Relaties
alle pijlers
Iedereen vind dat we moeten samenwonen
zaterdag 30 november 2019 23:32
Hallo iedereen,
Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.
Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.
En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.
Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?
Niet gedacht dat ik nog een topic zou openen, naast het lopende topic over de slechte relatie met mijn moeder. Maar dus toch.
Ik heb sinds ruim een jaar een nieuwe vriend. Ik heb 3 kinderen uit een eerdere relatie en hij 2 kinderen. Kinderen kunnen redelijk goed met elkaar overweg, we zijn al 2x wezen kamperen met z’n 7en.
Alles gaat goed tussen ons, behalve het volgende: hij heeft geen eigen huis. Zijn ex is na de scheiding in hun huurwoning gebleven, hij heeft een tijdje ondergehuurd bij een achterneef, maar dat werkte niet vanwege de drukte met zijn 2 kinderen, neef werkt voornamelijk nachtdiensten. Hij is toen 7 maanden geleden terug bij zijn ouders ingetrokken. Maar omdat hij niet een wereld salaris verdient moet hij dus nu wachten op een sociale huurwoning. Dat kan zomaar jaren duren, dat weet ik. Hij heeft al vanaf het begin problemen thuis, dagelijks ruzies en zijn ouders roepen dan dat hij maar snel moet oprotten. Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis? Probleem opgelost volgens iedereen. En dat dacht mijn vriend dus ook even, toen hij dat voorstelde. Maar ik wil dus helemaal nog niet samenwonen! En zeker niet in mijn kleine 4 kamerwoning, waar mijn eigen kinderen en ik maar net inpassen. Ik zou het mettertijd wel willen, over een jaar of 2-3, maar dan wil ik samen een groter huis zoeken. En omdat ik het zelf graag wil en niet omdat het maar moet. Ik vind het nu al meestal teveel, omdat hij het liefst het hele weekeind hier is, ook de weekeinden met zijn kinderen. Ik wil de dingen graag rustig opbouwen, ook in belang van alle kinderen.
En nu zijn er dus spanningen tussen ons, hij klaagt dat hij er zo ongelukkig van word. En hij word beetje geïrriteerd als ik wat anders wil doen de weekeinden, ik ging 3 weken geleden met een vriendin naar de sauna en toen had hij met zijn kinderen bij zijn ouders gezeten het hele weekeind, zei hij met verwijtende ondertoon. Ik kan er niet echt kwaad om worden omdat ik weet dat het frustratie is vanaf zijn kant, maar het word me allemaal wel een beetje in de schoenen geschoven. Als ik hem in huis neem, is het probleem opgelost. Voor iedereen, behalve mezelf. En soms denk ik: dan doe ik dat maar, ben ik ervan af, ik wil hem graag helpen. Maar ik wil dit niet op deze manier. Maar ik wil ook niet hierom de relatie verbreken, daarvoor houd ik teveel van hem en ook van zijn kinderen. Zijn ex heeft gezegd: “zodra je bij je ouders weg bent neem je de kinderen de hele week (om de week)” wat dus amper past bij mij thuis, er moeten dan 2-3 kinderen bij elkaar op de kamer slapen, dat is nu al klote in de weekeinden. En zijn ouders zeggen: “als je weg bent is er geen weg meer terug” dus als het niet werkt met samenwonen moet ik hem op straat zetten blijkbaar? Dit weerhoud me dan ook ontzettend, naast mijn mening dat dit veel te snel en min of meer afgedwongen is.
Ik weet niet meer hoe ik hiermee om moet gaan. Ik probeer eerlijk te blijven tegen hem en hij raakt alleen maar teleurgesteld als ik eerlijk ben. Help?
zondag 1 december 2019 07:45
Niet zo moeilijk toch. Samenwonen wordt sowieso einde relatie. Dat gaat toch niet werken met zoveel mensen in een klein huisje.
Het is zijn probleem. Klinkt ook niet als leuke mensen. Ruzie maken met ouders, die zeggen dat ie op moet rotten. Ik zou zeker niet gaan samen wonen. Kun je ook niet maken tegenover je kinderen. Het lijkt mij geen leuke man.
