Relaties
alle pijlers
Hoe krijg ik "het gevoel" weer terug?
maandag 8 september 2008 om 12:43
Ik zit echt klem. Kennen jullie de film "The bridges of Madison County? Voor mij is die realiteit geworden. Zooo erg.
Ik ben nu 20 jaar met mijn man samen, waarvan 12 jaar getrouwd. Heb twee lieve kindjes. Heb een goed leven. Ik heb met mijn echtgenoot een aantal zware jaren achter de rug, voornamelijk op zakelijk gebied, waarin ik mijn man onvoorwaardelijk gesteund. In dit proces ben ik hem kwijtgeraakt. Ik heb teveel voor hem gezorgd terwijl hij er vanuit ging dat ik het allemaal wel trok. En dat was ook zo. Maar natuurlijk heb ik het wel gemist dat er iemand was die voor mij zorgde. Maar mijn man is een goede man, een lieve man en een geweldige vader voor mijn kinderen. Vorig jaar zomer werd mijn gevoel voor hem minder en ik dacht nog even aanzien, dit gaat wel weer voorbij. In januari kwam aan die zakelijke ellende eindelijk een einde. En ik dacht nu gaat het vast weer beter.
Maar toen ...... meldde zich een oude liefde, mijn echte liefde, mijn zielsverwant. Een liefde die ik 20 jaar geleden voor het laatst gezien had. En prompt begonnen de vlinders in mijn buik te fladderen. Ja, ik heb hem weer gezien en ja, hij is écht de man van mijn leven. Ik heb mijn man verteld van dit contact (niet dat ik hem gezien heb) en dat mijn gevoel voor hem tanende was. Gevolg: enorme onrust en en relatietherapeut. Logisch. Die relatietherapie heeft geholpen om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen, maar heeft verder niet echt iets opgeleverd.
We zijn nu 8 maanden verder en ik weet werkelijk niet wat ik moet doen. Ik heb mijn oude liefde gezegd dat ik voorlopig geen contact meer wil. Dat ik uit ga zoeken wat er nog is tussen mijn man en mij. Voor de kinderen. Toen zij geboren zijn, heb ik ze beloofd dat ik ze de gelukkigste kinderen op aarde ga maken, en een scheiding past nou niet bepaald in dat plaatje. Dit is het enige juiste wat ik kan doen, maar ik ben zo ontzettend verdrietig om mijn oude liefde. He kan ik mijn man in hemelsnaam "toelaten" als ik zo verdrietig ben? Je zou zeggen, ga samen iets leuks doen. Maar ik heb zo geen zin om met hem een weekendje weg te gaan ofzo. Prima als de kids erbij zijn, maar zonder hen voel ik een enorme weerzin.
Wat nu? Heeft iemand hier ervaring mee? Tips? Ik voel me zo verscheurd en verdrietig.
Ik ben nu 20 jaar met mijn man samen, waarvan 12 jaar getrouwd. Heb twee lieve kindjes. Heb een goed leven. Ik heb met mijn echtgenoot een aantal zware jaren achter de rug, voornamelijk op zakelijk gebied, waarin ik mijn man onvoorwaardelijk gesteund. In dit proces ben ik hem kwijtgeraakt. Ik heb teveel voor hem gezorgd terwijl hij er vanuit ging dat ik het allemaal wel trok. En dat was ook zo. Maar natuurlijk heb ik het wel gemist dat er iemand was die voor mij zorgde. Maar mijn man is een goede man, een lieve man en een geweldige vader voor mijn kinderen. Vorig jaar zomer werd mijn gevoel voor hem minder en ik dacht nog even aanzien, dit gaat wel weer voorbij. In januari kwam aan die zakelijke ellende eindelijk een einde. En ik dacht nu gaat het vast weer beter.
Maar toen ...... meldde zich een oude liefde, mijn echte liefde, mijn zielsverwant. Een liefde die ik 20 jaar geleden voor het laatst gezien had. En prompt begonnen de vlinders in mijn buik te fladderen. Ja, ik heb hem weer gezien en ja, hij is écht de man van mijn leven. Ik heb mijn man verteld van dit contact (niet dat ik hem gezien heb) en dat mijn gevoel voor hem tanende was. Gevolg: enorme onrust en en relatietherapeut. Logisch. Die relatietherapie heeft geholpen om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen, maar heeft verder niet echt iets opgeleverd.
We zijn nu 8 maanden verder en ik weet werkelijk niet wat ik moet doen. Ik heb mijn oude liefde gezegd dat ik voorlopig geen contact meer wil. Dat ik uit ga zoeken wat er nog is tussen mijn man en mij. Voor de kinderen. Toen zij geboren zijn, heb ik ze beloofd dat ik ze de gelukkigste kinderen op aarde ga maken, en een scheiding past nou niet bepaald in dat plaatje. Dit is het enige juiste wat ik kan doen, maar ik ben zo ontzettend verdrietig om mijn oude liefde. He kan ik mijn man in hemelsnaam "toelaten" als ik zo verdrietig ben? Je zou zeggen, ga samen iets leuks doen. Maar ik heb zo geen zin om met hem een weekendje weg te gaan ofzo. Prima als de kids erbij zijn, maar zonder hen voel ik een enorme weerzin.
