Relaties
alle pijlers
Ik begin verliefd te worden op een ander...
vrijdag 16 oktober 2009 om 11:55
Sinds een half jaar heb ik een nieuwe baan waar ik het erg naar mijn zin heb. Het verdient goed en ik heb superleuke collegas.. waarvan één wel heel leuk. Na een paar keer gezellig met elkaar gepraat te hebben kwam het opeens uit hem dat hij mij heel knap, mysterieus en sexy vindt. Hij wist dat ik een vriend heb, maar hij kon zich niet bedwingen zei hij. Meestal denk ik dan dat zo iemand een slijmbal is, maar deze jongen is de meest oprechte persoon die er is. 'Niet geschoten is altijd mis'zei hij nog. Misschien wel door zijn doorzettingsvermogen 'Goh, hij wil me écht graag' begin ik hem steeds leuker te vbinden. Ik betrap mezelf erop dat ik het leuk vind om met hem te flirten en dat ik bibbers krijg als hij naast me staat of me op mijn schouder tikt. Ik ben echt niet zo makkelijk verliefd, maar nu slaat het opeens in als een bom.
Maar dan.. de grote maar. Ik heb al een jaar een vriend. Vorige week waren we precies een jaar samen. Ik hou echt van hem, maar we hebben al heel veel meegemaakt en de laatste maanden is het al 3 keer uitgegaan (en dezelfde dag weer aan). Ook voel ik dat we erg verschillend denken over dingen. Dat doe ik met die collega niet. Maar we zijn al zo lang samen (voor mijn gevoel is een jaar heel lang) en ik heb erg veel vrienden in zijn woonplaats gemaakt... Daarbij hoort hij er al helemaal bij in de familie (mijn oma vermeldt hem zelfs op kaartjes) en ik in de zijne... ik heb ergens het gevoel alsof ik alles zou weggooien voor een 'kalverliefde' als ik erop inga.
Maar toch fanaseer ik over zoenen en seks met die ander, word ik rood als hij naar me kijkt, etc. etc.
Ik ben nog jong, en heb ergens ook nog het idee dat ik me te snel gebonden heb. Ik wil nog lekker proeven van het leven...
Wat moet ik nou doen? Ik ga zo naar mijn vriend toe maar ik zou liever nu in mijn woonplaats blijven en met die ander afspreken...
Maar dan.. de grote maar. Ik heb al een jaar een vriend. Vorige week waren we precies een jaar samen. Ik hou echt van hem, maar we hebben al heel veel meegemaakt en de laatste maanden is het al 3 keer uitgegaan (en dezelfde dag weer aan). Ook voel ik dat we erg verschillend denken over dingen. Dat doe ik met die collega niet. Maar we zijn al zo lang samen (voor mijn gevoel is een jaar heel lang) en ik heb erg veel vrienden in zijn woonplaats gemaakt... Daarbij hoort hij er al helemaal bij in de familie (mijn oma vermeldt hem zelfs op kaartjes) en ik in de zijne... ik heb ergens het gevoel alsof ik alles zou weggooien voor een 'kalverliefde' als ik erop inga.
Maar toch fanaseer ik over zoenen en seks met die ander, word ik rood als hij naar me kijkt, etc. etc.
Ik ben nog jong, en heb ergens ook nog het idee dat ik me te snel gebonden heb. Ik wil nog lekker proeven van het leven...
Wat moet ik nou doen? Ik ga zo naar mijn vriend toe maar ik zou liever nu in mijn woonplaats blijven en met die ander afspreken...
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:29
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:37
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:39
Ik herken dit wel hoor. Ben nu ook 1 jaar met iemand en wij hebben ook al heeeeeel veel hobbels achter de rug (en nog vóór ons ben ik bang) en 't wis ook al een paar keer uit geweest. IK ben echter al achter in de 30 en.... zwanger (jaja, het kan nóg lastiger!).
Maar wat jij schrijft, Saxana, herken ik dus wel, al is er niet zo concreet iemand anders in mijn leven (op eentje na, die ik heeeel soms zie en waar ik altijd bij denk: maar jij bent volgens mij ècht de ware voor mij... maar ik doe er verder niets mee).
