Relaties
alle pijlers
Hoe krijg ik "het gevoel" weer terug?
maandag 8 september 2008 om 12:43
Ik zit echt klem. Kennen jullie de film "The bridges of Madison County? Voor mij is die realiteit geworden. Zooo erg.
Ik ben nu 20 jaar met mijn man samen, waarvan 12 jaar getrouwd. Heb twee lieve kindjes. Heb een goed leven. Ik heb met mijn echtgenoot een aantal zware jaren achter de rug, voornamelijk op zakelijk gebied, waarin ik mijn man onvoorwaardelijk gesteund. In dit proces ben ik hem kwijtgeraakt. Ik heb teveel voor hem gezorgd terwijl hij er vanuit ging dat ik het allemaal wel trok. En dat was ook zo. Maar natuurlijk heb ik het wel gemist dat er iemand was die voor mij zorgde. Maar mijn man is een goede man, een lieve man en een geweldige vader voor mijn kinderen. Vorig jaar zomer werd mijn gevoel voor hem minder en ik dacht nog even aanzien, dit gaat wel weer voorbij. In januari kwam aan die zakelijke ellende eindelijk een einde. En ik dacht nu gaat het vast weer beter.
Maar toen ...... meldde zich een oude liefde, mijn echte liefde, mijn zielsverwant. Een liefde die ik 20 jaar geleden voor het laatst gezien had. En prompt begonnen de vlinders in mijn buik te fladderen. Ja, ik heb hem weer gezien en ja, hij is écht de man van mijn leven. Ik heb mijn man verteld van dit contact (niet dat ik hem gezien heb) en dat mijn gevoel voor hem tanende was. Gevolg: enorme onrust en en relatietherapeut. Logisch. Die relatietherapie heeft geholpen om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen, maar heeft verder niet echt iets opgeleverd.
We zijn nu 8 maanden verder en ik weet werkelijk niet wat ik moet doen. Ik heb mijn oude liefde gezegd dat ik voorlopig geen contact meer wil. Dat ik uit ga zoeken wat er nog is tussen mijn man en mij. Voor de kinderen. Toen zij geboren zijn, heb ik ze beloofd dat ik ze de gelukkigste kinderen op aarde ga maken, en een scheiding past nou niet bepaald in dat plaatje. Dit is het enige juiste wat ik kan doen, maar ik ben zo ontzettend verdrietig om mijn oude liefde. He kan ik mijn man in hemelsnaam "toelaten" als ik zo verdrietig ben? Je zou zeggen, ga samen iets leuks doen. Maar ik heb zo geen zin om met hem een weekendje weg te gaan ofzo. Prima als de kids erbij zijn, maar zonder hen voel ik een enorme weerzin.
Wat nu? Heeft iemand hier ervaring mee? Tips? Ik voel me zo verscheurd en verdrietig.
Ik ben nu 20 jaar met mijn man samen, waarvan 12 jaar getrouwd. Heb twee lieve kindjes. Heb een goed leven. Ik heb met mijn echtgenoot een aantal zware jaren achter de rug, voornamelijk op zakelijk gebied, waarin ik mijn man onvoorwaardelijk gesteund. In dit proces ben ik hem kwijtgeraakt. Ik heb teveel voor hem gezorgd terwijl hij er vanuit ging dat ik het allemaal wel trok. En dat was ook zo. Maar natuurlijk heb ik het wel gemist dat er iemand was die voor mij zorgde. Maar mijn man is een goede man, een lieve man en een geweldige vader voor mijn kinderen. Vorig jaar zomer werd mijn gevoel voor hem minder en ik dacht nog even aanzien, dit gaat wel weer voorbij. In januari kwam aan die zakelijke ellende eindelijk een einde. En ik dacht nu gaat het vast weer beter.
Maar toen ...... meldde zich een oude liefde, mijn echte liefde, mijn zielsverwant. Een liefde die ik 20 jaar geleden voor het laatst gezien had. En prompt begonnen de vlinders in mijn buik te fladderen. Ja, ik heb hem weer gezien en ja, hij is écht de man van mijn leven. Ik heb mijn man verteld van dit contact (niet dat ik hem gezien heb) en dat mijn gevoel voor hem tanende was. Gevolg: enorme onrust en en relatietherapeut. Logisch. Die relatietherapie heeft geholpen om de dingen in het juiste perspectief te plaatsen, maar heeft verder niet echt iets opgeleverd.
