Relaties
alle pijlers
Heel moeilijk, vandaag 30
zaterdag 31 januari 2009 om 12:28
Hoi iedereen,
Wat een moeilijk moment vandaag. Ik word namelijk 30. Heb al een hele ochtend liggen huilen, ookal had ik gisteren een leuke avond met vriendinnen en ga ik straks naar mijn familie.
Wat mis ik mijn ex. Het is nu 6 maanden geleden dat hij me liet zitten voor een ander. Het gaat al iets beter, maar op dagen zoals vandaag voel ik me weer helemaal in de steek gelaten.
Hij heeft nooit nog iets van zich laten horen, alleen heel zakelijk over de meubelen. Ook met nieuwjaar niets van hem gehoord. Vandaag dan een sms: Gelukkige verjaardag, geniet ervan vandaag... Ik vraag me af of hij dit ook had gestuurd moest ik hem geen geld meer moeten voor de meubelen.
En denkt hij nu echt dat ik ervan KAN genieten????? Ik ben nog altijd zo gekwetst, en hij heeft al maanden geleden de draad opgenomen, en is direct een relatie met dat meisje aangegaan. Ze zijn nog altijd samen. Denkt hij nu echt dat ik over zoiets al heen ben????
Ik heb geantwoord: Bedankt voor de wensen, genieten kan ik onder deze omstandigheden echt niet
Natuurlijk geen antwoord meer. hij heeft het nodige gedaan, namelijk een sms gestuurd voor mijn verjaardag en voor de rest steekt hij zijn hoofd weer in het zand.
Ik begrijp dat niet, hoe iemand gelukkig kan zijn als hij zijn veantwoordelijkheid niet opneemt. Hij heeft me in de relatie altijd op een heel goede manier behandeld en dan ineens uit het niets laten zitten. hij was de liefste man ter wereld, maar dan plots is hij weg, zonder veel uitleg, en geen contact nadien!
Waarom laten ze dan niets meer van zich horen? We hebben 5 heel leuke jaren achter de rug, en stonden aan het begin van het 'serieuze' leven...
Iemand enige raad hier?
Wat een moeilijk moment vandaag. Ik word namelijk 30. Heb al een hele ochtend liggen huilen, ookal had ik gisteren een leuke avond met vriendinnen en ga ik straks naar mijn familie.
Wat mis ik mijn ex. Het is nu 6 maanden geleden dat hij me liet zitten voor een ander. Het gaat al iets beter, maar op dagen zoals vandaag voel ik me weer helemaal in de steek gelaten.
Hij heeft nooit nog iets van zich laten horen, alleen heel zakelijk over de meubelen. Ook met nieuwjaar niets van hem gehoord. Vandaag dan een sms: Gelukkige verjaardag, geniet ervan vandaag... Ik vraag me af of hij dit ook had gestuurd moest ik hem geen geld meer moeten voor de meubelen.
En denkt hij nu echt dat ik ervan KAN genieten????? Ik ben nog altijd zo gekwetst, en hij heeft al maanden geleden de draad opgenomen, en is direct een relatie met dat meisje aangegaan. Ze zijn nog altijd samen. Denkt hij nu echt dat ik over zoiets al heen ben????
Ik heb geantwoord: Bedankt voor de wensen, genieten kan ik onder deze omstandigheden echt niet
Natuurlijk geen antwoord meer. hij heeft het nodige gedaan, namelijk een sms gestuurd voor mijn verjaardag en voor de rest steekt hij zijn hoofd weer in het zand.
Ik begrijp dat niet, hoe iemand gelukkig kan zijn als hij zijn veantwoordelijkheid niet opneemt. Hij heeft me in de relatie altijd op een heel goede manier behandeld en dan ineens uit het niets laten zitten. hij was de liefste man ter wereld, maar dan plots is hij weg, zonder veel uitleg, en geen contact nadien!
Waarom laten ze dan niets meer van zich horen? We hebben 5 heel leuke jaren achter de rug, en stonden aan het begin van het 'serieuze' leven...
Iemand enige raad hier?
zaterdag 31 januari 2009 om 13:29
nou zeg, ze is gewoon nog heel verdrietig en op je verjaardag komt zoiets altijd harder aan, mis je zo iemand.
Gefeliciteerd meid.
probeer toch er wat van te maken , het verdriet brengt je niks, alleen maar dat je geen stap vooruit komt.
hij heeft zijn weg allang gevonden en kan niks voor je doen.
zo gaan die dingen,
tis niet het einde van de wereld, stel je open voor leuke dingen en dan slijt het en ben je ook meer toegankelijk voor iets nieuws.
sterkte .
Gefeliciteerd meid.
probeer toch er wat van te maken , het verdriet brengt je niks, alleen maar dat je geen stap vooruit komt.
hij heeft zijn weg allang gevonden en kan niks voor je doen.
zo gaan die dingen,
tis niet het einde van de wereld, stel je open voor leuke dingen en dan slijt het en ben je ook meer toegankelijk voor iets nieuws.
sterkte .
zaterdag 31 januari 2009 om 13:32
zaterdag 31 januari 2009 om 13:35
Van harte gefeliciteerd met je dertigste verjaardag.
Een mooie leeftijd.
En verder : Stop met zwelgen in je verdriet. Geef je zelf een enorme volwassen 30 jarige schop onder je kont en ga leven in het hier nu en de toekomst ipv in het verleden.
Een mooie leeftijd.
