Relaties
alle pijlers
Helemaal vast
maandag 13 oktober 2008 om 16:43
maandag 13 oktober 2008 om 16:45
Je kunt zelf kiezen, een leven zoals je nu de afgelopen jaren hebt geleid, tussen hoop en vrees, met af en toe een piek en vooral veel diepe, hele diepe dalen. Of een leven wat misschien minder spannend zal zijn maar wel veel rustiger en met plaats voor een ander manspersoon, een die niet liegt, niet aan verschillende persoonlijkheidsstoornissen lijdt en die gewoon bij je blijft, ook als het allemaal niet zo makkelijk is. Iemand waar je echt iets aan hebt en niet alleen zo nu en dan en waarmee het vooral tussen de lakens goed zit.
Aan jou de keuze vrouw, helemaal aan jou.....
Aan jou de keuze vrouw, helemaal aan jou.....
maandag 13 oktober 2008 om 16:51
Het laatste wat je jezelf nu aan moet doen is boos zijn op jou of spijt hebben. Je hebt veel geleerd de afgelopen jaren en je leert het op de harde manier want je bent keer op keer in de steek gelaten en dat liet je toe. Leer daarvan dat je je hart niet altijd als leidraad moet gebruiken in je leven. Laat ook je verstand en je intuïtie haar werk doen.
Houden van iemand is geen ruilhandel bedrijven, je krijgt niet automatisch dezelfde waarde aan liefde terug als die jij inbrengt. Maar je kunt zelf wel zien dat de verhouding tussen wat jij investeert en wat hij investeert heel ongelijk is. Daarbij bedient hij zich van onwaarheden, iets wat de boel helemaal uit z'n verband trekt want dat is niet eerlijk 'handel drijven'.
Met een oneerlijke partner gaat je relatie nooit werken. Ook al doe je nog zo je best. Er moet in ieder geval vertrouwen zijn en dat is er niet tussen jullie, daarvoor is er veel te veel gebeurd.
Houden van iemand is geen ruilhandel bedrijven, je krijgt niet automatisch dezelfde waarde aan liefde terug als die jij inbrengt. Maar je kunt zelf wel zien dat de verhouding tussen wat jij investeert en wat hij investeert heel ongelijk is. Daarbij bedient hij zich van onwaarheden, iets wat de boel helemaal uit z'n verband trekt want dat is niet eerlijk 'handel drijven'.
Met een oneerlijke partner gaat je relatie nooit werken. Ook al doe je nog zo je best. Er moet in ieder geval vertrouwen zijn en dat is er niet tussen jullie, daarvoor is er veel te veel gebeurd.
maandag 13 oktober 2008 om 16:54
quote:Isis27 schreef op 13 oktober 2008 @ 16:46:
Het zou kunnen ja, maar ik voel me juist nu een beetje een derde persoon die naar de situatie kijkt.. Het doet niet eens teveel pijn eigenlijk.. maar ik ben niet trots op mezelf, laat dat duidelijk zijn.
Die man heeft meer reden niet trots op zichzelf te zijn als jij. Jij had 'm tenslotte het eerst en dan is hij zo dom om een andere vrouw zwanger te maken en dan zit ie vast.
Maar het is wel zonde van jouw leven dat jij er in bent blijven hangen. Elke keer weer opnieuw hoop en dan weer verdriet. Zonder hem had je leven er vast 'n stuk gezelliger uit gezien, had je veel meer andere dingen ondernomen (ook zonder daarbij perse een relatie nodig te hebben)
Maar je bent er in elk geval minder rot aan toe als de vrouw die hij met kind geschopt heeft. Die zit met 'n man die vreemd gaat en ook nog 'ns met kinderen. Dan heb jij toch een verstandige beslissing genomen toen jij een ongelukje had.
Het zou kunnen ja, maar ik voel me juist nu een beetje een derde persoon die naar de situatie kijkt.. Het doet niet eens teveel pijn eigenlijk.. maar ik ben niet trots op mezelf, laat dat duidelijk zijn.
Die man heeft meer reden niet trots op zichzelf te zijn als jij. Jij had 'm tenslotte het eerst en dan is hij zo dom om een andere vrouw zwanger te maken en dan zit ie vast.
