Relaties
alle pijlers
Gebroken door angst en verdriet, alles kwijt...
vrijdag 11 juli 2008 om 14:42
Hallo,
Ik ben een 38 jarige man getrouwd 4 kids maar dat kan elk moment afgelopen zijn. Mijn vrouw heeft 3 weken geleden te kennen gegeven dat ze verliefd is op iemand die ze 4 keer heeft gezien. Na de 2e ontmoeting werd er al gezoend en verder is er ''niets'' gebeurd.
Hij heeft een eigen X bedrijf X is getrouwd ook voor de kerk ! en zijn relatie was al jaren waardeloos zo schijnt het. Hij zou al jaren geinvesteerd hebben in zijn vrouw maar er niets voor terug hebben gekregen. Zij zou gaan werken omdat de jongste in september 4 wordt en zou gaan meedraaien met hem. Ze viel als een blok voor zijn aandacht....
Het is allemaal volgens het boekje...de tweede ontmoeting ('zakelijk') had hij prive problemen en ging uitgebreid zitten uithuilen bij haar omdat een operatie bij zijn vrouw was mislukt....nou de rest kan elk paard verzinnen.....
Zij heeft het verteld op een moment dat we gezellig een weekend weg waren (we waren er net een uur!). Het werd een hel daar...de kinderen weten nog van niets maar zijn niet gek....zeker die van 8 niet. Dat wil ze nog niet vertellen want stel....het komt goed. Ik heb vanaf dat moment complete paniekaanvallen maar dat laat haar koud.....ik ben radeloos ze betekend echt heel veel voor me als persoon.
We hebben heel veel samen mee gemaakt de laatste jaren en vier jonge kindere (3,5,7,8) is natuurlijk ook super intensief. Mijn vrouw waar ik nog steeds zielsveel van hou is een topper waar ik altijd veel respect voor haar. Ik geloofde in haar maar dat kwam dus niet aan.....Aan de kinderen en het hoog leggen van haar lat is ze kapot gegaan maar durfde dat niet erkennen....i.pv. toegeven en erover praten met mij zocht ze ergens anders het geluk....ben er alleen van overtuigd dat ze de verkeerde keus gaat maken en dat iedereen ongelukkig zal blijven.
Persoonlijk vind ik dat je aan een relatie moet werken als er problemen zijn, geef het in iedergeval een eerlijke kans, vooral als je getrouwd bent (ook voor de kerk) en 4 kids hebt.
Nu zegt ze alleen ik moet nadenken hoe ik verder wil...daarbij zijn de kinderen en jij niet belangrijk...het gaat om mij....
Uiteindelijk had ze veel problemen met veel dingen maar heeft daar nooit open voor willen uitkomen om er samen aan te werken. Dit terwijl ik haar ooit gered heb en daar heel veel energie in heb gestoken...ze is het vergeten.
Ze ziet nu geen weg terug zegt ze..toch denkt ze nog na....of waar ik zelf bang voor ben....ze wil iets langzamer afstand nemen. Ze liegt constant over dingen ......
We hadden het allemaal zo mooi....alles kon...nu zal de woning worden verkocht in een hele slecht markt en in een heel moeilijk segment qua waarde, de kinderen gaan naar haar....en heb ik straks niets meer.
Zit vaak te denken dat ik eigenlijk wil stoppen met het leven maar dat kan nu nog niet....ik hou van mijn kinderen maar voorlopig is het ondragelijk. Ik ga op deze manier mijn baan verliezen, mijn kinderen, financieel wordt het drama....what's left.....
Zit al bij een psychotherapeut...gewoon compleet de weg kwijt..
Nu zitten ze op elkaars antwoord te wachten maar voor hem is dat niet zo moeilijk denk ik gezie de feiten...daar was alles al kansloos.
Ik hoop dat ze will inzien dat liefde alles kan overwinnen als ze dat wil...voor ons gezin. Maar ik ben bang dat het take it and leave you wordt...simpel en respectloos
Ben leeg...HELP!!!!!
Ik ben een 38 jarige man getrouwd 4 kids maar dat kan elk moment afgelopen zijn. Mijn vrouw heeft 3 weken geleden te kennen gegeven dat ze verliefd is op iemand die ze 4 keer heeft gezien. Na de 2e ontmoeting werd er al gezoend en verder is er ''niets'' gebeurd.
