Ex verwijt me alles en maakt me zwart

Ik zit met een probleem. Het is drie maanden uit met mijn ex maar in die tijd zijn we om elkaar heen blijven draaien. Onze relatie was in grote lijnen goed, maar te veel ruzies en ik reageerde in die ruzies ook te fel. Dat weten we en dus werkt het ook niet meer tussen ons. Zoveel is duidelijk en ook besproken in eerdere topics.

Heb het contact een hele tijd proberen te vermijden, maar ex die het zelf uitmaakte bleef na meerdere bloks en unbloks op oa whatsapp en facebook (van haar kant dus) toch altijd wel weer terug contact zoeken. Soms ging ik daarin mee op een zo normaal mogelijke manier, soms gaf ik aan dat we daar beter mee konden stoppen omdat ik in die tijd graag terug wilde en zij daar niet klaar voor was. Maar in die tijd bleef ze mij vooral verwijten wat ik fout had gedaan en ook dat ik 'al wel een ander' zou hebben. Iets wat helemaal niet speelt, want ben nog continu met haar bezig (ook al probeer ik mijn leven zo goed mogelijk op te pakken en lukt dat op alle andere vlakken (privé, werk etc) aardig.

Laatst kreeg ik na drie weken geblokt te zijn op whatsapp ineens een belletje via app van haar. Die miste ik, maar appte haar wat er was. Vervolgens zei ze dan dat dat per ongeluk ging (opvallend: want eerst moet de blok er af en dan nog bellen dus). Maar nu -een paar dagen later- kreeg ik weer een woedend smsje afgelopen week, omdat ik een nacht niet thuis was (we wonen op steenworp afstand van elkaar). Was gewoon voor werk weg, maar het smsje 'heb ik toch gelijk he, veel plezier met je nieuwe vriendin' wond er geen doekjes om wat haar gedachte erbij was. Lang getwijfeld wat ik terug moest sturen (had beter niks kunnen sturen), maar toen een lang smsje gestuurd waarin ik haar vertelde dat ik nog altijd om haar geef, geen ander heb en dat ik hoop dat ze ondanks alles en ook zonder mij gelukkig is/wordt. Meerdere mensen laten lezen en iedereen vond het een aardig, goed bedoeld smsje zonder dubbele intenties.

Maar ik kreeg weer een woedende sms terug over dat ik mezelf als perfect voor deed en doe alsof zij alles verkeerd doet. Wat dus helemaal niet zo is...gaf duidelijk aan haar het beste te gunnen. Paar smsjes over en weer en daarin was haar strekking: dat jij nu een ander hebt (heb ik dus niet) zegt wel dat jouw liefde voor mij veel minder was dan die van mij voor jou. Ik heb dat maar gelaten voor wat het was. Diezelfde avond zie ik haar ineens daten met een jongen (tja, nadeel dus als je uitkijkt op elkaars huis). Heb haar toen ook gezegd dat ze beter eerlijk had kunnen zijn. Eerst ontkende ze het nog, maar daarna gaf ze toe 'dat er een vriend was'.

En het is allemaal prima, heb haar ook gezegd dat we single zijn en dus vrij om te doen en laten wat we willen. Maar dan krijg ik weer het bericht 'dat dit ook wel weer aantoont dat ik mijn leven maar zomaar oppak, dat ik nooit van haar gehouden heb en dat ook nooit zal doen'. Echt waar, het is de grootste onzin en dat zie ik zelf ook.

Maar, het raakt me heel erg. Meer dan ik verwacht had. Vooral omdat het zo'n groot onrecht is. Ze mag boos op me zijn, heb me tijdens ruzies echt als een klootzak gedragen, maar dit soort verwijten raken kant noch wal. En al dit soort dingen loopt ze ook tegen anderen te vertellen (pure zwartmakerij) want van hen hoor ik dat dan weer. Na die avond dat die gozer er was, nog even gesmst en daarin kreeg ik weer te horen dat ik nooit van haar gehouden heb, haar alleen had voor het gemak (echt de grootste onzin allemaal) en toen heeft ze me op alles geblokt. En ik haar dus ook.