Wat nu? Heeft iemand hier ervaring mee? Tips? Ik voel me zo verscheurd en verdrietig.
maandag 8 september 2008 om 12:46
maandag 8 september 2008 om 12:48
Als jullie ( zielsverwant en jij ) elkaars echte enige liefde zijn ; waarom hebben JULLIE dan geen relatie , kinderen en bijbehorende sleur ?
Als jij geen zin hebt om zonder kinderen met je man samen te zijn ; geef dit dan toe en kijk wat voor oplossingen jullie samen kunnen bedenken ; uit elkaar gaan , daar genoegen mee nemen , of een andere relatievorm desnoods .
Als jij geen zin hebt om zonder kinderen met je man samen te zijn ; geef dit dan toe en kijk wat voor oplossingen jullie samen kunnen bedenken ; uit elkaar gaan , daar genoegen mee nemen , of een andere relatievorm desnoods .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 september 2008 om 12:55
Je bent je man tegengekomen toen die ander uit je leven was of ging begrijp ik uit je verhaal. Waarom heb je toen voor je man gekozen? Waarom was een huwelijk met kinderen enz geen optie met de zielsverwant? Was je man slechts welwillend surrogaat of was je daadwerkelijk heel erg verliefd en is dat de afgelopen tijd ondergesneeuwd?
Is de gelijkwaardigheid terug in je huwelijk? En heb je het idee dat het op is? (Niet rationeel antwoorden want dat klinkt vast mooi politiek correct ivm kinderen maar als je gevoel op zegt dan kun je dat maar beter eerlijk onder ogen komen.)
Dit soort situaties zijn heel moeilijk en pijnlijk. Als je verder wil met je man, reken er dan op dat het nog even gaat duren om het te verwerken. De komende tijd zal dan heel dubbel en verwarrend zijn. Dat zegt niet per se iets over een gebrek aan liefde voor je man. Het heeft tijd nodig om terug te komen tot een bepaald soort prettig intiem niveau wat jullie al een tijd kwijt zijn denk ik. Ben je bereid het die tijd te geven, om jezelf tijd te geven vrede te vinden met de situatie en dat je geen toekomst hebt met die andere man?
Is de gelijkwaardigheid terug in je huwelijk? En heb je het idee dat het op is? (Niet rationeel antwoorden want dat klinkt vast mooi politiek correct ivm kinderen maar als je gevoel op zegt dan kun je dat maar beter eerlijk onder ogen komen.)
Dit soort situaties zijn heel moeilijk en pijnlijk. Als je verder wil met je man, reken er dan op dat het nog even gaat duren om het te verwerken. De komende tijd zal dan heel dubbel en verwarrend zijn. Dat zegt niet per se iets over een gebrek aan liefde voor je man. Het heeft tijd nodig om terug te komen tot een bepaald soort prettig intiem niveau wat jullie al een tijd kwijt zijn denk ik. Ben je bereid het die tijd te geven, om jezelf tijd te geven vrede te vinden met de situatie en dat je geen toekomst hebt met die andere man?
maandag 8 september 2008 om 12:58
Goede opmerking BGB, dat wou ik idd ook nog zeggen. Als je verder wil met je man, praat dan. Wees pijnlijk eerlijk. Alleen dan kun je weer iets gaan opbouwen wat goed gefundeerd is. Anders bouw je het op leugens en halve waarheden omdat je elkaar niet wil kwetsen. Liever wat pijn en openheid en elkaar echt kunnen zien en begrijpen en dan daarvoor 100% kiezen. Of niet.
maandag 8 september 2008 om 13:03
Wat mij in je openingspost meteen opviel was de belofte dat je je kinderen de gelukkigste kinderen op aarde gaat maken.
Die belofte breekt je nu op, los van wat je voor man of zielsverwant voelt. Dat soort beloftes moet je veranderen in wensen. Het is je wens je kinderen gelukkig te maken en hoe je daar invulling aangeeft, verschilt van moment tot moment. We kunnen nu eenmaal niet weten wat het leven brengt en hoe we daar op reageren. Wat we wel in de hand hebben is hoe we daar mee om willen gaan.
En dan het verhaal dat je je man steunde in een moeilijke zakelijke crisis. Die crisis is nu voorbij. Het voelt dan aan alsof er een muur wegvalt waar je al die tijd tegenaan leunde. Je dondert als het ware in een leegte. En dat is eng. "Toevallig" komt ook nu die ex/zielsverwant om de hoek kijken en pats boem, de leegte lijkt opeens gevuld.
Het lijkt erop (weet het niet zeker) alsof alles wat je ooit gedacht hebt en als 'waar' hebt gezien voor je neus in duigen is gevallen. Een goed moment om over jezelf en je verdere leven na te denken. Dit soort dingen komt niet zomaar op je pad. Doe er iets mee.