We zijn nu 8 maanden verder en ik weet werkelijk niet wat ik moet doen. Ik heb mijn oude liefde gezegd dat ik voorlopig geen contact meer wil. Dat ik uit ga zoeken wat er nog is tussen mijn man en mij. Voor de kinderen. Toen zij geboren zijn, heb ik ze beloofd dat ik ze de gelukkigste kinderen op aarde ga maken, en een scheiding past nou niet bepaald in dat plaatje. Dit is het enige juiste wat ik kan doen, maar ik ben zo ontzettend verdrietig om mijn oude liefde. He kan ik mijn man in hemelsnaam "toelaten" als ik zo verdrietig ben? Je zou zeggen, ga samen iets leuks doen. Maar ik heb zo geen zin om met hem een weekendje weg te gaan ofzo. Prima als de kids erbij zijn, maar zonder hen voel ik een enorme weerzin.
Wat nu? Heeft iemand hier ervaring mee? Tips? Ik voel me zo verscheurd en verdrietig.
maandag 8 september 2008 om 13:58
Auw BGB, that hurts, maar ga vooral zo door, het helpt me echt.
Nou, die ander is nooit uit mijn systeem geweest. En dat weet mijn man ook al die tijd. Als er bv memories op tv was dan vroeg hij wil je oude vlam niet weer ens zien en dan riep ik altijd, nee joh, dat is veel te gevaarlijk. Oude liefde heeft mij gevonden (via mijn vader notabene). Maar ik was hem ook aan het zoeken op dat moment. En zeker niet met de intentie om hem weer te zien maar alleen om te weten hoe het hem vergaan was in het leven. Gewone nieuwsgierigheid.
Oude liefde heeft het proces versneld, ik weet dat ik ooit gedoe zou krijgen met mijn man. Het zat al een langere tijd scheef tussen ons. Mijn man is de tegenovergestelde van oude liefde. Kan ook eigenlijk niet anders. Mijn man heeft heel veel goede kanten. Dat weet ik heel goed.
Ja, ik heb heel veel blessings, meer dan de meesten. Dat realiseer ik me maar al te goed en dat ben ik ook nooit uit het oog verloren. Ik ben ook niet diepongelukkig hoor, maar er hangt een enorme donderwolk boven mijn kp.
Nou, die ander is nooit uit mijn systeem geweest. En dat weet mijn man ook al die tijd. Als er bv memories op tv was dan vroeg hij wil je oude vlam niet weer ens zien en dan riep ik altijd, nee joh, dat is veel te gevaarlijk. Oude liefde heeft mij gevonden (via mijn vader notabene). Maar ik was hem ook aan het zoeken op dat moment. En zeker niet met de intentie om hem weer te zien maar alleen om te weten hoe het hem vergaan was in het leven. Gewone nieuwsgierigheid.
Oude liefde heeft het proces versneld, ik weet dat ik ooit gedoe zou krijgen met mijn man. Het zat al een langere tijd scheef tussen ons. Mijn man is de tegenovergestelde van oude liefde. Kan ook eigenlijk niet anders. Mijn man heeft heel veel goede kanten. Dat weet ik heel goed.
Ja, ik heb heel veel blessings, meer dan de meesten. Dat realiseer ik me maar al te goed en dat ben ik ook nooit uit het oog verloren. Ik ben ook niet diepongelukkig hoor, maar er hangt een enorme donderwolk boven mijn kp.
maandag 8 september 2008 om 14:13
Kan het zijn dat je verdriet in wezen niet zozeer die oude liefde betreft, maar wel het verlies van jezelf? Ik heb het gevoel dat je jezelf in je leven vaak opzij hebt gezet voor anderen: relatie met die eerste vriend afgekapt onder druk van je vader, een belofte om je kinderen de gelukkigste kinderen ter wereld te maken (moeten ouders dat dan? Is je kinderen gewoon grootbrengen niet genoeg?) en je hebt je man onvoorwaardelijk gesteund zonder daar iets van hem voor terug te vragen (zelfde gedragspartoon als naar je vader toe). Waar jij nu doorgaat is een soort terugslag: je hebt altijd veel voor anderen gezorgd en je eigen behoeftes opzij gezet. Nu kom je op het punt waar dat gefrustreerde verlangen naar aandacht en erkenning opspeelt en dat verlangen zie je weerspiegeld in die oude liefde. Naar jouw gevoel gaat hij jou eindelijk geven wat je jezelf al die jaren hebt ontzegd...
