Relaties
alle pijlers
Heropend: Ik mag niet stoppen met de sportschool
donderdag 27 mei 2021 21:47
Ik wil graag verder praten over Ik mag niet stoppen met de sportschool.
Lieve meiden,
Ik wil allereerst sorry zeggen voor het feit dat ik op het oude topic nooit meer heb gereageerd. Ik las net de laatste reacties terug die daar zijn geplaatst en die zijn zo lief. Heel erg dankjulliewel daarvoor.
Sinds dat topic is er veel veranderd maar eigenlijk ook niets. Ik ben in oktober 2019 na de zoveelste beschuldiging weggevlucht en heb tijdelijk bij mijn ouders gewoond. Ik heb hen toen alles verteld (al wisten ze allang dat het niet goed zat). Mijn vriend gaf echter niet op en beloofde beterschap. Hij gaf me veel ruimte en was begripvol waardoor ik kon ontspannen en we groeiden weer naar elkaar toe. Inmiddels wonen we samen (in een koophuis dat op mijn naam staat). Ik merk dat ik nog steeds ongelukkig ben. We hebben het over kinderen en samenlevingscontract en af en toe voel ik me daar enthousiast over maar vaak ook niet. Hij bedoelt het goed maar we botsen nog steeds veel op het moment dat het niet gaat zoals hij dat voor ogen heeft. Zoals eigenlijk nu, nu ik dit typ: ik geef aan dat ik nog even iets afmaak op mijn laptop en daarna naar bed en dan
Lieve meiden,
Ik wil allereerst sorry zeggen voor het feit dat ik op het oude topic nooit meer heb gereageerd. Ik las net de laatste reacties terug die daar zijn geplaatst en die zijn zo lief. Heel erg dankjulliewel daarvoor.
Sinds dat topic is er veel veranderd maar eigenlijk ook niets. Ik ben in oktober 2019 na de zoveelste beschuldiging weggevlucht en heb tijdelijk bij mijn ouders gewoond. Ik heb hen toen alles verteld (al wisten ze allang dat het niet goed zat). Mijn vriend gaf echter niet op en beloofde beterschap. Hij gaf me veel ruimte en was begripvol waardoor ik kon ontspannen en we groeiden weer naar elkaar toe. Inmiddels wonen we samen (in een koophuis dat op mijn naam staat). Ik merk dat ik nog steeds ongelukkig ben. We hebben het over kinderen en samenlevingscontract en af en toe voel ik me daar enthousiast over maar vaak ook niet. Hij bedoelt het goed maar we botsen nog steeds veel op het moment dat het niet gaat zoals hij dat voor ogen heeft. Zoals eigenlijk nu, nu ik dit typ: ik geef aan dat ik nog even iets afmaak op mijn laptop en daarna naar bed en dan
vrijdag 28 mei 2021 13:09
Zelfs 'prima' is toch niet voldoende?
Prima is minder dan goed, minder dan fijn, minder dan geweldig en dat is hoe een relatie moet zijn/voelen...
Je weet wat je te doen staat: kies voor jezelf, echt!
vrijdag 28 mei 2021 13:11
Deze gast teert op je zak, weet alles elke keer goed te praten. En jij weet wel dat hij niet goed voor je is.
Het is jouw huis, maak het uit en zet hem uit huis. Verander de sloten en laat hem nooit meer binnen. Dat hij niet kan voorzien in eigen onderhoud is zijn probleem.
Hoewel ik het je niet zou adviseren, kun je hem een week de tijd geven om een ander onderkomen te zoeken. Na die week verander jij de sloten.
Het is jouw huis, maak het uit en zet hem uit huis. Verander de sloten en laat hem nooit meer binnen. Dat hij niet kan voorzien in eigen onderhoud is zijn probleem.
