Gefrustreerde vriend

Ik vind het een beetje moeilijk om hier mijn verhaal te doen, mar wil het toch even van me afschrijven, en ik hoop dat jullie wat tips voor me hebben. Dit is nou ook niet echt iets wat ik met vriendinnen zou durven bespreken.



Waar het mee begon, ik ben erachter gekomen dat mijn vriend met wie ik al jaren samenwoon pornofilmpjes zit te kijken op de pc. Nou is dat niet zozeer mijn probleem, maar wel dat ik er zelf achter moest komen, hij het ook overdag deed als ik er even niet was, midden in de nacht, soms tegen de ochtend en dan even voor de wekker afging weer in bed ging liggen. Heel stiekem allemaal. Wat ik vooral erg vind ik dat hij tegen mij loog als ik vroeg wat ie allemaal had gedaan als hij vrij was en ik op werk. Buiten dat vind ik het gewoon ziek als je urenlangs nachts (oke niet elke nachts maar toch) die filmpjes gaat kijken terwijl je de volgende morgen vroeg op moet. Maar misschien komt dat omdat ik een vrouw ben en dit gewoon niet kan/wil snappen.



Nou heb ik m geconfronteerd, en het excuus is dat dit een uitlaatklep was, de enige manier waarop hij zich kan ontspannen. Hij zegt dat ie moeite heeft zich te ontspannen en getressed raakt van werk en thuis. Ik kan makkelijk boos worden, maar dat is omdat ik 1000x iets kan zeggen en hij er geen rekening mee houdt. Dan wordt ik wel eens kwaad als weer s hetzelfde sta te vertellen. Over het algemeen hebben/hadden we het leuk samen, en dat zegt hij ook. Maar die ruzies kan hij niet tegen, en gaat daardoor twijfelen over de relatie, maar als het leuk is kan hij ook niet zonder me, zegt ie.



Ons seksleven is nou niet echt bijzonder meer na al die jaren, ik heb er zelf gewoon geen zin meer in. Heb wel eens gedacht of het aan de pil zou kunnen liggen, maar ik denk dat de oorzaak is omdat mijn vriend me alleen zoent/aan me zit als hij daar op uit is. Ik heb aangegeven dat ik dat irritant vind, hij zegt dat hij het niet zo bedoeld, maar het gevolg is dat seks voor mij niet meer zo hoefde. Ik heb toen ook gezegd dat ie anders maar zichzelf moest helpen. Daar had ie dus schijnbaar die filmpjes voor nodig. Maar 100den per week, uren lang gaat er bij mij niet in. Vind het gewoon op een soort van verslaving lijken. Hij zegt zich ook te schamen en er mee te stoppen, vind het erg dat ie niet eerlijk tegen me was en blij is dat ik het nu weet, maar ik weet nu gewoon niet meer wat ik met deze relatie aanmoet. Ik vertrouwde hem altijd, en nu krijg ik dit allemaal te horen. Nou zegt ie ook dat ie met zichzelf in de knoop zit, niet weten wat te doen qua toekomst met werk, heeft nu een moeilijke baan, sterfgeval van een ouder aantal jaar geleden wat hij niet verwerkt heeft.. Ik heb hem zo vaak gezegd met iemand te gaan praten om het sterfgeval een plekje te geven, want met mij praat hij er niet over (helemaal niet over gevoelens). Ik weet het gewoon echt niet meer, moet ik hiermee verder gaan, hem dwingen naar een psycholoog te gaan, of relatietherapie? Al heb ik geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Hoe moet ik hem weer vertrouwen dat hij niet tegen me gaat liegen? Als ik zo teruglees spelen er wel meer problemen, en ik weet ook zeker dat ik niet perfect ben, maar ben nu even het spoor bijster. Wie helpt me op weg?

Teigera: Hij zegt dat ie dat juist heel leuk vind. Ik vroeg t m nav die ontspanning met filmpjes en vroeg ook of hij niet met mij ontspande met al die dingen die we doen, maar daarop gaf hij aan dat hij dat juist heel fijn vindt, en ook ontspannend. Vandaar dat ik de situatie ook niet helemaal snap.

Die intimiteiten mis ik dus, het is een kusje bij weggaan naar werk, en dan houdt het er mee op van hem uit dan. Dat zijn de dingen die ik graag zou willen..



Ushi: Jeetje, wat een verhaal! Dat moet echt een schok geweest zijn voor je! Ik zal zeker alerter zijn. Tuurlijk geloof ik niet dat ie vreemd zou gaan, maar dit had ik ook nooit verwacht. En als ik dan zo lees hoe het bij jou is geweest, dan is het wel verstandig om goed door te vragen en op te letten. Ik kan me ook niet voorstellen dat hij zegt dit wekenlang gedaan te heben en er ineens mee op te kunnen houden, volgens mij is daar meer voor nodig dan alleen een ruzie. Thanx voor je reactie!

Madhe: Ik moet ook anders gaan denken, maar das makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik het zo lees denk ik van waarom reageer ik niet zo en zo, maar in de praktijk moet ik toch wat meer gaan oefenen, ben helaas iemand die makkelijk in het nagatieve blijf hangen. Dat moet ook echt veranderen.



Ik denk dat ik mezelf met die koppige instelling maandenlang gek heb lopen maken. Misschien had ik hier eerder een berichtje moeten schrijven

Teigera: Dat zin maken zou ik moeten proberen, want ik wordt er wel laks in. Zou ook van beide kanten moeten komen, hij probeert het al, dus van mijn kant moet er ook wat gebeuren.



Madhe: Om samen verder te kunnen, moet ik ook denk ik wel veranderen, dus opzij zetten gaat niet op.



Coleine: Zo had ik het nog niet bekeken, dank je voor je adviezen!

@ Domnaiefmutsje: nee, zo ernstig is het niet



@ Daaromniet: Dat stiekeme is wat mij ook het meest dwarszat. Hij weet dat ie alles bij me kwijt kan, en dan toch dit niet vertellen.. Ik hoop idd niet dat het al een verslaving is, hij zegt er nu mee gekapt te zijn, dus we zullen wel zien.

Ik zit er ook mee dat hij niet kan praten over het verlies van zijn ouder, hij zegt dat het dwarszitten van alles eigenlijk na die periode is begonnen. Dus wat je zegt, die rouwverwerking is wel een groot probleem voor hem. We zijn nu ook daar weer over gaan praten, en hoop dat hij het toch een plekje kan geven.