Relaties
alle pijlers
Gewoon een huiselijke ruzie of iets anders?
vrijdag 9 oktober 2009 om 17:53
Een paar dagen geleden kom ik thuis en ik hoor van buiten af geschreeuw. Ik kijk uit het raam en ik zie dat mijn buurvrouw bij haar voordeur wordt tegengehouden en dat de deur wordt dichtgegooid. Ze loopt weg en ik ga verder met mijn jas uittrekken. Vervolgens hoor ik weer geschreeuw en een meisje gillen. Ik kijk naar buiten en ik zie mijn buurman naar zijn vrouw schreeuwen, zij rent weg, hij erachter aan en hun tiener dochter probeert haar vader tegen te houden. Ik denk dit gaat niet goed, pak mijn sleutels, doe de voordeur open, kijk naar buiten en zie de vrouw in haar auto vluchten terwijl haar man wordt tegengehouden door een andere man die net toevallig langsloopt. Haar man probeert zich van de man los te worstelen en blijft schreeuwen naar zijn vrouw. Hun dochter probeert haar vader te kalmeren en hij laat zich op een goed moment ook door die man tegenhouden. Maar hij blijft schreeuwen (puntje puntje hoer). Hij laat zich wegleiden door die man richting zijn huis, de dochter stapt bij haar moeder in en rijden vervolgens weg. Even later sta ik in de keuken, hoor een deur dichtslaan en ik zie de buurman met de hond weglopen. Tien minuten later hoor ik kinderen met opgewonden stemmetjes tegen elkaar praten, kijk naar buiten en ik zie de jongste zoon van mijn buren aanbellen, tegen het raam aankloppen en met zijn vriendje druk praten (waarschijnlijk waarom er niet werd open gedaan terwijl het licht nog brandt). Dit was al over zeven uur en dat kind (8 á 9 jaar) kwam waarschijnlijk thuis van bij het vriendje spelen. Het kind heeft een mobiele telefoon maar ik merk aan zijn houding dat hij niemand te pakken krijgt. Dus ik steek mijn hoofd uit het raam en informeer hem kort wat er is gebeurd en dat zijn vader even met de hond aan het wandelen is. Heb tegen het kind gezegd dat hij bij mij terecht kan wanneer hij dit wil of nodig denkt te hebben.
Zojuist zie ik mijn buurman in de deuropening staan en dat hij enthousiast aan het gedag zeggen is tegen iemand. En ja, toen was ik nieuwsgierig (shoot me) en ik ben gaan kijken van wie. Dat was dus van zijn vrouw en kinderen. Dezelfde vrouw die hij een paar dagen geleden nog te lijf wilde gaan en wat hem ook zou zijn gelukt als hij niet door die andere man was tegengehouden.
Nou, vraag ik mij dus af. Is dit gewoon een geval van een onschuldige huiselijke ruzie en kunnen de gemoederen gewoon soms hoog oplopen dat je elkaar voor ik weet niet wat uitmaakt en ook fysiek aan zou willen vallen? Of is dit een geval van verborgen geweld waarbij de vrouw wellicht niet anders weet dan dit haar zo en nu dan kan gebeuren en dat het meestal binnenshuis gebeurt maar nu toevallig een keer op straat?
Wat denken jullie (behalve dat het nu lijkt alsof ik de hele dag uit het raam aan het kijken ben )?
Zojuist zie ik mijn buurman in de deuropening staan en dat hij enthousiast aan het gedag zeggen is tegen iemand. En ja, toen was ik nieuwsgierig (shoot me) en ik ben gaan kijken van wie. Dat was dus van zijn vrouw en kinderen. Dezelfde vrouw die hij een paar dagen geleden nog te lijf wilde gaan en wat hem ook zou zijn gelukt als hij niet door die andere man was tegengehouden.
Nou, vraag ik mij dus af. Is dit gewoon een geval van een onschuldige huiselijke ruzie en kunnen de gemoederen gewoon soms hoog oplopen dat je elkaar voor ik weet niet wat uitmaakt en ook fysiek aan zou willen vallen? Of is dit een geval van verborgen geweld waarbij de vrouw wellicht niet anders weet dan dit haar zo en nu dan kan gebeuren en dat het meestal binnenshuis gebeurt maar nu toevallig een keer op straat?
Wat denken jullie (behalve dat het nu lijkt alsof ik de hele dag uit het raam aan het kijken ben )?
