Relaties
alle pijlers
Gebroken door angst en verdriet, alles kwijt...
vrijdag 11 juli 2008 om 14:42
Hallo,
Ik ben een 38 jarige man getrouwd 4 kids maar dat kan elk moment afgelopen zijn. Mijn vrouw heeft 3 weken geleden te kennen gegeven dat ze verliefd is op iemand die ze 4 keer heeft gezien. Na de 2e ontmoeting werd er al gezoend en verder is er ''niets'' gebeurd.
Hij heeft een eigen X bedrijf X is getrouwd ook voor de kerk ! en zijn relatie was al jaren waardeloos zo schijnt het. Hij zou al jaren geinvesteerd hebben in zijn vrouw maar er niets voor terug hebben gekregen. Zij zou gaan werken omdat de jongste in september 4 wordt en zou gaan meedraaien met hem. Ze viel als een blok voor zijn aandacht....
Het is allemaal volgens het boekje...de tweede ontmoeting ('zakelijk') had hij prive problemen en ging uitgebreid zitten uithuilen bij haar omdat een operatie bij zijn vrouw was mislukt....nou de rest kan elk paard verzinnen.....
Zij heeft het verteld op een moment dat we gezellig een weekend weg waren (we waren er net een uur!). Het werd een hel daar...de kinderen weten nog van niets maar zijn niet gek....zeker die van 8 niet. Dat wil ze nog niet vertellen want stel....het komt goed. Ik heb vanaf dat moment complete paniekaanvallen maar dat laat haar koud.....ik ben radeloos ze betekend echt heel veel voor me als persoon.
We hebben heel veel samen mee gemaakt de laatste jaren en vier jonge kindere (3,5,7,8) is natuurlijk ook super intensief. Mijn vrouw waar ik nog steeds zielsveel van hou is een topper waar ik altijd veel respect voor haar. Ik geloofde in haar maar dat kwam dus niet aan.....Aan de kinderen en het hoog leggen van haar lat is ze kapot gegaan maar durfde dat niet erkennen....i.pv. toegeven en erover praten met mij zocht ze ergens anders het geluk....ben er alleen van overtuigd dat ze de verkeerde keus gaat maken en dat iedereen ongelukkig zal blijven.
Persoonlijk vind ik dat je aan een relatie moet werken als er problemen zijn, geef het in iedergeval een eerlijke kans, vooral als je getrouwd bent (ook voor de kerk) en 4 kids hebt.
Nu zegt ze alleen ik moet nadenken hoe ik verder wil...daarbij zijn de kinderen en jij niet belangrijk...het gaat om mij....
Uiteindelijk had ze veel problemen met veel dingen maar heeft daar nooit open voor willen uitkomen om er samen aan te werken. Dit terwijl ik haar ooit gered heb en daar heel veel energie in heb gestoken...ze is het vergeten.
Ze ziet nu geen weg terug zegt ze..toch denkt ze nog na....of waar ik zelf bang voor ben....ze wil iets langzamer afstand nemen. Ze liegt constant over dingen ......
We hadden het allemaal zo mooi....alles kon...nu zal de woning worden verkocht in een hele slecht markt en in een heel moeilijk segment qua waarde, de kinderen gaan naar haar....en heb ik straks niets meer.
Zit vaak te denken dat ik eigenlijk wil stoppen met het leven maar dat kan nu nog niet....ik hou van mijn kinderen maar voorlopig is het ondragelijk. Ik ga op deze manier mijn baan verliezen, mijn kinderen, financieel wordt het drama....what's left.....
Zit al bij een psychotherapeut...gewoon compleet de weg kwijt..
Nu zitten ze op elkaars antwoord te wachten maar voor hem is dat niet zo moeilijk denk ik gezie de feiten...daar was alles al kansloos.
Ik hoop dat ze will inzien dat liefde alles kan overwinnen als ze dat wil...voor ons gezin. Maar ik ben bang dat het take it and leave you wordt...simpel en respectloos
Ben leeg...HELP!!!!!
Ik ben een 38 jarige man getrouwd 4 kids maar dat kan elk moment afgelopen zijn. Mijn vrouw heeft 3 weken geleden te kennen gegeven dat ze verliefd is op iemand die ze 4 keer heeft gezien. Na de 2e ontmoeting werd er al gezoend en verder is er ''niets'' gebeurd.
