Relaties
alle pijlers
Het gebeurde ineens... wat moet ik met mezelf aan?
maandag 2 januari 2017 om 15:54
Hallo Dames,
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
zondag 8 januari 2017 om 20:00
zondag 8 januari 2017 om 20:16
quote:Sbelsma schreef op 08 januari 2017 @ 20:00:
[...]
Misschien een advies: zoek een hobby i.p.v. de hele dag op een forum commentaar zitten geven
Dit eerste advies was gratis bovendien
Wat zijn uw advieskosten voor een tweede advies Mw Sbelsma, dan kan mijn adviseur me adviseren om er wel of geen gebruik van te maken. Mits ik me van het forum kan losrukken (pun intended).
@Havermout - is u soms de grote Nederlandse schrijfster, mevrouw H. van Royen en zijn dit stukken uit uw nog te publiceren Roman?
[...]
Misschien een advies: zoek een hobby i.p.v. de hele dag op een forum commentaar zitten geven
Dit eerste advies was gratis bovendien
Wat zijn uw advieskosten voor een tweede advies Mw Sbelsma, dan kan mijn adviseur me adviseren om er wel of geen gebruik van te maken. Mits ik me van het forum kan losrukken (pun intended).
@Havermout - is u soms de grote Nederlandse schrijfster, mevrouw H. van Royen en zijn dit stukken uit uw nog te publiceren Roman?
Everything you see I owe to spaghetti!
zondag 8 januari 2017 om 21:30
quote:Sbelsma schreef op 08 januari 2017 @ 20:00:
[...]
Misschien een advies: zoek een hobby i.p.v. de hele dag op een forum commentaar zitten geven
Dit eerste advies was gratis bovendien
Misschien een advies: niet een lang, gedetailleerd verhaal op een forum neergooien en dan weigeren te vertellen hoe het eindigt, omdat mensen niet aan je voeten liggen.
Dan moeten we zelf er maar een einde voor verzinnen.
Dat is dan 9,95 voor het advies.
[...]
Misschien een advies: zoek een hobby i.p.v. de hele dag op een forum commentaar zitten geven
Dit eerste advies was gratis bovendien
Misschien een advies: niet een lang, gedetailleerd verhaal op een forum neergooien en dan weigeren te vertellen hoe het eindigt, omdat mensen niet aan je voeten liggen.
Dan moeten we zelf er maar een einde voor verzinnen.
Dat is dan 9,95 voor het advies.
Let’s go Brandon!
zondag 8 januari 2017 om 21:31
quote:Annapicobella schreef op 08 januari 2017 @ 20:16:
[...]
Wat zijn uw advieskosten voor een tweede advies Mw Sbelsma, dan kan mijn adviseur me adviseren om er wel of geen gebruik van te maken. Mits ik me van het forum kan losrukken (pun intended).
@Havermout - is u soms de grote Nederlandse schrijfster, mevrouw H. van Royen en zijn dit stukken uit uw nog te publiceren Roman?Je hebt me door
[...]
Wat zijn uw advieskosten voor een tweede advies Mw Sbelsma, dan kan mijn adviseur me adviseren om er wel of geen gebruik van te maken. Mits ik me van het forum kan losrukken (pun intended).
@Havermout - is u soms de grote Nederlandse schrijfster, mevrouw H. van Royen en zijn dit stukken uit uw nog te publiceren Roman?Je hebt me door
Let’s go Brandon!
zondag 8 januari 2017 om 21:47
maandag 9 januari 2017 om 06:46
Na twee dagen als een slons op de bank te hebben gehangen en alles afgewogen te hebben, kwam S Belsma op het idee om haar verhaal op het viva forum neer te plempen. Sowieso ben ik de eerste receptioniste die haar baas neukt, ik ben enorm belangrijk dus als ik mijn verhaal lang maak met veel detail liggen de dames aan mijn voeten.
In de tussen tijd realiseerde ik me dat iedereen op het dorp me met de nek aan zal kijken als en weten dat ik vreemd ben gegaan. Ik kan het beter voor mezelf houden. Ik hou van Rik. Ik ben gek op Rik. Z'n bakkebaarden, intrigerende blauwe ogen. Z'n handen, z'n mooie stem. Maar ja, ik zag op Facebook dat hij getrouwd is en de laatste week was hij behoorlijk afstandelijk.
