Relaties
alle pijlers
Gaat mijn vader vreemd???
zondag 7 juni 2009 om 18:11
Wie kan mij advies geven??
Mijn ouders zijn 33 jaar getrouwd en hebben altijd (na mijn idee) een fantastisch huwelijk gehad. Ik had een onbezorgde jeugd met alles wat ik maar kon wensen. Een fijn gezin met veel warmte en liefde, het ontbrak mijn zus en mij aan niets. Ook nu nog (ik ben nu 28) zie ik mijn ouders zeker 2 keer in de week en we bellen bija dagelijks. Mensen om ons heen zeggen vaak hoe bijzonder onze band is!
Ik heb ook altijd heel hard geroepen dat ik net zo'n huwelijk wens als dat van mijn ouders.
Maar nu gebeuren er rare dingen......
Mijn ouders hebben een vriendin die na een mislukte relatie alleen woont. Deze vrouw woont vlak bij mij. Ik heb het idee dat mijn vader vreemd gaat met haar.
Het is nu al een paar keer gebeurd dat mijn vader tegen mijn moeder zegt dat hij even op de fietst springt en bij mij gaat kijken.
Hij komt dan binnen en is dan binnen een paar minuten weer weg. (een alibi dat hij bij mij is geweest) vervolgens fietst hij in de richting van "haar" woning en zegt tegen mij dat hij even een stuk gaat fietsen. Hij belt dan een half uurtje/ uurtje later op om iets onbenulligs te zeggen/ vragen. Alsof hij even alles wil controleren.
En zo gebeuren er nog meer dingen waar ik mijn vraagtekens bij heb.
Deze gedachten vind ik echt vreselijk want ik hou ontzettend veel van mijn vader maar er klopt gewoon iets niet.
Samen met mijn vriend zijn we hem een aantal keren gevolgd (met het hard in mijn keel) maar we weten niet voor 100% zeker of hij daadwerkelijk bij haar naar binnen gaat. We hebben hem niet op heterdaad betreft zeg maar.
Ik weet echt niet wat ik hier mee aan moet.
Ik durf mijn vader er niet mee te confronteren. Stel dat het niet zo is dan maak ik toch wel iets kapot doordat ik dit gedacht heb.
Het is zo moeilijk, ik ben er bijna ziek van.
Misschien heb ik het allemaal wat verwarrend geschreven maar ik hoop dat jullie mijn verhaal begrijpen en dat jullie mij tips kunnen geven. Hoe moet ik dit aanpakken????
ps. wanneer het echt zo zou zijn dan zou mijn moeder dit volgens mij echt niet aankunnen.
Ik hoop op reacties,
Groetjes Judee
Mijn ouders zijn 33 jaar getrouwd en hebben altijd (na mijn idee) een fantastisch huwelijk gehad. Ik had een onbezorgde jeugd met alles wat ik maar kon wensen. Een fijn gezin met veel warmte en liefde, het ontbrak mijn zus en mij aan niets. Ook nu nog (ik ben nu 28) zie ik mijn ouders zeker 2 keer in de week en we bellen bija dagelijks. Mensen om ons heen zeggen vaak hoe bijzonder onze band is!
Ik heb ook altijd heel hard geroepen dat ik net zo'n huwelijk wens als dat van mijn ouders.
Maar nu gebeuren er rare dingen......
Mijn ouders hebben een vriendin die na een mislukte relatie alleen woont. Deze vrouw woont vlak bij mij. Ik heb het idee dat mijn vader vreemd gaat met haar.
Het is nu al een paar keer gebeurd dat mijn vader tegen mijn moeder zegt dat hij even op de fietst springt en bij mij gaat kijken.
Hij komt dan binnen en is dan binnen een paar minuten weer weg. (een alibi dat hij bij mij is geweest) vervolgens fietst hij in de richting van "haar" woning en zegt tegen mij dat hij even een stuk gaat fietsen. Hij belt dan een half uurtje/ uurtje later op om iets onbenulligs te zeggen/ vragen. Alsof hij even alles wil controleren.
En zo gebeuren er nog meer dingen waar ik mijn vraagtekens bij heb.
Deze gedachten vind ik echt vreselijk want ik hou ontzettend veel van mijn vader maar er klopt gewoon iets niet.
