Relaties
alle pijlers
Hoe krijg ik "het gevoel" weer terug?
maandag 8 september 2008 om 12:43
Ik zit echt klem. Kennen jullie de film "The bridges of Madison County? Voor mij is die realiteit geworden. Zooo erg.
Ik ben nu 20 jaar met mijn man samen, waarvan 12 jaar getrouwd. Heb twee lieve kindjes. Heb een goed leven. Ik heb met mijn echtgenoot een aantal zware jaren achter de rug, voornamelijk op zakelijk gebied, waarin ik mijn man onvoorwaardelijk gesteund. In dit proces ben ik hem kwijtgeraakt. Ik heb teveel voor hem gezorgd terwijl hij er vanuit ging dat ik het allemaal wel trok. En dat was ook zo. Maar natuurlijk heb ik het wel gemist dat er iemand was die voor mij zorgde. Maar mijn man is een goede man, een lieve man en een geweldige vader voor mijn kinderen. Vorig jaar zomer werd mijn gevoel voor hem minder en ik dacht nog even aanzien, dit gaat wel weer voorbij. In januari kwam aan die zakelijke ellende eindelijk een einde. En ik dacht nu gaat het vast weer beter.
Maar toen ...... meldde zich een oude liefde, mijn echte liefde, mijn zielsverwant. Een liefde die ik 20 jaar geleden voor het laatst gezien had. En prompt begonnen de vlinders in mijn buik te fladderen. Ja, ik heb hem weer gezien en ja, hij is écht de man van mijn leven. Ik heb mijn man verteld van dit contact (niet dat ik hem gezien heb) en dat mijn gevoel voor hem tanende was. Gevolg: enorme onrust en en relatietherapeut. Logisch. Die relatietherapie heeft geholpen om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen, maar heeft verder niet echt iets opgeleverd.
We zijn nu 8 maanden verder en ik weet werkelijk niet wat ik moet doen. Ik heb mijn oude liefde gezegd dat ik voorlopig geen contact meer wil. Dat ik uit ga zoeken wat er nog is tussen mijn man en mij. Voor de kinderen. Toen zij geboren zijn, heb ik ze beloofd dat ik ze de gelukkigste kinderen op aarde ga maken, en een scheiding past nou niet bepaald in dat plaatje. Dit is het enige juiste wat ik kan doen, maar ik ben zo ontzettend verdrietig om mijn oude liefde. He kan ik mijn man in hemelsnaam "toelaten" als ik zo verdrietig ben? Je zou zeggen, ga samen iets leuks doen. Maar ik heb zo geen zin om met hem een weekendje weg te gaan ofzo. Prima als de kids erbij zijn, maar zonder hen voel ik een enorme weerzin.
Wat nu? Heeft iemand hier ervaring mee? Tips? Ik voel me zo verscheurd en verdrietig.
Ik ben nu 20 jaar met mijn man samen, waarvan 12 jaar getrouwd. Heb twee lieve kindjes. Heb een goed leven. Ik heb met mijn echtgenoot een aantal zware jaren achter de rug, voornamelijk op zakelijk gebied, waarin ik mijn man onvoorwaardelijk gesteund. In dit proces ben ik hem kwijtgeraakt. Ik heb teveel voor hem gezorgd terwijl hij er vanuit ging dat ik het allemaal wel trok. En dat was ook zo. Maar natuurlijk heb ik het wel gemist dat er iemand was die voor mij zorgde. Maar mijn man is een goede man, een lieve man en een geweldige vader voor mijn kinderen. Vorig jaar zomer werd mijn gevoel voor hem minder en ik dacht nog even aanzien, dit gaat wel weer voorbij. In januari kwam aan die zakelijke ellende eindelijk een einde. En ik dacht nu gaat het vast weer beter.
Maar toen ...... meldde zich een oude liefde, mijn echte liefde, mijn zielsverwant. Een liefde die ik 20 jaar geleden voor het laatst gezien had. En prompt begonnen de vlinders in mijn buik te fladderen. Ja, ik heb hem weer gezien en ja, hij is écht de man van mijn leven. Ik heb mijn man verteld van dit contact (niet dat ik hem gezien heb) en dat mijn gevoel voor hem tanende was. Gevolg: enorme onrust en en relatietherapeut. Logisch. Die relatietherapie heeft geholpen om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen, maar heeft verder niet echt iets opgeleverd.
