Relaties
alle pijlers
Gebroken door angst en verdriet, alles kwijt...
vrijdag 11 juli 2008 om 14:42
Hallo,
Ik ben een 38 jarige man getrouwd 4 kids maar dat kan elk moment afgelopen zijn. Mijn vrouw heeft 3 weken geleden te kennen gegeven dat ze verliefd is op iemand die ze 4 keer heeft gezien. Na de 2e ontmoeting werd er al gezoend en verder is er ''niets'' gebeurd.
Hij heeft een eigen X bedrijf X is getrouwd ook voor de kerk ! en zijn relatie was al jaren waardeloos zo schijnt het. Hij zou al jaren geinvesteerd hebben in zijn vrouw maar er niets voor terug hebben gekregen. Zij zou gaan werken omdat de jongste in september 4 wordt en zou gaan meedraaien met hem. Ze viel als een blok voor zijn aandacht....
Het is allemaal volgens het boekje...de tweede ontmoeting ('zakelijk') had hij prive problemen en ging uitgebreid zitten uithuilen bij haar omdat een operatie bij zijn vrouw was mislukt....nou de rest kan elk paard verzinnen.....
Zij heeft het verteld op een moment dat we gezellig een weekend weg waren (we waren er net een uur!). Het werd een hel daar...de kinderen weten nog van niets maar zijn niet gek....zeker die van 8 niet. Dat wil ze nog niet vertellen want stel....het komt goed. Ik heb vanaf dat moment complete paniekaanvallen maar dat laat haar koud.....ik ben radeloos ze betekend echt heel veel voor me als persoon.
We hebben heel veel samen mee gemaakt de laatste jaren en vier jonge kindere (3,5,7,8) is natuurlijk ook super intensief. Mijn vrouw waar ik nog steeds zielsveel van hou is een topper waar ik altijd veel respect voor haar. Ik geloofde in haar maar dat kwam dus niet aan.....Aan de kinderen en het hoog leggen van haar lat is ze kapot gegaan maar durfde dat niet erkennen....i.pv. toegeven en erover praten met mij zocht ze ergens anders het geluk....ben er alleen van overtuigd dat ze de verkeerde keus gaat maken en dat iedereen ongelukkig zal blijven.
Persoonlijk vind ik dat je aan een relatie moet werken als er problemen zijn, geef het in iedergeval een eerlijke kans, vooral als je getrouwd bent (ook voor de kerk) en 4 kids hebt.
Nu zegt ze alleen ik moet nadenken hoe ik verder wil...daarbij zijn de kinderen en jij niet belangrijk...het gaat om mij....
Uiteindelijk had ze veel problemen met veel dingen maar heeft daar nooit open voor willen uitkomen om er samen aan te werken. Dit terwijl ik haar ooit gered heb en daar heel veel energie in heb gestoken...ze is het vergeten.
Ze ziet nu geen weg terug zegt ze..toch denkt ze nog na....of waar ik zelf bang voor ben....ze wil iets langzamer afstand nemen. Ze liegt constant over dingen ......
We hadden het allemaal zo mooi....alles kon...nu zal de woning worden verkocht in een hele slecht markt en in een heel moeilijk segment qua waarde, de kinderen gaan naar haar....en heb ik straks niets meer.
Zit vaak te denken dat ik eigenlijk wil stoppen met het leven maar dat kan nu nog niet....ik hou van mijn kinderen maar voorlopig is het ondragelijk. Ik ga op deze manier mijn baan verliezen, mijn kinderen, financieel wordt het drama....what's left.....
Zit al bij een psychotherapeut...gewoon compleet de weg kwijt..
Nu zitten ze op elkaars antwoord te wachten maar voor hem is dat niet zo moeilijk denk ik gezie de feiten...daar was alles al kansloos.
Ik hoop dat ze will inzien dat liefde alles kan overwinnen als ze dat wil...voor ons gezin. Maar ik ben bang dat het take it and leave you wordt...simpel en respectloos
Ben leeg...HELP!!!!!
