Ik ben bang

23-09-2022 00:57 194 berichten
Na jaren ge-jojo is het nu eindelijk zo ver.
Wij gaan scheiden. En dat is echt beter, mijn man houdt niet van mij.
Maar kan ik dit wel? Wat nu? Ik ben zó bang. We zijn zo lang samen geweest, ik ben nooit alleen geweest. Ik heb geen échte vrienden, geen hechte familiebanden. Ik sta er alleen voor met de kinderen. Hoe ga ik er mee om de kinderen de helft van de tijd te missen? Of zet ik niet in op co-ouderschap maar moet ik proberen dat ze enkel om het weekend naar papa gaan? Waar ga ik wonen? Hoe ga ik dat allemaal betalen? Hoe ga ik de avonden alleen doorkomen? Tegen wie vertel ik nu wat allemaal heb meegemaakt? Ik weet het allemaal niet meer en ben bang. Maar ik blijf al jaren bij hem, door deze angst, omdat ik bang ben alleen te zijn. Dat kan toch ook niet voor altijd zo doorgaan?
Wie helpt mij?
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 07:12
Dank jullie voor de reacties, fijn om te lezen dat ik hier welkom ben met mijn vragen en verhaal. Zo voelt het toch een beetje alsof ik wél iemand heb en er niet helemaal alleen voor sta. Ik hoop dat de reacties vriendelijk blijven. Ik heb zeker ook fouten gemaakt en ik heb ook schuld aan deze situatie, we waren immers met twee. Met mijn verstand weet ik dat, maar mijn gevoel jo-joed op en neer. Op dit moment voelt het even alsof dit 100% zijn schuld is, het niet eerlijk is dat ik de kinderen überhaupt een dag moet missen en alleen ik goed genoeg voor de ze kan zorgen. Dat is niet reëel, dat weet ik ook best. Maar op dit moment lukt het me niet die gevoelens om te buigen. Ik ben bang en probeer vast te houden wat ik kan.
Ik weet echt niet wat in het belang is van de kinderen. Iedereen loopt altijd weg met co-ouderschap. Ik was zelf een 'om-het-weekend-naar-papakind' en dat vond ik al vaak. Het lijkt me zo belastend om iederen 3-4 dagen van huis/regels te wisselen, nergens geen vaste plek te hebben.
En dan komen die 'het is jouw schuld, ik heb hier niet om gevraagd en ik zorg beter voor de kinderen dan jij- gevoelens' en denk ik 'bekijk het maar, ze blijven bij.' En zo is het cirkeltje weer rond 😭
Je kinderen hebben recht op co ouderschap. Je kan het echt niet maken om dat proces te traineren omdat jij bang bent om alleen te zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
MariaDeJong schreef:
23-09-2022 07:30
Hoi Mres,
Wat een gedoe is het hè, uit elkaar gaan.
Al was het maar om de storm in je hoofd.
Allemaal helemaal normaal hoor, wat er nu rond raast in je gedachten.

Als ook alleenstaande moeder: zet zeker wel in op co-ouderschap. Dat gaat je een stuk vrijheid opleveren dat je nu net heel mooi zou kunnen inzetten voor jezelf.

Hoe oud zijn je kinderen ongeveer?
Heb je al dingen kunnen regelen als bijvoorbeeld huisvesting?

Ik leef met je mee, niet makkelijk dit :hug:
Wat een lieve reactie!
Zonder regen geen bloemen
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga naar maatschappelijk werk en een psycholoog. Probeer dat nu te regelen, psycholoog via huisarts. Wellicht eerst de POH om de wachttijd tot psycholoog te overbruggen. Het gaat je echt helpen.

Ga voor een eigen advocaat en zorg dat je het o.a. financieel eerlijk regelt voor jezelf. De advocaat reageert niet vanuit emotie, maar vanuit kennis. Doe je ex geen toezeggingen mbt de scheiding zonder overleg met je advocaat.

De advocaat kan ook voorlopige voorzieningen aanvragen.