Hoewel ik het je niet zou adviseren, kun je hem een week de tijd geven om een ander onderkomen te zoeken. Na die week verander jij de sloten.
vrijdag 28 mei 2021 13:12
Ik begrijp niet goed wat je bedoelt, denk juist dat het eerder andersom is. Als je uit de situatie bent, lijkt het ineens weer de leuke, lieve man waar je ooit voor viel stel ik me zo voor. Het 'niet opgeven' bestaat misschien uit lieve aandacht, extra attenties, niks negatiefs zeggen (een tijdje...). En dan stap je die relatie weer in, omdat je denkt 'dat het allemaal wel meevalt'.madamzonderm schreef: ↑28-05-2021 10:12Naïve vraag misschien maar kan het zijn dat zo'n man naarder lijkt als je niet met hem samen bent dan als je (iemand in zo'n situatie) wel met hem samen bent?
Bijvoorbeeld ik vraag me af of als die vriend wel had opgegeven of het nog was opgekomen om met hem te willen zijn. En hoe 'niet opgeven' eruit zag.
Dat is hoe ik denk hoe het gaat dan he.
vrijdag 28 mei 2021 13:19
O jee, wat een herkenning. Wat een manipulatie. En je ziet het wel maar toch ook niet, want je wilt het niet zien. Als je toegeeft dat deze situatie niet goed voor je is, moet je er iets mee en dat is eng. Dat snap ik. Blijf erover praten, hier, maar het liefst ook met vriendinnen. Want jij bent NIET gek. En dat onbestemde, ontevredene gevoel dat je hebt komt omdat je diep vanbinnen wel weet dat je dit niet meer wilt, maar oh wat lijkt het zwaar om daarnaar te handelen. En dat is het ook, eventjes maar, en daarna wordt het weer licht en wordt je leven leuker dan ooit tevoren.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 28 mei 2021 13:19
O, ik had jouw reactie nog niet gelezen tijdens mijn vorige reactie. Maar lieve Kortsluiting, ik krijg het bij het lezen van je post al benauwd, het vliegt me echt naar de keel.
Je ziet het allemaal ZO goed, alleen je kunt er niet naar handelen om de een of andere reden.
Jij hoeft NIET voor hem te zorgen. Als hij er financieel slechter uit komt, is dat NIET jouw probleem. Dan moet hij maar meer gaan werken/ander werk zoeken/zich bij laten scholen.
Hij heeft jou NIET gelukkig gemaakt!! Rot dat je in een depressie zat, maar dat staat helemaal los van hem (al denk ik dat het moeilijker is om er gezond uit te komen zolang je bij hem blijft). Hij maakt jou nu ook niet gelukkig, dus je bent zonder hem minstens even goed af als met hem.
Hij steunt je zeg je... maar volgens mij alleen maar door te zeggen wat er allemaal fout gaat, wat je allemaal niet goed doet, en hoe hij je daarbij kan 'helpen'. Als je dan inderdaad gaat huilen omdat je denkt dat je inderdaad alles fout en niet goed doet, dan troost hij je. DAT IS GEEN STEUN!!!
Wat heb je nodig om de knoop door te durven hakken? Bel je moeder/zus/vriendin vandaag nog op en vraag of ze je willen helpen om het door te zetten om uit te maken. Nodig iemand uit om je bij te staan als je hem de deur uit zet. En als dit allemaal te snel gaat, dan terug naar mijn eerste vraag: welke stapjes/overtuigingen gaan jou helpen om het beste voor jezelf te doen?
Je ziet het allemaal ZO goed, alleen je kunt er niet naar handelen om de een of andere reden.
Jij hoeft NIET voor hem te zorgen. Als hij er financieel slechter uit komt, is dat NIET jouw probleem. Dan moet hij maar meer gaan werken/ander werk zoeken/zich bij laten scholen.
Hij heeft jou NIET gelukkig gemaakt!! Rot dat je in een depressie zat, maar dat staat helemaal los van hem (al denk ik dat het moeilijker is om er gezond uit te komen zolang je bij hem blijft). Hij maakt jou nu ook niet gelukkig, dus je bent zonder hem minstens even goed af als met hem.
Hij steunt je zeg je... maar volgens mij alleen maar door te zeggen wat er allemaal fout gaat, wat je allemaal niet goed doet, en hoe hij je daarbij kan 'helpen'. Als je dan inderdaad gaat huilen omdat je denkt dat je inderdaad alles fout en niet goed doet, dan troost hij je. DAT IS GEEN STEUN!!!