En nu mijn vraag: hoe zouden jullie hiermee omgaan? Want nee, ik heb geen hoop dat dit goed komt en wil dat ook niet meer. De situatie is nu als volgt: we hebben elkaar op alles geblokt, maar ik merk wel dat ik dat ontzettend kinderachtig vind. Ik heb daar de leeftijd niet meer naar (ben eind in de 20) en eigenlijk is dat mijn eer te na. Maar hoe dus om te gaan met een situatie als dit? Hoe zouden jullie dit van je afzetten etc? Ik kan het erg moeilijk verkroppen dat zij loopt te verkondigen dat ik niet van haar gehouden heb, terwijl dat echt wel zo was. En ergens kan ik ook niet geloven dat zij dat echt denkt omdat ze zelf ook wel beter weet..

Ik hoop op constructieve reacties in plaats van 'geen hoop hebben, ga door'. Want die hoop heb ik dus ook niet en probeer door te gaan. Heb genoeg afleiding, maar het spookt toch door mijn hoofd.

Thnx alvast!

ava75 schreef: ↑

19-10-2017 20:27

Laat haar los.Dat is voor jullie allebei het beste.Negeer app, sms etc.
Kom je haar een keer tegen dan groet je kort.Jullie moeten allebei verder.Maar blijkbaar is dat voor jou ook lastig want jij hebt het ook over : ze is AL aan het daten

De moeilijkheid daarvan zit hem idd in het feit dat ze mij verwijt dat ik dat doe (nog niet gedaan) en dat mijn liefde voor haar daarom minder groot is dan haar liefde voor mij. Diezelfde avond zit ze met een gozer op de bank. Tja, dat voelt dus dat wrang en dubbel

swifty schreef: ↑

19-10-2017 21:33

Mee eens, misschien dat je ook wat meer rust krijgt, door deze vorm van communicatie wat af te houden nu.

Daarnaast, wil je de komende tijd besteden aan verder verzieken van jullie contact, dan vooral nu blijven communiceren, want het breekt alles meer af nu. Je ex is niet klaar voor positieve interactie namelijk.

Maar, wil je dat wat er nog is tussen jullie, eren en respecteren, geef haar de tijd om weer rustig en emotioneel weer zover dat woede verdriet angst weer verminderd is en plekje heeft, en ga dan pas weer normaal neutraal of positief contact aan.

Ik vind het heel mooi wat je zegt en klinkt heel logisch. Maar hoe doe ik dat? Als in: ik heb soms het gevoel als ik haar woedende reacties zie dat zij nooit meer normaal over mij zal denken? En dus met deze bloks er ook nooit meer normaa contact kan komen?

Sirius schreef: ↑

19-10-2017 22:52

Alles is nu geblokkeerd ik zou zeggen laat het daar voorlopig bij.

Hoe denk jij er nu over na het lezen van de uiteenlopende meningen van de lezers hier, en het advies van je ouders?
Je ouders noem ik apart omdat ze jou en je ex-vriendin beter in kunnen schatten dan vreemden op een forum.
Wat zegt je intuïtie, vaak voel je wel aan waar je goed aan doet. Ik denk echt dat je haar het beste helpt door even afstand te nemen zo krijgen haar emoties ook de kans om wat te bezinken.. Veel wijsheid toegewenst!

Ja, ik vind dat heel erg lastig omdat het inderdaad uiteenlopende meningen zijn. Mijn ouders zeggen dat ze gewoon echt zichzelf niet is en de realiteit niet ziet. Dat ik stomme fouten hebben gedaan, maar dat de reacties van haar nu buiten alle proporties zijn (het verwijten dat ik een ander heb, nooit van haar gehouden heb etc). Ze weten immers dat het eerste niet zo is en het tweede juist volledig tegenovergesteld. Daarom vind ik het ook lastig dat veel mensen me meteen een klootzak noemen, terwijl ik echt wel weet dat ik een klootzak ben geweest tijdens ruzies, maar verder (en nee, daarmee bagatelliseer ik mijn fouten niet) echt alles voor haar heb gedaan en we een hele leuke tijd hadden.