Maar vooral heelveel sterkte, het is echt een rottijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goede tips hier allemaal daar kun je vast veel mee.
Ga e op je nieuwe plek gelijk even een voorstel rondje doen bij de buren misschien is er iemand bij waar je een klik nee hebt.
Ga op een club/ vereniging in je nieuwe buurt. Extra werken als de kinderen bij hun vader zijn is ook een goede tip.
Héél véél sterkte iig, een mens kan meer als ze denkt. Stap voor stap :hug: :hug:
Zonder regen geen bloemen
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 07:12

Ik weet echt niet wat in het belang is van de kinderen. Iedereen loopt altijd weg met co-ouderschap. Ik was zelf een 'om-het-weekend-naar-papakind' en dat vond ik al vaak. Het lijkt me zo belastend om iederen 3-4 dagen van huis/regels te wisselen, nergens geen vaste plek te hebben.
ook daar zijn oplossingen voor. Bijvoorbeeld: de kinderen op de vaste plek, en de ouders rouleren.
Maar ik denk dat jij en je ex daar wellicht niet voldoende voor kunnen communiceren

Hoe moeilijk ook, denk vooral aan het belang van de kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 07:40
Wat een lieve reactie, dankjewel!
Ik heb 2 basisschoolkinderen, 1 onderbouw, 1 bovenbouw.
Ik heb helaas nog niets kunnen regelen. Ik sta een jaar of 6 ingeschreven bij de woningbouw (zo lang jojoen we al), maar ik zit nog vast in een ik-ben-zielig-en-kan-dit-nietstaat. Heel frustreren om te beseffen maar nog niet uit te kunnen stappen.
Ik heb het gevoel eerst de kinderen te moeten regelen. Ik wil geen extra vrijheid voor mezelf 😢
If your :lips: :lips: can't hold the man you love, your :'( won't bring him back.

Sophie Tucker.


https://m.youtube.com/watch?v=MC1sBqjWtdM
Of course your opinion matters. Just not to me.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterkte, TO.
Maak een afspraak bij de huisarts/praktijkbegeleider en zorg zo snel mogelijk voor een eigen woonplek.

Kan HIJ de deur niet uit? Waarom zou jij moeten vertrekken?
Of course your opinion matters. Just not to me.
Alle reacties Link kopieren Quote
Half jaar bij mijn moeder was ergste tijd van mijn leven maar nodig om zaken te regelen en uit te huilen .
Ik herinner me hoe wanhopig huilend ik onder douche stond, totaal radeloos, alle zekerheid weg,
Als ik ex nu zie voel ik helemaal niks, compleet vreemde.
Neem aub een eigen advocaat ipv mediation, ex deed heel lief bij mediation, maar bleek 100000k achter te houden waar ik zonder advocaat nooit achter was gekomen.
Zoals iemand eerder schreef mijn advocaat heeft geen emotie, doet best voor mij zonder compassie voor ex
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan me jouw gevoelens goed voorstellen. Ik denk, omdat je nu aan het behin staat en je er tegenop kijkt, dit je enorm angsgig maakt. Ik denk, als het straks echt in werking word gezet, je daar helemaal inkruipt en alles zijn weg vind. En dat zal heus niet zonder slag of stoot gaan. Bedenk dan maar; met pieken en dalen vooruit, is OOK vooruit.