Het is gewoon moeilijk na een jaar de relatie te verbreken; je bent idd al zó verweven in elkaars leven en ben je inmiddels gehecht aan iemand. Als ik er aan denk om hem te verlaten krijg ik de tranen in m'n ogen, ook al weet ik dat deze relatie gewoon tè moeilijk is, we worden er volgens mij allebei niet happy van; zo vaak ruzie! Maar toch... ik zie ook weer de goede kanten van hem, en eerlijk is eerlijk: zónder hem -en alles wat hij mee brengt in mijn leven- lijkt me nóg erger! Daarnaast dus zwanger, van hem. Jaja... niets voor mij om in zo'n situatie te belanden, maar soms loopt het anders dan je 'plant'.
In ieder geval voor jou, Saxana: wat ik zou doen (denk ik): ik zou het gewoon even aankijken met die collega. Probeer je in te houden (fysiek) en hem eerst beter te leren kennen. Moeilijk natuurlijk want de fysieke aantrekkingskracht is/wordt natuurlijk enorm en misschien onhoudbaar en kun je daarom nooit goed weten wat voor man het ècht is. Dat weet je waarsch pas als die fysieke spanning een beetje geblust is, dan ga je elkaar pas echt goed leren kennen en weet je wat voor vlees je in de kuip hebt...
Maar sla je díe weg in, dan ga je dus vreemd... Tja, wil je dat? Kun je dat over je hart verkrijgen naar je huidige vriend toe...?
Maar a/d andere kant: stel dat dit wèl de Ware is.... en je huidige vriend niet... met je huidige vriend is het iig niet bepaald ideaal alleen heb je nog niet de moed gehad het ècht uit te maken (weet ik uit ervaring). Het gaat dezelfde dag weer aan terwijl je wéét dat het tóch wel weer een keer fout gaat... toch?
Als ik die man die IK als Ideale Man zie, nu beter had gekend had ik je beter kunnen adviseren. Nu probeer ik er met m'n huidige vriend maar het beste van te maken....
Maar had ik geweten dat het met hem zó moeilijk zou worden, dan was ik er niet aan begonnen....... denk ik
(alhoewel ik dankbaar ben dat ik zwanger van hem ben en me daar erg op verheug, ondanks onze turbulente relatie...)
Succes meid. Ga op je gevoel af.... (met een beetje verstand erbij)
Maar wat jij schrijft, Saxana, herken ik dus wel, al is er niet zo concreet iemand anders in mijn leven (op eentje na, die ik heeeel soms zie en waar ik altijd bij denk: maar jij bent volgens mij ècht de ware voor mij... maar ik doe er verder niets mee).
Het is gewoon moeilijk na een jaar de relatie te verbreken; je bent idd al zó verweven in elkaars leven en ben je inmiddels gehecht aan iemand. Als ik er aan denk om hem te verlaten krijg ik de tranen in m'n ogen, ook al weet ik dat deze relatie gewoon tè moeilijk is, we worden er volgens mij allebei niet happy van; zo vaak ruzie! Maar toch... ik zie ook weer de goede kanten van hem, en eerlijk is eerlijk: zónder hem -en alles wat hij mee brengt in mijn leven- lijkt me nóg erger! Daarnaast dus zwanger, van hem. Jaja... niets voor mij om in zo'n situatie te belanden, maar soms loopt het anders dan je 'plant'.
In ieder geval voor jou, Saxana: wat ik zou doen (denk ik): ik zou het gewoon even aankijken met die collega. Probeer je in te houden (fysiek) en hem eerst beter te leren kennen. Moeilijk natuurlijk want de fysieke aantrekkingskracht is/wordt natuurlijk enorm en misschien onhoudbaar en kun je daarom nooit goed weten wat voor man het ècht is. Dat weet je waarsch pas als die fysieke spanning een beetje geblust is, dan ga je elkaar pas echt goed leren kennen en weet je wat voor vlees je in de kuip hebt...
Maar sla je díe weg in, dan ga je dus vreemd... Tja, wil je dat? Kun je dat over je hart verkrijgen naar je huidige vriend toe...?
Maar a/d andere kant: stel dat dit wèl de Ware is.... en je huidige vriend niet... met je huidige vriend is het iig niet bepaald ideaal alleen heb je nog niet de moed gehad het ècht uit te maken (weet ik uit ervaring). Het gaat dezelfde dag weer aan terwijl je wéét dat het tóch wel weer een keer fout gaat... toch?
Als ik die man die IK als Ideale Man zie, nu beter had gekend had ik je beter kunnen adviseren. Nu probeer ik er met m'n huidige vriend maar het beste van te maken....