Het is zijn probleem. Klinkt ook niet als leuke mensen. Ruzie maken met ouders, die zeggen dat ie op moet rotten. Ik zou zeker niet gaan samen wonen. Kun je ook niet maken tegenover je kinderen. Het lijkt mij geen leuke man.
zondag 1 december 2019 07:50
Goeie postEnn schreef: ↑01-12-2019 01:06Ja euhm zonder dat hij zich rot voelt? Hij voelt zich wel rot en jammer dan, dat is het ‘nu’ voor hem. Je kunt wel willen dat het ‘lala land’ gevoel van de start weer terugkomt maar dat is voor hem nu even over. Want hij zit hoe dan ook nu wel echt in een benarde situatie qua dagelijks onderkomen. Hiervoor is nu even geen samen ‘oplos mogelijkheid’ en daar heb jij maar mee te dealen. Naast dat ik deze man een drammer vind over dit specifieke deel vind ik jou net zo goed een drammer over ‘ooit’ en terug willen hebben van ‘toen’. Dit tijd is nu blijkbaar voorbij en dus welkom tot het leven. Dat met momenten fijn en goed is en met momenten goed kut. Nu ook een grote meid zijn en geen prinsessen verwachtingen hebben van een man zonder dak boven zijn hoofd. Zeker niet jouw verantwoordelijkheid om dat dak te verschaffen maar dan verwachten dat hij er effe doorheen gaat zonder zich rot te voelen vind ik net zo goed van een ‘dram’ orde.
zondag 1 december 2019 07:52
Te duur, tijdelijk, geen kinderen.. Veel bezwaren maar geen actie.MoeVanMoeder schreef: ↑01-12-2019 00:23. Vakantiehuisjes heeft hij al geprobeerd, blijkt te duur en ook maar tijdelijk te zijn (paar maanden) dus geen echte oplossing
Hij woont 7 maanden bij zijn ouders dus als het goed is heeft hij een beetje een buffertje.
En tijdelijk is voor nu natuurlijk prima, in afwachting van die sociale woning. Te duur is ook een kwestie van de tering naar de nering, en geen kinderen wil niet zeggen geen logees. Zijn ex moet begrijpen dat een studio niet geschikt is voor co-ouderschap en hij zodra er een betere woning is zijn verantwoordelijkheid weer neemt, maar nu minder kan doen. Allemaal oplossingen waardoor hij in beweging komt en weggaat bij zijn ouders in plaats van zeuren.
lolapaloeza wijzigde dit bericht op 01-12-2019 07:54
0.12% gewijzigd
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 1 december 2019 07:54
MoeVanMoeder schreef: ↑30-11-2019 23:32
Zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer inmiddels, omdat zijn ouders alles te druk vinden. Ze zijn nu dus 12 van de 14 dagen bij zijn ex. Ook zijn ex klaagt, die wil weer terug naar het co-ouderschap dat ze altijd hadden (ieder om de week hele week de kinderen). Nu vind mijn vriends hele familie plus zijn ex dat hij toch wel bij mij kan gaan wonen, want ik heb immers een huis?
Dus zijn kinderen ziet hij nauwelijks meer om bovenstaande reden. Ik heb bewust geen kinderen, maar zou niet met het een man samen willen zijn die dat als excuus aanvoert om zijn kinderen nauwelijks meer te zien. Dan kan hij ook zijn kinderen ophalen om met ze naar het bos, de speeltuin of iets anders dat geen/nauwelijks geld kost, te gaan. Desnoods zet je al je geld opzij om ze een nachtje mee naar een goedkope B&B te nemen.
Ik heb medelijden met zijn kinderen. Je vader wil je dus nauwelijks zien en je moeder klaagt omdat je daar niet de volledige tijd gewenst bent. Laat ze eerst eens aan het belang van die kinderen denken, die hebben niet om de scheiding gevraagd.
Ik zou na goed een jaar al helemaal niet gaan samenwonen als er kinderen bij betrokken zijn. Dus daarin geef ik je groot gelijk. En natuurlijk mag hij zich daar teleurgesteld over voelen; waarom niet? Dat vind ik iets anders dan dat hij en zijn familie je onder druk zetten. Dat vind ik niet oké. Maar goed: ik zou dus al niet verder willen met iemand die zo met zijn kinderen omgaat.
anoniem_272211 wijzigde dit bericht op 01-12-2019 08:59
6.86% gewijzigd
zondag 1 december 2019 07:59
Och vrouw. Het meeste is wel gezegd maar je wil het niet horen en dat vind ik pijnlijk om te lezen. Wat ik ook lees is dat jij geen stelling durft te nemen omdat jij bang bent dat híj het dan uitmaakt. Zeg gewoon waar het op staat vrouw, pak je ballen bij elkaar, stop met soebatten en ga goed voor jezelf en je kinderen zorgen.
zondag 1 december 2019 08:00
Topic titel klopt niet, bijna iedereen vindt dat je het niet moet doen behalve diegene die er baat bij hebben, uit eigenbelang.