Maar het is wel zonde van jouw leven dat jij er in bent blijven hangen. Elke keer weer opnieuw hoop en dan weer verdriet. Zonder hem had je leven er vast 'n stuk gezelliger uit gezien, had je veel meer andere dingen ondernomen (ook zonder daarbij perse een relatie nodig te hebben)
Maar je bent er in elk geval minder rot aan toe als de vrouw die hij met kind geschopt heeft. Die zit met 'n man die vreemd gaat en ook nog 'ns met kinderen. Dan heb jij toch een verstandige beslissing genomen toen jij een ongelukje had.
maandag 13 oktober 2008 om 16:55
quote:Isis27 schreef op 13 oktober 2008 @ 16:50:
Ik weet dat de keuze aan mij is en als ik het zo bekijk, heel realistisch, dan heb je ook helemaal gelijk.
Alleen val ik in een gat, schiet in paniek, wil ik dan alleen maar bij hem zijn. Ik ben bang, voor wat er gaat komen denk ik.
Waar ben je dan bang voor lieverd?
Dat hij dan gelukkig wordt met een ander? Kun je dan niet aan? Terwijl je weet dat er anderen waren in zijn leven, ook toen jij er al was en dat je er helemaal niet zeker van bent dat je alles wel weet van hem? Dat jij misschien nog maar het topje van de ijsberg weet over hem en zijn leven? Is dat juist wat je triggert, die ongrijpbaarheid?
Kun je niet ook proberen te bedenken dat hij misschien wel helemaal niet in staat is om een ander gelukkig te maken, omdat hij niet in staat is om eerlijk te zijn en de andere vrouwen die hij in zijn leven heeft of heeft gehad ook in verwarring achterblijven, net als jij? Wat is er zo leuk aan iemand die overal rokende puinhopen achterlaat?
Ik weet dat de keuze aan mij is en als ik het zo bekijk, heel realistisch, dan heb je ook helemaal gelijk.
Alleen val ik in een gat, schiet in paniek, wil ik dan alleen maar bij hem zijn. Ik ben bang, voor wat er gaat komen denk ik.
Waar ben je dan bang voor lieverd?
Dat hij dan gelukkig wordt met een ander? Kun je dan niet aan? Terwijl je weet dat er anderen waren in zijn leven, ook toen jij er al was en dat je er helemaal niet zeker van bent dat je alles wel weet van hem? Dat jij misschien nog maar het topje van de ijsberg weet over hem en zijn leven? Is dat juist wat je triggert, die ongrijpbaarheid?
Kun je niet ook proberen te bedenken dat hij misschien wel helemaal niet in staat is om een ander gelukkig te maken, omdat hij niet in staat is om eerlijk te zijn en de andere vrouwen die hij in zijn leven heeft of heeft gehad ook in verwarring achterblijven, net als jij? Wat is er zo leuk aan iemand die overal rokende puinhopen achterlaat?
maandag 13 oktober 2008 om 17:00
Ik heb je hele verhaal gelezen.
Jullie maken elkaar kapot.
Dat gebeurt vaker bij mensen die elkaar als soulmates bestempelen (zo noemde jij het niet maar het lijkt erop wat je schrijft bij de ontmoeting).
Je hebt dezelfde zwakke kanten en het lijkt alsof je elkaar daarom zo goed begrijpt, maar je sleept elkaar ook mee in de ellende.
Je hebt zonder zijn steun een heleboel bereikt. Zie het als een nieuw begin. Gooi alles weg wat je aan hem herinnert, wis zijn nummer, zijn mails, alles.
Schrijf je in bij een datingsite, ga stappen etc.
Je bent nu jong, je verdient het niet om je hele leven te blijven hangen in de nasleep van deze relatie.
Jullie maken elkaar kapot.
Dat gebeurt vaker bij mensen die elkaar als soulmates bestempelen (zo noemde jij het niet maar het lijkt erop wat je schrijft bij de ontmoeting).
Je hebt dezelfde zwakke kanten en het lijkt alsof je elkaar daarom zo goed begrijpt, maar je sleept elkaar ook mee in de ellende.
Je hebt zonder zijn steun een heleboel bereikt. Zie het als een nieuw begin. Gooi alles weg wat je aan hem herinnert, wis zijn nummer, zijn mails, alles.
Schrijf je in bij een datingsite, ga stappen etc.
Je bent nu jong, je verdient het niet om je hele leven te blijven hangen in de nasleep van deze relatie.
maandag 13 oktober 2008 om 17:09
quote:Isis27 schreef op 13 oktober 2008 @ 17:00:
Maar na 7 jaar.. ik ben nog best jong, het hakt er flink in...Juist, jij bent nog lekker jong en hebt je hele leven nog voor je. Je hebt niets blijvends aan die man overgehouden, dus je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt. Ga leuke dingen doen, ga reizen, ga met vriendinnen leuke dingen ondernemen en als je hem uit je systeem hebt kom je vast wel weer 'n keer 'n leuke man tegen.
Maar na 7 jaar.. ik ben nog best jong, het hakt er flink in...Juist, jij bent nog lekker jong en hebt je hele leven nog voor je. Je hebt niets blijvends aan die man overgehouden, dus je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt. Ga leuke dingen doen, ga reizen, ga met vriendinnen leuke dingen ondernemen en als je hem uit je systeem hebt kom je vast wel weer 'n keer 'n leuke man tegen.
maandag 13 oktober 2008 om 17:10
Ik vraag me af wat het is waardoor jij denkt dat je het zonder hem niet redt. Je hebt toch allang bewezen dat je in je eentje beter af bent dan met die man. Wat denk je hoe het zal zijn als hij daadwerkelijk van zijn vrouw is gescheiden. Dan zijn jullie misschien samen, maar hij brengt nog meer problemen met zich mee dan voorheen. Is dat het leven dat je wil?
Cum non tum age
maandag 13 oktober 2008 om 17:17
quote:Isis27 schreef op 13 oktober 2008 @ 17:00:
Ik denk dat je daar een punt hebt. Ik kan het niet accepteren ergens dat ik zo verdrietig en leeg achterblijf na zoveel gegeven te hebben. Ik weet niet of er nog meer andere vrowuen zijn, dat kan ik me niet echt voorstellen, maar wie weet.
En ja, hij heeft narciastische trekken, dus er kan nog best een hoop meer zijn.
Maar na 7 jaar.. ik ben nog best jong, het hakt er flink in...
Soms moet je voor jezelf in je eigen leven impopulaire maatregelen nemen om de boel weer op de rit te krijgen. Je hebt heel veel gegeven, veel geïnvesteerd en meid, het is een bodemloze put waar je al die genegenheid ingooit. Lees je eigen verhaal nog eens na, dan lees je het in bijna iedere regel.
Zet uit je hoofd dat het op een dag helemaal goedkomt. Dat hij 'genezen' is, op zijn knieën gaat en je zijn eeuwige liefde verklaart. Het zal niet gebeuren en je weet het. Je bent alleen bang voor wat er gebeurt als jij een keer nee zegt tegen hem, als je hem vertelt dat het voorbij is en dat je hem niet meer wil zien en spreken. Zolang je dat niet doet of het doet en het niet meent, geef je jezelf niet de kans om te genezen van deze ongelukkige liefde.
Het is moeilijk maar toch, zoek naar manieren om afstand te nemen. Zie hem als een IJslandse bank, sparen met een hoog risico en de kans dat het misgaat is groot. De spaarders die daar hun zuurverdiende spaarcenten neerzetten kwamen bedrogen uit, ze worden gecompenseerd en dat zal bij jou ook gebeuren, je bent 7 jaar kwijt met foute investeringen maar de rest van je leven zal je dat niet meer gebeuren en dát lieve meid, gaat jouw winst zijn in dit verhaal.
In het geval van de IJsland spaarders kwam Bos als prins op het witte paard to the rescue, in jouw geval kun jij je eigen redder zijn. Maak jezelf trots en bevrijd jezelf.
En geloof me, je hart geneest en er komen anderen om van te houden. Maar niet meer ten koste van jezelf.
Ik denk dat je daar een punt hebt. Ik kan het niet accepteren ergens dat ik zo verdrietig en leeg achterblijf na zoveel gegeven te hebben. Ik weet niet of er nog meer andere vrowuen zijn, dat kan ik me niet echt voorstellen, maar wie weet.
En ja, hij heeft narciastische trekken, dus er kan nog best een hoop meer zijn.
Maar na 7 jaar.. ik ben nog best jong, het hakt er flink in...
Soms moet je voor jezelf in je eigen leven impopulaire maatregelen nemen om de boel weer op de rit te krijgen. Je hebt heel veel gegeven, veel geïnvesteerd en meid, het is een bodemloze put waar je al die genegenheid ingooit. Lees je eigen verhaal nog eens na, dan lees je het in bijna iedere regel.
Zet uit je hoofd dat het op een dag helemaal goedkomt. Dat hij 'genezen' is, op zijn knieën gaat en je zijn eeuwige liefde verklaart. Het zal niet gebeuren en je weet het. Je bent alleen bang voor wat er gebeurt als jij een keer nee zegt tegen hem, als je hem vertelt dat het voorbij is en dat je hem niet meer wil zien en spreken. Zolang je dat niet doet of het doet en het niet meent, geef je jezelf niet de kans om te genezen van deze ongelukkige liefde.
Het is moeilijk maar toch, zoek naar manieren om afstand te nemen. Zie hem als een IJslandse bank, sparen met een hoog risico en de kans dat het misgaat is groot. De spaarders die daar hun zuurverdiende spaarcenten neerzetten kwamen bedrogen uit, ze worden gecompenseerd en dat zal bij jou ook gebeuren, je bent 7 jaar kwijt met foute investeringen maar de rest van je leven zal je dat niet meer gebeuren en dát lieve meid, gaat jouw winst zijn in dit verhaal.
In het geval van de IJsland spaarders kwam Bos als prins op het witte paard to the rescue, in jouw geval kun jij je eigen redder zijn. Maak jezelf trots en bevrijd jezelf.
En geloof me, je hart geneest en er komen anderen om van te houden. Maar niet meer ten koste van jezelf.
maandag 13 oktober 2008 om 17:59
quote:Isis27 schreef op 13 oktober 2008 @ 16:46:
Het zou kunnen ja, maar ik voel me juist nu een beetje een derde persoon die naar de situatie kijkt.. Het doet niet eens teveel pijn eigenlijk.. maar ik ben niet trots op mezelf, laat dat duidelijk zijn.
Ga je eerst eens als eerste persoon zien in deze hele situatie, pas dan kun je dingen gaan veranderen. Je bent een jonge vrouw die haar kracht anders moet gaan gebruiken.
Je zult echt al heel erg snel gaan merken, dat dat veel minder moeite kost dan deze doelloze relatie.
Het zou kunnen ja, maar ik voel me juist nu een beetje een derde persoon die naar de situatie kijkt.. Het doet niet eens teveel pijn eigenlijk.. maar ik ben niet trots op mezelf, laat dat duidelijk zijn.
Ga je eerst eens als eerste persoon zien in deze hele situatie, pas dan kun je dingen gaan veranderen. Je bent een jonge vrouw die haar kracht anders moet gaan gebruiken.
Je zult echt al heel erg snel gaan merken, dat dat veel minder moeite kost dan deze doelloze relatie.
dinsdag 14 oktober 2008 om 09:41
Lieve Isis27,
Ik neem mijn petje voor je af. Ondanks dat het inderdaad in de 3e persoonsversie is geschreven, is het WEL geschreven. Het inzicht wat je toont in jezelf, komt over als emotioneel zeer intelligent en is vaak het halve werk.
Nadeel van emotionele intelligentie is dat je heel goed weet wie je bent, hoe het is gekomen dat je zo bent en wat er op dat moment fout zit in je gevoel en/of leven.
Maar dan die volgende stap. Er iets aan doen. Moeilijkheid is dat je je emoties zo sterk voelt, dat het vaak voelt alsof je het geen spreekwoordelijke "plek" kunt geven. Immers als je aan gebeurtenissen uit je verleden terug denkt, kun je wel analyseren waarom het is gebeurd, wat het met je gedaan heeft en hoe je het denkt te voorkomen in de toekomst, maarrrrr.....hoe lang het ook geleden is, bij de gedachte eraan : pats-boem...het voelt nog net zo sterk als toen. Dat is fijn bij mooie en positieve emotionele gebeurtenissen...maar niet bij dingen zoals je ze boven beschrijft.
Ik herken veel in je verhaal. Mocht je de behoefte hebben er een keer per PB over te mailen, you're welcome.
Sterkte met je situatie.
Ik neem mijn petje voor je af. Ondanks dat het inderdaad in de 3e persoonsversie is geschreven, is het WEL geschreven. Het inzicht wat je toont in jezelf, komt over als emotioneel zeer intelligent en is vaak het halve werk.
Nadeel van emotionele intelligentie is dat je heel goed weet wie je bent, hoe het is gekomen dat je zo bent en wat er op dat moment fout zit in je gevoel en/of leven.
Maar dan die volgende stap. Er iets aan doen. Moeilijkheid is dat je je emoties zo sterk voelt, dat het vaak voelt alsof je het geen spreekwoordelijke "plek" kunt geven. Immers als je aan gebeurtenissen uit je verleden terug denkt, kun je wel analyseren waarom het is gebeurd, wat het met je gedaan heeft en hoe je het denkt te voorkomen in de toekomst, maarrrrr.....hoe lang het ook geleden is, bij de gedachte eraan : pats-boem...het voelt nog net zo sterk als toen. Dat is fijn bij mooie en positieve emotionele gebeurtenissen...maar niet bij dingen zoals je ze boven beschrijft.
Ik herken veel in je verhaal. Mocht je de behoefte hebben er een keer per PB over te mailen, you're welcome.
Sterkte met je situatie.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:50
Isis, geloof me, je bént een junk. Je bént verslaafd en lichamelijk en geestelijk ben je aan het afkicken. Verschil met een junk is dat de drugs jou letterlijk opzoekt. Jij hoeft er niet op uit bij nacht en ontij om een dealer te vinden, de dealer ligt bij je voor de deur en slooft zich voor je uit. Je bent letterlijk ziek van de liefde. Mentaal dan.
Het lijkt alsof er niets fijners en mooiers is dan die glimp van het sprookje wat je zag op de hele goede momenten met hem. Die goede momenten houden jou hongerig naar meer. De meeste mensen zijn van nature hele positieve schepsels. Als ik maar hard genoeg mijn best doe, als ik maar niet meer dit of dat doe, als ik maar eerder zus en me zo....
Vooral als een mens weerstand krijgt dan gaat jouw sterke karakter opspelen, dan wil je terughalen wat er was, harder werken, beter je best doen, beter, sneller, goeier dan goeist. Want je hebt en houdt hoop en die hoop wordt keer op keer de grond in geboord en daarom ben je nu in de war. Want die verwarde junk, die nu aan het afkicken is, die herken je niet, dat ben jij toch niet? En omdat je weet dat jij het wel bent raak je nog meer in de war, want wie ben je nu eigenlijk?
Goed dat je daarmee naar een therapeut bent gegaan. Dat kan je helpen. Tenminste, als je er helemaal voor gaat. En er helemaal voor gaan betekent afscheid nemen van de drugs. Afstand nemen en houden van dat wat je ziek maakt. Jouw ex is een parasiet, hij zuigt je leeg en gooit de overblijfselen weg, het is een kwestie van tijd voor hij jou aan de kant zet, als je niet meer jong en begeerlijk bent, je zult nooit genoeg zijn voor hem.
Hij zal je niet redden, jullie liefde zal het niet redden, jij alleen kan jou redden.
Het lijkt alsof er niets fijners en mooiers is dan die glimp van het sprookje wat je zag op de hele goede momenten met hem. Die goede momenten houden jou hongerig naar meer. De meeste mensen zijn van nature hele positieve schepsels. Als ik maar hard genoeg mijn best doe, als ik maar niet meer dit of dat doe, als ik maar eerder zus en me zo....
Vooral als een mens weerstand krijgt dan gaat jouw sterke karakter opspelen, dan wil je terughalen wat er was, harder werken, beter je best doen, beter, sneller, goeier dan goeist. Want je hebt en houdt hoop en die hoop wordt keer op keer de grond in geboord en daarom ben je nu in de war. Want die verwarde junk, die nu aan het afkicken is, die herken je niet, dat ben jij toch niet? En omdat je weet dat jij het wel bent raak je nog meer in de war, want wie ben je nu eigenlijk?
Goed dat je daarmee naar een therapeut bent gegaan. Dat kan je helpen. Tenminste, als je er helemaal voor gaat. En er helemaal voor gaan betekent afscheid nemen van de drugs. Afstand nemen en houden van dat wat je ziek maakt. Jouw ex is een parasiet, hij zuigt je leeg en gooit de overblijfselen weg, het is een kwestie van tijd voor hij jou aan de kant zet, als je niet meer jong en begeerlijk bent, je zult nooit genoeg zijn voor hem.
Hij zal je niet redden, jullie liefde zal het niet redden, jij alleen kan jou redden.
dinsdag 14 oktober 2008 om 11:10
Hey Plosie, dank je wel.. Ik voel me ook wel alsof ik het onder ogen zie, zonder een roze bril op. Vroeger praatte ik nog een hoop goed. Nu niet meer. Ik geef eerlijk toe, ook aan mijn vriendinnen: Ik weet het niet meer. Ik wil het misschien niet meer. Ik raak alleen in paniek van ruzie, ik word daar klein en onzeker van. Niet alleen bij hem, ook bij andere mensen. Ook daar werk ik aan, maar het is heel moeilijk als je emotioneel bent (ik ben echt een gevoelsmens) om rationeel te blijven denken. Ik wil dan alleen een pleister tegen de pijn. En de pleister is hij vaak weer.
Ons contact is nu niet goed en dat scheelt. Hij heeft veel aandacht opgeeist de laatste tijd, wilde ook mijn vrienden ontmoeten, meer in mijn leven aanwezig zijn, wat als snel resulteerde tot ruzie. Hij trekt en duwt maar. Probeert stappen te doen en schrikt weer en neemt weer wat afstand. Kan dan weer niet zonder me. Ik weet dat deze man wel oprecht van me houdt, daar twijfel ik niet aan. Daar wil ik niets mee goedpraten hoor trouwens. Maar ook ik weet dat hij uiteindelijk meer van zichzelf houdt.
En dat zal ik ook moeten gaan doen. Eleonara, je raakt me want ik weet dat je in veel punten gelijk hebt. Niet in alles. Wel in je laatste zin. Hij heeft mij nog nooit aan de kant gezet, nog nooit laten gaan, en ik weet ook dat hij dat echt niet zou willen. Ik wil niet 7 jaar gaan uitpluizen, maar hij heeft meer dan genoeg bewezen dat hij echt van me houdt.
Maar idd niet genoeg. Niet genoeg om eerlijk te zijn, naar haar, naar mij, naar zichzelf.
Daarnaast, die man is een mess at the moment. Hij zit in de knoop, en ik wil hem niet beter maken. Dat is aan hem. Ik ben bezig met mijn leven in mijn handen te hebben, mezelf beter te voelen, in mijn therapie aan mezelf te werken, aan mijn zelfbeeld en onzekerheid. Ik heb genoeg aan mijzelf, dus ik heb niet eens zin om hem te overtuigen wat voor kwaliteiten hij heeft. Dat deed ik vroeger wel, maar nu niet meer.
Hij neemt nooit verantwoording voor zijn daden, is te laf om een keuze te maken en laat alles maar voortkabbelen, omdat elke keuze drastische gevolgen heeft. En die kan hij niet aan denk ik.
Soms wou ik juist dat hij me aan de kant zou zetten, want het is mijn eer te naar om hem dan nog terug te willen. Het is juist dat hij me steeds terugzoekt.. Soms zou ik willen dat het enorm escaleerde, zodat het maar over was. Onbewust probeer ik dat ook wel eens.. Woede is een veel betere emotie om van iemand te genezen dan verdriet..
Ons contact is nu niet goed en dat scheelt. Hij heeft veel aandacht opgeeist de laatste tijd, wilde ook mijn vrienden ontmoeten, meer in mijn leven aanwezig zijn, wat als snel resulteerde tot ruzie. Hij trekt en duwt maar. Probeert stappen te doen en schrikt weer en neemt weer wat afstand. Kan dan weer niet zonder me. Ik weet dat deze man wel oprecht van me houdt, daar twijfel ik niet aan. Daar wil ik niets mee goedpraten hoor trouwens. Maar ook ik weet dat hij uiteindelijk meer van zichzelf houdt.
En dat zal ik ook moeten gaan doen. Eleonara, je raakt me want ik weet dat je in veel punten gelijk hebt. Niet in alles. Wel in je laatste zin. Hij heeft mij nog nooit aan de kant gezet, nog nooit laten gaan, en ik weet ook dat hij dat echt niet zou willen. Ik wil niet 7 jaar gaan uitpluizen, maar hij heeft meer dan genoeg bewezen dat hij echt van me houdt.
Maar idd niet genoeg. Niet genoeg om eerlijk te zijn, naar haar, naar mij, naar zichzelf.
Daarnaast, die man is een mess at the moment. Hij zit in de knoop, en ik wil hem niet beter maken. Dat is aan hem. Ik ben bezig met mijn leven in mijn handen te hebben, mezelf beter te voelen, in mijn therapie aan mezelf te werken, aan mijn zelfbeeld en onzekerheid. Ik heb genoeg aan mijzelf, dus ik heb niet eens zin om hem te overtuigen wat voor kwaliteiten hij heeft. Dat deed ik vroeger wel, maar nu niet meer.
Hij neemt nooit verantwoording voor zijn daden, is te laf om een keuze te maken en laat alles maar voortkabbelen, omdat elke keuze drastische gevolgen heeft. En die kan hij niet aan denk ik.
Soms wou ik juist dat hij me aan de kant zou zetten, want het is mijn eer te naar om hem dan nog terug te willen. Het is juist dat hij me steeds terugzoekt.. Soms zou ik willen dat het enorm escaleerde, zodat het maar over was. Onbewust probeer ik dat ook wel eens.. Woede is een veel betere emotie om van iemand te genezen dan verdriet..
dinsdag 14 oktober 2008 om 11:41
Isis, gelukkig weet je dat hij echt van je houdt. Het is alleen niet de manier waarop jij graag liefgehad zou willen worden. Dat kan hij niet en hij kan zichzelf niet veranderen, net als dat het voor jou heel moeilijk is om een vrouw te worden die helemaal bij hem past.
Er is veel gebeurd tussen jullie en het vertrouwen, wat zo'n belangrijk fundament is voor een relatie, is er niet. Toch?
Denk jij dat er een manier is waarop jullie samen kunnen zijn?
Er is veel gebeurd tussen jullie en het vertrouwen, wat zo'n belangrijk fundament is voor een relatie, is er niet. Toch?
Denk jij dat er een manier is waarop jullie samen kunnen zijn?
dinsdag 14 oktober 2008 om 11:59
Het vertrouwen is er niet nee. Waarom zou hij bij mij niet liegen, dat heeft hij al wel eens gedaan. En na 7 jaar een dubbelleven te leiden liegt hij al snel over iets kleins, als een automatisme en dat is best zorgwekkend vind ik.
Veel praten en open en eerlijk zijn.. en dan nog weet ik het niet..
Er zijn al zo veel woorden gevallen en zoveel gezegd. Ik heb even niet eens de behoefte om hem te smsen, of te bedenken hoe hij zich voelt. Ik irriteer me voornamelijk veel. Als hij het moeilijk heeft moet ik het maar snappen of dat hij ruimte nodig heeft. Ik heb het geduld niet meer zo. Merk dat ik idd iemand wil die onvoorwaardelijk er voor me is en wil zijn. Al die twijfels, tja, dat doet toch ook iets met je ego, ook al zegt hij dat het niets met mij te maken heeft.
En dan, dan denk ik aan stoppen en dan voel ik de hand om mijn nek, mijn hart, mijn maag.. ik luister veel naar deze tekst:
Het staat er echt, de zin:
Ieder einde is een nieuw begin
Liefde wint altijd
Het lijkt dezelfde dag
Als toen ik gisteren ontwaakte en je naast me lag
Het is hetzelfde bed, maar het is koud...
En ik voel niets meer
En ik zie niets meer
Want er is niets meer
Om me heen
Ik ben gewoon alleen
Onder dezelfde zon
Die ons jarenlang vertelde dat de dag begon
Dezelfde warme wind, maar zonder jou
En ik voel niets meer
En ik zie niets meer
Want er is niets meer
Om me heen
Eén moment en jij bent hier
Ik zie je zo weer voor me
Ik knipper één keer met m’n ogen en je bent weg, blijft weg, voor altijd
laat me niet alleen
Want ik voel niets meer, zonder jou
Zonder je armen en je liefde om me heen
Ik kan het niet alleen..
Veel praten en open en eerlijk zijn.. en dan nog weet ik het niet..
Er zijn al zo veel woorden gevallen en zoveel gezegd. Ik heb even niet eens de behoefte om hem te smsen, of te bedenken hoe hij zich voelt. Ik irriteer me voornamelijk veel. Als hij het moeilijk heeft moet ik het maar snappen of dat hij ruimte nodig heeft. Ik heb het geduld niet meer zo. Merk dat ik idd iemand wil die onvoorwaardelijk er voor me is en wil zijn. Al die twijfels, tja, dat doet toch ook iets met je ego, ook al zegt hij dat het niets met mij te maken heeft.
En dan, dan denk ik aan stoppen en dan voel ik de hand om mijn nek, mijn hart, mijn maag.. ik luister veel naar deze tekst:
Het staat er echt, de zin:
Ieder einde is een nieuw begin
Liefde wint altijd
Het lijkt dezelfde dag
Als toen ik gisteren ontwaakte en je naast me lag
Het is hetzelfde bed, maar het is koud...
En ik voel niets meer
En ik zie niets meer
Want er is niets meer
Om me heen
Ik ben gewoon alleen
Onder dezelfde zon
Die ons jarenlang vertelde dat de dag begon
Dezelfde warme wind, maar zonder jou
En ik voel niets meer
En ik zie niets meer
Want er is niets meer
Om me heen
Eén moment en jij bent hier
Ik zie je zo weer voor me
Ik knipper één keer met m’n ogen en je bent weg, blijft weg, voor altijd
laat me niet alleen
Want ik voel niets meer, zonder jou
Zonder je armen en je liefde om me heen
Ik kan het niet alleen..
dinsdag 14 oktober 2008 om 14:03
Sorry Iris, ik vind de tekst prachtig maar ik denk dat je er uiteindelijk niks aan hebt. Nogmaals, het spijt me als ik nu een mooi gevoel van jou met voeten treedt maar zo poëtisch is het gewoon allemaal niet. Zó mooi en romantisch is het niet en je kunt het best alleen. Je kunt het veel beter alleen dan je denkt maar juist het luisteren naar teksten zoals deze, het zwelgen in je verdriet, dat verlamt je.
Ik denk dat er andere teksten zijn die niet direct passen bij jouw huilende hart maar die je wel de power geven om de boel te bekijken zoals het leven werkelijk is en zoals de situatie werkelijk was. Je bent belogen, bedrogen, in de maling genomen, en nu is het voorbij. Hoe moeilijk ook, zoek vooral naar teksten die je kracht geven, niet naar gedichten die passen bij je verdriet want daar moet je juist uit.
De tekst van o.a. Ik leef niet meer voor jou, van Marco Borsato, dat soort teksten, dat soort liedjes, daar zou jij naar moeten luisteren. Niet in de draaikolk van het verdriet blijven zitten meid, daar schiet je niks mee op.
Als je werkelijk niet kunt leven zonder die man, leef dan mét hem en neem hem zoals hij is, met zijn leugens en zijn onaangepaste gedrag. Dan kies je voor hem en accepteer je het feit dat er waarschijnlijk nooit echte rust zal zijn in je leven en dat je keer op keer voor allerlei onaangename verassingen komt te staan. Dat kan ook nog natuurlijk.
Maar juist omdat je weet dat als jij je geeft, hij zijn belangstelling snel zal verliezen, daarom sta je nu op dit punt. Het punt waarop je zegt dat het genoeg is. En laat het dan ook genoeg zijn en zoek naar de positieve kanten van deze beslissing. Echt, je hart heelt weer en misschien dat je ooit terug zult kijken op deze liefde als iets wat je jezelf nooit meer aan zult doen. Maar dan moet je niet naar de nostalgie kijken en naar 'hoe mooi het had kunnen zijn als hij maar.....' maar naar de werkelijkheid. En de werkelijkheid was niet poëtisch, die was gewoon ellendig.
Ik denk dat er andere teksten zijn die niet direct passen bij jouw huilende hart maar die je wel de power geven om de boel te bekijken zoals het leven werkelijk is en zoals de situatie werkelijk was. Je bent belogen, bedrogen, in de maling genomen, en nu is het voorbij. Hoe moeilijk ook, zoek vooral naar teksten die je kracht geven, niet naar gedichten die passen bij je verdriet want daar moet je juist uit.
De tekst van o.a. Ik leef niet meer voor jou, van Marco Borsato, dat soort teksten, dat soort liedjes, daar zou jij naar moeten luisteren. Niet in de draaikolk van het verdriet blijven zitten meid, daar schiet je niks mee op.
Als je werkelijk niet kunt leven zonder die man, leef dan mét hem en neem hem zoals hij is, met zijn leugens en zijn onaangepaste gedrag. Dan kies je voor hem en accepteer je het feit dat er waarschijnlijk nooit echte rust zal zijn in je leven en dat je keer op keer voor allerlei onaangename verassingen komt te staan. Dat kan ook nog natuurlijk.
Maar juist omdat je weet dat als jij je geeft, hij zijn belangstelling snel zal verliezen, daarom sta je nu op dit punt. Het punt waarop je zegt dat het genoeg is. En laat het dan ook genoeg zijn en zoek naar de positieve kanten van deze beslissing. Echt, je hart heelt weer en misschien dat je ooit terug zult kijken op deze liefde als iets wat je jezelf nooit meer aan zult doen. Maar dan moet je niet naar de nostalgie kijken en naar 'hoe mooi het had kunnen zijn als hij maar.....' maar naar de werkelijkheid. En de werkelijkheid was niet poëtisch, die was gewoon ellendig.