We zijn nu 8 maanden verder en ik weet werkelijk niet wat ik moet doen. Ik heb mijn oude liefde gezegd dat ik voorlopig geen contact meer wil. Dat ik uit ga zoeken wat er nog is tussen mijn man en mij. Voor de kinderen. Toen zij geboren zijn, heb ik ze beloofd dat ik ze de gelukkigste kinderen op aarde ga maken, en een scheiding past nou niet bepaald in dat plaatje. Dit is het enige juiste wat ik kan doen, maar ik ben zo ontzettend verdrietig om mijn oude liefde. He kan ik mijn man in hemelsnaam "toelaten" als ik zo verdrietig ben? Je zou zeggen, ga samen iets leuks doen. Maar ik heb zo geen zin om met hem een weekendje weg te gaan ofzo. Prima als de kids erbij zijn, maar zonder hen voel ik een enorme weerzin.
Wat nu? Heeft iemand hier ervaring mee? Tips? Ik voel me zo verscheurd en verdrietig.
maandag 8 september 2008 om 20:37
quote:Surface2 schreef op 08 september 2008 @ 20:24:
TO: moeilijke situatie waar je in zit... Misschien toch "door" je weerzin gaan en iets leuks ondernemen met je man?Ik denk inderdaad dat dat echt het proberen waard is. In je eerdere post had je het over een weekend weg, maar je kunt ook klein beginnen. Wij hadden een paar weken geleden een uurtje of 3 a 4 zonder kinderen. We hebben toen lekkere broodjes gekocht, hebben ergens op een grasveldje aan het water zitten lunchen, zijn toen gaan winkelen, hebben sex gehad in een pashokje( ), en toen weer naar huis.. Dingen die we eigenlijk nooit meer deden, maar vroeger wel deden. En we hadden allebei weer zo'n verliefd gevoel. Terwijl ik in eerste instantie eigenlijk helemaal geen zin had..
TO: moeilijke situatie waar je in zit... Misschien toch "door" je weerzin gaan en iets leuks ondernemen met je man?Ik denk inderdaad dat dat echt het proberen waard is. In je eerdere post had je het over een weekend weg, maar je kunt ook klein beginnen. Wij hadden een paar weken geleden een uurtje of 3 a 4 zonder kinderen. We hebben toen lekkere broodjes gekocht, hebben ergens op een grasveldje aan het water zitten lunchen, zijn toen gaan winkelen, hebben sex gehad in een pashokje( ), en toen weer naar huis.. Dingen die we eigenlijk nooit meer deden, maar vroeger wel deden. En we hadden allebei weer zo'n verliefd gevoel. Terwijl ik in eerste instantie eigenlijk helemaal geen zin had..
maandag 8 september 2008 om 20:45
Tja, zielsverwant wat is dat? Voor mij is het het gevoel bij iemand te horen, voor elkaar geboren zijn, elkaar zonder woorden begrijpen, hetzelfde in het leven staan. Elkaar aanvoelen, zelfs op afstand. Elkaar mailen op exact dezelfde tijdstippen. Echt het gevoel hebben voor elkaar geschapen te zijn.
Oude liefde komt uit Europa (ik noem expres geen land ivm herkenbaarheid) en heeft het prima voor elkaar daar. Hij heeft mij dus niet om andere redenen nodig dan de liefde.
Ik denk dat ik me over mijn weerzin (beetje groot woord hoor) heen moet stappen en eens moet beginnen om samen iets leuks te gaan doen. Gewoon maar eens proberen.
Oude liefde komt uit Europa (ik noem expres geen land ivm herkenbaarheid) en heeft het prima voor elkaar daar. Hij heeft mij dus niet om andere redenen nodig dan de liefde.
Ik denk dat ik me over mijn weerzin (beetje groot woord hoor) heen moet stappen en eens moet beginnen om samen iets leuks te gaan doen. Gewoon maar eens proberen.
maandag 8 september 2008 om 20:54
Hoe komt het toch dat de term zielverwant/soulmate op dit forum doorgaans opduikt in combinatie met:
- man is getrouwd met een saaie gehandicapte vrouw /
- heb man twintig jaar niet gezien /
- man mag van zijn moeder nog geen verkering en heeft geen beltegoed meer
- man heeft bindingsangst en beseft nog niet dat ik de liefde van zijn leven ben
Wordt het dan toch tijd dat ik Wuilesman aan de dijk zet en op zoek ga naar mijn eigen soulmate? Nooit ruzie, altijd begrip & harmonie. Moet dan nog wel iets zien te vinden op dat gelijktijdig mailen, lijkt me erg onhandig namelijk.