Ik zou er ook niet moeten aan denken dat zoon hier met 2 kinderen komt intrekken. Begrijp ouders compleet.
Zelf was ik helemaal niet beginnen daten met een man in die situatie.
Ik zou er ook niet moeten aan denken dat zoon hier met 2 kinderen komt intrekken. Begrijp ouders compleet.
Zelf was ik helemaal niet beginnen daten met een man in die situatie.
zondag 1 december 2019 08:08
Met 7 mensen samenwonen in een 4 kamer appartement is al een uitdaging, maar een samengesteld gezin zo in een appartement proppen is helemaal niks. Je kan van je kinderen toch niet verwachten dat zij hun veilige plek opofferen voor een praktisch onbekende man en twee kinderen? Leuk dat het op vakantie aardig gaat, maar je eigen kamer afstaan is iets heel anders! Ik vind dat je je kinderen hier tegen moet beschermen. Laat zijn ex maar uit logeren gaan, zodat hij in zijn oude huis de kinderen op kan vangen.MoeVanMoeder schreef: ↑30-11-2019 23:53Ik ga zoiezo niet naast mijn baan van 32 uur voor 5 kinderen zorgen, dat gaat niet gebeurden, ben gekke henkie niet. En dat weet hij ook, evenals huishouden alleen doen, never nooit. Maar het is nog niet aan de orde want ik wil nog niet samenwonen. Ik wil dat het gezeur ophoud en we weer een normale relatie kunnen hebben, want die is afgezien hiervan wel fijn
Bescherm je eigen kinderen hiertegen! Ook als ze, onder druk, gaan zeggen het Okay te vinden. Dit mag je niet laten gebeuren.
zondag 1 december 2019 08:39
Eens met hierboven: hoezo geen vakantie huisje ?? Desnoods om de paar maanden een ander vakantie huisje, daar mogen echt wel logees komen ! Co-ouderschap zal dan niet meteen lukken maar zo kan hij de weekenden zijn kinderen prima zien toch. Zelfde geldt voor de studio die hij afgewezen heeft... dat is toch veel beter dan bij ouders wonen die helemaal geen zin meer in je hebben ![🙄]()
En vindt het nogal wat dat hij 7 kinderen in een te kleine ruimte willen proppen.. niet in het belang van hen.
Goed dat je stand houdt, vraag mij alleen af of het realistisch is om te hopen dat hij zijn mindset gaat veranderen. Erg aantrekkelijk is het idd niet.
Sorry verder geen tips.
En vindt het nogal wat dat hij 7 kinderen in een te kleine ruimte willen proppen.. niet in het belang van hen.
Goed dat je stand houdt, vraag mij alleen af of het realistisch is om te hopen dat hij zijn mindset gaat veranderen. Erg aantrekkelijk is het idd niet.
Sorry verder geen tips.
zondag 1 december 2019 08:40
Je leert iemand kennen, het klikt en jullie hebben het leuk. En dan komen de complicaties. Daarbij leer je elkaar pas echt beter kennen. Hoe gaat iemand om met tegenslagen, hoe reageert iemand in stress op anderen. Jouw vriend gaat dan ruzie maken (met zijn ouders), afreageren op jou (je niets gunnen als je tijd voor jezelf wilt). Hoe hij dan tegen zijn en mogelijk jouw kinderen is, dat heb je nog niet eens echt meegemaakt. Jouw vriend zit nu in een lastig parket, heeft stress en dit is dan het bijbehorende gedrag. Neem die informatie goed tot je.
Bedenk dan hoe het is om echt te gaan samenwonen in de situatie waarin jullie nu zitten. Hoe is dat voor je kinderen? Wil je dat voor je kinderen? Wil je echt het beetje stabiliteit wat jij nu voor ze gecreëerd hebt (en waar je trots op mag zijn) overboord gooien en hun leven totaal veranderen?
Denk je niet dat je jouw kinderen liever een moeder hebben die een veilige thuissituatie biedt met hun eigen plekje om zich terug te trekken, wat steeds belangrijker wordt naarmate ze ouder worden, of dat ze liever in een samengesteld gezin zouden leven met veel minder rust en privacy?
En zouden jullie met je inkomen ooit wel een huis kunnen kopen of huren waar wel genoeg ruimte is voor iedereen? Probeer er zo eens naar te kijken.