En verder : Stop met zwelgen in je verdriet. Geef je zelf een enorme volwassen 30 jarige schop onder je kont en ga leven in het hier nu en de toekomst ipv in het verleden.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 31 januari 2009 om 13:36
zaterdag 31 januari 2009 om 13:36
Hey Muisje,
De 'waarom'vraag zal je toch moeten loslaten. Zolang je die niet loslaat, blijf je zwelgen in zelfmedelijden.
Het doet pijn hoe het gegaan is en ook dat hij inmiddels alweer gelukkig is met een ander, maar hoe sneu ook, daar heb jij niets meer over te zeggen. Vind het sympathiek van hem dat hij je een verjaardagssms stuurt, maar begrijp dat het bij jou nu heel verkeerd overkomt, al ziet hij dat zelf niet zo. Jullie hebben erna geen contact meer gehad, voor hetzelfde geld kon hij denken dat jij ook alweer gelukkig (met een ander) was en dat je dit gebaar van hem wel zou appreciëren.
Bij mij heeft dat trouwens altijd wel geholpen, om iemand compleet los te laten: 'Hij alweer gelukkig verder, dan moet ik dat ook'. Gaf me, hoe raar ook, energie om er voor mezelf het beste van te maken.
Dus kop op!
En een hele fijne verjaardag!!
De 'waarom'vraag zal je toch moeten loslaten. Zolang je die niet loslaat, blijf je zwelgen in zelfmedelijden.
Het doet pijn hoe het gegaan is en ook dat hij inmiddels alweer gelukkig is met een ander, maar hoe sneu ook, daar heb jij niets meer over te zeggen. Vind het sympathiek van hem dat hij je een verjaardagssms stuurt, maar begrijp dat het bij jou nu heel verkeerd overkomt, al ziet hij dat zelf niet zo. Jullie hebben erna geen contact meer gehad, voor hetzelfde geld kon hij denken dat jij ook alweer gelukkig (met een ander) was en dat je dit gebaar van hem wel zou appreciëren.
Bij mij heeft dat trouwens altijd wel geholpen, om iemand compleet los te laten: 'Hij alweer gelukkig verder, dan moet ik dat ook'. Gaf me, hoe raar ook, energie om er voor mezelf het beste van te maken.
Dus kop op!
En een hele fijne verjaardag!!
zaterdag 31 januari 2009 om 13:38
Nou ik vind je wel heel erg aanvallend hoor Eowynn e.a. maar met name jouw post. Ik kan me voorstellen dat een grote liefde kwijtraken een soort rouwproces is. Het is hetzelfde als dat je grote liefde plotseling overlijdt, nl. je bent hem in beide gevallen kwijt, maar misschien nog wel erger omdat hij nu van een ander is.
Het verschil is dat als je partner echt overleden is niemand het gek vindt dat je op je verjaardag (nog maar een half jaar na dato) ligt te huilen in bed.
Ik wens je heel veel sterkte o en nog gefeliciteerd trouwens. Ik denk wel dat, net als wat anderen hier zeggen, je niet beter wordt van er in te blijven hangen. Probeer afleiding te zoeken en prettige verjaardag nog verder!
Het verschil is dat als je partner echt overleden is niemand het gek vindt dat je op je verjaardag (nog maar een half jaar na dato) ligt te huilen in bed.
Ik wens je heel veel sterkte o en nog gefeliciteerd trouwens. Ik denk wel dat, net als wat anderen hier zeggen, je niet beter wordt van er in te blijven hangen. Probeer afleiding te zoeken en prettige verjaardag nog verder!
Whatever, I do what I want
zaterdag 31 januari 2009 om 13:42
zaterdag 31 januari 2009 om 13:46
zijn verantwoordelijkheid heeft hij genomen door weg te gaan, had je het wel verantwoordelijk gevonden als hij bij jou was gebleven en "die ander"ook erbij had gehouden?
Had je liever een topic geopend met de titel:Ik word 30 vandaag maar mn vriend zit intussen bij zijn vriendin
Hij steekt zijn hoofd niet in het zand, dat doe jij volgens mij, door te blijven denken dat hij nog hetzelfde moet doen voor jou als tijdens je relatie.
Misschien is 30 een mooi begin om onafhankelijk te genieten van je leven
gefeliciteerd met het begin van je nieuwe leven
Had je liever een topic geopend met de titel:Ik word 30 vandaag maar mn vriend zit intussen bij zijn vriendin
Hij steekt zijn hoofd niet in het zand, dat doe jij volgens mij, door te blijven denken dat hij nog hetzelfde moet doen voor jou als tijdens je relatie.
Misschien is 30 een mooi begin om onafhankelijk te genieten van je leven
gefeliciteerd met het begin van je nieuwe leven
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 31 januari 2009 om 13:49
quote:muisje08 schreef op 31 januari 2009 @ 12:28:
Hoi iedereen,
Wat een moeilijk moment vandaag. Ik word namelijk 30. Heb al een hele ochtend liggen huilen, ookal had ik gisteren een leuke avond met vriendinnen en ga ik straks naar mijn familie.
Gefeliciteerd met deze mijlpaal meid, dat je maar een heel mooi jaar mag gaan hebben.
Je bent zo te lezen niet in staat om te kijken naar wat je nu hebt, je bent alleen met het verleden bezig. Daar maak je jezelf heel ongelukkig mee omdat het verleden niet meer terugkomt en je het zult móeten doen met het nu.
quote: Wat mis ik mijn ex. Het is nu 6 maanden geleden dat hij me liet zitten voor een ander. Het gaat al iets beter, maar op dagen zoals vandaag voel ik me weer helemaal in de steek gelaten.