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:04
Mmm,vind het wel heftig klinken...misschien is het voor hen "normaal",maar heb daar wel vraagtekens bij..wat erg voor die kids! Ik denk dat ik het toch een beetje in de gaten zou houden.Heb een keer iets soortgelijks meegemaakt bij buren en ben er wel naar toegestapt.Achteraf ben ik wel van mezelf geschrokken,had mij ook wat kunnen overkomen,in die situatie.Maar je handelt,was ook een kind bij betrokken.
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:04
Ik vind het wel goed van je dat je de boel een beetje in de gaten houdt! Dit soort gevallen zijn altijd nogal tricky. Van de ene kant moet je je niet bemoeien met zaken die je niet aangaan, maar van de andere kant kan er echt iets aan de hand zijn en kunnen je buren je hulp misschien heel goed gebruiken. Heb je gewoonlijk contact met je buren? Gebeurt dit vaak? Als het de eerste keer is dat zoiets dergelijks gebeurt zou ik me er niet te druk om maken. MIsschien moet je de komende tijd ff aankijken hoe het gaat. Je hebt het jongetje je hulp al aangeboden, meer kun je niet doen denk ik. Als het echt uit de hand loopt kun je altijd nog (anoniem) de politie bellen, vertellen wat je ziet en vragen of zij eens willen gaan kijken.
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:21
Jeetje, begrijpelijk dat je daar van schrikt. Ik zou eigenlijk niet weten of je er iets mee moet, en wat dan. Maar het klinkt wel een beetje bekend, onze buren hebben ook af en toe van die acties. Die lopen volgens een vast patroon: een hele harde dreun (een deur? een kast die omvalt??) daarna glasgerinkel en vervolgens een buurvrouw die hysterisch begint te schreeuwen.
Leuk als je in de tuin zit. Maar we horen het ook binnen, als alle deuren en ramen dicht zitten.
Ik schrik er steeds weer enorm van, en word er ook vreselijk onrustig en opgefokt van, en ik vind het ook heel zielig voor hun twee kleine kindjes dat ze hun moeder zo meemaken. Maar ja, wat moet je ermee? Wij hebben besloten dat we het proberen te negeren. Het is een gezin dat al het contact met buurtgenoten heel erg afhoudt, ook niet verder kennis wilde maken toen we er kwamen wonen enzo, dus tja... moeten we er ons nou tegen aan bemoeien?
Paloma, heb jij wel normaal contact met die buren?
Leuk als je in de tuin zit. Maar we horen het ook binnen, als alle deuren en ramen dicht zitten.
Ik schrik er steeds weer enorm van, en word er ook vreselijk onrustig en opgefokt van, en ik vind het ook heel zielig voor hun twee kleine kindjes dat ze hun moeder zo meemaken. Maar ja, wat moet je ermee? Wij hebben besloten dat we het proberen te negeren. Het is een gezin dat al het contact met buurtgenoten heel erg afhoudt, ook niet verder kennis wilde maken toen we er kwamen wonen enzo, dus tja... moeten we er ons nou tegen aan bemoeien?
Paloma, heb jij wel normaal contact met die buren?
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:24
Nee, ik ga er mij zeker niet mee bemoeien. Ik ken deze mensen verder ook niet, dus ik kan inderdaad wel van alles gaan denken maar echt weten wat er speelt zal ik niet. Maar ik houd het gewoon even neutraal in de gaten.
Honderd jaar geleden, op vakantie, zat ik op het balkon en ik zie aan de overkant een gezinnetje lopen (pa, ma en 2 zoons). Eigenlijk gebeurde er naar mijn gevoel niets, totdat ik hem zag uithalen en zij haar evenwicht bijna verloor en van een talud af zag tuimelen. Ik zal die twee kinderen nooit vergeten, zij liepen iets voor hun ouders en toen dit gebeurde, keken ze achterom en liepen gewoon langzaam verder door. Ma probeert het talud weer op te komen en halverwege wacht pa haar daar op en haalt weer uit. Ik was met mijn moeder en die was al onderweg naar beneden (zaten in een hotel van ik weet niet hoeveel verdiepingen). Ik bleef op het balkon staan, verbijsterend naar dit tafereel kijken (leek wel een scene uit een film terwijl dit iemand anders haar realiteit was). En weer probeerde ze het talud op te klauteren, hij was inmiddels al doorgelopen achter de kinderen aan. Zij stond weer op de stoep en liep toen achter haar man en zoons aan, alsof er niets was gebeurd. Tegen die tijd dat mijn moeder beneden kwam, waren zij al een stuk verder.