- man is getrouwd met een saaie gehandicapte vrouw /
- heb man twintig jaar niet gezien /
- man mag van zijn moeder nog geen verkering en heeft geen beltegoed meer
- man heeft bindingsangst en beseft nog niet dat ik de liefde van zijn leven ben
Wordt het dan toch tijd dat ik Wuilesman aan de dijk zet en op zoek ga naar mijn eigen soulmate? Nooit ruzie, altijd begrip & harmonie. Moet dan nog wel iets zien te vinden op dat gelijktijdig mailen, lijkt me erg onhandig namelijk.
maandag 8 september 2008 om 21:00
maandag 8 september 2008 om 21:02
quote:wuiles schreef op 08 september 2008 @ 20:54:
Hoe komt het toch dat de term zielverwant/soulmate op dit forum doorgaans opduikt in combinatie met:
- man is getrouwd met een saaie gehandicapte vrouw /
- heb man twintig jaar niet gezien /
- man mag van zijn moeder nog geen verkering en heeft geen beltegoed meer
- man heeft bindingsangst en beseft nog niet dat ik de liefde van zijn leven ben
Wordt het dan toch tijd dat ik Wuilesman aan de dijk zet en op zoek ga naar mijn eigen soulmate? Nooit ruzie, altijd begrip & harmonie. Moet dan nog wel iets zien te vinden op dat gelijktijdig mailen, lijkt me erg onhandig namelijk.Wat een cynisme... Het is misschien ook een soort verlangen naar romantiek, het verlangen naar een 'soulmate'?
Hoe komt het toch dat de term zielverwant/soulmate op dit forum doorgaans opduikt in combinatie met:
- man is getrouwd met een saaie gehandicapte vrouw /
- heb man twintig jaar niet gezien /
- man mag van zijn moeder nog geen verkering en heeft geen beltegoed meer
- man heeft bindingsangst en beseft nog niet dat ik de liefde van zijn leven ben
Wordt het dan toch tijd dat ik Wuilesman aan de dijk zet en op zoek ga naar mijn eigen soulmate? Nooit ruzie, altijd begrip & harmonie. Moet dan nog wel iets zien te vinden op dat gelijktijdig mailen, lijkt me erg onhandig namelijk.Wat een cynisme... Het is misschien ook een soort verlangen naar romantiek, het verlangen naar een 'soulmate'?
maandag 8 september 2008 om 21:05
Wuiles, ook met een soulmate hoeft het geen constante stroom van rozengeur en maneschijn te zijn hoor. Zeker weten dat ik ook ruzie zou maken met oude liefde als ik met hem samen zou leven. Maar je hebt wel het gevoel voor elkaar geboren te zijn, dat je bij elkaar hoort te zijn. Ik denk dat je pas echt weet wat het is, als je het voelt.
maandag 8 september 2008 om 21:17
Je hebt geen gevoel voor je man, je kan niet meer met hem naar bed. Dat moet je vast dwars zitten.. ik bedoelde niet een vlucht ergens vandaan, maar ergens naartoe.. een liefde waar je wel gevoel bij hebt. Naar daar waar alles beter lijkt.
kort door de bocht; verliefdheid is heerlijk, maar uiteindelijk komt er waarschijnlijk ook een moment dat je geen zin meer hebt in sex met hem. Dat moet je gewoon niet vergeten.
kort door de bocht; verliefdheid is heerlijk, maar uiteindelijk komt er waarschijnlijk ook een moment dat je geen zin meer hebt in sex met hem. Dat moet je gewoon niet vergeten.
maandag 8 september 2008 om 21:23
maandag 8 september 2008 om 21:23
quote:madison02 schreef op 08 september 2008 @ 21:05:
Wuiles, ook met een soulmate hoeft het geen constante stroom van rozengeur en maneschijn te zijn hoor. Zeker weten dat ik ook ruzie zou maken met oude liefde als ik met hem samen zou leven. Maar je hebt wel het gevoel voor elkaar geboren te zijn, dat je bij elkaar hoort te zijn. Ik denk dat je pas echt weet wat het is, als je het voelt.
