Relaties
alle pijlers
Het gebeurde ineens... wat moet ik met mezelf aan?
maandag 2 januari 2017 om 15:54
Hallo Dames,
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
maandag 9 januari 2017 om 16:10
Nog voordat ik de hele situatie heb kunnen overdenken, zei ik Ja. Ik schoof de ring om mijn vinger. De diamanten schitterden in het kantoorlicht. Ik gaf Rik een dikke knuffel.
Plots kwam Marjan binnenvallen. "Stoor ik?" Zei ze op een kattige toon. "Nee hoor" zei Rik. Ze keek me aan met een blik waarvan je weet dat ze precies aanvoelt wat er aan de hand is. Marjan zit bij de nicht van Derik op korfbal en ik hoop dat ze dr mond houdt. Ze legde een stapeltje papieren op Rik's bureau, gaf hem een knipoog en liep zonder iets te zeggen weg.
"Maak je om haar geen zorgen. Ze weet alles al. Toen jij ziek was heb ik haar alles verteld. Ze heeft me zelfs geholpen de ring uit te zoeken. Maak je om haar niet druk, ze is lesbisch."
Plots kwam Marjan binnenvallen. "Stoor ik?" Zei ze op een kattige toon. "Nee hoor" zei Rik. Ze keek me aan met een blik waarvan je weet dat ze precies aanvoelt wat er aan de hand is. Marjan zit bij de nicht van Derik op korfbal en ik hoop dat ze dr mond houdt. Ze legde een stapeltje papieren op Rik's bureau, gaf hem een knipoog en liep zonder iets te zeggen weg.
"Maak je om haar geen zorgen. Ze weet alles al. Toen jij ziek was heb ik haar alles verteld. Ze heeft me zelfs geholpen de ring uit te zoeken. Maak je om haar niet druk, ze is lesbisch."
Let’s go Brandon!
dinsdag 10 januari 2017 om 06:16
dinsdag 10 januari 2017 om 07:43
quote:Sbelsma schreef op 08 januari 2017 @ 23:20:
[...]
Je moet wat dikkere huid krijgen meid
En ook deze reactie getuigt maar weer eens van het feit dat je totaal niet gehinderd wordt door enige vorm van zelfreflectie.
Ja, we drijven de spot met je OP. Is dat sneu? Ja, dat zou best eens kunnen.
Anderzijds, je vraagt er bijna zelf om.... (En kansen zoals deze worden hier zelden onbenut, geloof me).
Dus, doe er je voordeel mee. Kom weer even met beide pootjes op de grond. En neem jezelf eens wat minder serieus.
[...]
Je moet wat dikkere huid krijgen meid
En ook deze reactie getuigt maar weer eens van het feit dat je totaal niet gehinderd wordt door enige vorm van zelfreflectie.
Ja, we drijven de spot met je OP. Is dat sneu? Ja, dat zou best eens kunnen.
Anderzijds, je vraagt er bijna zelf om.... (En kansen zoals deze worden hier zelden onbenut, geloof me).
Dus, doe er je voordeel mee. Kom weer even met beide pootjes op de grond. En neem jezelf eens wat minder serieus.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
dinsdag 10 januari 2017 om 12:16
quote:EHR schreef op 10 januari 2017 @ 06:16:
[...]
Niemand is hatelijk hoor. Alleen je potsierlijke schrijfgedrag wordt onder de loep genomen. Zou ik iets mee doen ipv miauwen over hatelijk zijn.Grappige is ook dat het creatieve losgaan op het verhaal wordt uitgelegd als hatelijk, alsof ik bij elk woord dat ik schrijf denk aan hatelijk zijn jegens TO. Bevestigt het egocentrische. Dus zoals anderen aangeven TO, enige zelfreflectie zou je kunnen helpen. En ooit kun je met een fruitig ego hierom lachen (hoop ik).
[...]
