Relaties
alle pijlers
Helemaal vast
dinsdag 14 oktober 2008 om 14:40
Je hebt ook gelijk. Ik luister ook meer naar Anouk en Pink of naar Ruth Jacott met Ik kan echt zonder jou
Ik probeer ook op dit moment echt sterk te zijn, beginnend met afleiding zoeken, hem niet te smsen etc, maar het blijft erg moeilijk sterk te zijn, ook wetende dat er vroeg of laat een confrontatie aan zit te komen en ik weet niet hoe het zal zijn, ik hoop alleen maar dat ik sterk zal blijven.
Het is waar, ik ben meer waard dan dit en de gestolen momenten beginnen steeds minder op te wegen tegen alle misere en alles wat er speelt.. en misschien daaronder ook nog suddert.
Thanks!
xx
Ik probeer ook op dit moment echt sterk te zijn, beginnend met afleiding zoeken, hem niet te smsen etc, maar het blijft erg moeilijk sterk te zijn, ook wetende dat er vroeg of laat een confrontatie aan zit te komen en ik weet niet hoe het zal zijn, ik hoop alleen maar dat ik sterk zal blijven.
Het is waar, ik ben meer waard dan dit en de gestolen momenten beginnen steeds minder op te wegen tegen alle misere en alles wat er speelt.. en misschien daaronder ook nog suddert.
Thanks!
xx
dinsdag 14 oktober 2008 om 14:54
Wauw, wat vat je mijn posting goed op Isis. Ik had verwacht dat je pissig zou zijn, en dat was ook prima geweest. Beter boos dan lamgeslagen, teleurgesteld of wat dan ook
Zet 'm op meid, en post als je er behoefte aan hebt. Zo'n intense relatie als jij achter de rug hebt, heeft tijd nodig om uit te woekeren, dat snapt iedereen.
Zet 'm op meid, en post als je er behoefte aan hebt. Zo'n intense relatie als jij achter de rug hebt, heeft tijd nodig om uit te woekeren, dat snapt iedereen.
dinsdag 14 oktober 2008 om 15:03
quote:eleonora schreef op 14 oktober 2008 @ 14:03:
Sorry Iris, ik vind de tekst prachtig maar ik denk dat je er uiteindelijk niks aan hebt. Nogmaals, het spijt me als ik nu een mooi gevoel van jou met voeten treedt maar zo poëtisch is het gewoon allemaal niet. Zó mooi en romantisch is het niet en je kunt het best alleen. Je kunt het veel beter alleen dan je denkt maar juist het luisteren naar teksten zoals deze, het zwelgen in je verdriet, dat verlamt je.
Ik denk dat er andere teksten zijn die niet direct passen bij jouw huilende hart maar die je wel de power geven om de boel te bekijken zoals het leven werkelijk is en zoals de situatie werkelijk was. Je bent belogen, bedrogen, in de maling genomen, en nu is het voorbij. Hoe moeilijk ook, zoek vooral naar teksten die je kracht geven, niet naar gedichten die passen bij je verdriet want daar moet je juist uit.
De tekst van o.a. Ik leef niet meer voor jou, van Marco Borsato, dat soort teksten, dat soort liedjes, daar zou jij naar moeten luisteren. Niet in de draaikolk van het verdriet blijven zitten meid, daar schiet je niks mee op.
Als je werkelijk niet kunt leven zonder die man, leef dan mét hem en neem hem zoals hij is, met zijn leugens en zijn onaangepaste gedrag. Dan kies je voor hem en accepteer je het feit dat er waarschijnlijk nooit echte rust zal zijn in je leven en dat je keer op keer voor allerlei onaangename verassingen komt te staan. Dat kan ook nog natuurlijk.
Maar juist omdat je weet dat als jij je geeft, hij zijn belangstelling snel zal verliezen, daarom sta je nu op dit punt. Het punt waarop je zegt dat het genoeg is. En laat het dan ook genoeg zijn en zoek naar de positieve kanten van deze beslissing. Echt, je hart heelt weer en misschien dat je ooit terug zult kijken op deze liefde als iets wat je jezelf nooit meer aan zult doen. Maar dan moet je niet naar de nostalgie kijken en naar 'hoe mooi het had kunnen zijn als hij maar.....' maar naar de werkelijkheid. En de werkelijkheid was niet poëtisch, die was gewoon ellendig.Geweldige reactie.. hoewel je het niet voor mij schreef heb ik er wel veel aan! enne, Isis... je verhaal is herkenbaar maar ik ben hopelijk een al een stapje verder.. en daar gekomen door naar de situatie te kijken zoals elenora hem beschrijft
Sorry Iris, ik vind de tekst prachtig maar ik denk dat je er uiteindelijk niks aan hebt. Nogmaals, het spijt me als ik nu een mooi gevoel van jou met voeten treedt maar zo poëtisch is het gewoon allemaal niet. Zó mooi en romantisch is het niet en je kunt het best alleen. Je kunt het veel beter alleen dan je denkt maar juist het luisteren naar teksten zoals deze, het zwelgen in je verdriet, dat verlamt je.
Ik denk dat er andere teksten zijn die niet direct passen bij jouw huilende hart maar die je wel de power geven om de boel te bekijken zoals het leven werkelijk is en zoals de situatie werkelijk was. Je bent belogen, bedrogen, in de maling genomen, en nu is het voorbij. Hoe moeilijk ook, zoek vooral naar teksten die je kracht geven, niet naar gedichten die passen bij je verdriet want daar moet je juist uit.
De tekst van o.a. Ik leef niet meer voor jou, van Marco Borsato, dat soort teksten, dat soort liedjes, daar zou jij naar moeten luisteren. Niet in de draaikolk van het verdriet blijven zitten meid, daar schiet je niks mee op.
Als je werkelijk niet kunt leven zonder die man, leef dan mét hem en neem hem zoals hij is, met zijn leugens en zijn onaangepaste gedrag. Dan kies je voor hem en accepteer je het feit dat er waarschijnlijk nooit echte rust zal zijn in je leven en dat je keer op keer voor allerlei onaangename verassingen komt te staan. Dat kan ook nog natuurlijk.