Samen met mijn vriend zijn we hem een aantal keren gevolgd (met het hard in mijn keel) maar we weten niet voor 100% zeker of hij daadwerkelijk bij haar naar binnen gaat. We hebben hem niet op heterdaad betreft zeg maar.
Ik weet echt niet wat ik hier mee aan moet.
Ik durf mijn vader er niet mee te confronteren. Stel dat het niet zo is dan maak ik toch wel iets kapot doordat ik dit gedacht heb.
Het is zo moeilijk, ik ben er bijna ziek van.
Misschien heb ik het allemaal wat verwarrend geschreven maar ik hoop dat jullie mijn verhaal begrijpen en dat jullie mij tips kunnen geven. Hoe moet ik dit aanpakken????
ps. wanneer het echt zo zou zijn dan zou mijn moeder dit volgens mij echt niet aankunnen.
Ik hoop op reacties,
Groetjes Judee
zondag 7 juni 2009 om 19:48
Bij mijn vader zal het ook wel met een midlife crisis te maken gehad hebben.Maar die zorgde er ook voor dat ons hele gezin in een crisis terecht kwam. Oké dat je verliefd word, dat komt in de beste families voor. Maar dat liegen, dat is zo killing. Op dat moment ben ik ook volledig het vertrouwen in mijn vader kwijtgeraakt.
Judee, natuurlijk houdt jouw vader van jullie, ongetwijfeld, maar dit is geen garantie voor wel/niet vreemdgaan/liegen.
Wil je absoluut niet ontmoedigen, maar waarschijnlijk zijn jou gevoelens niet helemaal onterecht hoor.
Judee, natuurlijk houdt jouw vader van jullie, ongetwijfeld, maar dit is geen garantie voor wel/niet vreemdgaan/liegen.
Wil je absoluut niet ontmoedigen, maar waarschijnlijk zijn jou gevoelens niet helemaal onterecht hoor.
zondag 7 juni 2009 om 19:50
zondag 7 juni 2009 om 19:53
Star, heb jij je er toen ook niet mee bemoeid? Of juist wel en is daarom je advies aan Judee, niet mee bemoeien?
Bij ons was het niet eens een optie om te bedenken ons er niet mee te bemoeien. Dat ging gewoon zo, gedreven door de drang om achter de waarheid te komen. Uit de onzekerheid te komen. En ja, van de regen in de drup terecht gekomen daarmee, dat dan weer wel. Maar je kop in het zand steken, lijkt me toch ook een hele slecht optie.
Bij ons was het niet eens een optie om te bedenken ons er niet mee te bemoeien. Dat ging gewoon zo, gedreven door de drang om achter de waarheid te komen. Uit de onzekerheid te komen. En ja, van de regen in de drup terecht gekomen daarmee, dat dan weer wel. Maar je kop in het zand steken, lijkt me toch ook een hele slecht optie.
zondag 7 juni 2009 om 19:54
Judee...je oordeelt wel erg hard over je vader. Wij kunnen als dochters nooit in de relatie van onze ouders kijken.
Ik vind het altijd lastig als mensen zo stellig aangeven "als iemand x y of z doet dan is hij mij kwijt" of woorden van die strekking. Zelfs als je vader vreemd gaat heeft hij toch recht op een eerlijk 'proces'? Het recht om uit te leggen wat er is gebeurd?
Ik vind het altijd lastig als mensen zo stellig aangeven "als iemand x y of z doet dan is hij mij kwijt" of woorden van die strekking. Zelfs als je vader vreemd gaat heeft hij toch recht op een eerlijk 'proces'? Het recht om uit te leggen wat er is gebeurd?
zondag 7 juni 2009 om 19:55
zondag 7 juni 2009 om 19:56
quote:judee schreef op 07 juni 2009 @ 19:50:
Maar hij weet heel goed hoe ik over vreemdgaan denk en dus kan hij de conclussie trekken dat hij mij dan kwijt is of in ieder geval dat er iets kapot is gegaan in onze relatie. Dat zal dan denk ik nooit meer hetzelfde worden.
Dus wat dat betreft snap ik niet hoe hij dit kan doen!!!Het lijkt er meer op dat jij worstelt met je band met je vader, dat je moet toegeven dat hij niet die 'grote wijze man' is voor wie je hem als kind altijd had, dan dat je je zorgen maakt om de evt. crisis tussen je vader en moeder.