Niemand is hatelijk hoor. Alleen je potsierlijke schrijfgedrag wordt onder de loep genomen. Zou ik iets mee doen ipv miauwen over hatelijk zijn.Grappige is ook dat het creatieve losgaan op het verhaal wordt uitgelegd als hatelijk, alsof ik bij elk woord dat ik schrijf denk aan hatelijk zijn jegens TO. Bevestigt het egocentrische. Dus zoals anderen aangeven TO, enige zelfreflectie zou je kunnen helpen. En ooit kun je met een fruitig ego hierom lachen (hoop ik).
dinsdag 10 januari 2017 om 12:54
Daar zat ik dan. Op de hippe stoel in Riks kantoor met mijn rode hoge hakken en enorme bling ring.
"Heb je honger lieverd?" Vroeg Rik. Ja best wel antwoorde ik spontaan. "Zullen we wat gaan eten om het te vieren ?" Prima.
Ik liep naar de receptie voor m'n jas en tas en voelde me net een model op de catwalk.
Snel pakte ik mijn jas en tas en liep naar buiten.
Rik klikte zijn auto van afstand open. Een glimmende, blauwe BMW met leren bekleding. Ik voelde me op dat moment echt belangrijk. Met mijn mooie ring in een dikke bmw. Dat is toch wel anders dan met Derik in de Opel. Oh, Derik.
Van het eten kan ik me niet veel meer herinneren. Het enige wat ik me herinner is het staren in Riks fonkelende blauwe ogen.
"Heb je honger lieverd?" Vroeg Rik. Ja best wel antwoorde ik spontaan. "Zullen we wat gaan eten om het te vieren ?" Prima.
Ik liep naar de receptie voor m'n jas en tas en voelde me net een model op de catwalk.
Snel pakte ik mijn jas en tas en liep naar buiten.
Rik klikte zijn auto van afstand open. Een glimmende, blauwe BMW met leren bekleding. Ik voelde me op dat moment echt belangrijk. Met mijn mooie ring in een dikke bmw. Dat is toch wel anders dan met Derik in de Opel. Oh, Derik.
Van het eten kan ik me niet veel meer herinneren. Het enige wat ik me herinner is het staren in Riks fonkelende blauwe ogen.
Let’s go Brandon!
dinsdag 10 januari 2017 om 22:27
quote:havermout1 schreef op 10 januari 2017 @ 12:54:
Daar zat ik dan. Op de hippe stoel in Riks kantoor met mijn rode hoge hakken en enorme bling ring.
"Heb je honger lieverd?" Vroeg Rik. Ja best wel antwoorde ik spontaan. "Zullen we wat gaan eten om het te vieren ?" Prima.
Ik liep naar de receptie voor m'n jas en tas en voelde me net een model op de catwalk.
Snel pakte ik mijn jas en tas en liep naar buiten.
Rik klikte zijn auto van afstand open. Een glimmende, blauwe BMW met leren bekleding. Ik voelde me op dat moment echt belangrijk. Met mijn mooie ring in een dikke bmw. Dat is toch wel anders dan met Derik in de Opel. Oh, Derik.
Van het eten kan ik me niet veel meer herinneren. Het enige wat ik me herinner is het staren in Riks fonkelende blauwe ogen.Ik hoop echt dat jullie branden in de hel. zo erg dit
Daar zat ik dan. Op de hippe stoel in Riks kantoor met mijn rode hoge hakken en enorme bling ring.
"Heb je honger lieverd?" Vroeg Rik. Ja best wel antwoorde ik spontaan. "Zullen we wat gaan eten om het te vieren ?" Prima.
Ik liep naar de receptie voor m'n jas en tas en voelde me net een model op de catwalk.
Snel pakte ik mijn jas en tas en liep naar buiten.
Rik klikte zijn auto van afstand open. Een glimmende, blauwe BMW met leren bekleding. Ik voelde me op dat moment echt belangrijk. Met mijn mooie ring in een dikke bmw. Dat is toch wel anders dan met Derik in de Opel. Oh, Derik.
