Hoe kom ik hier uit?

Even een ander account aangemaakt ivm herkenbaarheid... maar ik zit met een probleem en kan mijn directe omgeving niet om advies vragen..

Ik heb een kind van 2 maar de relatie met de vader in de zomer verbroken (hem eruit gegooid) Reden: agressie en vreemdgaan.
Om de agressie was cjg al in beeld dus heb dit voor mijzelf gedaan maar ook voor mijn kind. Ben mezelf zo kwijtgeraakt tijdens die relatie dat ik het moeilijk vond om voor mezelf te kiezen. In dezelfde periode verloor ik mijn baan dus kwam in een depressie, mijn ex had geen woning maar verbleef bij zijn vader. Ik kon de kleine af en toe wel daar brengen. In de periode alleen thuis met de kleine had ik het zwaar. Door mijn depressie geen energie en veel stress omdat ex bleef pushen om hem bij mij thuis binnen te laten (huis is van mij) en kreeg dreigementen en scheldkanonnades als ik dat niet toestond. Als ik hem dan wel binnenliet bleef hij veel te lang en ging over mijn grenzen waar ik dus niks van durfde te zeggen uit angst voor agressie en politie voor de deur plus weer een melding bij cjg. Ik ben ondertussen wel in behandeling bij psycholoog wat mij erg goed doet. In januari heeft zijn vader hem ook eruit gezet omdat hij het wel lang genoeg vond duren en heb ik hem tijdelijk weer thuis laten komen. Ik had hier spijt van want hij is er nog steeds. Aan de andere kant heeft het mijn kind ontzettend veel goed gedaan: zij praatte nog niet en was vaak in zichzelf gekeerd. Sinds hvader terug is is die weer helemaal opgeleefd en praat nu elke dag steeds meer. Het ging in de beginperiode erg goed en hij deed vaak zijn best. Was bijna nooit meer kwaad en zorgde voor ons. Praten is me bijna nooit gelukt met hem: het wordt meestal een monoloog van zijn kant en hij voelt zich erg snel aangevallen als ik kritische vragen stel waardoor er ruzie komt en een gesprek onmogelijk is.
Mijn familie woont ver weg en zijn familie woont allemaal hier. Zijn familie steunt me wel maar niemand wil hem in huis nemen door zijn egoistische gedrag en dat snap ik ook. Mijn familie weet niet dat hij weer thuis is. Ze hebben dit al zo vaak meegemaakt en kan het niet aan om nog een preek aan te horen met dingen die ik al weet maar gewoon moeilijk uitvoerbaar zijn.
Nu gaat het weer slechter en ben alweer meerdere keren uitgescholden en hij heeft al dreigend voor me gestaan.
Je zou zeggen: simpel, gooi hem er weer uit. Echter voel ik me enorm schuldig naar mijn dochter omdat zij hem dan weer weinig gaat zien, ben ik bang dat het haar goede ontwikkelingen kwaad doet en ik ben zelf ook doodsbang om weer in een zwart gat te vallen en terug in een depressie. Het constante gepush, gedreig en gescheld breken mij dan gewoon op. Nu hij thuis is is het voorlopig in ieder geval 90% van de tijd gewoon 'goed' en heb ik hulp met de kleine.
Aan de andere kant kan dit maar 1 kant op gaan en dat is een verkeerde. Hij is niet wezenlijk veranderd dus dit gaat niet werken.
Ik wil hem weg hebben. Idealiter hoop ik dat hij een woning zoekt en zijn eigen leven opbouwt maar hem kennende kan dat lang duren en moet ik erop rekenen dat ik er dan helemaal alleen voor ga staan. Maar hoe moet ik dit aanpakken?
Hem vertellen dat hij weg moet gaat agressie opleveren en hij zal weigeren. Ik wil niet weggaan en hem melden dat ik pas terug kom als hij weg is want ben bang dat hij dan weer mijn woning gaat slopen. Familie inschakelen van hem heeft geen zin want niemand wil hem meenemen. Ze horen me aan maar daar bljjft het bij. Buiten sluiten is een optie maar ik moet zijn spullen er dan ook uitzetten en weet niet waar ik die moet laten. Plus de hele scène dat hij hier voor de deur staat en erachter komt dat ik hem niet binnenlaat of de sloten heb veranderd boezemt me ook ontzettende angst in. Ik zou dan weg kunnen zijn met de kleine maar weet gewoon echt niet waarheen.
Ik heb een hoop info weggelaten omdat ik het niet te lang wilde maken.. maar ben echt wanhopig.
Alvast dank voor het meedenken en de tips...

Dauntsey schreef: ↑

24-02-2018 10:31

Lees ik nu tussen de regels door dat jij hem tot het eind van het jaar toch in jouw huis laat blijven wonen?! Ik ken geen enkel bedrijf wat nu al banen voor het eind vh jaar gaat toezeggen. Hoogstens aangeven dat er mogelijk aan het eind van het jaar dingen gaan veranderen, maar geen toezeggingen.