Als dit allemaal een beetje klopt, zou ik me inderdaad niet halsoverkop in de armen van die ander storten. Je zegt zelf dat je man een goede man is; waarom zou je hem opgeven omwille van een verliefdheid van 20 jaar geleden die inderdaad nooit meer geweest is dan dat: een verliefdheid!? Je zegt dat je niets meer voelt voor je man, en dat kan ik me goed voorstellen... Je bent jezelf onderweg kwijtgeraakt en vanuit zo een positie is het moeilijk gevoelens te hebben voor de partner van wie je wellicht onderhuids het gevoel hebt dat hij medeschuldig is aan dat verlies. Je zegt: "Ik wilde maar gewoon dat ik weer een beetje van het oude gevoel voor mijn man terug kon vinden. Die verdient deze situatie al helemaal niet." Je wil je weer opofferen, zijn welzijn voor het jouwe.. Maar zeg nu zelf, als jij al die jaren zoveel voor hem gedaan hebt, mag jij dan niet nu een beetje tijd en ruimte voor jezelf opeisen? Want dat is het wat jij nodig hebt: tijd en ruimte om op zoek te gaan naar jezelf, en naar hoe het leven met jou is omgegaan en jij met het leven. Wat je niet nodig hebt is een nieuwe partner, want reken maar, die komt ook met zijn verlangens en behoeftes en dan ben jij, de persoon zoals je nu bent, zonder twijfel weer vertrokken voor een heruitgave van alles wat er niet goed loopt in je relatie nu.
Als dit allemaal een beetje klopt, zou ik me inderdaad niet halsoverkop in de armen van die ander storten. Je zegt zelf dat je man een goede man is; waarom zou je hem opgeven omwille van een verliefdheid van 20 jaar geleden die inderdaad nooit meer geweest is dan dat: een verliefdheid!? Je zegt dat je niets meer voelt voor je man, en dat kan ik me goed voorstellen... Je bent jezelf onderweg kwijtgeraakt en vanuit zo een positie is het moeilijk gevoelens te hebben voor de partner van wie je wellicht onderhuids het gevoel hebt dat hij medeschuldig is aan dat verlies. Je zegt: "Ik wilde maar gewoon dat ik weer een beetje van het oude gevoel voor mijn man terug kon vinden. Die verdient deze situatie al helemaal niet." Je wil je weer opofferen, zijn welzijn voor het jouwe.. Maar zeg nu zelf, als jij al die jaren zoveel voor hem gedaan hebt, mag jij dan niet nu een beetje tijd en ruimte voor jezelf opeisen? Want dat is het wat jij nodig hebt: tijd en ruimte om op zoek te gaan naar jezelf, en naar hoe het leven met jou is omgegaan en jij met het leven. Wat je niet nodig hebt is een nieuwe partner, want reken maar, die komt ook met zijn verlangens en behoeftes en dan ben jij, de persoon zoals je nu bent, zonder twijfel weer vertrokken voor een heruitgave van alles wat er niet goed loopt in je relatie nu.
maandag 8 september 2008 om 14:23
Hoi Madison
Even wat realiteit hier. Ik kwam een tijdje terug ook een liefde van vroeger tegen. Een van mijn eerste grote liefdes. Van het een kwam het ander, maar al gauw realiseerde ik me dat het beeld dat ik van hem had van vroeger in die 10 jaar juist heel erg veranderd was. Uiteindelijk heb ik besloten hem niet meer te zien.
Nu jij, ik wil je adviseren om toch contact te houden met hem, bijv. via de mail. Stel vragen over zijn leven, over zijn gedachtes etc. Je merkt namelijk al gauw hoe hij dan is.
Betreft je huidige man: wat vond je vroeger leuk aan hem? Maak een lijstje met de leuke momenten in je leven, kijk naar foto´s denk niet alleen zwart.
Sterkte!
Even wat realiteit hier. Ik kwam een tijdje terug ook een liefde van vroeger tegen. Een van mijn eerste grote liefdes. Van het een kwam het ander, maar al gauw realiseerde ik me dat het beeld dat ik van hem had van vroeger in die 10 jaar juist heel erg veranderd was. Uiteindelijk heb ik besloten hem niet meer te zien.
Nu jij, ik wil je adviseren om toch contact te houden met hem, bijv. via de mail. Stel vragen over zijn leven, over zijn gedachtes etc. Je merkt namelijk al gauw hoe hij dan is.