Deugelijke Derrik is mijn lieve, geweldige vriend met wie ik een fantastische relatie heb. De liefde van me leven. Hij zou nooit aan me twijfelen. Als ik het nou gewoon voor me hou is er niets aan de hand. Het zal nooit in hem opkomen dat het kind wellicht niet van hem zou kunnen zijn. Ik hoef dus niet bang te zijn dat hij een DNA test gaat doen.
De soa, dat ligt wat lastiger. Daar moet ik nog eens goed over denken.
Morgen maar weer terug naar het werk. Ze zullen me allemaal wel missen. Het bedrijf draait tenslotte om mij. Ik legde al vast een kort strak jurkje, hakken en parfum klaar die perfect bij de outfit past.
"Je bent er weer!" Riep Rik vrolijk uit. Kun je zodadelijk even op mijn kantoor komen om wat zaken door te nemen? Z'n blauwe ogen fonkelden. Met vlinders in mijnbuik stapte ik op mijn hoge rode hakken zijn kantoortje binnen.
In de tussen tijd realiseerde ik me dat iedereen op het dorp me met de nek aan zal kijken als en weten dat ik vreemd ben gegaan. Ik kan het beter voor mezelf houden. Ik hou van Rik. Ik ben gek op Rik. Z'n bakkebaarden, intrigerende blauwe ogen. Z'n handen, z'n mooie stem. Maar ja, ik zag op Facebook dat hij getrouwd is en de laatste week was hij behoorlijk afstandelijk.
Deugelijke Derrik is mijn lieve, geweldige vriend met wie ik een fantastische relatie heb. De liefde van me leven. Hij zou nooit aan me twijfelen. Als ik het nou gewoon voor me hou is er niets aan de hand. Het zal nooit in hem opkomen dat het kind wellicht niet van hem zou kunnen zijn. Ik hoef dus niet bang te zijn dat hij een DNA test gaat doen.
De soa, dat ligt wat lastiger. Daar moet ik nog eens goed over denken.
Morgen maar weer terug naar het werk. Ze zullen me allemaal wel missen. Het bedrijf draait tenslotte om mij. Ik legde al vast een kort strak jurkje, hakken en parfum klaar die perfect bij de outfit past.
"Je bent er weer!" Riep Rik vrolijk uit. Kun je zodadelijk even op mijn kantoor komen om wat zaken door te nemen? Z'n blauwe ogen fonkelden. Met vlinders in mijnbuik stapte ik op mijn hoge rode hakken zijn kantoortje binnen.
Let’s go Brandon!
maandag 9 januari 2017 om 07:26
quote:havermout1 schreef op 09 januari 2017 @ 06:46:
Na twee dagen als een slons op de bank te hebben gehangen en alles afgewogen te hebben, kwam S Belsma op het idee om haar verhaal op het viva forum neer te plempen. ............
.....Z'n blauwe ogen fonkelden. Met vlinders in mijnbuik stapte ik op mijn hoge rode hakken zijn kantoortje binnen.
Zachtjes liet ik de deur in het slot vallen. "Rik, je wilde dat ik even kwam?" Weer die ondeugende fonkeling in zijn ogen. Op zijn bureau ligt een uitdraai van de notulen van de laatste vergadering. "Ik wil graag dat hier even naar kijkt." Met zijn vinger tikt hij op de vellen papier. Mijn hartslag maakt een extra tik, ik voel het roffelen als een kudde galopperende paarden over de woeste steppen van Mongolië. Even dwalen mijn gedachten af naar een uitgestrekte woestijn, een mysterieuze man met blauwe ogen op een steigerende Arabier die mij voorop zijn paard trekt en zijn volle lippen in mijn nek drukt terwijl we samen naar de oase Van Eeuwige Geilheid galopperen. Een vinger tikt opnieuw op het vel papier en rukt mij uit mijn dagdroom. Ik loop op het bureau af en schuif mijn leesbril op mijn neus.