Hij heeft nooit nog iets van zich laten horen, alleen heel zakelijk over de meubelen. Ook met nieuwjaar niets van hem gehoord. Vandaag dan een sms: Gelukkige verjaardag, geniet ervan vandaag... Ik vraag me af of hij dit ook had gestuurd moest ik hem geen geld meer moeten voor de meubelen.
Lieve kind, je maakt je druk om dingen die niet interessant zijn als je er nuchter naar zou kijken. De reden waarom hij jou een SMS stuurt zul je nooit precies weten en dat doet er toch ook niet toe? Hij houdt niet meer van jou en jullie relatie is voorbij, dát is de realiteit en dat weet je al een hele tijd. Hoe verschrikkelijk dat ook is, je gaat er niet dood van. Liefdes ontstaan en houden ook weer op te bestaan, dat gebeurt en is geen reden om het hele leven ruk te vinden, je moet nog zo lang namelijk....
quote:En denkt hij nu echt dat ik ervan KAN genieten????? Ik ben nog altijd zo gekwetst, en hij heeft al maanden geleden de draad opgenomen, en is direct een relatie met dat meisje aangegaan. Ze zijn nog altijd samen. Denkt hij nu echt dat ik over zoiets al heen ben????
Wat hij denkt daar gaat het natuurlijk niet om. Hij is al lang niet meer jouw vriend en hij heeft je een SMS met een vriendelijke wens gestuurd. Voor hetzelfde geld had hij dat niet gedaan, was dat beter geweest? Hij is, zoals anderen al aangaven, niet verantwoordelijk voor jouw geluk en echt ook al een tijdje niet meer voor jouw ongeluk. Jullie zijn al zes maanden uit elkaar, dat betekent dat het vorig jaar zomer/najaar al uitging, het is nu bijna lente van een nieuw jaar. Pak jezelf bij kop en kont vrouw, ga dingen doen en verbruik heel veel energie door te rennen, sporten, dansen, wat dan ook en verzet je gedachten. Zwelgen daar wordt je nooit maar dan ook echt nooit gelukkig van.
quote:Ik heb geantwoord: Bedankt voor de wensen, genieten kan ik onder deze omstandigheden echt niet.
Ik hoop dat je zelf het groots en meeslepende drama inziet van je berichtje terug. Moet je er niet om lachen als je er weer aan denkt? Welke omstandigheden bedoel je? Is hij verplicht zijn hele leven van jou te blijven houden? En is het niet een beetje te begrijpen dat hij denkt dat hij jou best een SMS kan sturen met een verjaardagswens zonder dat er meteen een terugval bij jou ontstaat? Ik vind het aardig van hem en onaardig van jou dat je zo reageert. Had dan niks terug gezegd.
quote:Natuurlijk geen antwoord meer. hij heeft het nodige gedaan, namelijk een sms gestuurd voor mijn verjaardag en voor de rest steekt hij zijn hoofd weer in het zand.
Logisch dat hij niet antwoord. Zou ik ook niet gedaan hebben. Jij komt meteen op de proppen met je ongeluk en je teleurstelling. Hij denkt ook, laat maar.....Hij heeft méér gedaan dan hij zou hoeven doen, dat is een feit. Ik heb geen van mijn exen nog een bericht gestuurd voor hun verjaardag als het uit was. Uit is uit en jarig zijn doe je maar zonder mij. Lief van hem dat hij wel aan jou dacht.
quote: Ik begrijp dat niet, hoe iemand gelukkig kan zijn als hij zijn veantwoordelijkheid niet opneemt. Hij heeft me in de relatie altijd op een heel goede manier behandeld en dan ineens uit het niets laten zitten. hij was de liefste man ter wereld, maar dan plots is hij weg, zonder veel uitleg, en geen contact nadien!
Waarom laten ze dan niets meer van zich horen? We hebben 5 heel leuke jaren achter de rug, en stonden aan het begin van het 'serieuze' leven...
Iemand enige raad hier?
Dat is ook afschuwelijk, een relatie die in jouw ogen goed ging en dan ineens afgelopen is. Dat jij echt dacht dat dat zo was en dan dit is voor jou heel verdrietig, dat snap ik heel goed. Pijnlijk. En dat je daar een tijdje mee rondloopt is logisch. Maar hij had al een ander. Het zou zomaar kunnen dat hij al een hele tijd verliefd was op haar voordat het uit was met jou.
Ik zeg niet dat het zo is maar het zou kunnen en dat maakt het voor hem dus heel logisch om er met jou een eind aan te breien en met een ander door te gaan. In ieder geval was hij niet zo happy als jij was. En dat is rot want jij staat nu met lege handen en hij leeft door maar wat kan hij anders doen? Denk daar nou eens over na Muis.
Wát had hij moeten doen en wat had jou wél tevreden gemaakt? Hij had je tekst en uitleg moeten geven, ok, daar kan ik begrip voor opbrengen maar je kunt dan beter (in mijn optiek) hem een ontzettende lul vinden en een slappe zak dat hij je nooit verteld heeft wat er nou precies aan scheelde, dan dat je nu maandenlang in de put gaat zitten en je af zit te vragen waarom hij wel gelukkig is en jij niet.
Schud Calimero van je af meid en kijk eens naar de toekomst. Leven met iemand waarvan je geen hoogte krijgt, die jou niet betrekt bij zijn gevoelsleven en je van de een op de andere dag in se steek laat is toch geen leven? Kun je het ook eens zo bekijken denk je?