De manier waarop je de meeste stabiliteit kunt bieden aan je kinderen is zelf de regie houden over jouw woning en gaan latten (met welke man dan ook) tot je het uitzicht hebt op een situatie waarin je kinderen hun privacy en ruimte hebben. Dat zou zelfs kunnen zijn, pas samenwonen als zij zelfstandig en het huis uit zijn.
De grote vraag is: wil jij dat?
Bedenk dan hoe het is om echt te gaan samenwonen in de situatie waarin jullie nu zitten. Hoe is dat voor je kinderen? Wil je dat voor je kinderen? Wil je echt het beetje stabiliteit wat jij nu voor ze gecreëerd hebt (en waar je trots op mag zijn) overboord gooien en hun leven totaal veranderen?
Denk je niet dat je jouw kinderen liever een moeder hebben die een veilige thuissituatie biedt met hun eigen plekje om zich terug te trekken, wat steeds belangrijker wordt naarmate ze ouder worden, of dat ze liever in een samengesteld gezin zouden leven met veel minder rust en privacy?
En zouden jullie met je inkomen ooit wel een huis kunnen kopen of huren waar wel genoeg ruimte is voor iedereen? Probeer er zo eens naar te kijken.
De manier waarop je de meeste stabiliteit kunt bieden aan je kinderen is zelf de regie houden over jouw woning en gaan latten (met welke man dan ook) tot je het uitzicht hebt op een situatie waarin je kinderen hun privacy en ruimte hebben. Dat zou zelfs kunnen zijn, pas samenwonen als zij zelfstandig en het huis uit zijn.
De grote vraag is: wil jij dat?
zondag 1 december 2019 08:41
er rijden geen bussen bij jullie?MoeVanMoeder schreef: ↑01-12-2019 01:08Dat meekijken enzo heb ik al gedaan, enige dat in theorie weg kan is zijn auto. Hij woont nu 30km van zijn kinderen vandaan en weer 30km verderop werkt hij. Ik woon met een stuk omrijden tussen die twee plekken in. Dus ik snap dat dit niet echt een optie is dan. 30-60km per dag fietsen is niet te doen.
zondag 1 december 2019 08:44
Ik ben ook alleenstaande moeder en ik wil nooit meer samenwonen. Onder welke omstandigheden dan ook.
En al helemaal niet omdat een eventuele partner woonruimte nodig heeft.
Dat vind ik echt samenhokken onder valse voorwendselen van degene die de woonruimte het hardste nodig heeft.
Je mag lekker zelf weten of je met iemand samen wil wonen.
En al helemaal niet omdat een eventuele partner woonruimte nodig heeft.
Dat vind ik echt samenhokken onder valse voorwendselen van degene die de woonruimte het hardste nodig heeft.
Je mag lekker zelf weten of je met iemand samen wil wonen.
zondag 1 december 2019 08:47
laat het hem eerst eens proberen in plaats van op voorhand zeggen dat er verraders zullen zijn. De situatie is namelijk dat hij helemaal geen co ouderschap kan hebben want hij heeft geen woning. Dus de kinderen zijn dan vaker bij zijn ex. Dat is het gevolg van hun keuze om te scheiden. Het is niet jouw probleemMoeVanMoeder schreef: ↑01-12-2019 00:14Hij kreeg laatst een studio aangeboden, maar weer “geen kinderen” zelfs als ze niet bij hem ingeschreven staan zijn er natuurlijk altijd verraders met dit soort dingen en staat hij weer op straat
zondag 1 december 2019 08:49
die zijn er niet. De redenering is namelijk dat die kinderen dak boven hoofd hebben bij moeder en dat hij dus maar tijdelijk een andere oplossing gaan bedenken. En hij heeft bedacht dat hij bij zijn vriendin gaat wonen die hij amper een jaar kent.Roepieroepie17 schreef: ↑01-12-2019 08:47Hij zou eens kunnen checken wat in zijn gemeente de regels zijn voor het verkrijgen/aanvragen van urgentie.
Je kan je afvragen waarom hij met haar is? Is het omdat ze zo leuk is of omdat ze een huis heeft?
zondag 1 december 2019 08:51
Dat dus.S-Meds schreef: ↑01-12-2019 08:49die zijn er niet. De redenering is namelijk dat die kinderen dak boven hoofd hebben bij moeder en dat hij dus maar tijdelijk een andere oplossing gaan bedenken. En hij heeft bedacht dat hij bij zijn vriendin gaat wonen die hij amper een jaar kent.
