij werkelijk was en is, het toch weer aangaan tegen beter weten in. het is een kwestie van tig x tegen de lamp aanlopen voordat er een lichtje gaat branden bij jezelf. aangezien je een kind samen hebt heb je nl heel veel motivatie en drive in jezelf om alles 'te lijmen'. maar bedenk goed, daar zijn er 2 voor nodig, dat kan je niet in je eentje!

als ik jou was zou ik sowieso met je dochter zelfstandig blijven wonen, en je ex zijn leven zelf weer laten opbouwen. zorg voor een basis voor jezelf en je dochter waar je altijd op terug kan vallen. latten kan dan altijd nog maar je behoudt wel je eigen plek. probeer een nieuw leven te creeeren, waarbij ex niet zo'n prominente rol in speelt ( behalve voor je dochter dan).

en kijk verder aan hoe het zich ontwikkeld.

ik heb zelf ervaren dat ook al wil je alle 2 het zo graag weer goed krijgen, het soms ook niet meer lukt, juist vanwege alle negativiteit die zich heeft afgespeeld. je schrijft dat hij je slecht heeft behandeld, dat was in mijn geval ook zo en ik moest na jaren constateren ( tot mijn verdriet) dat het vertrouwen gewoonweg niet meer te herstellen was, hoe goed je je best ook doet om iemand te vergeven, het te verwerken, enzov. er was iets kapot en niet meer te repareren. dat vond ik in eerste instantie heel erg nu niet meer, ik ben nu in de acceptatie fase beland ( gelukkig eindelijk). dat geeft veel ruimte rust en vrijheid, ik hoef niet meer te piekeren over of het nog goed zal komen. het komt gewoon niet meer goed, en dat is prima.

Vandaag een poll in de Telegraaf: Ik heb moeite om de relatie met mijn ex los te laten (of zoiets). 61% antwoorde dat ze daar inderdaad moeite mee hebben. Het is waarschijnlijk een schrale troost, maar je bent dus niet de enige.

Sterkte!

ik heb ongeveer het zelfde op dit moment,

ook bij mij ex weg wegens problemen, een zoontje van 13,5 maand, een nieuwe vriend en mn ex die mij giga mist.. en ik hem stiekem ook wel, maar ben zo bang dat alles weer van voren af aan begint, hoe goed we er ook over praten enzo..

lastig allemaal..

Het is niet voor niks uit...

Ik twijfelde heel erg of ik hierop wilde reageren want ik zit met dezelfde situatie. Een beetje schaamtegevoel komt er bij kijken omdat ik zo zeker was mijn zaak om er een punt achter te zetten om er niet lang daarna achter te komen dat ik toch nog twijfelde. Nu zijn we weer bij elkaar en sta er niet meer zo onbevangen en vrolijk in. Er is te veel gebeurd en dat zal het verloop van deze nieuwe start blijven kleuren.



Ik kan je geen tips en adviezen geven. Niets is zeker, misschien is hij wel veranderd, misschien niet. Daar kom je achter zoals iemand hiervoor al zei, door een stabiele basis voor jezelf en je dochtertje te bouwen en van daaruit bekijken wat je precies wilt.

Je schrijft dat hij wel de vader is van je allerliefste schatje, maar is hij ook jouw vriend? Want voor een goede relatie is meer nodig dan vader en moeder zijn.



Ik zou eerst voor mezelf zorgen en voor je dochter, en daarna kun je eens rustig verder kijken. Alleen zijn is niet leuk, en niet gemakkelijk, dat weet ik uit ervaring. Maar (te) snel terug hollen zou ik alleen doen als het echt gaat om houden van. Alle andere redenen zijn dingen die op te lossen zijn in je eentje!

Ik heb 6 jaar een relatie gehad met een jongen maar het werkte niet. Na die 6 jaar heb ik besloten er een punt achter te zetten. Heb daarna zelfs nog 4 jaar een relatie gehad met een hele lieve jongen maar ik ben mijn ex nooit vergeten en heb altijd het gevoel gehad dat hij de ware voor me was en is.

als je dan je leven helemaal goed voor elkaar hebt, het niet zwaar hebt, hem helemaal niet nodig hebt waarom denk je er dan over na om weer naar hem terug te gaan terwijl hij je slecht behandeld heeft en je het daarom ook beeindigd hebt?

spreek je jezelf nu niet enorm tegen?

Ik zou gewoon rustig je tijd nemen. Hij mag echt zijn best doen om het vertrouwen terug te winnen op jouw voorwaarden. Ik weet hoe makkelijk het is om dat te vergeten maar dat lijkt me wel heel verstandig, zeker gezien jullie verleden.



Kun je niet de komende tijd latten? En dan zien hoe het zich ontwikkelt?

Ah ik snap het. Ik denk eerder dat deze relatie er flink ingehakt heeft. En dus wanneer een ander dichterbij komt, er een heleboel omhoog komt van je vorige relatie. Dat betekent niet automatisch dat je hem mist maar misschien gewoon dat je het nog niet goed verwerkt hebt.



Heb je iets van therapie? Om het een plek te geven? En ik denk met wat je schrijft, dat je er echt beter nog wat langer over na kunt denken en nu even geen conclusies trekt. Je moet niets. Alleen goed zorgen voor jezelf en je kind, lief zijn voor jezelf. Alle rust, alle tijd.