Hoi iedereen,
Wat een moeilijk moment vandaag. Ik word namelijk 30. Heb al een hele ochtend liggen huilen, ookal had ik gisteren een leuke avond met vriendinnen en ga ik straks naar mijn familie.
Gefeliciteerd met deze mijlpaal meid, dat je maar een heel mooi jaar mag gaan hebben.
Je bent zo te lezen niet in staat om te kijken naar wat je nu hebt, je bent alleen met het verleden bezig. Daar maak je jezelf heel ongelukkig mee omdat het verleden niet meer terugkomt en je het zult móeten doen met het nu.
quote: Wat mis ik mijn ex. Het is nu 6 maanden geleden dat hij me liet zitten voor een ander. Het gaat al iets beter, maar op dagen zoals vandaag voel ik me weer helemaal in de steek gelaten.
Hij heeft nooit nog iets van zich laten horen, alleen heel zakelijk over de meubelen. Ook met nieuwjaar niets van hem gehoord. Vandaag dan een sms: Gelukkige verjaardag, geniet ervan vandaag... Ik vraag me af of hij dit ook had gestuurd moest ik hem geen geld meer moeten voor de meubelen.
Lieve kind, je maakt je druk om dingen die niet interessant zijn als je er nuchter naar zou kijken. De reden waarom hij jou een SMS stuurt zul je nooit precies weten en dat doet er toch ook niet toe? Hij houdt niet meer van jou en jullie relatie is voorbij, dát is de realiteit en dat weet je al een hele tijd. Hoe verschrikkelijk dat ook is, je gaat er niet dood van. Liefdes ontstaan en houden ook weer op te bestaan, dat gebeurt en is geen reden om het hele leven ruk te vinden, je moet nog zo lang namelijk....
quote:En denkt hij nu echt dat ik ervan KAN genieten????? Ik ben nog altijd zo gekwetst, en hij heeft al maanden geleden de draad opgenomen, en is direct een relatie met dat meisje aangegaan. Ze zijn nog altijd samen. Denkt hij nu echt dat ik over zoiets al heen ben????
Wat hij denkt daar gaat het natuurlijk niet om. Hij is al lang niet meer jouw vriend en hij heeft je een SMS met een vriendelijke wens gestuurd. Voor hetzelfde geld had hij dat niet gedaan, was dat beter geweest? Hij is, zoals anderen al aangaven, niet verantwoordelijk voor jouw geluk en echt ook al een tijdje niet meer voor jouw ongeluk. Jullie zijn al zes maanden uit elkaar, dat betekent dat het vorig jaar zomer/najaar al uitging, het is nu bijna lente van een nieuw jaar. Pak jezelf bij kop en kont vrouw, ga dingen doen en verbruik heel veel energie door te rennen, sporten, dansen, wat dan ook en verzet je gedachten. Zwelgen daar wordt je nooit maar dan ook echt nooit gelukkig van.
quote:Ik heb geantwoord: Bedankt voor de wensen, genieten kan ik onder deze omstandigheden echt niet.
Ik hoop dat je zelf het groots en meeslepende drama inziet van je berichtje terug. Moet je er niet om lachen als je er weer aan denkt? Welke omstandigheden bedoel je? Is hij verplicht zijn hele leven van jou te blijven houden? En is het niet een beetje te begrijpen dat hij denkt dat hij jou best een SMS kan sturen met een verjaardagswens zonder dat er meteen een terugval bij jou ontstaat? Ik vind het aardig van hem en onaardig van jou dat je zo reageert. Had dan niks terug gezegd.
quote:Natuurlijk geen antwoord meer. hij heeft het nodige gedaan, namelijk een sms gestuurd voor mijn verjaardag en voor de rest steekt hij zijn hoofd weer in het zand.
Logisch dat hij niet antwoord. Zou ik ook niet gedaan hebben. Jij komt meteen op de proppen met je ongeluk en je teleurstelling. Hij denkt ook, laat maar.....Hij heeft méér gedaan dan hij zou hoeven doen, dat is een feit. Ik heb geen van mijn exen nog een bericht gestuurd voor hun verjaardag als het uit was. Uit is uit en jarig zijn doe je maar zonder mij. Lief van hem dat hij wel aan jou dacht.
quote: Ik begrijp dat niet, hoe iemand gelukkig kan zijn als hij zijn veantwoordelijkheid niet opneemt. Hij heeft me in de relatie altijd op een heel goede manier behandeld en dan ineens uit het niets laten zitten. hij was de liefste man ter wereld, maar dan plots is hij weg, zonder veel uitleg, en geen contact nadien!
Waarom laten ze dan niets meer van zich horen? We hebben 5 heel leuke jaren achter de rug, en stonden aan het begin van het 'serieuze' leven...
Iemand enige raad hier?
Dat is ook afschuwelijk, een relatie die in jouw ogen goed ging en dan ineens afgelopen is. Dat jij echt dacht dat dat zo was en dan dit is voor jou heel verdrietig, dat snap ik heel goed. Pijnlijk. En dat je daar een tijdje mee rondloopt is logisch. Maar hij had al een ander. Het zou zomaar kunnen dat hij al een hele tijd verliefd was op haar voordat het uit was met jou.
Ik zeg niet dat het zo is maar het zou kunnen en dat maakt het voor hem dus heel logisch om er met jou een eind aan te breien en met een ander door te gaan. In ieder geval was hij niet zo happy als jij was. En dat is rot want jij staat nu met lege handen en hij leeft door maar wat kan hij anders doen? Denk daar nou eens over na Muis.