Ik herken dat gevoel wel. Hoewel ik het nooit een soulmate zou noemen (oooh, wat vind ik dat een vreselijk woord, zou voor mij echt een afknapper zijn als iemand tegen mij zegt "jij bent mijn soulmate";-)). Heb ooit een meisje ontmoet, 1 middagje mee naar het strand geweest, en dan echt het gevoel hebben dat alles klopt. Dat je elkaar al jaren kent, enz.
Inderdaad wel heftig, al 8 maanden geen sex. Bij ons is dat altijd wel gebleven. Misschien dat mannen dat soort dingen dan toch beter los van elkaar kunnen zien? En knuffelen e.d. doen jullie dat wel, of voel je ook op lichamelijk vlak echt weerzin?
Wuiles, ook met een soulmate hoeft het geen constante stroom van rozengeur en maneschijn te zijn hoor. Zeker weten dat ik ook ruzie zou maken met oude liefde als ik met hem samen zou leven. Maar je hebt wel het gevoel voor elkaar geboren te zijn, dat je bij elkaar hoort te zijn. Ik denk dat je pas echt weet wat het is, als je het voelt.
Ik herken dat gevoel wel. Hoewel ik het nooit een soulmate zou noemen (oooh, wat vind ik dat een vreselijk woord, zou voor mij echt een afknapper zijn als iemand tegen mij zegt "jij bent mijn soulmate";-)). Heb ooit een meisje ontmoet, 1 middagje mee naar het strand geweest, en dan echt het gevoel hebben dat alles klopt. Dat je elkaar al jaren kent, enz.
Inderdaad wel heftig, al 8 maanden geen sex. Bij ons is dat altijd wel gebleven. Misschien dat mannen dat soort dingen dan toch beter los van elkaar kunnen zien? En knuffelen e.d. doen jullie dat wel, of voel je ook op lichamelijk vlak echt weerzin?
maandag 8 september 2008 om 21:24
quote:juliee schreef op 08 september 2008 @ 21:02:
[...]
Het is misschien ook een soort verlangen naar romantiek, het verlangen naar een 'soulmate'?Het zal vast een verlangen naar romantiek zijn. Het heeft in elk geval niets te maken met deze man of met de realiteit, laat staan dat het een argument zou zijn om te liegen tegen je partner. Het verbaast me steeds weer dat het ontmoeten van een 'soulmate' als reden wordt genoemd om allerlei onverstandige dingen te doen.
[...]
Het is misschien ook een soort verlangen naar romantiek, het verlangen naar een 'soulmate'?Het zal vast een verlangen naar romantiek zijn. Het heeft in elk geval niets te maken met deze man of met de realiteit, laat staan dat het een argument zou zijn om te liegen tegen je partner. Het verbaast me steeds weer dat het ontmoeten van een 'soulmate' als reden wordt genoemd om allerlei onverstandige dingen te doen.
maandag 8 september 2008 om 21:42
quote:wuiles schreef op 08 september 2008 @ 21:24:
[...]
Het zal vast een verlangen naar romantiek zijn. Het heeft in elk geval niets te maken met deze man of met de realiteit, laat staan dat het een argument zou zijn om te liegen tegen je partner. Het verbaast me steeds weer dat het ontmoeten van een 'soulmate' als reden wordt genoemd om allerlei onverstandige dingen te doen.Ik begrijp niet zo goed welk punt je wilt maken. TO heeft iemand waarbij ze dingen voelt die ze niet (meer) bij haar man voelt. Zij noemt het soulmate. Ze heeft op haar intitiatief geen contact meer met die oude liefde en wil kijken of haar relatie met haar man nog kans van slagen heeft. Heel verstandig en volwassen vind ik. Dus hoezo gebruikt zij haar soulmate als reden om onverstandige dingen te doen?
[...]