Wat heb je nodig om de knoop door te durven hakken? Bel je moeder/zus/vriendin vandaag nog op en vraag of ze je willen helpen om het door te zetten om uit te maken. Nodig iemand uit om je bij te staan als je hem de deur uit zet. En als dit allemaal te snel gaat, dan terug naar mijn eerste vraag: welke stapjes/overtuigingen gaan jou helpen om het beste voor jezelf te doen?
vrijdag 28 mei 2021 13:31
Natuurlijk vindt hij dat verschrikkelijk, want in zijn hoofd is hij het slachtoffer en niet jij.kortsluiting schreef: ↑28-05-2021 13:12Ik ben overigens ook niet perfect hè, ik kan ook ruziemaken. Ik ben niet alleen maar slachtoffer (hij vindt het ook verschrikkelijk als ik in de slachtofferrol kruip).
Die paniekaanval, waarbij hij je kennelijk zo fijn steunde, die komt toch door hem? Maar wat fijn, dat hij je zo steunt bij narigheid die hij veroorzaakt.... Echt een gouden vent... Maar niet heus.
Ik herken je verhaal. En ik weet uit ervaring dat wat je ook doet, of laat, het zal niet genoeg zijn. Nooit. Want linksom of rechtsom, alle ongemak die hem ten deel valt zal uiteindelijk jouw schuld blijken te zijn. Daar weet hij je keer op keer van te overtuigen.
Hij is geweldig, en jij bent niks. En in zijn geweldigheid kan het gewoon niet zijn fout zijn, wat het ook is.
Uitmaken, hem er uit trappen, allemaal héél moeilijk. Want je bent er zó in gaan geloven dat het door jou komt allemaal.
Ga in therapie. Kun je naar hem toe mooi rechtlullen met dat je depressie opspeelt. En focus in therapie niet op je depressie, maar op je relatie. Op hoe die in elkaar steekt en hoe je sterker kunt worden om dat weggewaaide dakraam uit je leven te bannen. En teken géén samenlevingscontract. Je kunt nu nog relatief pijnloos van hem af, met dat contract wordt het lastiger door alles wat er dan geregeld moet worden.
Wat ik jaren terug hier op het forum las, en enorm op mijn ex bleek te slaan (en volgens mij ook op jouw partner): voor een ontevreden mens bestaan er geen gemakkelijke stoelen.
En dat is ZIJN probleem en niet het jouwe, al doet hij nog zo hard zijn best je te overtuigen van het tegendeel.
Dulcissime, totam tibi sibdo me...
vrijdag 28 mei 2021 14:10
Dat kan dan wel zo lijken, maar hij is degene die je op dit moment instabiel maakt. Als jij gewoon je ding kan doen, kan werken en je klusjes doen is er niets aan de hand. Ik vind het vrij vreemd dat hij om tien voor tien bepaalt dat je aandacht aan hem moet besteden en daarmee hier niet verder komt dan een half verhaal. Jij bent dan misschien (iets) verandert. Hij nog helemaal niet. Hij wil nog steeds bepalen. En hij praat jou in een slachtofferrol, en neemt je dat daarna kwalijk.kortsluiting schreef: ↑28-05-2021 13:04Ik kon mijn verhaal gisteravond niet afmaken omdat hij (vanaf de andere kant van de kamer) een discussie begon over dat ik alleen maar met mijn werk en het huishouden bezig ben en geen aandacht aan hem besteed. Heb ervoor gekozen om het topic toch snel te plaatsen (dan maar onaf) omdat het me hoog zat en ik niet wist wanneer ik de post anders kon afmaken. De discussie heeft daarna ook zeker wel plaatsgevonden, waarbij ik overigens veel meer tegengas geef dan twee jaar geleden, maar hij is onvermoeibaar en als ik discussie-moe ben, begin ik vaak te huilen. Het moment dat hij zijn schouder aanbiedt en aangeeft dat het allemaal wel goedkomt maar dat ik toch echt overdreven veel met werk en klusjes bezig ben en dat moet aanpassen anders komt het niet goed met mij. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval (hij bleef bij me) en ben ik huilend in slaap gevallen. Nu moet ik zeggen dat ik zelf vrij instabiel kan zijn en onlangs na tien jaar ben gestopt met antidepressiva en hierdoor veel last heb van angst en paniek. Hij probeert me zo goed en kwaad als het kan te ondersteunen. En dat is ook meteen wat mij verwart en me aan het twijfelen brengt. Hij is niet alleen slecht, hij is ook lief en begripvol. Hij herinnert me ook vaak aan hoe ik was vóór hem, toen was ik zwaar depressief, wilde niet meer. Dus zegt hij dan: je kunt het wel uitmaken, maar toen ik er nog niet was, was je ook niet gelukkig. En dat is gewoon waar, maar tegelijkertijd weet ik dat het een mindfuck is.