Wát had hij moeten doen en wat had jou wél tevreden gemaakt? Hij had je tekst en uitleg moeten geven, ok, daar kan ik begrip voor opbrengen maar je kunt dan beter (in mijn optiek) hem een ontzettende lul vinden en een slappe zak dat hij je nooit verteld heeft wat er nou precies aan scheelde, dan dat je nu maandenlang in de put gaat zitten en je af zit te vragen waarom hij wel gelukkig is en jij niet.
Schud Calimero van je af meid en kijk eens naar de toekomst. Leven met iemand waarvan je geen hoogte krijgt, die jou niet betrekt bij zijn gevoelsleven en je van de een op de andere dag in se steek laat is toch geen leven? Kun je het ook eens zo bekijken denk je?
zaterdag 31 januari 2009 om 13:52
quote:muisje08 schreef op 31 januari 2009 @ 12:28:
Ik heb geantwoord: Bedankt voor de wensen, genieten kan ik onder deze omstandigheden echt niet
Natuurlijk geen antwoord meer.
Ten eerste; gefeliciteerd met je verjaardag.
Ten tweede; ik zou daar ook niet meer op gereageerd hebben. Komop, hij doet tenminste de moeite om iets van zich te laten horen, en jij trekt het meteen weer in het negatieve. Dan is het ook niet aantrekkelijk om er verder op in te gaan hoor. Je had ook iets kunnen terugsturen als 'bedankt, wat leuk iets te horen, hoe is het daar?'
Ik vind dat je nog wel erg dramatisch doet over iets dat zes maanden geleden is eerlijk gezegd.
Ik heb geantwoord: Bedankt voor de wensen, genieten kan ik onder deze omstandigheden echt niet
Natuurlijk geen antwoord meer.
Ten eerste; gefeliciteerd met je verjaardag.
Ten tweede; ik zou daar ook niet meer op gereageerd hebben. Komop, hij doet tenminste de moeite om iets van zich te laten horen, en jij trekt het meteen weer in het negatieve. Dan is het ook niet aantrekkelijk om er verder op in te gaan hoor. Je had ook iets kunnen terugsturen als 'bedankt, wat leuk iets te horen, hoe is het daar?'
Ik vind dat je nog wel erg dramatisch doet over iets dat zes maanden geleden is eerlijk gezegd.
zaterdag 31 januari 2009 om 14:03
Jeetje, wat doe je jezelf aan.
Ik denk dat het voor je ex misschien al langer uit was (hij had zich er al mentaal op voorbereid?) dan voor jou.
Hij probeert aardig te zijn en je veel geluk te wensen op je verjaardag, maar krijgt meteen een dramatisch smsje terug waar hij echt niks mee kan. Dan zou ik ook niet reageren eigenlijk. Zoals al meerdere mensen zeggen hier; probeer weer wat leuks van je leven te maken!
Geniet van je familie! Vier je verjaardag!
Veel plezier vandaag
Ik denk dat het voor je ex misschien al langer uit was (hij had zich er al mentaal op voorbereid?) dan voor jou.
Hij probeert aardig te zijn en je veel geluk te wensen op je verjaardag, maar krijgt meteen een dramatisch smsje terug waar hij echt niks mee kan. Dan zou ik ook niet reageren eigenlijk. Zoals al meerdere mensen zeggen hier; probeer weer wat leuks van je leven te maken!
Geniet van je familie! Vier je verjaardag!
Veel plezier vandaag
zaterdag 31 januari 2009 om 14:04
Gefeliciteerd met je verjaardag!! Tijd voor een feestje! Steek je hoofd onder de kraan en doe iets leuks aan. Besef je dat je veeel beter af bent zonder deze ongevoelige zak en vanaf nu ga je je eigen leven leuk maken en zorg je dat jij gelukkig bent, daar heb je hem toch zeker niet voor nodig. Het is nu 6 maanden geleden, dus je schouders eronder zetten!
Je gaat niet dood, het is niet het einde van de wereld en je bent nog jarig ook! Het is een kwestie van de knop om zetten. Liefdesverdriet is heel pijnlijk, maar het gaat wel over.
Je gaat niet dood, het is niet het einde van de wereld en je bent nog jarig ook! Het is een kwestie van de knop om zetten. Liefdesverdriet is heel pijnlijk, maar het gaat wel over.
zaterdag 31 januari 2009 om 14:06
zaterdag 31 januari 2009 om 14:06
quote:Suy schreef op 31 januari 2009 @ 13:42:
[...]
Hier ben ik het niet mee eens! Het is bij lange na niet hetzelfde en zeker niet erger!
Ik zou het zelf zo ook niet durven stellen. Maar toen mijn relatie op een hele nare manier over was, zei een vriendin van me, van wie de man overleden is, het wel. Zij vond het voor mij erger, want zij had een afscheidsproces gehad (haar man was al een tijdje ziek voordat hij stierf; mijn ex is ineens verdwenen) en zij kon leven met de wetenschap dat hij altijd van haar gehouden heeft.
Nogmaals, ik zou het zelf nooit zo zeggen en (gelukkig) kan ik niet vergelijken. Toch denk ik dat het verlies van een liefde wel degelijk een flink rouwproces kan zijn. Of 6 maanden dan lang of kort is, is voor iedereen anders denk ik.
@TO:
Allereerst toch van harte met je verjaardag, ook al heb je er verder niet veel plezier van.
Verder ben ik het wel eens met de anderen, die zeggen dat je moet proberen (ja, probeer het in ieder geval), niet te zwelgen in zelfmedelijden. Natuurlijk is het verschrikkelijk hoe alles gelopen is, maar wat schiet je ermee op om daaraan te blijven denken. Probeer iets te maken van het nu en van de toekomst. Dat gaat nu misschien nog niet zo goed, maar je zult zien dat het met het verstrijken van de tijd steeds wat beter gaat.
En verder, wat schiet je ermee op om je ex te laten merken dat je nog verdriet om hem hebt? Hij zal er niks aan veranderen, want hij is al een stap verder in zijn leven. Ik zou het hem niet gunnen als ik jou was dat hij ziet dat je nog steeds met hem bezig bent! Laat hem maar denken dat je ook best zonder hem kunt. En wees eens eerlijk, was het nou echt zo'n lieverd? Was hij dan zo met je omgegaa, had hij de dingen dan zo afgehandeld? Probeer eens op die manier te denken, dan lukt het je wellicht beter om weer wat naar de toekomst te kijken en open te staan voor leuke dingen.
[...]
Hier ben ik het niet mee eens! Het is bij lange na niet hetzelfde en zeker niet erger!
Ik zou het zelf zo ook niet durven stellen. Maar toen mijn relatie op een hele nare manier over was, zei een vriendin van me, van wie de man overleden is, het wel. Zij vond het voor mij erger, want zij had een afscheidsproces gehad (haar man was al een tijdje ziek voordat hij stierf; mijn ex is ineens verdwenen) en zij kon leven met de wetenschap dat hij altijd van haar gehouden heeft.
Nogmaals, ik zou het zelf nooit zo zeggen en (gelukkig) kan ik niet vergelijken. Toch denk ik dat het verlies van een liefde wel degelijk een flink rouwproces kan zijn. Of 6 maanden dan lang of kort is, is voor iedereen anders denk ik.
@TO:
Allereerst toch van harte met je verjaardag, ook al heb je er verder niet veel plezier van.
Verder ben ik het wel eens met de anderen, die zeggen dat je moet proberen (ja, probeer het in ieder geval), niet te zwelgen in zelfmedelijden. Natuurlijk is het verschrikkelijk hoe alles gelopen is, maar wat schiet je ermee op om daaraan te blijven denken. Probeer iets te maken van het nu en van de toekomst. Dat gaat nu misschien nog niet zo goed, maar je zult zien dat het met het verstrijken van de tijd steeds wat beter gaat.
En verder, wat schiet je ermee op om je ex te laten merken dat je nog verdriet om hem hebt? Hij zal er niks aan veranderen, want hij is al een stap verder in zijn leven. Ik zou het hem niet gunnen als ik jou was dat hij ziet dat je nog steeds met hem bezig bent! Laat hem maar denken dat je ook best zonder hem kunt. En wees eens eerlijk, was het nou echt zo'n lieverd? Was hij dan zo met je omgegaa, had hij de dingen dan zo afgehandeld? Probeer eens op die manier te denken, dan lukt het je wellicht beter om weer wat naar de toekomst te kijken en open te staan voor leuke dingen.
zaterdag 31 januari 2009 om 14:18
Ik kan uit ervaring zeggen dat het aflopen van een relatie ook een rouwproces is. Je rouwt omdat je afscheid moet nemen van elkaar. Mijn relatie liep na mijn dertigste verjaardag stuk, op zijn initiatief, niet het mijne. Ik was ook heel verdrietig en heb gerouwd. Tot de dag dat ik boos werd, zo boos op hem. Tot ik me realiseerde dat ik beter af was zonder die lul. En vanaf dat moment is het alleen maar beter met me gegaan. Ik besloot een man te zoeken voor mijn plezier, een rebound, een neukertje, hoe je het noemen wilt. Ik heb hem gevonden, ik heb me een half jaar suf geneukt, heerlijk! Dat hielp nog eens om alle ellende van me af te schudden. Maar daarvoor moest ik wel uit dat verdriet, en accepteren dat het over was.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zaterdag 31 januari 2009 om 14:28
zaterdag 31 januari 2009 om 14:38
Jarig muisje Ten eerste mijn felicitaties met je 30ste verjaardag! 30 worden is niet eng of vervelend - het was vervelend toen je 7 jaren leeftijden had die eindigden op -tien (dertien, veertien.... negentien) en toen werd dat plots -tig: twintig. Van tien naar tig in 1 nacht! Dàt was pas vervelend...
Hoe jouw relatie is geëindigd is zuur en het is niet makkelijk om dat achter je te laten, te vergeten en vol vertrouwen de toekomst tegemoet treden. De ervaring is zuur, jij niet. Je kan wel zuur worden door te blijven hangen, niet te groeien en jezelf vragen te stellen die jij, wij en waarschijnlijk zelfs hij niet kan beantwoorden.
Ergens is het toch mis gegaan en was er plaats voor een ander. Hoe, wat, waarom is nooit makkelijk te achterhalen. Soms voel je het (het bekende stemmetje) - er zijn dingen aan het veranderen, hij doet anders, etc. En soms merk je er niets van en slipt hij ongemerkt uit je leven, terwijl jij dacht dat alles op de rails was. Heel heftig om mee te maken.
Het kan gebeuren dat je iemand anders ontmoet waarmee je besluit verder te gaan. Maar het is wel extra cru en respectloos om na 5 jaar relatie weinig uitleg te geven en geen contact meer op te nemen. Uitleg krijgen verdien je en is het minste dat hij had kunnen doen. Op die manier kan jij beginnen met accepteren en afsluiten. Contact opnemen kan fijn zijn, anderzijds kan het ook juist nog moeilijker maken afscheid te nemen.