Maar had ik geweten dat het met hem zó moeilijk zou worden, dan was ik er niet aan begonnen....... denk ik
(alhoewel ik dankbaar ben dat ik zwanger van hem ben en me daar erg op verheug, ondanks onze turbulente relatie...)
Succes meid. Ga op je gevoel af.... (met een beetje verstand erbij)
Het is goed openhartig naar anderen te zijn, maar met eerlijkheid moet je voorzichtig zijn, en als het mogelijk is moet je respectvolle en aardige woorden gebruiken. Confucius
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:46
in oorlog en liefde mag alles... zeggen ze. of het netjes is, ik vind van niet maar op zo'n manier heeft mijn vriend me ook wel voor zich weten te winnen. (nu was die relatie lang niet zo lang, en niet zo serieus als van TO).
maar ... wij kunnen wel vanalles verzinnen voor je. Even terug naar het begin. Dan zijn we bij jou en je vriend.
Totaal los van alles en iedereen, geen vrienden, geen tips, geen meningen van anderen... maak je lijst op.
'ik hou van hem omdat....'
'ik vind hem minder leuk omdat...'
Dat is de eerste stap die vandaag nog kunt nemen.
Volgens mij ook het belangrijkste, want vandaar uit ga je verder. Of zonder of met je vriend.
Maak voor jezelf je beslissing zichtbaar.
maar ... wij kunnen wel vanalles verzinnen voor je. Even terug naar het begin. Dan zijn we bij jou en je vriend.
Totaal los van alles en iedereen, geen vrienden, geen tips, geen meningen van anderen... maak je lijst op.
'ik hou van hem omdat....'
'ik vind hem minder leuk omdat...'
Dat is de eerste stap die vandaag nog kunt nemen.
Volgens mij ook het belangrijkste, want vandaar uit ga je verder. Of zonder of met je vriend.
Maak voor jezelf je beslissing zichtbaar.
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:50
Saxana, ik krijg een beetje het gevoel dat je excuses aan het zoeken bent voor het feit dat je je collega zo leuk vindt. Je achtergrond, wat de buitenwereld van je vriend vindt...het zou er voor jou allemaal geen zak toe moeten doen. JIJ vindt hem leuk genoeg om mee verder te gaan, of niet.
Hoe dan ook, je vriend verdient in mijn optiek een vriendin die eerlijk is tegen hem. Ik zou zelf geen vriend willen die bij me blijft omdat ik zo leuk in het plaatje van vrienden en familie pas, terwijl hij ondertussen fantaseert over zoenen en sex met een ander.
Hoe dan ook, je vriend verdient in mijn optiek een vriendin die eerlijk is tegen hem. Ik zou zelf geen vriend willen die bij me blijft omdat ik zo leuk in het plaatje van vrienden en familie pas, terwijl hij ondertussen fantaseert over zoenen en sex met een ander.
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:07
quote:Bianca40 schreef op 16 oktober 2009 @ 12:05:
Je moet je de vragen los van elkaar stellen.
vraag 1: wil ik met mijn huidige vriend verder aanmodderen?
vraag 2: zou ik een keer af willen spreken als ik vrijgezel ben met mn collega
Helemaal mee eens. Alhoewel je waarschijnlijk verliefd wordt op je collega omdat hij zo anders is dan je vriend, moet je deze dingen toch los zien van elkaar.
De eerste belangrijke vraag is: wil je nog verder met je huidige vriend? Volgens mij niet. Je weet nagenoeg niets positiefs over hem te melden. Redenen om wel bij hem te blijven zijn gebaseerd op wat anderen vinden/denken.
Pas als je met je vriend gebroken hebt, weer op eigen benen staat en deze relatie verwerkt hebt, kan je weer aan wat nieuws beginnen. Uit ervaring van mensen om mij heen weet ik dat die collega op dat moment waarschijnlijk een stuk minder aantrekkelijk is.
Je moet je de vragen los van elkaar stellen.
vraag 1: wil ik met mijn huidige vriend verder aanmodderen?
vraag 2: zou ik een keer af willen spreken als ik vrijgezel ben met mn collega
Helemaal mee eens. Alhoewel je waarschijnlijk verliefd wordt op je collega omdat hij zo anders is dan je vriend, moet je deze dingen toch los zien van elkaar.