Die belofte breekt je nu op, los van wat je voor man of zielsverwant voelt. Dat soort beloftes moet je veranderen in wensen. Het is je wens je kinderen gelukkig te maken en hoe je daar invulling aangeeft, verschilt van moment tot moment. We kunnen nu eenmaal niet weten wat het leven brengt en hoe we daar op reageren. Wat we wel in de hand hebben is hoe we daar mee om willen gaan.
En dan het verhaal dat je je man steunde in een moeilijke zakelijke crisis. Die crisis is nu voorbij. Het voelt dan aan alsof er een muur wegvalt waar je al die tijd tegenaan leunde. Je dondert als het ware in een leegte. En dat is eng. "Toevallig" komt ook nu die ex/zielsverwant om de hoek kijken en pats boem, de leegte lijkt opeens gevuld.
Het lijkt erop (weet het niet zeker) alsof alles wat je ooit gedacht hebt en als 'waar' hebt gezien voor je neus in duigen is gevallen. Een goed moment om over jezelf en je verdere leven na te denken. Dit soort dingen komt niet zomaar op je pad. Doe er iets mee.
maandag 8 september 2008 om 13:05
Mijn man weet ik dat ik op dit moment niets met hem alleen wil doen. Ik vertel hem niet alles omdat ik niet nog meer stuk wil maken. Ik geloof er nu echt in dat wat niet weet, dat niet deert. Het heeft nu gewoon geen toegevoegde waarde hem alles te vertellen. Ik moest die oude liefde gewoon zien om te weten wat er nu echt nog is, of mijn gevoel voor hem idd onveranderd was. Ja, ik weet het dat is ook al fout maar wel heel erg nodig op dat moment.
De relatie tussen oude liefde en mij is toen overgegaan omdat de buitenwereld het niet zag zitten. Ik geef toe, dit klinkt heel zwak, maar toen woonde ik nog thuis (20 jaar) en stond enorm onder invloed van mijn vader. Ik heb er nu ook zo'n spijt van dat ik hem toegestaan heb zo'n groot aandeel in de beslissing te hebben, maar ja, dat is achteraf praten. Het is toen zo gelopen en daar kan ik nu niks meer mee. Voor mijn oude liefde geldt hetzelfde. Complicerende factor was toen (en nu) ook nog eens dat hij niet in Nederland woont.
Het lijkt me onmogelijk om alleen maar met mijn verstand te denken. Zeker nu niet, nu ik zo dik in het verdriet zit. Ik vind het heel knap van jou ,Juliee, dat je dit wel kunt. Hoe lang is het voor jou geleden dat je er een punt achter hebt gezet?
De relatie tussen oude liefde en mij is toen overgegaan omdat de buitenwereld het niet zag zitten. Ik geef toe, dit klinkt heel zwak, maar toen woonde ik nog thuis (20 jaar) en stond enorm onder invloed van mijn vader. Ik heb er nu ook zo'n spijt van dat ik hem toegestaan heb zo'n groot aandeel in de beslissing te hebben, maar ja, dat is achteraf praten. Het is toen zo gelopen en daar kan ik nu niks meer mee. Voor mijn oude liefde geldt hetzelfde. Complicerende factor was toen (en nu) ook nog eens dat hij niet in Nederland woont.
Het lijkt me onmogelijk om alleen maar met mijn verstand te denken. Zeker nu niet, nu ik zo dik in het verdriet zit. Ik vind het heel knap van jou ,Juliee, dat je dit wel kunt. Hoe lang is het voor jou geleden dat je er een punt achter hebt gezet?
maandag 8 september 2008 om 13:08
Zit in ongeveer dezelfde situatie. Mijn vriendin is een aantal jaar ziek geweest, veel voor haar gezorgd (en zij niet voor mij). Enige verschil is dat ik geen gevoelens voor een ander heb. Soms denk ik weleens dat ik met een ander gelukkiger zou zijn, maar dan bedenk ik me ook wel dat dat waarschijnlijk niet de realiteit is. Het gras lijkt ergens anders altijd groener...
Je zegt dat je weerzin voelt om leuke dingen met je man te gaan doen. Dat voel ik ook bij mijn vriendin. Als het er op aan komt denk ik dan "laat maar...". Maar heb je je weleens over die weerzin heengezet en het geprobeerd? Ik probeer dat steeds vaker, en dan merk ik dat het eigenlijk best wel weer leuk en gezellig is, en dat er dan dingen van vroeger weer terug komen. Zelfs verliefdheid (na 10 jaar relatie!).
