Iedereen vind dat we moeten samenwonen

Hallo iedereen,

Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.

Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.

En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.

Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?

Hoe hij iets zegt en bedoeld is altijd beetje grijs gebied natuurlijk. Ik kan moeilijk elk woord gaan afwegen.

De kerst is goed en rustig verlopen. We zijn 2e kerstdag met vriend zijn familie uit eten gegaan met alle kinderen en hij heeft ons daarna thuis gebracht. Gelukkig geen nare opmerkingen gehad van familie en zijn zus was juist super lief en zei tegen me dat ze helemaal begreep waarom ik nog niet wil samenwonen, scheelt misschien dat zij zelf ook 3 kleine kinderen heeft. Voor oudejaarsdag en avond stelde hij wel voor om het met z’n 7en te vieren, bij mij thuis dus, maar omdat ik de dag zelf moet werken tot 4 uur weet ik nog niet of ik dat doe.

Hij heeft inmiddels 3 bezichtigen gehad van particuliere woningen die niet zo duur waren, geld moeten neerleggen voor administratie kosten (geen idee waarom, weet iemand dat?) maar geen van 3en gekregen (waarom nodigden ze in hemelsnaam 10 mensen tegelijk uit vraag ik me af?!) Wat ik wel opvallend vind is dat hij 3 bezichtigen heeft gehad in mijn woonplaats, ipv de woonplaats van zijn ouders, zijn ex of vlakbij zijn werk. Hij zegt dat er in mijn woonplaats meer woningen aangeboden worden, wat wel echt klopt trouwens. En ook niet om de hoek bij mij ofzo, maar toch.

Tot zo ver rustige feestdagen gehad dus, O&N twijfel ik nog over, ook omdat hij dan zijn kinderen heeft.

Ja het is meer een soort gevoel waarbij ik dan weer denk, misschien als we nog niet samenwonen hij dan in elk geval zo dichtbij mogelijk wil wonen ofzo? Maar kan er zomaar naast zitten hoor en gaat het daar helemaal niet om. We wonen nu een half uur rijden uit elkaar, zou voor hem bijvoorbeeld praktischer zijn om bijvoorbeeld tussen zijn werk en kinderen in te gaan wonen ipv bij mij in de buurt. Maar het maakt Idd niet uit, zolang het maar zijn eigen huis is.

Uiteraard ben ik verliefd en maakt het niet uit waar hij komt te wonen. Maar het is dan helemaal niet praktisch eigenlijk in mijn ogen aangezien we een lat-relatie hebben en elkaar alleen de weekeinden zien.

Even voor de beeldvorming, ik wilde het eigenlijk niet te herkenbaar maken, dus ik verwijder deze post ook evt. Ik woon in regio Amsterdam, hij woont nu bij zijn ouders, waar zijn ex ook woont, in regio Haarlem. En hij werkt in regio Alkmaar (is daar helaas eens voordat wij elkaar kenden naartoe overgeplaatst vanuit Haarlem) Dus hoe handig is het dan dat hij in Amsterdam gaat wonen ipv bijvoorbeeld een plaatsje dichtbij zijn kinderen/ex, zijn werk of op de route van werk naar kinderen/ex? Waar hij nu voornamelijk reageert op woningen is een heel stuk van de route af, bij mij in de buurt. Maar misschien denk ik gek of afwijkend dat dat mij opvalt en ben ik alleen maar bang dat hij dit doet om alsnog heel dichtbij te komen wonen en elke dag evt dicht in de buurt te zijn en het dan ineens niet meer alleen de weekeinden zijn dat we elkaar zien, tegen de afspraken in? Kan idd zijn dat ik nu spoken ga zien. Dit zelfde heb ik namelijk met mijn moeder, waar ik nu weer even geen contact mee heb, dat ze heel dichtbij woont en ik altijd bang ben dat ze zomaar op de stoep staat. Het komt dus wel ergens vandaan.

Tickel schreef: ↑

27-12-2019 21:55

Zijn daar echt duidelijke afspraken over gemaakt? Want dan zou ik die nog eens aanhalen en vertellen dat het niet de bedoeling is dat hij te pas en onpas voor je deur staat als hij eenmaal in de buurt woont.

Ja daar zijn afspraken over nu, het gaat tot nu toe ook gewoon goed. Maar ben dus wel tikkeltje ongerust dat dit langzaam veranderd als hij hier idd dichtbij komt wonen, snap je wat ik bedoel? Dat het erin sluipt zeg maar?

Marnamai schreef: ↑

27-12-2019 21:58

Ik zou hem er wel op wijzen dat het toch niet erg handig wordt met dat co-ouder als hij straks vlakbij jou woont.

Als hij dan 5 keer per week zowel 's ochtends als 's avonds ettelijke kilometers voor zijn kinderen (en zijn werk en de eventuele hobby's van de kinderen) wil rijden in zijn week ... so be it.

Daar heb ik hem zeker op gewezen, dat de kinderen wel op school zitten bij zijn ex en ouders in de buurt en dit niet te doen is in de ochtenden eerst hun wegbrengen en dan door naar werk, in de spits. Hij zegt dan dat het wel meevalt en het hem niet kan schelen zolang hij maar een huis heeft

Hij kijkt uiteraard niet alleen hier in de buurt. Maar als hij hier echt wil wonen zou hij idd van baan moeten veranderen hier in de buurt. En daar heeft hij het dan weer niet over dat hij dat van plan is. En dan nog gaan zijn kinderen bij zijn ex in de buurt naar school. Het lijkt mij dus nu het beste dat we toch wachten met samenwonen als alle kinderen op de middelbare school zitten en zelf naar school kunnen en de school ook zelf kunnen kiezen. Dat betekend pas over 3,5/4 jaar op z’n vroegst. En dan kan hij dus voorlopig beter bij zijn kinderen en werk in de buurt gaan wonen. En heeft hij ruim de tijd om evt een andere baan te zoeken als hij dat wil. Hij weet wel dat ik wil blijven in de regio waar ik nu woon, wellicht komt het daardoor, dat hij weet dat hij zoiezo richting mijn woonplaats moet komen tegen die tijd

Luci_Morgenster schreef: ↑

27-12-2019 22:21

Co-ouderschap en dan hoe dan ook per se verder weg van kind verhuizen? Waarom? Ik zou hier al jeuk van krijgen eerlijk gezegd.

Ja dat zegt mij gevoel dus ook, dat het niet nodig is aangezien we elkaar alleen de weekeinden zien en ik dit van plan ben te blijven doen de komende jaren.

Hij zegt alleen maar ik reageer overal en het maakt me niet uit waar ik woon en hoe ver alles rijden is als ik maar een huis heb.

Dat over het aantal jaren dat ik wilde wachten was meer een besluit voor mezelf, dat ik eerst 2/3 jaar wilde wachten maar nu inzie dat het nog beter zou zijn als alle kinderen op de middelbare school zitten, dus nog minstens een jaar later, op zich wel goed om dit zo neer te leggen bij hem, dan weet hij ook waar hij aan toe is, dat het echt nog een poosje duurt. En dat hij dan misschien beter gaat nadenken over de plaats waar hij de komende jaren gaat wonen