Hij heeft een eigen X bedrijf X is getrouwd ook voor de kerk ! en zijn relatie was al jaren waardeloos zo schijnt het. Hij zou al jaren geinvesteerd hebben in zijn vrouw maar er niets voor terug hebben gekregen. Zij zou gaan werken omdat de jongste in september 4 wordt en zou gaan meedraaien met hem. Ze viel als een blok voor zijn aandacht....
Het is allemaal volgens het boekje...de tweede ontmoeting ('zakelijk') had hij prive problemen en ging uitgebreid zitten uithuilen bij haar omdat een operatie bij zijn vrouw was mislukt....nou de rest kan elk paard verzinnen.....
Zij heeft het verteld op een moment dat we gezellig een weekend weg waren (we waren er net een uur!). Het werd een hel daar...de kinderen weten nog van niets maar zijn niet gek....zeker die van 8 niet. Dat wil ze nog niet vertellen want stel....het komt goed. Ik heb vanaf dat moment complete paniekaanvallen maar dat laat haar koud.....ik ben radeloos ze betekend echt heel veel voor me als persoon.
We hebben heel veel samen mee gemaakt de laatste jaren en vier jonge kindere (3,5,7,8) is natuurlijk ook super intensief. Mijn vrouw waar ik nog steeds zielsveel van hou is een topper waar ik altijd veel respect voor haar. Ik geloofde in haar maar dat kwam dus niet aan.....Aan de kinderen en het hoog leggen van haar lat is ze kapot gegaan maar durfde dat niet erkennen....i.pv. toegeven en erover praten met mij zocht ze ergens anders het geluk....ben er alleen van overtuigd dat ze de verkeerde keus gaat maken en dat iedereen ongelukkig zal blijven.
Persoonlijk vind ik dat je aan een relatie moet werken als er problemen zijn, geef het in iedergeval een eerlijke kans, vooral als je getrouwd bent (ook voor de kerk) en 4 kids hebt.
Nu zegt ze alleen ik moet nadenken hoe ik verder wil...daarbij zijn de kinderen en jij niet belangrijk...het gaat om mij....
Uiteindelijk had ze veel problemen met veel dingen maar heeft daar nooit open voor willen uitkomen om er samen aan te werken. Dit terwijl ik haar ooit gered heb en daar heel veel energie in heb gestoken...ze is het vergeten.
Ze ziet nu geen weg terug zegt ze..toch denkt ze nog na....of waar ik zelf bang voor ben....ze wil iets langzamer afstand nemen. Ze liegt constant over dingen ......
We hadden het allemaal zo mooi....alles kon...nu zal de woning worden verkocht in een hele slecht markt en in een heel moeilijk segment qua waarde, de kinderen gaan naar haar....en heb ik straks niets meer.
Zit vaak te denken dat ik eigenlijk wil stoppen met het leven maar dat kan nu nog niet....ik hou van mijn kinderen maar voorlopig is het ondragelijk. Ik ga op deze manier mijn baan verliezen, mijn kinderen, financieel wordt het drama....what's left.....
Zit al bij een psychotherapeut...gewoon compleet de weg kwijt..
Nu zitten ze op elkaars antwoord te wachten maar voor hem is dat niet zo moeilijk denk ik gezie de feiten...daar was alles al kansloos.
Ik hoop dat ze will inzien dat liefde alles kan overwinnen als ze dat wil...voor ons gezin. Maar ik ben bang dat het take it and leave you wordt...simpel en respectloos
Ben leeg...HELP!!!!!
anoniem_38662 wijzigde dit bericht op 11-07-2008 14:49
Reden: Privacy
Reden: Privacy
% gewijzigd
vrijdag 11 juli 2008 om 17:33
quote:countessa schreef op 11 juli 2008 @ 16:17:
Ik vind het behoorlijk paternalistisch om te zeggen dat je vrouw de weg kwijt is. Dat ze nu even niet helder nadenkt, maar als ze dat wel zou doen dan zou ze weten dat jij haar redder bent.
Jeetje, we hebben het hier wel over een volwassen vrouw die gewoon beslissingsbevoegd is.