Maar juist omdat je weet dat als jij je geeft, hij zijn belangstelling snel zal verliezen, daarom sta je nu op dit punt. Het punt waarop je zegt dat het genoeg is. En laat het dan ook genoeg zijn en zoek naar de positieve kanten van deze beslissing. Echt, je hart heelt weer en misschien dat je ooit terug zult kijken op deze liefde als iets wat je jezelf nooit meer aan zult doen. Maar dan moet je niet naar de nostalgie kijken en naar 'hoe mooi het had kunnen zijn als hij maar.....' maar naar de werkelijkheid. En de werkelijkheid was niet poëtisch, die was gewoon ellendig.Geweldige reactie.. hoewel je het niet voor mij schreef heb ik er wel veel aan! enne, Isis... je verhaal is herkenbaar maar ik ben hopelijk een al een stapje verder.. en daar gekomen door naar de situatie te kijken zoals elenora hem beschrijft
woensdag 15 oktober 2008 om 12:29
Met dezelfde intentie als Eleonora schrijf ik voor jou mijn verhaal.
Ze ontmoette hem 10 jaar geleden op een feest. Zij was een beschadigd meisje, zij was op zoek naar liefde maar kon er niet meer omgaan. Ze zag hem en hij zag haar, en dat klopte gewoon. Ze wist wel meteen dat zij zo anders was dan hij. Zij was ambitieus, intelligent, wild, knap maar vooral heel destructief. Hij was braaf, woonde bij zijn ouders, deed goed zijn best, was onschuldig. Maar hij was de eerste man die haar toch kon domineren en zij vond dat geweldig.
Ze raakten verslaafd aan elkaar, aan het spel van elkaar pijn doen en het weer goedmaken. Ze hielden zielsveel van elkaar maar maakten elkaar kapot.
Hij wilde haar voor altijd, maar zij hield hem op afstand.
Tijdens een vakantie met vriendinnen was ze zo bang hem kwijt te raken dat ze op de trein stapte naar Spanje, waar hij was met zijn vrienden.
Ze hadden een week lang sex op het strand en overal waar ze maar konden verzinnen. Ze zeiden dat ze altijd bij elkaar zouden blijven.
Vlak daarna stuurde ze hem toch weer weg en zijn hart brak. Toen ze hem weer ging missen, hield hij haar op afstand. Hij wilde niet langer gekwetst worden. Samen met de gebeurtenissen uit haar jeugd werd dit haar teveel. Ze kreeg een serieuze breakdown en belandde bij de psychiater.
Het leven kabbelde voort. Ze zagen elkaar nog wel eens, maar dat draaide altijd uit op sex en liefde. Maar omdat zij medicijnen had, deed het haar niet meer zoveel.
Zij ontmoette haar droomman en samen verhuisden ze ver van haar ex vandaan. Toch hielden ze contact. Ze vertelden elkaar altijd dat ze ooit weer samen zouden komen. Ze stuurden elkaar songteksten met harde en toch liefdevolle teksten. Maar ze zagen elkaar nooit weer.
Zij verhuisde echter een tijd geleden terug, en ze spraken ondanks beter weten met elkaar af. En het begon weer van voren af aan, aantrekken, afstoten, puur verlangen en verdriet.
Een verslavingsrelatie met iemand van wie ze nooit kan loskomen. Ze wisten allebei dat ze afstand van elkaar moesten houden. Als ze elkaar zagen stond hij te trillen op zijn benen en klopte zijn hart zo hard dat ze het kon voelen. Bij haar stonden de tranen in haar ogen en ze wilde altijd bij hem zijn.
Hij stuurde haar steeds weg, wilde haar niet toelaten in zijn hart, en hoe harder hij duwde hoe liever zij hem wilde.
Ze praten niet als ze elkaar zien. Wat valt er te zeggen. Het enige wat belangrijk is, is dat ze elkaar vast kunnen houden.
Elke dag zit hij in haar hoofd. Ze huilt als ze bedenkt dat ze samen horen te zijn, maar dat dat nooit zal kunnen. Ze horen bij elkaar. Ze weet dat hij voor haar hetzelfde voelt, maar hij zal het haar niet vertellen. Samen en toch zo alleen, altijd in elkaars gedachten...
Ze ontmoette hem 10 jaar geleden op een feest. Zij was een beschadigd meisje, zij was op zoek naar liefde maar kon er niet meer omgaan. Ze zag hem en hij zag haar, en dat klopte gewoon. Ze wist wel meteen dat zij zo anders was dan hij. Zij was ambitieus, intelligent, wild, knap maar vooral heel destructief. Hij was braaf, woonde bij zijn ouders, deed goed zijn best, was onschuldig. Maar hij was de eerste man die haar toch kon domineren en zij vond dat geweldig.
Ze raakten verslaafd aan elkaar, aan het spel van elkaar pijn doen en het weer goedmaken. Ze hielden zielsveel van elkaar maar maakten elkaar kapot.
Hij wilde haar voor altijd, maar zij hield hem op afstand.
Tijdens een vakantie met vriendinnen was ze zo bang hem kwijt te raken dat ze op de trein stapte naar Spanje, waar hij was met zijn vrienden.
Ze hadden een week lang sex op het strand en overal waar ze maar konden verzinnen. Ze zeiden dat ze altijd bij elkaar zouden blijven.
Vlak daarna stuurde ze hem toch weer weg en zijn hart brak. Toen ze hem weer ging missen, hield hij haar op afstand. Hij wilde niet langer gekwetst worden. Samen met de gebeurtenissen uit haar jeugd werd dit haar teveel. Ze kreeg een serieuze breakdown en belandde bij de psychiater.
Het leven kabbelde voort. Ze zagen elkaar nog wel eens, maar dat draaide altijd uit op sex en liefde. Maar omdat zij medicijnen had, deed het haar niet meer zoveel.
Zij ontmoette haar droomman en samen verhuisden ze ver van haar ex vandaan. Toch hielden ze contact. Ze vertelden elkaar altijd dat ze ooit weer samen zouden komen. Ze stuurden elkaar songteksten met harde en toch liefdevolle teksten. Maar ze zagen elkaar nooit weer.
Zij verhuisde echter een tijd geleden terug, en ze spraken ondanks beter weten met elkaar af. En het begon weer van voren af aan, aantrekken, afstoten, puur verlangen en verdriet.
Een verslavingsrelatie met iemand van wie ze nooit kan loskomen. Ze wisten allebei dat ze afstand van elkaar moesten houden. Als ze elkaar zagen stond hij te trillen op zijn benen en klopte zijn hart zo hard dat ze het kon voelen. Bij haar stonden de tranen in haar ogen en ze wilde altijd bij hem zijn.
Hij stuurde haar steeds weg, wilde haar niet toelaten in zijn hart, en hoe harder hij duwde hoe liever zij hem wilde.
Ze praten niet als ze elkaar zien. Wat valt er te zeggen. Het enige wat belangrijk is, is dat ze elkaar vast kunnen houden.
Elke dag zit hij in haar hoofd. Ze huilt als ze bedenkt dat ze samen horen te zijn, maar dat dat nooit zal kunnen. Ze horen bij elkaar. Ze weet dat hij voor haar hetzelfde voelt, maar hij zal het haar niet vertellen. Samen en toch zo alleen, altijd in elkaars gedachten...
woensdag 15 oktober 2008 om 12:37
En nu het echte verhaal;
Ze leerden elkaar kennen op een feestje, ze werden verliefd maar pasten niet goed bij elkaar. Hij overlaadde haar met liefde en was tegelijkertijd dominant. Zij vond dat ontzettend sexy en leuk, maar het was niet genoeg. Ze kregen een vage knipperlichtrelatie.
Uiteindelijk trok hij het niet meer. Voor haar was de klap dat ze hem kwijt was, ontzettend hard. Ze was al zo vaak mensen verloren dat ze instortte. Ze kreeg hulp en medicijnen en leerde anders naar dingen te kijken.
Ze ontmoette haar droomman en ze verhuisden samen. Ze hield contact met haar ex, en samen dolden ze wat af over wat als..... ze wisten toch dat ze elkaar niet, misschien wel nooit, meer zouden zien. En dat was okay.
Ze verhuisde terug. Ze zagen elkaar weer ze schrok van de enorme aantrekkingskracht die van hem uitging. Maar kom op zeg, hij was zo mogelijk nog meer veranderd en anders dan zij, en zij had al een relatie.
Ze gingen heel ordinair toch met elkaar smsen, en hij probeerde haar wel eens over te halen voor sex. Hij is vrijgezel en heeft een aantal vaste sexvriendinnen. Hij vond het wel leuk haar aan die verzameling toe te voegen.
Ze werd verliefd, maar hij niet. Hij gebruikte haar en daarnaast hadden ze elkaar echt niets meer te melden.
Het was de herinnering die zij zo mooi herschreven had in haar eigen hoofd, die haar deed geloven dat zij samen hoorde te zijn met deze persoon, die eigenlijk helemaal niet eens bestond.
Ze leerden elkaar kennen op een feestje, ze werden verliefd maar pasten niet goed bij elkaar. Hij overlaadde haar met liefde en was tegelijkertijd dominant. Zij vond dat ontzettend sexy en leuk, maar het was niet genoeg. Ze kregen een vage knipperlichtrelatie.
Uiteindelijk trok hij het niet meer. Voor haar was de klap dat ze hem kwijt was, ontzettend hard. Ze was al zo vaak mensen verloren dat ze instortte. Ze kreeg hulp en medicijnen en leerde anders naar dingen te kijken.
Ze ontmoette haar droomman en ze verhuisden samen. Ze hield contact met haar ex, en samen dolden ze wat af over wat als..... ze wisten toch dat ze elkaar niet, misschien wel nooit, meer zouden zien. En dat was okay.
Ze verhuisde terug. Ze zagen elkaar weer ze schrok van de enorme aantrekkingskracht die van hem uitging. Maar kom op zeg, hij was zo mogelijk nog meer veranderd en anders dan zij, en zij had al een relatie.
Ze gingen heel ordinair toch met elkaar smsen, en hij probeerde haar wel eens over te halen voor sex. Hij is vrijgezel en heeft een aantal vaste sexvriendinnen. Hij vond het wel leuk haar aan die verzameling toe te voegen.
Ze werd verliefd, maar hij niet. Hij gebruikte haar en daarnaast hadden ze elkaar echt niets meer te melden.
Het was de herinnering die zij zo mooi herschreven had in haar eigen hoofd, die haar deed geloven dat zij samen hoorde te zijn met deze persoon, die eigenlijk helemaal niet eens bestond.
woensdag 15 oktober 2008 om 13:15
quote:Isis27 schreef op 15 oktober 2008 @ 12:45:
Ik verdwijn liever opeens met een aantal hele sterke woorden die hem nog lang aan het denken zetten. Geen beautiful goodbye, geen goodbye sex, geen laatste kuts, geen drama en tranen.
Het moet onverwacht, het moet zoveel mogelijk uit de heftige emoties blijven die er voor zorgen dat we juist alles weer voelen en afdwalen van het punt waar het eigenlijk om gaat.
Ja, hier idem. Ik ben uit zijn leven verdwenen inmiddels. Zonder iets te zeggen of te doen, behalve wat goede dingen die ik hem heb gezegd de laatste keer dat ik hem zag. Waar hij over na kan denken als hij daar klaar voor is.
Waarom ik het zo heb gedaan; heel eerlijk; met de hoop dat hij ooit inziet......... en dat alles dan goed kan worden.
Ik ben er dus ook nog lang niet klaar mee, maar ik ben hem ook vreselijk aan het romantiseren. Sterker nog, zelfs zijn slechte eignschappen draai ik zo om dat het voor mij iets wordt dat iets zegt over onze sterke band.
Ik geloof best dat er een bepaalde liefde kan zijn tussen twee mensen, zoals ik en mijn ex en bij jou en jouw 'ex'. Maar die liefde alleen is juist in deze gevallen niet genoeg. Deze mannen doen ons pijn en verdriet. dat is iets wat we niet moeten willen.
Misschien is het bij jou wel zo, dat het voor jou vertrouwd is dat mensen je pijn doen (beginnerspsychologie én herkenning) maar je moet beseffen dat het niet goed voor je is.
Probeer de zaken te zien zoals ze zijn; hij ís getrouwd, het werkt niet met jullie samen, hij heeft gelogen. Is dat die heerlijke liefde?
Ik weet dat ik hier niet naar moet verlangen, en ik denk jij ook niet. Na zoveel jaar moeten we toch weten dat deze mannen ons niet verder helpen.
En vertrouw er anders gewoon op, dat als jullie samen horen, dat er heus ooit wel een gezonde relatie zal ontstaan als jullie daar klaar voor zijn.
Ik verdwijn liever opeens met een aantal hele sterke woorden die hem nog lang aan het denken zetten. Geen beautiful goodbye, geen goodbye sex, geen laatste kuts, geen drama en tranen.
Het moet onverwacht, het moet zoveel mogelijk uit de heftige emoties blijven die er voor zorgen dat we juist alles weer voelen en afdwalen van het punt waar het eigenlijk om gaat.
Ja, hier idem. Ik ben uit zijn leven verdwenen inmiddels. Zonder iets te zeggen of te doen, behalve wat goede dingen die ik hem heb gezegd de laatste keer dat ik hem zag. Waar hij over na kan denken als hij daar klaar voor is.
Waarom ik het zo heb gedaan; heel eerlijk; met de hoop dat hij ooit inziet......... en dat alles dan goed kan worden.
Ik ben er dus ook nog lang niet klaar mee, maar ik ben hem ook vreselijk aan het romantiseren. Sterker nog, zelfs zijn slechte eignschappen draai ik zo om dat het voor mij iets wordt dat iets zegt over onze sterke band.
Ik geloof best dat er een bepaalde liefde kan zijn tussen twee mensen, zoals ik en mijn ex en bij jou en jouw 'ex'. Maar die liefde alleen is juist in deze gevallen niet genoeg. Deze mannen doen ons pijn en verdriet. dat is iets wat we niet moeten willen.
Misschien is het bij jou wel zo, dat het voor jou vertrouwd is dat mensen je pijn doen (beginnerspsychologie én herkenning) maar je moet beseffen dat het niet goed voor je is.
Probeer de zaken te zien zoals ze zijn; hij ís getrouwd, het werkt niet met jullie samen, hij heeft gelogen. Is dat die heerlijke liefde?
Ik weet dat ik hier niet naar moet verlangen, en ik denk jij ook niet. Na zoveel jaar moeten we toch weten dat deze mannen ons niet verder helpen.
En vertrouw er anders gewoon op, dat als jullie samen horen, dat er heus ooit wel een gezonde relatie zal ontstaan als jullie daar klaar voor zijn.
woensdag 15 oktober 2008 om 22:42
Isis, jij bent een leeuw in schaapskleren. Ik denk dat je aan de ene kant je kracht ongelooflijk onderschat en je zwakte ongelooflijk overschat. Jouw tekst spreekt boekdelen. Je hebt zelfinzicht, inzicht in je relatie en de patronen, inzicht in wat je wilt en nodig hebt, inzicht in je angsten. Je hebt hulp gezocht. Je staat op een keerpunt. Voorgoed afscheid afnemen van deze destructieve cirkel en een moeilijke maar oh zo waardevolle weg naar boven beginnen.
Ik herken veel van wat je over jezelf schrijft. Het enige wat ik wil tegenspreken is dat dit 'liefde' is. Misschien voelt het zo maar het is niets meer dan herkenning van pijn in jezelf bij de ander. Ik ben wat 'liefde' betreft veel cynischer geworden. Liefde doet geen pijn. Als ik het woord 'liefde' denk of hardop uitspreek dan voel ik zachtheid, warmte, steun, openheid, eerlijkheid (ook de harde waarheid), schoonheid, humor, zegeningen, vrijheid, vrolijkheid...dat zijn de gevoelens/woorden die ik met 'liefde' associeer.
Verslaving kan op 'liefde' lijken maar is het zelden. Het je wanhopig aan elkaar vastklampen is geen liefde. Ik zit momenteel in een 'relatie' met mijn ex waar ik al tig keer mee heb gebroken om elke keer weer te smelten als ik hem zie en toch tegen beter weten in naar hem terug ga. Het is een spiegel van pijn die we aantrekken, het is vertrouwd, het voelt als een 'klik' (ja allicht is het een klik, je voelt iets vertrouwds en je haakt daarop in, het is geen liefde) en omdat die 'klik' ook prettige dingen met je kan doen, associeer je dat fijne gevoel met 'liefde'.
Isis, ik ben er zelf nog lang niet maar ik weet wel wanneer ik mezelf aan het besodemieteren ben. Nu dus. Terwijl ik dit schrijf en zelf in een relatie zit (relatie is eigenlijk een veel te groot woord maar bij gebrek aan beter....>) waarvan ik niet weet wat ik er precies mee moet.
Dat gat waar je zo bang voor bent....is niets anders dan de leegte die je al die jaren met hem probeerde te vullen. Die leegte is niets anders dan een gat waar je je ellende in kunt laten verdwijnen. Die leegte wordt uiteindelijk je beste maatje. Wees niet bang voor iets dat wezenlijk bij jou hoort, dat jij wezenlijk bent. Dat gat is niets meer dan een stuk dat door JOU opgevuld wil worden. Niet door hem of wie dan ook.
Ben zelf door een mega diep dal gegaan en in dat dal kwam ik mezelf tegen. Ik wou dat ik veel eerder de leegte verwelkomt had dan er zo keihard voor weg te rennen.
Heel veel sterkte en als je behoefte of steun nodig hebt buiten dit forum om, stuur me gerust een privebericht.
Liefs,
Sensy
Ik herken veel van wat je over jezelf schrijft. Het enige wat ik wil tegenspreken is dat dit 'liefde' is. Misschien voelt het zo maar het is niets meer dan herkenning van pijn in jezelf bij de ander. Ik ben wat 'liefde' betreft veel cynischer geworden. Liefde doet geen pijn. Als ik het woord 'liefde' denk of hardop uitspreek dan voel ik zachtheid, warmte, steun, openheid, eerlijkheid (ook de harde waarheid), schoonheid, humor, zegeningen, vrijheid, vrolijkheid...dat zijn de gevoelens/woorden die ik met 'liefde' associeer.
Verslaving kan op 'liefde' lijken maar is het zelden. Het je wanhopig aan elkaar vastklampen is geen liefde. Ik zit momenteel in een 'relatie' met mijn ex waar ik al tig keer mee heb gebroken om elke keer weer te smelten als ik hem zie en toch tegen beter weten in naar hem terug ga. Het is een spiegel van pijn die we aantrekken, het is vertrouwd, het voelt als een 'klik' (ja allicht is het een klik, je voelt iets vertrouwds en je haakt daarop in, het is geen liefde) en omdat die 'klik' ook prettige dingen met je kan doen, associeer je dat fijne gevoel met 'liefde'.
Isis, ik ben er zelf nog lang niet maar ik weet wel wanneer ik mezelf aan het besodemieteren ben. Nu dus. Terwijl ik dit schrijf en zelf in een relatie zit (relatie is eigenlijk een veel te groot woord maar bij gebrek aan beter....>) waarvan ik niet weet wat ik er precies mee moet.
Dat gat waar je zo bang voor bent....is niets anders dan de leegte die je al die jaren met hem probeerde te vullen. Die leegte is niets anders dan een gat waar je je ellende in kunt laten verdwijnen. Die leegte wordt uiteindelijk je beste maatje. Wees niet bang voor iets dat wezenlijk bij jou hoort, dat jij wezenlijk bent. Dat gat is niets meer dan een stuk dat door JOU opgevuld wil worden. Niet door hem of wie dan ook.
Ben zelf door een mega diep dal gegaan en in dat dal kwam ik mezelf tegen. Ik wou dat ik veel eerder de leegte verwelkomt had dan er zo keihard voor weg te rennen.
Heel veel sterkte en als je behoefte of steun nodig hebt buiten dit forum om, stuur me gerust een privebericht.
Liefs,
Sensy
donderdag 16 oktober 2008 om 10:27
Jeetje Isis wat een verhaal... ik wil graag reageren maar tegelijkertijd schroom ik wat, omdat je al zoveel ontzettend goeie reacties hebt gehad. Wat kan de mijne nog toevoegen? Misschien niet heel veel maar zie het dan als een hart onder de riem.
Hij zal niet veranderen. Als het na 7 jaar nog steeds zo is als het nu is, na alles wat er gebeurd is, dan wordt het niet meer anders. Iemand die dit volhoudt... zo tegen je gelogen heeft én tegen zijn vrouw... Deze man is zoals hij is.
Jij hebt alleen invloed op jezelf. Je werkt er hard aan om de touwtjes in handen te gaan nemen, dat is duidelijk. Je schreef over hem: Hij neemt nooit verantwoording voor zijn daden, is te laf om een keuze te maken en laat alles maar voortkabbelen, omdat elke keuze drastische gevolgen heeft. Ik geloof dat je van hem houdt maar als je zoiets schrijft over je grote liefde, dan is er iets heel grondig mis. Maar goed, dat inzicht heb je zelf ook al.
Ik denk ook dat hij oprecht van je houdt. Maar het is al vaker gezegd: liefde is niet genoeg. En ik vraag me af: hoe gezond is zijn liefde voor jou, hoe puur, hoe echt, hoe onvoorwaardelijk?
Je grootste uitdaging is nu je patroon doorbreken, afkicken van je verslaving. Want dat is het. Ik kan me vergissen maar als ik tussen de regels door lees zie ik een vrouw met een grote kracht in zichzelf die heel goed weet wat goed voor haar is. Grijp die kracht bij de kladden en zet hem in, voor jezelf!
Heel veel sterkte,
Snoek
Hij zal niet veranderen. Als het na 7 jaar nog steeds zo is als het nu is, na alles wat er gebeurd is, dan wordt het niet meer anders. Iemand die dit volhoudt... zo tegen je gelogen heeft én tegen zijn vrouw... Deze man is zoals hij is.
Jij hebt alleen invloed op jezelf. Je werkt er hard aan om de touwtjes in handen te gaan nemen, dat is duidelijk. Je schreef over hem: Hij neemt nooit verantwoording voor zijn daden, is te laf om een keuze te maken en laat alles maar voortkabbelen, omdat elke keuze drastische gevolgen heeft. Ik geloof dat je van hem houdt maar als je zoiets schrijft over je grote liefde, dan is er iets heel grondig mis. Maar goed, dat inzicht heb je zelf ook al.
Ik denk ook dat hij oprecht van je houdt. Maar het is al vaker gezegd: liefde is niet genoeg. En ik vraag me af: hoe gezond is zijn liefde voor jou, hoe puur, hoe echt, hoe onvoorwaardelijk?
Je grootste uitdaging is nu je patroon doorbreken, afkicken van je verslaving. Want dat is het. Ik kan me vergissen maar als ik tussen de regels door lees zie ik een vrouw met een grote kracht in zichzelf die heel goed weet wat goed voor haar is. Grijp die kracht bij de kladden en zet hem in, voor jezelf!
Heel veel sterkte,
Snoek
donderdag 16 oktober 2008 om 11:00
Hier een ex junk met nasleep.
Destructief je ziet elkaars zwakheden dat haalt herkenning naarboven waardoor je denkt whow het lijkt wel of je jezelf ziet in de ander.
Je pijnigd elkaar alleen maar nóg meer.
Verslaving idd. van beide kanten.
Ben ermee gestopt na ruim 6jr.Aan en uit.Keeropkeer.
Ohja hij hield van me dat weet ik zeker.Maar wilde er geen eind aan maken, hij die me constant bleef zoeken.Hij die maar geen keus kon maken,want dan was het zijn schuld dat het over zou zijn.En vond het wel best ook zo.
Nee dat doen ze niet.
Jij hebt dat te doen.Want dan kan hij zeggen maar jij wilde niet meer toch?
Je word sterker juist omdat je kiest voor jouzelf.
Het kost verschrikkelijk veel maar uitreindelijk voldoende om te zeggen je hebt er goed aan gedaan.
Hoe bang je nu nog bent.
En ik hield van hem omdat hij van mij hield.Want dat kende ik niet iemand die me liefheeft.
Maar hij toch niet genoeg.
Sterkte.
Destructief je ziet elkaars zwakheden dat haalt herkenning naarboven waardoor je denkt whow het lijkt wel of je jezelf ziet in de ander.
Je pijnigd elkaar alleen maar nóg meer.
Verslaving idd. van beide kanten.
Ben ermee gestopt na ruim 6jr.Aan en uit.Keeropkeer.
Ohja hij hield van me dat weet ik zeker.Maar wilde er geen eind aan maken, hij die me constant bleef zoeken.Hij die maar geen keus kon maken,want dan was het zijn schuld dat het over zou zijn.En vond het wel best ook zo.
Nee dat doen ze niet.
Jij hebt dat te doen.Want dan kan hij zeggen maar jij wilde niet meer toch?
Je word sterker juist omdat je kiest voor jouzelf.
Het kost verschrikkelijk veel maar uitreindelijk voldoende om te zeggen je hebt er goed aan gedaan.
Hoe bang je nu nog bent.
En ik hield van hem omdat hij van mij hield.Want dat kende ik niet iemand die me liefheeft.
Maar hij toch niet genoeg.
Sterkte.
donderdag 16 oktober 2008 om 11:09
Dat is het. Hij houdt wel van me, maar niet genoeg.
Hij zal nooit zeggen dat het over is omdat hij het niet kan. Zeker niet als hij voor me staat en me aan moet kijken. Hij kan het niet omdat hij het niet wilt en juist als hij me ziet ook weer wordt overvallen door het gevoel wat er nog altijd is. Daarom is face to face echt geen oplossing.
Ik kies voor mij, dat heb ik nog bijna nooit gedaan. Dat is eng, dat is nieuw. ik red het wel met mezelf, want ik kan goed met mijzelf alleen zijn en mijn gevoelens. Ik heb hele goede vriendschappen en dus een sterk vangnet gelukkig.
Maar 7 jaar is veel op 27 jaartjes..
Hij zal nooit zeggen dat het over is omdat hij het niet kan. Zeker niet als hij voor me staat en me aan moet kijken. Hij kan het niet omdat hij het niet wilt en juist als hij me ziet ook weer wordt overvallen door het gevoel wat er nog altijd is. Daarom is face to face echt geen oplossing.
Ik kies voor mij, dat heb ik nog bijna nooit gedaan. Dat is eng, dat is nieuw. ik red het wel met mezelf, want ik kan goed met mijzelf alleen zijn en mijn gevoelens. Ik heb hele goede vriendschappen en dus een sterk vangnet gelukkig.
Maar 7 jaar is veel op 27 jaartjes..
donderdag 16 oktober 2008 om 12:27
Isis, ik zit in dezelfde situatie, alleen mijn ex heeft geen kinderen en ik ben pas 3,5 jaar samen. Voor de rest komt alles overeen, evenals je beschrijving van hoe je je voelt.
"Hij zal nooit zeggen dat het over is omdat hij het niet kan."
Dat sloopt je en geeft je hoop, hij houdt je daarmee ongelooflijk aan het lijntje. Het zal nooit wat worden.
Ik probeer me ook los te maken, maar dat is zo ontzettend moeilijk...!
"Hij zal nooit zeggen dat het over is omdat hij het niet kan."
Dat sloopt je en geeft je hoop, hij houdt je daarmee ongelooflijk aan het lijntje. Het zal nooit wat worden.
Ik probeer me ook los te maken, maar dat is zo ontzettend moeilijk...!
donderdag 16 oktober 2008 om 12:44
7 jaar is veel 7 jaar is altijd veel wanneer je zo geinvesteerd hebt,beide overigens.
Mara toch het ligt aan hem,hij die je idd. aan het lijkntje houd door het niet af te ronden.
Hij kan het niet want dan komt hij in de rottige/pijnlijke/onverdraagbaar haast gevoelskwestie waar jij nu mee overmand word.
Oh zeker hij voelt precies wat jij voelt alles er aan doen om je pijn te verzachten,dat is zijn liefde voor je,maar die liefde is niet grootr genoeg om door zijn eigen modder te willen dus lost hij het zo op en doet zijn best voor beide partijen.
Wat juist de minste weerstand is voor hem maar voor de anderen die ermee gemoeid zijn the worst of all.
Zachte heelmeester.
En je doet zelf hetzelfde.En dat is die soulmate gevoel je herkent elkaars zwakheden dus.Dus denk je hey wat een band hebben we.
Een destructieve dus.
Mara toch het ligt aan hem,hij die je idd. aan het lijkntje houd door het niet af te ronden.
Hij kan het niet want dan komt hij in de rottige/pijnlijke/onverdraagbaar haast gevoelskwestie waar jij nu mee overmand word.
Oh zeker hij voelt precies wat jij voelt alles er aan doen om je pijn te verzachten,dat is zijn liefde voor je,maar die liefde is niet grootr genoeg om door zijn eigen modder te willen dus lost hij het zo op en doet zijn best voor beide partijen.
Wat juist de minste weerstand is voor hem maar voor de anderen die ermee gemoeid zijn the worst of all.
Zachte heelmeester.
En je doet zelf hetzelfde.En dat is die soulmate gevoel je herkent elkaars zwakheden dus.Dus denk je hey wat een band hebben we.
Een destructieve dus.
donderdag 16 oktober 2008 om 13:19
Inderdaad, we willen allebei niet door die pijn. Juist daarom zijn we steeds weer terug bij af. Ik zeg dat ik het niet meer kan, hij komt em erover te praten, het worden liefdesverklaringen, ruzies, zoenen, elkaar niet meer los willen laten, losrukken en terugrennen, om vervolgens na het afscheid te smsen.. met termen als: Nooit meer.. kan niet voorstellen dat het nu over is.. of: Ik hou van je, ik voel het nu pas, het slaat me lam en misselijk.
Na 2 dagen je zo gevoeld hebben waren we weer terug bij elkaar en weer zo blij met elkaar, je maakt alles klein (nee joh je bent hardstikke goed voor me, nee ik vind het niet erg dat je niet bij me kunt zijn morgen, ik heb mijn eigen dingen te doen.. blabla. ) Ik verloochen mezelf steeds weer door niet toe te geven dat ik een hele hoop WEL erg vind of jammer of teleurstellend.
Want laten we het mooie moment nou niet verstieren met ruzie.
Met als gevolg dat als hij weg gaat ik me weer alleen voel, en teleurgesteld, voornamelijk in mezelf, want dezelfde frustratie en irritatie komt terug. Naast het feit dat elk afscheid toch weer wat met je doet. Wat dat betreft is het idd net een shot.. wat vervliegt als hij de deur uitgaat en je alleen maar je volgende shot weer wilt.
En misschien ben ik ergens wraakbelust. Want ergens wil ik dat hij ook door die pijn en leegte heen moet. Ik ben er zo vaak doorheen gegaan, alleen. Hij heeft het nooit lang hoeven voelen omdat we nooit heel lang zonder elkaar zijn geweest. Ik kwam altijd weer terug.
Ik heb gisteren voor de 2e keer de Duivelsdriehoek gelezen en dit zinnetje als een mantra in mn telefoon gezet: Ik hou van je, maar de situatie is niet langer goed voor mij..
Uiteindelijk wegen al die smsjes, bezoekjes etc, niet meer op tegen elk afscheid, de jaren die voorbij vliegen, wat ook hele leuke onbezorgde jaren hadden kunnen zijn, het weegt niet meer op tegen de pijn die het doet als hij weggaat, de avonden dat je alleen bent en je weet waar hij is.
Hij wordt al gek als hij weet dat ik met een man uit ben, of als ik op vakantie ben. Dan is hij de controle kwijt.
Laat hem die nu maar verliezen.
Na 2 dagen je zo gevoeld hebben waren we weer terug bij elkaar en weer zo blij met elkaar, je maakt alles klein (nee joh je bent hardstikke goed voor me, nee ik vind het niet erg dat je niet bij me kunt zijn morgen, ik heb mijn eigen dingen te doen.. blabla. ) Ik verloochen mezelf steeds weer door niet toe te geven dat ik een hele hoop WEL erg vind of jammer of teleurstellend.
Want laten we het mooie moment nou niet verstieren met ruzie.
Met als gevolg dat als hij weg gaat ik me weer alleen voel, en teleurgesteld, voornamelijk in mezelf, want dezelfde frustratie en irritatie komt terug. Naast het feit dat elk afscheid toch weer wat met je doet. Wat dat betreft is het idd net een shot.. wat vervliegt als hij de deur uitgaat en je alleen maar je volgende shot weer wilt.
En misschien ben ik ergens wraakbelust. Want ergens wil ik dat hij ook door die pijn en leegte heen moet. Ik ben er zo vaak doorheen gegaan, alleen. Hij heeft het nooit lang hoeven voelen omdat we nooit heel lang zonder elkaar zijn geweest. Ik kwam altijd weer terug.
Ik heb gisteren voor de 2e keer de Duivelsdriehoek gelezen en dit zinnetje als een mantra in mn telefoon gezet: Ik hou van je, maar de situatie is niet langer goed voor mij..
Uiteindelijk wegen al die smsjes, bezoekjes etc, niet meer op tegen elk afscheid, de jaren die voorbij vliegen, wat ook hele leuke onbezorgde jaren hadden kunnen zijn, het weegt niet meer op tegen de pijn die het doet als hij weggaat, de avonden dat je alleen bent en je weet waar hij is.
Hij wordt al gek als hij weet dat ik met een man uit ben, of als ik op vakantie ben. Dan is hij de controle kwijt.
Laat hem die nu maar verliezen.
donderdag 16 oktober 2008 om 14:38
Precies jij verloor de controle door te blijven hopen.Tot je op bent zoals nu.
Waardevolle momenten maar nóg meer energie veslindende momenten.
Leegegzogen door hem én door jezelf.
Jeetje je typt alsof het mij betreft/betrof ooit.
Die wraak ken ik,laat hem maar de controle kwijt zijn nu.Je weet voldoende als hij het er na een tijd bijlaat.
Lullige is dat je dan te horen krijgt da jij degeen bent die het deed.
Sta daarboven want dit sloopt je.
Hartzeer/hartkloppingen/hyperventilaties etcetc.Been there done that.En hij?Oh ja hij laat ook genoeg pijn zien maar realiseert zich dat jij een pracht rebound exemplaar bent geweest waar hij nog wel omgeeft maar al teveel aan vooraf is gegaan om samen te bouwen aan een toekomst.
Waardevolle momenten maar nóg meer energie veslindende momenten.
Leegegzogen door hem én door jezelf.
Jeetje je typt alsof het mij betreft/betrof ooit.
Die wraak ken ik,laat hem maar de controle kwijt zijn nu.Je weet voldoende als hij het er na een tijd bijlaat.
Lullige is dat je dan te horen krijgt da jij degeen bent die het deed.
Sta daarboven want dit sloopt je.
Hartzeer/hartkloppingen/hyperventilaties etcetc.Been there done that.En hij?Oh ja hij laat ook genoeg pijn zien maar realiseert zich dat jij een pracht rebound exemplaar bent geweest waar hij nog wel omgeeft maar al teveel aan vooraf is gegaan om samen te bouwen aan een toekomst.
donderdag 16 oktober 2008 om 15:12
Daar heb je gelijk in face. Ik vraag me soms af of er wel een toekomst is. Ik ken zijn nare kanten, weet hoe hij kan liegen en zal me later afvragen of hij dat dan ook niet weer zal doen.
Nou is hij veel jaloerser dan ik vaak, omdat ik toch een stuk jonger ben en veel aandacht krijg. En zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten.. hij denkt dus dat ik op zulke aandacht in zal gaan. (Had ik dat maar.. )
We hebben daar laatst ook knallende ruzie over gehad, omdat hij er van overtuigd was dat ik een ander had. Daarna denk ik: En ja, so what..wie the f*ck ben jij om er wat van te zeggen? Terwijl ik t toen bijna zielig voor hem vond dat hij dat dacht.
Pleasen pleasen, steeds weer. Belachelijk. Ik ken hem en zijn nukken en zijn minder goede kanten, en die haal ik ook echt wel aan als we ruzie hebben. Er zijn teleurstellingen en frustraties en ik ken hem nu wel. Dat is voor hem confronterend want bij mij geen leugens of spelletjes of wat dan ook.
Daarnaast is er voor mij ook teveel gebeurd. Ik vraag me serieus af wat ik dan zou doen als hij voor de deur zou staan met mijn koffers. Ik zou niet eens weten of we het zouden redden.. echt niet.
Face, hoe ben jij losgekomen? Zelfs de fysieke klachten herken ik..alsof je letterlijk je gebroken hart kunt voelen.. Dat is ook waar mijn psycholoog me voor waarschuwde, dat dit ook fysiek ongezond is. Spanningshoofdpijn, neurotisch soms, slapeloze nachten van het piekeren..
Toen hij vroeg hoe ik dacht dat ik ooit van hem loskwam was mn antwoord: Emigeren naar Mexico, me op het strand bezatten met margueritas, in mn bikini dansen en mn telefoon in de zee werpen, met de rest van mijn verleden.
Okee, sure, zwaar onrealistisch en naief en vluchtgedrag, maar het lijkt me heerlijk
Nou is hij veel jaloerser dan ik vaak, omdat ik toch een stuk jonger ben en veel aandacht krijg. En zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten.. hij denkt dus dat ik op zulke aandacht in zal gaan. (Had ik dat maar.. )
We hebben daar laatst ook knallende ruzie over gehad, omdat hij er van overtuigd was dat ik een ander had. Daarna denk ik: En ja, so what..wie the f*ck ben jij om er wat van te zeggen? Terwijl ik t toen bijna zielig voor hem vond dat hij dat dacht.
Pleasen pleasen, steeds weer. Belachelijk. Ik ken hem en zijn nukken en zijn minder goede kanten, en die haal ik ook echt wel aan als we ruzie hebben. Er zijn teleurstellingen en frustraties en ik ken hem nu wel. Dat is voor hem confronterend want bij mij geen leugens of spelletjes of wat dan ook.
Daarnaast is er voor mij ook teveel gebeurd. Ik vraag me serieus af wat ik dan zou doen als hij voor de deur zou staan met mijn koffers. Ik zou niet eens weten of we het zouden redden.. echt niet.
Face, hoe ben jij losgekomen? Zelfs de fysieke klachten herken ik..alsof je letterlijk je gebroken hart kunt voelen.. Dat is ook waar mijn psycholoog me voor waarschuwde, dat dit ook fysiek ongezond is. Spanningshoofdpijn, neurotisch soms, slapeloze nachten van het piekeren..
Toen hij vroeg hoe ik dacht dat ik ooit van hem loskwam was mn antwoord: Emigeren naar Mexico, me op het strand bezatten met margueritas, in mn bikini dansen en mn telefoon in de zee werpen, met de rest van mijn verleden.
Okee, sure, zwaar onrealistisch en naief en vluchtgedrag, maar het lijkt me heerlijk
donderdag 16 oktober 2008 om 15:22
vanaf het stukje dat ie 'toevallig' op vakantie ging, had ik al door dat ie gewoon al getrouwt was.
wat ik frapant vind is dat je zegt dat je nooit met een getrouwde vent een relatie zou aangaan. Maar ondanks hij getrouwt was en 2 kindjes kreeg liet je hem ook steeds in je huis en had je seks met hem.. snap ik niet.
wat ik frapant vind is dat je zegt dat je nooit met een getrouwde vent een relatie zou aangaan. Maar ondanks hij getrouwt was en 2 kindjes kreeg liet je hem ook steeds in je huis en had je seks met hem.. snap ik niet.
donderdag 16 oktober 2008 om 15:27
Fijn dat jij dat dan wel zag Heyjij maar ik heb eigenlijk niet zoveel aan je reactie.
Als je dit topic doorleest zie je hoe vast ik zit en dat ik er niet trots op ben dus ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat liefde rare dingen doet. Ik ben er ook niet trots op. Ik zou er niet willens en wetens bewust instappen. Toen ik erachter kwam was ik niet meer 'bewust' of rationeel.
Als je dit topic doorleest zie je hoe vast ik zit en dat ik er niet trots op ben dus ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat liefde rare dingen doet. Ik ben er ook niet trots op. Ik zou er niet willens en wetens bewust instappen. Toen ik erachter kwam was ik niet meer 'bewust' of rationeel.