Veel sterkte!!
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 07:12

Ik weet echt niet wat in het belang is van de kinderen. Iedereen loopt altijd weg met co-ouderschap. Ik was zelf een 'om-het-weekend-naar-papakind' en dat vond ik al vaak. Het lijkt me zo belastend om iederen 3-4 dagen van huis/regels te wisselen, nergens geen vaste plek te hebben.
Misschien was het juist teveel omdat je je vader zo weinig zag en de band dus steeds minder werd. Het belang van de kinderen lijkt me dat ze vader en moeder in principe evenveel zien. En met beiden de kans hebben om tijd door te brengen en de band die er is te behouden.
Hier helaas geen co-ouderschap door omstandigheden, kids zien hun vader drie weekenden in de maand. Ik had het zelf liever anders gezien, dat ze bij beiden een echt thuis hadden, dat is nu vooral bij mij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat betreft de pony’s. Dat zal idd een gemis worden maar de meeste mensen kunnen geen eigen pony’s houden. Hetzij om de ruimte, hetzij om het geld. Gelukkig zijn er ook verzorg pony’s. Is het mss mogelijk jullie pony’s ergens in de buurt te stallen? Hier zal je man toch ook aan willen meewerken neem ik aan? Hij zal ook het beste voor de kids willen lijkt me. Voor de rest is het nu eerst belangrijk om een eigen woonruimte te vinden en overige praktische zaken te regelen. Je zult ook in de nieuwe situatie moeten groeien. Geef het de tijd.
Dankjulliewel allemaal. Ook, of misschien wel vooral, de ervaringsreacties mbt co-ouderschap. Er staat voor maandag een afspraak met een mediator, maar misschien is een advocaat inderdaad een beter idee.

Sandy1974 hoe lang is dit nu geleden en waren/zijn er bij jou ook kinderen in het spel?
Of misschien voel straks, alleen op de bank, juist enorme rust.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mres hoe gaat het nu tussen jou en je man? Kunnen jullie een beetje ok met elkaar communiceren, heb je het idee dat hij het ook goed voor iedereen wil regelen?

Genoeg stellen die het prima kunnen regelen met een mediator. Een advocaat kan ook dingen op scherp zetten en dat is misschien helemaal niet nodig als jullie nog met elkaar kunnen overleggen en er redelijkheid is naar elkaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel veel sterkte in deze situatie.

In welke fase zitten jullie nu, loopt het al bij de mediator of advocaat? Zijn jullie nog on speaking terms? Of is communiceren nu lastig?

Voor nu lijkt het nog lastig, maar probeer de afspraken eerlijk te maken zonder emoties erbij te betrekken. Daarmee bedoel ik, dat ik in de praktijk vaak meemaak dat mensen zich laten meeslepen door de emoties van dat moment. Bijvoorbeeld doordat één toch de stille hoop heeft dat hij ooit terugkomt, en daardoor bijvoorbeeld afziet van bepaalde rechten. Of dat je toch toegeeft op bepaalde vlakken en dan jaren later als alles is geland, dan denkt, potjandorie.

In dat op zicht zou ik altijd een advocaat inschakelen, die handelt in jouw belang als jij daar emotioneel nog niet aan toe bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 09:19
Dankjulliewel allemaal. Ook, of misschien wel vooral, de ervaringsreacties mbt co-ouderschap. Er staat voor maandag een afspraak met een mediator, maar misschien is een advocaat inderdaad een beter idee.

Sandy1974 hoe lang is dit nu geleden en waren/zijn er bij jou ook kinderen in het spel?
Ik weet zeker dat een eigen advocaat beter is, jij zit zo in de emotie. Wat volkomen logisch is, maar dan zie je zaken meestal niet helder. Laat de zakelijk kant regelen door een advocaat. Ga maandag mee naar de mediator, luister en doe vooral geen toezegging mbt de zakelijke kant. Realiseer je dat je ex waarschijnlijk al veel verder in het proces is en waarschijnlijk al een heel beeld heeft hoe hij het wil regelen. En dat is niet persé het beste voor de kinderen en jou.

IK wens je heelveel sterkte in deze nare tijd. Zorg goed voor jezelf, wees lief voor jezelf.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 23-09-2022 09:41
0.81% gewijzigd
Ik raad een mediator ten stelligste af ! !

Tenzij je met vriendschappelijke gevoelens en in goede harmonie uit elkaar gaat, elkaar het beste wensen en ook nog eens goed met elkaar kunnen communiceren en samen willen zorgen voor een goed nahuwelijk maar dat haal ik niet direct uit je verhaal.