Het zal vast een verlangen naar romantiek zijn. Het heeft in elk geval niets te maken met deze man of met de realiteit, laat staan dat het een argument zou zijn om te liegen tegen je partner. Het verbaast me steeds weer dat het ontmoeten van een 'soulmate' als reden wordt genoemd om allerlei onverstandige dingen te doen.Ik begrijp niet zo goed welk punt je wilt maken. TO heeft iemand waarbij ze dingen voelt die ze niet (meer) bij haar man voelt. Zij noemt het soulmate. Ze heeft op haar intitiatief geen contact meer met die oude liefde en wil kijken of haar relatie met haar man nog kans van slagen heeft. Heel verstandig en volwassen vind ik. Dus hoezo gebruikt zij haar soulmate als reden om onverstandige dingen te doen?
dinsdag 9 september 2008 om 01:08
TO, ik begrijp niet hoe je kunt stellen dat je huidige relatie je "overkomen" is, kun je dat uitleggen? Trouwen, kinderen krijgen, jaren samen zijn - dat "overkomt" je toch niet?
Ik kan me er echt wel wat bij voorstellen dat je het gevoel hebt dat je in het contact met die andere man weer leeft. Dat je je weggecijferd hebt en met deze meneer weer bij je kern komt (niet de moeder van of de vrouw van, maar jezelf bent), maar dat wegcijferen is een meganisme in jezelf. Als je voor die andere man zou kiezen, loop je grote kans dat je hetzelfde gaat doen en binnen no time weer het gevoel hebt dat die relatie je is "overkomen". Ik denk dat je aan dat mechanisme moet gaan werken. Inderdaad, door te gaan sporten ook al komt het niet uit. Door lekker met vriendinnen af te spreken, een cursus te gaan doen, whatever. Als het maar iets van jou is. En daarnaast, zoals Opperdepop ook al opperde; probeer eens leuke dingen te gaan doen met je man. Geef jezelf en jullie de ruimte om toch weer te gaan genieten van die leuke dingen. Jouw man klinkt als iemand die je echt die ruimte wel zou geven en dat is heel wat waard, vind ik.
Ik kan me er echt wel wat bij voorstellen dat je het gevoel hebt dat je in het contact met die andere man weer leeft. Dat je je weggecijferd hebt en met deze meneer weer bij je kern komt (niet de moeder van of de vrouw van, maar jezelf bent), maar dat wegcijferen is een meganisme in jezelf. Als je voor die andere man zou kiezen, loop je grote kans dat je hetzelfde gaat doen en binnen no time weer het gevoel hebt dat die relatie je is "overkomen". Ik denk dat je aan dat mechanisme moet gaan werken. Inderdaad, door te gaan sporten ook al komt het niet uit. Door lekker met vriendinnen af te spreken, een cursus te gaan doen, whatever. Als het maar iets van jou is. En daarnaast, zoals Opperdepop ook al opperde; probeer eens leuke dingen te gaan doen met je man. Geef jezelf en jullie de ruimte om toch weer te gaan genieten van die leuke dingen. Jouw man klinkt als iemand die je echt die ruimte wel zou geven en dat is heel wat waard, vind ik.
dinsdag 9 september 2008 om 07:07
Ik vind dat je gewoon weer seks moet hebben met je man. Je zit je nu (onbewust?) te sparen voor die 'soulmate', dus sluit je je af voor je man. Als je serieus meent dat je je man nog 'n kans wil geven, moet je er ook voor open staan en dat houdt in leuke dingen samen doen (lang weekend met z'n tweeen 'n leuke citytrip bijv.) maar ook dus seks. En als het dan nog niet werkt, dan moven en deze relatie afsluiten voordat je de nieuwe 'n kans gaat geven.
dinsdag 9 september 2008 om 08:28
Je hebt jezelf met tien ankers verankerd en nu piep je dat je niet kan zwemmen en dat je daar niets aan kan doen ; je vertelt niet alles tegen je man , je laat hem niet toe in bed , je wil niets zonder de kinderen erbij ondernemen .... maar jij kan er niets aan doen ?!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 9 september 2008 om 08:30
dinsdag 9 september 2008 om 08:57
Ik heb een enorme drempel om sex te hebben met mijn man. Het is inderdaad zo dat ik het als een verraad zou voelen naar mijn oude liefde. Fout fout fout, want het "echte" verraad pleeg ik juist bij mijn man. Maar ik voel dit zo sterk op deze manier. En dan is het verdomde moeilijk om die stap te zetten. "Gewoon weer sex hebben" zoals elninjoo zegt, kan ik nu dus echt niet. Moet niet aan denken. Er is weinig tot geen intimiteit meer tussen mijn man en mij. Mijn man is juist heel knuffelig dus hij vind dat verschrikkellijk. En dat vind ik dan weer erg.