Langzaam buk ik voorover over de notulen, en laat mijn ogen over de tekst heenglijden. Ik voel dat Rik achter mij staat en zijn blik zorgt voor kippenvel van genot dat langzaam over mijn billen trekt. Dan is daar opeens zijn hand. Zijn mond bij mijn oor. Ik hoor dat hij hijgt, zijn stem klinkt zwaarder. Rauwer. Hij pakt mijn schouder en zegt; "Je gebruikt de vervoeging van "worden" op de verkeerde manier..... Het is "ik word" en niet zoals jij schrijft "ik wordt"....." Ik slik. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Een capitale fout omdat deze notulen vanmiddag nog naar de directie moeten. Ik schud zijn hand van mijn schouder en pak zijn hand tussen mijn beide handen vast. "Rik...." stamel ik. "Ik weet niet wat ik moet zeggen. Het spijt mij. Ik ga gelijk een cappuccino zonder suiker en met zoetjes halen bij de koffie-automaat op de gang. Wil jij ook iets?" Zijn ogen glijden naar beneden en hij laat zijn handen slap langs zijn lichaam hangen. "Nee. Ze hebben vorige week bezuinigt op de verse muntthee, en ik krijg maagzuur van die instant theezakjes." Ik voel een steen op mijn maag als ik de teleurstelling in zijn ogen zie. "Maar ze hebben wel weer die kleine speculaasjes voor bij de koffie..." Ik doe een poging te lijmen wat helemaal stuk lijkt te zijn gegaan. Hij zegt niets terug en ik draai mij om om de deur uit te lopen. Dan voel ik weer een hand op mijn schouder. Ik sta stil, draai mij met een ruk om. Zijn ogen boren zich in de mijne, zijn lippen gaan een stukje uit elkaar en hij buigt zich naar voren.
"Doe dan maar een speculaasje. Twee graag."
Ik knik bijna onzichtbaar, draai mij om op mijn hakken -en voel hoe ik duizelig word van al het omdraaien in de afgelopen 4 zinnen- en been het kantoor uit. Mijn hart klopt op het ritme van mijn hakken op het marmoleum en ik voel hoe ik butsjes in de nieuwe vloer maak. Net als de butsjes in mijn hart....
Na twee dagen als een slons op de bank te hebben gehangen en alles afgewogen te hebben, kwam S Belsma op het idee om haar verhaal op het viva forum neer te plempen. ............
.....Z'n blauwe ogen fonkelden. Met vlinders in mijnbuik stapte ik op mijn hoge rode hakken zijn kantoortje binnen.
Zachtjes liet ik de deur in het slot vallen. "Rik, je wilde dat ik even kwam?" Weer die ondeugende fonkeling in zijn ogen. Op zijn bureau ligt een uitdraai van de notulen van de laatste vergadering. "Ik wil graag dat hier even naar kijkt." Met zijn vinger tikt hij op de vellen papier. Mijn hartslag maakt een extra tik, ik voel het roffelen als een kudde galopperende paarden over de woeste steppen van Mongolië. Even dwalen mijn gedachten af naar een uitgestrekte woestijn, een mysterieuze man met blauwe ogen op een steigerende Arabier die mij voorop zijn paard trekt en zijn volle lippen in mijn nek drukt terwijl we samen naar de oase Van Eeuwige Geilheid galopperen. Een vinger tikt opnieuw op het vel papier en rukt mij uit mijn dagdroom. Ik loop op het bureau af en schuif mijn leesbril op mijn neus.
Langzaam buk ik voorover over de notulen, en laat mijn ogen over de tekst heenglijden. Ik voel dat Rik achter mij staat en zijn blik zorgt voor kippenvel van genot dat langzaam over mijn billen trekt. Dan is daar opeens zijn hand. Zijn mond bij mijn oor. Ik hoor dat hij hijgt, zijn stem klinkt zwaarder. Rauwer. Hij pakt mijn schouder en zegt; "Je gebruikt de vervoeging van "worden" op de verkeerde manier..... Het is "ik word" en niet zoals jij schrijft "ik wordt"....." Ik slik. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Een capitale fout omdat deze notulen vanmiddag nog naar de directie moeten. Ik schud zijn hand van mijn schouder en pak zijn hand tussen mijn beide handen vast. "Rik...." stamel ik. "Ik weet niet wat ik moet zeggen. Het spijt mij. Ik ga gelijk een cappuccino zonder suiker en met zoetjes halen bij de koffie-automaat op de gang. Wil jij ook iets?" Zijn ogen glijden naar beneden en hij laat zijn handen slap langs zijn lichaam hangen. "Nee. Ze hebben vorige week bezuinigt op de verse muntthee, en ik krijg maagzuur van die instant theezakjes." Ik voel een steen op mijn maag als ik de teleurstelling in zijn ogen zie. "Maar ze hebben wel weer die kleine speculaasjes voor bij de koffie..." Ik doe een poging te lijmen wat helemaal stuk lijkt te zijn gegaan. Hij zegt niets terug en ik draai mij om om de deur uit te lopen. Dan voel ik weer een hand op mijn schouder. Ik sta stil, draai mij met een ruk om. Zijn ogen boren zich in de mijne, zijn lippen gaan een stukje uit elkaar en hij buigt zich naar voren.
