Relaties
alle pijlers
Hoe hebben jouw ouders elkaar ontmoet?
zondag 29 november 2009 om 19:39
Vandaag was ik bij mijn ouwe vadertje (vrijdag wordt ie 91 ) en hij vertelde voor de zoveelste keer 'het verhaal'. En voor de zoveelste keer smolt ik.
Picture this:
NL, eind jaren 50, verzuiling op het toppunt
.
Hij (W) ,eind 30, weduwnaar, 2 kleine kids. Hervormd, arbeider en woont weer bij zijn ouders in een klein Z. Hollands dorp.
Zij (M) eind 20, alleenstaande moeder. De vader in kwestie bleek al een gezinnetje te hebben. Rooms Katholieke boerendochter, uit huis gezet en na wat omzwervingen toch weer met kind terug in ouderlijk huis in Twents durp.
Maar de schande, de schande. Dus is het het beste dat zij zover mogelijk weg gaat. Ze wordt huishoudster in Z. Holland. Nee, niet in dat ene gezin, zelfs niet in dat dorp.
Maar, de zoon van haar werkgever werkt op een scheepswerf en W is een van zijn collega's.
Op een mooie dag gaat het personeel van die werf een dagje uit en zo ontmoeten W en M elkaar.
Wat een mooie meid!
Zo, dat is nog eens een goeie kerel.
W. houdt aanvankelijk de boot af, want ze is Rooms en dat wordt niks. Tot een andere collega deze wijze woorden spreekt: 'Wat kan het je schelen, al was ze mohammedaans, als je er maar een goed wijf aan hebt'
W geeft zijn collega een briefje voor M mee en ze spreken af. Bij de kerk, in het dorpje waar zij werkt.
Hij wacht bij de kerk, waar blijft ze nou?
Zij wacht bij de kerk, waar blijft hij nou?
Hij geeft de moed op, die komt niet meer en loopt het dorp in om bij vrienden langs te gaan.
Zij geeft de moed op, hij durft het toch niet aan. Ze gaat maar terug naar haar werkhuis.
Halverwege komen ze elkaar tegen. Stond zij bij de RK kerk en hij bij de Hervormde.
Ze krijgen verkering en daar is haar werkgever niet blij mee. Hij had M voor zichzelf bestemd en kan dit niet verkroppen. Hij schrijft haar ouders en maakt W zwart tot op het bot. W komt uit een aso gezin (ze waren straatarm in de crisis) is een vechtersbaas en heeft zelfs zijn 1e vrouw de dood ingejaagd.
M. mag van hem niet meer het huis verlaten en al helemaal W nooit meer zien. Dat pikt ze niet, op een dag stopt er een taxi voor het huis van W's moeder en daar stapt M met haar dochtertje en haar spullen uit.
Ze krijgen geen toestemming om te trouwen van haar ouders (ja dames, toen moest je als vrouw tot je 30e toestemming van je ouders hebben om te trouwen) en vragen dispensatie bij het kantongerecht.
Dat krijgen ze en ze trouwen. Zonder haar familie, dat wel. Het duurt een paar jaar voor haar vader bijdraait, maar ook dat komt goed.
Nu is M 81, W bijna 91. Ze zijn ruim 50 jaar getrouwd.
Picture this:
NL, eind jaren 50, verzuiling op het toppunt
.
Hij (W) ,eind 30, weduwnaar, 2 kleine kids. Hervormd, arbeider en woont weer bij zijn ouders in een klein Z. Hollands dorp.
Zij (M) eind 20, alleenstaande moeder. De vader in kwestie bleek al een gezinnetje te hebben. Rooms Katholieke boerendochter, uit huis gezet en na wat omzwervingen toch weer met kind terug in ouderlijk huis in Twents durp.
Maar de schande, de schande. Dus is het het beste dat zij zover mogelijk weg gaat. Ze wordt huishoudster in Z. Holland. Nee, niet in dat ene gezin, zelfs niet in dat dorp.
Maar, de zoon van haar werkgever werkt op een scheepswerf en W is een van zijn collega's.
Op een mooie dag gaat het personeel van die werf een dagje uit en zo ontmoeten W en M elkaar.
Wat een mooie meid!
Zo, dat is nog eens een goeie kerel.
W. houdt aanvankelijk de boot af, want ze is Rooms en dat wordt niks. Tot een andere collega deze wijze woorden spreekt: 'Wat kan het je schelen, al was ze mohammedaans, als je er maar een goed wijf aan hebt'
W geeft zijn collega een briefje voor M mee en ze spreken af. Bij de kerk, in het dorpje waar zij werkt.