De volgende avond liep ik met mijn moeder op de plaatselijke markt en wie zien we daar lopen? Dezelfde twee jongens met hun ouders, pa en ma hand in hand. Onbegrijpelijk. Of toch niet zo onbegrijpelijk? Ik kan mij er niets bij voorstellen, maar wat kun je doen als je niets of niemand hebt?
Honderd jaar geleden, op vakantie, zat ik op het balkon en ik zie aan de overkant een gezinnetje lopen (pa, ma en 2 zoons). Eigenlijk gebeurde er naar mijn gevoel niets, totdat ik hem zag uithalen en zij haar evenwicht bijna verloor en van een talud af zag tuimelen. Ik zal die twee kinderen nooit vergeten, zij liepen iets voor hun ouders en toen dit gebeurde, keken ze achterom en liepen gewoon langzaam verder door. Ma probeert het talud weer op te komen en halverwege wacht pa haar daar op en haalt weer uit. Ik was met mijn moeder en die was al onderweg naar beneden (zaten in een hotel van ik weet niet hoeveel verdiepingen). Ik bleef op het balkon staan, verbijsterend naar dit tafereel kijken (leek wel een scene uit een film terwijl dit iemand anders haar realiteit was). En weer probeerde ze het talud op te klauteren, hij was inmiddels al doorgelopen achter de kinderen aan. Zij stond weer op de stoep en liep toen achter haar man en zoons aan, alsof er niets was gebeurd. Tegen die tijd dat mijn moeder beneden kwam, waren zij al een stuk verder.
De volgende avond liep ik met mijn moeder op de plaatselijke markt en wie zien we daar lopen? Dezelfde twee jongens met hun ouders, pa en ma hand in hand. Onbegrijpelijk. Of toch niet zo onbegrijpelijk? Ik kan mij er niets bij voorstellen, maar wat kun je doen als je niets of niemand hebt?
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:31
Hier kan ik mij ook niets bij voorstellen....Een vriendin van me heeft ook eens een klap gehad van haar vriend. Als excuus zei ze: Hij was dronken en wist niet wat hij deed...
Ik vraag me dus ook regelmatig af of dit nog wel eens voorkomt, ze zegt van niet...
Mijn zus heeft ook al in relaties gezeten waarbij de heren losse handjes hadden. Ik heb altijd gezegd (en daar blijf ik bij) IK laat me niet slaan!! Ik had wel een agressieve man, gelukkig koelde hij zijn woede op bomen en deuren, maar hij had mij niet hoeven aanraken en ik denk dat hij dat wist! De relatie is toch stuk gelopen om heel veel andere redenen.
Ik vraag me dus ook regelmatig af of dit nog wel eens voorkomt, ze zegt van niet...
Mijn zus heeft ook al in relaties gezeten waarbij de heren losse handjes hadden. Ik heb altijd gezegd (en daar blijf ik bij) IK laat me niet slaan!! Ik had wel een agressieve man, gelukkig koelde hij zijn woede op bomen en deuren, maar hij had mij niet hoeven aanraken en ik denk dat hij dat wist! De relatie is toch stuk gelopen om heel veel andere redenen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:36
quote:Bloemetje79 schreef op 09 oktober 2009 @ 18:17:
Paloma wat een lieve buurvrouw ben jij. Waren meer buren maar zoals jou. Liefs Bloemetje79Dank je Bloemetje79 . Mijn moeder zou een stuk aardiger geweest zijn, want die had allang buiten gestaan en die buurman wel even gaan vertellen dat dit geen manier is om met je vrouw om te gaan.
Paloma wat een lieve buurvrouw ben jij. Waren meer buren maar zoals jou. Liefs Bloemetje79Dank je Bloemetje79 . Mijn moeder zou een stuk aardiger geweest zijn, want die had allang buiten gestaan en die buurman wel even gaan vertellen dat dit geen manier is om met je vrouw om te gaan.
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:41
quote:tante Klaas schreef op 09 oktober 2009 @ 18:21:
Paloma, heb jij wel normaal contact met die buren?Ja, hoewel het contact ook niet verder gaat dan "hallo en dag" en meer dan dat hoeft natuurlijk ook niet. Maar ik heb ook weleens gezien (toen ik nog thuis woonde) hoe de overbuurvrouw er van langs kreeg. Dat is zo een gruwelijk naar gezicht, maar wat kun je doen? Mijn moeder kwam die vrouw weleens tegen en heeft ook heel neutraal geprobeerd dit aan te kaarten maar die vrouw trok zich dan helemaal terug. Mijn moeder heeft het toen maar zo gelaten om het weinige contact wat ze met die vrouw had niet te verliezen.