Dat ik afstand moet nemen - en zij ook - is me wel duidelijk. Maar ik vind het zo lastig dat ik niet tot haar kan doordringen en haar (en daarmee ook mezelf?) kan helpen. Gewoon als volwassen mensen praten en het afsluiten op een normale manier.

swifty schreef: ↑

19-10-2017 23:07

Pas ontblokken als je niet reactief bent en het kan incasseren als ze geen leuke berichtjes stuurt. En heel goed weten wat je dan gaat doen, om kort gezegd, een tijd te overbruggen, door te komen, dat ze haar emoties kan laten bezinken zoals Sirius mooi zegt.

Het is een fase, tijdelijk iets van extreme emoties, dat heeft even tijd nodig en rust. Jullie waren gewend elkaar wellicht op te vangen in de relatie, dat patroon, verwachting, behoefte is niet zomaar uit je systeem. Maar werkt nu averechts met alle heftige negatieve emoties naar jou toe, en wellicht ook haarzelf.

Duss....maak een plan, hoe een periode elkaar rust te geven, vertrouw dat het een tijdelijke fase is, en kom ook vooral zelf toe aan rust en draad leven oppakken.

Dat is inderdaad een goede en ik denk dat ik dat nu wel kan, na haar laatste uitbarstingen. Omdat ik weet dat ze nergens op slaan en het dus eigenlijk niet met mij te maken heeft.

Maar hoe ben je er zo zeker van dat dit een fase is. Ik vermoed dat ze zo boos is dat ze erin blijft hangen, nooit meer ontblokt en er dus ook nooit meer een normaal gesprek zal zijn. Misschien is dat ook wel beter hoor, ik weet het eerlijk gezegd gewoon echt niet, maar het voelt voor mij niet als afgesloten op die manier..

aatjuhh123 schreef: ↑

19-10-2017 23:20

Leeg strand ?? Dat moet ie doen op een vol strand met een grote foto van haar op een bord en een opvallend t-shirt aan met haar naam in hoofdletters.

En dat een daggie lang. En opnemen. En dan op Tube.

Hahaha doe ik

Sirius schreef: ↑

19-10-2017 23:54

Dat snap ik, het is ook niet makkelijk. Voor wat het waard is ik vind je geen klootzak
Een klootzak zou zijn schouders ophalen, je ziet zelf ook dat je niet alleen bezig bent met haar maar er zelf ook op een nette manier een punt achter wil zetten.
Er zijn ook nuttige dingen gezegd, over wat je wel en niet persoonlijk moet opvatten. Dat ze gewoon verdriet heeft en dat heeft iedereen wiens relatie stuk is gelopen. Ook al was het duidelijk tijd om ermee te stoppen.

Je kan vast wel bedenken wat je hiermee moet en als laatste heb ik nog een voorstel omdat jullie zo dicht bij elkaar wonen: doe een brief in de bus.
Dat je even geen contact wil omdat je even tot rust wil komen maar over een paar weken of maanden, net wat jij zinnig vind nog eens samen met haar wil terugkijken op hoe het allemaal zo heeft kunnen lopen.
Toch alles nog geblokt. Maar wel een brief met uitleg van jou. Die zal ze vast een paar keer lezen en er na een nachtje slapen en nog een paar keer lezen misschien van kalmeren.
Moeilijk zal het toch wel blijven.
Als er echt niet met haar te praten valt zul je je misschien toch neer moeten leggen bij het nare gevoel dat het wat jou betreft nooit echt goed doorgesproken is. Dat kan zo zijn maar soms is een break-up gewoon een emotionele bende.
Dan zit er niets anders op dan dat te accepteren en toch verder te gaan met je leven en hopen dat ze snel haar draai weer kan vinden.
En jij ook uiteraard

Dat heb ik inderdaad ook overwogen, maar wil me ook niet opdringen. En ik denk wel dat zij zo'n brief als opdringerig ervaart, juist omdat ze iedere keer zo fel is en dus gewoon afstand wilt. En in dat opzicht kan ik me er idd mss beter bij neerleggen. Ik ga de komende tijd gewoon eens goed nadenken over of ik de blok eraf haal of niet. En of ik een brief moet versturen. Thnx voor de tip!