@Sneez over dat overkomen zijn: ik voel het dus echt zo, dingen zijn ze gelopen omdat dat gewoon logisch was in de tijd. We woonden allebei nog thuis, hadden een relatie en dus ga je automatisch samenwonen, daarna huis kopen. Rond onze dertigste trouwen, kindjes krijgen. Gewoon omdat je de leeftijd hebt, omdat je dat om je heen ziet, omdat je er klaar voor bent.
Okay Juliee, zo snap ik hem!
@Sneez over dat overkomen zijn: ik voel het dus echt zo, dingen zijn ze gelopen omdat dat gewoon logisch was in de tijd. We woonden allebei nog thuis, hadden een relatie en dus ga je automatisch samenwonen, daarna huis kopen. Rond onze dertigste trouwen, kindjes krijgen. Gewoon omdat je de leeftijd hebt, omdat je dat om je heen ziet, omdat je er klaar voor bent.
Okay Juliee, zo snap ik hem!
dinsdag 9 september 2008 om 08:59
quote:madison02 schreef op 09 september 2008 @ 08:57:
Ik heb een enorme drempel om sex te hebben met mijn man. Het is inderdaad zo dat ik het als een verraad zou voelen naar mijn oude liefde. Fout fout fout, want het "echte" verraad pleeg ik juist bij mijn man. Maar ik voel dit zo sterk op deze manier. En dan is het verdomde moeilijk om die stap te zetten. "Gewoon weer sex hebben" zoals elninjoo zegt, kan ik nu dus echt niet. Moet niet aan denken. Er is weinig tot geen intimiteit meer tussen mijn man en mij. Mijn man is juist heel knuffelig dus hij vind dat verschrikkellijk. En dat vind ik dan weer erg.
Dan zit er niks anders op dan een punt achter deze relatie te zetten. Je kunt moeilijk de rest van je leven blijven toneelspelen en voor je man is dat ook niet eerlijk. Die verdient een nieuwe kans met 'n vrouw die hem wél wil.
quote:@Sneez over dat overkomen zijn: ik voel het dus echt zo, dingen zijn ze gelopen omdat dat gewoon logisch was in de tijd. We woonden allebei nog thuis, hadden een relatie en dus ga je automatisch samenwonen, daarna huis kopen. Rond onze dertigste trouwen, kindjes krijgen. Gewoon omdat je de leeftijd hebt, omdat je dat om je heen ziet, omdat je er klaar voor bent.Nou sorry hoor, maar iemand die dingen doet puur omdat de omgeving dat nu eenmaal ook doet, heeft weinig persoonlijkheid. Meeloperig kuddegedrag vind ik dat.
Ik heb een enorme drempel om sex te hebben met mijn man. Het is inderdaad zo dat ik het als een verraad zou voelen naar mijn oude liefde. Fout fout fout, want het "echte" verraad pleeg ik juist bij mijn man. Maar ik voel dit zo sterk op deze manier. En dan is het verdomde moeilijk om die stap te zetten. "Gewoon weer sex hebben" zoals elninjoo zegt, kan ik nu dus echt niet. Moet niet aan denken. Er is weinig tot geen intimiteit meer tussen mijn man en mij. Mijn man is juist heel knuffelig dus hij vind dat verschrikkellijk. En dat vind ik dan weer erg.
Dan zit er niks anders op dan een punt achter deze relatie te zetten. Je kunt moeilijk de rest van je leven blijven toneelspelen en voor je man is dat ook niet eerlijk. Die verdient een nieuwe kans met 'n vrouw die hem wél wil.
quote:@Sneez over dat overkomen zijn: ik voel het dus echt zo, dingen zijn ze gelopen omdat dat gewoon logisch was in de tijd. We woonden allebei nog thuis, hadden een relatie en dus ga je automatisch samenwonen, daarna huis kopen. Rond onze dertigste trouwen, kindjes krijgen. Gewoon omdat je de leeftijd hebt, omdat je dat om je heen ziet, omdat je er klaar voor bent.Nou sorry hoor, maar iemand die dingen doet puur omdat de omgeving dat nu eenmaal ook doet, heeft weinig persoonlijkheid. Meeloperig kuddegedrag vind ik dat.
dinsdag 9 september 2008 om 09:28
Hoi Elninjoo, mijn man verdient dit idd niet. Maar ook hij heeft een keuze en hij kiest ervoor te vechten voor deze relatie. Wij kunnen samen prima door één deur, hebben het gewoon gezellig samen (ja ik weet het, het klinkt ongelooflijk, maar zo is het echt). Er is heus nog wel iets. We kunnen er weer komen. Ik weet alleen niet hoe.