Zolang jouw motieven om hem te volgen niet zuiver zijn, maar uit eigenbelang (hoe begrijpelijk ook) vind ik dat je je in ieders belang beter afzijdig van de hele kwestie kunt houden.
Als je dat niet wilt dan zeg ik: je verwijt hem oneerlijkheid en vertrouwensbreuk, wees dan zelf tenminste wel eerlijk en niet achterbaks en stop met stiekem volgen en begin een gesprek met hem waarin je hem vragen stelt.
Maar hij weet heel goed hoe ik over vreemdgaan denk en dus kan hij de conclussie trekken dat hij mij dan kwijt is of in ieder geval dat er iets kapot is gegaan in onze relatie. Dat zal dan denk ik nooit meer hetzelfde worden.
Dus wat dat betreft snap ik niet hoe hij dit kan doen!!!Het lijkt er meer op dat jij worstelt met je band met je vader, dat je moet toegeven dat hij niet die 'grote wijze man' is voor wie je hem als kind altijd had, dan dat je je zorgen maakt om de evt. crisis tussen je vader en moeder.
Zolang jouw motieven om hem te volgen niet zuiver zijn, maar uit eigenbelang (hoe begrijpelijk ook) vind ik dat je je in ieders belang beter afzijdig van de hele kwestie kunt houden.
Als je dat niet wilt dan zeg ik: je verwijt hem oneerlijkheid en vertrouwensbreuk, wees dan zelf tenminste wel eerlijk en niet achterbaks en stop met stiekem volgen en begin een gesprek met hem waarin je hem vragen stelt.
zondag 7 juni 2009 om 19:59
Verliefd worden op een ander dat kan iedereen gebeuren. Mij ook. Maar wanneer je een relatie hebt en zelfs een gezin dan is het na mijn idee nooit goed te keuren wanneer iemand vreemdgaat. Niks geeft je daarin een vrijbrief, dan heb je eerst iets anders op te lossen voordat je in iets nieuws stapt.
En wat betreft dat mijn vader mij dan kwijt is.... zo denk ik nu maar ik heb er ook bij gezet dat in ieder geval de relatie tussen ons anders zou worden omdat ik ook wel snap dat ik nu vol emoties zit en dat dat ook wel weer iets zal afzakken.
Voor mijn moeder zou ik het echt zoooooo vreselijk vinden! Haar pijn is dan zeker mijn pijn.
En wat betreft dat mijn vader mij dan kwijt is.... zo denk ik nu maar ik heb er ook bij gezet dat in ieder geval de relatie tussen ons anders zou worden omdat ik ook wel snap dat ik nu vol emoties zit en dat dat ook wel weer iets zal afzakken.
Voor mijn moeder zou ik het echt zoooooo vreselijk vinden! Haar pijn is dan zeker mijn pijn.
zondag 7 juni 2009 om 20:04
Volgende keer voorstellen dat je ook wel zin hebt om een eindje te fietsen,en dan kijken hoe die reageerd.Of zeggen van of ga je nog langs Viiendinsnaam noemen? Je wilt natuurlijk niet dat je moeder besodemieterd wordt,en misschien speelt er ook niks.Maar dan zou je moeder toch ook wel op de hoogte zijn dat ie die vriendin bezoekt?
zondag 7 juni 2009 om 20:06
Judee, ja. Je hebt daarin gelijk. Het zál je relatie met je vader veranderen. Mijn relatie met mijn ouders veranderde ook toen ik ontdekte dat zij beiden vreemd waren gegaan. Maar tegelijkertijd respecteer ik het feit dat ik niet in hun levens kan kijken. Ik weet niet op basis waarvan zij de keuzes maakten die ze maakten en ik heb ook wel geleerd dat het gevaarlijk is te zeggen dat ik iets nooit zou doen...
Dus ja, je relatie verandert, maar misschien niet alleen maar ten slechte.
heb je op basis van de reacties hier al besloten wat je gaat doen?
Dus ja, je relatie verandert, maar misschien niet alleen maar ten slechte.
heb je op basis van de reacties hier al besloten wat je gaat doen?
zondag 7 juni 2009 om 20:08
quote:judee schreef op 07 juni 2009 @ 19:59:
Verliefd worden op een ander dat kan iedereen gebeuren. Mij ook. Maar wanneer je een relatie hebt en zelfs een gezin dan is het na mijn idee nooit goed te keuren wanneer iemand vreemdgaat. Niks geeft je daarin een vrijbrief, dan heb je eerst iets anders op te lossen voordat je in iets nieuws stapt.