Betreft je huidige man: wat vond je vroeger leuk aan hem? Maak een lijstje met de leuke momenten in je leven, kijk naar foto´s denk niet alleen zwart.
Sterkte!
maandag 8 september 2008 om 14:31
Hoi Phara, ook jij dankjewel voor je reaktie. Ja ik ben een pleaser. Mijn man geeft me nu al een maand of 6 alle ruimte van de wereld en steunt me onvoorwaardelijk. De laatste tijd gaat de rek helaas een beetje uit zijn elastiekje want hij krijgt er verdomde weinig voor terug. En dat is echt zo, ik ben passief en laat de dingen maar gebeuren. Ik denk dat tijd het enige is wat me nu echt kan helpen. Ik doe nu ook de eerste stappen om dingen te doen die ik echt leuk vind. Ik ben er sterk in mij bepaalde dingen te ontzeggen om een ander gelukkig te maken. Bijvoorbeeld niet sporten omdat het voor mijn man ivm. zijn werk lastig is om een bepallde thuis thuis te moeten zijn. Mss moet ik daar eens mee starten. Meer ruimte en tijd voor mezelf claimen.
Als ik voor die ander zou kiezen (waar ik echt nog niet mee bezig ben hoor, ik zou eerst een tijd alleen willen zijn, eerst alles op de rit en dan maar verder kijken) dan zou ik nog veel meer moeten pleasen. Hij heeft mij nog meer nodig dan mijn man. Hij is een buitenlander en spreekt onze taal niet. Ik verwacht ook echt niet dat hij mijn verleden goed zal maken. Het is alleen dat hij mijn echte liefde is, mijn soulmate.
Als ik voor die ander zou kiezen (waar ik echt nog niet mee bezig ben hoor, ik zou eerst een tijd alleen willen zijn, eerst alles op de rit en dan maar verder kijken) dan zou ik nog veel meer moeten pleasen. Hij heeft mij nog meer nodig dan mijn man. Hij is een buitenlander en spreekt onze taal niet. Ik verwacht ook echt niet dat hij mijn verleden goed zal maken. Het is alleen dat hij mijn echte liefde is, mijn soulmate.
maandag 8 september 2008 om 14:41
Beste Lucifer, het is niet zo dat ik hem nu niet meer zou kennen, ik ken hem inmiddels weer heel erg goed, en ik weet exact hoe hij in het leven staat. En dat is precies zoals ik over het leven denk. Echt, het klinkt te bizar voor woorden maar het is echt zo.
Ik merk dat het openen van dit topic mij heel goed doet, het helpt me echt om dit hele gedoe helder te krijgen. Bedankt!
Ik merk dat het openen van dit topic mij heel goed doet, het helpt me echt om dit hele gedoe helder te krijgen. Bedankt!
maandag 8 september 2008 om 14:45
Madison, het laatste wat je in deze situatie moet doen (zoals velen voorstellen) is een drastisch besluit nemen. Stap voor stap. Geen paniekvoetbal. Je zegt dat er een donderwolk boven je hoofd hangt. Ik denk eerder een donderwolk binnen in jezelf. Ik weet hoe moeilijk dit soort situaties zijn en hoe belangrijk het is om hulp aan anderen te vragen (wat je o.a. doet door hier een topic over te openen).
Waar je wat aan hebt, take it. De rest waar je niets aan hebt, leave it. De donderwolk zal zich langzaam maar zeker gaan tonen in nieuwe helderheid. Maar daarvoor is het nodig dat je stil blijft zitten en hier doorheen gaat. There's no way out but through....je kunt linksom of rechtsom maar dan omzeil je waar het echt om gaat. Ga er dwars doorheen en doe dat niet alleen. Zoek iemand die jou kan helpen de warboel te ontwarren en vanuit een stuk helderheid gezonde keuzes te maken voor jezelf en daarmee je omgeving. Ik zeg expres niets over je kinderen, je man en je ex. want ook als jij er niet bent, draait de wereld gewoon door. Dat heeft mij altijd geholpen om van die overdreven verantwoordelijkheid die ik naar anderen toe had beetje bij beetje los te laten. Laat je leiden door het directe bewijs dat ze blijven ademen met of zonder jou. Laat je leiden door het directe bewijs dat ook jij ondanks de donkere wolk blijft ademen. Zie het voor wat het is: een instorting van plaatjes in je hoofd. Scenario's die lang geleden geschreven zijn en waarvan het verhaal allang achterhaald is. Wake up.