Ik ben een 38 jarige man getrouwd 4 kids maar dat kan elk moment afgelopen zijn. Mijn vrouw heeft 3 weken geleden te kennen gegeven dat ze verliefd is op iemand die ze 4 keer heeft gezien. Na de 2e ontmoeting werd er al gezoend en verder is er ''niets'' gebeurd.
Hij heeft een eigen X bedrijf X is getrouwd ook voor de kerk ! en zijn relatie was al jaren waardeloos zo schijnt het. Hij zou al jaren geinvesteerd hebben in zijn vrouw maar er niets voor terug hebben gekregen. Zij zou gaan werken omdat de jongste in september 4 wordt en zou gaan meedraaien met hem. Ze viel als een blok voor zijn aandacht....
Het is allemaal volgens het boekje...de tweede ontmoeting ('zakelijk') had hij prive problemen en ging uitgebreid zitten uithuilen bij haar omdat een operatie bij zijn vrouw was mislukt....nou de rest kan elk paard verzinnen.....
Zij heeft het verteld op een moment dat we gezellig een weekend weg waren (we waren er net een uur!). Het werd een hel daar...de kinderen weten nog van niets maar zijn niet gek....zeker die van 8 niet. Dat wil ze nog niet vertellen want stel....het komt goed. Ik heb vanaf dat moment complete paniekaanvallen maar dat laat haar koud.....ik ben radeloos ze betekend echt heel veel voor me als persoon.
We hebben heel veel samen mee gemaakt de laatste jaren en vier jonge kindere (3,5,7,8) is natuurlijk ook super intensief. Mijn vrouw waar ik nog steeds zielsveel van hou is een topper waar ik altijd veel respect voor haar. Ik geloofde in haar maar dat kwam dus niet aan.....Aan de kinderen en het hoog leggen van haar lat is ze kapot gegaan maar durfde dat niet erkennen....i.pv. toegeven en erover praten met mij zocht ze ergens anders het geluk....ben er alleen van overtuigd dat ze de verkeerde keus gaat maken en dat iedereen ongelukkig zal blijven.
Persoonlijk vind ik dat je aan een relatie moet werken als er problemen zijn, geef het in iedergeval een eerlijke kans, vooral als je getrouwd bent (ook voor de kerk) en 4 kids hebt.
Nu zegt ze alleen ik moet nadenken hoe ik verder wil...daarbij zijn de kinderen en jij niet belangrijk...het gaat om mij....
Uiteindelijk had ze veel problemen met veel dingen maar heeft daar nooit open voor willen uitkomen om er samen aan te werken. Dit terwijl ik haar ooit gered heb en daar heel veel energie in heb gestoken...ze is het vergeten.
Ze ziet nu geen weg terug zegt ze..toch denkt ze nog na....of waar ik zelf bang voor ben....ze wil iets langzamer afstand nemen. Ze liegt constant over dingen ......
We hadden het allemaal zo mooi....alles kon...nu zal de woning worden verkocht in een hele slecht markt en in een heel moeilijk segment qua waarde, de kinderen gaan naar haar....en heb ik straks niets meer.
Zit vaak te denken dat ik eigenlijk wil stoppen met het leven maar dat kan nu nog niet....ik hou van mijn kinderen maar voorlopig is het ondragelijk. Ik ga op deze manier mijn baan verliezen, mijn kinderen, financieel wordt het drama....what's left.....
Zit al bij een psychotherapeut...gewoon compleet de weg kwijt..
Nu zitten ze op elkaars antwoord te wachten maar voor hem is dat niet zo moeilijk denk ik gezie de feiten...daar was alles al kansloos.