Kleppeboxx schreef: ↑

19-10-2017 23:58

Al dat blokken en deblokken. Waarom al die moeite? Als echt wilt dat ze je niet meer lastig valt dan kun je beter een ander telefoonnummer nemen. Creëer je vanzelf ruimte en rust. Komt ze dan aan je deur om verhaal te halen, als ze letterlijk lastig gaat vallen, aangifte bij de politie doen. Nergens in meegaan, nergens op reageren, duidelijk uitstralen dat het OVER en UIT is en dat er tussen jullie NIETS meer bestaat.

Jij bent niet verantwoordelijk over de gemoedstoestand van je ex, dat is ze zelf.

Je geeft aan dat je haar niet in slecht daglicht stelt. Je doet het niet woordelijk maar effe serieus, wat hebben je ouders / familie met jullie privé correspondentie te maken? Zou jij het nou zo leuk en prettig vinden als jouw vader komt klagen over jouw moeder en je dan tegelijkertijd alle berichten tussen hem en haar laat lezen? Zou jij eerlijk gezegd privé zaken willen weten waar jij eigenlijk niets mee te maken hebt? Je gedrag is meer van een opstandige en gebelgde puber ipv een volwassen man van tegen de 30.........

Kweek ruggengraat en get a life.

Het ligt allemaal wel iets gecompliceerder. Toen het net uit was heeft ze zelf mijn moeder gecontacteerd om een gesprek over mij aan te gaan. Dus het lijkt me niet minder dan op zijn minst oke dat ik er dan ook over praat.

Sunshine585 schreef: ↑

20-10-2017 00:38

Maar wat wil je nou eigenlijk zelf? Het gaat er toch niet om wat anderen er van vinden?

Tot haar doordringen zal niet lukken, wat zou je dan nog tegen haar willen zeggen? En je hoeft je niet te verantwoorden voor nachten dat je niet thuis bent of vrouwen die je uitnodigt. Jullie zijn helemaal niks meer van elkaar.

Ik vind blokkeren trouwens niet kinderachtig, maar een gezonde oplossing met al die social media van tegenwoordig.

Dat is ook zeker waar. Maar ik vind het lastig om er een goede manier voor te vinden. Alle reacties helpen me daar wel bij!

swifty schreef: ↑

20-10-2017 08:59

Nog iets, vrede met de situatie, het uitgaan, de verwijten, kan je gewoon hebben, zonder met haar in dialoog of contact te staan.

Het is oke dat ze nu overstuur is, verwijten heeft, etc. Laat haar, gun haar die momenten van chaos en instabiliteit. Na een tijdje ebt dat wel weg, daar ben jij niet voor nodig of nu verantwoordelijk voor. Dat is zij. Kies ervoor, dat je haar die ruimte om nu zich even niet oke te voelen, niet stabiel, gewoon gunt. Draag dat in alle kalmte die je ergens wel in je hebt. Net als iemand die zijn knie heeft gestoten even pijn heeft en tijd nodig heeft om over die knie te wrijven, de pijn zakt langzaam weg. Zo ook heeft zij nu tijd nodig. Alles wat jij nu doet zal dit verstoren, haar familie en vrienden zullen haar nu opvangen en helpen.

Mensen met ruzie en conflicten, denken vaak, het moet nu goed zijn, we moeten nu sorry zeggen etc. Maar je kan ook prima in je eentje beslissen, het is prima, ondanks dat de ander nog boos is, dat mag er zijn, dat maakt mij niet meer of minder. Ik kan de relatie, de ander, ook ruimte geven, dat zij deze emoties in alle vrijheid even kan voelen.

Mensen kunnen vaak wel accepteren in alle rust, als ander zich goed voelt, dan zit je er niet bovenop van, he he je voelt je goed, daar moeten we nu iets mee doen. Alleen bij de zwaardere emoties, hebben mensen dit. Verdriet, woede, angst, dan wil men vaak direct dat er bevestiging komt dat relatie nog wel ok is, er bodem is van gedeelde empathie ergens onder de woede, angst etc.