De eerste belangrijke vraag is: wil je nog verder met je huidige vriend? Volgens mij niet. Je weet nagenoeg niets positiefs over hem te melden. Redenen om wel bij hem te blijven zijn gebaseerd op wat anderen vinden/denken.
Pas als je met je vriend gebroken hebt, weer op eigen benen staat en deze relatie verwerkt hebt, kan je weer aan wat nieuws beginnen. Uit ervaring van mensen om mij heen weet ik dat die collega op dat moment waarschijnlijk een stuk minder aantrekkelijk is.
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:16
Als je na 1 jaar relatie al twijfelt, al 3x heb uitgemaakt, verliefd wordt op een ander, denk ik niet dat je relatie een lang leven beschoren is. Kap ermee, kom even tot jezelf en doe het een tijdje rustig aan (dus niet gelijk met die collega aanpappen). Je bent nog jong, tijd genoeg om je te binden.
...
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:16
quote:Liv schreef op 16 oktober 2009 @ 13:14:
Als ik het zo lees ben jij alleen maar verliefd geworden omdat die ander jou zo leuk vindt. Verliefd op de aandacht dus.
Denk dat jij nog niet echt toe bent aan een serieuze relatie als ik heel eerlijk ben.Nee, ik heb vaker aandacht en die boeit me niet.
Als ik het zo lees ben jij alleen maar verliefd geworden omdat die ander jou zo leuk vindt. Verliefd op de aandacht dus.
Denk dat jij nog niet echt toe bent aan een serieuze relatie als ik heel eerlijk ben.Nee, ik heb vaker aandacht en die boeit me niet.
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:16
quote:klussertje schreef op 16 oktober 2009 @ 12:39:
Ik herken dit wel hoor. Ben nu ook 1 jaar met iemand en wij hebben ook al heeeeeel veel hobbels achter de rug (en nog vóór ons ben ik bang) en 't wis ook al een paar keer uit geweest. IK ben echter al achter in de 30 en.... zwanger (jaja, het kan nóg lastiger!).
Maar wat jij schrijft, Saxana, herken ik dus wel, al is er niet zo concreet iemand anders in mijn leven (op eentje na, die ik heeeel soms zie en waar ik altijd bij denk: maar jij bent volgens mij ècht de ware voor mij... maar ik doe er verder niets mee).
Het is gewoon moeilijk na een jaar de relatie te verbreken; je bent idd al zó verweven in elkaars leven en ben je inmiddels gehecht aan iemand. Als ik er aan denk om hem te verlaten krijg ik de tranen in m'n ogen, ook al weet ik dat deze relatie gewoon tè moeilijk is, we worden er volgens mij allebei niet happy van; zo vaak ruzie! Maar toch... ik zie ook weer de goede kanten van hem, en eerlijk is eerlijk: zónder hem -en alles wat hij mee brengt in mijn leven- lijkt me nóg erger! Daarnaast dus zwanger, van hem. Jaja... niets voor mij om in zo'n situatie te belanden, maar soms loopt het anders dan je 'plant'.
In ieder geval voor jou, Saxana: wat ik zou doen (denk ik): ik zou het gewoon even aankijken met die collega. Probeer je in te houden (fysiek) en hem eerst beter te leren kennen. Moeilijk natuurlijk want de fysieke aantrekkingskracht is/wordt natuurlijk enorm en misschien onhoudbaar en kun je daarom nooit goed weten wat voor man het ècht is. Dat weet je waarsch pas als die fysieke spanning een beetje geblust is, dan ga je elkaar pas echt goed leren kennen en weet je wat voor vlees je in de kuip hebt...
Maar sla je díe weg in, dan ga je dus vreemd... Tja, wil je dat? Kun je dat over je hart verkrijgen naar je huidige vriend toe...?
Maar a/d andere kant: stel dat dit wèl de Ware is.... en je huidige vriend niet... met je huidige vriend is het iig niet bepaald ideaal alleen heb je nog niet de moed gehad het ècht uit te maken (weet ik uit ervaring). Het gaat dezelfde dag weer aan terwijl je wéét dat het tóch wel weer een keer fout gaat... toch?
Als ik die man die IK als Ideale Man zie, nu beter had gekend had ik je beter kunnen adviseren. Nu probeer ik er met m'n huidige vriend maar het beste van te maken....