Ik hoop dat ze will inzien dat liefde alles kan overwinnen als ze dat wil...voor ons gezin. Maar ik ben bang dat het take it and leave you wordt...simpel en respectloos
Ben leeg...HELP!!!!!
anoniem_38662 wijzigde dit bericht op 11-07-2008 14:49
Reden: Privacy
Reden: Privacy
% gewijzigd
vrijdag 11 juli 2008 om 14:47
Wij kunnen je niet helpen via een forum. Help jezelf en geef jezelf een schop onder je kont door het aan te pakken. Wil je vrouw niet meer? Prima, schakel een advokaat in. Blijft ze treuzelen tussen jullie tweeen? Daar laat jij je niet voor gebruiken en dus zórg je ervoor dat ze dat niet meer kan. Geef je kinderen eerlijkheid, laat zien hoe het moet. Daar hebben ze recht op, en zoals je zelf ook al zei, ze merken heus wel dat er iets is veranderd.
Sterkte
Sterkte
vrijdag 11 juli 2008 om 14:51
Allereerst sterkte....een moeilijke tijd maak je door. Wat ik echter altijd denk in dit soort verhalen is haar verhaal.....aan een verhaal zitten altijd twee kanten. Als zij klaar is met het huwelijk (ik vind kerk geen reden om iets te handhaven) dan is dat zo. Ik zou er alleen voor zorgen dat de kids er niet teveel van meekrijgen. Als zij echt verliefd is op die andere man, dan kun je je daar alleen maar bij neerleggen vrees ik. Jullie zijn niet elkaars bezit....jullie zijn twee individuen en het leven zit helaas voor verrassingen.
Slechte huizenprijzen zijn ook geen argument..das alleen een zeer nare bijkomstigheid.
Er is geen antwoord in deze zaak TO....en er zijn geen winnaars...alleen verliezers..helaas.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.
Slechte huizenprijzen zijn ook geen argument..das alleen een zeer nare bijkomstigheid.
Er is geen antwoord in deze zaak TO....en er zijn geen winnaars...alleen verliezers..helaas.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:51
Jeetje, wat een verhaal.
Maar net als Sarah Scott zou ik je ook willen aanraden er niet in te blijven hangen. Raap jezelf bijelkaar, neem het heft in eigen handen en wees sterk voor jezelf en je kids. Als zij jou niet meer wil, dan is dat haar verlies!
Wat betreft dat jij je kinderen kwijt zou zijn, jullie gaan toch zeker wel een omgangsregeling treffen? Je raakt ze niet zomaar kwijt, hoor!
Heel veel sterkte, ik weet uit ervaring hoe verschrikkelijk moeilijk deze periode periode is!
Maar net als Sarah Scott zou ik je ook willen aanraden er niet in te blijven hangen. Raap jezelf bijelkaar, neem het heft in eigen handen en wees sterk voor jezelf en je kids. Als zij jou niet meer wil, dan is dat haar verlies!
Wat betreft dat jij je kinderen kwijt zou zijn, jullie gaan toch zeker wel een omgangsregeling treffen? Je raakt ze niet zomaar kwijt, hoor!
Heel veel sterkte, ik weet uit ervaring hoe verschrikkelijk moeilijk deze periode periode is!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 11 juli 2008 om 14:54
Stallone, als zij niet meer wil vechten, dan is het echt een hopeloze zaak! Je kunt iemand toch niet veranderen, als zij zegt dat ze niet meer wil, dan sta je eigenlijk voor een voldongen feit. En je wilt toch van iemand houden die ook met heel hart van jou houdt, en niet iemand die alleen maar bij je blijft om de kinderen en omdat de huizenmarkt zo slecht is...
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
vrijdag 11 juli 2008 om 14:55
Stallone; als het huwelijk van je ouders niet goed is, of niet goed gaat, krijg je daar hoe dan ook een tik van mee. Ik vind het jullie verantwoording, als ouders zijnde, om e.e.a. op een normale, nette en zoveel mogelijk rekening met de kids houdende manier moeten afhandelen.
Schakel (als je vrouw tenminste écht wil scheiden) je gevoel voor je vrouw uit en handel alles zoveel mogelijk goed af voor de kinderen. Laat aan hen zien wat een superpapa je bent en je zult ze nooit kwijtraken, echt niet.