Hij heeft een eigen X bedrijf X is getrouwd ook voor de kerk ! en zijn relatie was al jaren waardeloos zo schijnt het. Hij zou al jaren geinvesteerd hebben in zijn vrouw maar er niets voor terug hebben gekregen. Zij zou gaan werken omdat de jongste in september 4 wordt en zou gaan meedraaien met hem. Ze viel als een blok voor zijn aandacht....
Het is allemaal volgens het boekje...de tweede ontmoeting ('zakelijk') had hij prive problemen en ging uitgebreid zitten uithuilen bij haar omdat een operatie bij zijn vrouw was mislukt....nou de rest kan elk paard verzinnen.....
Zij heeft het verteld op een moment dat we gezellig een weekend weg waren (we waren er net een uur!). Het werd een hel daar...de kinderen weten nog van niets maar zijn niet gek....zeker die van 8 niet. Dat wil ze nog niet vertellen want stel....het komt goed. Ik heb vanaf dat moment complete paniekaanvallen maar dat laat haar koud.....ik ben radeloos ze betekend echt heel veel voor me als persoon.
We hebben heel veel samen mee gemaakt de laatste jaren en vier jonge kindere (3,5,7,8) is natuurlijk ook super intensief. Mijn vrouw waar ik nog steeds zielsveel van hou is een topper waar ik altijd veel respect voor haar. Ik geloofde in haar maar dat kwam dus niet aan.....Aan de kinderen en het hoog leggen van haar lat is ze kapot gegaan maar durfde dat niet erkennen....i.pv. toegeven en erover praten met mij zocht ze ergens anders het geluk....ben er alleen van overtuigd dat ze de verkeerde keus gaat maken en dat iedereen ongelukkig zal blijven.
Persoonlijk vind ik dat je aan een relatie moet werken als er problemen zijn, geef het in iedergeval een eerlijke kans, vooral als je getrouwd bent (ook voor de kerk) en 4 kids hebt.
Nu zegt ze alleen ik moet nadenken hoe ik verder wil...daarbij zijn de kinderen en jij niet belangrijk...het gaat om mij....
Uiteindelijk had ze veel problemen met veel dingen maar heeft daar nooit open voor willen uitkomen om er samen aan te werken. Dit terwijl ik haar ooit gered heb en daar heel veel energie in heb gestoken...ze is het vergeten.
Ze ziet nu geen weg terug zegt ze..toch denkt ze nog na....of waar ik zelf bang voor ben....ze wil iets langzamer afstand nemen. Ze liegt constant over dingen ......
We hadden het allemaal zo mooi....alles kon...nu zal de woning worden verkocht in een hele slecht markt en in een heel moeilijk segment qua waarde, de kinderen gaan naar haar....en heb ik straks niets meer.
Zit vaak te denken dat ik eigenlijk wil stoppen met het leven maar dat kan nu nog niet....ik hou van mijn kinderen maar voorlopig is het ondragelijk. Ik ga op deze manier mijn baan verliezen, mijn kinderen, financieel wordt het drama....what's left.....
Zit al bij een psychotherapeut...gewoon compleet de weg kwijt..
Nu zitten ze op elkaars antwoord te wachten maar voor hem is dat niet zo moeilijk denk ik gezie de feiten...daar was alles al kansloos.
Ik hoop dat ze will inzien dat liefde alles kan overwinnen als ze dat wil...voor ons gezin. Maar ik ben bang dat het take it and leave you wordt...simpel en respectloos
Ben leeg...HELP!!!!!
anoniem_38662 wijzigde dit bericht op 11-07-2008 14:49
Reden: Privacy
Reden: Privacy
% gewijzigd
vrijdag 11 juli 2008 om 16:09
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 16:08:
Inderdaad ik ben in paniek...klopt maar is dat gek?
Nee, helemaal niet! Integendeel zelfs!
Maar hier zijn allemaal mensen die rationeel tegen jouw situatie aankijken. Jij bent alleen maar emotioneel.
Mensen hier proberen jou de situatie van een andere kant te laten zien. Het is aan jou om daar iets mee te doen.