Maar had ik geweten dat het met hem zó moeilijk zou worden, dan was ik er niet aan begonnen....... denk ik
(alhoewel ik dankbaar ben dat ik zwanger van hem ben en me daar erg op verheug, ondanks onze turbulente relatie...)
Succes meid. Ga op je gevoel af.... (met een beetje verstand erbij)Waarom doe je jezelf dat aan? En waarom doe je je vriend dat aan? Echt, ik snap niks van dit soort dingen......
Ik herken dit wel hoor. Ben nu ook 1 jaar met iemand en wij hebben ook al heeeeeel veel hobbels achter de rug (en nog vóór ons ben ik bang) en 't wis ook al een paar keer uit geweest. IK ben echter al achter in de 30 en.... zwanger (jaja, het kan nóg lastiger!).
Maar wat jij schrijft, Saxana, herken ik dus wel, al is er niet zo concreet iemand anders in mijn leven (op eentje na, die ik heeeel soms zie en waar ik altijd bij denk: maar jij bent volgens mij ècht de ware voor mij... maar ik doe er verder niets mee).
Het is gewoon moeilijk na een jaar de relatie te verbreken; je bent idd al zó verweven in elkaars leven en ben je inmiddels gehecht aan iemand. Als ik er aan denk om hem te verlaten krijg ik de tranen in m'n ogen, ook al weet ik dat deze relatie gewoon tè moeilijk is, we worden er volgens mij allebei niet happy van; zo vaak ruzie! Maar toch... ik zie ook weer de goede kanten van hem, en eerlijk is eerlijk: zónder hem -en alles wat hij mee brengt in mijn leven- lijkt me nóg erger! Daarnaast dus zwanger, van hem. Jaja... niets voor mij om in zo'n situatie te belanden, maar soms loopt het anders dan je 'plant'.
In ieder geval voor jou, Saxana: wat ik zou doen (denk ik): ik zou het gewoon even aankijken met die collega. Probeer je in te houden (fysiek) en hem eerst beter te leren kennen. Moeilijk natuurlijk want de fysieke aantrekkingskracht is/wordt natuurlijk enorm en misschien onhoudbaar en kun je daarom nooit goed weten wat voor man het ècht is. Dat weet je waarsch pas als die fysieke spanning een beetje geblust is, dan ga je elkaar pas echt goed leren kennen en weet je wat voor vlees je in de kuip hebt...
Maar sla je díe weg in, dan ga je dus vreemd... Tja, wil je dat? Kun je dat over je hart verkrijgen naar je huidige vriend toe...?
Maar a/d andere kant: stel dat dit wèl de Ware is.... en je huidige vriend niet... met je huidige vriend is het iig niet bepaald ideaal alleen heb je nog niet de moed gehad het ècht uit te maken (weet ik uit ervaring). Het gaat dezelfde dag weer aan terwijl je wéét dat het tóch wel weer een keer fout gaat... toch?
Als ik die man die IK als Ideale Man zie, nu beter had gekend had ik je beter kunnen adviseren. Nu probeer ik er met m'n huidige vriend maar het beste van te maken....
Maar had ik geweten dat het met hem zó moeilijk zou worden, dan was ik er niet aan begonnen....... denk ik
(alhoewel ik dankbaar ben dat ik zwanger van hem ben en me daar erg op verheug, ondanks onze turbulente relatie...)
Succes meid. Ga op je gevoel af.... (met een beetje verstand erbij)Waarom doe je jezelf dat aan? En waarom doe je je vriend dat aan? Echt, ik snap niks van dit soort dingen......
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:16
quote:queenie1 schreef op 16 oktober 2009 @ 13:16:
Als je na 1 jaar relatie al twijfelt, al 3x heb uitgemaakt, verliefd wordt op een ander, denk ik niet dat je relatie een lang leven beschoren is. Kap ermee, kom even tot jezelf en doe het een tijdje rustig aan (dus niet gelijk met die collega aanpappen). Je bent nog jong, tijd genoeg om je te binden.Ik heb het niet over me binden met die collega
Als je na 1 jaar relatie al twijfelt, al 3x heb uitgemaakt, verliefd wordt op een ander, denk ik niet dat je relatie een lang leven beschoren is. Kap ermee, kom even tot jezelf en doe het een tijdje rustig aan (dus niet gelijk met die collega aanpappen). Je bent nog jong, tijd genoeg om je te binden.Ik heb het niet over me binden met die collega
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:54