Je zegt dat je weerzin voelt om leuke dingen met je man te gaan doen. Dat voel ik ook bij mijn vriendin. Als het er op aan komt denk ik dan "laat maar...". Maar heb je je weleens over die weerzin heengezet en het geprobeerd? Ik probeer dat steeds vaker, en dan merk ik dat het eigenlijk best wel weer leuk en gezellig is, en dat er dan dingen van vroeger weer terug komen. Zelfs verliefdheid (na 10 jaar relatie!).
maandag 8 september 2008 om 13:08
maandag 8 september 2008 om 13:08
quote:Annie Ooi schreef op 08 september 2008 @ 13:05:
Ik denk dat je kinderen meer baat hebben met 2 (uiteindelijk) gelukkige en eerlijke ouders dan een papa of mama die maar doen alsof ze gelukkig zijn.
Heel veel sterkte
Daar sluit ik me graag bij aan.
Kinderen zien/merken heus wel wanneer jij ongelukkig bent.
Verder vind ik het mooi wat Sensy aangaf over de wens dat je kinderen gelukkig zullen zijn.
Ik denk dat je kinderen meer baat hebben met 2 (uiteindelijk) gelukkige en eerlijke ouders dan een papa of mama die maar doen alsof ze gelukkig zijn.
Heel veel sterkte
Daar sluit ik me graag bij aan.
Kinderen zien/merken heus wel wanneer jij ongelukkig bent.
Verder vind ik het mooi wat Sensy aangaf over de wens dat je kinderen gelukkig zullen zijn.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
maandag 8 september 2008 om 13:10
quote:Annie Ooi schreef op 08 september 2008 @ 13:05:
Ik denk dat je kinderen meer baat hebben met 2 (uiteindelijk) gelukkige en eerlijke ouders dan een papa of mama die maar doen alsof ze gelukkig zijn.
Heel veel sterkte
Toppiejoppiedolgeilopnieuwverliefdgelukkige ouders met een nieuwe liefde versus tevreden ouders die bij elkaar zijn ?
Nou, ik durf toch sterk te betwijfelen dat kindertjes beter worden van het eerste .
Ik denk dat je kinderen meer baat hebben met 2 (uiteindelijk) gelukkige en eerlijke ouders dan een papa of mama die maar doen alsof ze gelukkig zijn.
Heel veel sterkte
Toppiejoppiedolgeilopnieuwverliefdgelukkige ouders met een nieuwe liefde versus tevreden ouders die bij elkaar zijn ?
Nou, ik durf toch sterk te betwijfelen dat kindertjes beter worden van het eerste .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 september 2008 om 13:10
Verliefdheid is een heel heftig, maar ook een heel vluchtig gevoel (meestal dan). Ik vind het zelf een listig gevoel; het kleurt alles en je ziet de dingen vaak niet meer helder door verliefdheid ("je" bedoel ik algemeen). Je kunt de twee niet naast elkaar zetten, want als je zo hevig verliefd bent, dan legt je man het sowieso af. Da's een oneerlijke strijd. Maar als je met die andere meneer kinderen had gekregen, met hem die financiële toestanden had gehad, met hem de sleur van het dagelijks leven had gehad na jaren relatie, was hij dan nog die zielsverwant geweest waar je zo intens verliefd op bent?
Verder ben ik het eens met de anderen; therapie en vechten voor je relatie heeft weinig zin als je niet 100% eerlijk bent. Je komt er zelf niet uit, je bent samen verantwoordelijk voor jullie relatie. Maar dan moet je man ook wel alle aspecten kennen, anders geef je hem geen eerlijke kans en ook geen eerlijke keuze, vind ik.
Het lijkt me een erg moeilijke situatie. Heel veel sterkte!
Verder ben ik het eens met de anderen; therapie en vechten voor je relatie heeft weinig zin als je niet 100% eerlijk bent. Je komt er zelf niet uit, je bent samen verantwoordelijk voor jullie relatie. Maar dan moet je man ook wel alle aspecten kennen, anders geef je hem geen eerlijke kans en ook geen eerlijke keuze, vind ik.
Het lijkt me een erg moeilijke situatie. Heel veel sterkte!
maandag 8 september 2008 om 13:15
quote:sneez schreef op 08 september 2008 @ 13:10:
Verliefdheid is een heel heftig, maar ook een heel vluchtig gevoel (meestal dan). Ik vind het zelf een listig gevoel; het kleurt alles en je ziet de dingen vaak niet meer helder door verliefdheid ("je" bedoel ik algemeen). Je kunt de twee niet naast elkaar zetten, want als je zo hevig verliefd bent, dan legt je man het sowieso af. Da's een oneerlijke strijd.Dat is precies wat ik me voor ogen hou. Als ik alleen maar aan 'nu' denk zou ik weggaan bij mijn vriendin en weer lekker verliefd gaan daten met iemand ofzo. Maar mijn gevoel zegt dat dat verliefd zijn ook niet voor eeuwig zal zijn, en dat die 'nieuwe' het op de langere termijn nooit zal winnen van mijn huidige vriendin..