Inderdaad ik ben in paniek...klopt maar is dat gek?
Nee, helemaal niet! Integendeel zelfs!
Maar hier zijn allemaal mensen die rationeel tegen jouw situatie aankijken. Jij bent alleen maar emotioneel.
Mensen hier proberen jou de situatie van een andere kant te laten zien. Het is aan jou om daar iets mee te doen.
vrijdag 11 juli 2008 om 16:14
vrijdag 11 juli 2008 om 16:15
ik wil haar begrijpen....nu snap ik haar niet..dat zoek ik...ik begrijp het gedarg niet naar mij toe..waarom zo kool? Dat was nooit...nu heeft ze het verteld , heb haar gemeekt etc etc maar dat zorgde juist voor een kille harteloze afstand....het gevoel dat als ik morgen tegen een boom rijdt zou haar nu koudlaten....zo is zij niet.....mensen om ons heen zeggen ook ...ze het XYZ maar we voor de rest herkennen we haar niet meer.
vrijdag 11 juli 2008 om 16:17
Ik vind het behoorlijk paternalistisch om te zeggen dat je vrouw de weg kwijt is. Dat ze nu even niet helder nadenkt, maar als ze dat wel zou doen dan zou ze weten dat jij haar redder bent.
Jeetje, we hebben het hier wel over een volwassen vrouw die gewoon beslissingsbevoegd is.
Het feit dat zij zich lang erg afhankelijk van jou heeft opgesteld, in een periode dat ze zoveel problemen had met haar familie, geeft je nog geen recht om nu te zeggen, dit is zoals het hoort. Ze hoort bij mij te blijven want ik heb haar gered. Sjonge, als jij mijn man was, met zo'n instelling.....
Ik heb zoveel begrip voor je verdriet, voor je woede, maar de manier waarop je het kanaliseert geeft mij onprettige gevoelens. Het lijkt alsof je verdrietiger bent over het verlies van je perfecte leven dan om het feit dat je vrouw liever bij een ander wil zijn.
En het lijkt wel alsof je nu al hebt geaccepteerd dat het niet anders is dan dat je je kinderen kwijtraakt, omdat zij voor ze zal gaan zorgen.
Twee dingen die mij storen.
Jeetje, we hebben het hier wel over een volwassen vrouw die gewoon beslissingsbevoegd is.
Het feit dat zij zich lang erg afhankelijk van jou heeft opgesteld, in een periode dat ze zoveel problemen had met haar familie, geeft je nog geen recht om nu te zeggen, dit is zoals het hoort. Ze hoort bij mij te blijven want ik heb haar gered. Sjonge, als jij mijn man was, met zo'n instelling.....
Ik heb zoveel begrip voor je verdriet, voor je woede, maar de manier waarop je het kanaliseert geeft mij onprettige gevoelens. Het lijkt alsof je verdrietiger bent over het verlies van je perfecte leven dan om het feit dat je vrouw liever bij een ander wil zijn.
En het lijkt wel alsof je nu al hebt geaccepteerd dat het niet anders is dan dat je je kinderen kwijtraakt, omdat zij voor ze zal gaan zorgen.
Twee dingen die mij storen.
vrijdag 11 juli 2008 om 16:18
Dat gevoel van haar herken ik wel, als dat is wat je wilt weten.. Ik heb dat gevoel ook gehad. Van het moment dat ik verteld had wat er omging tot zeker een week of zes daarna.. En toen? Ben ik compleet ingestort! Was al zo lang bezig met het feit dat ik wilde scheiden dat het voor mij natuurlijk ook niet zo plotseling kwam als voor mijn man.. Misschien is dat een verschil?!
vrijdag 11 juli 2008 om 16:19
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 16:15:
ik wil haar begrijpen....nu snap ik haar niet..dat zoek ik...ik begrijp het gedarg niet naar mij toe..waarom zo kool? Dat was nooit...nu heeft ze het verteld , heb haar gemeekt etc etc maar dat zorgde juist voor een kille harteloze afstand....het gevoel dat als ik morgen tegen een boom rijdt zou haar nu koudlaten....zo is zij niet.....mensen om ons heen zeggen ook ...ze het XYZ maar we voor de rest herkennen we haar niet meer.
kijk, zij zal ook moeite hebben met de situatie. Jouw verdriet laat haar niet koud, maar als ze dat binnenlaat dan wordt het allemaal wel heel gecompliceerd. Dus het is een manier om zichzelf te beschermen tegen overload. Zo zou ik het uitleggen.
Maar helpt het je echt om te begrijpen waarom ze zo doet? Is het verdrietige niet zozeer dat ze niet verder wil met jou?
ik wil haar begrijpen....nu snap ik haar niet..dat zoek ik...ik begrijp het gedarg niet naar mij toe..waarom zo kool? Dat was nooit...nu heeft ze het verteld , heb haar gemeekt etc etc maar dat zorgde juist voor een kille harteloze afstand....het gevoel dat als ik morgen tegen een boom rijdt zou haar nu koudlaten....zo is zij niet.....mensen om ons heen zeggen ook ...ze het XYZ maar we voor de rest herkennen we haar niet meer.
kijk, zij zal ook moeite hebben met de situatie. Jouw verdriet laat haar niet koud, maar als ze dat binnenlaat dan wordt het allemaal wel heel gecompliceerd. Dus het is een manier om zichzelf te beschermen tegen overload. Zo zou ik het uitleggen.
Maar helpt het je echt om te begrijpen waarom ze zo doet? Is het verdrietige niet zozeer dat ze niet verder wil met jou?
vrijdag 11 juli 2008 om 16:24
Lijkt mij nu ook handiger je te richten op jezelf te begrijpen, ipv je vrouw. Wat al eerder werd aangekaart; vind je nu echt dat je vrouw uit dankbaarheid omdat jij haar hebt gered bij haar zou moeten blijven? Of vanwege jullie huis? En waarom is op zijn minst co-ouderschap voor jou ondenkbaar, maar vind je het wel vreselijk een weekendvader te zijn?
vrijdag 11 juli 2008 om 16:26
vrijdag 11 juli 2008 om 16:26
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 15:45:
Zal nooit kunnen verkropen dat ze me heeft gedumpt met de kinderen.....
Het lijkt nu moeilijk en uitzichtloos. En boos zijn op je vrouw mag. Maar dit soort gedachtes staat wel in de weg dat je uiteindelijk tot een goede oplossing komt, een omgangsregeling waarin jouw vrouw en jij normaal tegen elkaar doen als het om de kinderen gaat.
Dit soort emoties zijn normaal, maar als je nu al tegen jezelf zegt dat je er nooit nooit nooit mee om zal kunnen gaan, dan geef je jezelf ook geen ruimte. En bovendien, als je vrouw (of jij!) besluit om de relatie niet voort te zetten, dan zal je het wel moeten verkroppen. Want dat is de realiteit. Ik bedoel, je bent neem ik aan niet van plan om een soort van "Als ik haar niet kan hebben, dan kan niemand haar hebben" actie op touw te zetten toch? Nou, dan is er op dit moment een reeele kans dat het gewoon gaat gebeuren.
En zoals zowel jij en je vrouw er op dit moment instaan zie ik weinig ruimte om nader tot elkaar te komen.
Zal nooit kunnen verkropen dat ze me heeft gedumpt met de kinderen.....
Het lijkt nu moeilijk en uitzichtloos. En boos zijn op je vrouw mag. Maar dit soort gedachtes staat wel in de weg dat je uiteindelijk tot een goede oplossing komt, een omgangsregeling waarin jouw vrouw en jij normaal tegen elkaar doen als het om de kinderen gaat.
Dit soort emoties zijn normaal, maar als je nu al tegen jezelf zegt dat je er nooit nooit nooit mee om zal kunnen gaan, dan geef je jezelf ook geen ruimte. En bovendien, als je vrouw (of jij!) besluit om de relatie niet voort te zetten, dan zal je het wel moeten verkroppen. Want dat is de realiteit. Ik bedoel, je bent neem ik aan niet van plan om een soort van "Als ik haar niet kan hebben, dan kan niemand haar hebben" actie op touw te zetten toch? Nou, dan is er op dit moment een reeele kans dat het gewoon gaat gebeuren.
En zoals zowel jij en je vrouw er op dit moment instaan zie ik weinig ruimte om nader tot elkaar te komen.
vrijdag 11 juli 2008 om 16:31
Ik kan me niet voorstellen dat alleen je vrouw 'fout' is.. Niet dat dat er toe doet voor jou, want ik lees alleen maar...'ik wil..', 'ik vind...' of 'ik doe...'
Je hebt het al de hele middag over hoe erg het allemaal voor jou is, maar geloof niet dat het voor je vrouw een pretje is hoor, deze hele toestand. Want jij bent dan misschien je perfecte leventje kwijt, maar zij én jullie kinderen óók!!!
Je hebt het al de hele middag over hoe erg het allemaal voor jou is, maar geloof niet dat het voor je vrouw een pretje is hoor, deze hele toestand. Want jij bent dan misschien je perfecte leventje kwijt, maar zij én jullie kinderen óók!!!
vrijdag 11 juli 2008 om 16:43
Je ziet ook wel erg veel beren op de weg die er nog helemaal niet zijn. Krijg bijna het gevoel alsof je wilt dat al die beren langskomen.
Begrijp dat je verdrietig bent en in de war, maar zoals reeds meerderen hier reeds hebben gezegd, denk aan de kinderen en aan jezelf.
1) JIj hebt er niets aan als je eraan onderdoor gaat
2) De kinderen hebben er niets aan als je eronderdoor gaat
Slaap vannacht goed, en probeer morgen voor jezelf een lijst te maken met alle to do's e.d. zodat je te allen tijde een plan hebt waarmee je verder kan en de controle over je leven kan terugpakken.
Sterkte ermee!
Begrijp dat je verdrietig bent en in de war, maar zoals reeds meerderen hier reeds hebben gezegd, denk aan de kinderen en aan jezelf.
1) JIj hebt er niets aan als je eraan onderdoor gaat
2) De kinderen hebben er niets aan als je eronderdoor gaat
Slaap vannacht goed, en probeer morgen voor jezelf een lijst te maken met alle to do's e.d. zodat je te allen tijde een plan hebt waarmee je verder kan en de controle over je leven kan terugpakken.
Sterkte ermee!
vrijdag 11 juli 2008 om 16:47
vrijdag 11 juli 2008 om 16:49
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 16:47:
tuurlijk heb ik ook mijn fouten maar zeker niet om daar een relatie voor op te offeren..als janlul er niet was geweest was dat namelijk niet ter sparake gekomen. Mocht je er dan doorheen zitten zeg dat dan en werk er tenminste een keer samen aan. Dan pas weet je iets...daar denkt je vrouw dus anders over en je kunt haar niet dwingen te zien zoals jij het ziet.
tuurlijk heb ik ook mijn fouten maar zeker niet om daar een relatie voor op te offeren..als janlul er niet was geweest was dat namelijk niet ter sparake gekomen. Mocht je er dan doorheen zitten zeg dat dan en werk er tenminste een keer samen aan. Dan pas weet je iets...daar denkt je vrouw dus anders over en je kunt haar niet dwingen te zien zoals jij het ziet.
vrijdag 11 juli 2008 om 16:53
Ik zie een hoop beren omdat er al 4 jaar ongeluk is....ons zoontje werd geboren en moest een zware schedelopeatie meemaken met alle gevolgen. Gelukkig is het nu een echte gezonde hollandse beer. Werd ontslagen , kwam bij een verkeerde baas en ging weer weg. Mijn vader werd ernstig ziek en is vandaag precies 2 maanden geleden overleden...onzekere baan/sector.....dochter waarbij mogelijk kanker werd geconstateerd (was uiteindelijk goedaardig) en nog wat zaken waar ik niet over kan spreken.....ga je automatisch meer van het negatieve uit....toch?
vrijdag 11 juli 2008 om 16:56
Ook al heb je veel nare dingen meegemaakt, je hoeft niet van het negatieve uit te gaan.
Je geeft je vrouw nu de keuze tussen een zielig hoopje negativiteit en een andere kerel.... rara wie kiest ze?
Ik vind het enorm naar voor je, maar je ratelt maar door, luistert niet ECHT naar wat er gezegd wordt en bent alleen maar met je eigen gedachten bezig.