Waar je wat aan hebt, take it. De rest waar je niets aan hebt, leave it. De donderwolk zal zich langzaam maar zeker gaan tonen in nieuwe helderheid. Maar daarvoor is het nodig dat je stil blijft zitten en hier doorheen gaat. There's no way out but through....je kunt linksom of rechtsom maar dan omzeil je waar het echt om gaat. Ga er dwars doorheen en doe dat niet alleen. Zoek iemand die jou kan helpen de warboel te ontwarren en vanuit een stuk helderheid gezonde keuzes te maken voor jezelf en daarmee je omgeving. Ik zeg expres niets over je kinderen, je man en je ex. want ook als jij er niet bent, draait de wereld gewoon door. Dat heeft mij altijd geholpen om van die overdreven verantwoordelijkheid die ik naar anderen toe had beetje bij beetje los te laten. Laat je leiden door het directe bewijs dat ze blijven ademen met of zonder jou. Laat je leiden door het directe bewijs dat ook jij ondanks de donkere wolk blijft ademen. Zie het voor wat het is: een instorting van plaatjes in je hoofd. Scenario's die lang geleden geschreven zijn en waarvan het verhaal allang achterhaald is. Wake up.
maandag 8 september 2008 om 15:29
In de film The Bridges of Madison County blijft zij bij haar man...
met weemoed denkt ze daarna terug aan die dagen dat Hij bij haar was.... Zucht.. prachtig he, die film?
Ik weet echt niet wat je moet doen, maar open het gesprek met je kinderen en zeg hun dat je wil dat zij gelukkig zijn, en dat dat voor jou het allerbelangrijkst is. Meer hoef je niet te zeggen, benadruk het eens op een goeie dag. Open een beetje naar hen toe... Wie weet krijg je een open gesprek? Maar ik denk dat je die oude liefde teveel idealiseert. Tijd is niet inhaalbaar. Laat je man voor je vechten want na die periode van steun verdien je wat extra's. En dat hij dat vanzelf niet snapt is jammer, maar niet alle mannen weten net dat beetje meer. Sterkte en ik hoop dat je eruitkomt! Wel met je gezin, maar de keus is aan jou!
met weemoed denkt ze daarna terug aan die dagen dat Hij bij haar was.... Zucht.. prachtig he, die film?
Ik weet echt niet wat je moet doen, maar open het gesprek met je kinderen en zeg hun dat je wil dat zij gelukkig zijn, en dat dat voor jou het allerbelangrijkst is. Meer hoef je niet te zeggen, benadruk het eens op een goeie dag. Open een beetje naar hen toe... Wie weet krijg je een open gesprek? Maar ik denk dat je die oude liefde teveel idealiseert. Tijd is niet inhaalbaar. Laat je man voor je vechten want na die periode van steun verdien je wat extra's. En dat hij dat vanzelf niet snapt is jammer, maar niet alle mannen weten net dat beetje meer. Sterkte en ik hoop dat je eruitkomt! Wel met je gezin, maar de keus is aan jou!
maandag 8 september 2008 om 17:44
quote:PurperRain schreef op 08 september 2008 @ 15:29:
Laat je man voor je vechten want na die periode van steun verdien je wat extra's. En dat hij dat vanzelf niet snapt is jammer, maar niet alle mannen weten net dat beetje meer.
?
Hoe bedoel je dit?
Ik krijg niet de indruk dat haar man zoveel verkeerd doet. Ok, hij heeft haar een aantal jaar weinig aandacht gegeven, maar daar was een reden voor. Daarna heeft hij (zoals ik het lees) vooral veel begrip en geduld gehad. Toen TO zei dat ze verliefd is, toen ze geen leuke dingen meer met hem wilde doen, enz. En het pleasen van een vrouw is vaak ook niet de man aan te rekenen. Mijn ervaring is dat pleasers vaak denken voor degene die ze pleasen (hij zal dit of dat wel willen/verwachten), maar de praktijk is vaak dat zo iemand het helemaal niet leuk vindt om "gepleased" te worden. Hiermee bedoel ik overigens niet dat dat voor de situatie van TO ook geldt..
Laat je man voor je vechten want na die periode van steun verdien je wat extra's. En dat hij dat vanzelf niet snapt is jammer, maar niet alle mannen weten net dat beetje meer.
?
Hoe bedoel je dit?