Verliefdheid is een heel heftig, maar ook een heel vluchtig gevoel (meestal dan). Ik vind het zelf een listig gevoel; het kleurt alles en je ziet de dingen vaak niet meer helder door verliefdheid ("je" bedoel ik algemeen). Je kunt de twee niet naast elkaar zetten, want als je zo hevig verliefd bent, dan legt je man het sowieso af. Da's een oneerlijke strijd.Dat is precies wat ik me voor ogen hou. Als ik alleen maar aan 'nu' denk zou ik weggaan bij mijn vriendin en weer lekker verliefd gaan daten met iemand ofzo. Maar mijn gevoel zegt dat dat verliefd zijn ook niet voor eeuwig zal zijn, en dat die 'nieuwe' het op de langere termijn nooit zal winnen van mijn huidige vriendin..
maandag 8 september 2008 om 13:16
quote:blijfgewoonbianca schreef op 08 september 2008 @ 13:08:
En toch ....belofte maakt schuld . Je trouwbelofte heb je toch óók niet lichtzinnig gedaan ? Waarom wil je dan alleen aan je huwelijk werken omdat je je kinderen iets beloofd hebt ?
Daarom zijn beloftes de zwaarste blokken aan onze benen. Omdat ze impliceren dat no matter what we de belofte waar zullen maken. Zoiets als eeuwige trouw beloven vind ik bijvoorbeeld onzin. Ik kan toch niet in de toekomst kijken? Waar ik nu happy mee ben kan binnen no time veranderen. Misschien groei ik sneller dan mijn partner bijvoorbeeld. Of er gebeuren dingen die ik niet voorzien had en die mijn kijk op het leven (en dus de belofte) kunnen veranderen. We houden elkaar in een wurggreep door zulke zware beloftes uit te spreken, zeker voor het altaar. Ik denk dat dat ook een hoop 'schuldgevoelens' in de hand werkt en we weten allemaal dat je vanuit schuldgevoelens geen mooie resultaten voortbrengt. Alles wat je doet is om de schuld af te kopen en heeft niets met echte liefde van doen. Niet fijn voor jezelf, je kinderen en je partner.
Beloof jezelf om te leven naar je best mogelijke intenties, in eerste instantie naar jezelf en van daaruit naar anderen.
En toch ....belofte maakt schuld . Je trouwbelofte heb je toch óók niet lichtzinnig gedaan ? Waarom wil je dan alleen aan je huwelijk werken omdat je je kinderen iets beloofd hebt ?
Daarom zijn beloftes de zwaarste blokken aan onze benen. Omdat ze impliceren dat no matter what we de belofte waar zullen maken. Zoiets als eeuwige trouw beloven vind ik bijvoorbeeld onzin. Ik kan toch niet in de toekomst kijken? Waar ik nu happy mee ben kan binnen no time veranderen. Misschien groei ik sneller dan mijn partner bijvoorbeeld. Of er gebeuren dingen die ik niet voorzien had en die mijn kijk op het leven (en dus de belofte) kunnen veranderen. We houden elkaar in een wurggreep door zulke zware beloftes uit te spreken, zeker voor het altaar. Ik denk dat dat ook een hoop 'schuldgevoelens' in de hand werkt en we weten allemaal dat je vanuit schuldgevoelens geen mooie resultaten voortbrengt. Alles wat je doet is om de schuld af te kopen en heeft niets met echte liefde van doen. Niet fijn voor jezelf, je kinderen en je partner.
Beloof jezelf om te leven naar je best mogelijke intenties, in eerste instantie naar jezelf en van daaruit naar anderen.
maandag 8 september 2008 om 13:20
quote:Sensy12 schreef op 08 september 2008 @ 13:16:
[...]
Daarom zijn beloftes de zwaarste blokken aan onze benen.
Beloof jezelf om te leven naar je best mogelijke intenties, in eerste instantie naar jezelf en van daaruit naar anderen.
En toch denk ik dat door iets met hart en ziel en volle verstand te beloven je minder snel voor het snelle oppervlakkige zult kiezen en je meer je best zult doen om dingen ook te laten slagen.
Ik, ik , ik , als ik maar het maar leuk heb , ........en of je daar gelukkiger van wordt ? Ik denk dat je gelukkiger wordt van geven dan van nemen ....in ieder geval op de langere duur .
[...]
Daarom zijn beloftes de zwaarste blokken aan onze benen.
Beloof jezelf om te leven naar je best mogelijke intenties, in eerste instantie naar jezelf en van daaruit naar anderen.
En toch denk ik dat door iets met hart en ziel en volle verstand te beloven je minder snel voor het snelle oppervlakkige zult kiezen en je meer je best zult doen om dingen ook te laten slagen.
Ik, ik , ik , als ik maar het maar leuk heb , ........en of je daar gelukkiger van wordt ? Ik denk dat je gelukkiger wordt van geven dan van nemen ....in ieder geval op de langere duur .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 september 2008 om 13:24
Toen ik je tweede post las kreeg ik een bepaald gevoel maar je moet maar even kijken of het klopt. Nl dat je niet alleen toen geneigd was je aan de wensen en verwachtingen van anderen aan te passen maar nu nog steeds en dat je daar nu mee worstelt. Dat de afgelopen jaren van je plicht doen je heeft doen inzien dat je jezelf tekort doet.