Paloma, heb jij wel normaal contact met die buren?Ja, hoewel het contact ook niet verder gaat dan "hallo en dag" en meer dan dat hoeft natuurlijk ook niet. Maar ik heb ook weleens gezien (toen ik nog thuis woonde) hoe de overbuurvrouw er van langs kreeg. Dat is zo een gruwelijk naar gezicht, maar wat kun je doen? Mijn moeder kwam die vrouw weleens tegen en heeft ook heel neutraal geprobeerd dit aan te kaarten maar die vrouw trok zich dan helemaal terug. Mijn moeder heeft het toen maar zo gelaten om het weinige contact wat ze met die vrouw had niet te verliezen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:45
En toch vind ik het heel erg goed van je Paloma. Er zijn genoeg mensen die toe kijken en niets doen. Laatst was er bij mij in de straat een meisje in elkaar geslagen door haar vriend, ik heb toen de politie gebeld. Iedereen stond letterlijk uit het raam te gluren en niemand die belde. Als we allemaal wat meer om elkaar zouden bekommeren zonder inhoudelijk er over mee te gaan zitten bemoeien/praten dan kan er toch niks fouts gaan?
vrijdag 9 oktober 2009 om 18:57
Battered women syndrome. Op een gegeven moment doe je niks meer. Als de vrouw in kwestie een beetje labiel is, niet zo'n sterke persoonlijkheid heeft zal ze het altijd toelaten, alles weer goedmaken en met de mantel der liefde bedekken. Tot het moment komt dat het genoeg is. Als de man aan de kinderen komt bijvoorbeeld. Dan kunnen ze wel wat doen. Moeilijke kwestie hoor. Ik heb het gelukkig nog nooit aan de hand gehad of gezien of vermoed dat iemand mishandeld werd.
Ik zou denk ik wel ingrijpen. Ik ben veels te impulsief en zou op zo'n vent afstappen zonder over de gevolgen na te denken. En met de vrouw zou ik dan echt wel een gesprek beginnen als ik haar weer tegenkom.
Ik zou denk ik wel ingrijpen. Ik ben veels te impulsief en zou op zo'n vent afstappen zonder over de gevolgen na te denken. En met de vrouw zou ik dan echt wel een gesprek beginnen als ik haar weer tegenkom.
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:06
quote:Bloemetje79 schreef op 09 oktober 2009 @ 18:45:
En toch vind ik het heel erg goed van je Paloma. Er zijn genoeg mensen die toe kijken en niets doen. Laatst was er bij mij in de straat een meisje in elkaar geslagen door haar vriend, ik heb toen de politie gebeld. Iedereen stond letterlijk uit het raam te gluren en niemand die belde. Als we allemaal wat meer om elkaar zouden bekommeren zonder inhoudelijk er over mee te gaan zitten bemoeien/praten dan kan er toch niks fouts gaan?Helemaal mee eens! Ik ben niet van de sociale controle, maar in dit soort gevallen vind ik het juist fijn als mensen een beetje op elkaar letten. Soms hebben mensen hulp van buitenaf nodig.
En toch vind ik het heel erg goed van je Paloma. Er zijn genoeg mensen die toe kijken en niets doen. Laatst was er bij mij in de straat een meisje in elkaar geslagen door haar vriend, ik heb toen de politie gebeld. Iedereen stond letterlijk uit het raam te gluren en niemand die belde. Als we allemaal wat meer om elkaar zouden bekommeren zonder inhoudelijk er over mee te gaan zitten bemoeien/praten dan kan er toch niks fouts gaan?Helemaal mee eens! Ik ben niet van de sociale controle, maar in dit soort gevallen vind ik het juist fijn als mensen een beetje op elkaar letten. Soms hebben mensen hulp van buitenaf nodig.