Je kan je afvragen waarom hij met haar is? Is het omdat ze zo leuk is of omdat ze een huis heeft?
Komt over alsof het wel lekker makkelijk is, zo.
Alles afwijzen aan woonruimte, en met zijn familie bij TO gaan drammen.
Ik zou er klaar mee zijn.
zondag 1 december 2019 08:52
natuurlijk kan hij wat anders huren. Maar hij wil de goedkoopste oplossing en dat is het huis van TO.Pupsel schreef: ↑01-12-2019 08:39Eens met hierboven: hoezo geen vakantie huisje ?? Desnoods om de paar maanden een ander vakantie huisje, daar mogen echt wel logees komen ! Co-ouderschap zal dan niet meteen lukken maar zo kan hij de weekenden zijn kinderen prima zien toch. Zelfde geldt voor de studio die hij afgewezen heeft... dat is toch veel beter dan bij ouders wonen die helemaal geen zin meer in je hebben
En vindt het nogal wat dat hij 7 kinderen in een te kleine ruimte willen proppen.. niet in het belang van hen.
Goed dat je stand houdt, vraag mij alleen af of het realistisch is om te hopen dat hij zijn mindset gaat veranderen. Erg aantrekkelijk is het idd niet.
Sorry verder geen tips.
zondag 1 december 2019 08:54
Lieve TO, ik vind het heel verstandig dat je niet wil samenwonen.
Er is al veel gezegd op dit topic, maar wat ik je nog mee wil geven:
Is deze relatie een goed voorbeeld voor je kinderen? Zij hebben al eens een scheiding meegemaakt, dus al een voorbeeld van een slechte relatie gehad.
Is dit wat je ze wil voorschotelen als beeld van een fijne relatie: een man die zijn problemen niet oplost, maar ze wil neerleggen bij een vrouw, die moeite heeft om zich staande te houden onder druk?
Neem dit mee in je achterhoofd: als je kinderen later een gezonde relatie willen krijgen, hebben ze een gezond voorbeeld nodig.
Er is al veel gezegd op dit topic, maar wat ik je nog mee wil geven:
Is deze relatie een goed voorbeeld voor je kinderen? Zij hebben al eens een scheiding meegemaakt, dus al een voorbeeld van een slechte relatie gehad.
Is dit wat je ze wil voorschotelen als beeld van een fijne relatie: een man die zijn problemen niet oplost, maar ze wil neerleggen bij een vrouw, die moeite heeft om zich staande te houden onder druk?
Neem dit mee in je achterhoofd: als je kinderen later een gezonde relatie willen krijgen, hebben ze een gezond voorbeeld nodig.
zondag 1 december 2019 08:57
Hell no.
Daar hij zo angstig is voor 'verraders' die gaan klikken als zijn kinderen komen logeren op een studio, kun je hem ook wijzen op het feit dat je ook niet met 7 mensen op een 4 kamer woning mag wonen van de wbv.
Jouw probleem opgelost, hij duidelijkheid, kan hij zijn energie volledig richten op het opruimen van de rotzooi van zijn eigen scheiding.
Daar hij zo angstig is voor 'verraders' die gaan klikken als zijn kinderen komen logeren op een studio, kun je hem ook wijzen op het feit dat je ook niet met 7 mensen op een 4 kamer woning mag wonen van de wbv.
Jouw probleem opgelost, hij duidelijkheid, kan hij zijn energie volledig richten op het opruimen van de rotzooi van zijn eigen scheiding.
zondag 1 december 2019 09:01
En dat op een vierkamerwoning.Murrmurr schreef: ↑01-12-2019 09:00En je weet nu al dat als je over een paar jaar samen gaat wonen en er is iets niet naar meneer zijn zin, dat hij dan gaat zeuren en zuigen en bokken en stampvoeten als een grote kleuter en dan zitten jouw kinderen in de ruzie en de gespannen sfeer, dat vind ik zielig.
Echt een aanrader.
zondag 1 december 2019 09:10
Wat hebben die ouders daar mee te maken ?? Jullie kennen elkaar maar één jaar, ik zou nog even wachten. Jouw idee is goed: 2-3 jaar wachten en dan samen iets zoeken. Zo'n hybride gezin lijkt heel leuk maar kan ook spanningen geven als iedereen zich ermee bemoeit. En een ex moet zich er helemaal niet mee bemoeien.