En dan komt er de man om de hoek die je weer laat voelen hoe jij bent als je echt jezelf durft te zijn. Concessieloos, compleet. Dat heeft iets in werking gesteld en nu je probeert voor je huwelijk te gaan voel je je benauwd want het betekent dat je dan dat ook weer los moet laten. En dat wil je niet.
Mocht er zoiets spelen, dan hoop ik dat je begrijpt dat dat gevoel niets met omstandigheden te maken heeft. Het helpt hooguit (erg veel). Jij moet ook jezelf met jouw behoeften, verlangens, beperkingen kunnen zijn in je huwelijk. En daarom dat ik denk dat die eerlijkheid zo belangrijk is, dan laat je zien wie je in feite bent in plaats van de sociaal geaccepteerde versie van jou.
Het gaat niet om de ander sparen, het gaat om het durven claimen van wie jij bent en wat dat betekent voor jouw leven en hoe jij liefde ervaart en wil ervaren. Daar moet je het eerlijk met je man over hebben, wie weet begrijpt hij je veel beter dan jij nu ergens denkt. Misschien denk jij nu dat hij liever de "onechte" versie heeft. Dan begrijp ik je pijn heel goed. Maar er is maar 1 manier om dat zeker te weten, nl erover praten. Doe niet te snel aannames daarin.
Misschien is dit complete onzin maar ik moest eraan denken dus dacht, ik pen het maar ff neer .
En dan komt er de man om de hoek die je weer laat voelen hoe jij bent als je echt jezelf durft te zijn. Concessieloos, compleet. Dat heeft iets in werking gesteld en nu je probeert voor je huwelijk te gaan voel je je benauwd want het betekent dat je dan dat ook weer los moet laten. En dat wil je niet.
Mocht er zoiets spelen, dan hoop ik dat je begrijpt dat dat gevoel niets met omstandigheden te maken heeft. Het helpt hooguit (erg veel). Jij moet ook jezelf met jouw behoeften, verlangens, beperkingen kunnen zijn in je huwelijk. En daarom dat ik denk dat die eerlijkheid zo belangrijk is, dan laat je zien wie je in feite bent in plaats van de sociaal geaccepteerde versie van jou.
Het gaat niet om de ander sparen, het gaat om het durven claimen van wie jij bent en wat dat betekent voor jouw leven en hoe jij liefde ervaart en wil ervaren. Daar moet je het eerlijk met je man over hebben, wie weet begrijpt hij je veel beter dan jij nu ergens denkt. Misschien denk jij nu dat hij liever de "onechte" versie heeft. Dan begrijp ik je pijn heel goed. Maar er is maar 1 manier om dat zeker te weten, nl erover praten. Doe niet te snel aannames daarin.
Misschien is dit complete onzin maar ik moest eraan denken dus dacht, ik pen het maar ff neer .
maandag 8 september 2008 om 13:25
Zooooooo ....wat een reakties...dankjulliewel. Heel erg fijn om alles eens in verschillende perspectieven te kunnen zeten.
Ik heb het idee dat mijn relatie met mijn man mij overkomen is. Ik heb er gewoon nooit goed over nagedacht denk ik. Hij kwam in mijn leven toen ik net afscheid had genomen van die ander. Op die ander was ik indertijd écht knieenknikkend verliefd en op mijn man "gewoon" verliefd. En tja, verder loopt je leven dan samen gewoon verder, huisje huren, huisje kopen, trouwen en kindjes. Het is gewoon min of meer gebeurd zonder er echt goed over na te denken.
Ja Feliciaatje, als ik eerlijk ben denk ik dat het op is. Maar ik wil niet dat het op is. Ik wil gewoon dat iederen gelukkig is inclusif mezelf.
Oww Sensy, je slaat de spijker op zijn kop realiseer ik me. Er is iets omgevallen en dat heeft nog veel meer meegesleurd en nu denk wat wil ik nou? Ik denk ook dat dingen niet zomaar gebeuren. Dat er een reden voor moet zijn.
Ach opperdepop, ook ik weet écht dat het gras nergens groener is. Er is altijd wel iets. De prins op het witte paard (voor jou: prinses dus) bestaat niet. Ook oude liefde heeft zijn minpuntjes hoor (net zoals ik er vele heb), en na het eerste jaar zal ook echt de sleur wel toeslaan. Wel een heel goed idee om me er gewoon eens overheen te zetten en eens te proberen iets leuks te doen.
Ja BGB, ik denk net als jij, tevreden ouders hebben is nog altijd beter als de onrust die gescheiden ouders met zich meebrengt. Ik hoop alleen maar dat ik op het punt van tevreden terug kan keren.
Kijk, als ik echt diepongelukkig ben, dan werkt dat ook niet goed voor de kindjes. Maar ik zou nu tekenen voor een staat van tevreden zijn. Daar moet ik nog wel zien te geraken. Hoe?
