Gebroken

tampontouwtje schreef: ↑

13-09-2017 16:37

Dat geloof ik best. Als vraag vind ik het gepaster.
TO is net haar vriend kwijt en schrijft dat ze verder niemand heeft. Dat is hoe dan ook ontzetted treurig. Mensen eindigen toch niet zomaar zonder vrienden? Daar is echt iets mis gegaan in de opvoeding waar aan gewerkt zou kunnen worden om dat te herstellen.

Dan wordt het toch hoog tijd om eens echt hulp te gaan zoeken? Dat zal ze dan toch echt zelf moeten doen. Heb dat al gezegd, wordt niet op in gegaan.
Ik krijg nou ook niet bepaald de indruk dat ze aan zelfreflectie doet, en als wel dan doet ze er helemaal niks mee. Het enige wat ik steeds zie is "ja maar....." en "ikke, ikke....".
Kan ze spijt hebben zoveel ze wil, maar ik vraag me echt af wat de motieven van die spijt zijn. Ik vrees dat die niet zozeer met hem te maken hebben, maar alles met haarzelf. Bij alles wat ik lees draait het nog steeds voornamelijk om haar namelijk.

Daarom ook mijn vraag wat volgens haar de reden is dat ze geen vriendinnen heeft. Ik denk nl. zomaar dat ze ook daarin zichzelf het grote slachtoffer vindt. En mocht het zo zijn dat dat bij herhaling gebeurt en ze ziet steeds maar niet dat het wel eens haar eigen gedrag kan zijn waardoor mensen hard weg willen hollen, wordt het nooit wat natuurlijk.

tampontouwtje schreef: ↑

13-09-2017 16:29

I rest my case.

Welke case?

Maar om serieus antwoord te geven... Ik zou echt heel hard wegrennen van iemand die doet.
Zulke mensen zouden niet mijn vriendin kunnen zijn. Of mijn partner voor 6 jaar.

En dus nee, zulke vriendinnen die dit soort gedrag vertonen heb ik niet. Andere soort heb ik zat.

Spijt om de consequenties, niet vanwege inzicht dat dit gedrag echt niet kan.

Je bent nu meer dan te laat, zie je echt niet in dat je hem nu letterlijk over het randje hebt geduwt met het NIET respecteren van zijn grens.

Voor iemand waarvan de emmer vol is kan zelfs één druppeltje al te veel zijn...volgens mij heb jij meerdere emmers te gelijk doen over stromen.

Het feit dat je geen vriendinnen hebt maakt dat je je wellicht te obsessief richting hem gedraagt, ooit al eens echt naar jezelf gekeken? En waarom je zo los van de realiteit staat? Echte eye openers zorgen er wellicht voor dat je zelfs vriendschappen aan kunt gaan.

zimi schreef: ↑

13-09-2017 17:11

Spijt om de consequenties, niet vanwege inzicht dat dit gedrag echt niet kan.

Precies wat ik ook denk.

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 08:27

Hoi allemaal,

Ik laat hem nu met rust, zal wel moeten. Maar zouden jullie je eerlijke mening willen geven over het volgende. Hij wil dus geen relatie meer. Maar ik heb niemand. En hij weet dat. Vriendinnen heb ik niet meer en heb nog mijn moeder maar die woont met haar vriend in het buitenland en zie ik twee keer per jaar.

Ik vind het oneerlijk dat hij het uitmaakt terwijl hij weet dat ik alleen ben met mijn verdriet. Wat vinden jullie?

Anders lees je ff 10 pagina's terug.

Iemand mag het te allen tijde uitmaken en is je niks verplicht. Hij hoeft daarbij geen rekening met je situatie te houden, want dat is niet langer zijn probleem. Dus daar is niets oneerlijks aan. Pijnlijk, niet oneerlijk. Je bent niet zielig, geen slachtoffer en hebt geen reden om verongelijkt te zijn en doen. Niemand heeft jou iets aangedaan. Jij anderen wel. Als dit echt is; zoek hulp. Wat je doet en voelt is niet normaal en schadelijk voor je omgeving. Schuldgevoel en beseffen dat je nergens recht op hebt zou passend zijn. Op enig vlak denken dat je iets tekortkomt of oneerlijk behandeld bent niet. Nogmaals; je bent NERGENS het slachtoffer van. Integendeel.