Dat hoeft niet, want je weet, wat jij voelt, en dat je die ander mag, of iets minder mag, los van andermans staat van blijheid, angst, etc. Heb je de goedkeuring van ander echt niet voor nodig.

Dus val terug op wat je voelt, geef haar de ruimte, het recht, om zich even diep ongelukkig te voelen, zonder dat je dat probeert op te knappen nu, uit angst dat ze je niet meer mag, nooit meer etc, laat los.

Mocht je dit niet kunnen, ga dan aan de slag met je eigen conflicten in je, je onzekerheid, die je tegen houden om nu even vrede met de staat van haar emoties te hebben. Zelfs als je je vasthoudt dat alles wat ze je nu verwijt niet klopt, of klopt, dan hoef jij nu op dit moment niet daar onder te lijden. JE kan vaststellen, oke, dat is nu even hoe ze denkt. Dat is niet voor altijd, en ik hoef er nu niet onderdoor aan te gaan. Ik denk er zo en zo over, en heb er vrede mee, niemand is perfect, en ik zal werken aan dat wat ik aan mijzelf wil veranderen.

Dus stop met doordringen bij haar.
Stop met bellen haar.
Stop met bijleggen.
Stop met haar mening veranderen.

Start met haar gunnen emoties
Start met haar gunnen verkeerd zien
Start met incasseren dat ander nu even anders over je denk dan jij wil
Start met bij jezelf blijven en ander ruimte gunnen anders te denken dan jij nu wil

etc etc..


Als je het anders wil horen met simpel voorbeeld....

neem een wilde kat in je tuin. Neem je die direct binnen, zal die agressief worden en niet blij zijn binnen te zijn, en naar buiten willen. Wat ga je dan doen? Je wil opleggen, zorgen dat de kat nu ter plekke tam wordt en bij je wil zijn?
NEe, je geeft de kat de ruimte te doen wat die wil doen, en je beidt onderdak buiten en eten aan. Je accepteert dat de kat wild nu is, en wellicht later tam weer. Maar ook, je ziet het gedrag los van jouw bestaan en identiteit. De kat is wild, heeft niks met jou nu te maken of valt jou in je bestaan daarmee niet aan.
Alleen als jij perse wil dat de kat nu tam is en niet bij je op schoot wil zitten, en dat je erg persoonlijk aantrekt, van, neeej, de kat houdt niet van me maar ik ben zo leuk..dan gaat het mis. Maar dat is niet vanuit de kat, maar vanuit je eigen verwachtingen, je eigen denken.

Vervang nu kat door vriendin en je hebt hetzelfde. Ook, het zegt niet dat je niet om haar geeft, of om jezelf als je de ander ruimte geeft ongelukkig of oneerlijk of beschuldigend te zijn. Het is nu uit, en er is chaos, tijd voor ruimte en rust, en accepteer dat zij zich nu niet opstelt als lieve ex vriendin.

Wat mooi gesproken en wat helder. Dank je wel daarvoor!

Wat betreft voorbeeld kat: helemaal eens. Maar je geeft die kat dus wel de mogelijkheid terug te keren. Maar dat doen wij nu niet door elkaar overal volledig op geblokt te hebben. Zou dat dan niet moeten veranderen?

swifty schreef: ↑

20-10-2017 09:48

oh ja, en gun haar helemaal dat zij je blokkeert, heeft niets met jou te maken, net zoals de wilde kat echt nu niet op je schoot kan zitten. Zit in de kat, zit in haar nu. En ja, het is tijdelijk.

En kind wat geen ijsje krijgt en gaat mokken, laat het kind, laat lekker mokken, hoort er bij. Haar gedrag hoort nu even bij haar chaos en bij de situatie.

Het is nu uit, niet iets kleins! Focus op jezelf nu even en op alle pijn en verlangens die je nu zelf in je voelt, in plaats van steeds omheen lopen en herstel wil opzoeken. Zou wel ideaal zijn, herstel, dan hoef je niet meer te dealen met de pijn en de chaos en distanciering van je ex (en jezelf). Maar het is nu niet aan, en dat is al best veel om van te herstellen. Voor jou. Ook voor haar.