Zeker als je uit angst al die jaren bij je man gebleven bent loop je bij een mediator grote kans dat je aanstaande ex over je heen walst en jij op alles ja en amen zegt (tegen je eigen belang in) om maar van de ellende af te zijn. Daar krijg je echt spijt van.

Onze mediator zat er bij met de armen over elkaar toe te kijken hoe wij het oneens waren. Net zo lang tot ik dan maar toegaf. Mijn ex is een dominante man die plotseling agressief kon worden en ik was soms bang van hem. Dit werd overigens vele malen erger toen ik had uitgesproken dat ik wilde scheiden. Ik herkende hem bijna niet, zo vals en gemeen werd hij. Ik moest na het gesprek wel weer met hem naar huis, dus gaf ik na een flinke strijd toch maar toe omdat ik bang was voor de gevolgen. Ze greep niet in maar liet het gebeuren.

Een mediator komt niet op voor individuele belangen, maar zet enkel alle besluiten in juridische vorm op papier. Het is een prima vraagbaak en een goede manier om alles op papier te laten zetten als je met je man in goed overleg afspraken kunt maken en samen een goed ouderschapsplan kunt voorleggen aan de mediator, is dat niet het geval ga dan voor een eigen advocaat !

Het kan ook zijn dat wij een hele slechte mediator hadden.
anoniem_411663 wijzigde dit bericht op 23-09-2022 10:03
31.52% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Dahlia74 schreef:
23-09-2022 09:31
Ik weet zeker dat een eigen advocaat beter is, jij zit zo in de emotie. Wat volkomen logisch is, maar dan zie je zaken meestal niet helder. Laat de zakelijk kant regelen door een advocaat. Ga maandag mee naar de mediator, luister en doe vooral geen toezegging mbt de zakelijke kant. Realiseer je dat je ex al veel verder in het proces is en waarschijnlijk al een heel beeld heeft hoe hij het wil regelen. En dat is niet persé het beste voor de kinderen en jou.

IK wens je heelveel sterkte in deze nare tijd. Zorg goed voor jezelf, wees lief voor jezelf.
Waar baseer je dat op? Alleen omdat ze zegt dat haar man niet meer van haar houdt?
Misschien houdt zij ook wel niet meer van man, ze zijn al 6 jaar aan het sukkelen, TO denkt ook al 6 jaar over scheiden.
Misschien staat man er wel precies hetzelfde in en vindt hij het ook eng.
soumis wijzigde dit bericht op 23-09-2022 09:42
10.48% gewijzigd
Co-ouder is de norm hoor, zelfs bij relaties die niet vreemdzaam verliepen proberen ze daar met hulp toch naar toe te gaan. Dus of zij ze gaat missen of niet, als hij ze meer wil, gaat zij ze meer krijgen/zien en terecht.

Zou dat hele idee laten varen.
En neem een eigen advocaat, regel er een vandaag.
Gezien je OP helemaal verstandig, maar anders ook, een mediator is er om een scheiding snel te laten gebeuren, niet om voor belangen van een of beiden van de partijen op te komen of ze in het oog te houden.
Dus altijd eigen advocaat nemen.
anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 23-09-2022 09:44
55.32% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 09:19
Dankjulliewel allemaal. Ook, of misschien wel vooral, de ervaringsreacties mbt co-ouderschap. Er staat voor maandag een afspraak met een mediator, maar misschien is een advocaat inderdaad een
Echt een eigen advocaat nemen, dat raad ik je echt aan.
Heel veel sterkte de aankomende tijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Echt ik vind het bizar hoeveel.conclusies er worden getrokken op alleen de zin dat man niet meer van haar houdt (heeft hij dat gezegd of is dat de conclusie van TO?). En houdt TO nog wel van haar man dan?
Daarnaast geeft TO alleen maar aan de ze al jaren sukkelen, maar verder geeft ze niks aan over haar man. Ze geeft zelf juist aan dat ze de kinderen het liefst het meest bij haar wil hebben, want wie zegt dat co-ouderschap beter is en wat moet ik met al die tijd zonder kinderen.