Als jij mij een meeloper wilt noemen vind ik dat prima. Ik ben ook niet blij met het hele verloop en ik ben zeker niet trots op mezelf.
BGB: ik heb geen tijdslimiet afgesproken. Moeilijk om een tijd te verbinden aan gevoelskwesties. Ik heb nu geen contact met oude liefde. En ik merk dat het al een beetje slijt.
Als jij mij een meeloper wilt noemen vind ik dat prima. Ik ben ook niet blij met het hele verloop en ik ben zeker niet trots op mezelf.
BGB: ik heb geen tijdslimiet afgesproken. Moeilijk om een tijd te verbinden aan gevoelskwesties. Ik heb nu geen contact met oude liefde. En ik merk dat het al een beetje slijt.
dinsdag 9 september 2008 om 09:37
Als je man ervoor vecht Madison, wees dan in godsnaam volledig oprecht en vecht of vol overgave mee of gooi het bijltje erbij neer. Ik weet waar ik over praat, ik heb jaren alleen gevochten. Dat wens ik niemand toe, het vreet je op, sloopt je stukje bij beetje, kost je een hoop zelfvertrouwen en je twijfelt aan alles.
Ik heb er ook een hoop van geleerd. En ik heb er geen spijt van. En godzijgeprezen lijkt het nu eindelijk beter te worden doordat mijn man nu meedenkt en meevecht. Maar dat is ook de enige manier, je kunt dat niet alleen met een onwillige partner.
Als je ook maar enigszins van hem houdt, hou er dan rekening mee dat je hem veel pijn doet door je halfslachtige houding. Nu zeggen dat het over is, hoe pijnlijk ook, is minder hartverscheurend dan nog een tijd zo doormodderen terwijl voor jou in feite de koek gewoon op is.
Neem je verantwoordelijkheid voor je gevoelens, weeg ze goed af en maak keuzes. En ga er dan ook voor, wat de keus ook is.
Ik heb er ook een hoop van geleerd. En ik heb er geen spijt van. En godzijgeprezen lijkt het nu eindelijk beter te worden doordat mijn man nu meedenkt en meevecht. Maar dat is ook de enige manier, je kunt dat niet alleen met een onwillige partner.
Als je ook maar enigszins van hem houdt, hou er dan rekening mee dat je hem veel pijn doet door je halfslachtige houding. Nu zeggen dat het over is, hoe pijnlijk ook, is minder hartverscheurend dan nog een tijd zo doormodderen terwijl voor jou in feite de koek gewoon op is.
Neem je verantwoordelijkheid voor je gevoelens, weeg ze goed af en maak keuzes. En ga er dan ook voor, wat de keus ook is.
dinsdag 9 september 2008 om 09:47
Ja Feliciaatje, dat vind ik ook het ergst van alles. Dat mijn man alleen vecht, mij alle ruimte geeft, alles wil doen en dat ik er een beetje passief naar zit te kijken. Dat ergert hem ook. Terecht. Maar ik weet gewoon niet goed hoe ik moet vechten.
Ik heb het contact met oude liefde verbroken en verder ga ik twee dingen doen:
1.Vrijdag ga ik naar een therapeute die mij hopelijk kan helpen de warboel in mijn kop te ontcijferen
2.Ik ga met mijn man afspreken om samen naar film of uit eten te gaan ofzo.
Ik hoop écht dat ik wat meer van mijn gevoel voor hem terug kan vinden. Je hebt gelijk, alleen vechten werkt niet.
Ik heb het contact met oude liefde verbroken en verder ga ik twee dingen doen:
1.Vrijdag ga ik naar een therapeute die mij hopelijk kan helpen de warboel in mijn kop te ontcijferen
2.Ik ga met mijn man afspreken om samen naar film of uit eten te gaan ofzo.
Ik hoop écht dat ik wat meer van mijn gevoel voor hem terug kan vinden. Je hebt gelijk, alleen vechten werkt niet.