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:12
En waarom sommige vrouwen zich grof laten behandelen en vervolgens weer straalverliefd met zo'n man over straat lopen daar kunnen we ons misschien niks bij voorstellen als we niet in zo'n situatie zitten (ik vind dat overigens ook moeilijk te begrijpen), maar toch weet je niet hoe je zult reageren. Veel vrouwen roepen wel stoer dat ze zich nooit zouden laten slaan, maar geen enkele vrouw zal zeggen dat ze zich wél zou laten slaan. Hoe je vervolgens echt zult reageren als dit je overkomt dat weet je dan pas. Overigens vind ik wel dat als het je overkomt je zelf de verantwoordelijkheid hebt om weg te gaan, maar er kunnen zoveel factoren meespelen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:23
quote:Bloemetje79 schreef op 09 oktober 2009 @ 18:45:
En toch vind ik het heel erg goed van je Paloma. Er zijn genoeg mensen die toe kijken en niets doen. Laatst was er bij mij in de straat een meisje in elkaar geslagen door haar vriend, ik heb toen de politie gebeld. Iedereen stond letterlijk uit het raam te gluren en niemand die belde. Als we allemaal wat meer om elkaar zouden bekommeren zonder inhoudelijk er over mee te gaan zitten bemoeien/praten dan kan er toch niks fouts gaan?En ik vind het goed van jou, Bloemetje79! Ik ben blij dat je gebeld hebt, je kan niets veranderen aan de situatie en misschien gaat dit meisje weer terug naar haar vriend maar je sluit je in ieder geval niet af van wat er om je heen gebeurt.
En toch vind ik het heel erg goed van je Paloma. Er zijn genoeg mensen die toe kijken en niets doen. Laatst was er bij mij in de straat een meisje in elkaar geslagen door haar vriend, ik heb toen de politie gebeld. Iedereen stond letterlijk uit het raam te gluren en niemand die belde. Als we allemaal wat meer om elkaar zouden bekommeren zonder inhoudelijk er over mee te gaan zitten bemoeien/praten dan kan er toch niks fouts gaan?En ik vind het goed van jou, Bloemetje79! Ik ben blij dat je gebeld hebt, je kan niets veranderen aan de situatie en misschien gaat dit meisje weer terug naar haar vriend maar je sluit je in ieder geval niet af van wat er om je heen gebeurt.
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:57
quote:Ratteke schreef op 09 oktober 2009 @ 18:57:
Battered women syndrome. Op een gegeven moment doe je niks meer. Als de vrouw in kwestie een beetje labiel is, niet zo'n sterke persoonlijkheid heeft zal ze het altijd toelaten, alles weer goedmaken en met de mantel der liefde bedekken. Tot het moment komt dat het genoeg is. Als de man aan de kinderen komt bijvoorbeeld. .
Kàn. Hoeft niet.
Misschien dat men denkt dat het vandaag weer 'lekker' gaat omdat ze hand in hand lopen. Maar mogelijk zorgt hij er wel voor dat ze hand in hand lopen zodat ze in de buurt blijft (controle/macht).
En mogelijk is dat moment dat hij aan de kinderen komt al jaren terug geweest. En conformeert zij zich juist vanwege de kinderen.
In dat voorbeeld dat de kinderen gewoon doorliepen: mogelijk zijn die kinderen al zo geconditioneerd dat ze weten dat als ze ook maar iets van emotie laten zien de boel verder escaleert.
Zulke moeilijke zaken.
Battered women syndrome. Op een gegeven moment doe je niks meer. Als de vrouw in kwestie een beetje labiel is, niet zo'n sterke persoonlijkheid heeft zal ze het altijd toelaten, alles weer goedmaken en met de mantel der liefde bedekken. Tot het moment komt dat het genoeg is. Als de man aan de kinderen komt bijvoorbeeld. .
Kàn. Hoeft niet.
Misschien dat men denkt dat het vandaag weer 'lekker' gaat omdat ze hand in hand lopen. Maar mogelijk zorgt hij er wel voor dat ze hand in hand lopen zodat ze in de buurt blijft (controle/macht).
En mogelijk is dat moment dat hij aan de kinderen komt al jaren terug geweest. En conformeert zij zich juist vanwege de kinderen.
In dat voorbeeld dat de kinderen gewoon doorliepen: mogelijk zijn die kinderen al zo geconditioneerd dat ze weten dat als ze ook maar iets van emotie laten zien de boel verder escaleert.
Zulke moeilijke zaken.