Ik krijg niet de indruk dat haar man zoveel verkeerd doet. Ok, hij heeft haar een aantal jaar weinig aandacht gegeven, maar daar was een reden voor. Daarna heeft hij (zoals ik het lees) vooral veel begrip en geduld gehad. Toen TO zei dat ze verliefd is, toen ze geen leuke dingen meer met hem wilde doen, enz. En het pleasen van een vrouw is vaak ook niet de man aan te rekenen. Mijn ervaring is dat pleasers vaak denken voor degene die ze pleasen (hij zal dit of dat wel willen/verwachten), maar de praktijk is vaak dat zo iemand het helemaal niet leuk vindt om "gepleased" te worden. Hiermee bedoel ik overigens niet dat dat voor de situatie van TO ook geldt..
maandag 8 september 2008 om 18:06
quote:madison02 schreef op 08 september 2008 @ 14:31:
Als ik voor die ander zou kiezen (waar ik echt nog niet mee bezig ben hoor, ik zou eerst een tijd alleen willen zijn, eerst alles op de rit en dan maar verder kijken) dan zou ik nog veel meer moeten pleasen. Hij heeft mij nog meer nodig dan mijn man. Hij is een buitenlander en spreekt onze taal niet. Ik verwacht ook echt niet dat hij mijn verleden goed zal maken. Het is alleen dat hij mijn echte liefde is, mijn soulmate.
Woonde je zelf in 't buitenland toen je hem leerde kennen? Spreek jij wel de taal van zijn land? Hoe zou je dat voor je zien, een man die onze taal niet machtig is? Zou hij bereid zijn om voor jou in te burgeren in Nederland of zou jij naar zijn land emigreren?
Is het niet gewoon 'n droombeeld wat je van hem hebt? Ook als je 20 jaar geleden met hem een relatie was begonnen en nu in de sleur van 'n gezin en ongetwijfeld ook wel een en ander aan problemen had gezeten, dan had je nu wellicht over hem gedacht zoals je nu over je man denkt.
Als ik voor die ander zou kiezen (waar ik echt nog niet mee bezig ben hoor, ik zou eerst een tijd alleen willen zijn, eerst alles op de rit en dan maar verder kijken) dan zou ik nog veel meer moeten pleasen. Hij heeft mij nog meer nodig dan mijn man. Hij is een buitenlander en spreekt onze taal niet. Ik verwacht ook echt niet dat hij mijn verleden goed zal maken. Het is alleen dat hij mijn echte liefde is, mijn soulmate.
Woonde je zelf in 't buitenland toen je hem leerde kennen? Spreek jij wel de taal van zijn land? Hoe zou je dat voor je zien, een man die onze taal niet machtig is? Zou hij bereid zijn om voor jou in te burgeren in Nederland of zou jij naar zijn land emigreren?
Is het niet gewoon 'n droombeeld wat je van hem hebt? Ook als je 20 jaar geleden met hem een relatie was begonnen en nu in de sleur van 'n gezin en ongetwijfeld ook wel een en ander aan problemen had gezeten, dan had je nu wellicht over hem gedacht zoals je nu over je man denkt.
maandag 8 september 2008 om 18:44
Hoi opperdepop, mijn man doet idd echt niks verkeerd. Tis een echte lieverd, die mij nu alle tijd en ruimte geeft. Hij heeft mij als vanzelfsprekend gezien, als iemand die er gewoon was. Stom van hem maar ook stom van mij dat ik niet aan de bel heb getrokken. Hij had al zoveel stress dat hij dat er niet bij had kunnen hebben.
Mijn oude liefde en ik spreken en schrijven in zijn taal. Wij hebben elkaar indertijd in zijn land ontmoet. Ik ben zijn grote liefde. Hij is bereid om alles alles alles voor mij op te geven en naar NL te emigreren. Naar zijn land gaan is voor mij geen optie ivm. de kinderen.
Ik weet echt wel dat je met een ander ook op een gegeven moment in de dagelijkse sleur beland. Dat vlak ik heus niet uit. Ik romantiseer niks. Het gaat mij erom dat mijn relatie met mijn man niet goed was, dat de verhoudingen scheef zaten. En dat deze oude liefde precies op het verkeerde moment voorbij is gekomen. Ik voel dingen voor hem die ik graag voor mijn man zou willen voelen. Ik wil mijn gevoel voor mijn man weer terug wil vinden.