En wat betreft dat mijn vader mij dan kwijt is.... zo denk ik nu maar ik heb er ook bij gezet dat in ieder geval de relatie tussen ons anders zou worden omdat ik ook wel snap dat ik nu vol emoties zit en dat dat ook wel weer iets zal afzakken.
Voor mijn moeder zou ik het echt zoooooo vreselijk vinden! Haar pijn is dan zeker mijn pijn.
Heb je er wel eens bij stil gestaan dat je vader en moeder een open relatie zouden kunnen hebben? Of dat je moeder ervoor kiest het niet te willen weten? Of dat je moeder misschien ook een minnaar heeft? Bovendien zeg je dat je vader vreemdgaat én jou gebruikt als alibi terwijl dat niet is komen vast te staan, ook al heb je de man achtervolgd.
Jouw verhouding tot je vader is fundamenteel anders dan de relatie die je moeder met hem onderhoudt. Hoe jouw ouders omgaan met hun liefdesleven is tussen jouw ouders. Als het komt tot een breuk, waar vooralsnog helemaal geen sprake van is, dan is het aan hen om dat weer op te lossen. Of niet. Goede relaties bestaan niet bij de gratie van het feit dat betrokkenen geen problemen tegenkomen. Goede relaties ontstaan wanneer beide partners samen er in slagen hun problemen op te lossen.
Verliefd worden op een ander dat kan iedereen gebeuren. Mij ook. Maar wanneer je een relatie hebt en zelfs een gezin dan is het na mijn idee nooit goed te keuren wanneer iemand vreemdgaat. Niks geeft je daarin een vrijbrief, dan heb je eerst iets anders op te lossen voordat je in iets nieuws stapt.
En wat betreft dat mijn vader mij dan kwijt is.... zo denk ik nu maar ik heb er ook bij gezet dat in ieder geval de relatie tussen ons anders zou worden omdat ik ook wel snap dat ik nu vol emoties zit en dat dat ook wel weer iets zal afzakken.
Voor mijn moeder zou ik het echt zoooooo vreselijk vinden! Haar pijn is dan zeker mijn pijn.
Heb je er wel eens bij stil gestaan dat je vader en moeder een open relatie zouden kunnen hebben? Of dat je moeder ervoor kiest het niet te willen weten? Of dat je moeder misschien ook een minnaar heeft? Bovendien zeg je dat je vader vreemdgaat én jou gebruikt als alibi terwijl dat niet is komen vast te staan, ook al heb je de man achtervolgd.
Jouw verhouding tot je vader is fundamenteel anders dan de relatie die je moeder met hem onderhoudt. Hoe jouw ouders omgaan met hun liefdesleven is tussen jouw ouders. Als het komt tot een breuk, waar vooralsnog helemaal geen sprake van is, dan is het aan hen om dat weer op te lossen. Of niet. Goede relaties bestaan niet bij de gratie van het feit dat betrokkenen geen problemen tegenkomen. Goede relaties ontstaan wanneer beide partners samen er in slagen hun problemen op te lossen.
zondag 7 juni 2009 om 20:10
Precies mijn moeder zou het weten wanneer hij daar 'legaal' heet gaat en dat weet ze dus niet. Vorige week zei ze "We zijn lekker uit eten geweest en we hebben S ook meegenomen, ach zit ook maar vaak alleen en we hebben haar al ZOLANG niet gezien".
Ook zo iets, zijn ze dus gezellig met elkaar uit eten geweest. Wanneer het daadwerkelijk zo is..... hoe kunnen ze dan zo'n toneelspel opzetten tegenover mijn moeder???
Ik wil gewoon dat het niet waar is! Maar het lijkt er wel echt verdacht veel op.
Ook zo iets, zijn ze dus gezellig met elkaar uit eten geweest. Wanneer het daadwerkelijk zo is..... hoe kunnen ze dan zo'n toneelspel opzetten tegenover mijn moeder???
Ik wil gewoon dat het niet waar is! Maar het lijkt er wel echt verdacht veel op.
zondag 7 juni 2009 om 20:13
quote:judee schreef op 07 juni 2009 @ 20:10:
Precies mijn moeder zou het weten wanneer hij daar 'legaal' heet gaat en dat weet ze dus niet. Vorige week zei ze "We zijn lekker uit eten geweest en we hebben S ook meegenomen, ach zit ook maar vaak alleen en we hebben haar al ZOLANG niet gezien".