Tegen het eind van het jaar geeft je vriend aan dat de plannen gewijzigd zijn... en ondertussen heeft hij al weer tien maanden een dak boven zijn hoofd gehad en jou goed voor de gek gehouden! Hij manipuleert je, zie je dat niet?

Nee dat heb ik niet gezegd en staat ook nergens tussen de regels door. Het is geen werkgever. Kan niet teveel details geven ivm herkenbaarheid maar gaat om een onderneming van een vriend.

.

viva-amber schreef: ↑

24-02-2018 10:33

Volgens mij trap je er gewoon weer in.

Gebaseerd op...?

Tess1981 schreef: ↑

24-02-2018 10:19

Wat goed dat je hulp hebt gezocht. Nu moet je alleen wel doorpakken woensdag. De instanties zijn nu op de hoogte van zijn aanwezigheid bij jou waardoor het jou in de problemen brengt als je niet mee werkt hem eruit te zetten.

Ik zou dus zeker niet tegen hem beginnen over een structurele bijdrage aan gwl enz. Met een beetje "geluk" woont hij er over een korte periode niet meer dan heeft hieraan bijdragen geen zin.

Zit wat in Tess. Kan dat soort discussies beter bewaren voor wanneer hij weg is.

Nee daar denk ik niet over. Mocht het vertrek heel snel komen dan zou ik het wel overwegen. Vriendschappelijk uit elkaar gaan geeft veel minder stress dan iemand moeten dwingen. En daar speelt het belang van ons kind zeker mee. Dat ie lief doet of dat het goed tussen ons gaat doet me niet zoveel. Mijn hart is allang koud geworden voor deze man dus wat dat betreft hoef ik niet bang te zijn dat hij me weer gaat inpakken.

.

viva-amber schreef: ↑

24-02-2018 10:59

De vraag stellen is hem beantwoorden.

Nou, nee helaas. Ik denk dat je maar wat roept maar dat is je goed recht natuurlijk. Naast dat het niet zo is omdat ik geen gevoelens meer heb voor deze man, lees ik ook nergens iets dat jou dit idee zou kunnen geven.

Weer dubbel.

Weer dubbel.

Weet je wat het ook Is, ik speel allang een dubbelrol. Ik kan poeslief het spelletje meespelen a la 'wat een leuke kans voor jou in die stad! Volg je hart!' Alleen ivm ons kindje / het feit dat ik onze relatie weer rustig wil opbouwen lijkt het mij beter dat we het aankijken voor wij ook daarnaartoe verhuizen.'
Terwijl ik denk: ga vooral, no way dat ik met jou ergens ver ga wonen waar je me alweer kunt isoleren. De reden dat ik deze dubbelrol speel is puur omdat ik ondertussen ook wel weet hoe ik hem kan manipuleren met als doel: maximale rust tijdens de periode dat hij hier is. Ik ben ontzettend veranderd hierin en heel veel dingen boeien me echt niet meer. Ik snap dat dat kan overkomen alsof ik me weer in laat pakken maar ik weet precies waar ik mee bezig ben. Af en toe laat ik wel mijn ware gezicht zien als ik denk dat dat geen ruzie tot gevolg heeft. Binnen dit kader dat niet ideaal is probeer ik de situatie voor mij en mijn kind zo ideaal mogelijk te maken. Maar de liefde voor hem is allang dood.

Hi dames,

Net bij coach geweest. Plan gemaakt, slotenmaker spullen etc, die morgen uitgevoerd moet worden. Ik sta erachter maar ben doodsbang. Het vriest en Ik zet iemand wel op straat. Afgelopen dagen waren niet leuk, meer ruzies gescheld en ben zelfs alweer bekogeld. De noodzaak is me duidelijk, durf er niet te veel over te zeggen ivm herkenbaarheid, maar ben echt bang voor de reactie.

Hi allen,

Thanks voor de reacties. Heb weer veilig thuis gebeld voor het laatste steuntje in de rug. Jullie hebben gelijk dat hij toch wel iets met me doet. Ik heb al bepaalde zaken in gang gezet dus het gaat door. hij weet wel dat ik hem weg wil hebben maar zal dit niet verwachten. Ik ga direct met kind door naar familie elders in het land om de eventuele heftige reactie qua op deuren kloppen etc niet mee te hoeven maken. Ik zal wel buren en familie informeren. heb echt reacties nodig van mensen die me steunen. wat ook duidelijk werd uit gesprek vanochtend is dat ik volledige opvang alleen zal gaan regelen om compleet onafhankelijk te zijn van hem en zijn familie en ook dat ik strengere eisen ga stellen aan het zien van de kleine (Niet bij mij thuis en een vast schema ipv 5 minuten vooraf eisen dat ik kind ergens breng).
Dit doet me veel meer dan ik vooraf verwacht had maar ik moet dit doen. zie echt geen andere uitweg.
het feit dat mijn kind boos word en gaat slaan als papa en ik met elkaar praten, ook zonder ruzie, vind ik alarmerend. vond veilig thuis ook. kind voelt dat het al snel ruzie wordt en wil dat papa en mama niet met elkaar praten.
Ik hou me vast aan de lange termijn visie dat het uiteindelijk rust brengt voor ons alle twee (drie zelfs).