*Sarah is zelf kind van gescheiden ouders, ook al was ik "al" 23, mijn vader heb ik nadien nooit weer gesproken/gezien omdat hij dat niet wilde. Hem mijn vader noemen kost me dan irl ook veel moeite. Ik heb nu zelf ook een gezin, en kan me steeds minder zijn acties voorstellen, maar goed das verder offtopic*
Schakel (als je vrouw tenminste écht wil scheiden) je gevoel voor je vrouw uit en handel alles zoveel mogelijk goed af voor de kinderen. Laat aan hen zien wat een superpapa je bent en je zult ze nooit kwijtraken, echt niet.
*Sarah is zelf kind van gescheiden ouders, ook al was ik "al" 23, mijn vader heb ik nadien nooit weer gesproken/gezien omdat hij dat niet wilde. Hem mijn vader noemen kost me dan irl ook veel moeite. Ik heb nu zelf ook een gezin, en kan me steeds minder zijn acties voorstellen, maar goed das verder offtopic*
vrijdag 11 juli 2008 om 14:56
Beste Stallone,
wat afschuwelijk voor je. Ik denk dat het heel moeilijk wordt om momenteel tot je vrouw door te dringen. Jij denkt dat ze een kapitale fout maakt. Zij denkt dat ze een stuk gelukkiger gaat worden. Dan kan je praten als brugman, maar of dat momenteel aankomt, dat betwijfel ik.
Ik zou dus niet weten wat je moet doen om haar weer 'terug' te krijgen. Ik kan het alleen maar eens zijn met een van de vorige posters, bescherm je eigen grenzen, en die van je kinderen. En als je misschien je vrouw precies laat lezen wat je hebt geschreven, je oprechte verdriet en wanhoop en zorgen, heel misschien zit er nog een klein stukje van jullie oorsrpronkelijke band in haar, waardoor ze ook jouw kant mee in overweging neemt.
wat afschuwelijk voor je. Ik denk dat het heel moeilijk wordt om momenteel tot je vrouw door te dringen. Jij denkt dat ze een kapitale fout maakt. Zij denkt dat ze een stuk gelukkiger gaat worden. Dan kan je praten als brugman, maar of dat momenteel aankomt, dat betwijfel ik.
Ik zou dus niet weten wat je moet doen om haar weer 'terug' te krijgen. Ik kan het alleen maar eens zijn met een van de vorige posters, bescherm je eigen grenzen, en die van je kinderen. En als je misschien je vrouw precies laat lezen wat je hebt geschreven, je oprechte verdriet en wanhoop en zorgen, heel misschien zit er nog een klein stukje van jullie oorsrpronkelijke band in haar, waardoor ze ook jouw kant mee in overweging neemt.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:56
Poeh... ik vrees dat het al te laat is.
Je kunt alleen hopen dat over een tijd de verliefdheid over gaat. Maar verliefde mensen zijn als een kip zonder kop. Zat het tussen jullie al langer niet goed wellicht? Wil die man wel echt bij zijn gezin weg?
Wie weet vallen de praktische dingen nog wel mee, dat huis krijg je wel verkocht en de markt is op dit moment nog niet slecht. De kinderen kun je zeker blijven zien middels een omgangsregeling.
Je kunt alleen hopen dat over een tijd de verliefdheid over gaat. Maar verliefde mensen zijn als een kip zonder kop. Zat het tussen jullie al langer niet goed wellicht? Wil die man wel echt bij zijn gezin weg?
Wie weet vallen de praktische dingen nog wel mee, dat huis krijg je wel verkocht en de markt is op dit moment nog niet slecht. De kinderen kun je zeker blijven zien middels een omgangsregeling.
vrijdag 11 juli 2008 om 14:58
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 14:51:
maar ik hou echt nog zielsveel van haar....ik wil haar nooit kwijt...vergeet niet we hebben ook 4 kinderen daar moet een mens met verstand toch op zn minst voor knokken.....
Je schreef dat de kinderen naar haar gaan. Waarom eigenlijk?
En waarom hou je nog zielsveel van haar, kan je daar iets over vertellen? Wat ze nu doet is niet bepaald aardig naar jou toe, toch blijf je van haar houden. Kan je dat aan jezelf uitleggen? en aan haar?
Je hebt het een paar keer over trouwen voor de kerk. Welke betekenis heeft dat voor jou, en voor haar?
Als zij daadwerkelijk vertrekt, hoe zie je dan jouw verantwoordelijkheid naar jullie kinderen? En naar haar?
maar ik hou echt nog zielsveel van haar....ik wil haar nooit kwijt...vergeet niet we hebben ook 4 kinderen daar moet een mens met verstand toch op zn minst voor knokken.....
Je schreef dat de kinderen naar haar gaan. Waarom eigenlijk?
En waarom hou je nog zielsveel van haar, kan je daar iets over vertellen? Wat ze nu doet is niet bepaald aardig naar jou toe, toch blijf je van haar houden. Kan je dat aan jezelf uitleggen? en aan haar?
Je hebt het een paar keer over trouwen voor de kerk. Welke betekenis heeft dat voor jou, en voor haar?
Als zij daadwerkelijk vertrekt, hoe zie je dan jouw verantwoordelijkheid naar jullie kinderen? En naar haar?
vrijdag 11 juli 2008 om 14:58
vrijdag 11 juli 2008 om 15:01
ik denk inderdaad dat er bij je vrouw weinig te veranderen valt nu, alles wat je doet en zegt zal verkeerd overkomen.
trek nu even je eigen plan en wees er voor je kinderen!
Denk er goed overna wat je wilt als dit 'maar' een fase van je vrouw blijkt te zijn en ze straks graag weer bij je terug wil komen.
Blijkt het echt over en uit te zijn, je red het wel! het zal een heel moeilijke en emotionele zware tijd gaan worden maar wees er ook voor je kinderen! Die zullen je hard nodig zijn!
Heb je geen goede vriend of broer/ zus waarmee je eens goed kan praten?
Vrienden kunnen je er echt doorheen slepen, want steun zal je zeker nodig zijn.
Heel veel strekte.
trek nu even je eigen plan en wees er voor je kinderen!
Denk er goed overna wat je wilt als dit 'maar' een fase van je vrouw blijkt te zijn en ze straks graag weer bij je terug wil komen.
Blijkt het echt over en uit te zijn, je red het wel! het zal een heel moeilijke en emotionele zware tijd gaan worden maar wees er ook voor je kinderen! Die zullen je hard nodig zijn!
Heb je geen goede vriend of broer/ zus waarmee je eens goed kan praten?
Vrienden kunnen je er echt doorheen slepen, want steun zal je zeker nodig zijn.
Heel veel strekte.
vrijdag 11 juli 2008 om 15:01
Wil niet zielig doen maar mijn gezin was alles voor mij...ik zette mijzelf op de 6e plaats....alles voor niets........nog een doel in het leven.........ben leeg moe...niets smaakt meer....wat als ze ook nog eens verhuist naar die janlul? zie ik de kinderen om het weekend.....ik moet werken voor de alimentatie (die ik mijn kinderen heus gun hoor!).......
vrijdag 11 juli 2008 om 15:04
Ik heb weleens in een tijdschrift gelezen over een stel waarbij de vrouw verliefd was op een ander maar uiteindelijk toch bij haar man was gebleven, mede omdat hij haar toen de ruimte gaf tot de verliefdheid over was (en natuurlijk bleek die ander een oetlul te zijn). Aan de andere kant is niets dodelijker dan valse hoop.
vrijdag 11 juli 2008 om 15:05
vrijdag 11 juli 2008 om 15:06
Ze heeft een tante die ze zelf veroordeelt heeft omdat die een relatie ernaast had van een jaar. Die ging toen scheiden en ze wilde geen contact met haar.....nu heeft ze nagenoeg alleen maar contact met die tante en haar oom heeft ze zelfs nog niet durfen bellen.......ze weet dat ze fout zit, ze vloekt tegenwoordig, snauwt de kinderen af , liegt etc etc
vrijdag 11 juli 2008 om 15:07
Stallone, wat een hel waar je in bent beland...Verschrikkelijk voor je jongen.
Sarah heeft gelijk, we kunnen alleen naar je luisteren en je advies geven, helaas kunnen we niet meer doen dan dat.
Heb je zelf al iets ondernomen?
Ik sluit me aan bij de anderen, probeer te gaan regelen en organiseren en niet in de verlamming te blijven zitten. Er zijn hele sites die gaan over echtscheidingen e.d., ga lezen en praat met mensen die door hetzelfde heengaan. Laat je niet afbluffen of probeer niet te toegeeflijk te zijn om je vrouw voor je terug te winnen. Het is nu ieder voor zich helaas.
Je arme kinderen, blijf alsjeblieft dichtbij ze. Je vrouw en jij gaan scheiden van elkaar, jullie scheiden niet van de kinderen. Schaam je niet en roep hulp in van oma's en opa's en andere familie als je vrouw en jij samen dingen moeten regelen. De kinderen hebben nu de warmte van hun familie nodig.
Schrijf vooral van je af, er is (veel) begrip voor je pijn maar vergeet niet ook te handelen om te zorgen dat zich geen dingen betreffende bijvoorbeeld de kinderen zich buiten jou om af gaan spelen.
Sterkte!
Sarah heeft gelijk, we kunnen alleen naar je luisteren en je advies geven, helaas kunnen we niet meer doen dan dat.
Heb je zelf al iets ondernomen?
Ik sluit me aan bij de anderen, probeer te gaan regelen en organiseren en niet in de verlamming te blijven zitten. Er zijn hele sites die gaan over echtscheidingen e.d., ga lezen en praat met mensen die door hetzelfde heengaan. Laat je niet afbluffen of probeer niet te toegeeflijk te zijn om je vrouw voor je terug te winnen. Het is nu ieder voor zich helaas.
Je arme kinderen, blijf alsjeblieft dichtbij ze. Je vrouw en jij gaan scheiden van elkaar, jullie scheiden niet van de kinderen. Schaam je niet en roep hulp in van oma's en opa's en andere familie als je vrouw en jij samen dingen moeten regelen. De kinderen hebben nu de warmte van hun familie nodig.
Schrijf vooral van je af, er is (veel) begrip voor je pijn maar vergeet niet ook te handelen om te zorgen dat zich geen dingen betreffende bijvoorbeeld de kinderen zich buiten jou om af gaan spelen.
Sterkte!
vrijdag 11 juli 2008 om 15:10
quote:stallone77 schreef op 11 juli 2008 @ 15:01:
Wil niet zielig doen Mag best hoor, uit je verhaal klinkt het alsof je daar alle reden voor hebt.quote:maar mijn gezin was alles voor mij...ik zette mijzelf op de 6e plaats....alles voor niets........nog een doel in het leven.........ben leeg moe...niets smaakt meer....wat als ze ook nog eens verhuist naar die janlul? zie ik de kinderen om het weekend.....ik moet werken voor de alimentatie (die ik mijn kinderen heus gun hoor!).......Je gezin "was" alles voor je? Je gezin houdt niet op te bestaan. En de vraag blijft, waarom is het zo vanzelfsprekend dat de kinderen bij haar blijven?
Wil niet zielig doen Mag best hoor, uit je verhaal klinkt het alsof je daar alle reden voor hebt.quote:maar mijn gezin was alles voor mij...ik zette mijzelf op de 6e plaats....alles voor niets........nog een doel in het leven.........ben leeg moe...niets smaakt meer....wat als ze ook nog eens verhuist naar die janlul? zie ik de kinderen om het weekend.....ik moet werken voor de alimentatie (die ik mijn kinderen heus gun hoor!).......Je gezin "was" alles voor je? Je gezin houdt niet op te bestaan. En de vraag blijft, waarom is het zo vanzelfsprekend dat de kinderen bij haar blijven?