Ik heb het idee dat mijn relatie met mijn man mij overkomen is. Ik heb er gewoon nooit goed over nagedacht denk ik. Hij kwam in mijn leven toen ik net afscheid had genomen van die ander. Op die ander was ik indertijd écht knieenknikkend verliefd en op mijn man "gewoon" verliefd. En tja, verder loopt je leven dan samen gewoon verder, huisje huren, huisje kopen, trouwen en kindjes. Het is gewoon min of meer gebeurd zonder er echt goed over na te denken.
Ja Feliciaatje, als ik eerlijk ben denk ik dat het op is. Maar ik wil niet dat het op is. Ik wil gewoon dat iederen gelukkig is inclusif mezelf.
Oww Sensy, je slaat de spijker op zijn kop realiseer ik me. Er is iets omgevallen en dat heeft nog veel meer meegesleurd en nu denk wat wil ik nou? Ik denk ook dat dingen niet zomaar gebeuren. Dat er een reden voor moet zijn.
Ach opperdepop, ook ik weet écht dat het gras nergens groener is. Er is altijd wel iets. De prins op het witte paard (voor jou: prinses dus) bestaat niet. Ook oude liefde heeft zijn minpuntjes hoor (net zoals ik er vele heb), en na het eerste jaar zal ook echt de sleur wel toeslaan. Wel een heel goed idee om me er gewoon eens overheen te zetten en eens te proberen iets leuks te doen.
Ja BGB, ik denk net als jij, tevreden ouders hebben is nog altijd beter als de onrust die gescheiden ouders met zich meebrengt. Ik hoop alleen maar dat ik op het punt van tevreden terug kan keren.
Kijk, als ik echt diepongelukkig ben, dan werkt dat ook niet goed voor de kindjes. Maar ik zou nu tekenen voor een staat van tevreden zijn. Daar moet ik nog wel zien te geraken. Hoe?
maandag 8 september 2008 om 13:31
Als je een wáre liefde hebt , zo'n one and only , zo'n zielsverwantschap......hoe is het dan mogelijk dat je zoveel jaren toch oprecht ( of niet ? ) gelukkig met je man bent geweest en kinderen van hem hebt willen krijgen en hem zo goed hebt kunnen steunen ? Hoe kan het dat je oude liefde zoveel jaar zonder zijn ware liefde is doorgekomen ?
Heb je al die tijd met je gedachten bij die man gezeten , spijt gehad dat het niet zijn zaad geweest is , hem altijd gemist , je man altijd als second best gezien , altijd gefantasserd in en buiten bed over je oude liefde ? Of begon dat te knagen nadat je hem hebt gezien ?
Kwam je hem toevallig tegen of heb je hem gezocht toen je in een fase zat van " isditallesoehoeoehoe " ?
Heb je al die tijd met je gedachten bij die man gezeten , spijt gehad dat het niet zijn zaad geweest is , hem altijd gemist , je man altijd als second best gezien , altijd gefantasserd in en buiten bed over je oude liefde ? Of begon dat te knagen nadat je hem hebt gezien ?
Kwam je hem toevallig tegen of heb je hem gezocht toen je in een fase zat van " isditallesoehoeoehoe " ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 september 2008 om 13:33
maandag 8 september 2008 om 13:37
quote:madison02 schreef op 08 september 2008 @ 13:25:
Maar ik zou nu tekenen voor een staat van tevreden zijn. Daar moet ik nog wel zien te geraken. Hoe?
Heb je weleens op een rijtje gezet wat je in die 20 jaar zo gewaardeerd hebt aan je man? Ik heb dat toen ook gedaan:
- ze heeft me altijd gesteund, welke (domme) beslissingen ik ook nam;
- de sex is geweldig;
- ze is mooi en sexy;
- ze is grappig en lief;
- ze is zo trouw als een hond;
- hoewel ze best wel haar mening heeft, heeft ze nooit iets geeist van me;
- ze heeft altijd respect voor me;
- enz...
Dat ga ik niet zo snel bij iemand anders vinden...
Ik was door alle ellende al die dingen vergeten. Zag/zie haar alleen nog als een bron van 'gedoe'. Kan het zo zijn dat je door de ellende van de afgelopen jaren even vergeten bent wat er zo fijn aan je man was? Ik vind het zo vreemd dat je bijna 20 jaar bij hem bent, zonder dat je in al die jaren echt grote twijfels hebt gehad (tenminste dat begrijp ik uit je verhaal). Dan moet er naar mijn idee of heel veel basis zijn, of je moet jezelf heel lang voor de gek gehouden hebben.
Maar ik zou nu tekenen voor een staat van tevreden zijn. Daar moet ik nog wel zien te geraken. Hoe?