@Heksie: wat je zegt over dat je tijdens je bruiloft nee dacht en ja deed, heel herkenbaar. Het voelt allemaal niet goed maar na een gesprek met hem ben ik vaak weer gerustgesteld en gaat het weer even goed. Heel stoer overigens dat je voor jezelf hebt gekozen.
Ik voel me ook erg schuldig over uitmaken omdat hij hier woont en we volop plannen aan het maken zijn. Bovendien ben ik degene met een goede baan (hij werkt via een uitzendbureau) dus als we stoppen, komt hij er veel slechter uit. Dat voelt egoïstisch. Al weet ik inmiddels dat het nog veel egoïstischer is om dit te laten voortduren terwijl ik er (vaak) niet meer achter sta.
Ik haat het gewoon dat de relatie het ene moment zo verknipt en benauwend voelt en het andere moment prima. Heb wel bedacht dat als ik het uitmaak, ik een brief voor hem schrijf. Om de simpele reden dat hij me er bij ieder gesprek weer van overtuigt dat we moeten doorzetten.
Zie je zelf niet in hoe ziek dat is?
vrijdag 28 mei 2021 14:21
kortsluiting schreef: ↑28-05-2021 13:04Ik kon mijn verhaal gisteravond niet afmaken omdat hij (vanaf de andere kant van de kamer) een discussie begon over dat ik alleen maar met mijn werk en het huishouden bezig ben en geen aandacht aan hem besteed. Heb ervoor gekozen om het topic toch snel te plaatsen (dan maar onaf) omdat het me hoog zat en ik niet wist wanneer ik de post anders kon afmaken. Ik begin te denken dat je de nieuwe vriendin van mij ex bent!
De discussie heeft daarna ook zeker wel plaatsgevonden, waarbij ik overigens veel meer tegengas geef dan twee jaar geleden, En zo begint hij macht over je te krijgen. Je ruimte wordt steeds kleiner en die van hem groter. Is dat wat je wil? Is dat wat je aan je toekomstige kinderen wil geven?
maar hij is onvermoeibaar en als ik discussie-moe ben, begin ik vaak te huilen. Het moment dat hij zijn schouder aanbiedt en aangeeft dat het allemaal wel goedkomt maar dat ik toch echt overdreven veel met werk en klusjes bezig ben en dat moet aanpassen anders komt het niet goed met mij. Het is bijna eng. Dit heb ik jaren lang meegemaakt. Hij breekt je en dan komt hij je redden. Het is hoe manipulatie werkt. Uiteindelijk kreeg ik een paniekaanval (hij bleef bij me) en ben ik huilend in slaap gevallen. Nu moet ik zeggen dat ik zelf vrij instabiel
Je bent niet intstabiel. Zijn manipulaties maken jou instabiel. Wil je echt als ik ëindigen, als voer van psychiaters omdat je niet eens weet wie je bent?
kan zijn en onlangs na tien jaar ben gestopt met antidepressiva en hierdoor veel last heb van angst en paniek. Hij probeert me zo goed en kwaad als het kan te ondersteunen.
Nee, hij probeert jou niet te ondersteunen. Hij breekt je zodat je afhankelijk van hem bent. Dit samen met je te isoleren is beter dan een pak slag. Je wordt een verlengstuk van hem, zonder wil, zonder recht op eigen emoties of mening. Is dat écht wat je wil?