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 9 oktober 2009 om 20:04
Als ik aan het gezin denk van mijn openingstopic, dan is het juist de vrouw die ik weleens tegen de kinderen op een bepaalde manier zie/hoor praten, dat ik denk "kan het niet wat aardiger". Op zo'n snauwerige toon. Die man is een beer van een vent maar die zie ik eigenlijk er alleen maar bijlopen en verder lijkt het mij niet zo'n prater. Maar dat is gebaseerd op wat ik van afstand zie.
zaterdag 10 oktober 2009 om 04:54
Neutraal in de gaten houden en idd de kinderen helpen als het nodig is met opvangen enzo. Iedereen is wel eens boos en heeft wel een ruzie, maar ik vind iemand te lijf willen gaan echt te ver gaan hoor. Ik heb een keer iemand bijna zo ver gekregen dat hij mij te lijf ging, maar toen werd ik zo kwaad dat ik heel hard heb geschreeuwd dat hij nu onmiddelijk die deur open ging doen of dat ik hem anders alle hoeken van de kamer zou laten zien. Daar schrok hij van, en maar goed ook Ben in principe tegen geweld, maar iemand die mij mept, mep ik ook terug. Misschien heb ik dan enigszins geluk met het soort vriendjes dat ik uit kies...
Arme kinderen... in zowel het verhaal van de TO als die van Paloma. Mijn ouders vochten mekaar de tent uit; dat slaapt echt niet lekker. Nu weet ik dat mensen gewoon te bang waren om er iets van te zeggen. Achteraf bleken best wel wat mensen er van te weten. Het is ook zo dat het een aantal dagen later weer helemaal dikke mik was tussen mijn ouders: stiekem "middagslaapjes" op hun kamer doen en verliefde blikken over en weer, maar een paar dagen later werden alle borden en de wijnverzameling weer kapot gesmeten. Ben zo blij dat ik wel een enigszins normale relatie heb. Lekker saai, maar wel beter voor de kinderen. Er zijn al genoeg andere dingen waar ze iets aan over kunnen houden.
Arme kinderen... in zowel het verhaal van de TO als die van Paloma. Mijn ouders vochten mekaar de tent uit; dat slaapt echt niet lekker. Nu weet ik dat mensen gewoon te bang waren om er iets van te zeggen. Achteraf bleken best wel wat mensen er van te weten. Het is ook zo dat het een aantal dagen later weer helemaal dikke mik was tussen mijn ouders: stiekem "middagslaapjes" op hun kamer doen en verliefde blikken over en weer, maar een paar dagen later werden alle borden en de wijnverzameling weer kapot gesmeten. Ben zo blij dat ik wel een enigszins normale relatie heb. Lekker saai, maar wel beter voor de kinderen. Er zijn al genoeg andere dingen waar ze iets aan over kunnen houden.
zaterdag 10 oktober 2009 om 11:02
Gebeurt zoiets vaker bij deze mensen, Paloma? Ik zou in zo'n geval (ten tijde van het aanval-moment van die buurman) de politie gebeld hebben, denk ik.
Dit is gewoon huiselijk geweld, zowel tegenover de vrouw als tegenover de kinderen. Ze worden dan wel niet fysiek in elkaar geslagen, maar emotioneel worden ze ernstig beschadigd. Misschien dat die vrouw geen aangifte doet en het gewoon laat gebeuren, maar misschien is het wel een wake up call voor alle betrokkenen. En als het zo op klaarlichte dag buiten was hoeft niemand te weten dat jij zelf gebeld hebt. Dat kan iedereen gehoord en gezien hebben.
Daarom vind ik het heel goed dat Bloemetje in zo'n situatie de politie gebeld heeft... als je er zeker van bent dat er huiselijk geweld plaatsvindt en je doet niks, is dat niet eigenlijk best erg?
Kijk dit filmpje op youtube... vooral de laatste zin die in beeld komt. http://www.youtube.com/watch?v=AvBKlBhfgPc
Dit is gewoon huiselijk geweld, zowel tegenover de vrouw als tegenover de kinderen. Ze worden dan wel niet fysiek in elkaar geslagen, maar emotioneel worden ze ernstig beschadigd. Misschien dat die vrouw geen aangifte doet en het gewoon laat gebeuren, maar misschien is het wel een wake up call voor alle betrokkenen. En als het zo op klaarlichte dag buiten was hoeft niemand te weten dat jij zelf gebeld hebt. Dat kan iedereen gehoord en gezien hebben.
Daarom vind ik het heel goed dat Bloemetje in zo'n situatie de politie gebeld heeft... als je er zeker van bent dat er huiselijk geweld plaatsvindt en je doet niks, is dat niet eigenlijk best erg?
Kijk dit filmpje op youtube... vooral de laatste zin die in beeld komt. http://www.youtube.com/watch?v=AvBKlBhfgPc