Ook zo iets, zijn ze dus gezellig met elkaar uit eten geweest. Wanneer het daadwerkelijk zo is..... hoe kunnen ze dan zo'n toneelspel opzetten tegenover mijn moeder???
Ik wil gewoon dat het niet waar is! Maar het lijkt er wel echt verdacht veel op.Jij speelt net zo goed toneel tegenover je vader door hem stiekem te achtervolgen, niet open tegenover hem te zijn over je vermoedens en hem als verdachte (en bijna al 'dader') neer te zetten maar hem ondertussen nog wel je huis binnen te laten.
Precies mijn moeder zou het weten wanneer hij daar 'legaal' heet gaat en dat weet ze dus niet. Vorige week zei ze "We zijn lekker uit eten geweest en we hebben S ook meegenomen, ach zit ook maar vaak alleen en we hebben haar al ZOLANG niet gezien".
Ook zo iets, zijn ze dus gezellig met elkaar uit eten geweest. Wanneer het daadwerkelijk zo is..... hoe kunnen ze dan zo'n toneelspel opzetten tegenover mijn moeder???
Ik wil gewoon dat het niet waar is! Maar het lijkt er wel echt verdacht veel op.Jij speelt net zo goed toneel tegenover je vader door hem stiekem te achtervolgen, niet open tegenover hem te zijn over je vermoedens en hem als verdachte (en bijna al 'dader') neer te zetten maar hem ondertussen nog wel je huis binnen te laten.
zondag 7 juni 2009 om 20:20
quote:judee schreef op 07 juni 2009 @ 20:16:
Liever zou ik ook gewoon mezelf kunnen zijn maar helaas is de situatie nu zo!!!En wie weet denkt je vader dat ook. Of je moeder en je vader. Of denk alleen jij dat, terwijl je je van alles in het hoofd haalt.
Het gaat niet om jou, dat is wat ik probeer te zeggen. jij laat je meeslepen als de beschermvrouwe van je moeder, wat heel lief is, maar waar ze niks aan heeft. Je veroordeelt je vader al, terwijl je niet eens weet hoe de vork in de steel zit. Gedraag je als dochter en niet als 3e in de relatie (of moet ik zeggen 4e?). En wees zelf wel eerlijk, als je daar zoveel waarde aan hecht.
Liever zou ik ook gewoon mezelf kunnen zijn maar helaas is de situatie nu zo!!!En wie weet denkt je vader dat ook. Of je moeder en je vader. Of denk alleen jij dat, terwijl je je van alles in het hoofd haalt.
Het gaat niet om jou, dat is wat ik probeer te zeggen. jij laat je meeslepen als de beschermvrouwe van je moeder, wat heel lief is, maar waar ze niks aan heeft. Je veroordeelt je vader al, terwijl je niet eens weet hoe de vork in de steel zit. Gedraag je als dochter en niet als 3e in de relatie (of moet ik zeggen 4e?). En wees zelf wel eerlijk, als je daar zoveel waarde aan hecht.
zondag 7 juni 2009 om 20:33
Ik vind gezien het feit dat je als alibi wordt gebruikt, dat je je er best mee mag bemoeien.
Maar nu zeggen dat je vader maar nooit vreemd zou moeten gaan omdat hij zoveel van zijn dochters houdt??????
Dat slaat toch nergens op?
Jij hebt toch een vader/dochter relatie met je vader en geen liefdesrelatie?
Natuurlijk snap ik dat je je heel gekwetst voelt en dat je het heel naar voor je moeder vindt.
Maar jij hebt geen idee hoe hun (sexuele) relatie in elkaar zit en dat hoef je ook niet te weten.
Misschien hebben ze al jaren geen sex meer en zoekt je vader die vorm van spanning buiten de deur terwijl hij op andere vlakken een hele fijne relatie met je moeder heeft.
Dat zou toch kunnen om maar een voorbeeld te noemen?
Veroordeel je vader dus niet voordat je weet wat er gaande is maar laat je ook niet als alibi gebruiken. Dat is namelijk heel naar van je vader vind ik....
Maar nu zeggen dat je vader maar nooit vreemd zou moeten gaan omdat hij zoveel van zijn dochters houdt??????