Heb je wel 's overwogen om erover te praten met een therapeut? Jouw 'waarom'-vraag is een vraag waar ik ook heel lang mee heb gezeten - het ging mijn leven beheersen en ik werd er zuur van. Bij mij begon het met 'gewone' liefdesverdriet, maar door het malen en zuur denken, ging het ongemerkt een eigen leven leiden en daar werd ik geen vrolijker mens van.
Na jarenlang een verstoord beeld van relaties en mannen te hebben opgebouwd (dat kan gebeuren als je besodemieterd wordt door de persoon die je volledig dacht te kunnen vertrouwen en vervolgens te gaan malenmalenmalen), heb ik een tijdje geleden besloten in therapie te gaan. Baat het niet, dan schaadt het niet. Je kan er een heel nieuwe visie op het leven van krijgen.
Sterkte & succes
Hoe jouw relatie is geëindigd is zuur en het is niet makkelijk om dat achter je te laten, te vergeten en vol vertrouwen de toekomst tegemoet treden. De ervaring is zuur, jij niet. Je kan wel zuur worden door te blijven hangen, niet te groeien en jezelf vragen te stellen die jij, wij en waarschijnlijk zelfs hij niet kan beantwoorden.
Ergens is het toch mis gegaan en was er plaats voor een ander. Hoe, wat, waarom is nooit makkelijk te achterhalen. Soms voel je het (het bekende stemmetje) - er zijn dingen aan het veranderen, hij doet anders, etc. En soms merk je er niets van en slipt hij ongemerkt uit je leven, terwijl jij dacht dat alles op de rails was. Heel heftig om mee te maken.
Het kan gebeuren dat je iemand anders ontmoet waarmee je besluit verder te gaan. Maar het is wel extra cru en respectloos om na 5 jaar relatie weinig uitleg te geven en geen contact meer op te nemen. Uitleg krijgen verdien je en is het minste dat hij had kunnen doen. Op die manier kan jij beginnen met accepteren en afsluiten. Contact opnemen kan fijn zijn, anderzijds kan het ook juist nog moeilijker maken afscheid te nemen.
Heb je wel 's overwogen om erover te praten met een therapeut? Jouw 'waarom'-vraag is een vraag waar ik ook heel lang mee heb gezeten - het ging mijn leven beheersen en ik werd er zuur van. Bij mij begon het met 'gewone' liefdesverdriet, maar door het malen en zuur denken, ging het ongemerkt een eigen leven leiden en daar werd ik geen vrolijker mens van.
Na jarenlang een verstoord beeld van relaties en mannen te hebben opgebouwd (dat kan gebeuren als je besodemieterd wordt door de persoon die je volledig dacht te kunnen vertrouwen en vervolgens te gaan malenmalenmalen), heb ik een tijdje geleden besloten in therapie te gaan. Baat het niet, dan schaadt het niet. Je kan er een heel nieuwe visie op het leven van krijgen.
Sterkte & succes
zaterdag 31 januari 2009 om 15:01
Hoi,
Ondanks je gevoel toch gefeliciteerd. Echter zit ik na jou post wel met een belangrijke braag. Jij geeft aan dat jullie 5 jaar ''gelukkig waren'' en aan de start van iets serieus stonden.
Maar dit is vanuit JOUW standpunt gezien.
Was jouw ex ook ECHT gelukkig in jullie relatie, dacht hij er net zo over als jij en bovenal, zag hij een toekomst met jou wel zoals jij het met hem zag?
Kijk verliefd worden op een ander kan altijd, dat is altijd mogenlijk dat zou mij of mijn man ook kunnen gebeuren, je weet immers maar nooit. maar de vraag is: als je echt ziels gelukkig bent met iemand(ongeacht je man of vrouw bent), en je wilt de rest van je leven delen met die gene, je wilt huisje, boompje, beestje. Laat je het dan TOE om verliefd te worden op een ander?
Kortom, zag jouw ex jullie realtie en jullie toekomst zoals dat jij het zag? Tuurlijk Zullen jullie in het verleden er wel eens over gepraat hebben, en zou hij waarscheinlijk ook wle ene bevredigend antwoord hebben gegeven, maar was dit antwoord wel echt wat hij wilde?
Zijn nieuwe vriendin kun je eigenlijks niks kwalijk nemen, zij is nou eenmaal verliefd geworden en hij ook op haar en hij is voor haar gegaan en niet voor jou hoe moeilijk dit ook is!
Ondanks je gevoel toch gefeliciteerd. Echter zit ik na jou post wel met een belangrijke braag. Jij geeft aan dat jullie 5 jaar ''gelukkig waren'' en aan de start van iets serieus stonden.
Maar dit is vanuit JOUW standpunt gezien.
Was jouw ex ook ECHT gelukkig in jullie relatie, dacht hij er net zo over als jij en bovenal, zag hij een toekomst met jou wel zoals jij het met hem zag?
Kijk verliefd worden op een ander kan altijd, dat is altijd mogenlijk dat zou mij of mijn man ook kunnen gebeuren, je weet immers maar nooit. maar de vraag is: als je echt ziels gelukkig bent met iemand(ongeacht je man of vrouw bent), en je wilt de rest van je leven delen met die gene, je wilt huisje, boompje, beestje. Laat je het dan TOE om verliefd te worden op een ander?
Kortom, zag jouw ex jullie realtie en jullie toekomst zoals dat jij het zag? Tuurlijk Zullen jullie in het verleden er wel eens over gepraat hebben, en zou hij waarscheinlijk ook wle ene bevredigend antwoord hebben gegeven, maar was dit antwoord wel echt wat hij wilde?