Van het eten kan ik me niet veel meer herinneren. Het enige wat ik me herinner is het staren in Riks fonkelende blauwe ogen.Ik hoop echt dat jullie branden in de hel. zo erg dit
dinsdag 10 januari 2017 om 22:42
dinsdag 10 januari 2017 om 22:44
woensdag 11 januari 2017 om 00:26
Eenmaal thuis is alles donker en stil, gelukkig denk ik, Derik ligt al in bed. Ik kan hem niet onder ogen komen. Aan de ene kant brand ik van verlangen om open kaart met hem te spelen, ik wil hem vertellen dat ik eindelijk iemand heb gevonden die bij mij past. Iemand die mij dure ringen geeft en rond rijd in zijn dure auto. Iemand die in ziet dat ik niet zomaar een uitgebluste huisvrouw ben. Aan de andere kant wil ik er nog even alleen van genieten en geen antwoord te hoeven geven op ongetwijfeld vele stomme vragen die zullen volgen als ik hem inlicht.
Ik loop de slaapkamer in met tegenzin en hoor gelijk het luide gesnurk van Derik. Ik kijk naar hem en voel walging, hij ligt op zijn rug te snurken, zijn dikke buik gaat op het ritme heen en weer en uit zijn mondhoek druipt een beetje kwijl. Hoe anders dan Rik!
Ik weet dat ik enkel nog vluggertjes met Rik heb gehad en hem nog nooit heb zien slapen. Maar ik ben er van overtuigd dat hij niet kwijlt. Niet Rik.
Opgewonden friemel ik aan de ring om mijn vinger. Ik kan niet wachten om intrek te nemen in zijn hippe appartement in het centrum. Weg uit deze straat, weg bij de buren die mij niet zullen begrijpen, gewoon Rik en ik...en onze liefdesbaby.
Opeens weet ik wat me te doen staat. Mijn rode hakken tikken vinnig op het laminaat terwijl ik naar mijn kant van het bed loop en mijn ergonomische hoofdkussen pak. Zachter nu loop ik naar Derik zijn kant van het bed. Ik denk terug aan hoe we samen zijn opgegroeid. De reizen die we hebben gemaakt. Ooh de centerparks die wij hebben bezocht, de pretparken waar we zijn geweest, Duinrell, Slagharen, Six Flags en meer. Zelfs een keer helemaal met de auto naar het Gardameer in Italie. Toch is dit niet genoeg. Ik verdien meer. Ik wil meer. Rik kan me dat geven.
Mijn handen omklemmen het kussen nu stevig en ik voel een warm gevoel in mijn buik. Even laat ik met een hand het kussen los en rust deze even op mijn buik. Voor jou Rikkelientje denk ik vastberaden.
Ik loop de slaapkamer in met tegenzin en hoor gelijk het luide gesnurk van Derik. Ik kijk naar hem en voel walging, hij ligt op zijn rug te snurken, zijn dikke buik gaat op het ritme heen en weer en uit zijn mondhoek druipt een beetje kwijl. Hoe anders dan Rik!
Ik weet dat ik enkel nog vluggertjes met Rik heb gehad en hem nog nooit heb zien slapen. Maar ik ben er van overtuigd dat hij niet kwijlt. Niet Rik.
Opgewonden friemel ik aan de ring om mijn vinger. Ik kan niet wachten om intrek te nemen in zijn hippe appartement in het centrum. Weg uit deze straat, weg bij de buren die mij niet zullen begrijpen, gewoon Rik en ik...en onze liefdesbaby.
Opeens weet ik wat me te doen staat. Mijn rode hakken tikken vinnig op het laminaat terwijl ik naar mijn kant van het bed loop en mijn ergonomische hoofdkussen pak. Zachter nu loop ik naar Derik zijn kant van het bed. Ik denk terug aan hoe we samen zijn opgegroeid. De reizen die we hebben gemaakt. Ooh de centerparks die wij hebben bezocht, de pretparken waar we zijn geweest, Duinrell, Slagharen, Six Flags en meer. Zelfs een keer helemaal met de auto naar het Gardameer in Italie. Toch is dit niet genoeg. Ik verdien meer. Ik wil meer. Rik kan me dat geven.