Het feit dat zij zich lang erg afhankelijk van jou heeft opgesteld, in een periode dat ze zoveel problemen had met haar familie, geeft je nog geen recht om nu te zeggen, dit is zoals het hoort. Ze hoort bij mij te blijven want ik heb haar gered. Sjonge, als jij mijn man was, met zo'n instelling.....
Ik heb zoveel begrip voor je verdriet, voor je woede, maar de manier waarop je het kanaliseert geeft mij onprettige gevoelens. Het lijkt alsof je verdrietiger bent over het verlies van je perfecte leven dan om het feit dat je vrouw liever bij een ander wil zijn.
En het lijkt wel alsof je nu al hebt geaccepteerd dat het niet anders is dan dat je je kinderen kwijtraakt, omdat zij voor ze zal gaan zorgen.
Twee dingen die mij storen.
En dat probeerde ik ook al duidelijk te maken maar ik krijg het idee dat het aan dovemansoren is gericht.
Ik vind het behoorlijk paternalistisch om te zeggen dat je vrouw de weg kwijt is. Dat ze nu even niet helder nadenkt, maar als ze dat wel zou doen dan zou ze weten dat jij haar redder bent.
Jeetje, we hebben het hier wel over een volwassen vrouw die gewoon beslissingsbevoegd is.
Het feit dat zij zich lang erg afhankelijk van jou heeft opgesteld, in een periode dat ze zoveel problemen had met haar familie, geeft je nog geen recht om nu te zeggen, dit is zoals het hoort. Ze hoort bij mij te blijven want ik heb haar gered. Sjonge, als jij mijn man was, met zo'n instelling.....
Ik heb zoveel begrip voor je verdriet, voor je woede, maar de manier waarop je het kanaliseert geeft mij onprettige gevoelens. Het lijkt alsof je verdrietiger bent over het verlies van je perfecte leven dan om het feit dat je vrouw liever bij een ander wil zijn.
En het lijkt wel alsof je nu al hebt geaccepteerd dat het niet anders is dan dat je je kinderen kwijtraakt, omdat zij voor ze zal gaan zorgen.
Twee dingen die mij storen.
En dat probeerde ik ook al duidelijk te maken maar ik krijg het idee dat het aan dovemansoren is gericht.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 11 juli 2008 om 17:42
Ik krijg het gevoel dat topicopener meer behoefte heeft aan een virtuele arm om de schouder en aan meehuilen dan om tips.
Ik denk zelf dat hij aan tips meer heeft, rationeel bekeken, maar ik denk dat het voor hem op dit moment zo'n grote klap is dat het verlammend werkt.
Daarom zou je op 2 punten hulp moeten zoeken, stallone77:
- het emotionele (ga naar een psycholoog)
- het rationele (ga naar een advocaat en regel co-ouderschap)
Maar als je heel erg snel afglijdt richting een verlammende depressie (en dat gevoel krijg ik sterk) dan helpt er nog maar 1 ding:
Ga naar je huisarts en neem met hem een stappenplan door om zo snel mogelijk de beginnende depressie te stabiliseren.
Pas dan is er energie om de rest op poten te zetten en sterk te zijn.
Zo werkt dat helaas met depressies.
Ga je stressgerelateerde depressie als de wiedeweerga te lijf, voor jezelf en vooral voor je 4 kinderen. Ze hebben je nodig. Zij zijn nu nog steeds je gezin.
Ik denk zelf dat hij aan tips meer heeft, rationeel bekeken, maar ik denk dat het voor hem op dit moment zo'n grote klap is dat het verlammend werkt.
Daarom zou je op 2 punten hulp moeten zoeken, stallone77:
- het emotionele (ga naar een psycholoog)
- het rationele (ga naar een advocaat en regel co-ouderschap)
Maar als je heel erg snel afglijdt richting een verlammende depressie (en dat gevoel krijg ik sterk) dan helpt er nog maar 1 ding:
Ga naar je huisarts en neem met hem een stappenplan door om zo snel mogelijk de beginnende depressie te stabiliseren.
Pas dan is er energie om de rest op poten te zetten en sterk te zijn.
Zo werkt dat helaas met depressies.
Ga je stressgerelateerde depressie als de wiedeweerga te lijf, voor jezelf en vooral voor je 4 kinderen. Ze hebben je nodig. Zij zijn nu nog steeds je gezin.
vrijdag 11 juli 2008 om 17:48
Hallo,
Als eerste wil ik je zeggen dat ik het heel erg naar voor je vindt, wat zul je je machteloos voelen, tot op zekere hoogte ben je dit denk ik ook, hangt van haar besluit af, geen in ieder geval aan dat je ervoor wilt vechten, hulp wilt zoeken enz.
Wat bij mij een beetje gaat kriebelen is dat je nu al weet van jezelf dat je je baan gaat verliezen, je kinderen en dat het financieel slecht zal gaan.
DIT ZIJN DE DINGEN DIE JE WÉL ZELF IN DE HAND HEBT!!! De keus van je vrouw niet maar deze zaken wel!!!!! Onthoudt dat goed, vecht voor jezelf!
Veel sterkte in ieder geval!!!
Als eerste wil ik je zeggen dat ik het heel erg naar voor je vindt, wat zul je je machteloos voelen, tot op zekere hoogte ben je dit denk ik ook, hangt van haar besluit af, geen in ieder geval aan dat je ervoor wilt vechten, hulp wilt zoeken enz.
Wat bij mij een beetje gaat kriebelen is dat je nu al weet van jezelf dat je je baan gaat verliezen, je kinderen en dat het financieel slecht zal gaan.
DIT ZIJN DE DINGEN DIE JE WÉL ZELF IN DE HAND HEBT!!! De keus van je vrouw niet maar deze zaken wel!!!!! Onthoudt dat goed, vecht voor jezelf!
Veel sterkte in ieder geval!!!
anoniem_52724 wijzigde dit bericht op 11-07-2008 17:50
Reden: dubbel
Reden: dubbel
% gewijzigd
vrijdag 11 juli 2008 om 20:38
Hoi, ik ook nog even. Was even weg (kind ophalen, eten en badderen en bedtijd enzo...)
Je vroeg je ergens af waarom je vrouw zo koud en koel tegen je doet nu. Ik ben vorig jaar zelf ook gescheiden (op mijn initiatief) en ik ben ook een hele tijd heel koud en koel tegen mijn ex geweest. Gewoon omdat dat makkelijker is, die zelfbeschermingsmodus. Ik was toen inderdaad ook heel erg met het praktische bezig, dingen regelen wat betreft huis, regeling voor kind, nieuw huis, kosten, etc. Het verdriet kwam pas toen ik in mijn eigen huisje woonde. En geloof me, ik heb verdriet gehad!
Zet alles voor jezelf rationeel (en niet emotioneel op een rij). Wat wil JIJ straks met je kinderen? wil je ze eens per twee weken een weekend, of wil je co-ouderschap? Ga zoeken naar oplossingen die op die wens aansluiten. Wil je in dit huis blijven wonen, zoek dan uit of dat mogelijk is. Zo niet, zoek dan naar een andere oplossing.
En vooral, vraag je af of je bij een vrouw wil blijven die zo koud en kil tegen je doet, en die straks misschien uit een soort medelijden bij je blijft. je bent toch meer waard dan dat!
Maar first and foremost: Genoeg zelfmedelijden gehad nu! Raap je bijelkaar, zet je verdriet aan de kant en kom in actie.
Veel sterkte!
Je vroeg je ergens af waarom je vrouw zo koud en koel tegen je doet nu. Ik ben vorig jaar zelf ook gescheiden (op mijn initiatief) en ik ben ook een hele tijd heel koud en koel tegen mijn ex geweest. Gewoon omdat dat makkelijker is, die zelfbeschermingsmodus. Ik was toen inderdaad ook heel erg met het praktische bezig, dingen regelen wat betreft huis, regeling voor kind, nieuw huis, kosten, etc. Het verdriet kwam pas toen ik in mijn eigen huisje woonde. En geloof me, ik heb verdriet gehad!
Zet alles voor jezelf rationeel (en niet emotioneel op een rij). Wat wil JIJ straks met je kinderen? wil je ze eens per twee weken een weekend, of wil je co-ouderschap? Ga zoeken naar oplossingen die op die wens aansluiten. Wil je in dit huis blijven wonen, zoek dan uit of dat mogelijk is. Zo niet, zoek dan naar een andere oplossing.
En vooral, vraag je af of je bij een vrouw wil blijven die zo koud en kil tegen je doet, en die straks misschien uit een soort medelijden bij je blijft. je bent toch meer waard dan dat!
Maar first and foremost: Genoeg zelfmedelijden gehad nu! Raap je bijelkaar, zet je verdriet aan de kant en kom in actie.
Veel sterkte!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 11 juli 2008 om 21:20
stalone, maak je eens even niet te druk want zo een vaart gaat het waarschijnlijk allemaal niet lopen. Een verliefde vrouw is als een op hol geslagen ontoerekeningsvatbaar paard waar je niet recht voor moet gaan staan. Gewoon even laten lopen en zoiets als "ga jij maar even uit huis en nadenken" is dan zeker geen slechte insteek van jou kant.
Dan de partij waar ze op verliefd is. Dat is in jou voordeel. Grote kans dat dat type plotsklaps in gaat zien dat het hem met zijn eigen bedrijf onzettend veel centjes gaat kosten om thuis het bijltje er bij neer te gaan gooien.
Daarbij/daarna(ast) gaat hij waarschijnlijk het volgende nog rationeel overdenken "wat moet ik nou met een vrouw waar ik verliefd op ben maar die wel even 4 kleine kinderen mee gaat brengen van een ander waarin ik in mijn verliefdheid niet om gevraagd heb om daar ook nog eens mee te gaan eftelingen en dagelijks te sores van te ondervinden".
Vaak een hoop mannenwoorden uitgesproken in een overmoedige bui maar als puntje bij paaltje komt gaan zulke mannen er in de meeste gevallen helemaal niet voor want de kosten wegen compleet niet op tegen de baten.
Jouw vrouw zal wel geloven dat hij voor haar en alles er om heen zal gaan maar de kans is zeer groot dat ie mooi thuis blijft zitten.
Financieel, baan, huis aanhouden, zelfs jij de kids volledig houden, tal van mogelijkheden. Maar die moet je pas rationeel en zakelijk aan gaan pakken als het echt zo ver is dat het echt gaat moeten om er zelf met de kids zo goed mogelijk uit te komen.
Dan de partij waar ze op verliefd is. Dat is in jou voordeel. Grote kans dat dat type plotsklaps in gaat zien dat het hem met zijn eigen bedrijf onzettend veel centjes gaat kosten om thuis het bijltje er bij neer te gaan gooien.
Daarbij/daarna(ast) gaat hij waarschijnlijk het volgende nog rationeel overdenken "wat moet ik nou met een vrouw waar ik verliefd op ben maar die wel even 4 kleine kinderen mee gaat brengen van een ander waarin ik in mijn verliefdheid niet om gevraagd heb om daar ook nog eens mee te gaan eftelingen en dagelijks te sores van te ondervinden".
Vaak een hoop mannenwoorden uitgesproken in een overmoedige bui maar als puntje bij paaltje komt gaan zulke mannen er in de meeste gevallen helemaal niet voor want de kosten wegen compleet niet op tegen de baten.
Jouw vrouw zal wel geloven dat hij voor haar en alles er om heen zal gaan maar de kans is zeer groot dat ie mooi thuis blijft zitten.
Financieel, baan, huis aanhouden, zelfs jij de kids volledig houden, tal van mogelijkheden. Maar die moet je pas rationeel en zakelijk aan gaan pakken als het echt zo ver is dat het echt gaat moeten om er zelf met de kids zo goed mogelijk uit te komen.
zaterdag 12 juli 2008 om 02:21
Stallone, ook ik ben een vrouw die niet meer verder wou in de relatie en iemand anders had. Ik geloof dat er pas ruimte is voor iemand anders als er iets in de relatie ontbreekt, dus daarvoor zou je bij jezelf te rade moeten gaan. Ook de paniek herken ik. doe ik hier wel goed aan na zoveel jaar? In het begin slechte dagen met af en toe goede momenten en nu volstrekt andersom. Dat je vrouw kil tegen je doet begrijp ik ook. Ook ik doe dat tegen mijn man, waarmee ik nog steeds samenwoon in afwachting van de scheiding. volgens mij werkt dit net als bij pubers, nl. je afzetten om los te komen. Wat anderen ook zeggen, bewaak duidelijk je grenzen en kies voor je kinderen. Een groot huis en veel geld is niet wat je uiteindelijk gelukkig maakt. Wel iemand die echt voor jou kiest en dat doet jouw vrouw niet. Misschien is haar vriend wel de katalysator voor haar geweest waardoor ze deze keuze kan maken. Voor mij gold dat iig wel. Sterkte!