En dat is ook meteen wat mij verwart en me aan het twijfelen brengt. Hij is niet alleen slecht, hij is ook lief en begripvol.
Het is ook verwarrend, en daar zit de kracht van dit soort mishandeling. Op deze manier begin je te twijfelen aan jezelf, aan wat je voelt, aan wat je wil, aan wat je bent. En als je begint te twijfelen, neemt hij je wil over en je wordt zijn poppetje.
Hij herinnert me ook vaak aan hoe ik was vóór hem, toen was ik zwaar depressief, wilde niet meer. Dus zegt hij dan: je kunt het wel uitmaken, maar toen ik er nog niet was, was je ook niet gelukkig. En dat is gewoon waar, maar tegelijkertijd weet ik dat het een mindfuck is. Is het waar? Dus, je bent nu heel gelukkig en je voel je nu zeker van jezelf. Dit is gewoon weer manipulatie en net eentje uit het boekje
@Heksie: wat je zegt over dat je tijdens je bruiloft nee dacht en ja deed, heel herkenbaar. Het voelt allemaal niet goed maar na een gesprek met hem ben ik vaak weer gerustgesteld en gaat het weer even goed. Heel stoer overigens dat je voor jezelf hebt gekozen. Tuurlijk word je gerustgesteld. Hij kruipt in je hoofd en zegt wat je wil horen om vervolgens de grond van onder je voeten weg te halen.
Ik voel me ook erg schuldig over uitmaken omdat hij hier woont en we volop plannen aan het maken zijn. Schuldgevoel is een machtige wapen die een mishandelaar goed kent. Dat doet mijn ex nog steeds. Maar wat je doet is de verantwoordelijkheid voor zijn gedrag overnemen. Hij woont bij jou; hij heeft ervoor gekozen. En als het niet werkt en hij moet verhuizen, moet hij op zijn blaren zitten. Ik heb mijn ex uit medeleiding en schuldgevoel in huis genomen. Binnen één week had ik spyware op mijn computer en was mijn mobiel weer gehackt; toen ik hem vroeg om te vertrekken escaleerde het zoveel dat ik moest vluchten. Ik heb drie dagen op straat gewoond. Bovendien ben ik degene met een goede baan (hij werkt via een uitzendbureau) dus als we stoppen, komt hij er veel slechter uit. Dat voelt egoïstisch. Het is niet egoistisch. Hij heeft keuzes gemaakt. Vervolgens aanvaart niet je hulp, maar probeert je leven over te nemen. Dus, omdat hij een verkeerde keuze heeft gemaakt en niet in staat is om met jou als een persoon om te gaan, moet je de rest van je leven in zijn dictatuur leven. Besef je wel hoe krom dat is? Al weet ik inmiddels dat het nog veel egoïstischer is om dit te laten voortduren terwijl ik er (vaak) niet meer achter sta.
Ik haat het gewoon dat de relatie het ene moment zo verknipt en benauwend voelt en het andere moment prima. Als hij gevaar voelt, wordt hij poeslief. Als je weer erin trapt, trapt hij twee keer harder de grond inHeb wel bedacht dat als ik het uitmaak, ik een brief voor hem schrijf. Om de simpele reden dat hij me er bij ieder gesprek weer van overtuigt dat we moeten doorzetten.