Stel dat het onverhoopt toch nog mis zou lopen tussen ons, spring ik heus niet meteen in de armen van die ander. No way. Eerst wil ik dan rust vinden en mijn leven en dat van de kinderen weer op orde krijgen. En dan zien we wel weer.
Vooralsnog ga ik ervan uit dat alles met mijn man weer op een acceptabel niveau komt om redelijk gelukkig door te kunnen leven. Maar hoe is de vraag.
Mijn oude liefde en ik spreken en schrijven in zijn taal. Wij hebben elkaar indertijd in zijn land ontmoet. Ik ben zijn grote liefde. Hij is bereid om alles alles alles voor mij op te geven en naar NL te emigreren. Naar zijn land gaan is voor mij geen optie ivm. de kinderen.
Ik weet echt wel dat je met een ander ook op een gegeven moment in de dagelijkse sleur beland. Dat vlak ik heus niet uit. Ik romantiseer niks. Het gaat mij erom dat mijn relatie met mijn man niet goed was, dat de verhoudingen scheef zaten. En dat deze oude liefde precies op het verkeerde moment voorbij is gekomen. Ik voel dingen voor hem die ik graag voor mijn man zou willen voelen. Ik wil mijn gevoel voor mijn man weer terug wil vinden.
Stel dat het onverhoopt toch nog mis zou lopen tussen ons, spring ik heus niet meteen in de armen van die ander. No way. Eerst wil ik dan rust vinden en mijn leven en dat van de kinderen weer op orde krijgen. En dan zien we wel weer.
Vooralsnog ga ik ervan uit dat alles met mijn man weer op een acceptabel niveau komt om redelijk gelukkig door te kunnen leven. Maar hoe is de vraag.
maandag 8 september 2008 om 18:51
Hoi Sensy, ik had ook al bedacht wat jij schrijft. Ik laat de tijd zijn werk doen. Ik neem nu zeker geen drastische besluiten. Ik ben verward en daarbij ook nog eens vertroebeld door die rottige verliefdheid.
Ik heb deze week een afspraak mte iemand die mij kan helpen om alles te ordenen. Daar ben ik erg blij mee. Ik kan denk ik wel een beetje hulp gebruiken.
Ik heb deze week een afspraak mte iemand die mij kan helpen om alles te ordenen. Daar ben ik erg blij mee. Ik kan denk ik wel een beetje hulp gebruiken.
maandag 8 september 2008 om 19:19
maandag 8 september 2008 om 19:31
Aan de ene kant wel heel vleiend dat hij zoveel voor je over zegt te hebben. Aan de andere kant zou het mij persoonlijk ook best benauwen. Jij zou dan het enige zijn dat hij heeft zo'n beetje, dat zou best een druk op je leggen denk ik.
Hoe kijkt je man eigenlijk tegen je 'pleasen' aan? Vind hij dat wel prettig, of misschien toch ook niet? Mijn ervaring met pleasen is dat op het moment dat het pleasen stopt, de relatie gelijkwaardiger wordt en beide partijen daar gelukkiger van worden.
Hoe kijkt je man eigenlijk tegen je 'pleasen' aan? Vind hij dat wel prettig, of misschien toch ook niet? Mijn ervaring met pleasen is dat op het moment dat het pleasen stopt, de relatie gelijkwaardiger wordt en beide partijen daar gelukkiger van worden.
maandag 8 september 2008 om 19:40
Misschien kom ik nu over als een soort van dienende vrouw maar ik ben zeker wel pittig te noemen. Ik haat het om geclaimd te worden, ben soms op het dominante af. De meeste mensen die mij niet kennen, beschrijven me als arrogant.
Het lijkt wel of ik een soort van trots ben op de kracht die ik voor een ander heb. En als iemand die mij lief is mij nodig heeft dan ga ik er voor 100% voor.
Mijn man vond het idd erg prettig dat ik hem op kon vangen. Ik hield het huishouden draaiende, heb deels een huis verbouwd en daarnaast voor onze twee kleine kinderen gezorgd, terwijl hij zijn zaak probeerde te redden. Allebei druk druk druk dus. En daarbij onze relatie vergetend. Te stom voor woorden.
Het lijkt wel of ik een soort van trots ben op de kracht die ik voor een ander heb. En als iemand die mij lief is mij nodig heeft dan ga ik er voor 100% voor.