Zijn nieuwe vriendin kun je eigenlijks niks kwalijk nemen, zij is nou eenmaal verliefd geworden en hij ook op haar en hij is voor haar gegaan en niet voor jou hoe moeilijk dit ook is!
zaterdag 31 januari 2009 om 16:19
Ik heb wel een half jaar getreurd om een relatie die uitging, langer soms nog wel. Natuurlijk niet 24 uur per dag, het leven gaat door, maar bij dingen die ik graag met hem had willen delen (afstuderen, kerst, oud & nieuw, verjaardag) had ik wel verdriet hoor.
Dus ik snap het wel. Maar het is wel zonde natuurlijk, dat jij je rot voelt terwijl hij zich alweer prima vermaakt. Is hij dat waard? Lijkt me niet!
Zie deze mijlpaal van 30 worden als een nieuw begin. Deze dag is de eerste stap naar een leven waarin je hem achter je hebt gelaten. Begin vandaag met hem achter je laten. Neem de komende tijd geen contact meer op, antwoord niet op smsjes. Stel je voor hoe je over een tijdje terugkijkt op de verbroken relatie en hem helemaal niet meer mist. En stel je voor hoe je over een tijdje een fijn leven hebt met leuke mensen om je heen zonder dat deze schaduw er nog overheen hangt. Besluit dat je daar per vandaag naartoe gaat werken, vandaag lijkt me een mooie gelegenheid ervoor. Zie het als een mooi verjaardagskado aan jezelf
Oh, en gefeliciteerd natuurlijk! Ik ben nu 35, en de jaren tussen 30 en 35 zijn m'n mooiste geweest tot nu toe.
Dus ik snap het wel. Maar het is wel zonde natuurlijk, dat jij je rot voelt terwijl hij zich alweer prima vermaakt. Is hij dat waard? Lijkt me niet!
Zie deze mijlpaal van 30 worden als een nieuw begin. Deze dag is de eerste stap naar een leven waarin je hem achter je hebt gelaten. Begin vandaag met hem achter je laten. Neem de komende tijd geen contact meer op, antwoord niet op smsjes. Stel je voor hoe je over een tijdje terugkijkt op de verbroken relatie en hem helemaal niet meer mist. En stel je voor hoe je over een tijdje een fijn leven hebt met leuke mensen om je heen zonder dat deze schaduw er nog overheen hangt. Besluit dat je daar per vandaag naartoe gaat werken, vandaag lijkt me een mooie gelegenheid ervoor. Zie het als een mooi verjaardagskado aan jezelf
Oh, en gefeliciteerd natuurlijk! Ik ben nu 35, en de jaren tussen 30 en 35 zijn m'n mooiste geweest tot nu toe.
zaterdag 31 januari 2009 om 17:04
Soleil, mijn beste vriendin heeft iets vergelijkbaars meegemaakt en zegt hetzelfde als jouw vriendin....
Maar toch....
Haar grote liefde stierf op hele jonge leeftijd heel plotseling. Ineens was hij er niet meer. Ik zie haar nog lopen achter zijn kist, ik zie haar nog zitten bij de begrafenis....en de periode daarna....
Nee ik kan niet zeggen dat ik mij ooit zo intens verdrietig gevoeld heb van het plotseling uitgaan van een relatie.
Als een relatie uitgaat hoe je niet achter zijn kist aan te lopen, je hoeft zijn as niet uit te strooien of je af te vragen hoe het geweest zou zijn als hij nog leefde.
Een ex leeft gewoon. Wel niet meer in jouw leven, maar hij is er nog wel.
Vind ik iets heel anders....maar iedereen verwerkt dingen op een andere manier en ik snap ook dat het einde van een relatie voor sommigen echt net zo voelt alsof hij dood is.
Maar toch....
Haar grote liefde stierf op hele jonge leeftijd heel plotseling. Ineens was hij er niet meer. Ik zie haar nog lopen achter zijn kist, ik zie haar nog zitten bij de begrafenis....en de periode daarna....
Nee ik kan niet zeggen dat ik mij ooit zo intens verdrietig gevoeld heb van het plotseling uitgaan van een relatie.
Als een relatie uitgaat hoe je niet achter zijn kist aan te lopen, je hoeft zijn as niet uit te strooien of je af te vragen hoe het geweest zou zijn als hij nog leefde.
Een ex leeft gewoon. Wel niet meer in jouw leven, maar hij is er nog wel.
Vind ik iets heel anders....maar iedereen verwerkt dingen op een andere manier en ik snap ook dat het einde van een relatie voor sommigen echt net zo voelt alsof hij dood is.
zaterdag 31 januari 2009 om 17:27
Muisje, het is heel verdrietig wanneer een relatie waarin jij zo gelukkig was ineens is afgelopen. En het is ook niet gek dat je daar na een half jaar nog van tijd tot tijd nog over treurt. Maar je bent wél een half jaar verder en je mag niet van hem verwachten dat hij nog zo bezig is met jou als jij met hem. Je boosheid is best te begrijpen, maar niet terecht.
Vandaag is niet de leukste verjaardag van je leven. Niks aan te doen. Maar je zult je verjaardag waarschijnlijk nog vele malen vieren. Tijd om je leven op te pakken en te zorgen dat je volgende verjaardag weer geweldig wordt!
Vandaag is niet de leukste verjaardag van je leven. Niks aan te doen. Maar je zult je verjaardag waarschijnlijk nog vele malen vieren. Tijd om je leven op te pakken en te zorgen dat je volgende verjaardag weer geweldig wordt!