Ik weet hoe het voelt. Ik heb ook een paar keer proberen te scheiden. En weet je hoe ik het voor elkaar kreeg? Vreemd gaan. Ik wist dat hij me dat nooit zou vergeven. Ik weet niet of het slim was, omdat toen begon wel de fysieke mishandeling, maar ik zag toen geen andere uitweg. In je eentje dit stoppen is bijna onmogelijk Zoek hulp. Er zijn psychologen die in mishandeling gespecialiseerd zijn. Praat met zo iemand. Het is jammer dat de steunpunt huiselijk geweld niet meer bestaat. Ze hebben me toen de ogen geopend. Zoek aub hulp. En begin NOOIT, maar echt NOOIT aan kinderen als je bij hem bent. Het leven van je kinderen zal zuur zijn en kinderen zijn DE manier om volledige macht over jou te krijgen. Kinderen beperken je vrijheid meer en ze maken je kwetsbaar. Je bent vast een slim sterke vrouw, al geloof je het niet zelf. Ga aub met iemand praten. Ik kan iemand voor je zoeken die je kan helpen.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 28 mei 2021 14:34
Dit is het verschil tussen hem en jou. Je kan dingen met zijn perspectief zien en je eigen aandeel zien een aanvaarden. Hij zou dat nooit doen. Het is altijd je schuld; hij is perfect.kortsluiting schreef: ↑28-05-2021 13:12Ik ben overigens ook niet perfect hè, ik kan ook ruziemaken. Ik ben niet alleen maar slachtoffer (hij vindt het ook verschrikkelijk als ik in de slachtofferrol kruip).
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 28 mei 2021 14:40
Ik herken jouw redenering van "hij is niet alleen maar slecht, hij kan ook lief zijn en soms is het heel fijn samen". Je focust je dan op die goede dingen en daarom blijf je. Maar je zou je juist moeten focussen op de dingen die mis zijn. Die zijn gewoonweg niet acceptabel, los van welk goed gedrag er tegenover staat.
En iedereen kan weleens lief en aardig zijn, zelfs seriemoordenaars. Die overigens ook verbazend vaak een relatie hebben...
Echt, bevrijd jezelf. Slechter dan dit kan het niet. En liever in je eentje ongelukkig dan in een slechte relatie.
En iedereen kan weleens lief en aardig zijn, zelfs seriemoordenaars. Die overigens ook verbazend vaak een relatie hebben...
Echt, bevrijd jezelf. Slechter dan dit kan het niet. En liever in je eentje ongelukkig dan in een slechte relatie.
vrijdag 28 mei 2021 14:43
Kijk aub hier: https://slachtofferwijzer.nl/organisatie/blijf-groep/
https://www.famme.nl/gaslighting-manipu ... arscisten/
https://www.famme.nl/gaslighting-manipu ... arscisten/
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
vrijdag 28 mei 2021 14:50
Gooi 'm de deur uit en ga uitvinden hoe leuk het leven zonder partner kan zijn.
En nee, dat is niet vergeleken met toen: toen had je nog een ideaalbeeld voor ogen van een relatie. Nu weet je hoe dat ook kan zijn.
Mijn ex zei ook dat soort dingen, dat mijn leven zoveel verbeterd was dankzij zijn aanwezigheid daarin. Maar het werd eigenlijk pas echt leuk toen hij opgerot was.
En nee, dat is niet vergeleken met toen: toen had je nog een ideaalbeeld voor ogen van een relatie. Nu weet je hoe dat ook kan zijn.
Mijn ex zei ook dat soort dingen, dat mijn leven zoveel verbeterd was dankzij zijn aanwezigheid daarin. Maar het werd eigenlijk pas echt leuk toen hij opgerot was.
vrijdag 28 mei 2021 15:21
Grote rode vlag dit ook. Ook ik zat net als Heksie in zo'n nare relatie waarbij ik steeds meer beperkt werd en me verweten werd dat ik "alleen maar met mezelf bezig was". Het tegendeel was waar, maar dat besefte ik me veel later pas want ik werd gek gewauweld door die man. Altijd discussies, op me inpraten en aan het eind van de rit dacht ik dat ik niks waard was.kortsluiting schreef: ↑28-05-2021 13:04Ik kon mijn verhaal gisteravond niet afmaken omdat hij (vanaf de andere kant van de kamer) een discussie begon over dat ik alleen maar met mijn werk en het huishouden bezig ben en geen aandacht aan hem besteed.
...
Ik had ook meer inkomen dan hem en die baan was mijn redding, want ik kon mezelf prima redden zonder hem, in tegenstelling tot hijzelf want hij bleek dan wel wereldkampioen afkraken en manipuleren maar zonder tegenpartij kwam hij daar niet zo ver mee.