Ik begrijp dat TO dat in emotie zegt. Maar ik zie dan eerder daar alarmbellen dan bij haar man, omdat ik daar geen conclusies over kan trekken, omdat er niks wordt gemeld over de houding van man.

Ik snap de angst van de alleenstaande vaders wel op het verliezen van hun kinderen als ik hier zo de adviezen lees om gelijk naar een advocaat te gaan.
MRES schreef:
23-09-2022 07:12
Dank jullie voor de reacties, fijn om te lezen dat ik hier welkom ben met mijn vragen en verhaal. Zo voelt het toch een beetje alsof ik wél iemand heb en er niet helemaal alleen voor sta. Ik hoop dat de reacties vriendelijk blijven. Ik heb zeker ook fouten gemaakt en ik heb ook schuld aan deze situatie, we waren immers met twee. Met mijn verstand weet ik dat, maar mijn gevoel jo-joed op en neer. Op dit moment voelt het even alsof dit 100% zijn schuld is, het niet eerlijk is dat ik de kinderen überhaupt een dag moet missen en alleen ik goed genoeg voor de ze kan zorgen. Dat is niet reëel, dat weet ik ook best. Maar op dit moment lukt het me niet die gevoelens om te buigen. Ik ben bang en probeer vast te houden wat ik kan.
Ik weet echt niet wat in het belang is van de kinderen. Iedereen loopt altijd weg met co-ouderschap. Ik was zelf een 'om-het-weekend-naar-papakind' en dat vond ik al vaak. Het lijkt me zo belastend om iederen 3-4 dagen van huis/regels te wisselen, nergens geen vaste plek te hebben.
En dan komen die 'het is jouw schuld, ik heb hier niet om gevraagd en ik zorg beter voor de kinderen dan jij- gevoelens' en denk ik 'bekijk het maar, ze blijven bij.' En zo is het cirkeltje weer rond 😭
Ja, wellicht is die wissel belastend. Maar geen goed contact met je vader en hem niet zien op normale, doordeweekse dagen is nog veel belastender, ook op langere termijn.
Soumis schreef:
23-09-2022 09:43
Echt ik vind het bizar hoeveel.conclusies er worden getrokken op alleen de zin dat man niet meer van haar houdt (heeft hij dat gezegd of is dat de conclusie van TO?).
Daarnaast geeft TO alleen maar aan de ze al jaren sukkelen, maar verder geeft ze niks aan over haar man. Ze geeft zelf juist aan dat ze de kinderen het liefst het meest bij haar wil hebben, want wie zegt dat co-ouderschap beter is en wat moet ik met al die tijd zonder kinderen.

Ik begrijp dat TO dat in emotie zegt. Maar ik zie dan eerder daar alarmbellen dan bij haar man, omdat ik daar geen conclusies over kan trekken, omdat er niks wordt gemeld over de houding van man.

Ik snap de angst van de alleenstaande vaders wel op het verliezen van hun kinderen als ik hier zo de adviezen lees om gelijk naar een advocaat te gaan.
Gelukkig ( soms niet maar vaak wel) is bij de rechter al jaren de co-ouderschap gewoon de norm, een eigen advocaat gaat dat ook gewoon aangeven hoor.

Het is heel raar onderbuikgevoel wat echt nergens op gebaseerd is. In NL is het zelfs zo doorgeslagen dat vaders die veroordeeld zijn voor ernstig huiselijk geweld nog co-ouderschap kunnen krijgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moeders die denken dat ze slim zijn door met de kinderen te verhuizen naar de andere kant van het land krijgen vaak nul op het rekest bij de rechter, zeker als de kinderen al naar school gaan.

Gewoon terug naar de woonplaats van vader waar ze eerder op school zaten en hun sociale leven hadden.

De meeste vaders zijn overigens geen mishandelende, perverse narcisten.
Of course your opinion matters. Just not to me.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven