Relaties
alle pijlers
Helemaal vast
donderdag 16 oktober 2008 om 18:00
quote:Isis27 schreef op 16 oktober 2008 @ 15:27:
Fijn dat jij dat dan wel zag Heyjij maar ik heb eigenlijk niet zoveel aan je reactie.
Als je dit topic doorleest zie je hoe vast ik zit en dat ik er niet trots op ben dus ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat liefde rare dingen doet. Ik ben er ook niet trots op. Ik zou er niet willens en wetens bewust instappen. Toen ik erachter kwam was ik niet meer 'bewust' of rationeel.Meid, denk er niet over na, het topic gaat over loskomen van zo'n relatie, niet over of het allemaal moreel wenselijk is. Het is gebeurd en het is voorbij. Klaar. Laat Heyjij dat gewoon lekker niet begrijpen, dat is niet iets waar jij je druk om moet maken.
Fijn dat jij dat dan wel zag Heyjij maar ik heb eigenlijk niet zoveel aan je reactie.
Als je dit topic doorleest zie je hoe vast ik zit en dat ik er niet trots op ben dus ik ga me niet verantwoorden voor het feit dat liefde rare dingen doet. Ik ben er ook niet trots op. Ik zou er niet willens en wetens bewust instappen. Toen ik erachter kwam was ik niet meer 'bewust' of rationeel.Meid, denk er niet over na, het topic gaat over loskomen van zo'n relatie, niet over of het allemaal moreel wenselijk is. Het is gebeurd en het is voorbij. Klaar. Laat Heyjij dat gewoon lekker niet begrijpen, dat is niet iets waar jij je druk om moet maken.
donderdag 16 oktober 2008 om 19:07
Hoe langer ik forum en verder ook schrijf op andere plaatsen op het internet over ingewikkelde relaties, hoe vaker ik me afvraag hoe dat toch in z'n werk gaat, een relatie die eigenlijk altijd rocky is geweest. In alles passioneel maar vooral ook vermoeiend, niet ontspannen, heel vaak vervelend en verdrietig. Waar komt die vechtdrang toch vandaan?
Zelf heb ik ook tien jaar gevochten voor iets waar ik nu, nu ik terugkijk, nog geen twee maanden aan had moeten verliezen maar dat is achteraf praten natuurlijk. De afgelopen dagen denk ik weer regelmatig aan het waarom en het enige wat ik dan kan bedenken is dat ik de passie niet wilde missen. Passie, ik vind het niet zo'n heel mooi woord maar toch is dat wat me bij mijn ex hield. Het feit dat het eigenlijk niet werkte maar dat onze passie voor elkaar ons samen hield. Was er geen passie en lust geweest, dan was die relatie ook niet zo langdurig geweest.
Ik praat even voor mezelf hoor maar als ik jullie lees dan hebben jullie ook dat 'verslaafde' wat ik had.
Herkennen jullie dat?
Zelf heb ik ook tien jaar gevochten voor iets waar ik nu, nu ik terugkijk, nog geen twee maanden aan had moeten verliezen maar dat is achteraf praten natuurlijk. De afgelopen dagen denk ik weer regelmatig aan het waarom en het enige wat ik dan kan bedenken is dat ik de passie niet wilde missen. Passie, ik vind het niet zo'n heel mooi woord maar toch is dat wat me bij mijn ex hield. Het feit dat het eigenlijk niet werkte maar dat onze passie voor elkaar ons samen hield. Was er geen passie en lust geweest, dan was die relatie ook niet zo langdurig geweest.
Ik praat even voor mezelf hoor maar als ik jullie lees dan hebben jullie ook dat 'verslaafde' wat ik had.
Herkennen jullie dat?
vrijdag 17 oktober 2008 om 09:22
Zo is het Isis. Los is los en dan is het ook helemaal weg bij elkaar want voor je het weet lig je weer te rolbezemen. Mijn ex en ik hebben tot 8 maanden (!!!) nadat we uit elkaar zijn gegaan nog seks gehad met elkaar. Hij wilde zelfs een afspraak met mij maken dat we een keer per jaar in een hotel gingen afspreken. Ik moet er niet aan denken maar als ik hem zou zien en we zouden aan de praat raken dan zou de seksoptie bij ons allebei naar boven komen, dat weet ik zeker.
Gek genoeg vond ik seks met mijn ex de laatste tijd van onze relatie en daarna meestal een bezoeking maar ik was verslaafd aan zijn lichaam en dacht niet zonder te kunnen. Dat kon ik natuurlijk gewoon wel maar ik had mezelf daar wel behoorlijk gek mee gemaakt. Door steeds maar te denken:'ik moet er niet aan denken om nooit meer met hem naar bed te gaan!' met de bijbehorende rillingen van afgrijzen, had ik mezelf zo'n beetje geprogrammeerd.
Ik mis het niet, seks met mijn ex. Al jaren niet meer. Ik zag ook wel in dat het niet meer de glans van ooit had en toch bleef ik hangen in de nostalgie. Toen ik daar eenmaal vanaf was, van die 'het was soms zo prachtig allemaal' extravaganza, toen bleek dat ik zonder de man en zonder zijn body, uitstekend functioneerde.
Gek genoeg vond ik seks met mijn ex de laatste tijd van onze relatie en daarna meestal een bezoeking maar ik was verslaafd aan zijn lichaam en dacht niet zonder te kunnen. Dat kon ik natuurlijk gewoon wel maar ik had mezelf daar wel behoorlijk gek mee gemaakt. Door steeds maar te denken:'ik moet er niet aan denken om nooit meer met hem naar bed te gaan!' met de bijbehorende rillingen van afgrijzen, had ik mezelf zo'n beetje geprogrammeerd.
Ik mis het niet, seks met mijn ex. Al jaren niet meer. Ik zag ook wel in dat het niet meer de glans van ooit had en toch bleef ik hangen in de nostalgie. Toen ik daar eenmaal vanaf was, van die 'het was soms zo prachtig allemaal' extravaganza, toen bleek dat ik zonder de man en zonder zijn body, uitstekend functioneerde.
vrijdag 17 oktober 2008 om 09:39
At the end functioneer je best zonder hem.
Tis even een flinke stap.
Maar idd. op een gegeven moment loopt je hoofd vol van minder leuke momenten en is de jeu van de passie niet meer aanwezig zo die was.
Het is ook nooit saai,positief/negatief.
Er is door die passie ook altijd weer een moment van verzoening wat maakt dat het stand kan houden.
Tsja....maar dat houdt ook een x op.
En vrienden is geen optie,je rolt er zo weer in.Dat zijn jullie ook bewust.
Tis even een flinke stap.
Maar idd. op een gegeven moment loopt je hoofd vol van minder leuke momenten en is de jeu van de passie niet meer aanwezig zo die was.
Het is ook nooit saai,positief/negatief.
Er is door die passie ook altijd weer een moment van verzoening wat maakt dat het stand kan houden.
Tsja....maar dat houdt ook een x op.
En vrienden is geen optie,je rolt er zo weer in.Dat zijn jullie ook bewust.
vrijdag 17 oktober 2008 om 09:54
Ik herken het verslavingsgevoel heel erg. Nooit saai, altijd vechten, als iemand je vasthoudt dat het altijd goed is, of het je pijn doet of niet.
Jaren na de break verlangde ik nog terug naar die twee jaar dat we de keuze konden maken samen te zijn. We hadden niemand anders, alleen elkaar. Toch leek dat nooit genoeg.
Nu 8 jaar later verlang ik nog steeds uit het diepst van van hart naar het gevoel dat hij me gaf. Er zijn nu geen kansen meer voor ons (misschien later?) ik heb nooit iemand ontmoet aan wie ik zo verslaafd/verslingerd of door wie ik zo opgewonden raakte. Zelfs onze ruzies waren heerlijk/geil, terwijl ik normaal nooooit ruzie maak en echt een hekel heb aan ruzie. Ik denk nog wel eens aan de keren dat we ons aan elkaar vastklampten, wanhoop en verlangen. Jammer genoeg passen we nog steeds niet bij elkaar.
Ik heb het contact weer verbroken, wij kunnen gewoon geen contact hebben zonder elkaar te besrpingen. Ik vind hem niet eens knap, maar dat maakt me niet uit.
Ik mis hem nog steeds, al weet mijn hele wezen dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Waarom kan ik hem dan niet vergeten? En hij mij?
Jaren na de break verlangde ik nog terug naar die twee jaar dat we de keuze konden maken samen te zijn. We hadden niemand anders, alleen elkaar. Toch leek dat nooit genoeg.
Nu 8 jaar later verlang ik nog steeds uit het diepst van van hart naar het gevoel dat hij me gaf. Er zijn nu geen kansen meer voor ons (misschien later?) ik heb nooit iemand ontmoet aan wie ik zo verslaafd/verslingerd of door wie ik zo opgewonden raakte. Zelfs onze ruzies waren heerlijk/geil, terwijl ik normaal nooooit ruzie maak en echt een hekel heb aan ruzie. Ik denk nog wel eens aan de keren dat we ons aan elkaar vastklampten, wanhoop en verlangen. Jammer genoeg passen we nog steeds niet bij elkaar.
Ik heb het contact weer verbroken, wij kunnen gewoon geen contact hebben zonder elkaar te besrpingen. Ik vind hem niet eens knap, maar dat maakt me niet uit.
Ik mis hem nog steeds, al weet mijn hele wezen dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Waarom kan ik hem dan niet vergeten? En hij mij?
vrijdag 17 oktober 2008 om 09:56
Kortom Isis, ik snap je echt. Maar ik heb het contact verbroken... door contact te houden komen we iig niet van elkaar los. Nu misschien wel? Ik kan wel alvast zeggen dat de emotionele achtbaan die voor mij meekomt met het spel van aantrekken/afstoten, grotendeels verdwenen is. En dat geeft mij een rustiger gevoel. Wat ook heel wat waard is.
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:14
quote:juliee schreef op 17 oktober 2008 @ 09:54:
Waarom kan ik hem dan niet vergeten? En hij mij?
Lieve Juliee,
Omdat jullie elkaar op een aantal vlakken héél erg goed aanvulden, bij elkaar pasten, naadloos in elkaar overgingen. Passie is veelomvattend. Het is een groot gevoel. Passie voor elkaar voelen, altijd weer, ondanks alles, na zoveel jaren, dát is juist dat verslavende en dat is wat het zo moeilijk maakt om het werkelijk los te laten. Een junk zal ook altijd blijven hunkeren naar de heroïne, een alcoholist is en blijft een alcoholist, al staat hij al 10 jaar droog. Één borrel en hij/zij kan voor de bijl gaan.
Ik heb heel lang over mezelf geroepen dat ik maar blij ben dat ik niet verslavingsgevoelig ben. In mijn donkere, donkere dagen greep ik 's morgens om 8 uur naar de martinifles in de koelkast, om mijn maag te kalmeren mijn hoofd rustig te maken, om de dag te kunnen beginnen. Gewoon een slok, of twee en klaar. Toen het beter met me ging heb ik nooit meer martini aangeraakt. Dat bedacht ik me pas later, dat ik ineens niet meer dronk, dat ik die drank niet meer nodig had. Sigaretten, hetzelfde laken een pak. Ik heb jarenlang gerookt zonder ooit verslaafd te raken. Toen ik gelukkig was vergat ik sigaretten te kopen, liet ze overal liggen, haalde geen nieuwe als mijn pakje leeg was. Niet gevoelig voor.
Maar wat mijn ex mij, in onze beste tijd, liet voelen, dat was voor mij een drugs. Die hield mij jaren bij hem. Ook al toen dat gevoel er al lang niet meer was. Ook toen mijn gevoel voor hem was overgegaan in afkeer zelfs, ook toen realiseerde ik me altijd dat ik me nooit meer zo zou voelen als bij hem. En dáár was ik verslaafd aan en daar kwam ik niet los van en daar zou ik weer verslaafd aan raken als het op mijn pad kwam.
Niet per se daarom maar ook dát is een reden waarom ik mijn ex echt nooit meer wil zien.
Waarom kan ik hem dan niet vergeten? En hij mij?
Lieve Juliee,
Omdat jullie elkaar op een aantal vlakken héél erg goed aanvulden, bij elkaar pasten, naadloos in elkaar overgingen. Passie is veelomvattend. Het is een groot gevoel. Passie voor elkaar voelen, altijd weer, ondanks alles, na zoveel jaren, dát is juist dat verslavende en dat is wat het zo moeilijk maakt om het werkelijk los te laten. Een junk zal ook altijd blijven hunkeren naar de heroïne, een alcoholist is en blijft een alcoholist, al staat hij al 10 jaar droog. Één borrel en hij/zij kan voor de bijl gaan.
Ik heb heel lang over mezelf geroepen dat ik maar blij ben dat ik niet verslavingsgevoelig ben. In mijn donkere, donkere dagen greep ik 's morgens om 8 uur naar de martinifles in de koelkast, om mijn maag te kalmeren mijn hoofd rustig te maken, om de dag te kunnen beginnen. Gewoon een slok, of twee en klaar. Toen het beter met me ging heb ik nooit meer martini aangeraakt. Dat bedacht ik me pas later, dat ik ineens niet meer dronk, dat ik die drank niet meer nodig had. Sigaretten, hetzelfde laken een pak. Ik heb jarenlang gerookt zonder ooit verslaafd te raken. Toen ik gelukkig was vergat ik sigaretten te kopen, liet ze overal liggen, haalde geen nieuwe als mijn pakje leeg was. Niet gevoelig voor.
Maar wat mijn ex mij, in onze beste tijd, liet voelen, dat was voor mij een drugs. Die hield mij jaren bij hem. Ook al toen dat gevoel er al lang niet meer was. Ook toen mijn gevoel voor hem was overgegaan in afkeer zelfs, ook toen realiseerde ik me altijd dat ik me nooit meer zo zou voelen als bij hem. En dáár was ik verslaafd aan en daar kwam ik niet los van en daar zou ik weer verslaafd aan raken als het op mijn pad kwam.
Niet per se daarom maar ook dát is een reden waarom ik mijn ex echt nooit meer wil zien.
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:15
De ruzies die de passie alleen maar nog meer aanwakkerden.
En ik beken ook dat ik verlang in het diepst van mijn hart het gevoel wat hij bij me teweeg bracht.Visaversa trouwens.
Het feit dat we elkaar zo beantwoorden in de passie.Maar ook de felle woordenwisselijnegn.
En toch iedere keer weer elkaar terug vinden en dan ging het weer goed.
Maar nu na lange tijd is de rust idd. een welkom.Want het put je uit.
Mede doordat het geen kans kreeg vwb. mij.Dan raak je op en is de onrust die overhand neemt en loopt de passie terug naar snelopvolgende ergenis.
En ik beken ook dat ik verlang in het diepst van mijn hart het gevoel wat hij bij me teweeg bracht.Visaversa trouwens.
Het feit dat we elkaar zo beantwoorden in de passie.Maar ook de felle woordenwisselijnegn.
En toch iedere keer weer elkaar terug vinden en dan ging het weer goed.
Maar nu na lange tijd is de rust idd. een welkom.Want het put je uit.
Mede doordat het geen kans kreeg vwb. mij.Dan raak je op en is de onrust die overhand neemt en loopt de passie terug naar snelopvolgende ergenis.
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:49
Maar lieve Iris puntje bij paaltje laat hij je ondertussen, hoe je ook opbloeide van cocon tot vlinder,verdorren nu.
Denk je dat het ook te maken heeft dat jij je grenzen min of meer bij slijpt en het voor hem dus een reden geeft om nu zo te handelen richting jou?
Hij onzeker word dus voor zijn zekerheid (blijft) kiezen?ook al is hij nu op zichzelf?
Denk je dat het ook te maken heeft dat jij je grenzen min of meer bij slijpt en het voor hem dus een reden geeft om nu zo te handelen richting jou?
Hij onzeker word dus voor zijn zekerheid (blijft) kiezen?ook al is hij nu op zichzelf?
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:53
quote:eleonora schreef op 17 oktober 2008 @ 10:14:
[...]
Ook toen mijn gevoel voor hem was overgegaan in afkeer zelfs, ook toen realiseerde ik me altijd dat ik me nooit meer zo zou voelen als bij hem. En dáár was ik verslaafd aan en daar kwam ik niet los van en daar zou ik weer verslaafd aan raken als het op mijn pad kwam.
Niet per se daarom maar ook dát is een reden waarom ik mijn ex echt nooit meer wil zien.Klopt,geldt ook voor mij.Juist dáár verslaafd aan zijn dat gevoel wat hij je gaf.Ze zeggen wel eens dat overkomt je eens in je leven dat intense wat iemand teweeg brengt bij je en niemand aan kan tippen oid.
[...]
Ook toen mijn gevoel voor hem was overgegaan in afkeer zelfs, ook toen realiseerde ik me altijd dat ik me nooit meer zo zou voelen als bij hem. En dáár was ik verslaafd aan en daar kwam ik niet los van en daar zou ik weer verslaafd aan raken als het op mijn pad kwam.
Niet per se daarom maar ook dát is een reden waarom ik mijn ex echt nooit meer wil zien.Klopt,geldt ook voor mij.Juist dáár verslaafd aan zijn dat gevoel wat hij je gaf.Ze zeggen wel eens dat overkomt je eens in je leven dat intense wat iemand teweeg brengt bij je en niemand aan kan tippen oid.
vrijdag 17 oktober 2008 om 11:08