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 08:27

Hoi allemaal,

Ik laat hem nu met rust, zal wel moeten. Maar zouden jullie je eerlijke mening willen geven over het volgende. Hij wil dus geen relatie meer. Maar ik heb niemand. En hij weet dat. Vriendinnen heb ik niet meer en heb nog mijn moeder maar die woont met haar vriend in het buitenland en zie ik twee keer per jaar.

Ik vind het oneerlijk dat hij het uitmaakt terwijl hij weet dat ik alleen ben met mijn verdriet. Wat vinden jullie?

ja vreselijk oneerlijk zeg, hoe durft hij en dat terwijl hij nu lekker fluitend door het leven gaat en jij een zielig hoopje mens bent. Ik zou niks meer met hem te maken willen hebben, je bent echt beter af zonder hem


"sarcasmemodus uit"

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 08:27

Ik laat hem nu met rust, zal wel moeten. Maar zouden jullie je eerlijke mening willen geven over het volgende. Hij wil dus geen relatie meer. Maar ik heb niemand. En hij weet dat. Vriendinnen heb ik niet meer en heb nog mijn moeder maar die woont met haar vriend in het buitenland en zie ik twee keer per jaar.

Ik vind het oneerlijk dat hij het uitmaakt terwijl hij weet dat ik alleen ben met mijn verdriet. Wat vinden jullie?

Mijn eerlijke mening?
Je reactie is vreselijk onvolwassen en egoistisch. Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven. Begin eens met dat laatste te beseffen en te accepteren. Gun hem niet alleen rust maar laat hem los. En zorg eens dat je zelf je leven op een rijtje krijgt. Niemand heeft niemand. Je woont niet als enige op een eilandje. Dus je zult er zelf tijd en energie in moeten steken. Stap uit die klagende slachtofferrol en maak een begin met een zelfstandig onafhankelijk leven.

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 08:27

Hoi allemaal,

Ik laat hem nu met rust, zal wel moeten. Maar zouden jullie je eerlijke mening willen geven over het volgende. Hij wil dus geen relatie meer. Maar ik heb niemand. En hij weet dat. Vriendinnen heb ik niet meer en heb nog mijn moeder maar die woont met haar vriend in het buitenland en zie ik twee keer per jaar.

Ik vind het oneerlijk dat hij het uitmaakt terwijl hij weet dat ik alleen ben met mijn verdriet. Wat vinden jullie?

Hou op hoor..je bent verantwoordelijk voor jou leven niet hij.

Klopt. En echt alles aan deze situatie is je eigen schuld. Hoe rot ook; dat onder ogen zien heb je nodig om verder te komen. Zonder hem. Want hij verdient beter.

En jij verdient hulp. Je hebt problemen, en je hebt ondersteuning nodig.

Sassygirl29 schreef: ↑

13-09-2017 14:34

Hij geeft mij de schuld dat hij is ingestort

En jij wil dat niet inzien.

Je zou eens door elkaar geschut moeten worden door een direct familie lid van hem. Zijn vader of moeder.
en ja het is jouw schuld OOK.
Jij blijft maar zuigen en zuigen met je geapp.

Als je iemand letterlijk een pak slaag geeft, kom je daar weer overheen je geneest en gaat door. Het verdwijnt naar de achtergrond.
Als je iemand geestelijk een pak slaag geeft, zal dat altijd invloed blijven houden op je verdere leven. (geappt dat je weer druggs ging gebruiken !!!) Pure chantage !!!!

Blijkbaar snap jij helemaal niets van zijn gesteldheid.

BV als hij geestelijk en lichamelijk gezond zou zijn geweest, zouden jullie een lief en leuk stelletje hadden kunnen zijn.
Had hij een fulltime baan gehad. ZO wil jij het zien. (omdat je nooit wat merkte, zoals je zelf hebt geschreven.)

Maar jij werd verliefd op een "ZIEKE" man. HIj kan niet werken door zijn gesteldheid (Wat dus al een heleboel aangeeft.)
ALs je geestelijk en lichamelijk niet goed in je vel zit eist dat enorm veel energie van je lichaam ( hij is altijd doodmoe) JA Logisch.

Hij heeft al een stormachtige relatie achter de rug met een drugsverslaafde moeder van zijn kinderen.
Hij hoopte rust te krijgen. Dat in jou te vinden, maar nee jij begreep hem niet en begon te katten (hem nog meer in de stront te trappen).
Iemand die geestelijk niet in orde is kan dit niet aan.

Hij had de kracht om de relatie met jou te verbreken, En nog ga je door en door. met je geapp.
HIj stort in en dat begrijp je niet.

Al de reactie hier, zijn LAAT HEM MET RUST.

Lees al de reacties nog eens op je gemak door. er staat er zelfs een tussen van een mevrouw die in een gelijksoortige situatie heeft gezeten als jouw ex vriend.
Misschien dat dan het kwartje valt??????


De enige manier om je ex te helpen, is niet meer appen. niets meer van je laten horen.
GA googlen Mensen met stemmetjes in hun hoofd.
GA je inlezen, hoe mensen met stemmetjes in hun hoofd zich voelen, zich gedragen. hoe hun gemoedstoestand is.

Je schreef zelf dat hij huilend onderaan de trap stond terwijl hij een koffer aan het inpakken was.
Zelfs toen vond je dat maar raargedrag.

Ga aub inzien wat je teweeg gebracht hebt.
ZOek zelf hulp Sassie

Jij hebt dat erg hard nodig!!

Ik ben het met Leclair eens, vooral dat ik ook helemaal niet denk dat jullie een leuk, normaal stelletje waren geweest als hij niet ziek was geweest.
DAMN woman, you've got some issues!

Leclair, ik had het niet beter kunnen verwoorden.
Ik vrees alleen, dat het niet zo zal zijn, ze ziet het gewoon niet in.

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 09:19

Nu heb ik vroeger ook wel drugs gebruikt. Niet zo heftig als zijn ex en ik ben er alweer acht jaar vanaf. Maar dinsdagavond was ik zo wanhopig toen heb ik mijn vriend gestuurd dat ik weer drugs had gebruikt. Dat was niet zo maar ik wilde het wel gaan doen. Toch maar niet gedaan.

Dit trok mijn vriend niet. Ik heb het echt compleet verpest nu

Lekker manipulatief om dat te gaan melden

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 09:19

Ik weet nu waardoor hij een beetje is ingestort gisteren. Het woordje drugsgebruik ligt bij hem heel gevoelig omdat zijn exvriendin daar aan onderdoor is gegaan. Hij heeft daar veel mee mee gemaakt toen ze nog samen waren. Zijn ex-vriendin is nog steeds verslaafd.

Nu heb ik vroeger ook wel drugs gebruikt. Niet zo heftig als zijn ex en ik ben er alweer acht jaar vanaf. Maar dinsdagavond was ik zo wanhopig toen heb ik mijn vriend gestuurd dat ik weer drugs had gebruikt. Dat was niet zo maar ik wilde het wel gaan doen. Toch maar niet gedaan.

Dit trok mijn vriend niet. Ik heb het echt compleet verpest nu

Je bent een ontzettend egoïstisch en aandachtsgeil persoon. Bah, bah en nog eens bah. Hem chanteren, manipuleren en dreigen terwijl hij al op de grond ligt.
Vind je het echt heel vreemd, dat je naast hem, niemand had? Ga alsjeblieft hulp zoeken, want dit spoort echt niet.

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 08:27

Hoi allemaal,

Ik laat hem nu met rust, zal wel moeten. Maar zouden jullie je eerlijke mening willen geven over het volgende. Hij wil dus geen relatie meer. Maar ik heb niemand. En hij weet dat. Vriendinnen heb ik niet meer en heb nog mijn moeder maar die woont met haar vriend in het buitenland en zie ik twee keer per jaar.

Ik vind het oneerlijk dat hij het uitmaakt terwijl hij weet dat ik alleen ben met mijn verdriet. Wat vinden jullie?

Gelijk heeftie. Tis jou probleem dat jij niemand hebt. Zoek anders een hobby.
Ik zou ook liever alleen op een eiland willen wonen dan elke dag koppijn door een 'vriendin'

Verwacht je nou echt van iemand dat hij bij je blijft omdat je anders zielig alleen bent? Dat je geen vrienden/vriendinnen hebt ligt toch echt aan jezelf.

Ik ben er echt van overtuigd dat jij geen moer snapt van het hele concept 'liefde'.

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 09:19

Ik weet nu waardoor hij een beetje is ingestort gisteren. Het woordje drugsgebruik ligt bij hem heel gevoelig omdat zijn exvriendin daar aan onderdoor is gegaan. Hij heeft daar veel mee mee gemaakt toen ze nog samen waren. Zijn ex-vriendin is nog steeds verslaafd.

Nu heb ik vroeger ook wel drugs gebruikt. Niet zo heftig als zijn ex en ik ben er alweer acht jaar vanaf. Maar dinsdagavond was ik zo wanhopig toen heb ik mijn vriend gestuurd dat ik weer drugs had gebruikt. Dat was niet zo maar ik wilde het wel gaan doen. Toch maar niet gedaan.

Dit trok mijn vriend niet. Ik heb het echt compleet verpest nu

[...]

Aargh, TO, ik wou dat ik jouw kop door de monitor kon trekken en er met een sloophamer op kon slaan om die betonplaat die je voor jouw kop hebt eens te doorbreken.

Je wilt het echt niet doorhebben. Jij bent zo gigantisch egoïstisch.

15x een appje betekent 15x een stressreactie per dag bij hem!
Je hebt geen idee wat dat met iemand doet en hoe eisend dat bij hem aankomt als het ongewenst is en alleen maar stress geeft?!
Dat is heel stalkerig, zeker als jij een beroep doet op zijn schuldgevoel ook nog door hem op te zadelen met hoe wanhopig jij je voelt en hem daarvoor verantwoordelijk stelt.

Dat je geen vriendinnen hebt en je moeder op afstand woont is eigenlijk het grote probleem, denk ik zo: je voelt je daardoor idd emotioneel afhankelijk van hem: hij moet dus wat jij mist aan familie, vriendinnen en kennissen allemaal in zijn eentje opvullen voor jou..
Al die rollen die ontbreken in jouw leven moeten dan gecompenseerd worden door een partner en dat is sowieso heel zwaar, ongezond en niet de bedoeling: je geliefde is dan tevens "je alles": je hele sociale leven, de énige in je leven, en daar hangt dus heel veel (alles) vanaf voor jou. Dat zet nóg (véél) meer druk op hem, als jouw hele wereld instort zonder deze enige persoon!!

Dat heeft niks met oneerlijk te maken: het is voor niemand bepaald een pretje om zó enorm belangrijk te zijn dat je je leven (of jezelf) niks meer waard vindt zónder hem. En dus dat hoe jij je voelt (gelukkig óf ongelukkig, compleet óf nobody" en zeer incompleet, of jij het redt of niet met jezelf en je eigen leventje) helemaal afhangt van hém.
"Ik kan niet zonder jou, mijn leven stort in/ stelt niks voor zonder jou, " is geen compliment, geen uiting van liefde, maar van afhankelijkheid.
Jouw reddingsboei als het ware.
Vastklampen uit angst en wanhoop omdat jouw voorstelling van het leven wat voor je ligt zonder partner er nog veel enger en leger uitziet dan voor al die andere mensen die uit elkaar gaan en kampen met liefdesverdriet en gemis.
Andere mensen hebben doorgaans wel een kringetje om zich heen op wie ze kunnen terugvallen, die empathisch reageren en bij wie je terecht kunt en een arm om je heenslaan als jij het moeilijk hebt of het tegenzit.

Had je die vriendinnen ooit wel?
Hoe komt het dat die vriendschappen voorbij zijn gegaan?
Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk.
Ik denk dat je hier iets essentieels aanroert voor jezelf: het "oneerlijke" zit erin dat JIJ je afhankelijk hebt gemaakt op eoa manier van maar 1 persoon en daar álles aan ophangt en die dus vervolgens verantwoordelijk stelt voor jouw gelukkig/ ongelukkig voelen.

Ik vraag me dan ff af hoe dat met vriendinnen is verlopen, want je hád die dus wel, begrijp ik?
Hoe wederzijds waren die vriendschappen, had jij hun meer nodig dan zij jou oid?
Hebben zij jou ook verlaten?
Net als je moeder jou voor je gevoel verlaten heeft, die met haar vriend een eigen leven heeft gekozen op afstand en er niet voor jou is, behalve 2x per jaar?

Zit er misschien een patroon in, van mensen die je in de loop van de tijd bent kwijtgeraakt, om welke reden dan ook?
Hoe zit het met je vader?
Broers, zussen, buren, kennissen, collega's?

Heb je nog eigen hobby's, interesses, sportclub oid?
Want kijk, als hij idd jouw "alles" was, dan wás jouw belang ook enorm groot in deze man behouden, die er wél voor je was (totdat hij niet meer kon) en jou voor een groot deel behoedde voor de evt eenzaamheid en leegte en jouw leven, in zijn eentje inhoud, doel en waarde/betekenis moest zien te geven, zo ongeveer voor jou het gezin en vriendinnen vormde waar je iig bij hoorde en je geliefd kon voelen?
En hij wist dat ook, schrijf je.
Snap je hoe dat ook (enorme) druk op iemand legt?
(lees als je wilt het boek "Als hij maar gelukkig is", maar dan moet je daar lezen: "als zij (jij dus) maar gelukkig is".

Waar het ook door komt, ik ken het van de andere kant (familie) en het is echt een enorme last de je voelt als je de enige/laatste persoon bent waar iemand zich aan vastklampt omdat hij/zij het anders niet (zegt te) kunnen in het leven, van levensbelang bent, omdat diegene niet zonder jouw hulp, opvang, aandacht, gezelligheid kan, in zal storten, richting bodem van het bestaan gaat. Dat is heel zwaar, kun je dat begrijpen?
Een ander is nooit verantwoordelijk voor jouw zin in /aan het leven te (moeten) geven, omdat jij anders niks anders (meer over) hebt en het leven leeg en verloren lijkt als die ander jou dat niet (langer) verschaft.
Dat geldt niet alleen voor een partner, maar ook in familierelaties en vriendschappen enz als je idd zelf een vrij leeg leven hebt (en dan heb ik het niet over een lege agenda, maar qua allerlei rollen, interesses en bezigheden die jou (naast werk & evt partner) voldoening en betekenis geven, het gevoel dat je ertoe doet, waar je plezier uit haalt en fijn vindt om te doen, goed in bent, (eigen)waardering uit haalt, voor jezelf zorgt en/of ook voor anderen zorgt en behulpzaam in bent, enz.

Daar heb je zelf invloed op, hoe leeg (en eenzaam) de periode die voor je ligt gaat worden, of hoe je die gaat invullen.
Als er (ook) een patroon ligt waarom vriendschappen verwaterd of kapotgelopen zijn, (ongeacht van wiens kant dat gebeurde, he) kan een professional je ook daarbij helpen inzicht te krijgen, en te leren hoe je nieuwe vrienden maakt, en (bestaande en nieuwe) relaties met anderen m/v gezond en wederzijds kunt be- en onderhouden.
Daar is oa inlevingsvermogen voor nodig van jouw kant, rekening houden met de ander en diens wensen en dus niet dat jij bepaalt wat vriendschap is en in hoeverre de ander er voor jóu is, hoe/ hoeveel en hoe vaak contact bijv, maar ook echte interesse (en begrip) van jouw kant in de ander en wat die meemaakt, en wat voor de ander fijn en prettig is en nodig heeft ván jou.

Als jij voor jezelf en jouw issues nu eens de volle aandacht van een professional krijgt is er al 1 iemand die naar je luistert en met jou begaan is, en jou helpt/leert hoe daarmee om te gaan, heb je dat soort aandacht niet meer nodig van vrienden of partner en komt er al veel meer ruimte voor wat anderen bezighoudt en zineving/plezier in je (sociale) leven, omdat je weet dat je van tijd tot tijd met problemen al bij deze professional terecht kunt.
Dan sta je er niet alleen voor, voel je je gesteund en kun je je contacten met anderen ook luchtiger aangaan, zelf selectiever zijn in wie nou echt iets toevoegt in je leven en die ook bovendien in staat zijn en zich vrij voelen om tijd en aandacht met jou te willen doorbrengen/delen. Niet omat je dat nódig hebt, maar omdat het fijn is en jij voor hun ook een positieve meerwaarde bent, een welkome aanvulling op hún leven, iemand wordt met wie ze gráág tijd doorbrengen!

Leegte en (innerlijke) rust wordt op die manier ruimte voor nieuwe interesses, mensen en dingen in je leven, wie weet veel fijner dan wat je nu doet/laat, wat en wie je nu kent en aan vastklampt!
Als jij afrekent met je eigen "zware" issues wordt jouw eigen leven er ook luchtiger op, komt er (weer) ruimte voor oprecht plezier en andere positieve dingen in je leven.
Grijp deze periode dus aan om jezelf te gunnen om met jezelf in het reine te komen, door echt op jezelf te focussen nu, jezelf de volle aandacht voor jezélf te gunnen met hulp van iemand die daar verstand van heeft (professional) en je zal opluchten, zodat je op eigen kracht ook iets van die ruimte maakt: dan bepaal jij voor een groot deel zélf hoe je toekomst eruit ziet, voor zover je daar zelf invloed op hebt. Dat voelt stukken beter dan dat je dat laat afhangen van een ander en in welke staat die is en afhankelijk te zijn van wat die wel/niet in jou & jouw leven veraangenamen wil steken.

Het is een hele uitdaging, dat snap ik ook wel, maar het kán allemaal, als je die tijd/moeite nu eens in jezelf steekt!

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 08:27

Hoi allemaal,

Ik laat hem nu met rust, zal wel moeten. Maar zouden jullie je eerlijke mening willen geven over het volgende. Hij wil dus geen relatie meer. Maar ik heb niemand. En hij weet dat. Vriendinnen heb ik niet meer en heb nog mijn moeder maar die woont met haar vriend in het buitenland en zie ik twee keer per jaar.

Ik vind het oneerlijk dat hij het uitmaakt terwijl hij weet dat ik alleen ben met mijn verdriet. Wat vinden jullie?

Nog niet klaar met opnaaien?

Sassygirl29 schreef: ↑

14-09-2017 09:19

Ik weet nu waardoor hij een beetje is ingestort gisteren. Het woordje drugsgebruik ligt bij hem heel gevoelig omdat zijn exvriendin daar aan onderdoor is gegaan. Hij heeft daar veel mee mee gemaakt toen ze nog samen waren. Zijn ex-vriendin is nog steeds verslaafd.

Nu heb ik vroeger ook wel drugs gebruikt. Niet zo heftig als zijn ex en ik ben er alweer acht jaar vanaf. Maar dinsdagavond was ik zo wanhopig toen heb ik mijn vriend gestuurd dat ik weer drugs had gebruikt. Dat was niet zo maar ik wilde het wel gaan doen. Toch maar niet gedaan.

Dit trok mijn vriend niet. Ik heb het echt compleet verpest nu

TO, laat je ex met rust en ga aan jezelf werken. Alles nog een keer dooranalyseren heeft geen nut. Ga werken aan een sociaal netwerk, en hou op met bedenken hoe jij je relatie hebt verpest. Verspilde energie, want hij wil je niet meer. En nee, hij is er niet verantwoordelijk voor dat jij geen sociaal leven hebt. Dat ben je zelf.