Als je in een relatie verantwoordelijk wordt gemaakt voor het geluk van de ander en jij steeds dingen moet doen of laten zonder dat jouw eigen behoeftes gezien worden, dan is het tijd om op te stappen, echt.
vrijdag 28 mei 2021 15:38
Ja, zou kunnen dat het zo gaat. Wat ik nog dacht dat zou kunnen is dat hij haar stalkte en/of semi-bedreigde zodat met hem in een relatie zijn minder erg leek/lijkt dan niet in een relatie zijn.Maduixa schreef: ↑28-05-2021 13:12Ik begrijp niet goed wat je bedoelt, denk juist dat het eerder andersom is. Als je uit de situatie bent, lijkt het ineens weer de leuke, lieve man waar je ooit voor viel stel ik me zo voor. Het 'niet opgeven' bestaat misschien uit lieve aandacht, extra attenties, niks negatiefs zeggen (een tijdje...). En dan stap je die relatie weer in, omdat je denkt 'dat het allemaal wel meevalt'.
Dat is hoe ik denk hoe het gaat dan he.
En zodat ze bijvoorbeeld geen ruimte had om andere mensen te ontmoeten en zo het patroon van bij hem blijven niet kon doorbreken.
Het is allemaal speculatief van me, om erachter te komen wat ze samen bracht vroeg ik bijvoorbeeld hoe dat volhouden eruit zag.
vrijdag 28 mei 2021 15:41
Je hoeft niet perfect te zijn. En ruziemaken kan. Hij geeft je geen rust en als weggaan niet lukt is ruziemaken een redelijke oplossing.kortsluiting schreef: ↑28-05-2021 13:12Ik ben overigens ook niet perfect hè, ik kan ook ruziemaken. Ik ben niet alleen maar slachtoffer (hij vindt het ook verschrikkelijk als ik in de slachtofferrol kruip).
Het klinkt wel alsof je slachtoffer bent trouwens. Hij behandelt je slecht.
Stel hè, je zou bij hem weg kunnen. En hij neemt geen contact op. Zou je dat willen?
vrijdag 28 mei 2021 15:47
vrijdag 28 mei 2021 16:47
Hij helpt je eerst helemaal over de rooie door een discussie te starten en maar door te gaan terwijl dit ver over je grens is. En als je er dan helemaal door heen zit, steunt ie je weer. Daar is niets liefs aan, dat is een strategie om jou te laten denken dat je hem nodig hebt. Hetzelfde doet hij door steeds te zeggen dat je er erger aan toe was toen je hem niet kende.
En jij mag natuurlijk niet zeggen wat zijn gedrag allemaal met jou doet, want dan kruip je in de slachtofferrol, en daar houdt hij niet van.
Dit is echt 1 grote mindfuck, to...open je ogen, deze man gaat jou niet gelukkig maken.
En jij mag natuurlijk niet zeggen wat zijn gedrag allemaal met jou doet, want dan kruip je in de slachtofferrol, en daar houdt hij niet van.
Dit is echt 1 grote mindfuck, to...open je ogen, deze man gaat jou niet gelukkig maken.
vrijdag 28 mei 2021 16:52
Dit herken ik van mijn tijd in zo'n soort relatie: discussies starten redelijk vlak voor bedtijd. Dat duurde met nasleep en al uren en dan lag ik veel te laat met dikke ogen in bed. Kutdag op het werk , maar hij kon gewoon uitslapen en was de volgende dag weer een zonnetje. Blegh..Ik word gewoon weer boos, maar misschien nog het meest op mezelf dat ik het toeliet.Ginger schreef: ↑28-05-2021 14:10Dat kan dan wel zo lijken, maar hij is degene die je op dit moment instabiel maakt. Als jij gewoon je ding kan doen, kan werken en je klusjes doen is er niets aan de hand. Ik vind het vrij vreemd dat hij om tien voor tien bepaalt dat je aandacht aan hem moet besteden en daarmee hier niet verder komt dan een half verhaal. Jij bent dan misschien (iets) verandert. Hij nog helemaal niet. Hij wil nog steeds bepalen. En hij praat jou in een slachtofferrol, en neemt je dat daarna kwalijk.
Zie je zelf niet in hoe ziek dat is?