Dat slaat toch nergens op?
Jij hebt toch een vader/dochter relatie met je vader en geen liefdesrelatie?
Natuurlijk snap ik dat je je heel gekwetst voelt en dat je het heel naar voor je moeder vindt.
Maar jij hebt geen idee hoe hun (sexuele) relatie in elkaar zit en dat hoef je ook niet te weten.
Misschien hebben ze al jaren geen sex meer en zoekt je vader die vorm van spanning buiten de deur terwijl hij op andere vlakken een hele fijne relatie met je moeder heeft.
Dat zou toch kunnen om maar een voorbeeld te noemen?
Veroordeel je vader dus niet voordat je weet wat er gaande is maar laat je ook niet als alibi gebruiken. Dat is namelijk heel naar van je vader vind ik....
zondag 7 juni 2009 om 20:52
Uiteraard bespreek ik de sex van mijn ouders niet letterlijk met ze maar mijn moeder gaf laatst toch wel aan dat sex belangrijk in een relatie is. Dat zij sex hebben met elkaar weet ik daarom wel. Of het echt goed zit op dat gebied weet ik natuurlijk ook niet precies maar mijn moeder gaf dus wel aan dat zij het wel een belangrijk onderdeel in een relatie vind.
Tot op een bepaalde hoogte bespreken wij gewoon "alles" met elkaar.
Tot op een bepaalde hoogte bespreken wij gewoon "alles" met elkaar.
zondag 7 juni 2009 om 21:46
Natuurlijk, voor mijn moeder vind ik het misschien het ergst. Zoals ik ook al eerder schreef, haar pijn is mijn pijn.
Ik betrap me erop dat ik nu al nadenk over hoe ik haar moet opvangen!!!
Eigenlijk weet ik het zeker, heb alleen geen bewijs.
Maar tegelijkertijd, terwijl ik dit type, denk ik ook weer "Nee, dat zou hij nooit doen, zo is hij niet"
Ik betrap me erop dat ik nu al nadenk over hoe ik haar moet opvangen!!!
Eigenlijk weet ik het zeker, heb alleen geen bewijs.
Maar tegelijkertijd, terwijl ik dit type, denk ik ook weer "Nee, dat zou hij nooit doen, zo is hij niet"
zondag 7 juni 2009 om 21:53
quote:judee schreef op 07 juni 2009 @ 21:46:
Natuurlijk, voor mijn moeder vind ik het misschien het ergst. Zoals ik ook al eerder schreef, haar pijn is mijn pijn.
Ik betrap me erop dat ik nu al nadenk over hoe ik haar moet opvangen!!!
Eigenlijk weet ik het zeker, heb alleen geen bewijs.
Maar tegelijkertijd, terwijl ik dit type, denk ik ook weer "Nee, dat zou hij nooit doen, zo is hij niet"
De gezonde grenzen tussen ouders en kinderen lijken hier op z'n zachtst gezegd een beetje vervaagd te zijn. De pijn van je moeder kan onmogelijk jouw pijn zijn en jij bent niet degene die haar moet opvangen. Daar heeft je moeder vriendinnen voor.
Bovendien trek je wel heel snel conclusies. Als je moeder zegt sex binnen een relatie belangrijk te vinden dan zegt zij daarmee niets over haar eigen huwelijk of over de wijze waarop zij en je vader omgaan met hun liefdesleven.
Natuurlijk, voor mijn moeder vind ik het misschien het ergst. Zoals ik ook al eerder schreef, haar pijn is mijn pijn.
Ik betrap me erop dat ik nu al nadenk over hoe ik haar moet opvangen!!!
Eigenlijk weet ik het zeker, heb alleen geen bewijs.
Maar tegelijkertijd, terwijl ik dit type, denk ik ook weer "Nee, dat zou hij nooit doen, zo is hij niet"
De gezonde grenzen tussen ouders en kinderen lijken hier op z'n zachtst gezegd een beetje vervaagd te zijn. De pijn van je moeder kan onmogelijk jouw pijn zijn en jij bent niet degene die haar moet opvangen. Daar heeft je moeder vriendinnen voor.
Bovendien trek je wel heel snel conclusies. Als je moeder zegt sex binnen een relatie belangrijk te vinden dan zegt zij daarmee niets over haar eigen huwelijk of over de wijze waarop zij en je vader omgaan met hun liefdesleven.