"Doe dan maar een speculaasje. Twee graag."
Ik knik bijna onzichtbaar, draai mij om op mijn hakken -en voel hoe ik duizelig word van al het omdraaien in de afgelopen 4 zinnen- en been het kantoor uit. Mijn hart klopt op het ritme van mijn hakken op het marmoleum en ik voel hoe ik butsjes in de nieuwe vloer maak. Net als de butsjes in mijn hart....
maandag 9 januari 2017 om 07:50
... Vlug loop ik zijn kantoortje binnen met mijn thee en de koekjes. Rik staat zachtjes op, draait de lamellen dicht en doet de deur op slot. Opnieuw voel ik mijn hart bonzen. Rik draait zich om. Een warme wervelwind van genot giert door mijn hele lichaam. Zijn blauwe ogen staren mij fonkelend aan. Ik kijk naar zijn vers geschoren bakkebaarden.
Ondertussen ging ik zitten wan die rode hakken doen pijn aan mijn tenen en hielen. Hij legt zijn hand op mijn knie. Zijn zachte, robuuste hand met perfect geknipte en geveilde nagels. "Ik moet je iets vertellen. Ik ben verliefd op je. Jij, S Belsma bent een geweldig persoon. Ik ben gisteravond uit mijn huis vertrokken en binnenkort gaan Joke en ik scheiden".
Ondertussen ging ik zitten wan die rode hakken doen pijn aan mijn tenen en hielen. Hij legt zijn hand op mijn knie. Zijn zachte, robuuste hand met perfect geknipte en geveilde nagels. "Ik moet je iets vertellen. Ik ben verliefd op je. Jij, S Belsma bent een geweldig persoon. Ik ben gisteravond uit mijn huis vertrokken en binnenkort gaan Joke en ik scheiden".
Let’s go Brandon!
maandag 9 januari 2017 om 08:09
quote:KataTonDemonaEaytoy schreef op 09 januari 2017 @ 07:26:
[...]
. "Maar ze hebben wel weer die kleine speculaasjes voor bij de koffie..." Ik doe een poging te lijmen wat helemaal stuk lijkt te zijn gegaan. Hij zegt niets terug en ik draai mij om om de deur uit te lopen. Dan voel ik weer een hand op mijn schouder. Ik sta stil, draai mij met een ruk om. Zijn ogen boren zich in de mijne, zijn lippen gaan een stukje uit elkaar en hij buigt zich naar voren.
"Doe dan maar een speculaasje. Twee graag."
Ik knik bijna onzichtbaar, draai mij om op mijn hakken -en voel hoe ik duizelig word van al het omdraaien in de afgelopen 4 zinnen- en been het kantoor uit. Mijn hart klopt op het ritme van mijn hakken op het marmoleum en ik voel hoe ik butsjes in de nieuwe vloer maak. Net als de butsjes in mijn hart....
En havermout
Sorry to. Er zijn ook topics over minnaars.
[...]
. "Maar ze hebben wel weer die kleine speculaasjes voor bij de koffie..." Ik doe een poging te lijmen wat helemaal stuk lijkt te zijn gegaan. Hij zegt niets terug en ik draai mij om om de deur uit te lopen. Dan voel ik weer een hand op mijn schouder. Ik sta stil, draai mij met een ruk om. Zijn ogen boren zich in de mijne, zijn lippen gaan een stukje uit elkaar en hij buigt zich naar voren.
"Doe dan maar een speculaasje. Twee graag."
Ik knik bijna onzichtbaar, draai mij om op mijn hakken -en voel hoe ik duizelig word van al het omdraaien in de afgelopen 4 zinnen- en been het kantoor uit. Mijn hart klopt op het ritme van mijn hakken op het marmoleum en ik voel hoe ik butsjes in de nieuwe vloer maak. Net als de butsjes in mijn hart....