Heb je weleens op een rijtje gezet wat je in die 20 jaar zo gewaardeerd hebt aan je man? Ik heb dat toen ook gedaan:
- ze heeft me altijd gesteund, welke (domme) beslissingen ik ook nam;
- de sex is geweldig;
- ze is mooi en sexy;
- ze is grappig en lief;
- ze is zo trouw als een hond;
- hoewel ze best wel haar mening heeft, heeft ze nooit iets geeist van me;
- ze heeft altijd respect voor me;
- enz...
Dat ga ik niet zo snel bij iemand anders vinden...
Ik was door alle ellende al die dingen vergeten. Zag/zie haar alleen nog als een bron van 'gedoe'. Kan het zo zijn dat je door de ellende van de afgelopen jaren even vergeten bent wat er zo fijn aan je man was? Ik vind het zo vreemd dat je bijna 20 jaar bij hem bent, zonder dat je in al die jaren echt grote twijfels hebt gehad (tenminste dat begrijp ik uit je verhaal). Dan moet er naar mijn idee of heel veel basis zijn, of je moet jezelf heel lang voor de gek gehouden hebben.
maandag 8 september 2008 om 13:42
Ik heb mijn man gelijk in januari verteld dat ik verliefd ben geworden op oude liefde. Hij weet er dus van. Ik heb oude liefde één keer gezien. Dat weet hij niet. Ik vind ook echt en oprecht dat het geen toegevoegde waarde heeft hem dit te vertellen.
Sensy, je woorden raken me echt. Misschien denk ik gewoon wel teveel in ideale plaatjes en moet ik dat leren los te laten.
Ik realiseer me al heel lang dat verliefdheid een vertroebelende werking heeft, dat je dingen echt niet meer helder ziet. Daarom durf ik nu ook geen heftige beslissingen te nemen voor mijn kinderen. Ik ben zo bang dat ik over pakweg drie maanden wakker wordt en me dan realiseer dat ik vertroebeld was.
Feliciaatje: ja, ik ben het levende voorbeeld van een pleaser. Nou ja, naar de mensen van wie ik hou dan. Niet voor alles en iedereen hoor. En misschien heb ik ook wel een soort midlifecrisis. Be ik nu door dit alles wakker geschud en weet ik niet meer wie ik ben en wat ik wil. Tis allemaal ook zo verdomde moeilijk. Ik wilde maar gewoon dat ik weer een beetje van het oude gevoel voor mijn man terug kon vinden. Die verdient deze situatie al helemaal niet.
Sensy, je woorden raken me echt. Misschien denk ik gewoon wel teveel in ideale plaatjes en moet ik dat leren los te laten.
Ik realiseer me al heel lang dat verliefdheid een vertroebelende werking heeft, dat je dingen echt niet meer helder ziet. Daarom durf ik nu ook geen heftige beslissingen te nemen voor mijn kinderen. Ik ben zo bang dat ik over pakweg drie maanden wakker wordt en me dan realiseer dat ik vertroebeld was.
Feliciaatje: ja, ik ben het levende voorbeeld van een pleaser. Nou ja, naar de mensen van wie ik hou dan. Niet voor alles en iedereen hoor. En misschien heb ik ook wel een soort midlifecrisis. Be ik nu door dit alles wakker geschud en weet ik niet meer wie ik ben en wat ik wil. Tis allemaal ook zo verdomde moeilijk. Ik wilde maar gewoon dat ik weer een beetje van het oude gevoel voor mijn man terug kon vinden. Die verdient deze situatie al helemaal niet.
maandag 8 september 2008 om 13:46
quote:madison02 schreef op 08 september 2008 @ 13:42:
Ik heb mijn man gelijk in januari verteld dat ik verliefd ben geworden op oude liefde. Hij weet er dus van. Ik heb oude liefde één keer gezien.
Ben je verliefd op je oude liefde, of ben je verliefd op je oude liefde zoals hij 20 jaar geleden was?
En als die oude liefde niet 'voorbij' was gekomen, had je dan nu ook zo getwijfeld?
Ik heb mijn man gelijk in januari verteld dat ik verliefd ben geworden op oude liefde. Hij weet er dus van. Ik heb oude liefde één keer gezien.
Ben je verliefd op je oude liefde, of ben je verliefd op je oude liefde zoals hij 20 jaar geleden was?
En als die oude liefde niet 'voorbij' was gekomen, had je dan nu ook zo getwijfeld?
maandag 8 september 2008 om 13:56
quote:madison02 schreef op 08 september 2008 @ 13:25:
Wel een heel goed idee om me er gewoon eens overheen te zetten en eens te proberen iets leuks te doen.
Ik zou het zeker eens proberen. Ik ben een poosje geleden voor mezelf tot de conclusie gekomen dat ik door mezelf voor leuke dingen met mijn vriendin doen af te sluiten het ook geen eerlijke kans geef.
Wel een heel goed idee om me er gewoon eens overheen te zetten en eens te proberen iets leuks te doen.
Ik zou het zeker eens proberen. Ik ben een poosje geleden voor mezelf tot de conclusie gekomen dat ik door mezelf voor leuke dingen met mijn vriendin doen af te sluiten het ook geen eerlijke kans geef.