zaterdag 12 juli 2008 om 12:19
Stallone, allereerst mijn medeleven, het doet pijn als je aan de kant gezet wordt door een ander (been there, done that, got the Tshirt)
Maar weet je wat het is, en ik las het net ergens al.
Als jullie relatie goed had gezeten dan had ze echt geen oog gehad voor de ander...echt niet.
Daar komt bij, JIJ kan wel willen dat het goed komt,JIJ kan wel 100% vertrouwen hebben dat jullie het samen aan kunnen,JIJ wil wel communiceren,JIJ wil wel puin ruimen, maar in dat hele verhaal zijn 2 mensen nodig.
En zij wil het niet!
Je hebt eigenlijk maar 1 keuze en dat is juist DAT te accepteren.
Doe je dat niet dan blijf je hangen en zal je alleen maar verder afglijden naar het negatieve.
Wat zo ontzettend jammer zou zijn want buiten je verdriet heb je ook nog kinderen
Die ben je niet kwijt dus daar moet je een papa voor zijn vent.
Mijn advies, zoek een psych want wat je nu aan het doen bent (en das best begrijpelijk) is emotioneel denken en dat zal je echt moeten ombuigen naar rationeel denken.
Dan zal je zeggen, dat kan ik niet want ik ben een emotie denker, maar je zal wel moeten
Je moet dingen weer in perspectief gaan zetten en dat lukt je gewoon niet op emotie.
(hmm, best een hoop moeten in dit stukje, sorry daarvoor)
Succes in elk geval!
Maar weet je wat het is, en ik las het net ergens al.
Als jullie relatie goed had gezeten dan had ze echt geen oog gehad voor de ander...echt niet.
Daar komt bij, JIJ kan wel willen dat het goed komt,JIJ kan wel 100% vertrouwen hebben dat jullie het samen aan kunnen,JIJ wil wel communiceren,JIJ wil wel puin ruimen, maar in dat hele verhaal zijn 2 mensen nodig.
En zij wil het niet!
Je hebt eigenlijk maar 1 keuze en dat is juist DAT te accepteren.
Doe je dat niet dan blijf je hangen en zal je alleen maar verder afglijden naar het negatieve.
Wat zo ontzettend jammer zou zijn want buiten je verdriet heb je ook nog kinderen
Die ben je niet kwijt dus daar moet je een papa voor zijn vent.
Mijn advies, zoek een psych want wat je nu aan het doen bent (en das best begrijpelijk) is emotioneel denken en dat zal je echt moeten ombuigen naar rationeel denken.
Dan zal je zeggen, dat kan ik niet want ik ben een emotie denker, maar je zal wel moeten
Je moet dingen weer in perspectief gaan zetten en dat lukt je gewoon niet op emotie.
(hmm, best een hoop moeten in dit stukje, sorry daarvoor)
Succes in elk geval!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 12 juli 2008 om 15:42
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wil je even heel veel sterkte wensen. En verder: je schrijft in je openingspost dat je vrouw wil nadenken, en hier wordt meteen naar echtscheidingssites en kinderomgangsregelingen verwezen. Zo ver is het bij lange na niet; ik lees nergens dat ze wil scheiden. Je moet jezelf wel beschermen, TO, tegen te veel in de wacht gezet worden. Zij wil nadenken. Prima. Maar voor hoe lang houd jij dat vol? Plaats je niet in de machteloze en afwachtende positie, maar kijk waar jou grenzen liggen en geef die duidelijk aan. Ik begrijp heel goed dat je nu compleet in paniek voelt, gelukkig zijn er mensen die je steunen. Ook de therapeut kan samen met je kijken naar de sittuatie en alles op een rijtje zetten. Je gevoelens uiten is geen overbodige luxe, maar voorwaarde om straks sterk en kalm erin te staan wat JIJ wilt. Dit is belangrijk om aan haar aan te geven maar laat je angst je niet verleiden je van haar acties afhankelijk te maken. Jij bent er ook, en hebt ook nu je begrijpelijke gevoelens van boosheid en verdriet. Daar zal ZIJ iets mee moeten doen - moeten luisteren, er op een gelijkwaardige manier ruimte aan geven - wil ze je waard zijn. Zo mag je van haar vragen/eisen dat ze die ander niet meer ziet voor dat jullie aan de relatie gaan werken. En dat ze zolang ze hem wil blijven zien maar het huis uit moet. Misschien samen naar de therapeut? Gaat ze hier niet op in, dan weet je genoeg, en zou ik - hoe moeilijk het ook is - proberen afstand te nemen (dit gaat uiteraard lang duren). Maar zet jezelf niet te veel in de wacht en ga niet met de situatie mee door haar alle ruimte te geven. Je kunt ook tegen haar zeggen: ik wil hierover met je kunnen praten en weten wat jij en die ander hebben en wat je wilt. En als dat niet werkt kan ik hier niet meer tegen en wil dat je tijdelijk ergens anders gaat wonen. Daarmee wijs je haar niet voor altijd af, maar schep je ruimte en een rustige positie voor jezelf.
Ondertussen ben je nog steeds een heel liefhebbende papa, zo komt dit over in je post. Daar kun je alvast heel trots op zijn, onanks alles blijven die positieve dingen gewoon bestaan.
Ik hoop dat alles goed komt. Take it easy, en sterkte gewenst in deze rotte tijd. Misia
Ondertussen ben je nog steeds een heel liefhebbende papa, zo komt dit over in je post. Daar kun je alvast heel trots op zijn, onanks alles blijven die positieve dingen gewoon bestaan.
Ik hoop dat alles goed komt. Take it easy, en sterkte gewenst in deze rotte tijd. Misia
zaterdag 12 juli 2008 om 15:48
Hoi het lijkt me heel moeilijk, maar hou alsjeblieft vol, en blijf schrijven, de pijn zal minder worden en alles vind op een gegeven moment zijn plekje weer. Geef niet op, dat is voor je kinderen absoluut het slechtste wat ze nog kan overkomen in deze shit. Zoek hulp naast de psychotherapie bijv. medicatie, en zeg tegen je therapeut/huisarts dat je suicidale gedachten hebt.
zaterdag 12 juli 2008 om 15:59
Lieve TO,
Ik heb nog wat meer gelezen, en ik lees vooral veel verdriet en paniek...dat is helemaal okee. Mensen reageren hier rationeel, omdat ze je graag willen helpen. Maar het meeste helpt je waarschijnlijk een luisterend oog nu. Alles mag hier: verdrietig zijn, in paniek enzovoorts. Ik zou echt zeggen: gooi het eruit. Op een gegeven moment veer je vanzelf terug, en doe je wat voor jou het beste is. Heb vertrouwen en loop niet op de zaken vooruit. Je huwelijk is niet kapot en over op dit moment. En denk eens na over al die huwelijken die verliefdheid op anderen hebben doorstaan en er vast en zeker op een bepaalde manier sterker en liefdevoller naar elkaar door zijn geworden. Laat haar nadenken, en zorg ondertussen voor jou. Ga lekker vroeg op bed, bel een vriend op om iets af te spreken, ga sporten, doe even wat JOU een goed gevoel geeft....
En als je het echt niet trekt, bel je hulpverlener of huisarts. Hij/zij is er voor je!
Al het goeds en succes!
X Misia
Ik heb nog wat meer gelezen, en ik lees vooral veel verdriet en paniek...dat is helemaal okee. Mensen reageren hier rationeel, omdat ze je graag willen helpen. Maar het meeste helpt je waarschijnlijk een luisterend oog nu. Alles mag hier: verdrietig zijn, in paniek enzovoorts. Ik zou echt zeggen: gooi het eruit. Op een gegeven moment veer je vanzelf terug, en doe je wat voor jou het beste is. Heb vertrouwen en loop niet op de zaken vooruit. Je huwelijk is niet kapot en over op dit moment. En denk eens na over al die huwelijken die verliefdheid op anderen hebben doorstaan en er vast en zeker op een bepaalde manier sterker en liefdevoller naar elkaar door zijn geworden. Laat haar nadenken, en zorg ondertussen voor jou. Ga lekker vroeg op bed, bel een vriend op om iets af te spreken, ga sporten, doe even wat JOU een goed gevoel geeft....
En als je het echt niet trekt, bel je hulpverlener of huisarts. Hij/zij is er voor je!
Al het goeds en succes!
X Misia
zaterdag 12 juli 2008 om 16:06
Ik lees in etappen, en lees in een korte post dat je vader ook onlangs is overleden, Stallone. Wat vreselijk voor je! Dat is in zo'n situatie dan helemaal een groot gemis. Ik denk dat je een heleboel op je bord hebt liggen, en ik vind het heel goed dat je in ieder geval de kracht en energie had om hier te posten!!
De enige actie die je nu verder kunt uitbouwen is: zoek hulp die jou helpt! Er zijn altijd en overal betrokken personen, ook mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt, en er doorheen zijn gekomen.
Had je een goede band met je vader? Wat zou hij nu tegen je hebben gezegd?
Groeten, Misia
De enige actie die je nu verder kunt uitbouwen is: zoek hulp die jou helpt! Er zijn altijd en overal betrokken personen, ook mensen die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt, en er doorheen zijn gekomen.
Had je een goede band met je vader? Wat zou hij nu tegen je hebben gezegd?
Groeten, Misia
zaterdag 12 juli 2008 om 16:14
Aan iedereen die schreef: kop op, schouders eronder!! Is dat niet de uitkomst van een heel (verwerkings-)proces in plaats van dat dat gevoel van IK GA ACTIE ONDERNEMEN er in alle omstandigheden is? TO schrijft GISTEREN dat hij helemaal radeloos is - hoezo kriegel worden daarvan? Mensen zijn veerkrachtig, en emoties uiten is een eerste stap om er ook iets mee te kunnen doen. Ik ben het met jullie eens dat TO hier waarschijnlijk veel goede en betrokken hulp bij kan gebruiken. Maar hier je gevoelens ventileren en zelfs wanhopig zijn als je vader net is overleden, je vrouw gevoelens heeft voor een ander en je waarschijnlijk overweldigd bent door alles...daar moet vind ik wel ruimte voor zijn op het forum. Dat iemand eens even niet de CAN-DO spirit heeft, even NIETS weet te ondernemen, even gewoon zich wil laten hangen en gesteund worden...daar is niets mis mee in mijn ogen
X Misia
X Misia
zaterdag 12 juli 2008 om 17:31
Stallone, probeer dat stukje van jezelf aan te spreken dat sterk is. Dat stuk van jou, dat er altijd is, dat alle problemen in je leven heeft weten weerstand te bieden.
Je bent jezelf niet kwijt, al voelt dat zo. Je bent sterker dan je zelf denkt, spreek je kracht aan! Dit klinkt zweverig, maar is niet zo bedoeld.
En het cliche dat waar is, je komt er sterker uit!
Je bent jezelf niet kwijt, al voelt dat zo. Je bent sterker dan je zelf denkt, spreek je kracht aan! Dit klinkt zweverig, maar is niet zo bedoeld.
En het cliche dat waar is, je komt er sterker uit!
zondag 13 juli 2008 om 12:04
Misia, ik krijg bij hem voornamelijk het gevoel dat hij bang is om zijn "perfecte" leventje van nu kwijt te raken.
Hij heeft het voornamelijk over kwijt raken van zijn huis, kwijt raken van zijn kinderen en kwijt raken van zijn baan en niet zozeer over wat het met hem doet dan zijn grote liefde die met een ander loopt te rommelen. Ik denk dat er daarom zoveel rationele posts zijn.
Hij heeft het voornamelijk over kwijt raken van zijn huis, kwijt raken van zijn kinderen en kwijt raken van zijn baan en niet zozeer over wat het met hem doet dan zijn grote liefde die met een ander loopt te rommelen. Ik denk dat er daarom zoveel rationele posts zijn.
