Relaties
alle pijlers
Iedereen vind dat we moeten samenwonen
zaterdag 30 november 2019 om 23:32
Hallo iedereen,
Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.
Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.
En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.
Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?
Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.
Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.
En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.
Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?
maandag 2 december 2019 om 22:57
Ik vind je juist heel sterk en zelfbewust.
Inwonen, 'ja' zeggen en toegeven, over je heen laten lopen - dat is een 'deurmat'.
Jij ziet je eigen situatie heel duidelijk, je weet wat je wilt en je laat je geen mooie praatjes verkopen.
Je bent echt prima bezig!
Inwonen, 'ja' zeggen en toegeven, over je heen laten lopen - dat is een 'deurmat'.
Jij ziet je eigen situatie heel duidelijk, je weet wat je wilt en je laat je geen mooie praatjes verkopen.
Je bent echt prima bezig!
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
maandag 2 december 2019 om 23:04
Hartstikke bedankt, wat een fijne reactie!SteunEndeToeverlaet schreef: ↑02-12-2019 22:57Ik vind je juist heel sterk en zelfbewust.
Inwonen, 'ja' zeggen en toegeven, over je heen laten lopen - dat is een 'deurmat'.
Jij ziet je eigen situatie heel duidelijk, je weet wat je wilt en je laat je geen mooie praatjes verkopen.
Je bent echt prima bezig!
Ik ga aan mezelf twijfelen door alles wat hier gezegd word.
maandag 2 december 2019 om 23:28
Hoeft niet denk ik. In je OP zag ik vooral dingen die de relatie of hem minder prettig maken voor je dus vroeg ik bijvoorbeeld hoe lang je hem wilt geven. Later schrijf je dat hij je steunt in wat je bezig houdt, wel respecteert dat bij je inwonen niet werkt, je steunt bij je bezoek aan de psycholoog en dat je je kan weren tegen mensen die vinden dat hij bij je in 'moet' wonen. Je denkt aan jezelf en aan je kinderen en geeft je grenzen en wensen aan.
Goed bezig! Veel plezier samen!
dinsdag 3 december 2019 om 12:08
Vakantiehuisje vind ik een goede tip.
Veel exen komen een tijd op een vakantiepark terecht.
Er is voldoende tegenin te brengen want het is niet de luxe villa met garage en speelzolder in het centrum van de stad. En het 'mag' niet. En er is geen speelzolder voor de kinderen.
Maar het past binnen het budget en je kunt er een hele tijd wonen voordat het niet 'mag'. Voor wie dat schandalig immoreel vindt: de samenleving zorgt ook niet voor een andere betaalbare woning voor deze man.
Je kunt dit idee erin gooien en bij alle bij elkaar gejankte bezwaren zeggen "willen=kunnen". Het kan wel maar je wilt het niet; prima, maar dan is het een keuze.
Veel exen komen een tijd op een vakantiepark terecht.
Er is voldoende tegenin te brengen want het is niet de luxe villa met garage en speelzolder in het centrum van de stad. En het 'mag' niet. En er is geen speelzolder voor de kinderen.
Maar het past binnen het budget en je kunt er een hele tijd wonen voordat het niet 'mag'. Voor wie dat schandalig immoreel vindt: de samenleving zorgt ook niet voor een andere betaalbare woning voor deze man.
Je kunt dit idee erin gooien en bij alle bij elkaar gejankte bezwaren zeggen "willen=kunnen". Het kan wel maar je wilt het niet; prima, maar dan is het een keuze.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
dinsdag 3 december 2019 om 12:23
MoeVanMoeder schreef: ↑02-12-2019 20:50Bedankt Lidl voor je reactie. Ik vind sommige reacties ook heel erg hard, uitmaken, wegwezen, deurmat ect.
Ben ik wel met je eens. Ik heb het idee dat de hardere reacties vooral opgeroepen worden door jouw opmerkingen dat als hij maar eenmaal een huis zou hebben alles weer normaal wordt. Hij weer normaal gaat doen. Daar zit wel een heel grote blinde vlek van jou en ik denk dat mensen daardoor de neiging krijgen door te drammen en steeds verder gaan.
Ik ben benieuwd hoe jullie nieuwe afspraken gaan bevallen!
dinsdag 3 december 2019 om 12:50
Als toevoeging op mijn kerst plannen: ik trap niet in zielige of geïrriteerde kerst verhalen/plannen van zijn kant deze maand, dat heb ik mezelf beloofd. Dit zijn de afspraken die ik heb, punt. Oud en nieuw moeten we het nog over hebben, dus daar denk ik nog even over.
En hij is nu op mijn advies bezig met zoeken en bellen naar vakantieparken iets verder uit de buurt. In de winter in een vouwwagen/tent op de camping staan is uiteraard geen optie, dat idee had hij wel, maar de camping velden zijn een aantal maanden gesloten in de herfst/winter.
En hij is nu op mijn advies bezig met zoeken en bellen naar vakantieparken iets verder uit de buurt. In de winter in een vouwwagen/tent op de camping staan is uiteraard geen optie, dat idee had hij wel, maar de camping velden zijn een aantal maanden gesloten in de herfst/winter.
dinsdag 3 december 2019 om 15:01
Dat is een beetje het VivaforumMoeVanMoeder schreef: ↑02-12-2019 20:50Bedankt Lidl voor je reactie. Ik vind sommige reacties ook heel erg hard, uitmaken, wegwezen, deurmat ect. En daar vroeg ik idd niet naar, hoe ik hem zo snel mogelijk moet dumpen, dat weet ik zelf ook wel hoe dat moet. Ik wil er gewoon graag uitkomen zonder mezelf tekort te doen en volgens mij ben ik daar echt wel goed mee bezig nu.
We reageren met name op je OP en alle informatie die in stukjes komt adhv de reactie die je geeft. Daardoor ontstaat er een bepaalde tendens. Hopelijk lukt het om sommige dingen wat met een korrel zout te nemen en te realiseren dat veel forummers het beste met je voor hebben en echt wel goed tussen de regels door lezen. Plus, veel forummers zitten echt al jaren op het forum en zien veel vergelijkbare topic, situaties en gedrag voorbij komen (en wellicht ook in hun eigen kringen). Ik heb het hele topic gelezen en ook bij mij blijft het gevoel dat je van bepaalde dingen, gedrag van je vriend onvoldoende inziet wat voor een man hem maakt. Ook hoe passief en beperkt hij is in zijn oplossingsvaardigheden. Natuurlijk zijn er situationele aspecten. Weinig mensen gaan fluitend door het leven als je geen eigen woonruimte heb en veel stress hiervan en door andere zaken ervaart. Blijft nog steeds dat de wijze waarop hij jou onder druk zet, echt niet oké is. Deze zienswijze en gedrag is mijns inziens niet situationeel, maar een uiting van zijn persoonlijkheid.
Dus echt voet bij stuk houden wat betreft niet samenwonen. Hem aanspreken op zijn gedrag en wat dat met jou doet. En hou in je achterhoofd hoe de komende periode verder verloopt. Als zijn gedrag niet verbetert, kies dan alsjeblieft voor jezelf en voor je kinderen. Je verdient een leuke man.
Zet hem op vrouw!
dinsdag 3 december 2019 om 16:26
Je doet jezelf allang tekort aangezien je er een kind bij hebt, zou daar spontaan van opdrogen.MoeVanMoeder schreef: ↑02-12-2019 20:50Bedankt Lidl voor je reactie. Ik vind sommige reacties ook heel erg hard, uitmaken, wegwezen, deurmat ect. En daar vroeg ik idd niet naar, hoe ik hem zo snel mogelijk moet dumpen, dat weet ik zelf ook wel hoe dat moet. Ik wil er gewoon graag uitkomen zonder mezelf tekort te doen en volgens mij ben ik daar echt wel goed mee bezig nu.
dinsdag 3 december 2019 om 20:35
Nouja, ik heb nu denk ik 999 reacties met: “dumpen” en ik heb daar al heel vaak op gereageerd dat ik deze relatie wel graag een kans wil geven, dus daar laat ik het ook bij. We hebben net 1,5 uur gebeld en de afspraken omtrent de weekeinden bevestigd, ik heb kunnen zeggen wat ik van zijn gedrag vind zonder hem af te branden op het feit dat hij geen huis heeft, want het gaat meer om het gedrag en niet om het huis alleen. Hij weet nu dat ik dat niet meer wil horen, dat ik zelfmedelijden en gezeur zat ben en als hij niks anders te vertellen heeft hij dan maar niks moet zeggen. Hij zegt het allemaal te snappen en me niet kwijt te willen. En voor de toekomst zegt hij echt graag een gezellige stabiele relatie te willen hebben met mij en onze 5 kinderen samen. Maar alles in stapjes heb ik duidelijk gemaakt. Dus dat klonk positief. Hij gaat keihard zijn best doen om een huis te vinden en betrekt mij daar niet meer in. Dus tot zover lijkt het goed aangekomen te zijn en hoop echt dat we er gewoon uitkomen.
Nu zit ik met het aller laatste dingetje, wat ik ermee aanmoet als iemand van zijn familie, bijvoorbeeld tijdens kerst, erover begint of zogenaamde grapjes of hinst begint te geven waar ik bij ben, hoe reageer ik dan? Ik ben bang om uit mijn slof te schieten tegen mensen die dat niet waard zijn, zeg maar.
Nu zit ik met het aller laatste dingetje, wat ik ermee aanmoet als iemand van zijn familie, bijvoorbeeld tijdens kerst, erover begint of zogenaamde grapjes of hinst begint te geven waar ik bij ben, hoe reageer ik dan? Ik ben bang om uit mijn slof te schieten tegen mensen die dat niet waard zijn, zeg maar.
dinsdag 3 december 2019 om 20:38
dinsdag 3 december 2019 om 20:42
Wellicht: ‘als je wil weten hoe het zit loop dan even naar *naam vriend*’.MoeVanMoeder schreef: ↑03-12-2019 20:35Nouja, ik heb nu denk ik 999 reacties met: “dumpen” en ik heb daar al heel vaak op gereageerd dat ik deze relatie wel graag een kans wil geven, dus daar laat ik het ook bij. We hebben net 1,5 uur gebeld en de afspraken omtrent de weekeinden bevestigd, ik heb kunnen zeggen wat ik van zijn gedrag vind zonder hem af te branden op het feit dat hij geen huis heeft, want het gaat meer om het gedrag en niet om het huis alleen. Hij weet nu dat ik dat niet meer wil horen, dat ik zelfmedelijden en gezeur zat ben en als hij niks anders te vertellen heeft hij dan maar niks moet zeggen. Hij zegt het allemaal te snappen en me niet kwijt te willen. En voor de toekomst zegt hij echt graag een gezellige stabiele relatie te willen hebben met mij en onze 5 kinderen samen. Maar alles in stapjes heb ik duidelijk gemaakt. Dus dat klonk positief. Hij gaat keihard zijn best doen om een huis te vinden en betrekt mij daar niet meer in. Dus tot zover lijkt het goed aangekomen te zijn en hoop echt dat we er gewoon uitkomen.
Nu zit ik met het aller laatste dingetje, wat ik ermee aanmoet als iemand van zijn familie, bijvoorbeeld tijdens kerst, erover begint of zogenaamde grapjes of hinst begint te geven waar ik bij ben, hoe reageer ik dan? Ik ben bang om uit mijn slof te schieten tegen mensen die dat niet waard zijn, zeg maar.
En onthoud gewoon dat het sop de kool niet waard is. Dus daarna je omdraaien of over iets anders beginnen. Gewoon vriendelijk volhouden en klaar.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 3 december 2019 om 20:43
Gewoon een standaardzin bedenken en die steevast vasthouden. Niet ingaan op verdere vragen/opmerkingen. Gewoon herhalen en gaan ze daarna nog door dan over iets anders beginnen, met een ander gaan praten, naar het toilet lopen, de broodmand aanvullen, de kaarsen rechtzetten *bedenk het maar*MoeVanMoeder schreef: ↑03-12-2019 20:38Want daar zit ik best wel mee, die meningen van familie die ik amper ken en mij amper kennen en dan blijkbaar vinden dat ze hier wat over te zeggen hebben. Ik zou zoiets nooit bedenken om te zeggen of vinden over anderen dus weet slecht hoe ik hierop moet reageren.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 3 december 2019 om 20:52
"wat grappig dat je het vraagt, we zijn van plan een huisje te kopen van wat vriend van jou erft, dus zeg maar wanneer het wordt... "
nee sorry flauw.
geef gewoon aan nog geen concrete plannen voorlopig en PUNT of verwijs naar vriend inderdaad
nee sorry flauw.
geef gewoon aan nog geen concrete plannen voorlopig en PUNT of verwijs naar vriend inderdaad
don't worry about getting older... you'll still do enough stupid things... only slower...
dinsdag 3 december 2019 om 20:52
Ik zou zeggen dat het hun zaken niet zijn. En dat(als ze door blijven zeuren), als ze het zo een goed idee vinden om met 7 mensen in een 3 kamer woning te gaan wonen, ze hem zelf, samen met zijn kinderen, in huis mogen nemen.MoeVanMoeder schreef: ↑03-12-2019 20:38Want daar zit ik best wel mee, die meningen van familie die ik amper ken en mij amper kennen en dan blijkbaar vinden dat ze hier wat over te zeggen hebben. Ik zou zoiets nooit bedenken om te zeggen of vinden over anderen dus weet slecht hoe ik hierop moet reageren.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 3 december 2019 om 20:56
Doen alsof je het niet gehoord hebt. Het is natuurlijk van geen waarde wat zij hiervan vinden, impertinent gedrag.
Tegen zoveel dwaasheid is geen wijsheid op opgewassen.
Gewoon een heel andere vraag terug stellen, hoe gaat het met hun, of met de kids op school?
Ik denk dat jij goed weet wat je wel wilt, de tijd zal het leren. Zo doorgaan zou ik zeggen, komt tijd, komt raad.
Tegen zoveel dwaasheid is geen wijsheid op opgewassen.
Gewoon een heel andere vraag terug stellen, hoe gaat het met hun, of met de kids op school?
Ik denk dat jij goed weet wat je wel wilt, de tijd zal het leren. Zo doorgaan zou ik zeggen, komt tijd, komt raad.
Doe als een ander dan vergaat het je als een ander
dinsdag 3 december 2019 om 21:20
Dit heb ik al 1 keer gezegd tegen een tante (“grapte” dat hij toch wel bij kon komen wonen) dat zij hem wel in haar logeerkamer kon nemen voorlopig. Nouuuu dat had ik niet mogen zeggen hoor, wat is dat nou voor iets geks. Rare vrouw
dinsdag 3 december 2019 om 22:34
Dan negeren en blijven zeggen dat het jullie zaken zijn en daar zelf een oplossing in zoeken.MoeVanMoeder schreef: ↑03-12-2019 21:20Dit heb ik al 1 keer gezegd tegen een tante (“grapte” dat hij toch wel bij kon komen wonen) dat zij hem wel in haar logeerkamer kon nemen voorlopig. Nouuuu dat had ik niet mogen zeggen hoor, wat is dat nou voor iets geks. Rare vrouw
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 3 december 2019 om 23:38
MoeVanMoeder schreef: ↑03-12-2019 20:35Nouja, ik heb nu denk ik 999 reacties met: “dumpen” en ik heb daar al heel vaak op gereageerd dat ik deze relatie wel graag een kans wil geven, dus daar laat ik het ook bij. We hebben net 1,5 uur gebeld en de afspraken omtrent de weekeinden bevestigd, ik heb kunnen zeggen wat ik van zijn gedrag vind zonder hem af te branden op het feit dat hij geen huis heeft, want het gaat meer om het gedrag en niet om het huis alleen. Hij weet nu dat ik dat niet meer wil horen, dat ik zelfmedelijden en gezeur zat ben en als hij niks anders te vertellen heeft hij dan maar niks moet zeggen. Hij zegt het allemaal te snappen en me niet kwijt te willen. En voor de toekomst zegt hij echt graag een gezellige stabiele relatie te willen hebben met mij en onze 5 kinderen samen. Maar alles in stapjes heb ik duidelijk gemaakt. Dus dat klonk positief. Hij gaat keihard zijn best doen om een huis te vinden en betrekt mij daar niet meer in. Dus tot zover lijkt het goed aangekomen te zijn en hoop echt dat we er gewoon uitkomen.
Nu zit ik met het aller laatste dingetje, wat ik ermee aanmoet als iemand van zijn familie, bijvoorbeeld tijdens kerst, erover begint of zogenaamde grapjes of hinst begint te geven waar ik bij ben, hoe reageer ik dan? Ik ben bang om uit mijn slof te schieten tegen mensen die dat niet waard zijn, zeg maar.
Stel direct de wedervraag: "Vind u dat het mijn verantwoordelijkheid is dat meneer x een dak boven z'n hoofd heeft?" Als je dat niet durft (of het niet eens bent met de stelling dat dat niet jouw verantwoordelijkheid is) de vraag negeren en vragen of iemand de saus voor de rollade even wil doorgeven. Zijn familie zal proberen te peilen of jij voor een karretje te spannen bent. En dat ben je niet toch?
anoniem_63ed2e0ad2db9 wijzigde dit bericht op 04-12-2019 09:09
0.14% gewijzigd
dinsdag 3 december 2019 om 23:42
MoeVanMoeder schreef: ↑03-12-2019 20:38Want daar zit ik best wel mee, die meningen van familie die ik amper ken en mij amper kennen en dan blijkbaar vinden dat ze hier wat over te zeggen hebben. Ik zou zoiets nooit bedenken om te zeggen of vinden over anderen dus weet slecht hoe ik hierop moet reageren.
Een gebrek aan respect voor andermans grenzen. Wil je deze mensen echt in je leven toelaten?
dinsdag 3 december 2019 om 23:46
MoeVanMoeder schreef: ↑02-12-2019 22:41Waardering liefde en acceptatie, van mijn moeder absoluut niet, dat zie ik wel al in. Van mijn ex te weinig, daarom zijn we ook uit elkaar. Even even los van wat er nu aan de hand is, van mijn vriend wel. Hij accepteert me zoals ik ben, ik heb bijvoorbeeld wat dingen waarvoor ik bij een psycholoog onder behandeling ben en daar heeft hij juist alleen maar waardering voor. Hij spreekt dat ook echt uit en hoe knap hij het vind dat ik 4 dagen werk met 3 kinderen, hoe ik het allemaal aanpak regel met mijn ex (hij kan niet meer normaal praten met zijn ex) hoe ik rustig kan blijven bij mijn moeder, hoeveel openlijke liefde ik toon aan de kinderen en dat hij van me houd omdat ik zo’n goed en lief persoon ben en me nooit meer kwijt wil. Dat maakt dit ook erg moeilijk dus. Want hij zegt dat allemaal ook gewoon zo en dat deed hij al voor deze problemen.
Tuurlijk zegt hij dat, het werkt bij jou. En het is nog waar ook: je bent goed en lief en dat komt hem heel goed uit nu hij praktisch al met een been op straat staat en geen basis voor zichzelf en zijn kinderen heeft gecreëerd. Deze taak mag jij straks gaan uitvoeren. Je bent immers zo'n goed en lief mens.
Fijne kerst, en laat je niet manipuleren door aangepraat schuldgevoel.
anoniem_63ed2e0ad2db9 wijzigde dit bericht op 03-12-2019 23:51
14.76% gewijzigd