En havermout
Sorry to. Er zijn ook topics over minnaars.
maandag 9 januari 2017 om 08:12
Zijn vingers friemelen aan het cellofaan van de speculaasjes, en ik stel mij voor hoe zijn vingers tussen mijn schaamlippen doorglijden. Woest neemt hij een hap van het speculaasje, kruimels blijven achter in de ruige bakkebaarden. Terwijl hij verder praat, sproeien kleine stukjes speculaas in mijn decolleté. Mijn vinger steek ik ondeugend tussen mijn borsten en ik duw op de stukjes speculaas die blijven plakken. Langzaam breng ik mijn vinger naar mijn mond en lik hem af. Zijn ogen worden groter.
"Heet je vrouw Joke?" vraag ik.
"Heet je vrouw Joke?" vraag ik.
maandag 9 januari 2017 om 15:58
"Ex vrouw" corrigeerde Rik me zachtjes. "Ik ben gister bij mijn ouders ingetrokken en vraag zo snel mogelijk de scheiding aan. S Belsma, jij bent de perfecte vrouw voor mij. Met jou wil ik de rest van mijn leven verder."
Ik kreeg een brok in mijn keel. Dit had ik nooit verwacht. Mooie Rik, met z'n gespierde en robuust Fries figuur. 1.90 lang. Glimmende blauwe ogen, sexy bakkebaarden. Snel, zegt iets.
En de kinderen? "Ik heb geen kinderen. Joke had er twee uit een vorige relatie maar ik heb nog nooit kinderen gehad".
Gelukkig maar. Ook geen gedoe met stiefmoederen en omgang met de ex. Jemig. Waarom overkomt dit me mij? Iedereen op 't dorp zal me verstoten en Deugelijke Derik zal instorten van verdriet. Maar Rik. Knappe, lieve, slimme Rik.
Dit had ik nooit verwacht, antwoorde ik Rik met een schaaperige glimlach.
Rik at het laatste stukje van het speculaasje en gooide de wikkel in de prullenbak. Voorzichtig opende hij de onderste lade van zijn bureau. Hij haalde er een donkergroen fluweel doosje uit.
"Dit is misschien wat vroeg. Je hoeft me nog geen antwoord te geven. S Belsma, wil je met me trouwen?"
Jezus, mijn leven is net een film. Dit móet ik op het viva forum kwijt want dit kan ik natuurlijk met geen enkele vriendin bespreken. Ik pakte de ring uit het groene fluwele doosje en bekeek hem van dichtbij. Die ring moet hem meer dan 3.000 euro gekost hebben. 'Hij is prachtig', stamelde ik uit.
Ik kreeg een brok in mijn keel. Dit had ik nooit verwacht. Mooie Rik, met z'n gespierde en robuust Fries figuur. 1.90 lang. Glimmende blauwe ogen, sexy bakkebaarden. Snel, zegt iets.
En de kinderen? "Ik heb geen kinderen. Joke had er twee uit een vorige relatie maar ik heb nog nooit kinderen gehad".
Gelukkig maar. Ook geen gedoe met stiefmoederen en omgang met de ex. Jemig. Waarom overkomt dit me mij? Iedereen op 't dorp zal me verstoten en Deugelijke Derik zal instorten van verdriet. Maar Rik. Knappe, lieve, slimme Rik.
Dit had ik nooit verwacht, antwoorde ik Rik met een schaaperige glimlach.
Rik at het laatste stukje van het speculaasje en gooide de wikkel in de prullenbak. Voorzichtig opende hij de onderste lade van zijn bureau. Hij haalde er een donkergroen fluweel doosje uit.
"Dit is misschien wat vroeg. Je hoeft me nog geen antwoord te geven. S Belsma, wil je met me trouwen?"
Jezus, mijn leven is net een film. Dit móet ik op het viva forum kwijt want dit kan ik natuurlijk met geen enkele vriendin bespreken. Ik pakte de ring uit het groene fluwele doosje en bekeek hem van dichtbij. Die ring moet hem meer dan 3.000 euro gekost hebben. 'Hij is prachtig', stamelde ik uit.
Let’s go Brandon!