Hij wacht bij de kerk, waar blijft ze nou?
Zij wacht bij de kerk, waar blijft hij nou?
Hij geeft de moed op, die komt niet meer en loopt het dorp in om bij vrienden langs te gaan.
Zij geeft de moed op, hij durft het toch niet aan. Ze gaat maar terug naar haar werkhuis.
Halverwege komen ze elkaar tegen. Stond zij bij de RK kerk en hij bij de Hervormde.
Ze krijgen verkering en daar is haar werkgever niet blij mee. Hij had M voor zichzelf bestemd en kan dit niet verkroppen. Hij schrijft haar ouders en maakt W zwart tot op het bot. W komt uit een aso gezin (ze waren straatarm in de crisis) is een vechtersbaas en heeft zelfs zijn 1e vrouw de dood ingejaagd.
M. mag van hem niet meer het huis verlaten en al helemaal W nooit meer zien. Dat pikt ze niet, op een dag stopt er een taxi voor het huis van W's moeder en daar stapt M met haar dochtertje en haar spullen uit.
Ze krijgen geen toestemming om te trouwen van haar ouders (ja dames, toen moest je als vrouw tot je 30e toestemming van je ouders hebben om te trouwen) en vragen dispensatie bij het kantongerecht.
Dat krijgen ze en ze trouwen. Zonder haar familie, dat wel. Het duurt een paar jaar voor haar vader bijdraait, maar ook dat komt goed.
Nu is M 81, W bijna 91. Ze zijn ruim 50 jaar getrouwd.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 30 november 2009 om 12:44
Mijn vader liet zijn haar verven met henna (de jaren 70, weet je wel ) en zijn toenmalige vrouw kon dat niet zo netjes.
Mijn moeder was op bezoek in het studentenhuis waar ze woonden en kwam helpen. Mijn vader zag haar, is gescheiden van zijn vrouw en drie maanden later was mijn moeder zwanger van mij.
Hun huwelijk is vreselijk geweest, maar ik kon als kind niet genoeg krijgen van hoe ze elkaar ontmoet hebben.
Het verhaal van mijn opa en oma is veel romantischer... mijn oma werkte op de Deense ambassade in Den Haag en mijn opa kwam daar voor een paar papieren. Hij vroeg haar uit en dat leidde tot nog twee afspraakjes.
Twee maanden na hun eerste ontmoeting, toen ze elkaar dus pas drie keer hadden ontmoet, vroeg hij haar ten huwelijk.
Mijn oma zei ja, maar moest terug naar Denemarken. Mijn opa moest voor zijn werk weer naar verschillende landen in Afrika en dus leek het erop dat ze niet zouden kunnen trouwen. Maar, met dispensatie van de Deense koningin, zijn ze met de handschoen getrouwd: over de post dus, en nog steeds hadden ze elkaar maar drie keer gezien
Hun huwelijk heeft 45 jaar standghouden en na mijn oma's dood heeft mijn opa nog maar 6 maanden geleefd, zijn hart was gebroken.
Mijn moeder was op bezoek in het studentenhuis waar ze woonden en kwam helpen. Mijn vader zag haar, is gescheiden van zijn vrouw en drie maanden later was mijn moeder zwanger van mij.
Hun huwelijk is vreselijk geweest, maar ik kon als kind niet genoeg krijgen van hoe ze elkaar ontmoet hebben.
Het verhaal van mijn opa en oma is veel romantischer... mijn oma werkte op de Deense ambassade in Den Haag en mijn opa kwam daar voor een paar papieren. Hij vroeg haar uit en dat leidde tot nog twee afspraakjes.
Twee maanden na hun eerste ontmoeting, toen ze elkaar dus pas drie keer hadden ontmoet, vroeg hij haar ten huwelijk.
Mijn oma zei ja, maar moest terug naar Denemarken. Mijn opa moest voor zijn werk weer naar verschillende landen in Afrika en dus leek het erop dat ze niet zouden kunnen trouwen. Maar, met dispensatie van de Deense koningin, zijn ze met de handschoen getrouwd: over de post dus, en nog steeds hadden ze elkaar maar drie keer gezien
Hun huwelijk heeft 45 jaar standghouden en na mijn oma's dood heeft mijn opa nog maar 6 maanden geleefd, zijn hart was gebroken.
maandag 30 november 2009 om 13:34
Mijn moeder werkte in 1956 als 18 jarige in een hondentrimsalon in Amsterdam als trimster (dat doet ze nu, 71 jaar, nog steeds). Daar kwam op een dag een hele knappe, veel oudere, man met een poedeltje, van zijn moeder(mijn oma). En een paar weken later weer, en een paar weken later weer, enfin... inmiddels 1957, mijn moeder durfde uit verlegenheid niet eens meer vanuit het kantoortje de winkel in te lopen als hij de winkel weer binnen kwam. En op een donkere koude avond, toen ze de winkeldeur achter zich dicht had getrokken, dook hij daar ineens op achter een boom. En zo begon een lange heftige romance. Mijn moeder is zelfs nog naar Brussel verhuisd omdat ze dacht dat het dan toch wel dood zou bloeden. Maar nee, ze misten elkaar ontzettend en pas in 1972 werd ik geboren. Mijn vader was veel ouder en had een heftige oorlogsgeschiedenis, een kind op de wereld zetten was voor hem geen vanzelfsprekendheid. Hij is in 1990 uiteindelijk thuis overleden, met mijn moeder en mij naast zich, mijn moeder is altijd alleen gebleven. Geen man die haar mijn vader kan doen vergeten, ze mist 'm nog steeds, elke dag.
maandag 30 november 2009 om 13:51
quote:Christiane04 schreef op 30 november 2009 @ 12:38:
@ HPL: hoe mijn ouders elkaar hebben leren kennen, weet ik eigenlijk niet. Maar jouw verhaal (dat ik gisteravond heb gelezen) heeft wel indruk gemaakt. Ik heb er vannacht over gedroomd.
Wauw Was mijn moeder echt zo'n stuk? En had mijn pa in je droom ook die guitige ogen?
O wat lief, dat ga ik ze vertellen dat vinden ze vast leuk!
@ HPL: hoe mijn ouders elkaar hebben leren kennen, weet ik eigenlijk niet. Maar jouw verhaal (dat ik gisteravond heb gelezen) heeft wel indruk gemaakt. Ik heb er vannacht over gedroomd.
Wauw Was mijn moeder echt zo'n stuk? En had mijn pa in je droom ook die guitige ogen?
O wat lief, dat ga ik ze vertellen dat vinden ze vast leuk!
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 30 november 2009 om 16:36
maandag 30 november 2009 om 16:48
mijn moeder was vroeger erg mooi en de meeste mannen waren te verlegen om iets tegen haar te zeggen of dachten dat ze al bezet was, waardoor ze minder aanspraak van mannen/jongens had dan haar vriendinnen, die wel benaderbaar waren ( in de ogen van de mannen in jaren 60 dan he ).
mijn vader durfde haar wel aan te spreken, eerst vond ze hem niet erg leuk maar de tweede keer dat ze elkaar zagen ( het weekend daarop ) in de danszaal wel en nu zijn ze meer 40 jaar huwelijk en 2 kinderen later nog altijd gelukkig met elkaar.
mijn vader durfde haar wel aan te spreken, eerst vond ze hem niet erg leuk maar de tweede keer dat ze elkaar zagen ( het weekend daarop ) in de danszaal wel en nu zijn ze meer 40 jaar huwelijk en 2 kinderen later nog altijd gelukkig met elkaar.
maandag 30 november 2009 om 16:51
Mooi verhaal HPL!
Mijn ouders hebben elkaar op een hangplek ontmoet. Niet heel spannend Mijn opa en oma waren het er niet zo mee eens omdat mijn moeder van iets eenvoudiger komaf was. Maar dat is allemaal wel goed gekomen.
Mijn opa en oma vraag ik binnenkort ook eens, dat lijkt me wel leuk om te weten. Ze kan nog altijd wel vol trots vertellen dat die knappe jongen (mijn opa dus) van haar was, zij was niet zo heel mooi, ze vond het wel leuk dat alle meiden jaloers waren op haar. Dat was eind jaren 30.
Mijn ouders hebben elkaar op een hangplek ontmoet. Niet heel spannend Mijn opa en oma waren het er niet zo mee eens omdat mijn moeder van iets eenvoudiger komaf was. Maar dat is allemaal wel goed gekomen.
Mijn opa en oma vraag ik binnenkort ook eens, dat lijkt me wel leuk om te weten. Ze kan nog altijd wel vol trots vertellen dat die knappe jongen (mijn opa dus) van haar was, zij was niet zo heel mooi, ze vond het wel leuk dat alle meiden jaloers waren op haar. Dat was eind jaren 30.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 30 november 2009 om 16:56
maandag 30 november 2009 om 17:22
quote:absoluteEinstein schreef op 30 november 2009 @ 13:54:
Op bijbelles.
Niet romantisch, wel erg keurig. less is more. Geweldig droog opgeschreven....
Op bijbelles.
Niet romantisch, wel erg keurig. less is more. Geweldig droog opgeschreven....
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
maandag 30 november 2009 om 18:27
quote:HoiPippiLangkous schreef op 30 november 2009 @ 13:51:
[...]
Wauw Was mijn moeder echt zo'n stuk? En had mijn pa in je droom ook die guitige ogen?
O wat lief, dat ga ik ze vertellen dat vinden ze vast leuk!
Nou, je vader leek een beetje op Humphrey Bogart (hoop niet dat dat erg een belediging is). Het was meer dat ik ze onderweg tegenkwam. Zittend op een bankje. En ik ernaast. En dat ze tegen elkaar zeiden: maar we hadden toch bij de kerk afgesproken. En dat het niet uitmaakte wat voor geloof ze hadden, dat het om de liefde ging.
Wat jij ongeveer schreef dus...
[...]
Wauw Was mijn moeder echt zo'n stuk? En had mijn pa in je droom ook die guitige ogen?
O wat lief, dat ga ik ze vertellen dat vinden ze vast leuk!
Nou, je vader leek een beetje op Humphrey Bogart (hoop niet dat dat erg een belediging is). Het was meer dat ik ze onderweg tegenkwam. Zittend op een bankje. En ik ernaast. En dat ze tegen elkaar zeiden: maar we hadden toch bij de kerk afgesproken. En dat het niet uitmaakte wat voor geloof ze hadden, dat het om de liefde ging.
Wat jij ongeveer schreef dus...
maandag 30 november 2009 om 19:04
Mijn ouders hebben elkaar op dansles leren kennen. Omdat er te weinig mannen waren danste mijn vader bij verschillende groepjes. Zo ook bij dat van mijn moeder. Ze vond hem niet bepaald knap, maar ach hij danste lekker. Mijn vader vond haar gelijk wel leuk.
Ze zijn met elkaar uitgegaan en zo is de liefde bij mijn moeder gegroeid. Omdat hij dus lekker danste en voor de rest een enorme lieve en leuke man bleek.
Ze trouwden toen ze 22 waren.
Ze zijn met elkaar uitgegaan en zo is de liefde bij mijn moeder gegroeid. Omdat hij dus lekker danste en voor de rest een enorme lieve en leuke man bleek.
Ze trouwden toen ze 22 waren.
maandag 30 november 2009 om 19:35
Mijn ouders hebben elkaar in de Tweede Wereldoorlog leren kennen. Het huis waarin mijn vader woonde werd per ongeluk gebombardeerd en dus verhuisde het gezin naar een ander dorp. Daar werd hij het overbuurjongetje van mijn moeder.
Een paar jaar later sloeg de vonk over en ze zijn 54 jaar getrouwd geweest. Vorig jaar overleed mijn moeder en hoewel hij haar enorm mistte bleef hij zijn best doen om iets van het leven te maken.
Helaas is afgelopen donderdag ook mijn vader overleden.
Voor hem kan ik er vrede mee hebben en ik weet gewoon zeker dat ze nu weer samen zijn.
Een paar jaar later sloeg de vonk over en ze zijn 54 jaar getrouwd geweest. Vorig jaar overleed mijn moeder en hoewel hij haar enorm mistte bleef hij zijn best doen om iets van het leven te maken.
Helaas is afgelopen donderdag ook mijn vader overleden.
Voor hem kan ik er vrede mee hebben en ik weet gewoon zeker dat ze nu weer samen zijn.
maandag 30 november 2009 om 20:17
maandag 30 november 2009 om 20:18
quote:Christiane04 schreef op 30 november 2009 @ 18:27:
[...]
Nou, je vader leek een beetje op Humphrey Bogart (hoop niet dat dat erg een belediging is). Het was meer dat ik ze onderweg tegenkwam. Zittend op een bankje. En ik ernaast. En dat ze tegen elkaar zeiden: maar we hadden toch bij de kerk afgesproken. En dat het niet uitmaakte wat voor geloof ze hadden, dat het om de liefde ging.
Wat jij ongeveer schreef dus...Mooi. Bogart is geen belediging hoor, al lijkt paps er in de verste verte niet op. Maar hij was best knap, dat wel.
[...]
Nou, je vader leek een beetje op Humphrey Bogart (hoop niet dat dat erg een belediging is). Het was meer dat ik ze onderweg tegenkwam. Zittend op een bankje. En ik ernaast. En dat ze tegen elkaar zeiden: maar we hadden toch bij de kerk afgesproken. En dat het niet uitmaakte wat voor geloof ze hadden, dat het om de liefde ging.
Wat jij ongeveer schreef dus...Mooi. Bogart is geen belediging hoor, al lijkt paps er in de verste verte niet op. Maar hij was best knap, dat wel.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
maandag 30 november 2009 om 21:44
Mijn eigen ouders hebben elkaar ontmoet op vakantie op Mallorca, niet heel spannend.
Maar ik vind het verhaal van mijn schoonouders altijd zo mooi:
Schoonvader was getrouwd, hij en zijn vrouw kregen een zoontje (mijn vriend). Toen hun zoontje 2 was werd zij ziek en na een poosje bleek dat ze zou gaan sterven. Op dat moment woonden ze erg onhandig op een te klein flatje met veel trappen, die kon ze niet meer op en af. Een vriendin van hun opleiding bood aan dat ze bij haar en haar man in het souterrain konden komen wonen. Zij heeft de vrouw van mijn schoonvader verzorgd tot aan haar dood, samen met schoonvader. Daarnaast zorgde ze voor het zoontje.
Na het overlijden van zijn vrouw was schoonvader kapot van verdriet. Hij is toen vertrokken naar het buitenland met zijn zoontje.
Na een jaar heeft de vriendin waarbij ze in huis hadden gewoond haar man verteld dat ze bij hem weg ging, is in haar autootje gestapt en naar het buitenland gereden, naar schoonvader. Daar aangekomen heeft ze hem verteld dat ze voor hem en zijn zoon ging zorgen, ze in haar autootje geladen en is met ze teruggereden naar Nederland. Daar kocht ze een krot van een huisje voor hen en hij is dat op gaan knappen. Dat is nu 34 jaar geleden. Ze wonen nog steeds in dat krot, dat nu een schattig mooi huis is.
En het mooiste vind ik het altijd als schoonmoeder vertelt over het moment dat ze in het bos liepen en mijn vriend (een jaar of 4 oud) haar riep: "máma!!" En vervolgens, omdat hij het wel lekker vond klinken, dat herhaalde voor zichzelf: "mama, mama, mama". De eerste keer dat ze zich echt helemaal zijn mama voelde. Elke keer als ze dat verteld worden haar ogen weer nat. De mijne ook een beetje.
Maar ik vind het verhaal van mijn schoonouders altijd zo mooi:
Schoonvader was getrouwd, hij en zijn vrouw kregen een zoontje (mijn vriend). Toen hun zoontje 2 was werd zij ziek en na een poosje bleek dat ze zou gaan sterven. Op dat moment woonden ze erg onhandig op een te klein flatje met veel trappen, die kon ze niet meer op en af. Een vriendin van hun opleiding bood aan dat ze bij haar en haar man in het souterrain konden komen wonen. Zij heeft de vrouw van mijn schoonvader verzorgd tot aan haar dood, samen met schoonvader. Daarnaast zorgde ze voor het zoontje.
Na het overlijden van zijn vrouw was schoonvader kapot van verdriet. Hij is toen vertrokken naar het buitenland met zijn zoontje.
Na een jaar heeft de vriendin waarbij ze in huis hadden gewoond haar man verteld dat ze bij hem weg ging, is in haar autootje gestapt en naar het buitenland gereden, naar schoonvader. Daar aangekomen heeft ze hem verteld dat ze voor hem en zijn zoon ging zorgen, ze in haar autootje geladen en is met ze teruggereden naar Nederland. Daar kocht ze een krot van een huisje voor hen en hij is dat op gaan knappen. Dat is nu 34 jaar geleden. Ze wonen nog steeds in dat krot, dat nu een schattig mooi huis is.
En het mooiste vind ik het altijd als schoonmoeder vertelt over het moment dat ze in het bos liepen en mijn vriend (een jaar of 4 oud) haar riep: "máma!!" En vervolgens, omdat hij het wel lekker vond klinken, dat herhaalde voor zichzelf: "mama, mama, mama". De eerste keer dat ze zich echt helemaal zijn mama voelde. Elke keer als ze dat verteld worden haar ogen weer nat. De mijne ook een beetje.