Ik hoop niet dat je altijd zo bent, want dan kan ik zeer goed begrijpen waarom je vrouw nu weg wil.
Pak jezelf op, laat zien wie je bent, en vecht voor wat je wilt. Dat ben je aan je kinderen en aan jezelf veschuldigd.
Veel sterkte ermee!
Je geeft je vrouw nu de keuze tussen een zielig hoopje negativiteit en een andere kerel.... rara wie kiest ze?
Ik vind het enorm naar voor je, maar je ratelt maar door, luistert niet ECHT naar wat er gezegd wordt en bent alleen maar met je eigen gedachten bezig.
Ik hoop niet dat je altijd zo bent, want dan kan ik zeer goed begrijpen waarom je vrouw nu weg wil.
Pak jezelf op, laat zien wie je bent, en vecht voor wat je wilt. Dat ben je aan je kinderen en aan jezelf veschuldigd.
Veel sterkte ermee!
vrijdag 11 juli 2008 om 16:57
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 16:53:
Ik zie een hoop beren omdat er al 4 jaar ongeluk is.....ga je automatisch meer van het negatieve uit....toch?
Nou nee, dat ben ik niet met je eens. Heb zelf de nodige shit en ellende meegemaakt en over me heen gekregen, maar ben er bewuster door gaan leven.
Elke keer kwam ik er sterker uit en genoot ik meer van de dingen die wel goed gingen.
Heb ook heel erg geleerd om in de moeilijke perioden mijzelf erover heen te zetten en ervoor zorg te dragen dat als de ellende voorbij is, er weer zonneschijn is.
En de enige die de zonneschijn kan bewerkstelligen...BEN JIJ!!!!
Door al die negativiteit alleen al te denken, zorg je er ook voro dat je het zo voelt en breng je het ook over op je kinderen.
Nou ja, ik wens je in ieder geval sterkte. Hoop dat je je positiever kan opstellen, dan vallen de uiteindelijke beslissingen ook niet zo zwaar!
Ik zie een hoop beren omdat er al 4 jaar ongeluk is.....ga je automatisch meer van het negatieve uit....toch?
Nou nee, dat ben ik niet met je eens. Heb zelf de nodige shit en ellende meegemaakt en over me heen gekregen, maar ben er bewuster door gaan leven.
Elke keer kwam ik er sterker uit en genoot ik meer van de dingen die wel goed gingen.
Heb ook heel erg geleerd om in de moeilijke perioden mijzelf erover heen te zetten en ervoor zorg te dragen dat als de ellende voorbij is, er weer zonneschijn is.
En de enige die de zonneschijn kan bewerkstelligen...BEN JIJ!!!!
Door al die negativiteit alleen al te denken, zorg je er ook voro dat je het zo voelt en breng je het ook over op je kinderen.
Nou ja, ik wens je in ieder geval sterkte. Hoop dat je je positiever kan opstellen, dan vallen de uiteindelijke beslissingen ook niet zo zwaar!
vrijdag 11 juli 2008 om 17:00
Toch proberen niet te doen!! Je hebt al zoveel weten te 'overleven'... Gaat je hier ook absoluut mee lukken!! Maar dan móet je nadenken over hoe jij verder wil, als je vrouw weggaat!! Dat is heel zwaar en moeilijk, maar alles dat jij niet op een rijtje hebt, kan negatief voor je uitpakken, omdat dan een ander voor je zal beslissen!! Je moet zorgen dat jij heel goed weet hoe je verder wil, in het geval van scheiden. Alleen dan kan je er het beste van maken!!
vrijdag 11 juli 2008 om 17:04
vrijdag 11 juli 2008 om 17:23
Ik kan me je gevoel en paniek helemaal voorstellen, het is nog zo vers. Dan denk je niet rationeel na, ik snap dat wel. Ik zat ook zo tijdens en na mijn scheiding.
Ik kan je geen raad geven, wel een virtuele knuffel.
Want raad helpt in deze fase niet, het moet allemaal eerst tot je doordringen.
Ik kan je geen raad geven, wel een virtuele knuffel.
Want raad helpt in deze fase niet, het moet allemaal eerst tot je doordringen.
Geen bijzonderheden
