Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
maandag 1 juni 2015 om 16:35
Een wat late update.
Mijn vriend heeft opnieuw wat heldere momenten gehad. Hij heeft zijn ogen open gedaan toen we zijn naam zeiden (volgens arts van wacht - niet zo'n vriendelijke man - was dit maar toevallig en was dit niet noodzakelijk goed nieuws), hij heeft in mijn handen geknepen toen ik zijn hand vastnam en hij lijkt gewoon alerter als je tegen hem praat. Zijn drains zijn ook verwijderd, wat toch opnieuw wat leidingen minder zijn.
Ik heb het weekend doorgebracht in het ziekenhuis. Ik had al enkele dagen buikpijn, maar heb hier eigenlijk niet veel aandacht aan gegeven. Ik wilde niet klagen terwijl mijn vriend zo ziek was. Ik dacht dat het kwam door vermoeidheid en slecht eten (ondanks alle raadgevingen hier ). Zaterdagmiddag was de pijn echter bijna niet te harden en de vader van mijn vriend heeft mij na de bezoekuren naar spoed gebracht. Blijkbaar kwam de pijn door een cyste op mijn eierstok die rond de eigen as was gaan draaien. Ik heb hier dezelfde avond nog een kijkoperatie voor gekregen, waarbij ze de cyste hebben verwijderd en de eierstok terug "goed" hebben gedraaid. Ik mocht vandaag naar huis en mijn vriendin heeft mij naar huis gebracht. Ze heeft me verboden om nog langs IC te gaan en wil mij eens goed verzorgen. Dit voelt eigenlijk niet fijn, het voelt naar om hem niet te kunnen bezoeken. Ik wil hem niet achterlaten.
Mijn vriend heeft opnieuw wat heldere momenten gehad. Hij heeft zijn ogen open gedaan toen we zijn naam zeiden (volgens arts van wacht - niet zo'n vriendelijke man - was dit maar toevallig en was dit niet noodzakelijk goed nieuws), hij heeft in mijn handen geknepen toen ik zijn hand vastnam en hij lijkt gewoon alerter als je tegen hem praat. Zijn drains zijn ook verwijderd, wat toch opnieuw wat leidingen minder zijn.
Ik heb het weekend doorgebracht in het ziekenhuis. Ik had al enkele dagen buikpijn, maar heb hier eigenlijk niet veel aandacht aan gegeven. Ik wilde niet klagen terwijl mijn vriend zo ziek was. Ik dacht dat het kwam door vermoeidheid en slecht eten (ondanks alle raadgevingen hier ). Zaterdagmiddag was de pijn echter bijna niet te harden en de vader van mijn vriend heeft mij na de bezoekuren naar spoed gebracht. Blijkbaar kwam de pijn door een cyste op mijn eierstok die rond de eigen as was gaan draaien. Ik heb hier dezelfde avond nog een kijkoperatie voor gekregen, waarbij ze de cyste hebben verwijderd en de eierstok terug "goed" hebben gedraaid. Ik mocht vandaag naar huis en mijn vriendin heeft mij naar huis gebracht. Ze heeft me verboden om nog langs IC te gaan en wil mij eens goed verzorgen. Dit voelt eigenlijk niet fijn, het voelt naar om hem niet te kunnen bezoeken. Ik wil hem niet achterlaten.
maandag 1 juni 2015 om 16:39
Jeetje plensbui... er blijft je ook niet veel bespaard.
Allereerst wat fijn dat het met je vriend beter lijkt te gaan. Het is toch een goed teken lijkt mij als hij in je handen knijpt.
En voor jezelf: je vriendin heeft gelijk. Je moet ook goed om jezelf denken en even bijkomen van de kijkoperatie. Fijn dat je zo'n lieve verzorgende vriendin hebt. En wat je vriend betreft: je laat hem zeker niet achter. Zodra jij weer goed op de been bent kun je ook weer naar je vriend. Hij heeft er niks aan als je oververmoeid raakt. Hij begrijpt dat vast!!
Allereerst wat fijn dat het met je vriend beter lijkt te gaan. Het is toch een goed teken lijkt mij als hij in je handen knijpt.
En voor jezelf: je vriendin heeft gelijk. Je moet ook goed om jezelf denken en even bijkomen van de kijkoperatie. Fijn dat je zo'n lieve verzorgende vriendin hebt. En wat je vriend betreft: je laat hem zeker niet achter. Zodra jij weer goed op de been bent kun je ook weer naar je vriend. Hij heeft er niks aan als je oververmoeid raakt. Hij begrijpt dat vast!!
maandag 1 juni 2015 om 16:52
Tjee plensbui, heftig. Ik weet van mijn zus dat dat vreselijk veel pijn doet. Ik hoop dat het je lukt om voldoende rust te nemen voor je eigen herstel en wens je wederom veel sterkte met vriend. De arts weet veel van techniek maar jij van je vriend. Ik hoop dat de lichtpuntjes snel in aantal toenemen. Xxx