Hmm, ik snap heel goed wat je zegt en zit veel waarheid in. Maar misschien is het punt dat ik inderdaad niet meer per se wil dat het nog goed komt. Denk ook niet dat dat nog kan, vertrouwen is van beide kanten wel weg. En misschien zie ik het blokken (en het daarmee samenhangende zwartmaken van mij) als zoiets groots wat ik moeilijk van me af kan zetten. En het idee dat ik zelf de blok er ook op heb gezet, werkt ook niet mee aan mijn gemoedstoestand, ook al weet ik dus niet of het voor iemand verstandig is om de blok er zelf nu alweer af te halen.

Wat ik dan ook veel hoor is dat ze nu aan het daten is, maar dat dat niks zegt over haar gevoel voor mij en dat het zelfs wraak nemen kan zijn. Maar wat zou het mij nog eigenlijk moeten uitmaken. En er zijn fases dat het me niet uitmaakt, maar er zijn ook fases dat ik zo boos kan worden dat ze dit doet terwijl ze het mij verwijt. Snap je dat ook of zeg ik echt hele gekke dingen?

En daar komt dan ook nog bij dat ik weet dat alle mensen tegen wie zij het vertelt, allemaal zullen adviseren ver uit mijn buurt te blijven. Simpelweg omdat ze allemaal erge dingen verteld die dus niet stroken met de realiteit en veel erger worden gemaakt dan wat er is gebeurd. Nou, en hoe meer van dat soort adviezen ze krijgt, des te meer ze overtuigd zal zijn om geen (normaal) contact te hebben. Of klinkt dit ook gek?

Nee, dat is inderdaad verre van wat ik bedoel hoor!
En ja, voor de rest: true!

swifty schreef: ↑

20-10-2017 10:14

het is vaak makkelijker iets van een ander te accepteren als je dat ook bij jezelf accepteert en ziet.

Bijvoorbeeld, heb jij ooit in je leven iets gedacht over een ander, of gezegd misschien, wat erger was dan de 'realiteit' of wat achteraf niet klopte met de 'realiteit' etc etc. Kan ook iets onschuldigs zijn, of iets vervelends, uit woede, jaloezie, gekrenktheid, irritatie, onwetendheid etc. De ander had hier geen grip op, of is het zelfs misschien nooit te weten gekomen. Misschien heb je nu nog contact met die persoon, en is het bijgelegd, ben je verandert van gedachte. Kan toch, kan zij nu ook doen toch?

En, als je bang bent dat ze te negatief over je praat, en anderen dit horen, en ook zo denken, heb je geen invloed op. Misschien zit er kern van waarheid in, so be it. Misschien zit er niks van waar in, so be it.

Jij kan niet verhelpen dat anderen wel of niet klakkeloos alles voor waar aannemen over een derde , en indirecte ervaringen als waar en objectief aannemen.
Als het roddelen te vervelend en groots wordt, kan je er iets van zeggen, maar dat is in deze situatie denk ik niet passend. Wat zij prive vertelt aan vrienden, is iets tussen hun. En aan hun, of ze beoordelingsvermogen hebben of niet. Wellicht gaat ze om met mensen die alles voor objectieve realiteit aannemen, wellicht heeft ze vrienden die met nuance luisteren. Is buiten je invloedssfeer.

Als je spijt hebt van je gedrag van vroeger, dan ga je nu niet meer zo dat doen en veranderen. Dat alleen al is een groot cadeau. En maakt je een beter mens, vind je niet?

Ja je hebt daarin helemaal gelijk. Maar dat laatste wat je zegt, dat vind ik zo lastig. Heb oprecht spijt en behandel haar ook heel anders. Dat wil zeggen dat iedere keer dat ze tegen me uitviel sinds het uit is, ik rustig op haar heb ingepraat, haar met respect behandeld en gevraagd heb hoe ik haar kan helpen. Maar kreeg dus constant boze reacties terug. En ik snap nu beter dat het iets van haar is - en dus minder van mij - maar vind het desalniettemin lastig om me erbij neer te leggen dat ze het niet wil zien. Want juist terwijl ik het laat zien, verwijt ze mij dat ik niet verander en dat ook nooit zal kunnen.