Mijn handen omklemmen het kussen nu stevig en ik voel een warm gevoel in mijn buik. Even laat ik met een hand het kussen los en rust deze even op mijn buik. Voor jou Rikkelientje denk ik vastberaden.
woensdag 11 januari 2017 om 01:04
quote:Sbelsma schreef op 10 januari 2017 @ 22:27:
[...]
Ik hoop echt dat jullie branden in de hel. zo erg dit
Dat je het niet leuk vindt, kun je ook op een andere manier zeggen.
Ook kun je mensen onder de negeerknop zetten, als je hun reacties niet wilt lezen. Lijkt me allemaal een stuk constructiever... Of probeer te lachen om alle verhaaltjes of lees ze niet. Na een of twee regels, zie ik ook dat geen serieus antwoord is en kies er dan ook voor die posts niet te lezen. Het leven is te kort om je overal druk om te maken.
Ik heb alleen jouw posts gelezen, omdat ik dacht dat als je nog verdere vragen had of verder nog iets had willen delen, ik daar best voor open zou staan. Iedereen kan immers een openingspost schrijven die niet zo handig is. Dus had je nog eens kans willen geven. Als ik dan reacties lees als dat anderen mogen branden in de hel, vind ik je gedrag echt veel te ver gaan en nodigt het mij niet meer uit om met je mee te denken.
[...]
Ik hoop echt dat jullie branden in de hel. zo erg dit
Dat je het niet leuk vindt, kun je ook op een andere manier zeggen.
Ook kun je mensen onder de negeerknop zetten, als je hun reacties niet wilt lezen. Lijkt me allemaal een stuk constructiever... Of probeer te lachen om alle verhaaltjes of lees ze niet. Na een of twee regels, zie ik ook dat geen serieus antwoord is en kies er dan ook voor die posts niet te lezen. Het leven is te kort om je overal druk om te maken.
Ik heb alleen jouw posts gelezen, omdat ik dacht dat als je nog verdere vragen had of verder nog iets had willen delen, ik daar best voor open zou staan. Iedereen kan immers een openingspost schrijven die niet zo handig is. Dus had je nog eens kans willen geven. Als ik dan reacties lees als dat anderen mogen branden in de hel, vind ik je gedrag echt veel te ver gaan en nodigt het mij niet meer uit om met je mee te denken.
woensdag 11 januari 2017 om 01:35
Maar wacht, zou ik zijn slaap laten overgaan in een vreedzame dood? Neen, schreeuwt heel mijn wezen! Straf, vernedering en pijn zal dit gedierte ondergaan. Nu zie ik pas hoever Rick en ik verheven zijn boven het gewone volk. En dat zal ik ze laten voelen. Brand in de hel! En Derik als eerste. Ik heb altijd al de behoefte gevoeld om mensen te straffen, nu ben ik de drempel over.
Eerst een passende outfit uit mijn kledingkast. De rode hakken houd ik bij de hand. Verder veel zwart leer en felrode stof.
Als ik alles aan heb tintelen mijn vingertoppen. Ik leef! Mijn bewegingen zijn resoluut, doelgericht.
Ik wend me tot Derik. Tijd voor pijn, echtgenoot.
Eerst een passende outfit uit mijn kledingkast. De rode hakken houd ik bij de hand. Verder veel zwart leer en felrode stof.
Als ik alles aan heb tintelen mijn vingertoppen. Ik leef! Mijn bewegingen zijn resoluut, doelgericht.
Ik wend me tot Derik. Tijd voor pijn, echtgenoot.
woensdag 11 januari 2017 om 02:30
Ik hield het keukenmes stevig in mijn hand. Klaar om op Derik in te hakken. Ik hefte het mes op, en vlak voordat ik wilde inhakken bevroor ik.
Ik kon mjn arm niet meer bewegen. Jezus, als de politie mij pakt zit ik voor de rest van mijn leven in de cel, voor Derik. Dat is die saaie burgerlijke lul niet waard. Ik loop langzaam achteruit om het mes terug te brengen naar de keuken.
Ik aai over mijn buik. Jij en ik verdienen veel beter. Wij verdienen een luxe, comfortabel leven. Het saaie modale doorzonwoning leven is niet voor ons.
Wat moet ik met Marieke? Gaat ze bij mij en Rik wonen? Zou Derik co-ouderschap willen? Uch, Derik. Hij zal eronder door gaan. Maar ja. Ik verdien nou eenmaal beter.
Snel app ik Rik. 'Lieverd, ik kan niet zonder je. Ik wil bij je zijn'. Een vinkje... Twee vinkjes..... Vijf minuten gaan voorbij... Twee blauwe vinkjes... "Als je wil, kan ik je komen ophalen". Ik antwoord hem meteen: 'Graag. Zsm'. Ik trek mijn hakken uit en loop naar de kast. Waar is die sporttas? Ik pak wat willekeurige kleding uit de kast. En mijn parfum. Al mijn parfum. Voorzichtig leg ik alles op bed. Derik ligt nog steeds te snurken. Ik loop naar de gangkast. Daar is die vieze sporttas. Snel naar de kamer. Kleding er ingepropt. Parfum. Naar de badkamer voor mijn deo en tandenborstel. Ik dribbel naar beneden. Ik haal al mijn hakken uit het schoenenkastje. In de tas. Mijn telefoon trilt. Een appje van Rik. "Over twee minuten sta ik voor je deur". Vlug. Een paar sneakers en een paar degelijke schoenen ook in de sporttas. Uh oh.. Ondergoed!! Snel naar de wasmand en haal er een beha en drie stringetjes uit. Over een minuut is Rik hier.. Een papiertje... Vlug. Ik pak een blocnote uit de keukenla en een pen.
Lieve Derik.
Het spijt me heel erg, maar het gaat niet meer. Het is over. Het is uit. Ik wil bij je weg.
Gr. S Belsma
ps; ik neem binnenkort contact op om mijn spullen op te halen.
Ik legde het briefje op de broodplank in de keuken, pakte de tas en liep naar buiten.
Daar stond hij. De glimmende blauwe BMW van Rik. Ik open de achterdeur en gooi de tas er snel in en deed de deur dicht. Ik opende de deur en stapte in de auto. Daar zat hij. Mooie Rik met zijn glanzende blauwe ogen en zijn sexy bakkebaarden. Nog even draai ik me om om voor de laatste keer naar het doorzon huurhuis te kijken waar ik jaren ongelukkig ben geweest. Het licht in Mariekes kamer is aan. Derik staat voor het raam. Hij heeft alles gezien. SHIT!
Rik rijdt snel weg. Hij legt zijn hand op mijn knie. Lieverd, dit is het moment waar ik al die tijd op gewacht heb.
Ik kon mjn arm niet meer bewegen. Jezus, als de politie mij pakt zit ik voor de rest van mijn leven in de cel, voor Derik. Dat is die saaie burgerlijke lul niet waard. Ik loop langzaam achteruit om het mes terug te brengen naar de keuken.
Ik aai over mijn buik. Jij en ik verdienen veel beter. Wij verdienen een luxe, comfortabel leven. Het saaie modale doorzonwoning leven is niet voor ons.
Wat moet ik met Marieke? Gaat ze bij mij en Rik wonen? Zou Derik co-ouderschap willen? Uch, Derik. Hij zal eronder door gaan. Maar ja. Ik verdien nou eenmaal beter.
Snel app ik Rik. 'Lieverd, ik kan niet zonder je. Ik wil bij je zijn'. Een vinkje... Twee vinkjes..... Vijf minuten gaan voorbij... Twee blauwe vinkjes... "Als je wil, kan ik je komen ophalen". Ik antwoord hem meteen: 'Graag. Zsm'. Ik trek mijn hakken uit en loop naar de kast. Waar is die sporttas? Ik pak wat willekeurige kleding uit de kast. En mijn parfum. Al mijn parfum. Voorzichtig leg ik alles op bed. Derik ligt nog steeds te snurken. Ik loop naar de gangkast. Daar is die vieze sporttas. Snel naar de kamer. Kleding er ingepropt. Parfum. Naar de badkamer voor mijn deo en tandenborstel. Ik dribbel naar beneden. Ik haal al mijn hakken uit het schoenenkastje. In de tas. Mijn telefoon trilt. Een appje van Rik. "Over twee minuten sta ik voor je deur". Vlug. Een paar sneakers en een paar degelijke schoenen ook in de sporttas. Uh oh.. Ondergoed!! Snel naar de wasmand en haal er een beha en drie stringetjes uit. Over een minuut is Rik hier.. Een papiertje... Vlug. Ik pak een blocnote uit de keukenla en een pen.
Lieve Derik.
Het spijt me heel erg, maar het gaat niet meer. Het is over. Het is uit. Ik wil bij je weg.
Gr. S Belsma
ps; ik neem binnenkort contact op om mijn spullen op te halen.
Ik legde het briefje op de broodplank in de keuken, pakte de tas en liep naar buiten.
Daar stond hij. De glimmende blauwe BMW van Rik. Ik open de achterdeur en gooi de tas er snel in en deed de deur dicht. Ik opende de deur en stapte in de auto. Daar zat hij. Mooie Rik met zijn glanzende blauwe ogen en zijn sexy bakkebaarden. Nog even draai ik me om om voor de laatste keer naar het doorzon huurhuis te kijken waar ik jaren ongelukkig ben geweest. Het licht in Mariekes kamer is aan. Derik staat voor het raam. Hij heeft alles gezien. SHIT!
Rik rijdt snel weg. Hij legt zijn hand op mijn knie. Lieverd, dit is het moment waar ik al die tijd op gewacht heb.
Let’s go Brandon!
woensdag 11 januari 2017 om 07:58
Rik nam me mee naar z'n nieuwe apartement in een vrij nieuw toren complex vlakbij het CS.
Een penthouse. Smaakvol en romantisch ingericht. Enorm groot. Een geweldig uitzicht. Rik stak een paar kaarsjes aan en we hadden een hele romantische avond.
De volgende ochtend zat ik in z'n badjas aan tafel. Croissantjes, broodjes en speciale thee voor ontbijt. Dit is het leven dat iemand zoals ik verdien.
Samen lekker naar kantoor. Sommige mensen zagen ons samen binnenkomen en ik denk dat ze meteen wisten wat er aan de hand was.
Rond 11 uur appte Rik me of ik wat later met hem wilde lunchen. Natuurlijk.
Om 11:43 kwam er een ongeschoren man met muis bruin haar en een C&A outfit binnengelopen. Een meisje met ongekamd haar naast hem. Holy shit. Derik.
"Wat zijn dit voor fratsen?", vroeg hij luid. Fratsen? Dit zijn helemaal geen fratsen.
Ik ben een sterke vrouw en ik kies voor mezelf.
"Je hebt me laten vallen voor die gladjanus".
Dat is Rik. Mijn verloofde. Binnenkort gaan we trouwen.
"Verloofde, verloofde... Wat is dat nou voor onzin? Nú mee naar huis jij."
Een penthouse. Smaakvol en romantisch ingericht. Enorm groot. Een geweldig uitzicht. Rik stak een paar kaarsjes aan en we hadden een hele romantische avond.
De volgende ochtend zat ik in z'n badjas aan tafel. Croissantjes, broodjes en speciale thee voor ontbijt. Dit is het leven dat iemand zoals ik verdien.
Samen lekker naar kantoor. Sommige mensen zagen ons samen binnenkomen en ik denk dat ze meteen wisten wat er aan de hand was.
Rond 11 uur appte Rik me of ik wat later met hem wilde lunchen. Natuurlijk.
Om 11:43 kwam er een ongeschoren man met muis bruin haar en een C&A outfit binnengelopen. Een meisje met ongekamd haar naast hem. Holy shit. Derik.
"Wat zijn dit voor fratsen?", vroeg hij luid. Fratsen? Dit zijn helemaal geen fratsen.
Ik ben een sterke vrouw en ik kies voor mezelf.
"Je hebt me laten vallen voor die gladjanus".
Dat is Rik. Mijn verloofde. Binnenkort gaan we trouwen.
"Verloofde, verloofde... Wat is dat nou voor onzin? Nú mee naar huis jij."
Let’s go Brandon!