Mijn man vond het idd erg prettig dat ik hem op kon vangen. Ik hield het huishouden draaiende, heb deels een huis verbouwd en daarnaast voor onze twee kleine kinderen gezorgd, terwijl hij zijn zaak probeerde te redden. Allebei druk druk druk dus. En daarbij onze relatie vergetend. Te stom voor woorden.
maandag 8 september 2008 om 19:50
quote:madison02 schreef op 08 september 2008 @ 19:40:
Mijn man vond het idd erg prettig dat ik hem op kon vangen. Ik hield het huishouden draaiende, heb deels een huis verbouwd en daarnaast voor onze twee kleine kinderen gezorgd, terwijl hij zijn zaak probeerde te redden. Allebei druk druk druk dus. En daarbij onze relatie vergetend. Te stom voor woorden.Denk niet dat het stom is. Dat soort dingen gebeuren gewoon zonder dat je het in de gaten hebt. Wij dachten ook van, eerst dit en dat, en dan komt het vanzelf wel weer. En dan kom je er achter dat je het te ver hebt laten komen en dat het niet vanzelf wel weer komt... En dat het vervolgens niet meevalt om de boel weer vlot te trekken...
Mijn man vond het idd erg prettig dat ik hem op kon vangen. Ik hield het huishouden draaiende, heb deels een huis verbouwd en daarnaast voor onze twee kleine kinderen gezorgd, terwijl hij zijn zaak probeerde te redden. Allebei druk druk druk dus. En daarbij onze relatie vergetend. Te stom voor woorden.Denk niet dat het stom is. Dat soort dingen gebeuren gewoon zonder dat je het in de gaten hebt. Wij dachten ook van, eerst dit en dat, en dan komt het vanzelf wel weer. En dan kom je er achter dat je het te ver hebt laten komen en dat het niet vanzelf wel weer komt... En dat het vervolgens niet meevalt om de boel weer vlot te trekken...
maandag 8 september 2008 om 20:00
Ik probeer ook vaker echt (aandachtig) te kijken en luisteren naar mijn man (klinkt zo stom, maar in de waan van alledag ga je op de een of andere manier toch een beetje langs elkaar heen leven). Dat doe ik nou een tijdje + leuke dingen samen doen en hij blijkt gewoon nog steeds die leuke vent te zijn op wie ik lang geleden verliefd werd.
Mijn ex (ik dacht dat ik de verkeerde keuze had gemaakt, dat hij mijn ware is) probeer ik zo veel mogelijk vanuit een een slechte belichting te bekijken. Het was echt heel moeilijk, maar liever dat ík het even moeilijk heb, dan dat mijn hele gezin het moeilijk krijjgt...
(PS. ik ben er inmiddels ook achter dat ik verliefd was op de jongen van 12 jaar geleden, maar dat ex echt allang niet meer dezelfde is. En ik ook niet. Samen zou nu niet meer werken)
Mijn ex (ik dacht dat ik de verkeerde keuze had gemaakt, dat hij mijn ware is) probeer ik zo veel mogelijk vanuit een een slechte belichting te bekijken. Het was echt heel moeilijk, maar liever dat ík het even moeilijk heb, dan dat mijn hele gezin het moeilijk krijjgt...
(PS. ik ben er inmiddels ook achter dat ik verliefd was op de jongen van 12 jaar geleden, maar dat ex echt allang niet meer dezelfde is. En ik ook niet. Samen zou nu niet meer werken)
maandag 8 september 2008 om 20:02
maandag 8 september 2008 om 20:02
zielsverwant
´ ziels - ver - want
bijvoeglijk naamwoord
verwant van ziel, van dezelfde aanleg en neigingen
Gevonden op http://www.encyclo.nl/begrip/zielsverwant
´ ziels - ver - want
bijvoeglijk naamwoord
verwant van ziel, van dezelfde aanleg en neigingen
Gevonden op http://www.encyclo.nl/begrip/zielsverwant
maandag 8 september 2008 om 20:03
quote:Surface2 schreef op 08 september 2008 @ 20:02:
zielsverwant
´ ziels - ver - want
bijvoeglijk naamwoord
verwant van ziel, van dezelfde aanleg en neigingen
Gevonden op http://www.heelom.com/Echo/zoekrobot/wooklopt in mijn geval ook nog, maar even verder denken; dit is ook zo met mijn man.
zielsverwant
´ ziels - ver - want
bijvoeglijk naamwoord
verwant van ziel, van dezelfde aanleg en neigingen
Gevonden op http://www.heelom.com/Echo/zoekrobot/wooklopt in mijn geval ook nog, maar even verder denken; dit is ook zo met mijn man.
